นิทานอีสป กบกับหนู

จดั ทาโดย ด.ช.สภุ ทั ร เทพทอง ด.ช.พนิ ิจ ประมวลสขุ

คานา สารับญั การอา่ นนิทานให้ลกู รักได้ฟังกอ่ นนอน ถือเป็นอีกหนง่ึ ทางเลือกสาหรับคณุ เนือ้ เร่ือง1 พอ่ คณุ แมท่ ่ีกาลงั หากิจกรรมทาร่วมกบั เนือ้ เรื่อง2 เดก็ ๆ ซงึ่ นอกจากจะเป็นการใช้เวลากบั เนือ้ เรื่อง3 ครอบครัวแล้ว ยงั ชว่ ยพฒั นาทกั ษะการ เนือ้ เรื่อง4 ข้อคิด เรียนรู้ และเสริมสร้างทกั ษะด้าน จินตนาการให้กบั พวกเขาด้วย แตถ่ ้ายงั ไมร่ ู้วา่ จะเลา่ นิทานเร่ืองอะไรดีละก็ กระปกุ ดอทคอมขอแนะนานิทานอีสป กบกบั หนู ท่ีมาพร้อมภาพประกอบสดุ นา่ รัก และข้อคิดสอนใจเรื่องนีเ้ลย...

กาลครัง้ หนง่ึ นานมาแล้ว กลาง ป่ าท่ีมีสตั ว์น้อยใหญ่อาศยั อย่กู นั อยา่ งสงบสขุ มีหนพู เนจรตวั หนง่ึ กาลงั เดนิ หาอาหารด้วยความโหย หิว มนั เดนิ ไปเร่ือย ๆ จนเจอลา ธารขนาดใหญ่ \"โอ๊ย !! ทงั้ เหน่ือยทงั้ หิว ทาไมแถวนีไ้ ม่มีอะไรให้ข้ากินบ้าง เลย เหน็ ทีจะต้องข้ามไปป่ าฝั่งน้นู เสยี แล้ว ว่าแตเ่ ราจะข้ามลาธารนี ้ ไปได้อยา่ งไร ในเมื่อข้าวา่ ยนา้ ไม่ เป็น\" เจ้าหนนู ง่ั พกั และกลา่ วตดั พ้อกบั ตวั เอง

ในขณะท่ีหนกู าลงั คดิ แผนเพ่ือจะข้ามไปหาอาหารท่ีป่ า ฝั่งตรงข้ามอยนู่ นั ้ สายตาของมนั เหลือบไปเห็นกบตวั หนง่ึ กาลงั ว่ายนา้ เลน่ อยขู่ ้าง ๆ ลาธาร มนั จงึ วางแผนคิดกล อบุ ายหลอกเจ้ากบให้พาไปสง่ ท่ีป่ าฝ่ังตรงข้าม \"สวสั ดี เจ้าอย่ใู นลาธารแห่งนีม้ านานแล้วหรือ ?\" เจ้าหนกู ลา่ วทกั ทายกบด้วยความเป็นมติ ร \"ใช่ ข้าอยใู่ นลาธารแห่งนีม้ าตงั ้ แตเ่ กดิ เลยละ่ แล้ว ทา่ นมาจากท่ีไหนทาไมข้าไมค่ ้นุ หน้าท่านเลย\" กบถาม ด้วยความสงสยั \"ออ๋ ข้าเป็นนกั เดินทาง ตอนนีก้ าลงั จะข้ามฝ่ังไป หาสมบตั ิอนั ลา้ ค่าที่ป่ าฝั่งตรงข้าม\" เจ้าหนเู ร่ิมใช้กลอบุ าย เพ่ือหลอกให้กบไปสง่ อีกฝั่งของลาธาร

\"จริงเหรอท่าน ท่ีป่ าฝ่ังตรงข้ามมีสมบตั ิ จริง ๆ เหรอ\" เจ้ากบถามด้วยความ ตน่ื เต้น \"จริงสิ ข้าออกเดนิ ทางตามลา่ หา สมบตั มิ าแล้วนบั ไมถ่ ้วน ข้าจะโกหกท่าน ทาไม\" เจ้าหนกู ลา่ ว \"ถ้าอย่างนนั้ ข้าขอเดินทางไปกบั ท่านได้ไหม ? ข้าอยากเห็นเพชรพลอย เป็นบญุ ตาสกั ครัง้ ในชีวิต\" กบขอร้องหนู จอมเจ้าเลห่ ์ \"ได้สิ แตม่ ีข้อแม้ เจ้าต้องพาข้า วา่ ยนา้ ข้ามลาธารนีไ้ ปให้ได้ ข้าถงึ จะนา ทางเจ้าไปยงั ขมุ สมบตั ิ\" เจ้าหนกู ลา่ ว ตอ่ รอง

