สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ 24

ตอนท่ี ๒๔ ๔๙๑ ฝ่ายอิกิ๋มเมื่อไปทัพกับกวนอูนั้น รู้กิตติศัพท์ว่า เล่าป่ีไปอยู่กับอ้วนเส้ียว อิกิ๋มเอาเนื้อความ บอกแก่โจโฉทุกประการ โจโฉได้ฟังดังน้ันก็ไม่มีความสบาย จึงส่ังเตียวเลี้ยวให้ไปฟังกิตติศัพท์ดูว่า กวนอูรู้ข่าวเล่าป่ีแล้วจะคิดอ่านประการใดบ้าง เตียวเล้ียวก็ลาโจโฉไปหากวนอู ถ้อยทีถ้อยคานับกัน แล้ว เห็นกิริยากวนอูไม่สบาย จึงว่าข้าพเจ้าแจ้งเหตุว่า ท่านไปคร้ังนี้ได้ข่าวเล่าป่ีอยู่เมืองฝ่ายเหนือ ข้าพเจ้าพลอยมีความยินดีด้วยท่าน กวนอูจึงตอบว่า เรารู้ข่าวว่าเล่าปี่ยังมีชีวิตอยู่ บัดน้ีเราก็มีความ วิตกดว้ ยยงั มไิ ด้เหน็ หนา้ เล่าปี่ ซง่ึ ท่านจะดีใจด้วยเรานนั้ ยงั มไิ ดก้ ่อน เตยี วเล้ยี วจึงวา่ ทา่ นกบั เล่าปีค่ บเปนเพอ่ื นสนิธกนั ขา้ พเจา้ กเ็ ปนเพ่อื นของทา่ นด้วย ท่านรกั เล่าป่กี ับขา้ พเจา้ นี้ยังจะเหมือนกันหรอื กวนอูจึงตอบวา่ ท่านกบั เราเปนเพอื่ นรกั กันก็จริง แต่เรามิไดม้ ี ใจรักท่านเสมอเล่าปี่ อันเล่าปีน่ ้นั เราคบกันมาแต่ก่อน ข้างเราก็คานับว่าเปนนายแล้วก็ไดส้ าบาลไว้ต่อ กัน เราจึงรักเล่าป่ีมากกว่าท่าน เตียวเล้ียวจึงว่า บัดนี้ท่านรู้ข่าวเล่าป่ีแล้วท่านจะไปหาหรือ ๆ จะคิด ประการใด สามกก๊ วิทยา

๔๙๒ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) กวนอูจึงตอบว่า เดิมเราได้ว่าไว้แก่มหาอุปราชแล้ว เราก็จะลาไปตามคาสัญญา ท่านจง อนุเคราะห์เรา ช่วยเอาธุระของเรานี้ไปแจ้งแก่มหาอุปราชโดยปรกติ อย่าให้มีความเคืองแก่เราได้ เตียวเลี้ยวจึงเอาเน้ือความซึ่งกวนอูตอบมาน้ันไปเล่าให้โจโฉฟังทุกประการ โจโฉจึงว่าเราจะคิดอ่าน หน่วงเอากวนอไู วใ้ ห้ได้ ฝ่ายกวนอูน้นั คิดวติ กอยูซ่ ่ึงจะไปหาเล่าปี่ พ อ ค น ใ ช้ ม า บ อ ก ว่ า มี ผู้ ม า ห า ท่ า น กวนอูจึงให้ไปหาเข้ามา แล้วถามว่าท่านนี้ช่ือใด อยู่เมืองไหน มีธุระส่ิงใดจึงมาหาเรา ตันจิ๋นจึง บอกว่า ข้าพเจ้าชื่อตันจ๋ินเปนทหารอ้วนเส้ียว บัดนี้อ้วนเสี้ยวให้ข้าพเจ้าถือหนังสือเล่าป่ีมาให้ ท่าน กวนอูได้ฟังดังน้ันก็มีความยินดีจึงรับเอา หนังสือมาอ่านดูเปนใจความว่า หนังสือเล่าป่ีให้ มาถึงกวนอู เดิมเราไดส้ าบาลไว้ต่อกันท้ังสามคน ท่ีในสวนดอกไม้นั้น ว่าจะร่วมสุขร่วมทุกข์กัน ผใู้ ดตายก็จะตายด้วย บดั นเี้ ราทงั้ สามคนพลัดกัน ตนั จิน๋ (Chen Zhen) แต่เรามาอาศรัยอ้วนเสี้ยวเจ้าเมืองกิจิ๋วอยู่ แลกวนอูนั้นไปอาศรัยโจโฉ ทาการสงความมี ความชอบ ได้บาเหน็จยศฐาศักดิ์มีความสุขอยู่ มิไดค้ ิดถึงคาซ่ึงสาบาลไว้แก่เรา ถ้วนกวนอูจะใคร่ให้มี ความชอบในโจโฉให้มากข้ึนไปกวา่ นี้ กใ็ ห้เร่งมาตัดสสี ะเราไปใหแ้ ก่โจโฉเถดิ ครั้นกวนอูแจ้งในหนังสือแล้วก็ร้องไห้ จึงว่าแก่ตันจ๋ินว่า ซ่ึงเรามาอยู่กับโจโฉนี้เพราะ ความจาใจ จะได้ลืมพ่ีเสียนั้นหามิได้ ถึงอาสาโจโฉไปทัพคร้ังไรก็สืบข่าวอยู่มิได้ขาด คร้ันรู้ว่าเล่าปี่อยู่ กับอ้วนเสี้ยวก็คิดอยู่ว่าจะไปหาแต่ยังมิได้ที ตันจิ๋นจึงว่าท่านรักษาสัตย์อยู่ดังน้ัน จงเร่งคิดอ่านไปหา เล่าปี่ให้จงได้ กวนอูจึงตอบว่า เม่ือจะเข้าไปอยู่กับโจโฉนั้น เราก็ได้ว่ากล่าวไว้ถึงสามประการ คร้ันรู้ ข่าวบัดน้ีจะรีบไปตามสัญญา คนท้ังปวงก็จะล่วงคระหานินทาได้ จาเราจะคิดผันผ่อนลาโจโฉเสียให้ เปนทีก่อน ถึงมาทว่าโจโฉมิให้ไปเรากจ็ ะไปให้ได้ แล้วกวนอูก็แต่งหนังสือตอบเล่าป่ีตามเน้ือความหน หลังทกุ ประการ แลว้ ก็ส่งให้ตนั จนิ๋ ๆ ก็รบั หนงั สือแลว้ ลากวนอูกลับไป กวนอูจึงเอาหนังสอื ซ่ึงตอบนั้น ไปบอกแก่พี่สะใภ้ทุกประการ พี่สะใภ้ท้ังสองก็มีความยนิ ดี กวนอูจึงลาพี่สะใภ้ไปหาโจโฉหวังจะลาไป หาเลา่ ปี่ www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๔ ๔๙๓ ข ณ ะ นั้ น มี ค น เ อ า เ นื้ อ ค ว า ม ไ ป บอกโจโฉว่า กวนอูนั้นคิดอ่านจะลาไปหา เล่าปี่ โจโฉจึงให้ปิดประตูตึกเสีย แล้วเขียน หนังสือมาปิดไว้ที่ประตูว่า มหาอุปราชไม่ สบาย อย่าให้ผู้ใดเข้ามาปรึกษาราชการ กวนอูคร้ันมาถึงประตูเห็นหนังสือปิดไว้ ดังน้ันก็กลับมาท่ีอยู่ แล้วจึงให้ทหารของตัว ประมาณสิบเอ็ดสิบสองคน จัดแจงรถ สาหรับพี่สะใภ้กับทรัพย์ส่ิงสินเตรียมไว้ บันดาเงินทองเสื้อผ้าแลสิ่งของกับหญิงคนใช้ ซ่ึงโจโฉให้นั้น อย่าให้ผู้ใดเอาไป