กระต่ายน้อยยอดกตัญญู

ครอบครัวกระต่ายป่ า มอี ย่หู ้าตวั พอดี พ่อแม่กระต่ายนี้ สอนลกู มคี ณุ ธรรม ตอบแทนผ้พู ระคุณลา้ รู้จกั กตญั ญู ทุกถ้อยคาแม่สอนไว้ ลูกกระต่ายจดจา

วนั หนงึ่ เกดิ เหตุร้าย กบั กระต่ายน่าเศร้าใจ พ่อแม่น้นั ออกไป ในป่ าใหญ่หาอาหาร ไปกนิ ดอกเหด็ พษิ ทาชีวติ แทบวายปราณ ทนทุกข์ทรมาน น่าสงสารเจ้ากระต่าย ๒

ลกู เห็นพ่อแม่ป่ วย หาทางช่วยไม่ให้ตาย ปรึกษาสัตว์มากมาย ท้งั ม้าลายควายและหมี ฟังเรื่องราวจากชะนี หมวี ่าเคยได้ข่าว มอี ย่ทู แ่ี ม่มดเฒ่า เขาว่ายาแก้นี้ ๓

นางน้นั ใจร้ายนกั ไม่รู้จกั สงสารเรา อาศัยอย่ยู อดเขา ตวั ของเจ้าไปไม่ได้ ว่าหนูนจี้ ะต้องไป กระต่ายน้อยตวั พ่ี ไม่เป็ นไรหนูจะทน ลาบากมากแค่ไหน ๔

กระต่ายน้องท้งั สอง พากนั ร้องสุดหมองหม่น พปี่ ลอบอย่ากงั วล จะรีบไปและรีบมา คอยดูแลเฝ้ามารดา น้องน้องอย่าเชือนแช ตามแขนขาให้สบาย นวดให้พ่อบ้างหนา ๕

น้องท้งั สองรับปาก ว่าไม่ยากพก่ี ระต่าย จะช่วยให้สบาย ความเจ็บคลายลดลงมา รีบวงิ่ ไปเข้าในป่ า พก่ี ระต่ายดใี จ เพื่อไปหาแม่มดเฒ่า เดนิ ทางไม่รอช้า ๖

กระต่ายน้อยตวั พี่ วง่ิ เร็วร่ีถงึ ยอดเขา ๗ เห็นบ้านแม่มดเฒ่า ว่าตวั เราแสนดใี จ แม่มดมากระต่ายไหว้ เคาะประตูเรียกหา ขอยาให้แม่กบั พ่อ แล้วเล่าความเป็ นไป

แม่มดพดู ขนึ้ ว่า อยากได้ยาอย่าร้ังรอ ตวั เรากอ็ ยากขอ หัวใจเจ้ามาทายา ตดั สินใจอย่ารอช้า แลกกนั ได้หรือไม่ เจ้าน้นั หนาว่าอย่างไร ช่วยบดิ ามารดา ๘

กระต่ายน้อยเอ่ยปาก พร้อมจะจากโลกนไี้ ป พระคณุ พ่อยงิ่ ใหญ่ ตอบแทนได้แสนยนิ ดี ช่วยดแู ลเลยี้ งชีวี ถ้าไม่มพี ่อแม่ คงไม่มที างเตบิ ใหญ่ ท้ังน้องและหนูนี้ ๙

แม่มดจ้องมองหน้า เจ้าน้นั หนาตดั สินใจ สละได้แม้ชีวา ตอบแทนคุณยง่ิ ใหญ่ ช่างประเสริฐจริงจริงหนา กตญั ญูลา้ เลศิ ไปรักษาโรคให้หาย ข้ายนิ ดใี ห้ยา ๑๐

แม่มดแค่ลองใจ ดนู ิสัยเจ้ากระต่าย ๑๑ สุดท้ายกร็ อดตาย เพราะกระต่ายกตญั ญู ครอบครัวกระต่ายน้นั แสนสุขสันต์นะคณุ หนู กตญั ญูประเสริฐจริง อ่านแล้วตรึกตรองดู

กจิ กรรมท้ายเรื่อง ๑. ……………………………………………….…………………………… ๒. ……………………………………….………………………………….… ๓. ……..……………………………………………………………………… ๔. ………………………………………………………………...…………… ๕. ……………………………………………………………………………... ๖. ..…………………………………………………………………………… ๗. ……………………………………………………………………………… ๘. ……………………………………………………………………………… ……………………………………………………………………………… ๙. …………………………………………………………………………… ๑๐. ….………………………………………………………………………….. ………………………………………………………………………………