คนที่คุณก็รู้ว่าใคร

คนท่ีคณุ กร็ ู้วา่ ใคร.. เมื่อคณุ กำเนดิ มำในโลกน้ี เธออุ้มคณุ ไวใ้ นออ้ มอก คณุ ขอบคุณเธอโดยกำรรอ้ งไห้ เมื่อคุณอำยุ 1 ขวบ เธอป้อนขำ้ วและอำบน้ำให้คุณ คณุ ขอบคณุ เธอโดยกำรงอแงทง้ั คนื วนั เมอ่ื คณุ อำยุ 2 ขวบ เธอสอนคุณเดิน คุณขอบคุณเธอดว้ ยกำรว่ิงหนเี ม่ือเธอเรียกหำ เมื่อคณุ อำยุ 3 ขวบ เธอทำอำหำรทุกอย่ำงใหค้ ุณดว้ ยควำมรัก คุณขอบคณุ เธอดว้ ยกำรโยนจำนลงพืน้ เมื่อคุณอำยุ 4 ขวบ เธอให้ดินสอสคี ณุ คุณขอบคณุ เธอด้วยกำรระบำยสบี นโตะ๊ อำหำร เมอ่ื คุณอำยุ 5 ขวบ เธอแตง่ ชดุ เกง่ ให้คุณเพอ่ื ไปเท่ียว คณุ ขอบคณุ เธอดว้ ยกำรทำชดุ เก่งนนั้ เปอื้ นโคลนเลอะเทอะ เมือ่ คณุ อำยุ 6 ขวบ เธอเดนิ ไปสง่ คณุ ไปโรงเรียน คณุ ขอบคณุ เธอดว้ ยกำรกรีดร้องวำ่ “ไมไ่ ป!!!” เมอื่ คุณอำยไุ ด้ 7 ขวบ เธอซือ้ บอลให้คณุ คุณขอบคณุ เธอดว้ ยกำรไปทำหน้ำต่ำงของเพอื่ นบ้ำนแตก เมื่อคณุ อำยุได้ 8 ขวบ เธอซอ้ื ไอศกรมี ให้คุณ คณุ ขอบคุณเธอดว้ ยกำรทำมนั หกเลอะเทอะไปทั่ว เมื่อคุณอำยไุ ด้ 9 ขวบ เธอสอนเปยี โนให้คุณ คุณขอบคุณเธอด้วยกำรไมเ่ คยแมแ้ ตจ่ ะซ้อม เมื่อคุณอำยุ 10 ขวบ เธอขบั รถไปส่งคุณทกุ วนั , ตงั้ แต่สนำมบอล, โรงยมิ , ยนั งำนเลย้ี งวันเกิดของเพ่ือนแต่ละคน คณุ ขอบคณุ เธอดว้ ยกำรกระโดดออกนอกรถ โดยไม่แมแ้ ต่จะหนั กลบั มำมอง เมื่อคุณอำยุ 11 ขวบ เธอพำคุณและเพ่อื นคุณไปดูหนงั คณุ ขอบคุณเธอดว้ ยกำรขอนง่ั ท่ีนงั่ คนละแถว

เม่ือคณุ อำยุ 12 ขวบ เธอเตอื นคุณอย่ำดูทวี ี คณุ ขอบคณุ เธอดว้ ยกำรรอเธอออกไปกอ่ น แล้วดตู อ่ เมื่อคณุ อำยุ 13 เธอแนะให้คุณตดั ผมใหม้ นั ดดู ี คณุ ขอบคุณเธอดว้ ยกำรบอกว่ำเธอไมม่ รี สนิยมเอำเสยี เลย เมื่อคณุ อำยุ 14 เธอจำ่ ยค่ำซมั เมอรแ์ คมปห์ นึ่งเดอื นใหค้ ุณ คณุ ขอบคุณเธอด้วยกำรไมไ่ ด้เขียนจดหมำยมำหำเลยสักฉบบั นึง เมอ่ื คุณอำยุ 15 เธอกลับบ้ำนหลงั เลกิ งำน อยำกได้กอดสักครง้ั คณุ ขอบคุณเธอดว้ ยกำรลอ็ กห้องนอนขงั ตวั เองในห้อง เมื่อคณุ อำยุ 16 เธอสอนคณุ ขับรถ คุณขอบคณุ เธอด้วยกำรเอำรถไปขับทกุ เวลำท่ีคณุ จะเอำไปได้ เมื่อคุณอำยุ 17 เธอกำลังรอโทรศัพทส์ ำยสำคัญ คณุ ขอบคณุ เธอดว้ ยกำรใชส้ ำยตลอดคืนนนั้ เมอ่ื คณุ อำยุ 18 เธอรอ้ งไห้ในวันทีค่ ณุ เรยี นจบมธั ยม คณุ ขอบคุณเธอดว้ ยกำรฉลองยันเช้ำ เมือ่ คุณอำยุ 19 เธอจ่ำยคำ่ กวดวชิ ำ ขบั รถไปรับไปส่ง คุณขอบคณุ เธอดว้ ยกำรบอกลำขำ้ งนอก เพอื่ ทจ่ี ะไม่ไดอ้ ำยเพือ่ น เมอ่ื คุณอำยุ 20 เธอถำมคณุ ว่ำมแี ฟนหรือยัง คณุ ขอบคุณเธอดว้ ยกำรพูดว่ำ ไม่ใช่เรอ่ื งของเธอสกั หนอ่ ย เมอื่ คุณอำยุ 21 เธอแนะนำอำชพี ให้คณุ สำหรบั อนำคต คณุ ขอบคุณเธอด้วยกำรบอกว่ำ คณุ ไมอ่ ยำกเป็นอยำ่ งเธอ เมอ่ื คณุ อำยุ 22 เธอกอดคณุ วนั รับปรญิ ญำ คณุ ขอบคุณเธอดว้ ยกำรบอกวำ่ อยำกไดร้ ำงวัลไปเท่ยี วยโุ รปสกั ครงั้ เมื่อคุณอำยุ 23 เธอใหเ้ ฟอร์นเิ จอรต์ กแต่งในอพำร์ตเมนท์แห่งแรกของคุณ คณุ ขอบคุณเธอดว้ ยกำรบอกเพอ่ื นๆ ว่ำ มันช่ำงนำ่ เกลียดเสยี น่ีกระไร เมือ่ คณุ อำยุ 24 เธอพบคู่หมัน้ คหู่ มำยของคณุ และถำมคณุ เกยี่ วกบั แผนกำรในอนำคต คุณขอบคณุ เธอดว้ ยกำรจอ้ งมองเขมง็ พรอ้ มพูดว่ำ “แม่ โปรดเถอะอย่ำยุ่งกบั เรื่องนี้”

