สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ 10

๒๐๖ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายโตเกย๋ี มเจา้ เมืองชีจ๋ิวนนั้ อายุ โตเกยี๋ ม (Tao Qian) หกสิบสามปีป่วยหนักอยู่ จึงหาบิต๊กกับ ตันเต๋งมาปรึกษาว่าตัวเราชราแล้วก็ป่วย หนักอยู่ ถา้ มีศกึ มาเห็นจะขดั สน บิตก๊ จึงวา่ ซ่ึงท่านคิดท้ังน้ีก็ควรอยู่ ข้าพเจ้าแจ้งว่า ทัพโจโฉซึ่งเลิกไปนั้นเพราะเหตุว่าเปนห่วง หลัง ด้วยทัพลิโป้ยกมาตีเมืองกุนจิ๋ว แล โจโฉกับลิโป้ตั้งรบกันอยู่พอเกิดเข้าแพง โจโฉจึงเลิกทัพไปตั้งอยู่ ณ เมืองเอียนเสีย ถ้าเข้าปีใหม่เข้าปลาอาหารบริบูรณ์ข้ึน เห็นโจโฉจะยกมาทาศึก แม้มีชัยชนะลิโป้ แล้วก็จะยกมารบเมืองเราเปนม่ันคง ขอ ท่านให้เชิญเล่าปี่มาว่ากล่าวอ่อนน้อมมอบ เมืองให้ คร้ังน้ีเห็นเล่าป่ีจะรับครองเมือง ร า ษ ฎ ร ทั้ ง ป ว ง ก็ จ ะ มี ค ว า ม ยิ น ดี ด้ ว ย โตเก๋ียมเหน็ ชอบด้วยจึงให้คนใช้ไปเชญิ เลา่ ป่ซี ึ่งอยู่ ณ เมืองเสยี วพา่ ยมา เล่าป่แี จง้ ดังนน้ั ก็พากวนอเู ตียวหยุ มาหาโตเกี๋ยม ๆ จงึ ใหเ้ ชิญเล่าปีเ่ ข้าไป ถึงท่ีข้างใน แล้วว่าทุกวันนต้ี ัวเรากช็ ราทั้งโรคกบ็ ังเกิดป่วยหนัก มิรู้ว่าความตายจะมาถึงวันใด แต่วิตก อยู่ว่าเมืองชีจ๋ิวหาผู้ใดว่าราชการเมืองมิได้ จึงให้เชิญท่านมาหวังจะมอบให้ท่าน จงมีใจเมตตาเรารับ ตราสาหรับท่ีนไ้ี วท้ านบุ ารุงราษฎรชาวเมืองสบื ไปให้เราส้ินวติ ก เล่าปี่จึงตอบว่า ท่านมีบุตรอยู่ถึงสองคนซึ่งชื่อว่าโตสงผู้พ่ี โตเอ๋งผู้น้องน้ัน เปนไฉนท่านจึง มิมอบเมืองให้ โตเกี๋ยมจึงวา่ บตุ รเราทั้งสองหาสติปญั ญามิได้ ถา้ จะมอบเมืองใหน้ านไปราษฎรทง้ั ปวงก็ จะได้ความเดอื ดร้อน เราเหน็ แต่ทา่ นมีใจกวา้ งขวางอารี จะครองเมืองได้ เราจงึ เชิญมาวา่ กล่าว ถ้าเรา หาชวี ิตไมแ่ ลว้ ทา่ นอยา่ ให้บตุ รเราท้งั สองครองเมอื งเลย www.samkok911.com

ตอนท่ี ๑๐ ๒๐๗ ซนุ เขยี น (Sun Qian) เล่าปี่จึงตอบวา่ ตวั เรากาลังน้อย ซ่ึง จะเปนเจ้าเมอื งชีจิ๋วนั้นเห็นจะขัดสน โตเกี๋ยม จึงว่าทหารในเมืองนี้ก็มีเปนอันมาก แล้วเรา จะใหซ้ นุ เขียนชาวเมืองปกั ไฮซึง่ มีสติปัญญาไว้ เปนที่ปรึกษาด้วย แล้วโตเก๋ียมจึงว่าแก่ บิต๊กว่า ซึ่งเล่าป่ีจะเปนเจ้าเมืองสืบไปน้ัน ท่านจงฝากตัวอยู่ทาราชการด้วยเล่าปี่เถิด เล่าปี่ยงั มไิ ด้รับคาโตเก๋ยี มประการใด โตเกีย๋ ม นั้นโรคกาเริบหนักข้ึนมา เจรจาออกมิได้ เอา แต่น้ิวมือช้ีเข้าท่ีตัวแล้วโตเก๋ียมก็สิ้นใจตาย แลทหารโตเกยี๋ มก็เอาตราสาหรับท่ีมามอบให้ เลา่ ปี่ ๆ กม็ ิไดร้ บั ในขณะนั้นชาวเมืองท้ังปวง รู้ ก็พากันเข้ามาคานบั เลา่ ป่แี ล้วว่า ซง่ึ ทา่ นไม่ รับเปนเจ้าเมืองชีจ๋ิวก็เห็นว่าข้าพเจ้าท้ังปวง จะได้ความเดอื ด รอ้ นไปภายหนา้ กวนอูเตียวหุยเห็นดังนั้นก็มีใจเอ็นดูแก่ชาวเมือง จึงอ้อนวอนเล่าป่ีว่า ให้ท่านรับตราเปน เจ้าเมืองเถิด เล่าปี่ได้ฟังกวนอูเตียวหุยว่า มีความเอ็นดูก็รับตราเปนเจ้าเมืองชีจ๋ิว แล้วต้ังให้ซุนเขียน บิต๊กเปนที่ปรึกษาซ้ายขวา จึงให้กวนอูเตยี วหุยไป ณ เมืองเสยี วพ่าย รับเอาทหารเข้ามา ณ เมืองชีจ๋วิ นั้นสิ้น เล่าป่ีกบั ทหารแลชาวเมอื งทง้ั ปวงนั้นให้นงุ่ ขาวหม่ ขาวแลว้ แตง่ การศพโตเกี๋ยม ตามธรรมเนยี ม แล้วเอาศพไปฝังไว้ตาบลอุยโห เล่าป่ี จึงเอาหนังสือซึ่งโตเกี๋ยมแต่งไว้น้ัน บอกข้ึนไปกราบทูลพระเจ้าเหี้ยนเต้ ในใจความนั้นว่า โตเกี๋ยมแก่ชราแล้ว จึ ง ย ก ใ ห้ เ ล่ า ปี่ เ ป น เ จ้ า เ มื อ ง ชี จ๋ิ ว พระเจ้าเหี้ยนเต้แจ้งในหนังสือน้ัน แลว้ ก็มไิ ดต้ รัสประการใด สามก๊กวิทยา

