นิทานพื้นบ้านเรื่องพิกุลทอง

วิชา ภาษาเเละวัฒนธรรม พิกุลทอง ล ะ ค ร พื้ น บ้ า น

ก า ล ค รั้ ง ห นึ่ ง น า น ม า แ ล้ ว มีหญิงสาวสวย คนหนึ่ง ชื่อว่า “พิ กุล” มารดา ข อ ง เ ธ อ ต า ย ตั้ ง แ ต่ เ ธ อ ยั ง เล็กมาก ดังนั้นเธอจึงได้ รั บ ก า ร เ ลี้ ย ง ดู จ า ก แ ม่ เ ลี้ ย ง ซึ่ ง เ ธ อ เ อ ง ก็ มี ลู ก ส า ว ค น ห นึ่ ง ชื่ อ ว่ า “มะลิ” …แต่แม่เลี้ยงและ ลูกสาวของเธอนั้นเป็ นคน ใ จ ร้ า ย

อยู่มาวันหนึ่ง หลังจากตำ ข้าวเสร็จแล้ว …พิ กุลก็ อ อ ก ไ ป ตั ก น้ำ ที่ ลำ ธ า ร ซึ่ ง อ ยู่ ไ ม่ ไ ก ล จ า ก บ้ า น นั ก ทั น ใ ด นั้ น ก็ มี ห ญิ ง ช ร า ค น หนึ่งต่อหน้าพิ กุลและขอน้ำ เธอดื่ม พิ กุลใจดีมากได้ ช่ ว ย ห ญิ ง ช ร า ค น นั้ น

ห ลั ง จ า ก นั้ น ห ญิ ง ช ร า ก็ ใ ห้ พรวิเศษกับเธอ ทำให้ ดอกพิ กุลทองคำร่วงออก มาจากปากของเธอ เมื่อ ใ ด ก็ ต า ม ที่ เ ธ อ รู้ สึ ก ส ง ส า ร ใครหรือสิ่งใด หลังจาก ห ญิ ง ช ร า ใ ห้ พ ร วิ เ ศ ษ แ ก่ พิ กุลแล้วก็หายไป

ทั น ที ที่ ก ลั บ ถึ ง บ้ า น ช้ า เธอก็ถูกแม่เลี้ยงดุด่า ดัง นั้นพิ กุลจึงเล่าเรื่อง ทั้งหมด ให้ผู้เป็ นแม่เลี้ยง ฟั ง พ ร้ อ ม กั บ เ กิ ด ค ว า ม รู้สึกสงสาร ขณะเล่าจึง ทำให้ดอกพิ กุลทองคำ ร่ ว ง อ อ ก ม า จ า ก ป า ก ข อ ง เ ธ อ ด้ ว ย

แ ม่ เ ลี้ ย ง จ อ ม ล ะ โ ม บ ก็ เ ป ลี่ ย น อ า ร ม ณ์ จ า ก โ ก ร ธ เป็ นละโมบในทันทีพร้อม กับตะครุบดอกพิ กุลทอง ทั้ง หมดไว้ในขณะที่ปาก ก็สั่งให้พิ กุลพู ดต่อไป เรื่อย ๆ เพื่ อสนองความ ล ะ โ ม บ ข อ ง เ ธ อ นั่ น เ อ ง

พิ กุลทองอ่อนล้าไปกับ การตอบสนองความ ละโมบของแม่เลี้ยง พิ กุล เ อ ง เ กิ ด เ จ็ บ ค อ แ ล ะ ก ล า ย เป็ นคน เสียงแหบเสียง แห้งไป เธอพู ดไม่ได้ไป ระยะหนึ่ง อาการเช่นนี้ ทำ ใ ห้ แ ม่ เ ลี้ ย ง โ ม โ ห ม า ก ขึ้ น จนถึงขั้นตบตีพิ กุล