คร้ันเวลารุ่งเช้ากวนอูก็ไปลาอีก เห็นประตูตึกยังปิดอยู่จึงไป ณ บ้านเตียวเล้ียว นายประตนู นั้ มิใหเ้ ข้าไป บอกว่าเตียวเล้ยี วยงั ป่วยอยู่ กวนอูจึงคิดว่า โจโฉทาท้ังนี้แกล้งจะมิให้เราไปหาเล่าป่ี ตัวเราก็มีวิตกจะช้าอยู่น้ันไม่ได้ ก็ กลับมาท่ีอยู่จึงเขียนหนังสอื ว่า ข้าพเจ้ากวนอูขอแจ้งเนอ้ื ความไว้แก่มหาอุปราช ด้วยข้าพเจ้ากับเลา่ ปี่ นั้นได้สาบาลไว้ต่อกันว่า จะร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน ถ้าผู้ใดตายก็จะตายด้วยกัน คนท้ังปวงก็รู้อยู่สิ้น แลเมื่อท่านยกกองทัพไปรบเมืองแห้ฝอื น้ัน ข้าพเจ้าก็ได้สัญญาไว้แกท่ ่าน ๆ ก็ได้รับปฏิญาณ ข้าพเจา้ จึงมาอยู่ด้วยท่าน บัดน้ีข้าพเจ้ารู้ข่าวเล่าปี่แล้ว ข้าพเจ้าจะลาท่านไปหาเล่าปี่ตามคาที่ได้สัญญาไว้ ซึ่งท่านได้มีคุณทานุบารุงข้าพเจ้าไว้น้ันข้าพเจ้าก็คิดถึงคุณอยู่ แต่จะกลบลบคุณเล่าปี่เสียน้ันไม่ได้ ถ้าสืบไปชีวิตข้าพเจ้ายังไม่ตายก็จะขอสนองคุณท่านอีก ครั้นเขียนหนังสือแล้ว จึงให้คนใช้เอาไปให้ นายประตูบ้านโจโฉ กวนอูจึงเอาตราสาหรับที่ กับทรัพย์ส่ิงของซ่ึงโจโฉให้น้ัน ใส่หีบลั่นกุญแจมอบหญิงคนใช้ไว้ แลว้ จึงเชญิ พ่ีสะใภ้ทงั้ สองข้ึนรถ ตัวกวนอถู อื ง้าว ข่ีม้าเซ็กเธาว์ พาทหารสิบเอ็ดสิบสองคนออก ประตเู มอื งฝ่ายทศิ เหนือ นายประตหู า้ มไว้ กวนอู โกรธตวาดดว้ ยเสยี งอันดงั นายประตูทั้งน้ันตกใจ กลัวหลีกไป กวนอูจึงให้ทหารสิบเอ็ดสิบสองคน นั้นรักษาพี่สะใภ้ไปข้างหน้า กวนอูป้องกันไปข้าง หลัง ทหารท้ังนั้นกข็ ับรถตามทางหลวงไป สามกก๊ วิทยา

๔๙๔ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายโจโฉปรึกษากันกับทหารทั้งปวงอยู่ ซ่ึงจะคิดอ่านหน่วงเหน่ียวกวนอูไว้ แลเนื้อความยัง ไม่ตกลงกัน นายประตูจึงเอาหนังสือกวนอูไปให้ โจโฉ ๆ รับเอาหนังสือมาอ่านดู คร้ันแจ้งเน้ือความ นั้นแล้วก็ตกใจ จึงว่ากวนอูมิไปแล้วหรือ พอหญิง คนใช้สิบคนน้ันเอาตราแลทรัพย์สิ่งของซึ่งกวนอู มอบไว้นน้ั มาให้แก่โจโฉ แล้วบอกว่า บัดนี้กวนอูพา พ่ีสะใภ้ท้ังสองไปแล้ว โจโฉยังมิทันตอบประการใด นายประตูเมืองฝ่ายเหนือก็เอาเน้ือความมาบอก แก่โจโฉว่า กวนอูพาพี่สะใภ้ออกไปแล้ว ข้าพเจ้าห้ามไว้ก็ไม่ฟัง คร้ันจะจับกุมไว้ก็กลัวกวนอูจะฆ่าเสยี โจโฉกับท่ีปรึกษายงั มิไดว้ า่ ประการใด ซัวหยงนายทหารไดฟ้ งั ดังนนั้ จงึ วา่ แกโ่ จโฉวา่ ซึ่งกวนอูหนีไปนั้น ข้าพเจ้าจะขอทหารสามพนั อาสาไปจบั เอาตัวมาใหแ้ ก่ท่าน โจโฉจึงตวาดเอาซัวหยงแล้วว่า ซ่ึงกวนอูไปท้ังนี้เพราะมีใจกตัญญูต่อเล่าปี่ผู้เปนนาย ประการหนง่ึ เราก็ไดร้ บั สัญญากวนอไู ว้ แลว้ เขาก็ให้หนงั สอื บอกเรา เหตุใดจะวา่ เขาหนี ท่านทงั้ ปวงจง มีใจรักนายให้เหมือนกวนอูเถิด เทียหยกจึงว่า มหาอุปราชเลี้ยงกวนอูก็ถึงขนาด กวนอูก็ดูหม่ินมิได้ นบนอบลา แล้วบังอาจเขียนหนังสือมาให้ฉน้ีไม่ควร ถ้าจะปล่อยกวนอูไปถึงอ้วนเสี้ยว เข้าด้วย อว้ นเสย้ี วกจ็ ะมีใจกาเริบข้ึน อุปมาดงั เสือมกี าลงั ขอใหท้ า่ นกะเกณฑท์ หารไปจับเอาตัวกวนอมู าฆ่าเสยี นานไปจึงจะไม่มีเสีย้ นหนาม โจโฉจึงตอบว่า เราได้รับสัญญาเขาไว้แล้ว ครั้นจะให้ไปติดตามเอาตัวมาบัดน้ีก็จะเสียวาจา ไป ประการหน่ึงน้าใจกวนอูรักษาความสัตย์อยู่ ถึงภายหน้าไปเห็นจะไม่ทาร้ายแก่เรา แล้วโจโฉจึงว่า แก่เตียวเล้ียวว่า เราทานุบารุงกวนอูเพียงนี้ กวนอูก็ไม่เห็นแก่ยศฐาศักดิ์แลทรัพย์สิ่งสิน ตั้งใจรักษา สัตย์หาผู้ใดจะเสมอมิได้ เราก็คิดเกรงใจกวนอูอยู่ ท่านจงรีบตามไปห้ามกวนอูไว้ ว่าเราจะขอไปส่ง ถึงกลางทาง แล้วจะให้เงินทองเส้อื ผา้ แก่กวนอใู ห้ เปนคุณไว้จงถึงขนาด นานไปกวนอูจะได้คิดถึง คุณเรา เตียวเล้ียวก็ลาโจโฉแลว้ ข้ึนม้าควบตามไป โจโฉจึงจัดแจงเงินทอง แล้วขึ้นม้าพาทหาร ประมาณสามสบิ มไิ ด้ถอื อาวุธรีบตามไปภายหลัง www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๔ ๔๙๕ สามก๊กวิทยา

