พุทธประวัติ นายอวิรุทธิ์ จันกลิ่น ม.4.3 เลขที่7

พุทธประวัติ จัดทำโดย นำยอวริ ทุ ธิ์ จนั กลนิ่ ม.4/3 เลขท่7ี

ประสูติ - พระพุทธเจำ้ มีพระนำมเดิมวำ่ \"สิทธัตถะ\" เปน็ พระรำชโอรสของพระเจ้ำสทุ โธทนะ กษัตริยผ์ ู้ครองกรงุ กบิลพัสด์ุ แควน้ สกั กะ ซึง่ ปจั จบุ นั ตงั้ อยทู่ ำงภำคใตข้ องประเทศ เนปำล พระรำชมำรดำทรงพระนำมว่ำ \"พระนำงสริ ิมหำมำยำ\" ซ่ึงเปน็ พระรำชธดิ ำ ของกษตั รยิ ์รำชสกุลโกลยิ วงศแ์ หง่ กรงุ เทวทหะ แคว้นโกลยิ ะ - เจำ้ ชำยสทิ ธตั ถะประสูติเมอ่ื 80 ปกี ่อนพุทธศกั รำช ท่ีสวนลมุ พนิ ีวัน ณ ใตต้ ้น สำละน้ัน ซึง่ อยู่ระหวำ่ งพรมแดนกรุงกบิลพสั ดแุ์ ละกรุงเทวทหะ(ปจั จุบันคือ ต.รมุ มนิ เด ประเทศเนปำล) ไดม้ ีพรำหมณท์ ง้ั 8 ไดท้ ำนำยวำ่ เจ้ำชำยสทิ ธตั ถะมี ลกั ษณะเปน็ มหำบุรษุ คอื ถ้ำดำรงตนในฆรำวำสจะไดเ้ ปน็ จักรพรรดิ ถำ้ ออกบวช จะได้เป็นศำสดำเอกของโลก แตโ่ กณฑญั ญะพรำหมณผ์ อู้ ำยนุ อ้ ยทส่ี ุดในจำนวน นนั้ ยนื ยันหนักแน่นว่ำ พระรำชกุมำรสทิ ธตั ถะจะเสด็จออกบวชและจะไดต้ รสั รู้ เปน็ พระพทุ ธเจำ้ แนน่ อน - ทันทที ป่ี ระสตู ิ ทรงดำเนินด้วยพระบำท 7 ก้ำว มดี อกบวั ผดุ รองรบั ทรงเปลง่ พระวำจำวำ่ \"เรำเปน็ เลศิ ท่สี ุดในโลก ประเสรฐิ ทีส่ ุดในโลก กำรเกิดครงั้ น้เี ป็นครง้ั สุดทำ้ ยของเรำ\"

วัยเดก็ - หลงั ประสตู ไิ ด้ 7 วัน พระนำงสิรมิ หำมำยำสน้ิ พระชนม์ จงึ ทรงอยู่ในควำมดแู ล ของพระนำงปชำบดโี คตมี ซึ่งเปน็ พระกนษิ ฐำของพระนำงสริ ิมหำมำยำ - ศกึ ษำเล่ำเรยี นจนจบระดับสูงของกำรศึกษำทำงโลกในสมยั นัน้ คอ์ ศลิ ปศำสตร์ ถึง 18 ศำสตร์ ในสำนักครวู ศิ วำมติ ร - พระบิดำไมป่ ระสงคจ์ ะใหเ้ จ้ำชำยสทิ ธัตถะเปน็ ศำสดำเอก จงึ พยำยำมใหส้ ทิ ธตั ถะพบแตค่ วำมสขุ ทำงโลก เชน่ สรำ้ งปรำสำท 3 ฤดู และเมอื่ อำยุ 16 ปี ได้ใหเ้ จำ้ ชำย สิทธตั ถะอภเิ ษกกับนำงพิมพำหรือยโสธรำ ผเู้ ปน็ พระธดิ ำของพระเจำ้ กรงุ เทวทหะซึง่ เปน็ พระญำติฝำ่ ยพระมำรดำ - เมือ่ มพี ระชนมำยุ 29 ปี พระนำงพมิ พำก็ใหป้ ระสตู ิ รำหุล (บ่วง)