มะลิถูกส่งไปยังที่เดียวกับที่พิ กุล บ อ ก ไ ว้ แ ต่ ว่ า แ ท น ที่ จ ะ ไ ด้ พ บ กั บ หญิงชราก็กลับเป็ นพบหญิงสาว ส ว ย ส ว ม เ สื้ อ ผ้ า ง ด ง า ม ยื น อ ยู่ ใ ต้ ร่มใหญ่ หญิงสาวผู้นั้นขอน้ำมะลิ ดื่ ม แ ต่ ด้ ว ย ค ว า ม ริ ษ ย า ม ะ ลิ แ ส ด ง อาการโกรธและคิดว่า หญิงผู้นั้น ไม่ใช่นางฟ้า เธอจึงปฏิเสธและใช้ วาจาหยาบคาย ดังนั้น นางฟ้า จึงสาปแช่งมะลิว่า เมื่อใดก็ตามที่ เธอโกรธและพู ดออกมาแล้วไซร้ ก็ จ ะ มี ห น อ น ร่ ว ง อ อ ก ม า จ า ก ป า ก ของเธอ

เ มื่ อ ก ลั บ ม า ถึ ง บ้ า น ม ะ ลิ ก็ เ ล่ า เ รื่ อ ง ทั้งหมดให้ผู้เป็ นแม่ฟังและด้วย ความโกรธ ในขณะ เล่าเรื่องนั้น ก็ ทำ ใ ห้ บ้ า น ทั้ ง ห ลั ง เ ต็ ม ไ ป ด้ ว ย ตั ว หนอน ผู้เป็ นแม่คิดว่าพิ กุลอิจฉา ลูกสาวของตน ดังนั้นจึงแกล้ง บิ ด เ บื อ น เ รื่ อ ง ที่ เ ล่ า ทำ ใ ห้ ลู ก ส า ว ของตนไม่ได้พบกับ หญิงชราแม่ เลี้ยงจึงทุบตีพิ กุลและไล่เธอออก จ า ก บ้ า น ไ ป

ด้วยความเสียใจอย่างสุดซึ้งพิ กุล จึงท่องเที่ยวไปในป่า แต่เพี ยง ลำพั ง เ จ้ า ช า ย ห นุ่ ม กำ ลั ง เ พ ลิ ด เ พ ลิ น อ ยู่ กั บ ก า ร ขี่ ม้ า ป ร ะ พ า ส ป่า กั บ ข้ า ร า ช บ ริ พ า ร ผ่ า น ม า พ อ ดี เ มื่ อ ท อ ด พ ร ะ เ น ต ร เ ห็ น ส า ว นั่ ง ร้ อ ง ไ ห้ อ ยู่ ท ร ง ถ า ม เ รื่ อ ง ร า ว ความเป็ นมาทั้ง หมด ทันทีที่พู ด จ บ ที่ บ ริ เ ว ณ นั้ น ก็ เ ต็ ม ไ ป ด้ ว ย ด อ ก พิ กุลทองคำ …เจ้าชายดีพระทัย ยิ่งนัก จึงขอนางอภิเษกสมรส

นิ ท า น เ รื่ อ ง นี้ ส อ น ใ ห้ รู้ ว่ า นิ ท า น เ รื่ อ ง นี้ ส อ น ใ ห้ รู้ ว่ า 1.จากเค้าเรื่องนิทานนี้จึงเป็ นต้น กำ เ นิ ด ข อ ง สำ น ว น ไ ท ย เ ป รี ย บ เปรยคนที่ไม่ค่อยพู ดหรือมักพู ด อุ บ อิ บ อ ยู่ แ ต่ ใ น ป า ก ว่ า “ ก ลั ว ด อ ก พิ กุลจะร่วง” 2. “การคิดดีทำดี …ย่อมได้รับสิ่ง ที่ดีตอบสนองเสมอ” …อย่างเช่น พิ กุล

ส ม า ชิ ก 1. จิราภรณ์ โลเเพทย์ เลขที่34 2. ธันญาทิพย์ บุญเฉลียว เลขที่37