เมอ่ื คุณอำยุ 25 เธอชว่ ยคุณจำ่ ยคำ่ ใชจ้ ่ำยงำนแต่งงำนและสนิ สอด ร้องไหแ้ ละบอกคณุ ว่ำเธอรกั คุณแคไ่ หน คณุ ขอบคณุ เธอด้วยกำรยำ้ ยไปอีกฟำกหนงึ่ ของประเทศ เมอื่ คณุ อำยุ 30 เธอโทรมำหำพรอ้ มกบั แนะนำเร่อื งกำรเล้ียงเด็ก คุณขอบคุณเธอดว้ ยกำรบอกว่ำ สมยั นมี้ นั เปล่ยี นไปแลว้ เมื่อคณุ อำยุ 40 เธอโทรมำเตือนควำมจำคุณเกีย่ วกบั วันคลำ้ ยวันเกดิ ญำติ คุณขอบคุณเธอดว้ ยกำรบอกวำ่ ตอนนีไ้ ม่วำ่ งเลย เมื่อคุณอำยุ 50 เธอเริม่ ชรำและไม่คอ่ ยสบำย ตอ้ งกำรให้ดูแล คณุ ขอบคณุ เธอดว้ ยกำรบอกวำ่ มันเป็นภำระแค่ไหนที่จะตอ้ งเล้ียงดเู ธอ และแล้ว วนั หนึง่ เธอจำกไปอยำ่ งเงียบสงบ และทกุ อยำ่ งทค่ี ณุ ไมเ่ คยกระทำ จะเหมือนฟ้ำผ่ำในใจคุณ “เรยี กแมไ่ ปเถอะลูก เรยี กตลอดทง้ั คนื นะ” โปรดใชเ้ วลำสักนดิ แสดงออกถึงควำมลึกซงึ้ แด่คนท่เี รำเรียกว่ำแม่ (แม้จะไมก่ ล้ำพูดออกมำกต็ ำมท)ี ไม่มอี ะไรแทนทเ่ี ธอได้ แม้วำ่ บำงครำวเธออำจจะไม่ไดเ้ ปน็ คนทเี่ ข้ำใจคุณมำกทส่ี ดุ หรอื อำจไมเ่ หน็ ดว้ ยกับควำมคดิ ของคณุ แตเ่ ธอกค็ ือแม่ของคุณ … และเชือ่ ได้ว่ำเธอจะทำทุกสิง่ ทกุ อย่ำงเพ่อื คณุ รบั ฟงั ทกุ ปญั หำ ทกุ ควำมกงั วล ถำมตวั คณุ เองดเู ถดิ คุณมีเวลำทจี่ ะฟังควำมเศร้ำควำมกังวลใจของเธอจำกกำรทำงำน หรอื จำกในครัวไหม? คณุ เคยคดิ ถงึ ควำมเหนอ่ื ยยำกของเธอไหม? รักเธอให้มำก แม้วำ่ จะคิดเห็นแตกต่ำงกนั เพรำะเมื่อเธอจำกไป จะเหลอื เพยี งควำมทรงจำและควำมเสยี ใจเท่ำน้ัน อย่ำเพกิ เฉยกับคนทีใ่ กลห้ ัวใจคุณทส่ี ุด? รกั เธอให้มำกกว่ำท่คี ุณรกั ตวั เอง