\"ข้าก็ตวั พอ ๆ กบั ทา่ น แล้วข้าจะพาทา่ นวา่ ยนา้ ข้ามฝั่งไปได้อยา่ งไร ลาพงั ตวั ข้าเองก็ยงั จะเอาตวั ไมร่ อด\" เจ้ากบกลา่ วตดั พ้อ \"งนั้ เจ้าก็เอาเชือกมาผกู เท้าเจ้าให้ติดกบั เท้าข้าสิ เจ้าจะได้ไม่ เหนื่อย\" เจ้าหนอู อกความคิดเห็น \"โอเคลองดู แตถ่ ้าทา่ นเป็ นอะไรขนึ ้ มาข้าไมร่ ับผดิ ชอบนะ\" เจ้า กบพดู ดกั หลงั จากทีต่ กลงกนั เสร็จเรียบร้อย ทงั้ คกู่ ็ใช้เชือกผกู ตดิ ทีเ่ ท้า ของตวั เอง แล้วเจ้ากบจงึ เริ่มวา่ ยนา้ ไปเร่ือย ๆ จนมาถงึ บริเวณกลาง ลาธาร มนั รู้สกึ เหนอ่ื ยล้า วา่ ยนา้ ตอ่ ไปไมไ่ หว จึงขอหยดุ พกั สกั ครู่หนง่ึ \"แฮ่ก ๆ ข้าขอหยดุ พกั หายใจสกั ครู่นะทา่ น ข้าจะไมไ่ หวแล้ว เหน่อื ยเหลอื เกิน\" เจ้ากบกลา่ วด้วยนา้ เสยี งทีเ่ หนื่อยล้า แตท่ วา่ ไมม่ เี สยี งตอบรับจากเจ้าหนู มนั จงึ หนั หลงั กลบั ไปดกู ็ พบวา่ เจ้าหนจู มนา้ ตายเสยี แล้ว เจ้ากบจงึ รีบวา่ ยนา้ ตอ่ เพ่อื ให้ถึงฝั่ง โดยเร็วที่สดุ เพราะหากปลอ่ ยไว้แบบนไี ้ มน่ านร่างของหนจู ะยง่ิ ถว่ งให้ มนั จมลงไปด้วย แตแ่ ล้วร่างของหนกู ลบั คอ่ ย ๆ ลอยขนึ ้ ใน ขณะเดยี วกนั มีเหยี่ยวตวั ใหญ่กาลงั หาอาหาร มนั เหน็ ร่างของหนลู อย ขนึ ้ มาเหนอื นา้ จงึ บนิ โฉบร่างของหนลู อยขนึ ้ ไปบนท้องฟ้ าเพอื่ เป็ น อาหารเย็น ในขณะเดยี วกนั ร่างของเจ้ากบก็พลอยตดิ ร่างแหไปด้วย เพราะทงั้ คใู่ ช้เชือกผกู ตดิ กนั ไว้ ทาให้มนั ถกู เหยีย่ วจบั กินเป็ นอาหารไป ด้วย

นิทานเรื่องนีส้ อนให้รู้วา่ : การท่ีเจ้าหนใู ช้กลอบุ ายหลอกกบ ให้พาวา่ ยนา้ ไปยงั ป่ าฝ่ังตรงข้าม ด้วยการใช้เชือกผกู เท้าตดิ กนั จากนนั้ เจ้าหนกู จ็ มนา้ ตาย เพราะ ความดือ้ รัน้ และความเจ้าเลห่ ์ของ ตวั เอง เร่ืองนีเ้หมือนดงั่ สภุ าษิตที่วา่ “ให้ทกุ ข์แกท่ า่ น ทกุ ข์นนั้ ถงึ ตวั ” สร้างความเดือดร้อนให้กบั ผ้อู ่ืน ผล สดุ ท้ายก็ย้อนมาทาให้ตวั เอง เดือดร้อนไปด้วยนนั่ เอง