หนูน้อยหมวกแดง

The Little Red Riding Hood หนูนอ้ ยหมวกแดง

กาลคร้ังหน่งึ ณ หมู่บ้านที่แสนอบอ่นุ มีเด็กหญงิ หน้าตาน่ารักนั่งเล่นดูคุณแม่ทาอาหารอย่ใู นครัว เพ่ือนบ้าน ทุกคนต่างพากนั เรียกเธอว่า \"หนูน้อยหมวกแดง\" ตามสีของหมวกทเ่ี ธอใส่เป็ นประจา และวนั นเี้ ธอกไ็ ด้รับคาส่ัง จากคุณแม่ ให้นาอาหารและขนมไปเยี่ยมคุณยายซ่ึงอาศัยอยู่ในหมู่บ้านข้าง ๆ \"เอาตะกร้านีไ้ ปส่งให้ถงึ มือคุณยายนะจ๊ะ แล้วกร็ ีบไปรีบกลบั อย่าไปเท่ยี วเล่น เถลไถลทไี่ หนไกล อย่าพูดคุย กบั คนแปลกหน้าด้วยล่ะ เข้าใจไหม ?\" คุณแม่คนสวยกาชับด้วยความเป็ นห่วง ลกู สาวตัวน้อยกต็ อบรับและสัญญา แล้วออกจากบ้านไปอย่างร่าเริง

ระหว่างทางไปบ้านคุณยาย บังเอญิ มีหมาป่ าเจ้าเล่ห์เดนิ มาพบกบั หนูน้อยหมวกแดง จึงเข้าไปทกั ทายหวงั จับ เด็กหญงิ ทาเป็ นอาหารมือ้ เยน็ \"สวสั ดีจ้ะสาวน้อย มาทาอะไรในป่ าตรงนคี้ นเดยี วเหรอจ๊ะ ?\" \"หนูกาลงั ไปเยี่ยมคุณยายทห่ี มู่บ้านใกล้ ๆ นเี้ องค่ะ\" หนูน้อยหมวกแดงตอบอย่างเป็ นมติ ร แต่กลบั ทาให้เจ้า หมาป่ าคดิ อุบายหลอกล่อ หวงั จับคุณยายของเธอมาเป็ นเหย่ือด้วยอกี คน

\"แต่ว่าสาวน้อย.. เอาตะกร้าเลก็ ๆ ไปแค่นี้ คุณยายเสียใจแย่เลย ฉันว่าเราไปเกบ็ ดอกไม้สวย ๆ มาเป็ นของขวญั เพม่ิ กนั เถอะ\" หมาป่ าชักชวนให้หนูน้อยหมวกแดงออกนอกเส้นทาง มันจะได้รีบตรงไปจบั คุณยายกนิ ก่อน แล้วดกั รอ หนูน้อยหมวกแดงทบ่ี ้านน้ันเลย โชคไม่ดที หี่ นูน้อยหมวกแดงหลงเช่ือคาชวน แล้วหนั ไปเกบ็ ดอกไม้ และเดนิ เล่นอย่างเพลดิ เพลนิ จนลืมท้งั เวลา ท้งั คาตักเตือนของคุณแม่ไปหมดสิ้น

กระทง่ั เจา้ หมาป่ าเดินทางไปถึงหมู่บา้ นขา้ ง ๆ แลว้ จบั ตวั คุณยายซ่อนเอาไวใ้ นตู้ ก่อนนาเส้ือผา้ มาใส่ เพือ่ ปลอมตวั เป็นคุณยายนอนป่ วยอยบู่ นเตียง รอใหห้ นูนอ้ ยหมวกแดงมาถึงแลว้ จบั กินท้งั ยายท้งั หลานพร้อมกนั ทีเดียว เมื่อหนูนอ้ ยหมวกแดงรู้ตวั วา่ ทาผดิ คาสงั่ คุณแม่ ก็รีบว่ิงไปหาคุณยายที่บา้ นทนั ที แต่กลบั พบวา่ คุณยายของเธอ น้นั มีทา่ ทางและหนา้ ตาแปลกประหลาดไปจากเดิม

\"คุณยายคะ ทาไมคุณยายตอ้ งนอนคลมุ โปงดว้ ยละ่ คะ ?\" หนูนอ้ ยถามดว้ ยความสงสัย \"ยายเป็นไขไ้ ม่สบาย ยายเลยหนาวจะ้ หลาน\" หมาป่ าดดั เสียงตอบ \"คุณยายคะ ทาไมเสียงของคุณยายแปลกจงั เลยคะ ?\" หนูนอ้ ยถามอีกคร้ัง \"ยายเจบ็ คอ ไอหนกั มาก เสียงเลยเพ้ยี นไปหน่อยจะ้ หลาน\" หมาป่ าตอบพร้อมแกลง้ ทาเป็นไอคอ่ กแค่ก ทาใหห้ นูนอ้ ย หมวกแดงสังเกตเห็นเข้ยี วแหลมในปาก \"คุณยายคะ ทาไมคุณยายถึงมีเข้ียวยาวขนาดน้นั ล่ะคะ ?\" หนูนอ้ ยหมวกแดงถาม แลว้ คอ่ ย ๆ เดินถอยออกมา เพราะเริ่ม รู้สึกไมป่ ลอดภยั

\"กเ็ พราะยายมีเข้ียวไวจ้ บั หลานกินไงล่ะ เจา้ หนูนอ้ ย !!\" คราวน้ีหมาป่ าไมแ่ สร้งทาตวั ใจดีอกี ตอ่ ไป พร้อมกระโจนมาตะครุบตวั หนู นอ้ ยหมวกแดงอยา่ งเกร้ียวกราด แตโ่ ชคดีที่เสียงกรี๊ดของหนูนอ้ ยดงั ไปถึงนายพรานหนุ่มสองคนท่ีผา่ นมาพอดี ปัง ปัง ปัง !!! เสียงปื นดงั ข้ึนสามนดั พร้อมกบั ร่างของหมาป่ าดิ้นรนอยา่ งเจบ็ ปวด นายพรานหนุ่มบุกเขา้ มาช่วยชีวติ หนูนอ้ ยหมวก แดง และพาคุณยายออกจากตเู้ ส้ือผา้ ไดอ้ ยา่ งปลอดภยั หนูนอ้ ยหมวกแดงสารภาพความผดิ และขอโทษคุณยายท่ีตวั เองเถลไถลจนไดร้ ับ อนั ตรายกนั ท้งั คู่ \"ยายไม่โกรธอะไรหรอกจะ้ แคห่ นูไม่เป็นอะไรก็พอแลว้ แต่ตอ้ งสญั ญากบั ยายก่อนนะวา่ จะไม่เช่ือฟังคนแปลกหนา้ ไมเ่ ลน่ ซนจน ลืมเวลาแบบคราวน้ีอีก\" หนูนอ้ ยหมวกแดงพยกั หนา้ รับคา พอคุณยายเห็นดงั น้นั ก็ยมิ้ รับ แลว้ เล้ียงอาหารม้ืออร่อยใหน้ ายพรานแทนคา ขอบคุณ ก่อนท้งั สองจะพาหนูนอ้ ยหมวกแดงกลบั สู่ออ้ มกอดของคุณแม่ท่ีบา้ นโดยสวสั ดิภาพ