๒๐๘ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายโจโฉอยู่ ณ เมืองเอียนเสียรู้ข่าวไปว่า โตเกี๋ยมเจ้าเมืองชีจ๋ิวนั้นตายแล้ว เล่าปี่ได้เปน เจ้าเมือง โจโฉก็โกรธว่าซ่ึงความแค้นของเรายังมิไดแ้ ก้แค้นโตเกี๋ยม บัดนี้โตเกี๋ยมตายเสีย แลเล่าป่นี ้ัน มิได้ทาการศึกเสยี ทหารแลลกู เกาทัณฑ์แต่ดอกหน่ึง มาได้เปนเจ้าเมอื งชีจิ๋วโดยง่าย เราจาจะยกไปรบ จบั เล่าปี่ฆ่าเสีย แลว้ จะขุดเอาศพโตเกย๋ี มขนึ้ สับให้ละเอยี ดจงึ จะหายความแค้น แลว้ ให้จดั แจงทหารจะ ยกไปเมืองชีจ๋ิว ซุนฮกจึงห้ามโจโฉว่า ซึ่งท่านจะยกไปตีเมืองชีจ๋ิวน้ัน ข้าพเจ้ายังไม่เห็นด้วย ธรรมดาผู้ คิดการใหญ่ซ่ึงจะตั้งตวั ขึ้นไดน้ ้ันยากนัก ร้อยคนจงึ คิดการตลอดได้คนหน่ึง เหมอื นครั้งพระเจา้ ฮั่นโกโจ แลพระวงศ์ได้เสวยราชย์ต่อกันมาถึงสิบสองพระองค์ อองมังคิดเปนขบถ ได้ราชสมบัติถึงสิบแปดปี ฮ่ันกองบู๊ผู้เปนหลานพระมหากษัตรยิ ์ ซึ่งเสียสมบตั ิแก่อองมังน้นั คิดฆ่าอองมงั เสีย จึงได้ราชสมบตั ติ ่อ กันมาอีกสิบสองพระองค์ จนถึงพระเจ้าเหี้ยนเต้ แลทุกวันน้ีท่านจะคิดทาการใหญ่จงหาที่ม่ันไว้ ให้เหมือนพระมหากษัตรยิ แ์ ต่กอ่ น จึงค่อยคิดการสบื ไป ซ่ึงท่านจะยกไปเอาเมืองชีจว๋ิ นั้น ข้าพเจา้ เห็น ว่าราษฎรทั้งปวงมีใจรักเล่าป่ีอยู่ เปนอันมาก เห็นจะไมไ่ ด้เมืองชีจ๋ิว โดยง่าย ฝ่ายเมืองเอียนเสียซ่ึงให้ ทหารไปอยูร่ ักษาน้ัน ลโิ ปร้ ู้ก็จะยก มาตีชิงเอาเมือง ท่านยกไปข้าง โนน้ กจ็ ะไม่สมความคิด จะกลับมา ขา้ งนี้ก็จะเสยี ที ทหารก็จะน้อยลง กว่าจะหาที่ต้ังตัวข้ึนได้ก็ช้านาน ไป ซ่ึงท่านจะทิ้งที่กว้างจะไปหาที่ แคบนั้น ขอทา่ นดารหิ ด์ แู ตค่ วร โจโฉจึงตอบว่า ฝ่ายแดนหัวเมืองตวันออกก็ขัดสนด้วยอาหาร ซึ่งจะให้ค่อยคิดอ่านการน้ัน เราเห็นว่าทหารทั้งปวงจะอดอาหารลม้ ตายเสียเปลา่ ซุนฮกจึงตอบว่าบัดนี้ข้าพเจ้ารู้ข่าวว่า โฮงีกับอุยเซียวคุมพวกโจรโพกผ้าเหลืองอยู่ ณ เมือง เอ๊งจ๋วิ เท่ียวทาอันตรายแก่ราษฎร ถา้ ทา่ นจะยกไปตโี จรน้นั แตกกจ็ ะไดส้ เบียงมาเลยี้ งทหาร ราษฎรทัง้ ปวงก็จะมีความยินดีจะเข้าเกล้ียกล่อมบ้าง ถ้าทราบไปถึงพระเจ้าเหี้ยนเต้ ก็จะมีความชอบแก่ท่าน โจโฉเหน็ ชอบดว้ ย ให้แฮหวั ตนุ้ กบั โจหยนิ อยู่รกั ษาเมือง แลว้ จดั แจงทหารยกไป ณ เมืองเอง๊ จ๋วิ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๑๐ ๒๐๙ ฝ่ายโฮงีอุยเซียวรู้ดังน้ัน ก็คุมพวกโจรไปต้ังรับอยู่ตาบลเขาเองสัน โจโฉจึงออกไปดูพวก กองทัพโจรเหน็ ท่ีต้ังผดิ กระบวรศกึ จึงให้เตียนอุยออกรบด้วยพวกโจร โฮงีจึงให้ทหารรองออกรบด้วย เตียนอุยได้สามเพลง เตียนอุยเอาทวนแทงทหารโจรน้ันตกม้าตาย โจโฉจึงขับทหารไลฆ่ ่าฟันพวกโจร ข้ามเขานัน้ ไปแลว้ ต้งั ค่ายลงไว้ ครน้ั เวลารุ่งอุยเซียวจงึ ยกทหารออกมาถึงหนา้ คา่ ยโจโฉ โฮปันทหารโจรนั้นมีกาลงั ถือกระบอกเหล็ก จงึ วิ่งออกมาหน้าทหารแลว้ ร้องประกาศว่า ผู้ใด จะสู้กันก็ให้เร่งออกมา โจหองได้ยินดังนั้นก็ราง้าวเข้าไปสู้ด้วยโฮปันได้ห้าสิบเพลง