Victor Hugo Bir İdam Mahkumunun Son Günü İş Bankası Yayınları

Bir idam Mahkumunun Son Günü Sözünü kestim. - Haberin bu olmadığını sanıyorum. - Peki ya ne? Haberi bildiğinizi söylüyordunuz... - Bütün Paris'in kafasını kurcalayan başka bir haber- den söz ediyordum. Ahmak söylemek istediğimi anlamamış, merakı daha da artmıştı. - Demek başka bir haber daha var? Nereden duydu­ nuz? Neymiş bayım, lütfen söyler misiniz? Sayın rahip bu haber hakdıkn a bir bilginiz var mı? Lütfen bana da anlatın. Neler olup bitiyor?.. Bilirsiniz, yeni haberleri severim; ben de sayın başsavcıya anlattığımda büyük bir keyifle dinler. Bunları bir sürü saçma sapan laf izledi! Bir rahibe bir bana dönüyordu, ona sadece omuzlarımı silkerek karşılık verdim. - Peki o halde, dedi bana, ne düşünüyorsunuz? - Bu akşam artık hiçbir şey düşünemeyeceğimi. - Ah! Demek öyle. Hadi ama, çok hüzünlüsünüz! Bay Castaing gevezelik ediyordu. Bir sessizliğin ardından ekledi: - Bay Papovoine'a da ben eşlik ettim; samur bir şapkası vardı ve tütün içiyordu. Rochelleli gençlere gelince, sadece kendi aralarında olsa da konuşuyorlardı. Bir kez daha durup yeniden devam etti: - Deliler! Çok aşırıya kaçtılar! Herkesi küçümsermiş gibi bir halleri vardı. Size gelince delikanlı, sizi oldukça dü­ şünceli görüyorum. - Delikanlı mı? dedim, sizden daha yaşlıyım; her çeyrek saatte hayatımın bir yılı gidiyor. Bana dönüp birkaç dakika ahmakça bir şaşkınlıkla bak­ tıktan sonra yeniden hafifçe sırıtmaya başladı. - Hadi! Benimle eğlenmek istiyorsunuz! Daha yaşlıy­ mış! Dedeniz yaşındayım ben. - Hiç de eğlenmek istemiyorum, dedim sert bir sesle. 39

Victor Hugo Tabakasını açtı. - Biraz tütün alın beyefendi, bana kızmayın, kin de bes­ lemeyin. - Korkmayın; size uzun süre kin besleyecek kadar vak- tim yok. . O sırada bana uzattığı tabaka bir sarsıntının etkisiyle aramızdaki parmaklığa şiddetle çarptı ve kapağı açık olarak jandarmanın ayağının dibine düştü. - Lanet olası parmaklık! diye haykırdı mübaşir. Bana döndü: - Buna ne dersiniz? Ben de bahtsız değil miyim? Bütün tütünüm mahvoldu! - Ben sizden daha mahvolmuş durumdayım, dedim gü­ lümseyerek. Tütünü toplamaya çalışırken dişlerinin arasından homur­ dandı: - Benden daha bahtsız olamazsınız! Söylemesi kolay! Paris'e kadar tütün yok! Bu korkunç! Rahip hiç ilgilenmediğim ama beni yüreklendirmek için ettiği sözlerin devamı gibi görünen birkaç avutucu laf söyle­ di ona. Yavaş yavaş sohbete dalmaları üzerine rahiple müba­ şirin kendi hallerine bırakıp düşünmeye başladım. Kapıyı geçerken hiç kuşkusuz yine dalgındım, ama Paris bana her zamankinden daha gürültülü geldi. Kapı muhafızları geçiş ücretinin ödendiği gişenin önünde bir süre arabayı incelediler. Mezbahaya götürülenin bir ko­ yun ya da sığır olmasına bağlı olarak onlara bir para kesesi atmak gerekiyordu; ama bir insan kellesi için geçiş ücreti ödenmezdi. Kapıdan girdik. Bulvarı geçtikten sonra araba tırısa kalkarak Saint-Mar­ ceau Mahallesi'nin ve Cite'nin karınca yuvasının binlerce küçük dehlizi gibi kıvrılan ve kesişen dolambaçlı, eski so­ kaklarına daldı. Bu dar sokakların taşlarında tekerleklerin gürültüsü başka hiçbir şeyi duyamayacağım ölçüde şiddet- 40