914AC929-32D7-4376-8B8C-99AB7E40957A

การเพาะเลียงเนอื เยอื จดั ทาํ โดย นางสาว ปณุ ณภิ า ฉางขา้ วคาํ ชันมัธยมศึกษาปที 6/6 เลขที24 เสนอ ครู กายทพิ ย์ แจ่มจันทร์ โรงเรยนส่วนบุญโญปถมั ภ์ ลาํ พูน ภาคเรยนที 1 ปการศกึ ษา 2564

Abouกtา!รเพาะเลยี้ ง เน้อื เยอื่ การเพาะเล้ยี งเนือ้ เยื่อ เปนความเจรญิ กา วหนา ในดา นการเกษตรเก่ยี วกับพชื ทมี่ กี ารพฒั นาเทคนิคในการขยายพันธแุ บบใหม ที่ทําให ไดพชื ตนใหม จาํ นวนมาก อยางรวดเร็วในเวลาอนั จํากดั โดยมีคุณภาพดเี หมือนเดมิ ความหมายของการเพาะเลีย้ งเน้ือเยอ่ื การเพาะเล้ียงเน้ือเยอื่ หมายถงึ การนําเอาสวนใด สว นหนง่ึ ของพืช ไมวาจะเปน อวยั วะเน้ือเยอ่ื เซลล หรือ เซลลไ มมผี นัง มาเล้ยี งในอาหารเล้ียงในสภาพปลอดเชอ้ื จลุ ทิ รยี  และอยใู นสภาพควบคุมอุณหภมู ิ แสงและ ความชืน้ เพอ่ื ใหเ ซลลพชื ที่นาํ มาเพาะเล้ยี งน้นั ปราศจาก เช้ือท่มี ารบกวนและทําลายการเจรญิ เติบโตของพชื

พชื ทนี ิยมนํามาเพาะเลียงเนอื เยอื นิยมใชก บั พชื ทม่ี ปี ญหาใน ตวั อย่าง เรอื่ งของการขยายพนั ธุ เชน่ หรอื พชื ที่มีปญ หาเรื่องโรค และพชื เศรษฐกจิ ขงิ ดาวเรือง กลวยไม

ขนั ตอน กกาารรเเพพาาะะเเลลยี งเนือเยอื 1 การเตรียมอาหาร การเตรยมอาหาร คอื การนาํ ธาตอุ าหาร หลกั ทีพชื ต้องการในการเจรญเตบิ โต และ ธาตุอาหารรองมาผสมกบั วนุ้ ฮอร์โมนพืช วตามินและนาํ ตาล ในอัตราส่วนทีเหมาะ สม แลว้ นาํ ไปฆ่าเชอื ใส่ลงในขวดอาหาร เลยี ง บางครังอาจหยดสีลงไป เพอื ให้ สวยงามและสังเกตได้ชดั เจน ธาตุอาหารที่พืชตองการ • ธาตุอาหารหลกั ได้แก่ ไนโตรเจน ฟอสฟอรัส โปรตสั เซยี ม แคลเซยี ม แมกนี เซยี มและกํามะถนั • ธาตุอาหารรอง ไดแ้ ก่ ธาตุอาหารที จําเปนนอ้ ย เช่น เหลก็ แมงกานสี สงั กะสี ทองแดง

การฟอกฆา เช้อื สว นเนื้อเย่อื 2 เปน วิธีการใชสารเคมีหรอื วธิ ีการ ตา ง ๆ ท่ที ําใหชิ้นสวนของพืชที่นาํ มาเลยี้ งในอาหารเลี้ยง ปราศจาก เชือ้ จลุ นิ ทรยี ต า ง ๆ 3 การนาํ เนือ้ เยื่อลงขวดเลยี้ ง เปนการนําเอาชินสว่ นของพชื ที ฟอกฆ่าเชอื แลว้ วางลงบน อาหารเลียงทปี ลอดเชือ โดยใช้ เครองมอื และปฏบิ ตั ิการในห้อง หรอตยู้ ้ายเนอื เยอื โดยเฉพาะ

การนาํ ขวดเลีย้ งเนอื้ เยอ่ื ไปเล้ยี ง 4 เปนการนําเอาขวดอาหารเลยี งทีมชี ินสว่ น ของเนือเยอื ไปเลียงไวบ้ นเครองเขย่า เพอื ให้อากาศได้คลุกเคลา้ ลงไปในอาหาร ทาํ ใหแ้ ร่ธาต,ุ ฮอร์โมนและสารอาหารต่าง ๆ ช่วยกระตนุ้ ให้เนอื เยอื ทนี าํ มาเลียงบนอาหาร นัน เกดิ ตน้ อ่อนของพชื จํานวนมาก 5 การยา ยเน้ือเย่อื ออกจากขวด เม่อื กลมุ ของตนออ นเกดิ ขน้ึ ใหแ ยก ตน ออนออกจากกัน เพ่ือนาํ ไปเลยี้ ง บนอาหารเล้ียงใหม จนตนออ นแขง็ แรงดแี ลว จึงนําตน ออ นที่สมบูรณ ออกจากขวด ปลกู ในแปลงเลย้ี งตอไป

