กาลคร้ังหน่ึงนานมาแลว้ มีสิงโตตวั หน่ึง กาลงั นอนพกั ผอ่ น อยอู่ ยา่ งสบายใจในป่ าใหญ่ แต่มนั กต็ อ้ งสะดุง้ ตื่นข้ึน เมื่อมีหนูนอ้ ย จอมซน ว่งิ มากระโดดขา้ มตวั มนั
สิงโตโมโหมาก รีบตะครุบหนูอยา่ งรวดเร็วพร้อมคารามเสียงดงั \"เจา้ ถือดียงั ไง ถึงไดม้ ารบกวนเวลานอนของขา้ \" \"โทษของเจา้ กค็ ือความตาย ขา้ จะฆ่าเจา้ เดี๋ยวน้ีล่ะ\" สิงโตพูด \"ชา้ ก่อนท่านสิงโต หากท่านปล่อยขา้ ไปในวนั น้ี ในวนั ขา้ งหนา้ ขา้ จะตอบแทนบุญคุณท่าน\" หนูร้องขอชีวติ
สิงโตหวั เราะ \"อยา่ งเจา้ หรือจะตอบแทนบุญคุณขา้ แต่เอาเถอะขา้ จะปล่อยเจา้ ไปกไ็ ด\"้ สิงโตจึงปล่อยหนูเขา้ ป่ าไป
วนั หน่ึงสิงโตเดินหาเหยอ่ื อยใู่ นป่ า มนั เผลอเดินไปติดบ่วงนายพรานเขา้ \"ฮือๆ ขา้ จะทาอยา่ งไรดีล่ะเนี่ย\" มนั ร้องไหเ้ สียงดงั
หนูไดย้ นิ เสียงร้องของสิงโต มนั รีบวง่ิ มาตามเสียง เมื่อมาถึงมนั กร็ ีบกดั เชือกจนขาด สิงโตจึงไดร้ ับอิสระในที่สุด \"ขอบใจเจา้ มากนะเจา้ หนู ท่ีช่วยชีวติ ขา้ ไว\"้ สิงโตขอบคุณ
พมิ พ์สมการท่นี ่ี
Search
Read the Text Version
- 1 - 7
Pages: