ประวัติพระพุทธเจ้า นาย​ ปีติภัทร​ เจ​ริญสุข​ ม.4.2 เลขที่ 8

ประวตั ิพระพทุ ธเจ้า จัดทำโดย นำยปีติภทั ร เจรญิ สุข เลขที่ 8 ชั้น 4/2

ประสตู ิ พระพุทธเจำ้ มีพระนำมเดิมวำ่ \"สทิ ธตั ถะ\" เป็นพระรำชโอรสของพระเจำ้ สุ ทโธทนะ กษตั รยิ ผ์ ู้ครองกรุงกบลิ พสั ด์ุ แคว้นสกั กะ ซ่ึงปจั จบุ ันตั้งอย่ทู ำงภำคใต้ของ ประเทศเนปำล พระรำชมำรดำทรงพระนำมวำ่ \"พระนำงสริ มิ หำมำยำ\" ซงึ่ เปน็ พระรำช ธดิ ำของกษตั ริย์รำชสกลุ โกลยิ วงศแ์ ห่งกรงุ เทวทหะ แคว้นโกลยิ ะ เจ้ำชำยสทิ ธัตถะประสูติเมอื่ 80 ปกี ่อนพุทธศกั รำช ท่ีสวนลุมพินีวนั ณ ใต้ต้น สำละน้นั ซง่ึ อย่รู ะหวำ่ งพรมแดนกรุงกบิลพสั ดแุ์ ละกรงุ เทวทหะ(ปจั จุบนั คอื ต.รมุ มินเด ประเทศเนปำล) ไดม้ พี รำหมณ์ท้งั 8 ไดท้ ำนำยวำ่ เจ้ำชำยสิทธัตถะมีลักษณะเปน็ มหำ บรุ ุษ คอื ถ้ำดำรงตนในฆรำวำสจะไดเ้ ปน็ จกั รพรรดิ ถ้ำออกบวชจะได้เปน็ ศำสดำเอกของ โลก แตโ่ กณฑญั ญะพรำหมณผ์ อู้ ำยุนอ้ ยที่สดุ ในจำนวนนัน้ ยืนยันหนักแนน่ วำ่ พระรำช กมุ ำรสิทธัตถะจะเสด็จออกบวชและจะได้ตรัสรเู้ ปน็ พระพทุ ธเจำ้ แนน่ อน ทนั ทีทปี่ ระสูติ ทรงดำเนินดว้ ยพระบำท 7 ก้ำว มดี อกบัวผดุ รองรับ ทรงเปลง่ พระวำจำวำ่ \"เรำเป็นเลศิ ทสี่ ุดในโลก ประเสริฐทส่ี ดุ ในโลก กำรเกดิ ครงั้ นเ้ี ป็นคร้งั สดุ ทำ้ ยของเรำ\"

วยั เด็ก หลงั ประสตู ิได้ 7 วนั พระนำงสริ ิมหำมำยำสนิ้ พระชนม์ จงึ ทรงอย่ใู นควำมดแู ลของพระนำงปชำบดี โคตมี ซง่ึ เปน็ พระกนิษฐำของพระนำงสิริมหำมำยำพระบิดำไมป่ ระสงคจ์ ะใหเ้ จ้ำชำยสิทธตั ถะเป็น ศำสดำเอก จึงพยำยำมให้สทิ ธตั ถะพบแตค่ วำมสุขทำงโลก เช่น สร้ำงปรำสำท 3 ฤดู และเมือ่ อำยุ 16 ปี ไดใ้ หเ้ จ้ำชำยสทิ ธตั ถะอภเิ ษกกบั นำงพมิ พำหรอื ยโสธรำ ผู้เปน็ พระธดิ ำของพระเจำ้ กรุงเทวท หะซงึ่ เปน็ พระญำติฝ่ำยพระมำรดำ ศกึ ษำเลำ่ เรยี นจนจบระดับสูงของกำรศึกษำทำงโลกในสมัยนั้น คอื ศลิ ปศำสตร์ถึง 18 ศำสตร์ ใน สำนักครูวิศวำมิตร เม่ือมีพระชนมำยุ 29 ปี พระนำงพิมพำก็ใหป้ ระสูติ รำหุล (บว่ ง)