ประโยชน ของการ เพาะเล้ียง เนอื้ เยือ่ 1. เพ่ือการผลิตตน พนั ธุพืช ปริมาณมากในเวลาอันรวดเรว็ 2. เพือ่ การผลิตพืชทปี่ ราศจากโรค 3. เพ่อื การปรับปรงุ พนั ธุพืช 4. เพ่อื การผลติ พืชพนั ธุต านทาน 5. เพื่อการผลติ พชื พันธุทนทาน 6. เพือ่ การผลติ ยาหรอื สารเคมีจากพืช 7. เพอ่ื การเกบ็ รกั ษาพนั ธพุ ืช ไมใ หสญู พันธุ

เทคนคิ สาหรับการทาํ อาหาร เพาะเลยี้ งเนอ้ื เยอ่ื 1. การช่งั สารเคมี เคร่ืองชัง่ สาหรับช่ังสารเคมีควรมีอยา งนอย 3 ประเภท เพ่ือชงั่ สารเคมีใหเ หมาะสมกับเคร่อื งชัง่ ท่มี ีอยู เพอ่ื ความแมนยาของสารเคมที ใี่ ช อีกท้ัง ยังเปนการถนอมเคร่ืองชั่งอีกทางหน่ึงดว ย - เคร่อื งชั่งทส่ี ามารถชง่ั สารเคมี1g–1,000g - เคร่ืองชั่งทส่ี ามารถชัง่ สารเคมี (สองตาแหนง) 0.01 g – 500 g - เคร่ืองช่ังที่สามารถช่ังสารเคมี (ส่ีตาแหนง) 0.0001 g- 0.1 g 2. เคร่ืองวัดคา ความเปน กรด-ดา ง 2.1 ควรทาการ calibrate ใหเ รียบรอ ยกอ นใชซ งึ กอ น และหลังการใชท กุ ครง้ั ตองทาความสะอาด ดว ยนากลั่นให เรียบรอย เชด็ ใหแ หง ทกุ ครง้ั 2.2 ควรวัดคาความเปน กรด-ดา ง หลงั จากปรบั ปรมิ าณให ไดตามจานวนทีต่ องการ กอ นการใสวุน และผงถาน

3. สารละลายเขมขน 3.1 ควรตวงสารละลายเขม ขน ในกระบอกตวง ทเ่ี หมาะสมกับปริมาณทีต่ อ งการเทานัน้ 3.2 ระหวางการตวงสารละลายเขมขน จากขวด Stock เพ่ือทาอา หารเพาะเลยี งเน้ือเย่อื สูตรตา งๆ 3.3 สารละลายเขมขน ควรใชขวดสีชา และเก็บไวใ นตูเ ย็น เทาน้นั 3.4 ควรมีตูเ ย็นเพอื่ แชส ารเคมโี ดยเฉพาะเพอ่ื ปองกันการปนเปอ น ของสารละลาย โดยไมควรแชอาหารรว มกบั สารเคมี 4. การเทอาหารเพาะเลยี้ งเนอ้ื เยอ่ื ลงขวด ตอ งใชบ ีกเกอรทม่ี ีขอบปากปองกันการหกของสารละละลาย และระหวา งการเทอาหาร เพาะเลย้ี งเนอ้ื เยอ่ื ลงขวด ส่ิงทสี่ าคัญ สาหรบั ขนั้ ตอนนคี้ อื หา มใหอาหารเพาะเลีย้ งเน้อื เยอ่ื เลอะปาก ขวดเด็ดขาด เพ่อื ปอ งกันการตดิ เช้อื

ขอ ดี ของการเพาะเลย้ี งเน้อื เยือ่ ๑. ทําไดงา ยและไดปรมิ าณมาก เพราะสะดวกในการปฏิบตั ิ ๒. เสียคาใชจ ายนอย เพราะไมตอ งใชเ ครอ่ื งมอื หรอื อปุ กรณ ๓. สะดวกในการขนสงระยะทางไกลๆ ๔. เก็บรกั ษาไดน าน ๕. ไดตน พชื ทม่ี รี ะบบรากดี ๖. ตน พืชท่ไี ดไมต ิดโรคไวรสั จากตน แม

ขอ เสีย ของการเพาะเลย้ี งเนือ้ เยอื่ ๑. กลายพนั ธุไดงาย เพราะตน ทีไ่ ดเ กดิ จากการผสมพนั ธุ เวนแตเมล็ดพืชบาง ชนดิ ท่ีงอกไดห ลายตน ใน ๑ เมลด็ ซึง่ อาจ จะมีตน ทไี่ มกลายพนั ธไุ ด ๒. ลาํ ตนสูงใหญ ไมสะดวกในการเกบ็ เก่ียวและดูแลรกั ษา ๓. ตน มโี อกาสรับแรงปะทะลมไดม าก ทําใหด อกและผลรว งหลนเสียหายมาก ๔. มักใหผลชา ตอ งใชเวลาในการเล้ยี งดู นาน กวาจะใหผลตอบแทน ๕. ปลกู ไดนอยตนในเนื้อท่เี ทากัน ฉะนั้น จงึ อาจใหผ ลนอ ยกวาการขยายพนั ธุโ ดย วิธอี น่ื ทใี่ หตนพชื พุมเลก็ กวา