23(1)

แหลง่ อารยธรรมโบราณในภูมิภาคเอ เชีย

ภูมิภาคเอเชยี เป็นดินแดนท่ีมีอารยธรรมที่เกา่แก่แหง่ หนง่ึ ของโลกมีแหล่งอารยธรรมท่ีส้าคญั ได้แก่กลุ่มแม่น้าไทกรสี -ยเู ฟรตีสในเอเชยี ตะวันตกเฉยี งใต้อารยธรรมลมุ่ แมน่ ้าฮวงโหในประเทศจนี และอารยธรรมลมุ่ แม่น้าสินธใุ นประเทศอินเดยีซงึ่ อารยธรรมในแตล่ ะแห่งมีการรงุ่ เรอื งและพฒั นาการมาตังแต่สมัยยุคหิน

1.อารยธรรมของชาวสเุ มเรียนเปน็ ชนเผา่ แรกที่เขา้ มาตังฐานในเมโสโปเตเมียเม่อื ประมาณ4,000ปีกอ่ นค.ศมกี ารพัฒนาการทางเมอื งเรม่ิ จาหมู่บ้านก่อนจะขยายเปน็ ชุมชน มกี ษัตริย์เปน็ ผู้น้า

ชาวสเุ มเรียนได้มกี ารประดิษฐต์ ัวอกั ษรล่ิมหรอื คนู ฟิ อร์มขนึ เพ่อื ใชส้ อ่ื สารติดตอ่ กันโดยได้บนั ทึกลงในแผน่ ดนิ เหนียว วรรณกรรมของชาวสุเมเรยี นคือมหากาพยก์ ลิ ลาเมชกล่าวถงึ การผจญภยั ของพวกสเุ มเรยี น

2. อารยธรรมของชาวอมอไรต์เปน็ ชนเผ่าที่ได้ขา้ มาสรา้ งความเจริญรุ่งเรอื งในดินแดนเมโสโปเตเนยี ต่อจากชนเผา่ สุเมเรียนและขยายอาณาจักรออไปอยา่ งกวา้ งขวางมจี กั รวรรดบิ าบิโลเนยี ขนึ 2,000ปีก่อนมีนครบาบโิ ลนมีการแบ่งชนชนั ในสังคมเป็นชังสูงชนั ต้า่

3.อารายธรรมของชาวแอสซีเรยีชาวแอสซีเรียไดสถาปนาจักรวรรดแิ อสซีเรียขนื เมอื่ ประมาณ1,100ปีมีศนู ย์กลางการปกครองยู่ทเ่ี มืองเนอเวห์ชาวเมืองนมี มี ีความสามารถในการรบมกี องทัพทีแ่ ข็งแกร่ง

4. อารยธรรมของชาวคาลเดยี นพวกแคลเดยี นสถาปนาจกั รวรรดหิ รอื บาบิโลนเนียใหม่ เมอ่ื ประมาณ 612 ปีกอ่ นค.ศมอี ารยธรรมคือการสรางสวนลอยแห่งบาบิโลนซึ่งเป็นสิ่งมหศั จรรยข์ องโลกส่ิงหน่ึง

5. อารายธรรมของชาวเปอรซ์ ียพวกนไี ดส้ รา้ งความเจริญรุ่งเรอื งให้กับดนิ แดนเมโสโปเตเมีย เป็นบรรพบุรษุ ของชาวอิหรา่ นปจั จุบนั ได้มกี ารสถาปนาอาณาจกั รเปอรเ์ ซยี มาตงั แตป่ ระมาณ600ปกี ่อนค.ศในอาณาจักรมคี วามยาวถึง2,500กิโลเมตร

6. อารยธรรมของชาวฮบิ รูชาวฮิบรหู รอื ยวิ เปนชนเผ่าท่ไี ดม้ าสร้างความเจรญิ ร่งุ เรอื งในดนิ แดนเมโสโปเตเมียอกี เผ่าหนง่ึ เป็นชนเผา่ เร่รอ่ นเผ่าหนงึ่ ในดินแดนเอเชยี ตะวันตกเฉียงใตพ้ ระเจ้าเดวิดความเจริญรงุ่ เรอื งของชนเผา่ ฮิบรูไดแกค่ วามเจริญทางดา้ นศาสนาโดยศาสนายดู ายของชาวฮิบรูไดก้ ลายมาเปน็ ศาสนาคริสตท์ ม่ี ผี ้นู ับถือมากที่สดุ ในโลกปัจจุบัน

