ใบความรู้ การเขียนคำนำ

๕ ใบควำมรู้ เรอ่ื ง กำรเขยี นคำนำเรยี งควำม ควำมหมำยของคำนำ คำนำ คือ ย่อหน้าแรกของเรียงความ มีความยาวไม่มากนัก อาจจะประมาณ ๓ – ๕ บรรทัด คานาทาหน้าทเี่ ปิดเรือ่ ง หรอื นาเรอื่ ง เพอ่ื เกริ่น ให้ผู้อ่านทราบว่า จะได้อ่านเรียงความในแนวใด คานาจึงมีความสาคัญมาก เพราะนอกจากจะบอกแนวของเรื่องแล้ว ยังต้องเรียกความสนใจของผู้อ่าน ใหอ้ ยากอา่ นเน้ือเรื่องของเรียงความด้วย วธิ เี ขยี นคำนำเรยี งควำม ก า ร ข้ึ น ต้ น ค า น า ข อ ง เ รี ย ง ค ว า ม ต้ อ ง เ รี ย ก ค ว า ม ส น ใ จ จ า ก ผู้ อ่ า น ดังนั้นจึงอาจจะขึ้นต้นด้วยสานวน สุภาษิต คาขวัญ เพลง บทร้อยกรอง คา พู ดขอ งบุค ค ล สา คั ญ กา ร ให้ค วา ม หม า ย หรื อ ให้ค า จา กัดค ว า ม หรอื ประโยคที่สามารถกระทบใจผอู้ ่านได้ ท้งั นี้ข้อความท่ีเลือกมาใชใ้ นการนาเรอื่ ง นนั้ ต้องเก่ียวขอ้ งกับชื่อเรื่องของเรียงความ และเนื้อหาของคานาตอ้ งบอกแนวของ เรอื่ งด้วย ดงั ตวั อยา่ งตอ่ ไปนี้

๖ ๑. นำเรอื่ งดว้ ยประโยคทีเ่ รยี กควำมสนใจ คำนำเรยี งควำมเรือ่ ง เรำคนไทย...จะช่วยชำตอิ ย่ำงไร ในภำวะวิกฤตทำงเศรษฐกิจ ประเทศไทยเกิดภาวะวิกฤตทางเศรษฐกิจ ค่าเงินบาทลดลง ราคาสินค้าเพ่ิมขึ้น สถาบันการเงินหลายแห่งถูกปิด การลงทุนภาคเอกชน ล้มละลาย ต่างชาติไม่กล้ามาลงทุนเพราะขาดความเช่ือมั่น เกิดปัญหาคนว่างงาน ปัญหาสังคม เราคนไทยต่างได้รับความเดือดร้อนจากผลพวงของภาวะเศรษฐกิจ ตกต่าทั่วกัน ภาวะเช่นนี้ ภาครัฐ เอกชนและเราคนไทยตอ้ งร่วมมือร่วมใจกันฝา่ ฝัน อปุ สรรค ดว้ ยความเชอ่ื ม่นั ว่าเราคนไทยช่วยชาตพิ น้ วิกฤตการณน์ ไี้ ด้ (เถำพลู สขุ ศริ ิสัมพันธ์ จำกหนังสอื เรยี นสำระกำรเรยี นรพู้ ื้นฐำนภำษำไทย ชน้ั มธั ยมศกึ ษำปที ี่ ๕ สถำบนั พัฒนำคุณภำพวชิ ำกำร (พว.) พ.ศ.๒๕๔๗ หนำ้ ๗๙) ขอ้ สังเกต ๑. คานานีไ้ มย่ าวเกนิ ไป ๒. นาเรื่องด้วยประโยคท่ีเรียกความสนใจได้ เพราะกล่าวว่า “ประเทศไทย เกิดภาวะวิกฤตทางเศรษฐกิจ” ประโยคนี้สามารถเร้าใจผู้อ่านได้ เพราะคาว่า “วิกฤต” แปลว่า ร้ายแรง ๓. ข้อความของคานา ทาให้ผู้อ่านทราบว่า จะได้อ่านเร่ืองราวเก่ียวกับ เศรษฐกจิ ของประเทศ เปน็ การบอกแนวของเร่ือง

๗ ๒. นำเรอื่ งดว้ ยคำขวญั คำนำเรยี งควำมเรอ่ื ง ศรีสัชนำลัยบ้ำนเรำ “ประเพณีลือก้อง ทองโบราณ ย่านผ้าซิ่น ถ่ินมรดกโลก ” เป็นคาขวัญประจาอาเภอศรีสัชนาลยั คาขวญั นีก้ ล่าวถึงส่ิงดี ๆ ของอาเภอศรสี ัช นาลัย ซ่ึงเป็นอาเภอที่มีช่ือไพเราะไม่น้อยหน้าช่ืออาเภอใด ๆ และสาหรับฉัน แล้ว ยิง่ ไพเราะ เพราะศรีสัชนาลัยคือบา้ นของเรา (ศุทธนิ ี จติ ประพัฒน์) ข้อสงั เกต ๑. คานานีไ้ ม่ยาวเกนิ ไป ๒. นาเรอื่ งด้วยคาขวัญ และเกี่ยวขอ้ งกับช่ือเร่ือง ๓. ข้อความของคานาสามารถทาให้ผู้อ่านได้ทราบว่า จะได้อ่านเร่ือง เก่ยี วกบั อาเภอศรีสชั นาลัย เปน็ การบอกแนวของเรื่อง