โจหองก็ทาทีถอย หนี โฮปันก็แกว่งกระบองเหล็กเข้าไปจะตีโจหอง ๆ หลบได้ทีจึงเอาง้าวฟันถูกโฮปันตัวขาดออกสอง ทอ่ นตาย ลิเตียนเห็นดังน้ันก็ขับม้าราทวนไล่ฆ่าฟันพวกโจรเข้าไปจับตัวอุยเซียวได้ โจโฉก็คุมทหาร ตามเขา้ ไปถงึ ค่ายโจร พวกโจรนั้นแตกตื่นลม้ ตายบ้าง ทหารโจโฉก็เก็บเอาทรพั ยส์ ่งิ ของไว้เปนอนั มาก โ ฮ งี น้ั น ก็ พ า พ ว ก เพ่ือนประมาณสองร้อยเศษ หนีออกจากค่ายไปถึงเชิงเขา แห่งหนงึ่ แลเหน็ เคาทูขม่ี า้ ถอื ง้าวยืนขวางทางอยู่ โฮงีควบ ม้าเข้ารบเคาทูได้เพลงหนึ่ง เคาทูจึงจับตัวโฮงีได้ แลพวก โจรประมาณสองร้อยเศษนัน้ ก็เข้าหาเคาทูยอมเปนทหาร เคาทูก็พาโฮงีแลพวกโจรนั้น เข้าไปอยู่ในถ้าที่เคยอาศรัย อยู่น้ัน โจโฉเห็นโฮงีหนีไป ดังน้ัน ก็ให้เตียนอุยตามไป จบั ตวั เคาทู (Xu Chu) สามกก๊ วิทยา

๒๑๐ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) เตียนอุยคุมทหารขับม้าไปถึงเชิง เขา เห็นเคาทคู ุมพวกออกยืนสกัดอยจู่ งึ ถาม ว่า ท่านเปนโจรโพกผ้าเหลืองหรือ เคาทู ตอบว่าเรามิใช่พวกโจร พวกโจรโพก ผ้าเหลืองนั้นเราจับมาไว้ในถ้า เตียนอุยจึง ว่าท่านเร่งส่งพวกโจรมาให้เรา เคาทูจึงว่า ท่านเอาสีสะรับเอาง้าวซ่ึงเราถือนี้ได้เราจึง จะส่งพวกโจรให้ เตียนอยุ ได้ยนิ ดงั นัน้ กโ็ กรธ ขับม้าราทวนเข้ารบดว้ ยเคาทูแตเ่ ช้าค้งุ เที่ยงมไิ ด้แพช้ นะกัน ต่างคนต่างหยดุ หายเหนอ่ื ยแล้ว จึงลุกขึ้น ชวนเตียนอุยรบอีก แลเตียนอยุ กบั เคาทูรบกันแต่เที่ยงจนเยน็ ม้าน้ันส้ินกาลัง เคาทเู หน่อื ยกก็ ลบั เข้าไป ในถ้า เตียนอยุ จึงใหท้ หารเอาเนอ้ื ความนัน้ ไปบอกแก่โจโฉ ๆ รดู้ งั นั้นกย็ กทหารมาในเวลากลางคนื ครน้ั รุ่งข้นึ เวลาเช้า เคาทกู ค็ มุ พรรคพวกออกจากถา้ โจโฉเห็นรูปร่างเคาทใู หญ่โตสูงประมาณ หกศอก สมเปนทหาร โจโฉคิดจะใครไ่ ด้ไว้เปนทหาร จึงสั่งเตียนอยุ วา่ ทา่ นออกไปรบแล้วทาถอยเขา้ มา เตียนอุยก็ออกไปรบด้วยเคาทูได้สามสิบเพลงแล้วทาถอยหนีเข้ามา เคาทูก็ขับม้าไล่ตาม โจโฉเห็น ดังนั้นก็ให้ทหารท้งั ปวงยิงเกาทณั ฑร์ ะดมไปเคาทูเห็นจะต้านทานมิได้ กข็ ับม้าพาพรรคพวกกลับเขา้ ไป ในถ้า ครั้นเวลากลางคืนโจโฉให้ขุดหลมุ เอาบ่วงใส่ปากหลมุ แล้วเอาหญ้าเกลี่ยไว้มิให้สังเกต คร้ัน รุ่งขึ้นเช้าโจโฉจึงใหเ้ ตียนอุยคุมทหารร้อยหนง่ึ เข้าไปร้องท้าทายท่ีปากถ้า ถ้าเห็นเคาทูออกมาก็ให้รบ ล่อมาทางหลุมซึ่งขุดไว้ เตียนอุยก็คุมทหารร้อยหนึ่งไปทาตามโจโฉส่ัง เคาทูได้ยินดังนั้นก็คุมพวก ออกมา เห็นเตยี นอุยจึงร้องว่า อ้ายทหารขี้ หนีจะมารบกับกูอีกหรือ แล้วก็ขับม้าเข้า รบด้วยเตียนอุยได้สิบเพลง เตียนอุยทาชัก ม้าหนีไปข้างหลุมซ่ึงขุดไว้ เคาทูมิได้รู้กล อุบายก็ขับม้าไล่เตียนอุยไป ม้าน้ันก็ถลา หลุมลงเคาทูตกลงในหลุม บ่วงน้ันติดเท้า อยู่กับพวกคนหน่ึง ทหารโจโฉชักไว้แล้ว เข้ากลุ้มรุมกันจับตัวเคาทูมัดไปให้โจโฉ ๆ www.samkok911.com