7. อารยธรรมลุ่มแมน่ ้าสินธุ เป็นอารยธรรมทีเ่ กา่ แกแ่ หง่ หนึง่ ของโลก มีความเจรญิ อย่รู ะหว่าง4,000-2,500ปกี อ่ นค.ศ โดยสงิ่ ที่ได้คน้ พบทสี่ า้ คัญ ไดแ้ กซ่ ากเมอื งทีว่ างแผนเมืองไวอ้ ยา่ งดี อารายธรรมโดนอารยนั สามารถแบ่งออกได้ดงั นียคุ พระเวทช่วงแรกท่ีอารยันเร่มิ เข้ามาในอนิ เดียมีการใหก้ ้าเนิดศาสนาพราหมณ์ ยุคมหากาพย์ ช่วงท่อี ารยันได้ขยายอ้านาจของตนไปยงั แ คว้นต่างๆ มกี ารประดษิ ฐ์สนั สกฤตและมวี รรณคดีมากม ายยุคฮินดเู กา่เปน็ ยคุ ท่ีมีความเช่อื ในเรื่องพระมหากษัตริย์คือเทพและก้าเนดิ พระพทุ ธศาสนาและศาสนาเชน

สมัยพระพทุ ธศาสนาเปน็ ช่วงเวลาท่พี ระพุทธศาสนาร่งุ เรอื งมากท่ีสดุในสมัยจกั รวรรดเิ มาริยะเผยแพรศ่ าสนาในดินแดน เชน่ จีน ญ่ึปนุ่เป็นต้น ยุคฮนิ ดใู หม่ เป็นยคุ ที่มกี ารฟืน้ ฝศู าสนาพราหมณข์ ึนมา ใหมเ่ ป็นยุคขนึ มาใหมเ่ ปน็ ยคุ ทองของอินเ ดีย ศาสนาพุทธยังมีความเจริญรุ่งเรืองอย่ดู า้ นสมัยราชวงศโ์ มกลุ วรรณคดีเปน็ ยคุ สมยั ทอ่ี ินเดียตกอยู่ภายใต้การปกครองชาวมุสลิมเป็นยุคสดุ ท้ายกอ่ นทจ่ี ะตกเปน็ ของอังกฤษและส่งิ ที่มีชอื่ เสียงทส่ี ุดคือทัชมาฮาล อินเดยี ภายใตก้ ารปกครองขององั กฤษ ภาษาองั กฤษกลายเปน็ ภาษาราชการใชใ้ นอิ นเดีย องั กฤษใหอ้ สิ รภาพกบั อนิ เดยี หลงั จากสงครา มโลกครงั ท่ี2

8. อารยธรรมจนี เร่มิ ปรากฏในบริเวณลมุ่ แมน่ ้าเหลอื ง ประมาณ2,000 ปกี ่อนค.ศก่อนสมัยประวตั ศิ าสตร์วัฒนธรรมหยาง วฒั นธรรมลงุ ซเซา าน อารยธรรมจนี ในสมยั ประวตั ศิ าสตร์ เปน็ ยุคท่ีสร้างตัวอกั ษรเพอ่ื ใช้ในการติดต่อ ส่อื สารกันราชวงศช์ างเปน็ ราชวงศ์แรกทป่ี กครองจนีเปน็ การปกครองแบบนครรัฐมกี ารประดิศฐป์ ฏิทนิ ในระบบจนั ทรคติมีการประดษิ ฐต์ ัวอักษร ราชวงศโ์ จว มีแนวคดิ ท่ยี กย่องให้โอรสสวรรค์ กา้ เนดิ ลัทธขิ งจ๊ือและลัทธเิ ต๋า

ราชวงศฉ์ นิการปกครองยกเลิกการปกครองระบบศกั ดินาน้าการปกครองรวมอา้ นาจ การผลิตเงนิ ตราระเบยี บการเก็บภาษที ี่ดนิและยงั มกี ารสรา้ งก้าแพงเมอื งจีน ราชวงศฮ์ นั่ มกี ารสอบคัดเลือกบุคคลเป็นขา้ ราชการ อาศัยความรู้และความสามมารถเฉพาะ ตัวราชวงศถ์ งัเปน็ ยคุ ทองของจีนท่มี ีความเจรญิ รงุ่ เร่อื งในทกุ ๆดา้ นการเจรญิ รุ่งเรืองทางด้านพระพทุ ธศาสนา ราชวงศซ์ อ้ ง มคี วามเจริญก้าวหน้าในการเดินเรือสา้ เ ภาคา้ ขายทางทะเลและงานศลิ ปกรรมแ ขนงต่างๆ มีความก้าวหนาทางวิทยาการใหม่ เชน่ การประดิษฐป์ นื กระใช้ลูกคดิ การใชเ้ ข็มทศิ ในการเดินเรอื

ราชวงศห์ ยวนเปน็ สมยั ท่ีจนี มีความเข้มแขง็ ทางดา้ นการปกครองมคี วามเจริญทางดา้ นศลิ ปะคืองวิ ราชวงศห์ มงิ มคี วามเจรญิ รุ่งเรอื งทางดา้ นการคา้ กับตา่ งประเทศ ความเจรญิ ทางด้านวรรณกรรมทา งดา้ นภาษาพูดราชวงศ์เช็งหรือชงิเปน็ ยคุ สมยั ที่จนี มคี วามเสอ่ื มถอยในทุกด้าน