สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ 06

ตอนที่ ๖ ๑๑๓ ขณะเม่ืออ้วนเสี้ยวยกทหารมาอยู่เมอื ง โห้ลายนน้ั ขาดสเบียง ฝ่ายฮนั ฮกเจ้าเมืองกิจิ๋วนน้ั รู้ ข่ า ว ก็ จั ด แ จ ง ส เ บี ย ง ใ ห้ ท ห า ร คุ ม ไ ป ใ ห้ แ ก่ อ้วนเส้ียว แลห้องกีจึงว่าแก่อ้วนเส้ียวว่า คนท้ัง ปวงก็ปรากฎอยู่ว่าท่านเปนเช้ือขุนนางมาแต่ ก่อน แลท่านมาทาการทานุบารุงแผ่นดินครั้งน้ี ซึ่งจะมานั่งคอยกินให้ผู้อื่นส่งสเบียงนั้นเห็นไม่ ควร ถา้ เขามิส่งก็จะขัดสนอยู่ แลในเมืองกจิ วิ๋ น้ัน ทรัพย์ส่ิงสินก็มั่งคั่งอาหารก็บริบูรณ์ ขอให้ยก ทหารไปตีเอาเมืองกิจิ๋ว ถ้าได้แล้วท่านจงตั้งอยู่ ในเมืองน้ัน จะได้คิดราชการสืบไป อ้วนเสี้ยวได้ ยินดังนั้นจึงตอบว่า เราก็คิดอยู่แต่ยังหาทีท่ีจะ ทามิได้ ห้องกีจึงว่าถ้าท่านคิดดังน้ันแล้ว ขอให้มี หนังสือลับไปถึงกองซุนจ้าน ให้ทหารเข้าตีเมือง ฮนั ฮก (Han Fu) กิจิ๋วด้านหนึ่ง ท่านจงยกเข้าตีกระหนาบด้าน หนึ่ง ถ้าได้เมืองแล้วแบ่งทรัพย์สินแลเมืองให้ กองซุนจา้ นกง่ึ หน่ึง แลฮันฮกน้ันเปนคนหามคี วามคดิ ไม่ ถ้ารกู้ ติ ตศิ พั ทว์ ่ากองซุนจา้ นจะยกมาตี เหน็ จะ มีหนังสือมาถงึ ท่านให้ยกทหารไปชว่ ย ถา้ สมคิดเหน็ เราจะได้เมอื งกิจ๋วิ โดยง่าย อว้ นเสยี้ วเห็นชอบด้วย จึงให้แตง่ หนงั สอื ลบั ไปให้กองซนุ จ้านตามหอ้ งกวี า่ ฝ่ายกองซุนจ้านรู้หนังสือน้ันก็มีความยินดี จึงบอกกาหนดซึ่งจะยกไปตีเมืองกิจ๋ิวไปถึง อ้วนเสี้ยว แล้วจัดแจงเตรียมทหารไว้พร้อม อ้วนเสี้ยวแจ้งแล้วก็ให้แต่งหนังสือไปถึงฮันฮกว่า บัดนี้ กองซุนจ้านมีหนังสือมาปรึกษาเรา ว่าจะยกไปตีเมอื งกิจ๋ิวจงได้ ฮันฮกแจ้งในหนังสืออ้วนเสยี้ วแลว้ จึง ปรกึ ษากบั ซุนซมิ ซนิ เป๋งวา่ กองซุนจา้ นจะยกมาตีเมอื งเรานี้ จะคดิ ประการใด สามกก๊ วิทยา

๑๑๔ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ซุนซิมจึงว่า ซ่ึงกองซุนจ้านจะตีเอาเมืองเรานั้น เห็นจะยกทหารมาเปนอันมาก แล้วเล่าปี่ กวนอูเตียวหุยก็จะมาด้วย กาลังทหารเราน้ันน้อยเห็นจะสู้ไม่ได้ แล้วอ้วนเส้ียวนั้นประกอบไปด้วย สติปัญญา แล้วมที หารเอกทหารเลวเปนอันมาก ขอให้มีหนังสอื ไปเชิญอ้วนเสี้ยวมาอยู่รักษาเมอื งจะได้ ชว่ ยกนั คดิ อ่านปอ้ งกนั เหน็ อ้วนเสย้ี วจะมคี วามเมตตาแกท่ ่าน ซึง่ กองซนุ จา้ นจะยกมากระทายา่ ยีเมือง เราน้ันก็เกรงอ้วนเส้ียวอยู่ ฮันฮกเห็นชอบด้วย จึงแต่งหนังสือจะให้กวนกีถือไปเชิญอ้วนเสี้ยวตามคา ซุนซมิ แลเกง๋ บูจงึ ว่าแก่ฮันฮกว่า อว้ นเสยี้ วน้ันเปนคนส้ินความคดิ อยูแ่ ล้ว ซึ่งไดต้ ้ังตัวเลีย้ งทหารอยู่ทุก วันน้ีก็เพราะท่านให้ส่งสเบียง อุปมาเหมือนทารก ถ้ามารดามิให้นมกินแล้วทารกนั้นก็จะสิ้นแรงไป ซึ่งท่านจะให้อ้วนเส้ียวมาช่วยรักษาเมือง เหมือนจับเอาเสือมาปล่อยไว้ในฝูงเน้ือ ๆ ทั้งปวงก็จะมี อันตรายเปนม่ันคง ขอท่านดาริห์ดูจงควร ฮันฮกจึงตอบว่า ตัวเราเม่ือแรกจะได้เปนขุนนางก็เพราะ แซ่อ้วนว่ากล่าวจึงได้มาเปนเจ้าเมือง เราเห็นว่าสติปัญญาอ้วนเส้ยี วดกี ว่าเรา อน่ึงโบราณว่าไว้ถ้าเห็น ผู้ใดมีสติปัญญาก็ให้ผคู้ วามคิดน้อยคานับผู้มีปัญญา แลท่านมาทักเราให้ผิดโบราณดงั นี้เราไมเ่ ห็นด้วย แล้วก็ส่ังให้กวนกีถือหนังสือไปเชิญอ้วนเส้ียวมา เก๋งบูได้ยินดังน้ันก็ทอดใจใหญ่ แล้วว่าเมืองกิจ๋ิวจะ สูญเสยี ครง้ั นี้เปนมั่นคง เก๋งบูกบั ขนุ นางสามสิบสองคนกล็ าออกจากราชการ แต่เกง๋ บกู ้วนซุนนัน้ ไปยืน แอบประตเู มืองคอยอ้วนเสี้ยวอยู่ งนั เหลยี ง (Yan Liang) บุนทวิ (Wen Chou) www.samkok911.com