เสดจ็ ออกผนวช - เมอื่ ทอดพระเนตรเหน็ คนแก่ คนเจ็บ คนตำย และสมณตำมลำดับ จึงทรงคดิ วำ่ ชีวิตของทกุ คน ต้องตกอยู่ในสภำพเช่นนั้น ไมม่ ใี ครหลกี เลยี่ งได้ จงึ เกิดแนวควำมคดิ ว่ำ -ธรรมดำในโลกนมี้ ขี องคู่กนั อยู่ เช่น มรี อ้ นก็ตอ้ งมีเยน็ , มที กุ ขค์ อื เกดิ แก่ เจบ็ ตำย กต็ อ้ งมี ที่สุดทุกข์ คอื ไม่เกิด ไมแ่ ก่ ไมเ่ จ็บ ไม่ตำย -ทรงเหน็ ควำมสุขทำงโลกเปน็ เพยี งมำยำ ควำมสขุ ในกำมคณุ เป็นควำมสุขจอมปลอม เป็นเพยี ง ภำพมำยำที่ ชวนใหห้ ลงว่ำเป็นควำมสุขเทำ่ นน้ั ในควำมจริงแลว้ ไมม่ คี วำมสขุ ไมม่ คี วำม เพลดิ เพลนิ ใดท่ไี ม่มีควำมทกุ ข์เจือปน -วถิ ที ำงท่จี ะพ้นจำกควำมทุกข์ของชีวิตเช่นนไ้ี ด้ หนทำงหลุดพ้นจำกวฏั สงสำร จะต้องสะเพศผู้ ครองเรอื นเปน็ สมณะ

ตรสั รู้ - ขณะมพี ระชนมำยุได้ 35 พรรษำ ในวันทีพ่ ระองค์ตรัสรู้ นำงสชุ ำดำได้ถวำยข้ำวมธปุ ำยำส(หุงดว้ ยนม) ใต้ตน้ ไทร เมอื่ เสวยเสร็จ แล้วทรงลอยถำดทองในแมน่ ำ้ เนรญั ชรำ ทรงอธษิ ฐำนเสีย่ งพระบำรมีว่ำ ... “ถ้ำอำตมำจะไดต้ รสั แกพ่ ระปรมำภเิ ษกสัมโพธิญำณแล้ว ขอให้ถำดนจ้ี งลอยทวนกระแสนำ้ ข้ึนไป ” ถำดทองน้ันลอยทวน กระแสน้ำข้นึ ไป ๑ เสน้ แลว้ ก็จมลงตรงนำคภพพมิ ำนแห่งพญำกำฬนำครำช พระองค์ทรงโสมนสั และแนพ่ ระทยั ว่ำจะไดต้ รสั รู้ เป็นพระสัพพญั ญสู มั พุทธเจ้ำ โดยหำควำมสงสยั มไิ ด้ - ในเวลำเยน็ โสตถยิ ะใหถ้ วำยหญำ้ คำ 8 กำมือ ปูลำดเปน็ อำสนะ ณ โคนใตต้ ้นโพธิ ตำบลอรุ ุเวลำเสนำนคิ ม รมิ ฝง่ั แมน่ ้ำเนรญั ชรำ (ปัจจุบนั คอื ต.