023-พิราภรณ์-นิทาน

นทิ าน อีสป เรือ่ ง กบเลอื กนาย

1 กาลครัง้ หนึง่ นานมาแลว้ ณ บึงเลก็ ๆ อนั แสนอดุ มสมบูรณ์ มีฝงู กบ หลายครอบครวั อาศยั อย่ดู ้วยกนั อย่างสงบสุขมาเนิน่ นาน โดยไมม่ ใี ครมาร บกวนและไมม่ ใี ครมาคอยควบคุม อยากท�ำ ส่งิ ใดก็ท�ำ ไดต้ ามความต้องการ แต่แลว้ วันหนึง่ กบวยั รนุ่ เกดิ ความรู้สกึ ว่าสิ่งท่ีพวกตนเป็นอยไู่ มใ่ ชว่ ถิ ีชีวิตท่ี ดนี กั มนั จึงขอให้กบทุกตัวมาประชุมรว่ มกนั “ขอบคณุ ฝูงกบทกุ ๆ ตัวที่มาประชุมในวนั น”้ี กบวยั รนุ่ กล่าว “พวกเราเคยอาศัยกนั แบบอสิ ระมาเน่ินนาน แม้จะไม่มปี ัญหานา่ กงั วลใจมากนัก แต่ฉันคดิ วา่ เราควรจะมีหัวหน้าและกฎหมายมาปก ครองพวกเรานะ”

2 เม่ือกบวยั รนุ่ เอ่ยเรอื่ งทีอ่ ยากแถลง คุณลงุ กบตัวหน่งึ ก็ตะโกนถามขนึ้ มา “แลว้ ใครกนั เล่าที่จะมาเปน็ เจา้ นายของเราและออกกฎหมายเหล่านน้ั ?” กบวัยรนุ่ ครุน่ คิดอยพู่ กั หน่ึง แลว้ จงึ ตอบออกมาว่า “เอาอย่างน้ี ฉันจะไปขอจากเทพจปู เิ ตอร์ให้ ทา่ นตอ้ งช่วยจัดการไดแ้ น่” กบทุกตวั ล้วนเหน็ ดว้ ยกบั ความคิดน้ี เช้าวันต่อมา กบวยั รุ่นไดอ้ อกเดินทางไปพบเทพจปู เิ ตอร์ เมื่อไปถงึ ทา่ นก็ ตอ้ นรับกบนอ้ ยตัวน้ีเปน็ อย่างดี

3 อุตสา่ ห์เดินทางมาไกลขนาดนี้ เจ้ามีเรอื่ งอะไรให้เราช่วยหรอื กบ นอ้ ย?” เทพจปู ิเตอร์ถามด้วย ความเปน็ ห่วง “ฝูงกบของพวกกระผมไมม่ ผี ู้ปกครองหรอื กฎหมายอะไรเลย ขอรับ ผมเลยอยากใหท้ ่านช่วย มอบหัวหน้าใหส้ ักคน” กบวัยร่นุ ขอรอ้ ง “โธ่ นกึ วา่ เรือ่ งอนั ใด ทแ่ี ท้กบอยา่ งเจ้าก็อยากมีเจา้ นายบา้ ง นเ่ี อง” ทา่ นเทพพดู แบบยม้ิ ๆ “เอาอย่างน้เี จา้ เดนิ ทางกลบั ไปเถดิ เราได้ ส่งเจา้ นายที่จะคอยปกครองฝูงกบไวท้ ีบ่ งึ น้�ำ แลว้ ” กบวยั ร่นุ ได้ยนิ ดังนน้ั จงึ ตน่ื เต้นดีใจพร้อมกล่าวขอบคุณ “ขอบพระคุณทา่ นเทพมาก กระผมจะ ไมม่ ีวนั ลมื พระคุณนเี้ ลย”