ตอนที่ ๖ ๑๑๕ ฝ่ายอ้วนเส้ียวคร้ันแจ้งในหนังสือฮันฮกนั้น แล้วก็จัดแจงทหารแล้วยกไปถึงเมืองกิจ๋ิว แลอ้วนเสี้ยวนั้นจะเข้าประตูเมือง เก๋งบูก้วนซุนชักกระบ่ีออกจะฟันอ้วนเสี้ยว งันเหลียงบุนทิวเห็น ดังน้ัน จงึ ถอดกระบวี่ งิ่ เข้ารับ แล้วฟนั เก๋งบูกบั กว้ นซนุ ตาย อว้ นเสย้ี วก็ยกทหารเขา้ ไปในเมอื ง ฮนั ฮกจึง ออกมารับแล้วพาเข้าไปท่ีอยู่ อ้วนเสี้ยวจึงต้ังฮันฮกเปนบูจงกุ๋น แปลภาษาไทยว่าเปนนายทหารเอก แลว้ ใหถ้ อดขนุ นางในเมืองเสีย จงึ ให้เอาเตยี นห้องหน่งึ โจสิวหนง่ึ เคาสวิ หนง่ึ ห้องกหี นง่ึ ซงึ่ เปนทหาร ของอว้ นเส้ยี วนน้ั มาเปนขุนนาง ในขณะน้นั ราชการในเมืองกิจว๋ิ ก็สิทธ์ขิ าดอย่ใู นอว้ นเส้ยี วสน้ิ แลฮันฮก เหน็ ดังน้นั กค็ ิดสด้งุ ใจว่า ซง่ึ อ้วนเสย้ี วมาทาทั้งนก้ี ็เพราะเราคิดผดิ ซึ่งจะอย่ใู นเมอื งน้ีกบั อว้ นเส้ียวสืบไป เมือ่ หน้าเห็นจะเกิดอนั ตรายเปนม่ันคง ฮันฮกกท็ ง้ิ บุตรภรรยาเสยี หนีไปเมอื งตนั ลวิ แต่ตัวผเู้ ดยี ว กองซุนอวด (Gongsun Yue) ฝ่ายกองซุนจ้านคร้ันรู้ข่าวว่าอ้วนเสี้ยวได้เมือง กิจ๋ิวแล้ว ก็ให้กองซุนอวดผู้น้องไปว่าแก่อ้วนเส้ียวว่า จะปันเอาทรัพย์ส่ิงสินแลเมืองก่ึงหน่ึง ตามซึ่งให้หนังสือมา สัญญาไว้นั้น อ้วนเสี้ยวจึงตอบว่าให้ไปเชิญกองซุนจ้านผู้ท่ี ท่านมาเถิด กองซุนอวดกลับไปถึงกลางทาง พอพบทัพสอง ขา้ งทางร้องวา่ กเู ปนทหารมหาอปุ ราช แลว้ เอาเกาทัณฑ์ยงิ ถูกกองซุนอวดตาย แลทหารกองซุนอวดซึ่งมาด้วย กองซุนอวดน้ัน ก็หนีเอาเน้ือความท้ังนั้นไปบอกแก่ กองซุนจ้าน ๆ ได้ฟังดังน้ันก็โกรธ แล้วว่าอ้วนเส้ียวได้เมือง กจิ ว๋ิ แลว้ แตง่ เปนกลอุบายใหท้ หารมาซุ่มคอยฆา่ กองซุนอวด ผู้น้องเราเสีย แล้วแกล้งประกาศว่าเปนทหารตั๋งโต๊ะ แลอ้วนเส้ยี วทาทัง้ น้ีกมู คี วามแค้นนกั ถา้ กูแกแ้ คน้ อ้วนเส้ียว ไม่ได้ก็เหมือนหนึ่งมิใช่ชาติทหาร แล้วกองซุนจ้านจัดแจง ทหารส้นิ ทงั้ เมืองพร้อม ก็ยกไปรบดว้ ยอว้ นเส้ยี ว ฝ่ายอ้วนเสี้ยวรู้ข่าวดังนั้นก็ให้ตรวจตราทหารเสร็จ แล้วก็ยกออกจากเมืองไปต้ังรับอยู่ ณ ตาบลแมน่ ้าพวนโห้ฟากตวันตก แลแม่น้าน้นั มีสะพานศิลาอยู่ กองซุนจ้านเห็นกองทัพอว้ นเสี้ยวยกมา จึงข่ีม้าขึ้นสะพานแล้วร้องว่าแก่อ้วนเส้ียวว่า ตัวมึงไม่รักษาสัตย์มาล่อลวงกู แล้วซ้าฆ่ากองซุนอวดผู้ นอ้ งกเู สยี อ้วนเสีย้ วได้ยินดงั นนั้ จึงขี่มา้ ขึ้นสะพานแล้วจึงตอบว่า ฮันฮกเปนคนโฉดหาความคดิ มิได้ ยก เมืองกิจิ๋วให้แก่เรา แลท่านจะมาชุบมือเอาส่วนน้ันไม่ควร กองซุนจ้านจึงตอบว่า หัวเมืองท้ังปวง สามก๊กวิทยา

๑๑๖ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) ปรึกษากันเห็นว่ามึงสัตย์ซื่อ จึงตั้งให้ เปนนายทัพผู้ใหญ่ บัดน้ีกูเห็นใจมึงดัง สัตว์เดียรัจฉาน ซ่ึงอยู่ในบ้านเมืองน้ัน ไม่ควร อ้วนเสี้ยวได้ยินก็โกรธ จึงถาม ทหารว่าใครจะอาสาออกไป จับ กองซุนจ้านมาให้เราได้บ้าง บุนทิวก็ รับอาสา ราทวนขับม้าข้ามสะพานไป กองซุนจ้านชักม้าถอยลงมายืนอยู่ที่ แผ่นดิน คร้ันบุนทิวมาถึงก็เข้ารบกัน ไดเ้ ก้าเพลงสบิ เพลง กองซนุ จา้ นกาลังนอ้ ยกข็ ับม้าหนีเข้าปนอยู่กบั พวกทหาร บุนทิวจึงขบั มา้ ไลเ่ ข้าไป แลทหารท้งั ปวงแตกกระจายไป แลทหารเอกกองซุนจา้ นสีค่ นขับมา้ ประดากนั เข้ารบด้วยบนุ ทิว ๆ เอา ทวนแทงถูกทหารตกม้าตายคนหน่ึง ทหารสามคนก็ขับม้าหนี บุนทิวขับม้าไล่ตามแลว้ ผละเสีย จึงขับ ม้าตรงเข้าจะแทงเอากองซุนจ้าน ๆ ขบั มา้ หนีฝา่ เข้าปา่ ไปเปนหลายตาบล บนุ ทวิ ขับมา้ ตามแล้วรอ้ งว่า เร่งลงจากม้าเราจะจับเอาเปนไป ชีวิตท่านจะรอดอยู่ ถ้าจะขืนควบมา้ หนไี ป เราจะเอาทวนแทงใหต้ ก ม้าตาย กองซุนจ้านได้ยินดังน้ันก็ขับม้าหนี เกาทัณฑ์แลอาวุธกับหมวกที่ใส่นั้นก็พลัดตกไปส้ิน คร้ัน มาถึงเนินเขาแหง่ หน่ึง ม้าน้ันก็สดุดเอาก้อนศิลาลม้ ลง บุนทิวเง้ือทวนจะแทงกองซนุ จา้ น ฝ่ายจลู ่งเห็น ดังน้ันก็ขับม้าราทวนออกสกัดหน้าบุนทิวไว้ แลกองซุนจ้านนั้นก็หนีเข้าซ่อนอยู่ในเง้ือมเขาได้ จูล่งกับ บุนทิวรบกันถึงหกสิบเพลงมิได้แพ้ชนะกัน พอเหล่าทหารกองซุนจ้านซ่ึงแตกนั้น คุมกันไล่ตามมาทัน เข้าล้อมบุนทิวไว้ บุนทิวเห็นจะเสียทีก็ขับม้าฝ่าออกมาได้ แล้วหนีกลับไป กองซุนจ้านจึงออกมาจาก เงื้อมเขา เหน็ ทหารคนน้นั สงู ประมาณหกศอก หน้าผากแลค้วิ ใหญต่ าโต จงึ ถามว่าท่านนช้ี ือ่ ใด มาชว่ ย เราน้ีขอบใจนัก จูล่งย่อตัวลงคานับแล้วว่า ข้าพเจ้าช่ือจูล่งแซ่เตียว อยู่ ณ เมืองเซียงสัน แต่ก่อนนั้นข้าพเจ้าอยู่ด้วยอ้วนเส้ียว ข้าพเจ้า เห็นว่าอ้วนเสี้ยวเปนคนมีพยศหยาบช้ามิได้ รักษาสัตย์ ข้าพเจ้าจึงหนีมาพ่ึงอยู่ด้วยท่าน พอมาพบทกี่ ลางทางน้ี กองซุนจ้านได้ฟังดังนน้ั มีความยินดีนัก จึงขึ้นขี่ม้าตัวหนึ่งแล้วพาจูล่ง กบั ทหารท้ังปวงยกกลบั ไปณคา่ ยริมแมน่ า้ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๖ ๑๑๗ สามก๊กวิทยา