พทุ ธคยำ ประเทศอนิ เดยี ) - ทรงต้งั พระทัยแน่วแนว่ ำ่ จะบรรลุโพธญิ ำณ ประทับหันพระพกั ตรไ์ ปทำงทิศตะวนั ออก - ทรงบรรลุรปู ฌำณทั้ง 4 ช้ัน แลว้ ใช้สติปัญญำพจิ ำรณำจนเกดิ ควำมร้แู จ้ง คอื 1.) เวลำปฐมยำม ทรงไดป้ พุ เพนวิ ำสำนุสติญำณ คือ ควำมรเู้ ปน็ เหตใุ ห้ระลกึ ชำตไิ ด้ 2.) เวลำมัชฌิมยำม ทรงไดจ้ ุตปู ปำตญำณ(ทพิ ยจกั ษญุ ำณ)คอื รเู้ รือ่ งเกิด-ตำยของสตั ว์ทง้ั หลำยวำ่ เปน็ ไปตำมกรรมท่ตี น กระทำไว้ 3.) เวลำปจั ฉิมยำม ทรงได้ อำสวักขยญำณ คือ ควำมรูท้ ท่ี ำใหส้ นิ้ อำสวะหรอื กเิ ลส หมำยถึง ตรสั รอู้ ริยสัจ4 - อำสวักขยญำณ ท่ที รงไดท้ ำใหท้ รงพจิ ำรณำถงึ ขนั ธ์ 5 และใชแ่ ห่งควำมเปน็ เหตทุ ่ี เรียกวำ่ ปฏิจจสมุปบำท อนั เปน็ ตน้ ทำงให้เขำ ถึงอรยิ สัจ 4 - เมอ่ื พระองค์ทรงรเู้ ห็นแล้ว จึงละอุ- ขณะมีพระชนมำยุได้ 35 พรรษำ ในวันท่ีพระองคต์ รสั รู้ นำงสุชำดำไดถ้ วำยข้ำวมธปุ ำยำส (หงุ ดว้ ยนม) ใต้ต้นไทร เม่อื เสวยเสรจ็ แลว้ ทรงลอยถำดทองในแมน่ ้ำเนรัญชรำ ทรงอธษิ ฐำนเสยี่ งพระบำรมวี ำ่ ... “ถำ้ อำตมำจะไดต้ รัสแกพ่ ระปรมำภเิ ษกสมั โพธญิ ำณแล้ว ขอใหถ้ ำดนี้จงลอยทวนกระแสน้ำขนึ้ ไป ” ถำดทองนน้ั ลอยทวน กระแสนำ้ ขึ้นไป ๑ เสน้ แล้วก็จมลงตรงนำคภพพมิ ำนแห่งพญำกำฬนำครำช พระองค์ทรงโสมนสั และแนพ่ ระทยั ว่ำจะไดต้ รสั รู้ เป็นพระสพั พญั ญสู ัมพทุ ธเจำ้ โดยหำควำมสงสัยมไิ ด้ - ในเวลำเย็นโสตถยิ ะใหถ้ วำยหญำ้ คำ 8 กำมือ ปูลำดเปน็ อำสนะ ณ โคนใต้ตน้ โพธิ ตำบลอุรุเวลำเสนำนคิ ม รมิ ฝงั่ แม่น้ำเนรัญ ชรำ (ปัจจุบันคอื ต.พทุ ธคยำ ประเทศอนิ เดยี ) - ทรงตง้ั พระทัยแนว่ แนว่ ำ่ จะบรรลโุ พธญิ ำณ ประทับหันพระพักตรไ์ ปทำงทิศตะวนั ออก - ทรงบรรลุรปู ฌำณท้ัง 4 ช้ัน แล้วใช้สตปิ ญั ญำพิจำรณำจนเกดิ ควำมรแู้ จ้ง คอื 1.) เวลำปฐมยำม ทรงได้ปุพเพนิวำสำนุสติญำณ คือ ควำมรูเ้ ป็นเหตใุ หร้ ะลึกชำตไิ ด้ 2.) เวลำมัชฌมิ ยำม ทรงไดจ้ ุตปู ปำตญำณ(ทิพยจักษญุ ำณ)คอื ร้เู รอ่ื งเกดิ -ตำยของสตั วท์ ัง้ หลำยวำ่ เปน็ ไปตำมกรรมที่ตนกระทำไว้ 3.) เวลำปัจฉิมยำม ทรงได้ อำสวักขยญำณ คือ ควำมรทู้ ่ที ำให้สนิ้ อำสวะหรอื กเิ ลส หมำยถึง ตรสั รูอ้ ริยสจั 4 - อำสวักขยญำณ ท่ที รงได้ทำให้ทรงพจิ ำรณำถึงขนั ธ์ 5 และใช่แหง่ ควำมเป็นเหตุที่ เรยี กว่ำ ปฏิจจสมุปบำท อันเปน็ ต้นทำงให้ เขำถึงอริยสจั 4 - เมอื่ พระองค์ทรงรเู้ หน็ แล้ว จึงละอุปำทำนและตรสั รู้เปน็ พระสัมมำสัมพทุ ธเจ้ำปำทำนและตรสั รเู้ ป็นพระสมั มำสมั พทุ ธเจ้ำ

ปรนิ พิ พำน - กอ่ นปรนิ ิพพำน 3 เดือน ทรงปลงอำยุสงั ขำร - ก่อนปรนิ ิพพำน 1 วัน นำยจนุ ทะถวำยสุกรมัททวะ (หมูออ่ น) เม่อื พระองค์เสวยแลว้ ประชวรพระอำนนท์โกรธ พุทธองค์จึง ตรัสว่ำ \"บณิ ฑบำตทีม่ ีอำนสิ งสท์ สี่ ดุ มี 2ประกำร คอื เมอ่ื ตถำคต (พุทธองค)์ เสวยบณิ ฑบำตแล้วตรัสรู้ ,ปรนิ พิ พำน\" - กอ่ นปรินิพพำนทรงกล่ำวพทุ ธโอวำทวำ่ 1.)กำรบชู ำพทุ ธองคอ์ ย่ำงแทจ้ รงิ คอื กำรปฎิบัตธิ รรมใหส้ มควรแกธ่ รรม 2.)พุทธศำสนิกชนท่ตี ้องกำรเฝำ้ พระองคค์ วรไปท่ี \"สังเวชนยี สถำน\" 3.)กำรวำงตัวของภกิ ษตุ ่อสตรี ต้องคุมสติอย่ำแปรปรวนตำมรำคะตณั หำ 4.)พระบรมสำรรี ิกธำตเุ ปน็ เร่อื งของกษตั ริย์(มลั ลกษัตรยิ )์ มิใชก่ ิจของสงฆ์ 5.)ควำมพลัดพรำกเป็นธรรมดำของโลก 6.)ธรรมและวินยั จะเปน็ ศำสดำแทนพทุ ธองค์ ท้ังนี้เพรำะบคุ คลไมเ่ ทีย่ งแท้เท่ำกับพระธรรมซึง่ เป็นสจั ธรรม - ปัจฉิมสำวก คอื สุภทั ทะบริพำชก - ปจั ฉมิ โอวำท \"ดกู อ่ นภกิ ษุทง้ั หลำย เรำขอบอกเธอทง้ั หลำย สงั ขำรท้ังปวงมคี วำมเส่อื มสลำยไปเป็นธรรมดำ พวกเธอจงึ ทำประโยชน์ตนเอง และประโยชน์ของผอู้ ่ืนใหส้ มบรู ณด์ ว้ ยควำมไม่ประมำทเถดิ \" (อปปมำเทน สมปำเทต) - ปรนิ ิพพำน ข้ึน 15 คำ่ เดือน 6 ใต้ตน้ สำละ ณ สำลวโนทยำน ของเหลำ่ มัลลกษตั รยิ ์ เมอื งกสุ นิ ำรำ แคว้นมัลละ พระชนมำยุ 80 ปี ทรงเทศนำสัง่ สอนมำเป็นเวลำ 45 ปี