ตอนที่ ๑๐ ๒๑๑ เห็นดังนั้นทาเปนตกใจ จึงลุกลงไปแก้มัดเคาทูออกเสยี ให้เอาเสอ้ื อยา่ งดีมาให้เคาทูใสแ่ ลว้ จงู มือมาให้ นงั่ จงึ ถามวา่ ทา่ นน้ชี ื่อใดอยู่บ้านเมืองไหน เหตใุ ดจึงมาอยใู่ นถ้า เคาทูจึงตอบว่าข้าพเจ้าช่ือ เคาทู ชาวเมืองเจียวก๊ก คร้ังเม่ือเกิด โจรโพกผ้าเหลืองน้ัน ข้าพเจ้าคุม ครอบครัวสมัครพรรคพวกประมาณ ห้าร้อยหนีมาซุ่มซ่อนอยู่ในถ้าน้ี แล้ว ให้พรรคพวกเก็บเอาก้อนศิลามากอง ไว้ปากถ้าเปนอันมาก สาหรับจะได้ ต่อสู้พวกโจร ครั้นอยู่มาวันหน่ึงพวก โจรยกมาตีขา้ พเจ้า ๆ จงึ เอากอ้ นศิลา ทงิ้ ไปก้อนใด ถูกโจรตายทุกก้อน แลพวกโจรน้นั ก็ล้มตายเปนอันมาก โจรซง่ึ เหลอื ตายน้นั ก็ยกหนีไป ครน้ั อยูม่ าขา้ พเจ้ากบั พวกเพือ่ นขาดสเบยี ง มีโจรพวกหนง่ึ ยกมาเหน็ โคข้าพเจา้ จึงเอาสเบียง นนั้ มาแลกเอาโคค่หู น่ึงไป ขา้ พเจา้ กย็ อมให้ คร้ันโจรพาเอาโคไปทางไกลประมาณห้าสิบเส้น โคนัน้ ตื่น หนีเข้าในป่า ข้าพเจา้ จงึ ตามไป แลว้ เอามอื ซา้ ยขวาลากเอาหางโคทงั้ คกู่ ลบั มาถงึ ถา้ พวกโจรทั้งนั้นเหน็ ขา้ พเจ้ามกี าลงั กม็ ิอาจตามมา โจโฉได้พังดังน้ันจึงตอบว่า เราได้ยินกิตติศัพท์เล่าลืออยู่ ซ่ึงเรามาพบท่านทั้งนี้เปนบุญของ เรา เราจะเล้ียงท่านไว้เปนทหาร ท่านจะยอมทาราชการด้วยเราหรือประการใด เคาทูจึงตอบว่า ซึ่ง ท่านว่าทั้งนี้คุณหาที่สุดมิได้ ข้าพเจ้าจะอยู่ทาราชการด้วยท่านสืบไป แล้วเคาทูจึงให้พวกคนหนึ่งน้ัน เข้าไปพาเอาครอบครัวพรรคพวกกับโฮงีและโจรสอง ร้อยเศษนั้นออกมาให้โจโฉ โจโฉเห็นดังน้ันก็มี ความยนิ ดีจงึ ต้ังให้เคาทเู ปนโตอุย้ แปลภาษาไทยว่านายทหารเอก แลว้ ใหเ้ งนิ ทองเส้อื ผ้าแกพ่ รรคพวก เคาทูเปนอันมาก จึงให้ทหารเอาตัวโฮงีและอุยเซียวไปฆ่าเสีย ตัดเอาสีสะเสียบไว้มิให้ผู้ใดดูเยี่ยง แล้วโจโฉก็ยกทหารกลับมา ณ เมอื งเอียนเสยี แฮหัวตุ้นโจหยนิ ไดย้ ินดังนั้น กอ็ อกมารับโจโฉเข้าไปในเมือง แลว้ บอกแก่โจโฉว่า ข้าพเจ้าได้ ยินกิตติศัพท์ว่าลิฮองซิหลัน ซ่ึงลิโป้ให้อยู่รักษาเมืองกุนจิ๋ว ทหารนั้นอดเข้าปลาอาหาร คุมพวกออก สามก๊กวิทยา

๒๑๒ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) เท่ียวตีชิงอาณาประชาราษฎร แลทหารในเมืองนั้นเบาบาง ขอท่านยกกองทัพไปตเี อาเมืองกุนจิว๋ กจ็ ะ ได้โดยงา่ ย โจโฉเหน็ ชอบดว้ ยก็ยกทหารไปจะตเี อาเมืองกุนจิว๋ ฝ่ายลิฮองซิหลันรู้ดังน้ัน ก็คุมทหารซ่ึงมีอยู่นั้นออกมาจะรบด้วยโจโฉ เคาทูเห็นดังน้ันจึงว่า แกโ่ จโฉว่า ซ่งึ นายทหารท้ังสองยกออกมาน้ี ขา้ พเจ้าจะขออาสาไปตัดเอาสีสะมาใหแ้ กท่ ่าน โจโฉไดฟ้ ัง ก็มีความยินดีจึงว่า ท่านจะอาสาไปก็ตามเถิด เคาทูก็ขับม้าราทวนออกไปรบด้วยลิฮองได้สามเพลง เคาทูก็เอาทวนแทงลิฮองตกม้าตาย ซิหลันเห็นดังน้ันก็ตกใจกลัว พาทหารหนีกลับจะเข้าไปในเมือง พอพบลิเตียนสกัดหน้าไว้ริมคูเมอื ง ซิหลันก็ขับม้าจะบ่ายหนีเข้าปา่ พอลิยอยเห็นก็ขับม้าข้ึนเกาทัณฑ์ ยิงถกู ซิหลนั ตกม้าตาย ทหารทัง้ ปวงกแ็ ตกตืน่ ไป ขณะน้ันโจโฉก็ได้เมืองกุนจ๋ิวคืน แล้วโจโฉให้เคาทูกับเตียนอุยคุมทหารเปนกองหน้า ให้ แฮหัวตุ้นกับแฮหัวเอ๋ียนคุมทหารเปนกองขวา ให้ลิเตียนกับงักจิ้นเปนกองซ้าย โจโฉน้ันคุมทหารเปน กองหลวง แลอิก๋ิมกับลยิ อยเปนกองหลงั ยกไปจะตีเอาเมืองปกั เอ้ยี ง ฝ่ายลิโปร้ ู้ดงั น้ันจะยกทหารออกมารบโจโฉ ตันก๋งจึงห้ามลิโป้ว่า ซ่ึงท่านจะรีบยกออกไปนนั้ ข้าพเจ้าเห็นไม่ชอบ ขอให้งดอยู่กว่าทหารท้ังปวงซึ่งไปหาเข้าปลาอาหารกลับมาพร้อมกันแล้วจึงยก ออก ไปรบด้วยโจโฉ ลิโป้จึงตอบว่าเกิดมาเปนชาติทหารแล้วจะคิดกลวั การสงครามใย ลิโป้มิได้ฟงั คา ตันก๋ง ก็ยกทหารออกไปจากเมือง