๑๑๘ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายอ้วนเส้ียวครั้นเห็นดังนั้น ก็ให้งันเหลียงบุนทิวคุมทหารเกาทัณฑ์นายละพัน ให้แยกเปน สองกองซุ่มอยูต่ น้ สพาน ถา้ ไดย้ นิ เสียงประทดั สัญญาแลว้ กใ็ ห้ยงิ ระดมท้งั ซา้ ยขวา แล้วใหจ้ ๊กยคี่ มุ ทหาร เกาทัณฑ์แปดรอ้ ย กับทหารเลวหมืน่ หา้ พันเปนกองหน้าออกรบล่อ อว้ นเสีย้ วนน้ั คุมทหารประมาณห้า หม่ืนเปนกองหลวง ครั้นจัดแจงเสรจ็ ก็ให้ทหารท้ังปวงสงบอยู่ ฝ่ายกองซุนจ้านให้ยาก๋งคุมทหารเปนกองหน้า แล้วให้จัดทหารเปนปีกซ้ายปีกขวา แลกอง ซุนจ้านนั้นยังไม่รู้จักน้าใจจูล่ง จึงให้จูล่งคุมทหารเปนกองหลัง แล้วให้เอาธงเปนตัวอักษรปักทองว่า ชวยก้ี ภาษาไทยว่าธงสาหรับแม่ทัพ แล้วก็ยกทหารข้ึนต้ังเปนกระบวรอยู่บนสะพานศิลาน้ัน จึงให้ ทหารทั้งปวงตฆี ้องกลองม้าฬ่อ แล้วโห่ร้องแตเ่ ช้าจนเที่ยง ทหารในกองทัพอ้วนเสยี้ วนน้ั ยงั สงบอยู่ ยา กง๋ ซง่ึ เปนกองหนา้ กองซุนจา้ นเห็นดงั นนั้ ก็ยกทหารรุกจะขา้ มไป จ๊กย่ี (Qu Yi) ฝ่ายจ๊กยี่กองหน้าอ้วนเส้ียวคุมทหารรบล่อถอย มาถึงต้นสะพาน เห็นได้ทีแล้วจึงจุดประทัดสัญญาข้ึน แล ทหารเกาทัณฑ์แปดรอ้ ยนั้นกย็ ิงระดมเปนสามารถ ยาก๋งเห็น จะต้านทานมิได้ แลทหารท้ังปวงก็รวนจะถอยออกมา จ๊กย่ี เหน็ ดังน้นั จงึ ขับม้ารางา้ วเขา้ ไล่รบด้วยยาก๋งไดห้ า้ เพลง ก็เอา ง้าวฟันถูกยาก๋งตกม้าตาย ปีกซ้ายปีกขวากองซุนจ้านยก ทหารจะเข้าช่วยรุมแก้กัน งันเหลียงบุนทิวคุมทหารซ้ายขวา ซ่ึงซุม่ อย่ตู ้นสะพานน้นั ก็ใหท้ หารยิง เกาทณั ฑ์กราดไว้ ทหาร กองซุนจ้านเขา้ ชว่ ยมไิ ด้ จก๊ ยค่ี มุ ทหารทงั้ ปวงไล่ฟันไปถงึ หน้า ม้ากองซุนจ้าน แล้วจึงเอากระบี่ฟันธงนั้นหักลง กองซุนจ้าน เห็นจะทานมิได้ก็คุมทหารกลับหน้าลงจากสะพานหนีไป จ๊กย่ีนั้นขับม้าคุมทหารไล่ฟันตลุมบอน ทหารกองซุนจ้าน แตกกระจดั กระจายไป ขณะนั้นจูล่งซ่ึงเปนกองหลังเห็นดังนั้น จึงขับม้าเข้ารบด้วยจ๊กยี่ได้ห้าเพลง ก็เอาทวนแทง จ๊กยี่ตกม้าตาย แล้วจูล่งขับม้าเข้าไลแ่ ทงอยูใ่ นกลางทหารจ๊กยี่ จูล่งขับม้าไปข้างขวาก็ขวาแตก ไปข้าง ซ้ายก็ซ้ายแตก หาผู้ใดจะต้านทานมิได้ กองซุนจ้านเห็นดังนั้นก็คุมทหารกลับเข้ามาช่วยจูล่งรบ ทหารจ๊กยก่ี ็แตกไป www.samkok911.com

ตอนที่ ๖ ๑๑๙ ขณะเม่ือจ๊กยี่ฟันธงสาหรับแม่ทัพ หัก กองซุนจ้านแตกลงไปจากสะพานน้ัน มี ทห า ร ค นห นึ่งม า บ อกอ้วนเ สี้ ย วว่า ทัพกองซุนจ้านแตกแล้ว อ้วนเส้ียวได้ยิน ดังน้ันมีความยินดีนัก จึงพาเตียนห้องกับ ทห า ร ถือทวนประมา ณสามร้อย ถือ เกาทณั ฑ์ห้าสบิ ออกมาแลดนู อกค่ายเห็นสม คาทหารมาบอก อ้วนเสี้ยวก็ตบมือหัวเราะ แลว้ วา่ กองซนุ จ้านน้นั เปนคนหาชานาญศึกไม่ แต่เราคิดทาเพียงนกี้ ็รบแตก อว้ นเสี้ยวกม็ ใี จประมาท ฝ่ายจูล่งกับกองซุนจ้านรีบยกทหารข้ามสะพานไป แต่จูล่งน้ันขับม้าเข้าไล่แทงทหาร อ้วนเสี้ยวตาย เปนหลายคน กองซุนจา้ นกร็ ับยกทหารเข้าวกหลังอว้ นเสย้ี วไว้ แลว้ ยิงเกาทัณฑ์ระดมไป เตียนห้องเห็นดังนั้นก็ตกใจ จึงว่าแก่อ้วนเสี้ยวว่า คร้ังน้ีจะเสียทีแก่ศัตรู ท่านจงเข้าแอบอยู่ ริมตลิ่งหนีให้พ้นภัย อ้วนเส้ียวจึงตอบว่าเปนชาติทหารจะกลัวตายใย แล้วร้องให้ทหารท้ังปวงเข้ารบ พุ่งต้านทานไว้ เหล่าทหารทั้งปวงนน้ั ก็รบพุ่งปอ้ งกันเปนสามารถ แลงันเหลยี งเห็นกองซุนจ้านกับจูลง่ เข้ารบอยู่ ก็คุมทหารตีกระหนาบหลังเข้าด้านหนึ่ง ทหารอ้วนเส้ียวที่แต่งให้รบล่อซึ่งแตกไปนั้น ครั้นกลับมาเห็นก็คุมกันเข้าตีกระหนาบไว้อีกด้านหน่ึง จูล่งรบอยู่ในทัพกระหนาบเห็นจะทานมิได้ ก็พากองซุนจ้านกับทหารรบฝา่ อ อ ก ม า จ ะ ข้ า ม ส ะ พา นไ ป อ้ ว น เ ส้ี ย ว แ ล งั น เ ห ลี ย ง ก็ คุ ม ทหารไล่ไปถึงต้นสะพาน ได้ฆ่า ฟันทหารกองซุนจ้านตกน้าตาย เปนอันมาก อ้วนเส้ียวกับ งันเหลียงคุมทหารข้ามสะพาน ไล่ก องซุนจ้ านจูล่งไป ทา ง ประมาณหา้ สบิ เสน้ สามกก๊ วิทยา