4 เมอื่ กบวยั ร่นุ เดินทางกลบั มาก็เห็นฝงู กบทง้ั หลายตา่ งไปยืนรมุ ลอ้ มกนั ที่ กลางบงึ สงิ่ ทีพ่ วกมนั ล้อมอยู่คอื ขอนไมท้ ี่ลอยลงมาจากฟากฟา้ โดยไม่มใี คร ร้วู า่ ส่งิ นี้คืออะไร แตเ่ จา้ กบวยั รุน่ รไู้ ดท้ นั ทวี า่ สงิ่ นี้คอื เจา้ นายใหมข่ องพวก มันนน่ั เอง “พนี่ อ้ งกบทั้งหลาย สง่ิ ทีเ่ หน็ อยู่น้ไี มใ่ ชข่ อนไมธ้ รรมดา ๆ แตน่ ่ี คอื เจา้ นายใหม่ทเี่ ทพจปู ิเตอร์มอบให้กบั พวกเรา” กบวัยร่นุ บอกอยา่ งตน้ื ตนั ใจ “อ๋อ อย่างนนี้ ่ีเอง เจา้ น่ีเกง่ ไมเ่ บา ส่วนท่านเทพก็ช่างมเี มตตา ต่อพวกเราเหลือเกิน” คุณลุงกบช่ืนชมความพยายามของกบวัยร่นุ แล้ว กบทกุ ตัวตา่ งโหร่ ้องดีใจ พร้อมคำ�นับขอนไมผ้ ู้เป็นเจ้านายใหมอ่ ยา่ งปล้มื ใจ เวลาผ่านไปหลายวนั เจา้ นายคนใหม่ได้แตน่ อนเฉย แมว้ า่ จะมี กบตวั นอ้ ยขึน้ ไปกระโดดโลดเต้นบนนั้น เจา้ นายขอนไมก้ ็ไมว่ า่ อะไร ท�ำ ให้ ฝูงกบกลับมาประชุมกนั อีกครั้ง

5 กบ“ถทาำ�มไมกเบจวา้ ัยนราุน่ ยของเราถงึ ไมเ่ คยพูดจาหรือทำ�สิง่ ใดบา้ งเลยล่ะ” คณุ ลุง วใหา่ แมลก่ ้วับเจเท“้าพกฉบนัจกปูก็อว็เิ ตอา่ อกอรเยด์อา่ นิีกงทนคารั้นงง้ั แไดปหกี พลวะบ่าคทเณุ ่าผนล่ือเงุททา่พเอนทาจันแะทบหีบาเนจี้ไา้ หนมายฉทันด่ี ไปีกวขา่อนเจม้ี ้าานใหาย”้ ตคอวานมนส้นั งวส““ันยัคมือเีๆรกอ่ื ไรงมะอ่เผหะมน็ไรอทอยำ�กีาอกเะลจไา่ ะรเขเจลอ้ายเกจ”บา้ กนนบ้อาวยยัยให?ร”นุ่มค่รท้อรา่ งับนขเเอทจา้พนจาูปยเิ ทตี่ทอร่า์ถนาสมง่ ดมว้ายให้ ปิเตอรพ์ “ดู ไดด้วส้ยิน!้ำ�อเสยยีากงไมมเี ่พจา้อนใจายใหมเ่ พราะไมพ่ อใจคนเกา่ ใชไ่ หม” เทพจู “ใชค่ รับ” กบตอบรับ

6 “เอ้า กลับไปท่บี ึงเถิด เราสง่ เจ้านายใหม่ไปให้แล้ว” ได้ยนิ อย่างนนั้ เจ้า กบจึงกลา่ วขอบคุณและจากไปทนั ที พอเดินทางมาถึงเจ้ากบวยั รนุ่ กต็ ้องตกใจ เพราะเจา้ นายใหมข่ อง พวกมันคือนกกระสา ซ่ึงตอนนไ้ี ด้วง่ิ ไลก่ นิ กบไปแลว้ หลายตวั กบในฝงู ตา่ ง อยอู่ ย่างหวาดกลวั พลางคดิ ว่าควรพอใจในสง่ิ ทีไ่ ด้มาแต่แรก ไม่ควรร้องขอ สิ่ง ใดให้มากความจนเกิดเร่ืองราวน่าสลดแบบนเ้ี ลย

7 นทิ านเรื่องน้สี อนใหร้ ู้ว่า : การไม่มีเจา้ นายมาคอยปกครองเลย ยังดกี ว่าใหค้ น นสิ ยั โหดร้ายมาคอยควบคมุ และอกี แง่คดิ คือ ความ ตอ้ งการท่ไี ม่รจู้ ักจบสิ้น อาจนำ�ภัยมาสู่ตัวตวั เอง

น.ส พริ าภรณ์ อิม่ เกษม ช้ัน ปวช.2/1 สาขาการจัดการส�ำ นกั งาน รหสั ประจำ�ตวั 65202160023