นิทานคุณธรรม (1)

ราชสีห์ผู้ยิ่งใหญ่ กับ ราชาเสือจอมใช้อำนาจ

คื ณ ผืนป่าอันกว้างใหญ่ที่แสนอุดมสมบูรณ์แห่งหนึ่ง มีสัตว์ป่าน้อยใหญ่อาศัยอยู่เต็มไปหมด โ ด ย ผื น ป่ า แ ห่ ง นี้ มี เ สื อ แ ล ะ ร า ช สี ห์ เ ป็ น ผู้ ป ก ค ร อ ง ป่ า ร่ ว ม กั น

ราชสีห์ เป็นผู้ที่มีนิสัยดี มีน้ำใจ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ชอบช่วยเหลือและแบ่งปันแก่สัตว์ทุกตัว จึงคื คื เ ป็ น ที่ รั ก ใ ค ร่ ข อ ง สั ต ว์ น้ อ ย ใ ห ญ่ ใ น ป่ า ราชาเสือ มีนิสัยที่เห็นแก่ตัว ชอบใช้อำนาจที่ตนเองมีข่มขู่ข่มเหง และใช้อำนาจในทางที่ไม่ดี ชอบรังแกสัตว์น้อยใหญ่อื่น ๆ ในป่า

คื วันหนึ่ง มีกระต่ายแม่ลูกได้เข้ามาหาอาหารในเขตป่าบริเวณที่พักอาศัยของเสือ ซึ่งขณะนั้น กำลังนอนหลับอย่างมีความสุข แม่กระต่ายจึงได้เข้าไปหาเพื่อขออนุญาตหาอาหารในบริเวณนี้

\"ท่าน ท่านราชา ท่านราชาเสือ พวกข้าเข้าไปได้หรือไม่\" ราชาเสือที่กำลังนอนหลับอย่างมีความสุขก็รู้สึก คื คื หงุดหงิด จึงตอบกลับไปว่า \"ใคร ใครมันบังอาจรบกวนเวลาพักผ่อนของข้า!\" \"พวกข้าเอง พวกข้าขอเข้าไปอาหารในป่าของท่านได้หรือไม่\" กระต่ายกล่าวอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ \"ไม่ได้! ใครหน้าไหนก็เข้ามาไม่ได้ นี่มันพื้นที่ของข้า ไปให้พ้น!! \" จากนั้นราชาเสือได้ขู่คำราม จนฝูงกระต่าย พ า กั น วิ่ ง ห นี ด้ ว ย ค ว า ม ก ลั ว

คืหลังจากที่ถูกราชาเสือขู่คำรามใส่แล้ว ฝูงกระต่ายก็นำเรื่องที่เกิดขึ้นไปเล่าให้ราชสีห์ผู้ปกครองป่า ร่วมกันฟัง \"ท่าราชาเสือทำขนาดนั้นเชียวหรือ\" เมื่อได้ฟังราชสีห์เกิดความไม่พอใจเป็นอย่างมาก จึง เ ดิ น ท า ง ไ ป ห า ร า ช า เ สื อ เ พื่ อ พู ด คุ ย เ รื่ อ ง ที่ เ กิ ด ขึ้ น

เมื่อราชสีห์เดินทางมาถึง ทั้งสองก็เกิดมีปากเสียงทะเลาะกันอย่างรุนแรง ราชสีห์จึงพูดกับราชาเสือ คื คื \"ถ้าเจ้ายังเห็นแก่ตัวอยู่แบบนี้ข้าจะขอย้ายไปอยู่ที่อื่น เพราะเราเป็นผู้นำ ควรมีน้ำใจ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แก่ สัตว์อื่น ๆ ทั้งหลายในป่า ไม่ควรใช้อำนาจข่มขู่ผู้อื่นและเห็นแก่ตัวแบบที่เจ้าเป็น! \" เมื่อราชาเสือได้ยินก็โกรธเป็นอย่างมาก ทั้งสองจึงแยกผืนป่ากันปกครองและตัดขาดความสัมพันธ์ ที่ เ ป็ น เ พื่ อ รั ก กั น นั บ แ ต่ นั้ น ม า

อยู่มาวันหนึ่ง ผืนป่าที่ราชาเสือได้ปกครองอยู่นั้นเกิดไฟไหม้อย่างรุนแรง จึงทำให้สัตว์น้อย ใหญ่ต่างพากันล้มตายและบาดเจ็บกันเป็นจำนวนมาก รวมไปถึงเสือที่กำลังตะเกียกตะกาย เ อ า ตั ว ร อ ด ไ ป ท า ง ผื น ป่ า ข อ ง ร า ช สี ห์ เ พื่ อ ข อ ค ว า ม ช่ ว ย เ ห ลื อ \"ช่วยด้วย ช่วยด้วย ช่วยข้าด้วย...\"

คืฝูงกระต่ายเมื่อคราวที่ไปขออนุญาตหาอาหารผ่านมาพบเข้าพอดี ก็ตกใจกับสภาพองราชาเสือ \"ตายแล้ว ๆ เกิดอะไรขึ้นกับท่านราชาเสือกันเนี่ย ข้าต้องนำเรื่องนี้บอกให้ท่านราชสีห์ทราบ\" จากนั้น ฝู ง ก ร ะ ต่ า ย จึ ง รี บ นำ เ รื่ อ ง ที่ เ กิ ด ขึ้ น กั บ เ สื อ ไ ป เ ล่ า ใ ห้ ร า ช สี ห์ ฟั ง ทั น ที

เมื่อราชสีห์ทราบเรื่อง ก็รีบเดินทางไปเพื่อที่จะช่วยเหลือราชาเสือซึ่งเป็นเพื่อนรักตามที่กระต่าย บอกเล่าทันที หลังจากนั้นก็ให้เหล่าสัตว์ป่าช่วยกันดูแลจนราชาเสือผู้ที่หนีตายเอาตัวเองเกือบไม่รอด ไ ด้ ป ล อ ด ภั ย แ ล ะ ห า ย ดี จ า ก อ า ก า ร บ า ด เ จ็ บ

คืหลังจากที่รักษาตัวหายดีแล้ว ราชาเสือก็ได้สำนึกผิดกับการกระทำของตนเองในอดีตและได้ขอ โอกาสกลับตัวเป็นคนดีจากราชสีห์ ราสีห์ก็ได้ให้โอกาสแก่ราชาเสือ ราชาเสือที่ซึ้งใจยิ่งนักก็ได้พูดว่า \"ท่านเหมาะสมกับการเป็นผู้ปกครองแก่เหล่าสหายอย่างแท้จริง ท่านเป็นผู้มีน้ำใจ เมตตาต่อสหายของ ท่าน แม้แต่ข้าที่ทำผิด ท่านก็ยังให้โอกาส\" \"ที่ข้าให้โอกาสท่าน ก็เพราะท่านเป็นเพื่อนรักของข้ายังไงล่ะ\"

คืหลังจากที่ผ่านเหตุการณ์ต่าง ๆ มามากมายแล้ว ทั้งสองก็กลับมาเป็นเพื่อนรัก แ ล ะ ก ลั บ ม า ป ก ค ร อ ง ผื น ป่ า ร่ ว ม กั น เ ห มื อ น เ ดิ ม อ ย่ า ง มี ค ว า ม สุ ข

ข้ อ คิ ด ที่ ไ ด้ จ า ก นิ ท า น เ รื่ อ ง นี้ ความสามัคคีปรองดอง มีน้ำใจ มีเมตตา เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ และรู้จักการ ให้อภัยซึ่งกันและกัน คือ สิ่งที่พึงปฏิบัติในการอยู่ร่วมกันเป็นหมู่คณะ