๑๒๐ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) ขณะนั้นเล่าปี่รู้ข่าว จึงพากวนอู เ ตี ย ว หุ ย กั บ ท ห า ร ท้ั ง ป ว ง ย ก ม า จ ะ ช่ ว ย กองซุนจ้าน พอเห็นอ้วนเสี้ยวไล่กองซุนจ้าน มาถึงเนินเขา เล่าปี่กวนอูเตียวหุยก็ขับม้ารบ สกดั หน้ามา้ อว้ นเส้ียวไว้ ฝ่ายอว้ นเส้ียวเห็นเลา่ ป่ีกวนอูเตียวหุยขวางหน้าม้าเข้ารบดังนั้นก็ ตกใจ หาสติมิได้ ง้าวซึ่งถืออยู่นั้นก็พลัดตกลง จากมอื แลว้ ขับมา้ ถอยหลังขา้ มไป ณ ค่าย ฝ่ายกองซุนจ้านครั้นเห็นเล่าปี่กับกวนอูเตียวหุยมาช่วย ก็มีความยินดี จึงพากันกลับมาถึง ค่าย แล้วกองซุนจ้านจึงบอกแก่เล่าปี่ว่า คร้ังหนึ่งบุนทิวทหารอ้วนเสี้ยวไล่เรามา หากว่าจูล่งออกช่วย เราจึงรอด ครั้งนี้อ้วนเสี้ยวไลเ่ รามาหากว่าท่านมาทันได้รบพุ่งป้องกันไว้ เราจึงได้รอดชีวิตเพราะทา่ น แล้วเรียกจูล่งมาให้รู้จักกับเล่าป่ีไว้ เล่าป่ีเห็นรูปร่างจูล่งนั้นสมเปนทหารก็มีความรักใคร่จูล่งเปนอัน มาก แลว้ กองซนุ จา้ นกบั อ้วนเสย้ี วก็ใหท้ หารต้งั มนั่ ประชิดกนั อยคู่ นละฟากนา้ ประมาณเดอื นเศษ www.samkok911.com

ตอนที่ ๖ ๑๒๑ ขณะน้ันมีคนหน่ึงเอาข่าวขึ้นไป บอกลิยู ณ เมืองเตียงฮัน ตามซึ่งอ้วนเสี้ยว กับกองซุนจ้านต้ังรบกันอยู่นั้นทุกประการ ลิยูจึงเอาเน้ือความนั้นแจ้งแก่ตั๋งโต๊ะ ๆ รู้ดังนั้นจึงว่าแก่ลิยูว่า ซ่ึงอ้วนเสี้ยวกับ กองซุนจ้านต่างมีกาลังรบกันอยู่ดังนี้เราจะ คิดประการใด ลิยูจึงว่าอ้วนเสี้ยวกับ กองซุนจ้านน้ันก็มีฝีมือรบพุ่งเข้มแข็ง ตั้งรบ กันอยูต่ าบลแม่นา้ พวนโห้ ถา้ ผู้ใดมีชยั ชนะผนู้ น้ั กจ็ ะกาเริบข้ึน นานไปก็จะเคอื งใจท่าน ขอใหม้ ีหนังสือ รับสั่งพระเจ้าเห้ียนเต้ไปหา้ มเสียทั้งสองฝ่ายให้เปนไมตรีกัน นานไปอ้วนเสี้ยวกับกองซุนจ้าน ก็จะอยู่ ในบังคับบัญชาท่าน ตั๋งโต๊ะเห็นชอบด้วย จึงแต่งเปนหนังสือรับส่งั พระเจ้าเหีย้ นเต้สองฉบับตามคาลยิ ู ว่า แลว้ ใหเ้ ตียวกีกับม้าหยิดถอื ไปใหแ้ ก่อ้วนเสยี้ วกองซนุ จ้าน ณ ค่าย ฝ่ายอ้วนเสี้ยวครั้นรู้ข่าวจึงออกมาคานับหนังสือรับส่ัง แล้วรับเข้าไปในค่าย ครั้นดูแจ้งใน หนังสือรับสั่งพระเจ้าเห้ียนเต้ แล้วก็ทาตามรับส่ัง แลเตียวกีกับม้าหยิดก็พากันเอาหนังสือฉบับหน่ึง ข้ามไปให้กองซุนจ้าน ณ ค่าย กองซุนจ้านเห็นหนังสือก็ฟังตามรบั สั่ง แล้วกองซุนจ้านให้ทหารเอาขอ้ รับสั่งไปเจรจาแก่อ้วนเส้ียว ๆ ก็ยอม แล้วเตียวกีกับม้าหยิดเอาเนื้อความลับข้ึนแจ้ง ณ เมืองเตียงฮัน อ้วนเสี้ยวก็ยกทหารกลับเขา้ เมอื ง ฝา่ ยกองซุนจา้ นจดั แจงทหารแลว้ พาเล่าปจ่ี ูลง่ เลิกทพั กลบั ไปเมอื ง คร้ันถึงเมอื งเพงงวนก๋วน จึงให้เล่าปเ่ี ข้าอยู่รักษาเมอื งดังแต่ก่อน เลา่ ปี่กวนอเู ตยี วหุยกล็ ากองซุนจา้ นจะเขา้ ไปในเมือง จูล่งจงึ วา่ แก่เล่าปี่ว่า แต่ก่อนข้าพเจ้าเห็นว่า อ้วนเส้ยี วเปนคนหยาบช้า ข้าพเจา้ จงึ มาอยู่ ด้ ว ย ก อ ง ซุ น จ้ า น บั ด น้ี ก็ เ ห็ น ว่ า กองซุนจ้านนี้หาความคิดมิได้ ข้าพเจ้าจึงมี ความลาบากใจ ครั้นมาเห็นท่านค่อยมี สติปัญญา คิดว่าจะทาราชการด้วยก็ต่าง คนต่างอยู่ มิรู้ท่ีจะทาประการใด เล่าป่ีจึง ตอบเอาใจจลู ่งว่า ทา่ นกบั เราร้จู กั กันไว้ครง้ั สามกก๊ วิทยา