๔๙๖ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายกวนอูได้ยินเสียงร้องเรียกมาข้าง หลังว่าให้หยุดอยู่ก่อน กวนอูจึงว่าแก่ทหารทั้ง ปวงว่า ให้คุมรถรีบไปก่อน เราจะคอยป้องกัน ทหารโจโฉซงึ่ เรียกนั้น จะมาดีหรือร้าย แลว้ กวนอู ก็ชักม้าหยุดไว้แลไปเห็นเตียวเล้ียว กวนอูจึงถาม ว่าท่านตามมาจะจับเราหรอื เตียวเลีย้ วจงึ ตอบวา่ หามิได้ บัดน้ีมหาอุปราชแจ้งว่า ท่านจะไปทาง กันดารก็มีใจคิดถึงท่าน จึงให้ข้าพเจ้ารีบตามมาห้ามท่านให้หยุดอยู่ก่อน มหาอุปราชจะมาส่งท่าน กวนอูได้ฟังดังนั้นก็มีความสงสัยอยู่ จึงถอยม้าข้ึนมายืนอยู่บนสะพานศิลา แล้วแลไปเห็นโจโฉคุม ทหารเอกขี่ม้ามาประมาณสามสิบ ครั้นโจโฉเข้าไปใกล้จึงให้ทหารยืนอยู่เปนหน้ากระดาน กวนอูเห็น ทหารโจโฉมไิ ดถ้ ืออาวธุ กค็ ่อยคลายความสงสยั โจโฉจึงถามกวนอูว่า เหตุใดท่านจึงรีบมามิให้เรารู้ กวนอูยอบตัวลงคานับแล้วตอบว่า เดิม ขา้ พเจา้ ได้สญั ญาไว้ตอ่ ทา่ น ๆ กร็ ับปฏญิ าณไว้ ครั้นขา้ พเจา้ รขู้ า่ วเลา่ ปแี่ ลว้ เขา้ จะไปลาทา่ นถึงสองสาม ครั้งก็ไม่ถึงท่าน ข้าพเจ้าก็วิตกอยู่ถึงเล่าปี่ จึงเขียนหนังสือคานับลาท่านให้ไว้แก่นายประตู แลส่ิงของ ซ่ึงท่านให้ข้าพเจ้านั้น ข้าพเจ้ามอบให้แก่หญิงคนใช้ไว้สิ้น ข้าพเจ้าจึงรีบมาหวังจะไปหาเล่าปี่ มหาอุปราชจงคิดถึงคาซึ่งรับสญั ญาไว้นั้น จงเมตตาให้ข้าพเจ้าไปเถิด โจโฉจึงว่าเราทาการทุกวันน้ีก็ตั้งใจปราถนาหาผู้รักษาสัตย์ ตัวท่านมีกตัญญูต่อเล่าป่ีเราก็มี ความยนิ ดีด้วย ซึ่งเรารับสญั ญาท่านไว้ เราก็รักษาวาจาอยู่มใิ ห้คานัน้ เปนสองได้ ทา่ นจะไปเราก็ไมห่ า้ ม แต่เกรงอยู่ว่าเปนทางกันดาร กลัวจะขาดสเบียงอาหารเราจึงตามมาส่ง หวังจะให้ทรัพย์สินไว้เปน สเบียงไป แล้วโจโฉจึงใหท้ หารเอาทองแทง่ ถาด หนึ่งให้กวนอู ๆ ก็ไม่รับเอาทองนั้น แล้วจึงว่า เงินเบี้ยหวัดซ่ึงข้าพเจ้าได้รบั พระราชทานนั้นก็ ยังมีพอใช้ สอยอยู่ ทองนี้มหาอุปราชจงเอาไว้ เถิด จะได้แจกทหารซ่ึงมีบาเหน็จสืบไป โจโฉ จึงว่า ท่านมาอยู่กับเราก็มีความชอบเปนอัน มาก ซ่ึงเราให้ทองแท่งถาดหน่ึงนี้ก็หาควรกับ ความชอบของทา่ นไม่ เหตุไฉนท่านจึงไมร่ บั www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๔ ๔๙๗ กวนอูตอบว่า ข้าพเจ้ามาอยู่ด้วยมหาอุปราชก็มิได้ทาความชอบส่ิงใด ได้อาสาแต่คร้ังหนึ่ง สองคร้ังเท่าน้ันไม่ควรที่จะนับว่ามีความชอบได้ โจโฉได้ยินกวนอูว่าดังนั้นจึงว่า ท่านเปนทหารมีฝีมือ เข้มแขงแล้วก็มีความสัตย์แลกกตัญญูหาผู้เสมอมิได้ แต่เราเปนคนบุญน้อยจึงมิได้ท่านไว้สมความ ปราถนา ซ่ึงทองน้ีท่านมิรับแล้วก็ตามเถิด จงรับเอาเส้ือน้ีไว้แต่พออย่าให้เสียทีซ่ึงตามมาส่งท่าน แลว้ โจโฉก็ให้ทหารเอาเสอื้ ลายทองไปให้กวนอู ๆ ครนั้ จะลงจากมา้ รับเอาเส้อื ก็ไมไ่ ว้ใจโจโฉ จงึ ยอบตัว ลงแล้วยื่นง้าวไปรับเอาเส้ือมาคลุมตัวลงแล้วจึงว่า คุณของมหาอุปราชก็มีอยู่แก่ข้าพเจ้าเปนอันมาก แล้วยงั เอาเสือ้ มาใหอ้ ีกเลา่ แมข้ า้ พเจา้ มีชวี ติ อยูก่ จ็ ะแทนคณุ มหาอปุ ราช กวนอูก็คานับแลว้ ลาโจโฉขับ มา้ ไป เคาทูจึงว่าแก่โจโฉว่า กวนอูนี้หยาบช้านัก ท่านให้เอาเสื้อไปให้ก็ย่ืนง้าวมารับเอา ทาทั้งนี้ดู หม่ินทา่ น เหตุใดทา่ นจึงไมเ่ อาโทษ โจโฉจงึ ว่าซึ่งจะถอื โทษกวนอูนัน้ ไม่ได้ เพราะเขาตัวผูเ้ ดยี ว เราพวก มากกว่าเขาจึงไม่ไว้ใจ เราได้ออกปากให้เขาไปแล้ว อย่าเอาโทษเขาเลย แล้วโจโฉก็พาทหารทั้งปวง กลบั มาเมอื งฮูโต๋ สรรเสรญิ กวนอูว่ามีความสตั ย์นัก สามกก๊ วิทยา

๔๙๘ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๔ ๔๙๙ สามก๊กวิทยา

๕๐๐ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๔ ๕๐๑ ฝ่ายกวนอูขับม้าไปทางสามร้อยเส้นไมเ่ ห็นรถ พ่ีสะใภ้ กวนอูตกใจเท่ียวหาอยู่มิได้พบ พอได้ยินเสียง ร้องมาแต่เนนิ เขาวา่ กวนอูหยดุ อยู่ก่อน กวนอูเหลียวมา เหน็ หนมุ่ นอ้ ยโพกผ้าเหลือง ใส่เสอ้ื ลายทอง ขี่มา้ ถือทวน เอาสีสะคนผูกคอม้า คุมพวกเพื่อนประมาณร้อยเศษ ลงมาถึงหน้ากวนอู ๆ จึงถามว่าท่านนี้ชื่อใดมาแต่ไหน นายโจรนั้นลงจากม้าวางทวนเสีย แล้วคุกเข่าลงคานับ บอกว่า ขา้ พเจา้ ชือ่ เลียวฮัวชาวเมอื งซงหยง เม่อื คร้งั เกิด โจรโพกผา้ เหลืองนน้ั ข้าพเจ้าแตกตืน่ มาอยู่เขานี้ ซ่องสุม เลยี วฮวั (Liao Hua) เพื่อนได้ประมาณห้าร้อยเศษเท่ียวตีชิงเข้าปลาอาหาร เลี้ยงชีวิต เตาอวนนายโจรเพ่ือนข้าพเจ้าคุมพวกเพื่อนลงมาตชี ิงได้หญงิ ไปสองคน ข้าพเจ้าสืบถามคน ซงึ่ มาดว้ ยนัน้ บอกว่าเปนภรรยาเล่าปี่มากบั ทา่ น ขา้ พเจา้ วา่ จะเอามาส่งใหท้ ่านเตาอวนไม่ยอม ขา้ พเจ้า จึงฆ่าเสียตัดเอาสีสะมาให้ท่าน ภรรยาเล่าปี่ทั้งสองนั้นข้าพเจ้าให้ทหารคุมมาข้างหลัง