เสดจ็ ออกผนวช เม่ือทอดพระเนตรเหน็ คนแก่ คนเจบ็ คนตำย และสมณตำมลำดบั จึงทรงคดิ ว่ำชวี ติ ของ ทุกคนตอ้ งตกอยใู่ นสภำพเช่นนัน้ ไมม่ ีใครหลกี เลย่ี งได้ จงึ เกดิ แนวควำมคดิ วำ่ \"ธรรมดำ ในโลกนมี้ ขี องคูก่ นั อยู่ เช่น มรี อ้ นกต็ อ้ งมเี ยน็ , มที กุ ข์คือ เกิด แก่ เจบ็ ตำย กต็ ้องมที ส่ี ดุ ทุกข์ คอื ไม่เกดิ ไม่แก่ ไม่เจบ็ ไมต่ ำย\" ทรงเหน็ ควำมสุขทำงโลกเป็นเพียงมำยำ ควำมสขุ ในกำมคณุ เป็นควำมสุขจอมปลอม เปน็ เพียงภำพมำยำท่ี ชวนใหห้ ลงว่ำเปน็ ควำมสขุ เทำ่ นน้ั ในควำมจรงิ แล้วไม่มีควำมสุข ไม่มี ควำมเพลดิ เพลินใดทไี่ มม่ คี วำมทกุ ขเ์ จือปน วิถีทำงท่จี ะพ้นจำกควำมทกุ ขข์ องชีวิตเช่นนไี้ ด้ หนทำงหลุดพน้ จำกวฏั สงสำร จะต้องสละ เพศผ้คู รองเรอื นเป็นสมณะ

ตรัสรู้ พระพทุ ธเจำ้ ทรงตรสั รู้ เวลำรุง่ อรณุ ในวันเพญ็ เดือน 6 ( เดอื นวิสำขะ) ปีระกำ กอ่ น พุทธศกั รำช 45 ปี นำงสชุ ำดำไดน้ ำขำ้ วมธปุ ำยำสเพอ่ื ไปบวงสรวงเทวดำ ครั้นเหน็ พระมหำบุรุษประทบั ที่ โคนตน้ อชปำลนโิ ครธ (ตน้ ไทร)ด้วยอำกำรอนั สงบ นำงคดิ วำ่ เปน็ เทวดำ จึงถวำยขำ้ ว มธปุ ำยำส แลว้ พระองคเ์ สด็จไปสู่ทำ่ สุปดษิ ฐ์ริมฝงั่ แม่นำ้ เนรัญชรำ ทรงวำงถำดทองคำ บรรจุขำ้ วมธปุ ำยำสแล้วลงสรงสนำนชำระลำ้ งพระวรกำย แลว้ ทรงผ้ำกำสำวพัสตรอ์ ัน เป็นธงชัยของพระอรหนั ตสัมมำพทุ ธเจำ้ ทุกพระองค์ หลงั จำกเสวยแลว้ พระองคท์ รงจบั ถำดทองคำขึน้ มำอธษิ ฐำนว่ำ “ ถำ้ เรำจกั สำมำรถตรสั รไู้ ดใ้ นวนั นี้ ก็ขอใหถ้ ำดทองคำใบน้ี จงลอยทวนกระแสน้ำไป แตถ่ ้ำมิไดเ้ ปน็ ดังนัน้ ก็ขอให้ถำดทองคำใบนจ้ี งลอยไปตำม กระแสนำ้ เถิด “ แลว้ ทรงปล่อยถำดทองคำลงไปในแม่น้ำ ถำดทองคำลอยตัดกระแสน้ำ ไปจนถงึ กลำงแมน่ ำ้ เนรญั ชรำแลว้ ลอยทวนกระแสนำ้ ขึ้นไปไกลถงึ 80 ศอก จึงจมลง ตรงท่กี ระแสนำ้ วน ในเวลำเยน็ พระองคเ์ สดจ็ กลับมำยงั ต้นโพธท์ิ ป่ี ระทบั

ปรนิ ิพพำน ทำ่ นไดเ้ สดจ็ ดับขนั ธปรนิ พิ พำน ใต้ตน้ สำละ ณ สำลวโนทยำน ของเหลำ่ มลั ลกษตั รยิ ์ เมอื งกุสินำรำ แคว้นมลั ละ ในวันเพญ็ ขึน้ 15 คำ่ เดือน 6 รวมพระชนม์ 80 พรรษำ วันนถี้ ือเปน็ กำรเรม่ิ ต้นของพทุ ธศักรำชปัจจุบนั เรียกว่ำ \"วนั วสิ ำขบูชำ\"