๑๒๒ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) นี้ก็เปนคนสนิธกัน จงค่อยอยู่กับกองซุนจ้านก่อนเถิด ถ้าชีวิตมิตายสืบไปภายหน้า ท่านจะได้ทา ราชการด้วยเราเปนมั่นคง จงจาคานี้ไว้อย่าลืม แล้วเล่าป่ียุดมือจูล่งเข้าแล้วก็มีใจเสร้าโศก จูล่งนั้นก็ ร้องไห้รักเล่าป่ี แล้วเล่าปี่ลาจูล่งยกทหารเข้าไปเมืองเพงงวนก๋วน กองซุนจ้านก็พาจูล่งยกไปยังเมือง ปกั เป๋ง ฝ่ายอ้วนสุดเจ้าเมืองลาหยง ครั้นรู้ข่าววา่ อ้วนเส้ยี วผพู้ ี่ อ้วนสดุ (Yuan Shu) ได้เมืองกิจ๋ิว จึงแต่งหนังสือให้ทหารถือไปขอม้าแก่อ้วนเส้ียวพนั หนึ่ง อ้วนเส้ียวมิได้ยอมให้ดังปราถนา อ้วนสุดโกรธพยาบาท อ้วนเสี้ยวผู้พี่ แล้วอ้วนสุดให้มีหนังสือไปขอสเบียงเล่าเปียวเจ้า เมอื งเกงจ๋วิ เล่าเปยี วมิไดใ้ หส้ เบยี งมา อว้ นสดุ โกรธมีใจพยาบาท เปนอันมาก แล้วอ้วนสุดก็แต่งหนังสือไปถึงซุนเกี๋ยนซึ่งอยู่ ณ เมืองกงั ตงั๋ วา่ เลา่ เปยี วคมุ ทหารออกสกดั รบชิงเอาตราหยกน้ัน ก็ เพราะอว้ นเส้ียวพ่ีเราใหห้ นงั สือไป บดั น้ีอ้วนเสย้ี วกบั เล่าเปียวคดิ กันจะไปตีเมืองกังต๋ังชิงเอาตราหยกให้จงได้ ซ่ึงท่านจะนอนใจ อยู่นั้นไม่ควร จงเร่งยกทหารไปตีเมืองเกงจ๋ิว เราจะช่วยแก้แคน้ ทา่ น เราจะยกไปตีเมืองกจิ ว๋ิ ซงึ่ อว้ นเสี้ยวอย่นู นั้ ฝ่ายซุนเก๋ียนแจ้งในหนังสือนั้นแล้วก็มีความ ยินดี จึงปรึกษาด้วยทหารท้ังปวงว่าผู้ใดจะเห็นประการ ใด เทียเภาจึงวา่ ซึง่ อ้วนสุดให้หนังสอื มาทั้งน้ีจะเช่ือฟงั ยัง มิได้ ด้วยอ้วนสุดนั้นเปนคนหยาบช้า มักยุยงแต่จะให้ ผู้อ่ืนผิดกัน แล้วอ้วนสุดก็เปนน้องอ้วนเส้ียว ซ่ึงจะยกไป รบเมืองกิจิ๋วน้ันข้าพเจ้าเห็นไม่จริง ซุนเก๋ียนจึงตอบว่า ซ่ึงเทียเภาว่าทั้งน้ีก็ชอบอยู่ อันเล่าเปียวเปนศัตรูเรา ถงึ มาทวา่ อ้วนสดุ จะไม่มหี นงั สือมาถึงเรา ๆ ก็คดิ อย่วู า่ จะ ซุนเกย๋ี น (Sun Jian) ยกทหารไปรบ แลการท้ังน้ีใช่จะเห็นแก่ผู้ช่วยน้ันหามิได้ แล้วให้อุยกายไปจัดแจงเรือรบสรัพไปด้วยเคร่ือง ศัสตราวุธ กับเรือใหญ่บันทุกม้าแลสเบียงอาหารให้พร้อมไว้จงมาก ถึงวันดีเม่ือใดจะได้ยกไปทาการ สดวก www.samkok911.com

ตอนที่ ๖ ๑๒๓ ฝ่ายเรือกองตระเวนเมืองเกงจ๋ิวรู้กิตติศัพท์ หองจอ (Huang Zu) ดังน้ัน ก็เอาเน้ือความทั้งปวงไปแจ้งแก่เล่าเปียว ๆ จึง ปรึกษาแก่ทหารท้ังน้ันว่า ซึ่งซุนเกี๋ยนจะยกทัพเรือมา นั้นใครยังจะเห็นประการใดบ้าง เก๊งเหลียงจึงว่าซึ่ง ซนุ เกีย๋ นจะยกทัพเรือขา้ มทเลมานนั้ เหน็ จะไมส่ กู้ บั เรา ซึ่งอยู่บกได้ ด้วยส่งสเบียงกันยาก ขอให้เกณฑ์ทัพ หองจอเจา้ เมอื งกังแฮซ่งึ ขึ้นแก่เรานั้นเปนทพั หน้า ท่าน จงยกทหารเปนทัพหลวง เล่าเปียวเห็นชอบด้วย ก็ให้ เกณฑ์ทัพหองจอไปตั้งอยู่ปากน้าฮวนเสีย แล้วจัดแจง ทหารในเมอื งเกงจิว๋ เกณฑ์ไว้ตามคาเก๊งเหลียงว่า ฝ่ายซุนเก๋ียนน้ันมีภรรยาสองคนเปนพี่น้องร่วมท้องกัน พี่น้ันช่ือนางงอฮูหยิน น้องชื่อ งอยี่ฮูหยิน แลนางผู้พ่ีน้ันมีบุตรชายสี่คน ช่ือซุนเซ็กหน่ึง ชื่อซุนก๋วนหนึ่ง ซุนเสียงหนึ่ง ซุนของหนึ่ง นางผู้น้องนั้นมีบุตรชายชื่อซุนลองหนึ่ง บุตรหญิงชื่อซุนหยินหน่ึง บุตรเลี้ยงน้ันช่ือกองเลหนึ่ง น้องซุนเก๋ียน ช่ือซุนเจ้งหน่ึง ขณะเม่ือวันดี ซุนเก๋ียนลงเรือน้ัน ซุนเจ้งผู้น้องพาบุตร ซุนเกี๋ยนทั้งเจ็ดคนตามลงไปห้ามซุนเกี๋ยนว่า ครั้งน้ีพระเจ้าเห้ียนเต้ได้เสวยราชสมบัติ ราชการบ้านเมืองก็เปนสิทธิ์อยู่กับต๋ังโต๊ะ ๆ ทาการหยาบช้า หัวเมืองทั้งปวงเกิดจลาจล แขงเมืองข้ึน อาณาประชาราษฎรได้ความ เดือดร้อนทั้งแผ่นดิน แลในเมืองกังต๋ังน้พี ึ่งจะ สงบลง ซง่ึ ท่านจะยกทพั ไปรบแก่เลา่ เปียวน้ัน ขอท่านจงตรึกตรองดูก่อน ซุนเกี๋ยนจึงตอบ ว่า แต่ก่อนมาตัวเราผเู้ ดียวกย็ ังคิดตัง้ ตวั มาได้ คร้งั นเ้ี ราได้ทหารไว้เปนกาลงั มากแลเล่าเปยี ว เปนศัตรูเรา คร้ันเราจะนิ่งเสยี ไมไ่ ปทาการแก้ แคน้ กด็ ูเหมือนเปนชายชาติทหารไมม่ ฝี ีมือ สามกก๊ วิทยา