พอพวกโจร คมุ รถมาถงึ กวนอูก็ลงจากม้ามาคานบั พสี่ ะใภท้ ้ังสองแล้วว่า ซงึ่ ทา่ นได้ตกใจนน้ั โทษข้าพเจา้ ผดิ อยแู่ ล้ว พส่ี ะใภ้ท้งั สองจงึ ว่า เมอ่ื โจรมนั พาพีข่ ึ้นไปบนเขานั้น ถ้าเลยี วฮัวมิชว่ ยพ่ีกจ็ ะเปนอนั ตราย กวนอูจึงถาม ทหารซึง่ มาด้วยว่า เม่อื โจรพาขน้ึ ไปน้นั เหตุใดเลยี วฮัวจึงมาช่วย ทหารจงึ บอกวา่ เมอ่ื ข้าพเจา้ คมุ รถมา นั้น เตาอวนคุมพวกโจรลงมาพาเอารถข้ึนไปถึงบนเขา แล้วบอกแก่เลียวฮัวว่า ได้หญิงมาสองคน จะแบ่งให้เปนภรรยาเลียวฮวั คนหน่งึ เลียวฮัวจึงถามข้าพเจ้าว่าหญงิ สองคนน้ีเปนภรรยาผูใ้ ด ข้าพเจา้ บอกว่าเปนภรรยาเล่าป่ี กวนอูผู้น้องคุมมาจะไปหาเล่าปี่ ณ เมืองกิจ๋ิว เลียวฮัวจึงว่าแก่เตา อวน ให้พาพี่สะใภ้ลงมาให้ท่าน เตาอวนไม่ทาตามเลียวฮัวโกรธจึงฆ่าเตาอวนเสีย แล้วให้พวกเพ่ือนคุมรถ ลงมาใหท้ ่าน กวนอูได้ฟังดังนั้นก็ยินดี จึงคานับเลียวฮัวแล้วว่า ซึ่งท่านทาคุณแก่เราคร้ังน้ีเราขอบใจนัก ถ้าชีวิตเรามิตายไปภายหน้าเราจะแทนคุณท่าน เลียวฮัวจึงว่าแก่กวนอูว่า ซึ่งท่านจะไปนั้นเปนทาง กันดาร ข้าพเจ้าจะคุมพวกเพื่อนไปส่งกว่าจะพ้นแดนเมืองฮูโต๋ กวนอูได้ฟังดังนั้นจึงคิดแต่ในใจว่า เลยี วฮัวน้เี ปนโจรโพกผ้าเหลือง ครนั้ จะให้คมุ พวกเพือ่ นไปสง่ เรา คนทั้งปวงจะนนิ ทาเราวา่ คบพวกโจร แล้วว่าแกเ่ ลียวฮัววา่ ซึ่งท่านจะตามไปส่งนนั้ เราขอบใจแล้ว แต่อย่าไปให้ลาบากเลย เลียวฮัวก็เอาเงิน ทองใหก้ วนอู ๆ ไมเ่ อา จงึ วา่ ของทง้ั น้ที า่ นเอาไวเ้ ถิด เลยี วฮวั กล็ ากวนอูคมุ พวกโจรกลับไป ณ เขาที่อยู่ สามกก๊ วิทยา

๕๐๒ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) กวนอูจึงเอาเนื้อความซ่ึงโจโฉตามมา ส่งน้ันเล่าให้พี่สะใภ้ฟังทุกประการ แล้วให้ขับรถ ไปตามทาง เวลาเย็นเห็นบ้านตาบลหน่ึง กวนอู จึงพาพี่สะใภ้เข้าไปอาศรัยนอน โฮหัวนายบ้าน นั้นอายุแก่ ผมแลหนวดหงอก คร้ันเห็นกวนอมู า กอ็ อกไปรบั จึงถามว่าทา่ นนีช้ ่ือใดมานจี่ ะไปไหน กวนอูจึงตอบว่า ข้าพเจ้าชื่อกวนอูเปนน้องเล่าปี่ ขา้ พเจา้ จะไปหาพี่ ณ เมืองกิจวิ๋ โฮหัวจึงถามว่า ท่านนี้หรือซ่ึงฆ่างันเหลียงบุนทิวทหารอ้วนเสี้ยว กวนอูก็รับคา งอหัวได้ฟัง ดังน้ันก็มีความยินดี จึงว่าเชิญท่านเข้าไปในตึกเถิด กวนอูจึงว่าพี่สะใภ้ข้าพเจ้าท้ังสองอยู่ข้างนอก โฮหัวก็เรยี กภรรยากบั บตุ รหญิงให้ออกไปรับพีส่ ะใภ้กวนอเู ขา้ มา แล้วก็พาขนึ้ ไปบนตกึ โฮหวั จึงเชิญให้ กวนอูแลนางท้ังสองกินโต๊ะ กวนอูจึงว่าข้าพเจ้าจะน่ังเคียงพ่ีนั้นไม่ควร โฮหัวจึงให้ภรรยาเชิญนางท้ัง สองเข้าไปทข่ี ้างใน แล้วให้แต่งโตะ๊ เลีย้ ง กวนอูน้ันนั่งกินโต๊ะอยกู่ ับโฮหัวภายนอก จึงถามโฮหัวว่า เหตุ ใดท่านจึงมาอยู่ท่ีน่ี โฮหัวจึงบอกว่า แต่ก่อนนั้นเราก็ได้เปนขุนนางอยู่ในเมืองหลวง คร้ันชราแล้วก็ ลาออกจากราชการมาทามาหากินอยู่ในตาบลบ้านน้ี แลบุตรเราช่ือโฮป้ันเปนทหารอองเซ็กเจ้าเมือง เอี๋ยงหยง ทางซึ่งท่านจะไปเมืองกจิ วิ๋ เราจะฝากหนังสือท่านไปใหโ้ ฮป้นั ดว้ ย กวนอกู ร็ บั คา ครน้ั เวลารุ่ง เช้าโฮหวั เลย้ี งดูกวนอูแล้วกเ็ อาหนังสอื ส่งให้ กวนอรู บั เอาหนังสือแล้วคานับลาพาพ่ีสะใภ้ท้ังสองน้ันข้ึน รถไปตามทางทศิ เหนอื www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๔ ๕๐๓ ฝ่ายขงสิ้วเปนนายคุมทหารห้าร้อยอยู่รักษาด่านตังเหลงก๋วน ได้แต่งให้ทหารทั้งปวงออก เที่ยวตะเวนดา่ น ม้าใช้จึงเอาเนือ้ ความมาบอกขงสวิ้ ว่า บัดน้ีกวนอูพาครอบครัวเลา่ ปม่ี าใกล้จะถึงด่าน อยู่แล้ว ขงสิว้ รูด้ งั นัน้ ก็พาทหารออกไปรับกวนอู ๆ กล็ งจากมา้ คานบั นายดา่ น ขงสวิ้ จงึ ถามว่า ท่านมา น่ีจะไปไหน กวนอูจึงบอกว่า เราลามหาอุปราชจะไปหาเลา่ ป่ี ณ เมืองกิจ๋ิว ขงสิ้วจึงตอบว่า อ้วนเสีย้ ว เจ้าเมืองกิจ๋ิวนั้นเปนศัตรูของมหาอุปราช แลท่านจะไปเมืองกิจ๋ิว ถ้ามีหนังสือมหาอุปราชเบิกด่านมา เราจึงจะให้ไป กวนอูจึงว่าเมื่อเราจะมานั้นเปนการด่วน หาได้หนังสือเบิกด่านมาไม่ ขงส้ิวจึงตอบว่า ท่านไม่มีหนังสือเบิกด่านมาจงอยู่ท่ีน่ีก่อน เราจะให้ทหารข้ึนไปแจ้งเน้ือความแก่มหาอุปราช ถ้ามี หนังสอื เบิกดา่ นลงมาเราจึงจะให้ไป กวนอูจงึ วา่ เราจะไปการเรว็ ทา่ นจะให้คอยอย่นู ัน้ จะมปิ ่วยการช้า ไปหรือ ขงสิ้วจึงตอบว่ากฎหมายสาหรับด่านดังนี้ ซึ่งเราจะปล่อยให้ท่านไปนั้นไม่ได้ กวนอูจึงว่า ซึง่ ท่านวา่ ทง้ั นท้ี ่านจะขดั เราไวห้ รือ ขงสิว้ จงึ วา่ ท่านจะไปการเรว็ จงเอาครอบครัวนจี้ านาไว้ ตวั ท่านจะ ไปกต็ ามเถิด กวนอูได้ฟังดังนั้นก็โกรธ ฉวยง้าวจะฟัน ขงสิ้วเสีย แล้วว่าถ้ามิให้เราไปเราจะหักไปให้ได้ ขงสิ้วหลบทันจึงพาทหารหนีเข้าไปในด่าน แล้ว เกณฑ์ทหารทั้งปวงใส่เกราะถืออาวุธข่ีม้าออกมา เปนอันมาก ขงสิ้วร้องว่าแก่กวนอูว่า ตัวกล้าหาญ จะบงั อาจหกั ด่านไปก็ใหเ้ ร่งไป กวนอูไดฟ้ งั ดังน้ันก็ โกรธ จึงให้ทหารชักรถพ่ีสะใภ้ถอยหลีกออกไปอยู่ ริมทาง แล้วกวนอูก็ขับม้าราง้าวเข้ารบด้วยขงส้ิวยกหนึ่ง กวนอูเอาง้าวฟันขงส้ิวตกม้าตาย ทหารทั้ง ปวงเหน็ ขงสิ้วตายก็ตกใจกลัว ต่างคนตา่ งกแ็ ตกตื่นหนไี ป กวนอูจงึ รอ้ งประกาศแก่ทหารทั้งปวงวา่ อยา่ ตกใจเลย เราหาทาอันตรายแกท่ ่านไม่ ซง่ึ เราฆ่าขงสิ้วเสยี นน้ั เพราะขงส้วิ ขดั เราไวแ้ ลว้ ทาการหยาบชา้ ต่อเรา ท่านท้ังปวงเอาเนื้อความทั้งน้ีแจ้งแก่มหาอุปราชแต่โดยจริง ทหารท้ังปวงได้ยินดังนั้นก็พากัน เข้ามาคานับกวนอู ๆ จึงให้ขบั รถออกจากด่านตรงไปตามทางเมืองลกเอ๋ียง ฝ่ายม้าใช้เห็นดังนั้น ก็เอาเน้ือความทั้งนี้รีบไปแจ้งแก่ฮันฮกเจ้าเมืองลกเอี๋ยง ฮันฮกได้ฟัง ดังนั้นจงึ ปรึกษาทหารท้ังปวงว่า กวนอมู ไิ ด้มีหนงั สือมหาอปุ ราชเบกิ ด่านมา ครัน้ ขงสิ้วขดั ไวก้ วนอูก็ฆ่า เสยี ท่านทงั้ ปวงจะคิดประการใด เบงทันจงึ ว่า ซงึ่ กวนอมู าน้ีไม่มีหนงั สอื เบกิ ดา่ น ข้าพเจา้ เห็นว่าจะหนี มหาอปุ ราชมา ครนั้ จะปลอ่ ยไปโทษก็จะมอี ยแู่ กเ่ รา สามกก๊ วิทยา

๕๐๔ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฮันฮกจึงว่า อันกวนอูนั้นมีฝีมือ กล้าหาญ งันเหลียงบุนทิวซ่ึงเปนทหาร อ้วนเส้ียวลืออยู่ว่ามีฝีมือกล้าหาญน้ัน กวนอู ก็ฆา่ เสียได้ คร้นั เราจะรบพุ่งจับเอาตวั ไวบ้ ดั นี้ เห็นจะทานกาลังกวนอไู มไ่ ด้ จาจะคดิ เปนกล อุบายจึงจะจับกวนอูได้ เบงทันจึงว่าท่านคิด นี้ชอบอยู่ ข้าพเจ้าจะขออาสาคมุ ทหารไปรบ ด้วยกวนอูแลว้ จะทาถอยหนี ฝา่ ยท่านนัน้ คุม ทหารซมุ่ อยู่ เห็นกวนอูไล่ขา้ พเจ้ามา ท่านจงเอาเกาทณั ฑ์ยิงใหถ้ ูก ถา้ กวนอตู กมา้ ลงจึงให้ทหารเข้าจับ ตัวส่งขนึ้ ไปเมอื งหลวง ความชอบก็จะมีแกท่ ่าน ฮันฮกเห็นชอบดว้ ยจึงเกณฑท์ หารเตรยี มไว้ พอม้าใช้มาบอกฮันฮกว่า บัดน้ีกวนอูมาจะใกล้ถึงเมืองลกเอี๋ยงอยู่แล้ว ฮันฮกก็ใส่เกราะถือ เกาทัณฑ์ขับม้าพบเบงทันกับทหารพันหนึ่ง ยกออกไปถึงประตูเมือง พอแลเห็นกวนอูฮันฮกจึงคุม ทหารห้าร้อยแอบซุ่มประตูอยู่ เบงทันก็ขับม้าพาทหารห้าร้อยออกไปทาเปนไม่รู้จัก จึงถามกวนอูว่า ท่านนี้ชื่อใดมาน่ีจะไปไหน กวนอูจึงบอกว่าเราน้ีช่ือกวนอู เปนขุนนางท่ีห้ันสือแต่งเฮา ซ่ึงมาน้ีจะขอ ผ่านเมืองลกเอ๋ียงไปทางทิศเหนือ เบงทันจึงว่า ท่านเปนขุนนางมาแต่เมืองหลวง ซึ่งมีธุระจะไปทิศ เหนือน้ัน มีหนังสือมหาอุปราชมาหรือไม่ กวนอูจึงว่า เรามานี้เปนการด่วนหาได้หนังสือมาไม่ เบงทัน จึงว่าอันเมืองลกเอี๋ยงเปนทางฝ่ายเหนือ มหาอุปราชใช้ฮันฮกมาอยรู่ ักษาเมือง แลตัวท่านเปนขุนนาง มาทง้ั นี้ไม่มหี นงั สอื เบกิ ด่านน้ัน เราเหน็ ว่าท่านหนีมาเปนมั่นคง กวนอูได้ฟังดงั นน้ั ก็โกรธ จึงว่าขงส้ิวนายด่านตังเหลงกว๋ นขดั ไวด้ งั นีเ้ รากฆ็ า่ เสยี แล้ว แลตัวมา ขัดไว้บ้างตัวไม่รักชีวิตหรือ เบงทันได้ฟังดังน้ันก็โกรธ ชักม้าราง้าวเข้ารบด้วยกวนอู ๆ จึงให้ทหารชัก รถถอยหลีกออกไป แล้วขับม้าเข้ารบกับเบงทันได้สามเพลง เบงทันทาถอยหนี กวนอูขับม้าไล่ไปดว้ ย ฝีเท้าอันเร็วใกล้จะถึงประตเู มือง กวนอูเอาง้าวฟันเบงทันตัวขาดออกเปนสองท่อน แล้วชักม้าจะกลบั ออกมาหาพ่ีสะใภ้ ฮันฮกแอบอยใู่ นซ้มุ ประตู จึงขึ้นเกาทัณฑย์ ิงด้วยกาลงั ไปถูกไหล่ซา้ ยกวนอู ๆ ตกใจ เอามือชักลูกเกาทัณฑ์ทิ้งเสีย โลหิตไหลอาบตัว เจ็บปวดเปนสาหัส แล้วแลไปเห็นฮันฮกยืนม้าแอบ ประตูอยู่ กวนอูโกรธมิได้คิดแก่ความเจ็บ ก็ควบม้าตรงเข้าไปเอาง้าวฟันผ่าตัวฮันฮกออกเปนสองซีก แล้วก็ไล่ฆ่าทหารฮันฮกลม้ ตายเปนอันมาก กวนอูก็ควบม้ากลับมาหาพี่สะใภ้ ครั้นจะพักอยู่ที่เมืองลก เอี๋ยงนั้นกไ็ ม่ไวใ้ จ จงึ เอาแพรพันแผลเจบ็ ไว้ แลว้ ก็ขบั ม้าพาพส่ี ะใภท้ ้งั สองรีบไปทางด่านกิสยุ กว๋ น www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๔ ๕๐๕ ฝ่ายม้าใช้จึงเอาเนื้อความท้ังปวง ซ่ึงกวนอูฆ่าเจ้าเมืองแลนายด่านเสียนั้น รีบไปบอกแก่ เป๋ียนฮีนายด่านกิสุยก๋วน เป๋ียนฮีน้ันชานาญท้ิงลูกขลุบ คร้ันรู้เน้ือความแล้วก็ตรึกตรองอยู่ว่า ทาไฉน เราจะจับกวนอูได้ จึงคิดข้ึนมาไดว้ ่า วัดตีนก๊กชือซึ่งอยู่หน้า ด่านน้ันเปนที่ชอบกล เราจะแต่งทหารไปซุ่มไว้ประมาณ สองร้อยเศษ จึงจะชวนกวนอูกินโต๊ะ แล้วจะท้ิงจอกสุรา เปนสาคัญ ให้ทหารทั้งปวงรุมกันเข้าจับกวนอูเห็นจะได้ โดยง่าย คร้ันเวลารุ่งเช้าเปี๋ยนฮีก็เอาทหารไปซุ่มไว้ในวัด จึงสั่งตามซ่ึงคิดไว้น้ัน แล้วเปี๋ยนฮีก็ออกไปรับกวนอู ๆ เห็น เป๋ียนฮีนายด่านกบั ทหารท้ังปวงมิได้ถืออาวธุ ออกมารับโดย ดีก็ส้ินความ สงสัย จึงลงจากม้าคานับเป๋ียนฮี ๆ จึงว่า ขา้ พเจ้าเปนนายดา่ นอยทู่ ี่น่ี บนั ดาคนทง้ั ปวงก็เลือ่ งลอื อย่วู ่า ท่านมีฝีมือกล้าหาญ ท้ังมีความสัตย์อยู่ด้วย บัดน้ีข้าพเจ้า แจ้งว่าท่านจะไปหาเลา่ ปผี่ พู้ ่ี ขา้ พเจา้ มีความยนิ ดดี ว้ ย จงึ พา ไพร่ชาวด่านมารบั ทา่ น เปย๋ี นฮี (Bian Xi) สามก๊กวิทยา

๕๐๖ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) กวนอไู ด้ฟงั ดงั นั้นจึงเอาเน้ือความซ่ึง ขงส้ิวเบงทนั ฮันฮกขัดขวางไวเ้ ลา่ ให้เป๋ียนฮีฟงั ทุกประการ เป๋ียนฮีจึงแกล้งว่า ซ่ึงท่านฆ่าทั้ง สามคนเสียนั้นก็ควรอยู่โดยโทษแล้ว ถ้า ข้าพเจ้าไปถึงมหาอุปราชก็จะช่วยว่ากล่าว เบี่ยงบ่าย แล้วว่าเชิญท่านขึ้นม้าไปสู่ท่ีสานัก ด่านข้าพเจ้าเถิด กวนอูมีความยินดีก็ขี่ม้าพา ทหารชักรถตามเปีย๋ นฮไี ปถึงหน้าวัด เปีย๋ นฮีจึง ชวนกวนอูเข้าไปในวัดตีนก๊กชือ แลวัดน้ันเปนของพระเจ้าเบงเต้สร้างไว้แต่ก่อน เคยเสด็จมานมัสการ พระเนืองๆ อยู่ หลวงจีนท้ังปวงเห็นกวนอูมาก็ตีกลองแลระฆังรับ แลหลวงจีนเภาเจ๋งเจ้าวัดเปน ชาวบา้ นเดียวกันกับกวนอรู จู้ ักกนั มาแตก่ ่อน รู้กติ ติศพั ทว์ า่ เปีย๋ นฮีจะคดิ รา้ ยกวนอู หลวงจนี เภาเจ๋งก็อ อกมารับ หวงั จะบอกเนอื้ ความใหก้ วนอูแจ้ง แลว้ ถามกวนอวู า่ ทา่ นจาเราได้หรือไม่ กวนอูกบ็ อกว่าเรา จาไม่ได้ หลวงจีนเภาเจ๋งจึงถามว่าท่านมาจากบ้านได้สักกี่ปี กวนอูจึงบอกว่าข้าพเจ้ามาจากบ้านได้ ย่ีสบิ ปีแล้ว หลวงจนี เภาเจง๋ จึงว่าบา้ นทา่ นกบั บา้ นเราอยู่ตรงฟากแมน่ า้ กัน เป๋ียนฮีเห็นหลวงจีนเภาเจ๋งทักทายว่า เปนเพ่ือนบ้านกับกวนอูมาแต่ก่อน เป๋ียนฮีกลัว เน้ือความซ่ึงคิดไว้นั้นจะฟุ้งเฟื่องไป จึงร้องตวาดหลวงจีนเภาเจ๋งว่า เราเชิญกวนอูมาอาศรัยกินโต๊ะใน วัดน้ี เหตใุ ดจงึ มาพูดจาเซา้ ซี้อยใู่ ห้ช้า กวนอจู งึ ว่าหลวงจนี เภาเจ๋งนีเ้ ปนเพื่อนบา้ นกันมากบั เราพลัดกัน มาช้านานแล้ว ครั้นมาพบกันบัดน้ีก็จาทักทายกัน หลวงจีนเภาเจ๋งจึงจัดแจงท่ีให้กวนอูน่ัง แล้วเอา เครื่องน้าชามาจะให้กวนอูกนิ กวนอูจึงวา่ พส่ี ะใภข้ า้ พเจา้ ทัง้ สองอยบู่ นรถหน้าวดั ยงั มิได้กิน ขา้ พเจา้ จะ กนิ ก่อนกะไรได้ หลวงจนี เภาเจ๋งก็พากวนอเู อาน้าชาออกไปใหพ้ ส่ี ะใภ้ท้ังสองกิน แลทางใกล้กัน ถ้าจะ พูดจาประการใดกลัวเป๋ียนฮีจะไดย้ ิน แล้วบ่าว ไพร่เปี๋ยนฮีเดิรไปมาอยู่ หลวงจีนเภาเจ๋งจึงเอา มือชี้เข้าท่ีกระบี่กวนอูเหน็บแล้วก็ถลึงตาให้ กวนอูก็รู้ว่าเป๋ียนฮีจะทาร้าย จึงส่ังทหารให้ถือ อาวธุ ตามเขา้ ไป หลวงจีนเภาเจ๋งกวนอูกลับเข้า มา เปี๋ยนฮีจึงว่าแก่กวนอูว่าข้าพเจ้าได้แต่งโต๊ะ ไว้เสร็จแล้ว เชิญทา่ นเข้าไปท่ีข้างในเถิด www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๔ ๕๐๗ ก ว น อู ไ ด้ ฟั ง ดั ง น้ั น มิ ไ ด้ คิ ด ค ร่ั น ค ร้ า ม ก็เข้าไปน่ังกับเป๋ียนฮี แล้วเห็นพวกเพ่ือนเปี๋ยนฮี ซง่ึ ยนื อยู่น้นั เหน็บกระบ่ซี อ่ นไว้ในเสอ้ื แตด่ า้ มนนั้ ย่ืนออกมา กวนอูจึงถามเปี๋ยนฮีว่า ซึ่งชวนเรามา กินโต๊ะน้ีดีหรือร้าย เป๋ียนฮีตกใจกลัวตัวส่ันมิได้ ตอบประการใด กวนอูเห็นเป๋ียนฮพี ิรุธดังน้ันก็ร้อง ตวาดแล้วว่า กูคิดว่ามึงเปนคนดีกูจึงถือซื่อเข้ามา ด้วย ควรหรือมึงคิดรา้ ยตอ่ กู เปี๋ยนอีเห็นกวนอรู ู้เนือ้ ความแลว้ ก็เรยี กทหารทง้ั ปวงวา่ ชาวเราเร่งลงมอื เถิด ทหารซ่ึงยืนอยู่นัน้ ยงั มิทันทาประการใด กวนอูก็ชักกระบี่ออกฟันตายหลายคน เปี๋ยนฮีเหน็ ดงั นนั้ ก็ตกใจจงึ ว่งิ หนเี ขา้ ไปในเก๋ง กวนอกู ท็ ิง้ กระบีเ่ สยี แล้วฉวยเอาง้าวไลต่ ามเข้าไป เป๋ียนฮีเห็นกวนอูไล่เข้ามาก็เอาลูกขลุบท้ิงเอา กวนอูก็เอาง้าวปัดลูกขลุบเสีย แล้วฟันถูก เป๋ียนฮีตวั ขาดออกเปนสองท่อน แล้วกลับมาดูพ่สี ะใภ้เหน็ ทหารเปย๋ี นฮีลอ้ มอยู่เปนอันมาก กวนอูก็ไล่ ฆ่าฟันทหารทั้งนั้นแตกไปบ้างตายบ้าง แล้วกวนอูเข้าไปว่าแก่หลวงจีนเภาเจ๋งว่า คร้ังน้ีท่านหากบอก เหตใุ ห้ หาไมข่ า้ พเจ้ากจ็ ะตาย หลวงจีนเภาเจ๋งจงึ ว่าตัวเราจะอย่ใู นวัดนสี้ บื ไป พวกเพอื่ นเปี๋ยนฮีกจ็ ะทา ร้ายแก่เรา ๆ จะไปอยวู่ ดั อ่ืนแลว้ ซง่ึ ทา่ นจะไปนั้นอตุ สา่ ห์รกั ษาตัวจงดี ภายหนา้ จะได้พบกนั อกี กวนอู กล็ าหลวงจีนเภาเจ๋งพาพี่สะใภแ้ ลทหารไปทางเมืองเอยี๋ งหยง สามกก๊ วิทยา

๕๐๘ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๔ ๕๐๙ ฝ่ายอองเซ็กเจ้าเมืองเอี๋ยงหยง ซ่ึงเป นเก่ียวดองกันกับฮันฮกน้ัน ครั้นรู้ข่าวว่ากวนอฆู ่า ฮันฮกกับนายด่านเสียน้ันจึงคิดแต่ในใจว่า กวนอู มฝี มี ือกล้าหาญจะจับเอาตวั ซงึ่ หนา้ นั้นไม่ได้ จาจะ ทากลอุบายให้กวนอูไว้ใจแล้วจึงจะจับฆ่าเสียได้ โดยง่าย แล้วเกณฑ์ทหารให้ไปสกัดดา่ นแลทางไว้ หลายตาบลอย่าให้กวนอูหนีออกไปได้ คร้ันออง เซก็ รู้ว่ากวนอมู าใกล้เมอื งกข็ ึน้ ม้าพาทหารออกไปรบั กวนอโู ดยปรกติ แลว้ ถามว่าทา่ นมานจ้ี ะไปแห่งใด กวนอูจงึ บอกว่า เราลามหาอุปราชจะพาพส่ี ะใภไ้ ปหาเล่าป่ี ณ เมืองกิจ๋วิ อองเซก็ จึงว่าทา่ นมาเปนทาง กันดาร เวลาก็จวนคา่ แลว้ เชิญท่านกับพี่สะใภเ้ ข้าไปสานักอยู่ในเมืองก่อน ต่อรุ่งเช้าจึงค่อยไป กวนอู ได้ฟังคาอองเซ็กก็ไม่มีความสงสัย จึงว่าท่านเอนดูแล้วเราจะขออาศรัยสกั คืนหน่ึง อองเซ็กก็พากวนอู กับพ่ีสะใภ้เขา้ ไปในเมอื ง แลว้ จัดแจงท่ีใหอ้ ยู่ อองเซก็ กก็ ลับมาใหแ้ ตง่ โต๊ะ แลว้ ให้คนใช้ไปเชิญกวนอูมา กินโต๊ะ คนใชก้ ไ็ ปบอกกวนอตู ามคาอองเซ็กสัง่ กวนอูจึงคิดแตใ่ นใจว่า เป๋ยี นฮีหาไปกินโต๊ะกค็ ิดรา้ ยแก่ เรา บัดนีอ้ องเซ็กให้หามากินโต๊ะ เกลือกจะทากลอุบายเหมอื นเปี๋ยนฮดี อกกระมัง กวนอขู กุ ไดค้ ดิ ขึน้ ใน ขณะนั้นก็สงสัยจึงว่าแก่คนใช้ว่า ซ่ึงอองเซ็กให้หาไปกินโตะ๊ นัน้ เราขอบใจแล้ว แต่พี่สะใภ้เราเปนหญิง หาผู้ใดจะอยู่รักษาไม่ คนใช้ก็กลับไปบอกอองเซ็ก ๆ ก็ให้เอาโต๊ะไปให้กวนอูถึงท่ีอยู่ กวนอูจึงเอาโต๊ะ นั้นให้พ่ีสะใภ้กินเสร็จแล้ว คร้ันเวลาค่ากวนอูให้ทหารหยุดพักหลับนอน แล้วกวนอูถอดเกราะน่ังดู หนังสือรกั ษาพี่สะใภอ้ ยู่ห้องนอก ฝ่ายอองเซ็กจึงส่ังโฮป้ันว่า บัดนี้กวนอูหนี โฮปนั้ (Hu Ban) มหาอุปราชมาฆ่าฮันฮกเจ้าเมืองแลนายด่านทั้งสองเสีย ครั้นเราจะจับตัวส่งขึ้นไป กวนอูก็มีฝีมือกล้าแข็ง ถึงจะจับ ตัวได้ทหารก็จะตายบ้าง จาเราจะคิดฆ่ากวนอูเสีย เวลา สามยามวันน้ีท่านจงคุมทหารพันหน่ึง ให้ถือฟืนแลฟางคน ละมัดไปล้อมที่อยูก่ วนอูเขา้ เอาเพลิงระดมจุดเผากวนอูแล พวกเพื่อนเสีย แล้วให้จุดประทัดสัญญาข้ึนเราจึงจะคุม ทหารไปชว่ ย โฮป้นั จงึ คุมทหารพันหนงึ่ ถอื ฟืนแลฟางไปวาง ไวร้ อบทอ่ี ย่กู วนอู แตย่ ังมิไดจ้ ดุ เพลงิ สามกก๊ วิทยา

๕๑๐ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) โฮป้ันจงึ คดิ แตใ่ นใจว่า คนทั้งปวงลอื ชาปรากฎวา่ กวนอนู ีม้ ีฝมี ือรบพงุ่ กล้าหาญนกั เรายงั ไม่ รู้จักตัว รูปร่างจะเปนประการใด จาจะไปดูให้รู้จักก่อน คิดแล้วโฮป้ันก็เข้าไปถามนายประตูว่ากวนอู อยแู่ ห่งใด นายประตูบอกว่ากวนอูนั่งดหู นังสืออยหู่ ้องข้างนอก โฮปนั้ จึงคอ่ ยเดริ เข้าไปเยย่ี มดูเห็นกวน อูน่ังดูหนังสืออยู่บนเก้าอ้ี มือหนึ่งลูบหนวดอยู่ โฮปั้นพิเคราะห์ดูเคลิ้มสติไปจึงร้องชมว่า รูปกวนอูน้ี งามเหมอื นเทพดา กวนอไู ดย้ นิ ดังนน้ั ก็ตกใจ จึงร้องถามวา่ ผใู้ ดเข้ามา โฮป้ันจงึ เขา้ ไปคุกเข่าลงคานับแล้วบอกวา่ ขา้ พเจ้าชือ่ โฮปั้นนายทหารของอองเซ็ก กวนอไู ดฟ้ งั ดงั นน้ั จึงคดิ ข้ึนไดแ้ ล้วถามว่า ทา่ นนเ้ี ปนบุตร์โฮหัว หรือ โฮปั้นก็รับคา กวนอูจึงเอาหนังสือซ่ึงโฮหัวฝากมาน้ันให้แก่โฮป้ัน ๆ รับเอาหนังสือมาอ่านดู เปนใจความว่า โฮหัวผู้เปนบิดาให้มาถึงโฮปั้นว่า กวนอูมีฝีมือกล้าหาญ ทั้งมีน้าใจสัตย์ซื่อต่อแผ่นดิน ถ้ากวนอูมาถึงแห่งใดตาบลใด ถ้าโฮปั้นพบพานเข้าก็อย่าให้คิดทาร้าย จงทานุบารุงกวนอูให้ไปโดย สดวก ภายหน้าจะไดเ้ ปนท่พี ่ึงสืบไป โฮปัน้ แจง้ ในหนังสอื