ลิโป้จึงขับม้าราทวนไปถึงทัพหน้าโจโฉ แล้วร้องประกาศว่า ผู้ใดมี กาลงั กล้าหาญจะสู้ดว้ ยเราก็เรง่ ออกมา ฝ่ายเคาทูได้ยินดังน้ันก็โกรธ ขับม้ารา เคาทู (Xu Chu) ทวนออกรบด้วยลิโป้ได้ยี่สิบเพลง มิได้แพ้ชนะกัน โจโฉเหน็ ดังนัน้ จงึ ว่า เคาทผู ู้เดียวจะเอาชนะลิโปน้ ้นั ขัดสน จึงให้เตียนอุยออกช่วยเคาทูรบลิโป้ แล แฮหัวตุ้น แฮหัวเอี๋ยน งักจิ้น ลิเตียน ซึ่งเปนกอง ซ้ายขวาก็ขับม้าออกไปรบกระหนาบลิโปไ้ ว้ ลิโป้รบ พุ่งป้องกันอยู่กลางทหารท้ังหกนาย ลิโป้เห็นจะ ตา้ นทานมไิ ด้กข็ ับม้าหนีไปจะเขา้ เมือง www.samkok911.com

ตอนท่ี ๑๐ ๒๑๓ ฝ่ายเตียนซีอยู่บนเชิงเทิน เห็นลิโป้หนีกลับมา จึงเร่งให้พรรคพวกออกไปชักสะพานคูเมือง เสีย หวงั มิให้ลิโป้แลทหารท้ังปวงเข้ามาได้ ลิโป้ครัน้ ถึงคเู มืองเห็นดงั นนั้ กเ็ รียกให้ชาวเมืองทอดสะพาน รับ เตียนซีจึงร้องตอบลิโป้ว่า เราเข้าด้วยโจโฉแล้ว ท่านอย่าเข้ามาในเมืองเราเลย ลิโป้ได้ยินดังน้ันก็ โกรธ จึงรอ้ งดา่ เตยี นซีเปนข้อหยาบชา้ แลว้ ก็ขบั มา้ พาทหารหนีกลบั ไปยังเมืองตันลิว ตันก๋งเหน็ ดังน้ัน ก็พาครอบครัวของลิโปไ้ ปตามลโิ ป้ โจโฉจงึ คุมทหารเขา้ ไปในเมอื งปกั เอีย้ งได้ แลว้ หาตัวเตียนซมี าวา่ กลา่ ววา่ ซงึ่ เตยี นซีมหี นงั สอื ไปล่อลวงเราให้มาเสียทีแก่ลิโป้น้ัน โทษใหญ่หลวงนัก แลครั้งนี้เตียนซีมีความชอบ มิได้ให้พรรคพวก ทอดสะพานรับลโิ ปน้ ้นั โทษกบั คุณกลบลบกนั หาย เลา่ หวั จึงวา่ แกโ่ จโฉวา่ ซ่งึ ลโิ ปห้ นไี ปครง้ั นี้ ถ้าจะละไวช้ ้าเห็นจะมกี าลงั ความคิดขนึ้ อปุ มาดัง เสอื ปล่อยไปอยู่ในปา่ นานไปเหน็ จะจบั ยาก โจโฉเห็นชอบด้วย จึงใหเ้ ล่าหวั คมุ ทหารอยู่รักษาเมืองปัก เอ้ียง โจโฉกจ็ ดั แจงทหารใหญ่น้อยท้ังปวงแล้วยกไปเมอื งตนั ลิว สามกก๊ วิทยา

๒๑๔ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายเตียวเลี้ยว จงป้า โฮเสง โกซุ่น ซึ่งเปนทหารลิโป้นั้น พาพรรคพวกออกไปหาเข้าปลา อาหาร แลทหารท้ังน้ีมิได้รูว้ ่าลิโป้แตกหนีกลับไปเมืองตันลิว ก็พากันเท่ียวตีชิงเอาเข้าปลาอาหารของ ราษฎรชาวเมอื งปกั เอย้ี ง ราษฎรทั้งปวงไดค้ วามเดือดร้อน ฝ่ายลิโป้เมื่อหนีโจโฉมาถึงเมืองตันลิว ครั้นรู้ว่าโจโฉตามมาก็มิได้ออกรบพุ่ง จึงปรึกษากับ เตียวเมาผ้เู ปนเจา้ เมอื ง แล้วให้ทหารข้นึ รักษาหนา้ ท่ีเชงิ เทินไว้ โจโฉนั้นให้ยกทหารเข้าต้ังประชิดเมือง ตันลิวอยู่ถึงสิบวัน ก็มิได้เห็นลิโป้ออกมารบ ทหารโจโฉน้ันขาดเข้าปลาอาหาร พอเปนเทศกาลเข้า โภชน์สาลีจะใกล้สุก โจโฉก็ให้เลิกทัพถอยมาตั้งอยู่ทางไกลประมาณส่ีร้อยเส้น จึงให้ทหารท้ังปวงไป เกี่ยวเข้าโภชน์สาลีมากิน มีผู้เอาเน้ือความไปบอกลิโป้ว่า ทหารโจโฉขาดสเบียงจึงถอยไปเกี่ยวเข้า โภชน์สาลี ลิโป้จึงคุมทหารออกไปจับคนเกี่ยวเข้า ทหารโจโฉเห็นดังน้ันก็พากันว่ิงหนีเข้าค่าย ลิโป้ขับ ม้าไล่ไปใกล้ค่ายโจโฉ เห็นข้างซ้ายทางนั้นเปนป่าอยู่ ก็คิดเกรงว่าโจโฉจะซุ่มทหารไว้ ลิโป้จึงพาทหาร กลับเข้าเมือง โจโฉรู้ดังน้ันจึงปรกึ ษากับทหารท้ังปวงว่า ซ่ึงลิโป้ออกมาไลค่ นเก่ียวเข้าแลว้ กลับเข้าไป เห็น จะคิดเกรงว่าเราซุ่มทหารไว้ บัดน้ีเราจะใหเ้ อาธงไปปักไว้ในป่าจงมาก ให้ทหารอยูใ่ นค่ายนั้นแตห่ ้าสบิ คน เรากับทหารทั้งปวงจะได้ไปซุม่ อยู่รมิ ตลิง่ หลังคา่ ย ฝ่ายลโิ ป้เห็นดงั น้ันก็จะเอาเพลงิ มาจุดปา่ นนั้ เสยี ถ้าลิโป้มาถึงชายป่าเห็นคา่ ยเราเงียบอย่กู ็จะยกเข้าตีเอาแล้วใหท้ หารในค่าย ตีม้าฬ่อแลกลองให้อ้ืออึง ขึ้น เราจะยกทหารซ่ึงซุ่มไว้น้ันออกตีวกหลัง เห็นจะจับลิโป้ได้โดยสดวก ทหารทั้งปวงเห็นชอบด้วย เวลาค่าโจโฉกใ็ หไ้ ปทาตามซ่งึ คดิ ไวน้ นั้ ทกุ ประการ ครั้นเวลารุ่งเช้าลิโป้จึงปรึกษากับตันก๋งว่า วานน้ีเราออกไปไล่ทหารโจโฉซ่ึงเก่ียวเข้า เรา เห็นโจโฉซุ่มทหารอยเู่ ปนอนั มากเราจึงกลบั เขา้ มา วันนี้เราจะยกกองทัพใหญอ่ อกไปเผาป่าซง่ึ ซุม่ ทหาร ไว้น้ัน แล้วจะยกเข้าตีค่ายโจโฉให้ได้ ตันก๋งจึง ห้ามว่า โจโฉนั้นมีความคิดในกลศึกเปนอันมาก ซ่ึงท่านจะยกทัพออกไปทาการน้ันให้ดาริห์ดูจง ควรก่อน ลิโปม้ ิไดฟ้ ังคาตันก๋ง ให้ตันก๋งอยู่รักษา เมืองกับเตียวเมา ลิโป้คุมทหารยกออกไปจาก เมือง แลเห็นป่าข้างซ้ายทางน้ัน ธงปักอยู่เปน อันมาก ลิโป้คิดว่าโจโฉยกทหารมาซุ่มไว้ จึงคุม www.samkok911.com

ตอนที่ ๑๐ ๒๑๕ ทหารรีบเข้าลอ้ มป่านนั้ ไว้ แล้วลิโปใ้ ห้จุดเพลิงเผาป่าน้นั ขึ้นทั้งสด่ี ้าน กม็ ิได้เห็นทหารโจโฉนน้ั แต่สักคน หนง่ึ ในขณะนนั้ ลิโปเ้ ห็นทหารในค่ายโจโฉน้นั เงยี บอยู่ จงึ ยกทหารจะเขา้ ตีเอา ครัน้ มาถงึ กลางทางพอ ได้ยินเสียงกลองม้าฬ่ออ้ืออึงข้ึน ลิโป้สดุ้งใจก็หยุดอยู่ แล้วได้ยินเสียงทหารข้างหลังค่ายนั้นโห่ข้ึนแลว้ ยกทหารอ้อมมา ลิโป้เห็นดังน้ันก็ขับม้าราทวนเข้ารบ พอเสียงประทัดจุดขึ้น แฮหัวตุ้น แฮหัวเอี๋ยน เคาทู เตียนอุย ลิเตียน งักจิ้น ทั้งหกนายก็คุมทหารข้ึนจากริมตลิ่ง ตีวกหลังทัพลิโป้เข้ามา ลิโป้รบ ป้องกันเปนสามารถ เห็นจะต้านทานมิไดก้ ็ทิ้งทหารท้ังปวงเสีย จึงขับม้าหนีไปกับเซ้งเกี๋ยม งักจิ้นเหน็ ดงั น้นั กข็ ับม้าตามไปแลว้ ยิงเกาทณั ฑ์ ไปถูกเซ้งเก๋ียมตกม้าตาย ฝ่ายทหาร ลิโป้น้ันล้มตายเปนอันมาก ซึ่งเหลือ น้ันก็หนีรีบกลับเข้าเมือง จึงเอา เนื้อความน้ันบอกแก่ตันก๋ง ๆ รู้ก็ ตกใจจึงคิดว่า ทหารในเมืองตันลิวน้ี เห็นจะต้านทานกองทัพโจโฉไม่ได้ ตันก๋งก็พาครอบครัวลิโป้หนีออก จากเมอื ง ฝ่ายโจโฉจึงคุมทหารเข้ารบหักเอาเมืองตันลิวนั้นได้ ก็ให้ทหารทั้งปวงเอาเพลิงจุดเผา เมืองขึ้น เตียวเจี๋ยวนั้นหนีไปไม่ทันตายในเพลิง แต่เตียวเมาเจ้าเมืองนั้นหนีไปหาอ้วนสุด ณ เมือง ลาหยง แลราษฎรชาวเมืองตันลิวนั้น ก็เข้าเกล้ียกล่อมโจโฉส้ิน แลโจโฉน้ันก็กลับเปนใหญ่อยู่ในหัว เมืองตวันออก จึงให้แต่งค่ายคูประตูหอรบไว้ให้พร้อมทุกเมือง แล้วซ่องสุมทหารชาวเมืองได้เปนอัน มาก ฝ่ายลิโป้หนีไปถึงกลางทางพอพบเตียวเล้ียวจงป้าโฮเสงโกซุ่น ซึ่งคุมทหารไปหาเข้าปลา อาหารคร้งั เมอื งปักเอ้ยี ง ลิโปบ้ อกเน้ือความยงั มทิ ันส้นิ คา พอตันก๋งพาครอบครวั ตามมาทัน ลิโปค้ อ่ ยมี ความยินดี จึงพาครอบครัวแลทหารทั้งปวงไปตั้งอยู่ริมชายทเลแดนเมืองตันลิว แล้วปรึกษากับตันก๋ง แลทหารทั้งสี่นายว่า เราแตกโจโฉมาครั้งนี้ ใช่จะคิดย่อท้อหามิได้ เราคิดจะยกไปรบหักเอาโจโฉ ใหจ้ งได้ สามกก๊ วิทยา