๑๒๔ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายซนุ เซ็กจึงว่าซึง่ บดิ ามิฟงั จะยกไปให้ ได้ ข้าพเจ้าจะขอไปด้วย ซุนเกี๋ยนมีความรักรับ ซุนเซ็กลงเรือ แล้วยกทหารข้ามอ่าวทเลไปถึง ปากนา้ เมืองฮวนเสียตอ่ กนั กบั เมืองกังแฮ ฝ่ า ย ห อ ง จ อ เ จ้ า เ มื อ ง กั ง แ ฮ แ จ้ ง ใ น หนังสือซึ่งเล่าเปียวให้มา จึงจัดแจงทหารพร้อม แล้วก็ยกมาต้ังอยู่ปากน้าเมืองฮวนเสีย คร้ันเห็น ซุนเกี๋ยนยกทัพเรือมา ก็ให้ทหารทั้งปวงยิงเกาทัณฑ์เปนอันมาก ซุนเก๋ียนให้ทหารบังตัวลอยเรือล่อให้ ยิงรบถงึ สามวันสามคนื ทหารกองทพั เรอื มิได้เปนอันตราย หองจอน้ันให้ยิงระดมไปจนสนิ้ ลูกเกาทณั ฑ์ ฝ่ายซุนเก๋ยี นเห็นเกาทณั ฑ์สงบลง จึงให้ทหารชักเอาลกู เกาทัณฑซ์ ง่ึ ติดเรือรบทั้งปวงน้ัน นับ ได้ลกู เกาทณั ฑ์ประมาณสิบห้าหมื่น www.samkok911.com

ตอนท่ี ๖ ๑๒๕ ข ณ ะ น้ั น ล ม แ ป ร เ ข้ า ฝั่ ง ซุนเกี๋ยนจึงให้แจวเรือรบท้ังปวงเข้า ไปถึงตลิ่ง แล้วเอาเกาทัณฑ์ระดมยงิ ทหารหองจอส้ินลูกเกาทัณฑ์แล้ว เห็นจะต้านทานมิได้ ก็ยกถอยหนี เข้าเมืองฮวนเสีย แลเทียเภาอุยกาย เหน็ ดังนั้น ก็คมุ ทหารเปนสองกองไล่ ฟันเข้าไปจนถึงประตูเมืองฮวนเสีย ซุนเก๋ียนกับฮันต๋งคุมทหารหนุนข้ึน ไปเปนอันมาก ครัน้ เห็นหองจอหนเี ขา้ ในเมือง ก็ขบั ทหารไลต่ ามเขา้ ไป หองจอจงึ พาทหารหนอี อกจาก เมอื งฮวนเสียไปเข้าเมืองเตงเซีย ฝ่ายซนุ เก๋ยี นเห็นดงั นัน้ จงึ ให้อยุ กายกลบั ลงมารกั ษาเรอื รบไว้ แล้วซนุ เกีย๋ นก็รีบยกทหารตาม หองจอไป ฝ่ายหองจอเห็นซุนเก๋ียนตามมาจะใกล้ถึงเชิง กาแพง ก็ยกทหารออกมาต้ังรับอยู่นอกประตูเมือง แล ซุนเกี๋ยนกับซุนเซ็กผู้บุตรขี่ม้าตามกันขึ้นไปยืนอยู่หน้า ทหาร หองจอนั้นก็ขับม้าออกมายืนอยู่หน้าพลทั้งปวง แล ทหารสองคนช่ือเตียเฮาช่ือตันเสง ตามออกมายืนอยู่ด้วย หองจอจึงร้องด่าซุนเกี๋ยนว่า มึงน้ีอ้ายพวกโจรเมืองกังต๋ัง เปนไฉนจึงบังอาจรุกล่วงมาถึงแดนพระเจ้าฮั่นโกโจ มึงไม่ กลัวตายหรือ แล้วใช้ให้เตียวเฮาขับม้าออกรบ ซุนเก๋ียน ใหฮ้ ันตง๋ ออกรบดว้ ยเตียวเฮาได้สามสบิ เพลง ตนั เสงจงึ ขับ อยุ กาย (Huang Gai) ม้าออกช่วยเตียวเฮา ซุนเซ็กเห็นดังน้ันจึงยิงด้วยเกาทณั ฑ์ ไปถูกหน้าผากตันเสงตกม้าตาย เตียวเฮาเห็นตันเสงตายก็สลดใจเสียทีฮันต๋งเอาง้าวฟันถูกเตียวเฮา ตาย เทียเภาก็ขับม้าควบตรงเข้าไปจะจับหองจอ ๆ ตกใจถอดหมวกทิ้งเสีย แล้วโจนจากม้าหนีเข้า ปลอมอยู่กับพวกทหารซุนเก๋ียนก็คุมทหารท้ังปวงไล่ฟันทหารหองจอไปถึงตาบลฮ่ันซุย หองจอหนไี ป ได้ ซุนเกี๋ยนจึงใหท้ หารไปสง่ั อุยกาย ให้คมุ ทหารเรอื รบท้ังปวงข้นึ ไปรับตาบลทา่ ฮน่ั ก๋งั สามกก๊ วิทยา

๑๒๖ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายหองจอน้ันเสียทหารเปนอันมาก ก็รีบหนีไปถึงเมืองเกงจิ๋ว จึงเอาเน้ือความไปบอกเล่า เปียว ๆ ไดฟ้ งั ดงั นั้นกต็ กใจ จึงปรึกษาแกเ่ กง๊ เหลียง ๆ จงึ วา่ ซึ่งหองจอแตกมาน้นั ฝ่ายทหารซนุ เก๋ียนก็ มีใจกาเริบ ครัน้ เราจะยกออกรบบดั น้ีกเ็ หมือนหนง่ึ หักไฟหวั ลม จาเราจะให้รกั ษาค่ายประตูหอรบไวจ้ ง ม่ันคงกอ่ น แลว้ จงึ ใหม้ ีหนังสอื ไปขอกองทัพอว้ นเส้ยี วยกมาช่วย เหน็ ซนุ เกย๋ี นจะไม่ทาสงิ่ ใดได้ ชัวมอจึงว่าซ่ึงเก๊งเหลียงว่านั้นไม่ชอบ ด้วยทัพ ซุนเก๋ียนยกมาจะใกล้ถึงกาแพงอยู่แล้ว ๆ จะให้ข้ึนรักษา หน้าท่ีอยู่ จะให้มีหนังสือไปขอกองทัพอ้วนเสี้ยวช่วยนั้น เห็นไม่ทันที ข้าพเจ้าจะขออาสายกทหารออกไปตีทัพ ซุนเกีย๋ น เลา่ เปยี วเหน็ ชอบดว้ ยจึงเกณฑท์ หารใหห้ ม่ืนหนึ่ง ชัวมอกค็ ุมทหารไปถึงเขาฮสี ัน แลว้ จงึ ใหห้ ยดุ ทัพตง้ั ม่นั ไว้ ฝ่ายซุนเกี๋ยนมิได้รู้ว่าชัวมอมาต้ังอยู่ ก็ยกทหาร ชัวมอ (Cai Mao) รีบมาถึงเขาฮสี นั ขา้ งหนึง่ ชัวมอรู้ก็ข่ีม้าถือง้าวขึ้นมายืนอยู่ หน้าทหาร ซุนเก๋ียนเห็นชัวมอมาต้ังอยู่ดังนั้น จึงว่าแก่ ทหารทั้งปวงว่า ผู้ใดจะอาสาไปจับชัวมอพี่ภรรยาเลา่ เปยี ว มาใหเ้ ราได้ เทียเภาจึงรับอาสา แล้วขับม้าราทวนออกไปรบด้วยชัวมอได้สิบเพลง ชัวมอเห็นจะสู้มิได้ก็ ขับม้าหนี ซุนเก๋ียนคุมทหารไล่แทงฟันทหารชัวมอล้มตายเปนอันมาก แลชัวมอน้ันหนีเข้าในเมืองได้ จึงเอาเนอ้ื ความแจง้ แก่เลา่ เปยี ว เก๊งเหลียงจึงว่าแกเ่ ลา่ เปียวว่า เพราะท่านไมฟ่ งั คาขา้ พเจา้ จึงเสียทีแก่ ข้าศึก ซง่ึ ชัวมอขนั อาสาออกไปแล้วแตกเขา้ มา ใหเ้ สียทหารเปนอนั มากนั้น ขอให้ตดั สีสะชวั มอเสยี บไว้ จงึ จะควร เลา่ เปยี วไดย้ นิ ดังน้ันเพราะมีความรักนางชัวฮูหยนิ ซ่ึงเปนภรรยา กม็ ีใจเมตตามไิ ด้เอาโทษชวั มอ ฝา่ ยซุนเกยี๋ นจงึ เกณฑ์ทหารท้ังปวงยกเข้าล้อมเมืองเกงจิ๋วไว้ ครั้นอยมู่ าวันหนง่ึ เกดิ พายุใหญ่ พัดธงชัยสาหรับทัพซุนเก๋ียนหัก ฮันต๋งเห็นดังน้ันจึงว่าแก่ซุนเก๋ียนว่า บัดน้ีบังเกิดอัศจรรย์เปนลางใน กองทัพเรา ธงชัยจึงหัก ครั้นจะตั้งล้อมเมืองเกงจ๋ิวไว้ฉน้ี เหตุใหญ่ก็จะมีแก่ท่านเปนมั่นคง ขอให้เลิก ทพั กลับไปเมืองกังตง๋ั ภายหลงั จึงจะค่อยคดิ การสืบไป ซุนเกยี๋ นตอบว่าซึ่งเรายกมาทาการสงครามคร้ัง www.samkok911.com