๘ ๓. นำดว้ ยบทเพลง คำนำเรียงควำมเรอื่ ง พอ่ ของฉัน “ใครหนอรักเราเท่าชีวี ใครหนอปรานีไม่มีเส่ือมคลาย ใครหนอรักเรา ใช่เพียงรูปกาย รักเขาไม่หน่าย มิคิดทาลาย ใครหนา” ฉันฟังเพลงน้ีมาต้ังแต่เด็ก ต้ังแต่ฉันยังพูดไม่ได้ คุณแม่ร้องให้ฉันฟังและทุกคร้ังท่านจะถามฉันว่า ใครหนอรัก ฉันมากที่สุด ฉันจะตอบว่า “คุณแม่ คุณพ่อ” ตามเน้ือเพลงที่ได้ฟัง และฉันก็รับรู้ ด้วยความรู้สึกที่แท้จริงว่า นอกจากคุณแม่แล้ว ยังมีคุณพ่อท่ีรักฉันอย่างจริงใจ ตลอดมา (เดก็ หญงิ ปิยพร สกุ อง รำงวัลชมเชยประกวดเรียงควำม “พ่อของฉัน” จำกหนงั สือผลงำนประกวดเรยี งควำมชนะเลศิ ทั่วประเทศ ประจำปี ๒๕๔๘ หน้ำ ๘๗ ) ข้อสังเกต ๑. คานานไ้ี มย่ าวเกินไป ๒. นาเร่ืองดว้ ย บทเพลง “ใครหนอ” ซง่ึ เปน็ บทเพลงที่รจู้ ักกนั แพร่หลาย ๓. ข้อความของคานา ทาให้ผู้อ่านทราบว่า จะได้อ่านเกี่ยวกับเร่ืองพ่อของ ผเู้ ขยี น เปน็ การบอกแนวของเร่ือง

๙ ๔. นำด้วยกำรให้ควำมหมำยหรอื ให้คำ จำกัดควำม คำนำเรยี งควำมเร่ือง พอ่ ของฉนั “พ่อ คือ พรหมของลูก” คากล่าวนี้หลายคนอาจตีความหมายว่า พ่อ คือ บุคคลทีค่ วรยกย่อง บชู าดุจพระพรหม แต่อกี ความหมายหน่ึง อาจหมายถึง พอ่ คอื บุคคลท่ีมีพรหมวิหารสี่ตามหลักของพุทธศาสนา คือ มีความเมตตา กรุณา มุทิตา และอเุ บกขา แตจ่ ะตคี วามหมายใดกต็ าม เราทกุ คน ตอ้ งยอมรับความจริงว่า พ่อ คือ บุคคลสาคัญในครอบครัวที่เป็นเสาหลักในการทา ใหค้ รอบครัว ม่ันคงนน่ั เอง (นำงจิรภำ จำมพฤกษ์ รำงวลั ชมเชยประกวดเรยี งควำม “พอ่ ของฉัน” จำกหนงั สอื ผลงำน ประกวดเรียงควำมชนะเลิศทว่ั ประเทศ ประจำปี ๒๕๔๘ หน้ำ ๑๒๓ ) ขอ้ สังเกต ๑. คานานี้ไม่ยาวเกนิ ไป ๒. นาเร่ืองด้วยการบอกความหมายหรือให้คาจากดั ความของคาวา่ “พอ่ ” ซ่งึ เกย่ี วข้องกบั ช่อื เร่ือง ๓. ข้อความของคานา ทาให้ผู้อ่านทราบว่า จะได้อ่านเรียงความเกี่ยวกับ “พอ่ ” เป็นการบอกแนวของเรอื่ ง

๑๐ ลักษณะของคำนำทดี่ ี คำนำที่ดี คือ คานาท่ีบอกให้รู้ได้ทันทีว่าเร่ืองท่ีเขียนเก่ียวกับอะไร ซึ่งจะตอ้ งเขียนใหก้ ระชบั และเร้าความสนใจด้วย สามารถสรุปได้ดงั นี้ ๑. เร้าใจคนอ่าน ทาให้เกิดความรู้สึกอยากอ่าน ไม่เขียนเรียบง่าย ขาดชีวติ ชีวา ๒. เน้ือหาสอดคล้องและตรงกับเนื้อเร่ือง อาจหาคาคม สานวน สุภาษิต หรอื บทกวีท่ไี พเราะและเกี่ยวกับเน้ือเร่ืองมาเปน็ คานาก็ได้ ๓. เปดิ ประเด็นเขา้ เรอ่ื ง ไมว่ กวน ยดื ยาวเกินไป ๔. ใชภ้ าษาประณีต สละสลวย ชวนอ่าน ๕. ไม่ควรซ้ากับส่วนสรปุ หรอื ความลงทา้ ย คานามคี วามสาคัญต่องานเขียน ดงั น้ันจึงควรหลีกเลย่ี งการเขียนคานาทีไ่ ม่ นา่ สนใจ ต่อไปนี้ ๑. การเขยี นคานาทไ่ี มต่ รงกบั เรอ่ื ง ๒. การเขียนคานาทีอ่ ้อมค้อม มีเนอื้ หาไกลจากเรอ่ื งท่เี ขยี นเกนิ ไป ทาใหผ้ อู้ า่ นไม่ทราบจุดประสงคช์ ดั เจนวา่ จะเขยี นเรอื่ งอะไร ๓. การเขียนคานายาวเกนิ ไปไม่ไดส้ ดั ส่วนกบั เนือ้ เรื่อง คานาทีด่ คี วรมเี พยี ง ย่อหน้าเดียว ความยาวประมาณ ๕ บรรทัดก็พอแล้ว (ยกเว้นมีการขึ้นต้นด้วยคา ประพันธ)์