๒๑๖ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) ตันก๋งจึงห้ามว่า โจโฉครั้งน้ีมีทหารเปนอันมาก แลราชการฝ่ายหัวเมืองตวันออกก็สิทธ์ิขาด อยู่กับโจโฉ แลทหารเราคร้งั นี้ก็น้อยนัก ทั้งกาลังก็อิดโรยอยู่ ซ่ึงท่านจะด่วนยกไปรบหักเอานั้นเหน็ ยัง มิได้ก่อน ขอให้พาครอบครัวไปหาท่ีอาศรัยไว้ให้ม่ันคง แล้วจึงค่อยคิดการสืบไป ลิโป้เห็นชอบด้วย จึงปรึกษาตันก๋งว่า เราจะพาครอบครวั ไปอาศรยั อ้วนเสี้ยวเจ้าเมืองกิจิ๋ว ท่านจะเห็นดีแลร้ายประการ ใด ตนั กง๋ จงึ ตอบวา่ ซึง่ ทา่ นว่าทง้ั นี้ก็ควรอยู่ แตข่ อใหแ้ ตง่ ทหารไปพดู จาฟังกติ ตศิ ัพท์ชาวเมอื งกจิ ๋ิวดูว่า อว้ นเสย้ี วจะให้ อย่อู าศรัยหรอื ไม่ ลโิ ป้เหน็ ชอบด้วย จงึ ใหท้ หารรีบไปเมอื งกิจิ๋ว สมิ โพย(Shen Pei) ฝ่ายอ้วนเส้ียวเจ้าเมืองกิจิ๋ว ครั้นรู้กิตติศัพท์ว่า เมื่อโจโฉกับ ลิโป้ต้ังรบกันอยู่ ณ เมืองปักเอ้ียง จึงปรึกษากับสิมโพยว่า โจโฉกับ ลิโป้ตง้ั รบกันอยคู่ รง้ั น้ี ถ้าลิโปม้ ีชัยชนะแก่โจโฉ ทา่ นจะเห็นดีแลร้ายประการ ใด สิมโพยจึงตอบว่า อันน้าใจลิโป้ร้ายกาจดุจหนี่งเสือ ถ้าได้เมืองปักเอี้ยง แล้วก็จะกาเริบยกล่วงมาทาอันตรายรบเอาเมืองเรา ขอให้ท่านแต่งทหาร ห้าหมื่นยกไปช่วยโจโฉรบฆ่าลิโป้เสียได้แล้ว เมืองเราก็จะมีความสุข อ้วนเสี้ยวเห็นชอบด้วย จึงให้งนั เหลยี งคุมทหารหกหม่ืนยกไปช่วยโจโฉ ขณะนั้นทหารลิโป้ซ่ึงให้มาฟังกิตติศัพท์ ณ เมืองกิจิ๋วนั้น คร้ันมาถึงกลางทางรู้ดังนั้น ก็เอา เนอ้ื ความกลับมาบอกลิโป้ว่า บัดน้อี ้วนเสย้ี วใหง้ ันเหลยี งคุมทหารไปช่วยโจโฉทาการสงครามด้วยท่าน ลิโป้แจ้งเน้ือความดังนั้นก็ตกใจ จึงปรึกษากับตันก๋งว่า เมื่ออ้วนเสี้ยวเปนใจด้วยโจโฉฉนี้เราจะคิด ประการใด ตันก๋งจึงว่าข้าพเจ้ารู้กิตติศัพท์ว่า โตเก๋ียมเจ้าเมืองชีจิ๋ว ยกเมืองให้เล่าป่ีอันมีน้าใจ กว้างขวางอารีต่อคนท้ังปวง ขอให้ท่านพาครอบครัวไปอาศรัยเล่าปี่อยู่ ณ เมืองชีจ๋ิว เห็นเล่าป่ีจะไม่ สูญไมตรที า่ น ลิโป้เหน็ ชอบดว้ ย จึงพาครอบครัวไปอาศรัยเลา่ ปี่อยู่ ณ เมืองชีจ๋ิว แล้วแต่งทหารให้เขา้ ไปบอกแก่เลา่ ปี่วา่ เราจะมาอาศรัยอยู่ด้วย เลา่ ปจ่ี งึ ปรกึ ษากับบิต๊กวา่ ลโิ ปเ้ สียทีแก่โจโฉ จะมาอาศรัยเรา ๆ จะออกไปรับเขา้ มาในเมือง บิตก๊ จึงตอบวา่ นา้ ใจลโิ ปน้ ้นั หยาบช้ารา้ ยกาจดงั เสอื บดั น้ตี กถงั อยู่ แลทา่ นจะไปรับขึ้นมาไวน้ ้ัน นานไป มีกาลังขึ้นก็จะทาอันตรายแก่คนทั้งปวง เล่าป่ีจึงตอบว่าโจโฉน้นั น้าใจก็หยาบช้า แล้วเปนใหญอ่ ย่ฝู ่าย หัวเมืองตวันออก ฝ่ายลิโป้ไปรบไดเ้ มืองกุนจิ๋ว เมืองเราจึงพลอยได้ความสขุ ด้วย หาไม่โจโฉก็จะยกมา รบเมอื งเรา คร้งั นีล้ โิ ป้ได้บา่ ยหน้ามาหาเราแลว้ ครั้นจะมิรบั ไว้ก็เหมือนคนหาไมตรไี ม่ เตียวหยุ จงึ ว่าแก่ เลา่ ปวี่ า่ นา้ ใจท่านอารีตอ่ คนทง้ั ปวงจะรับลโิ ป้เข้ามาไว้กต็ ามเถดิ แต่ใหค้ ิดระวังเหตผุ ลจงดี www.samkok911.com

ตอนท่ี ๑๐ ๒๑๗ สามก๊กวิทยา

๒๑๘ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) เล่าปีก่ ็พากวนอูเตียวหุยแลทหารทั้งปวงออกไปรับลโิ ป้ทางประมาณสามร้อย เส้น แลว้ กลับ เข้ามาในเมือง แล้วเชิญให้ลิโป้นั่งที่สมควร ลิโป้จึงเล่าเน้ือความให้เล่าป่ีฟัง ว่าเดิมอ้องอุ้นกับข้าพเจ้า คิดกันฆา่ ตั๋งโตะ๊ ซงึ่ เปนศตั รูราชสมบตั เิ สยี ครนั้ อยู่มาลิฉยุ กุยกไี ด้เปนใหญข่ น้ึ จะฆา่ ข้าพเจา้ เสยี ข้าพเจา้ จึงหนีไปพ่ึงเปนหลายเมือง เจ้าเมืองมิให้อยู่ ข้าพเจ้าจึงไปอยู่ด้วยเตียวเมาเจ้าเมืองตันลิว