ตอนท่ี ๖ ๑๒๗ น้ี ก็มีชัยชนะเปนหลายคร้ัง จวนจะได้เมืองเกงจิ๋วอยู่วันน้ีพรุ่งน้ีแล้ว ซึ่งท่านจะสงสัยว่าเกิดลมพัดมา ธงชัยจึงหักไปน้ันไม่ชอบ แล้วก็เร่งให้ทหารท้ังปวงทาลายกาแพงเมืองเกงจ๋ิวให้ได้แต่ในเวลาค่าวันนี้ ครั้นเวลาค่าเกง๊ เหลียงเหน็ ดาวตกลงมา กด็ ูในตาราแจง้ แล้วจึงบอกแกเ่ ล่าเปียวว่า ขา้ พเจา้ เหน็ ดาวดวง หน่ึงเสร้าหมองตกลงมา ครัน้ ดใู นตาราเห็นวา่ จะมอี ันตรายแกซ่ ุนเก๋ยี นเปนมัน่ คง ขอใหเ้ ร่งแตง่ หนังสือ ไปขอกองทัพอ้วนเสี้ยวยกมาตีซุนเกี๋ยนเปนทัพกระหนาบ เล่าเปียวจึงว่าซึ่งจะให้ไปขอกองทัพอ้วน เส้ียวเราก็เห็นชอบด้วย แต่บัดน้ีทัพซุนเก๋ียนล้อมเมืองอยู่ จะหาผู้ใดเข้มแขงจะได้ถือหนังสือรบหัก กองทัพซนุ เกี๋ยนออกไปได้ สามก๊กวิทยา

๑๒๘ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ลี ก๋ ง ท ห า ร เ ล่ า เ ปี ย ว ค น ห นึ่ ง รั บ อ า ส า เก๊งเหลียงจึงตอบว่าซ่ึงท่านจะอาสาน้ันเราขอบใจ นัก แต่ท่านจงทาตามคาเรา เราจะเกณฑ์ทหารถือ เกาทัณฑ์ให้ไปด้วยห้าร้อย ถ้าท่านรบหักออกไปได้ แล้ว จงจัดทหารสองร้อยให้รีบไปซุ่มอยู่ท้ายเขา ฮีสันร้อยหน่ึง ร้อยหน่ึงให้ขึ้นไปซุ่มอยู่เนินเขา เก็บเอาก้อนศิลาเตรียมไว้จงมาก ถ้ากองทัพ ซนุ เกี๋ยนตามรบ ท่านกบั ทหารสามรอ้ ยนั้นให้สพู้ ลาง หนีพลาง กว่าจะถึงเขาฮสี นั ทหารสองกองซ่ึงซ่มุ อยู่ ลีกง๋ (Lu Gong) บนเนินเขาแลป่าท้ายเขาน้ันได้ยิงเกาทัณฑ์ทิ้งก้อน ศิลาแล้วเม่ือใด ท่านจึงจุดประทัดใหญ่ขึ้นสามนัด เราได้ยินเสียงประทัดแล้วจะยกทหารออกตามตีกระหนาบไป ถ้าข้าศึกมิได้ติดตาม ท่านจงรีบเอา หนงั สอื ไปให้แกอ่ ว้ นเสีย้ วจงได้ แลในเวลากลางคนื วันนก้ี ็เปนเดือนมืด ทา่ นจงคมุ ทหารรีบออกไป ลีก๋ง ก็รับคาเก๊งเหลียงแล้ว ลาเล่าเปียวคุมทหารถือเกาทัณฑ์ห้าร้อยเปิดประตูฝ่ายทิศตวันออก รบหัก ออกไป แลว้ ใหท้ หารสองร้อยนั้นไปซุม่ อยเู่ ขาฮสี นั เปนสองกองตามคาเกง๊ เหลียงสงั่ ฝ่ายซนุ เกยี๋ นเห็นทหารในเมอื งยกหักออกไป จงึ ข้นึ มา้ ถืองา้ วแล้วพาทหารซงึ่ สนิธนน้ั สามสิบ ม้ายกตามไป แลม้าซุนเกี๋ยนนั้นรีบไปทันม้าลีก๋งเข้าจึงร้องว่า มึงออกมาจากเมืองนี้จะหนีไปแห่งใด ลีก๋งได้ยินดังนั้นกช็ ักม้ากลับหน้ามารบด้วยซนุ เก๋ยี นได้ห้าเพลง แล้วขับม้าหนีไปทางที่ซ่มุ ทหารไว้สอง กองน้ัน ซุนเกี๋ยนก็ขับม้าตามไปถึงซอกเขา ครั้นไม่เห็นลีก๋งจึงชักม้ากลับหลังมาหาทหารสามสิบ พอได้ยินเสียงม้าฬ่อแลทหารบนเนิน เขาก็ท้ิงก้อนศิลาลงมา ทหารซ่ึงซุ่ม อยู่ท้ายเขาก็ยิงเกาทัณฑ์ระดมไป แลซุนเกี๋ยนกับม้านั้นถูกเกาทัณฑ์แล ก้ อ น ศิ ล า โ ล หิ ต ไ ห ล ล ง โ ท ร ม ก า ย ท้ังม้าทั้งคนก็ถึงแก่ความตายในซอก เขา เม่ือซุนเก๋ียนตายน้ันอายุได้ สามสิบปี www.samkok911.com

ตอนที่ ๖ ๑๒๙ ลีก๋งเห็นดังนั้น ก็ขับทหารทั้งปวงมาสกัดฆ่าทหารซุนเกี๋ยนเสียท้ังสามสิบคน แล้วให้จุด ประทัดใหญ่สัญญาขึ้นสามนัด ฝ่ายเก๊งเหลียงได้ยินเสียงประทัดสญั ญา ก็ให้เก๊งอวดหน่ึง หองจอหน่ึง ชัวมอหนึ่ง คมุ ทหารตีออกไปเปนสามดา้ น แลทหารซนุ เกี๋ยนมทิ นั รู้ก็แตกตน่ื ลม้ ตายเปนอนั มาก ฝ่ายอุยกายซึ่งอยู่รักษาเรือรบนั้น ครั้นได้ยินเสียงโห่ร้องอ้ืออึงก็คุมทหารข้ึนมาจะช่วยรบ พอมาพบหองจอเจ้าเมอื งกังแฮกเ็ ข้ารบกันไดห้ กเพลง อุยกายจับหองจอได้ ฝ่ายเทียเภาซุนเซ็กไปตามซุนเกี๋ยน พอมาพบลีก๋งกับเทียเภารบกันได้ห้าเพลง เทียเภาเอา ทวนแทงถูกลีก๋งตกม้าตาย ในเวลากลางคืนนั้นทหารเล่าเปยี วกับทหารซนุ เก๋ียนรบกันล้มตายเปนอัน มาก ทหารซง่ึ ลกี ๋งคุมมานั้น ก็เอาศพซุนเกี๋ยนเขา้ ไปให้แกเ่ ล่าเปียว ครั้นเวลารงุ่ เชา้ ทหารเลา่ เปียวก็พา กนั กลบั เขา้ เมือง สามก๊กวิทยา

๑๓๐ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝา่ ยซุนเซก็ กับเทียเภาครัน้ มิได้พบซนุ เก๋ยี น แลว้ ก็พาทหารใหญ่นอ้ ยซงึ่ แตกตนื่ น้ันไปตั้งอยู่ท่ี ตาบลฮั่นซุย ในขณะนั้นทหารเลวคนหน่ึงเอาเนื้อความมาบอกแก่ซุนเซ็กว่า ซุนเก๋ียนผู้เปนบิดาน้ันถูก เกาทัณฑ์ตายทซ่ี อกเขาฮสี นั ศพน้ันทหารเมอื งเกงจ๋ิวเอาเขา้ ไปให้แก่เลา่ เปยี วแลว้ แลซุนเซ็กได้ฟังดังน้ันก็ร้องไห้รักบิดา ครั้นคลายโศกแล้วจึงว่าแก่ทหารท้ังปวงว่า บัดน้ีศพ บิดาเราอยู่ในเมืองเกงจิ๋ว ซึ่งเราจะละเสียมิรบเอาเมืองนี้ให้ได้ก็ดูเหมือนหามีกตัญญูต่อบิดาเราไม่ อุยกายจึงว่าข้าพเจ้าจับหองจอเจ้าเมืองกังแฮไว้ได้ จาจะแต่งคนเข้าไปว่าแก่เล่าเปียวให้ส่งศพบิดา ท่านออกมา เราจะส่งหองจอไปใหแ้ กเ่ ลา่ เปียว แลการซ่ึงรบพุ่งกันนั้น ก็จะประนอมยอมเปนไมตรกี นั เราจงึ จะยกกลบั ไปเมืองกังตัง๋ ฮวนกายจงึ วา่ ขา้ พเจ้ากับเล่าเปียวไดร้ ู้จักกันมาแต่นอ้ ย ข้าพเจ้าจะขออาสาไปว่าแก่เลา่ เปียว ตามคาอยุ กาย ซุนเซ็กได้ฟงั ก็มคี วามยนิ ดีนกั จึงใหฮ้ วนกายไป แลฮวนกายจงึ เขา้ ไปหาเลา่ เปยี ว แล้วจงึ บอกแก่เล่าเปียวว่า บัดนี้ซุนเซ็กจะไม่ทาการสงครามกับท่านสืบไป ขอเอาศพซุนเกี๋ยนซึ่งเปนบิดา ถ้าท่านยอมให้แล้วตัวหองจอซ่ึงจับไว้ได้น้ันจะส่งเข้ามาให้ท่าน ซุนเซ็กก็จะเลิกทัพกลับไปเมือง เล่าเปียวจึงตอบว่าศพซุนเก๋ียนซึ่งพวกทหารเอาเข้ามาให้เรานั้น เราให้ตกแต่งไว้ตามประเพณี ซ่ึง ซุนเซก็ ให้มาว่านน้ั เรากจ็ ะยอม แต่สืบไปภายหน้าอย่าให้คดิ ลว่ งเขา้ มาทาอันตรายแกเ่ ราเลย เกง๊ เหลยี ง (Kuai Liang) เก๊งเหลียงจึงว่าแก่เล่าเปียวว่า ซึ่งท่านจะยอมให้ ศพซุนเก๋ียนไปนั้น ข้าพเจ้าไม่เห็นด้วย แลซุนเก๋ียนล่วงมา ทาการคร้งั น้เี พราะเปนคนใจหยาบชา้ จึงถึงแกค่ วามตาย แล ซุนเซ็กผู้บุตรนน้ั กย็ งั อ่อนความคดิ อยู่ แลทหารท้งั ปวงก็เห็น จะย่อท้อฝีมอื ทหารเรา ถ้าท่านฟัง ข้าพเจ้าจะคิดมิใหท้ หาร ท้ังปวงเหลือกลบั ไปเมืองกังตั๋งได้แต่สกั คนหนง่ึ เลย ขอท่าน ให้จับฮวนกายฆ่าเสียเ ถิด แล้วยกทหารออกไปตี แลเมืองกังต๋ังนั้นก็จะได้เปนสิทธิแก่ท่าน ถ้าท่านมิฟัง ข้าพเจ้า แลจะให้ศพซุนเก๋ียนไปนั้นเห็นจะมีอันตรายแก่ ทา่ นเปนม่นั คง เลา่ เปียวจงึ ตอบวา่ ซ่ึงทา่ นคดิ ดงั นีก้ ็จะมิเสยี หองจอไปหรือ เก๊งเหลียงจึงว่า จะคิดการใหญ่เอาเมืองสิ จะเสียดายหองจอคนเดียวนี้ไม่ควร เล่าเปียวจึงตอบว่า www.samkok911.com

ตอนที่ ๖ ๑๓๑ หองจอกับเราได้รักใคร่ไว้ใจกันมาแต่ก่อน ครั้นเราจะทาดังนั้น ก็เหมือนหน่ึงแกล้งฆ่าหองจอเสีย ความซ่ึงเราว่าไว้แต่ก่อนน้ันก็จะเสียวาจาไป แล้วเล่าเปียวจึงว่าแก่ฮวนกาย ให้เร่งกลับออกไปเถิด เวลาพรุ่งนี้ให้เอาตัวหองจอมาส่งให้เราที่ประตูเมือง เราจะส่งศพซุนเกี๋ยนไปให้ ฮวนกายก็เอา เน้ือความกลับไปบอกแก่ซุนเซ็ก ๆ ก็มีความยินดี คร้ันเวลารุ่งเช้าจึงให้ทหารทั้งปวงคุมเอาตัวหองจอ ไปส่งให้เลา่ เปยี ว ณ ประตู เมือง แล้วรับเอาศพซุนเกี๋ยนมาลงเรือยกกลับไปเมืองกังตั๋ง จึงให้แต่งการ ศพไว้ตาบลขยกโอ๋ ในขณะนั้นซุนเซ็กได้เปนใหญ่ ชาวเมืองอยู่ในบังคับบัญชาทั้งสิ้น ถ้าเห็นผู้ใดมี สตปิ ญั ญากล้าหาญ ซนุ เซ็กก็คานบั ยาเยงเกลย้ี กล่อมเข้าไว้ด้วยเปนอนั มาก สามก๊กวิทยา