โจโฉยกมา รบเมอื งนี้ ขา้ พเจา้ รขู้ า่ วว่าทา่ นยกมาช่วยโตเก๋ยี ม ข้าพเจ้ากม็ คี วามยินดี จึงยกทหารไปตีเมืองกุนจิ๋วให้ เปนกังวลหวังจะช่วยธุระท่าน คร้ังนี้ข้าพเจา้ แตกโจโฉมาเสียทหารเปนอันมาก ข้าพเจ้าพ่ึงท่านหวังจะ คิดการใหญ่กับท่านสืบไป แต่ยังไม่แจ้งในใจท่านว่าจะพร้อมร่วมคิดกันด้วยข้าพเจ้าหรือประการใด เล่าปีจ่ ึงตอบว่าโตเก๋ียมถึงแก่ความตายแล้ว แลเมืองชีจว๋ิ น้ีเราอยูป่ กป้องรกั ษาไว้ เพราะหาผู้ใดจะเปน ผู้ใหญ่มิได้ บัดนี้ตัวท่านมาแลว้ ก็สมควรที่จะวา่ ราชการเมอื ง เรามีความยนิ ดีจะยกเมอื งชีจว๋ิ ให้ทา่ น ๆ จะได้ทาการสืบไป แล้วเล่าปี่ก็ยกเอาตราสาหรับเมืองมอบแก่ลิโป้ ๆ กระหยับมือจะรับเอาตรา พอเหลือบเห็นกวนอูเตียวหุยซ่ึงยืนอยู่หลังเล่าปี่น้ันโกรธ ลิโป้จึงทาเปนหัวเราะแล้วตอบเล่าปี่ว่า ตวั ข้าพเจ้าเปนแตท่ หาร ซึง่ จะวา่ ราชการบ้านเมืองน้ันเหลอื สตปิ ญั ญานัก ตั น ก๋ ง ไ ด้ ยิ น ดั ง นั้ น จึ ง ว่ า ธรรมดาเปนแขกมาหาท่าน แล้วหรือจะ บังอาจเกบ็ เอาทรัพย์ส่ิงสินของเจา้ เรือนไป ด้วยน้ันหาควรไม่ แลตัวลิโป้ซ่ึงมาอยู่ใน สานักท่าน ซึ่งจะคิดชิงเอาเมืองน้ีหามิได้ ท่านอย่าได้สงสัยเลย เล่าปี่จึงให้แต่งโต๊ะ เชิญลิโป้แลทหารทั้งปวงกิน แล้วจัดแจงท่ี บ้านให้ลิโป้อยู่ คร้ันเวลารุ่งเช้าลิโป้ให้แต่ง โต๊ะแล้วให้ไปเชิญเล่าปี่กวนอูเตียวหุยไป กิน โต๊ะ แล้วเชิญเล่าป่ีเข้าไปในที่ข้างใน กวนอูเตียวหุยก็ตามเข้าไปด้วย ลิโป้จึงให้ บุตร์ภรรยาคานับเล่าป่ี ๆ เจียมตัวจึงห้าม ว่าอย่าคานับเลย ลิโป้จึงตอบว่า น้องเรา จงใหบ้ ตุ ร์ภรรยาเราคานับเถดิ www.samkok911.com

ตอนที่ ๑๐ ๒๑๙ เตียวหุยไดฟ้ งั ลิโป้วา่ ดังน้นั กโ็ กรธ จึงรอ้ งตวาดวา่ ตวั น้เี ปนไฉนจึงบังอาจเรยี กพ่ีกูว่าเปนน้อง พี่กูเปนเช้ือพระวงศ์ อุปมาเหมือนต้นไม้ทองใบแก้ว ซ่ึงตัวอวดว่ากล้าหาญจงออกไปลองฝีมือกันดู สักสามร้อยเพลง เล่าปี่จึงว่ากล่าวห้ามปรามเตียวหุย กวนอูก็พาเตียวหุยออกไปอยู่ภายนอก เล่าป่ีจงึ ว่าแก่ลิโป้ว่า ซึ่งเตียวหุยหยาบช้าแก่ท่านน้ัน เพราะเสพย์สรุ าเมาเราขออภัยเสียเถิด ท่านอย่าถือโทษ เลย ลิโป้ก็ส่ันสีสะมไิ ดต้ อบประการใด เล่าป่ีก็ลาลิโปก้ ลับไป ครั้นมาถึงกลางทาง เตียวหุยจึงขับมา้ รา ทวนกลับไปถึงหน้าบ้านลโิ ปแ้ ล้วรอ้ งวา่ เม่อื กีน้ นั้ กูเกรงพี่กอู ยู่ บดั นี้พก่ี ูไปแลว้ ให้ลิโปเ้ ร่งออกมาลองกัน ดูสักสามร้อยเพลง ให้รู้จักฝีมือกันไว้ เล่าป่ีเหลียวมาไม่เห็นเตียวหุย จึงให้กวนอูตามมาพาเอาตัว เตยี วหุยกลบั ไป คร้ันเวลารุ่งเช้าลโิ ป้จึงไปวา่ แก่เล่าปวี่ ่า เดิมมาขออาศรัยท่านก็ยอมใหอ้ ยู่ บัดนี้เตียวหุยนอ้ ง ท่านไปว่ากลา่ วหยาบช้าดูหมนิ่ เรา ๆ จะอยู่สืบไปก็จะเคอื งใจท่าน เราจะลาท่านไปอยทู่ ่ีอื่นแล้ว เล่าป่ี จึงตอบว่าท่านจะไปอยู่ที่อื่นน้ัน ความครหานินทาก็จะอยู่แก่เรา ซึ่งเตียวหุยเปนใจหนุ่มได้ว่ากล่าว หยาบช้าต่อท่านน้ัน วันอื่นเราจะพาตัวเตียวหุยไปขอขะมาท่าน ถ้าท่านมิฟังก็ให้ไปอยู่เมืองเสียวพา่ ย เถิด แต่ที่นั้นเปนเมืองน้อยขึ้นแก่เมืองนี้ ถ้าขาดเข้าปลาอาหารเราจะให้เอาไปส่ง ลิโป้ได้ฟังดังน้ันก็มี ความยนิ ดีจงึ คานับลาเลา่ ปี่ แล้วพาครอบครวั กับทหารทั้งปวงไปอยเู่ มอื งเสียวพา่ ย สามกก๊ วิทยา