แลว้ กต็ กใจ จึงคอ่ ยวา่ กบั กวนอวู ่า ข้าพเจา้ ไม่ รเู้ ลยวา่ ทา่ นเปนคนดี หาไมช่ ีวิตท่านจะตายอย่ทู ่นี ่ี แล้วบอกเนอื้ ความทง้ั ปวงซ่งึ อองเซ็กใหค้ มุ ทหารมา จะจุดเพลิงเผาท่านเสยี บัดนที้ ่านจงเตรยี มตัวเถดิ ข้าพเจา้ จะไปคิดอา่ นหา้ มทหารท้ังปวงแล้วจึงจะไป เปิดประตเู มอื งไวใ้ ห้ท่าน จะไดอ้ อกไปใหพ้ น้ โดยเร็ว แล้วกล็ าออกไปเปดิ ประตูเมอื งไว้ www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๔ ๕๑๑ กวนอูได้ฟังโฮปั้นว่าดังน้ันก็ ตกใจทง้ั มีความยินดี จงึ ใสเ่ กราะถอื ง้าว แล้วเชิญพ่ีสะใภ้ขึ้นรถให้ทหารคุมไป หน้า กวนอูข่ีม้าป้องกันไปข้างหลัง ครั้นเห็นประตเู มืองเปิดอยู่ จึงให้ทหาร ขับรถออกจากประตูเมือง โฮปั้นเห็น กวนออู อกไปแล้ว ก็รีบกลบั มาใหท้ หาร ทั้งปวงจุดเพลิงระดมข้ึน กวนอูไปทาง ประมาณสามสิบเสน้ แลเข้าไปในเมอื ง เห็นเพลิงสว่างข้ึนก็เข้าใจว่าโฮปั้นแสร้งทากลบความ ฝ่ายอองเซ็กได้ยินเสยี งประทัดแลเห็นแสงเพลงิ จงึ คุมทหารรีบมาถงึ ทีอ่ ยูก่ วนอู ทหารทั้งปวงร้องบอกวา่ กวนอูหนีเพลิงออกไปได้ อองเซ็กได้ฟังดังน้นั ก็ ขบั มา้ พาทหารรบี ตามไปถึงนอกเมืองแล้วร้องว่า กวนอูมฝี มี ือเหตใุ ดจึงหนไี ปเล่า กวนอจู ึงรอ้ งตอบวา่ กู มิได้ทาผิดส่ิงใดกับมึง เหตุใดมึงมาคิดร้ายกู อองเซ็กโกรธมิได้ตอบประการใด ก็ขับม้าราทวนตามรบ กบั กวนอู ๆ ขบั มา้ เขา้ รบเอางา้ วปดั ทวนเสยี แล้วฟันถูกอองเซก็ ตวั ขาดออกเปนสองท่อน ทหารทง้ั ปวง กแ็ ตกตืน่ หนไี ป กวนอูจึงขับม้าตามพีส่ ะใภไ้ ป แลว้ คดิ ถึงคุณโฮปั้นมไิ ดข้ าด ฝ่ายเล่าเอี๋ยนเจ้าเมืองตองกุ๋น รู้ข่าวว่ากวนอูหนีมหาอุปราชหักด่านมา ฆ่าเจ้าเมืองแลนาย ด่านเสียเปนหลายตาบล จึงคุมทหารออกมาประมาณสามสิบสกัดปากทางไว้ กวนอูเห็นเล่าเอ๋ียนจึง ถามวา่ ทุกวนั นท้ี ่านรักษาเมืองมีความสุขอยูห่ รือ เล่าเปยี๋ นบอกวา่ เปนสขุ อยู่ ซง่ึ ท่านมาน้ีจะไปแห่งใด กวนอูบอกว่าเราลามหาอุปราชจะไปหาเล่าปี่ผู้พ่ีเรา เล่าเอ๋ียนจึงตอบว่า เล่าป่ีไปอาศรัยอยู่กับ อ้วนเสี้ยว บัดน้ีอ้วนเส้ียวกับมหาอุปราชก็ทาศึกขับเค่ียวกันอยู่ เห็นมหาอุปราชจะไม่ยอมให้ท่านไป ถึงท่านหนีมาบัดน้ีก็เหน็ จะไมพ่ น้ ด้วยแฮหวั ตนุ้ กบั จนิ ก๋ีตงั้ ทัพอย่ตู าบลฝ่ังแม่นา้ ฮองโห กวนอูจึงตอบว่า เดิมมหาอุปราชให้สัญญาเราไว้ บัดนี้เรารู้ข่าวพี่เราแล้วเราก็จะไปตาม สญั ญา ท่านจงเอน็ ดูจดั เรอื ขา้ มสง่ เราข้างท่าเหนือหรือทา่ ใต้แต่พอให้พ้นกองทัพแฮหวั ตนุ้ เลา่ เอ๋ียนจงึ ว่าเรือเราก็มีอยู่ แต่ซ่ึงจะข้ามส่งน้ันโทษจะมีแก่เรา กวนอูจึงตอบว่า เมืองซึ่งท่านรักษาอยู่ก็เปนเมือง หนา้ ดา่ น ตวั เรากไ็ ดอ้ าสาฆา่ งนั เหลยี งบนุ ทิวซ่ึงเปนทหารอ้วนเสยี้ วเสยี ท่านจึงค่อยมคี วามสบาย แล้ว มิได้คิดถึงคุณเรา แต่จะข้ามส่งเพียงนี้ก็ไม่ได้ แล้วกวนอูมิได้คิดย่อท้อ จึงให้ทหารขับรถผ่านไปถึง เมืองฮองโห สามกก๊ วิทยา

๕๑๒ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายจินก๋ีซ่ึงแฮหัวตุ้นให้คุมทหารมาต้ังค่ายอยู่ตาบลหน่ึง ครั้นรู้ข่าวว่ากวนอูพาพี่สะใภ้มา ก็ข้ึนม้าคุมทหารออกไปจากค่ายแล้วแกล้งร้องถามว่า ผู้ใดผ่านหน้าทัพเรามานั้นจะไปแห่งใด กวนอู ร้องบอกว่าเราช่ือกวนอู จะขอข้ามฟากไปหาเล่าปี่ผู้พี่เรา ณ เมืองฝ่ายเหนือ จินกี๋จึงถามว่ามีหนังสือ มหาอุปราชเบิกด่านมาหรือไม่ กวนอูบอกว่าเรามิได้เปนข้ากินเบ้ียหวัดของมหาอุปราช เราจะขอ หนังสือโจโฉมาใย จินก๋ีจึงว่าเราเปนทหารรอง แฮหัวตุ้นแม่ทัพให้เรามาอยู่รกั ษามิให้ผใู้ ดลอบไปมาได้ ซึ่งไม่มีหนังสือเบิกด่านมาน้ันอย่าว่าแต่มนุษย์เดิรดินเหมือนท่านเลย ถึงมาทว่าจะเปนนกมีปีกบินใน อากาศก็เห็นจะไมพ่ ้นมือเรา กวนอูได้ฟงั ดังนั้นกโ็ กรธจึงวา่ ซึ่งเรามาน้ีตวั ไมไ่ ด้ยนิ ข่าวเลื่องลอื บา้ งหรือ ถ้าผู้ใดขัดขวางไว้เราก็ฆ่าเสียเปนหลายคน จินก๋ีจึงว่าคนที่ตัวฆ่าเสียได้นั้นเปนแต่ทหารหามีฝีมือไม่ อันคนเหมือนตวั เราฉนก้ี ็มีฝมี ือปรากฎเหน็ จะทาเราเช่นน้ันไม่ได้ กวนอูจึงว่าซึ่งตัวอวดว่ากลา้ หาญน้นั ยังจะเปรียบฝีมืองันเหลียงบุนทิวได้ หรือ จินก๋ีได้ฟังดังน้ันก็โกรธ จึงขับม้าราง้าวเข้ารบกับกวนอูได้ เพลงหนึง่ กวนอูเอาง้าวฟันถกู จินก๋ฅี อขาดตกม้าตาย ทหารท้งั ปวงก็แตกไป กวนอจู ึงรอ้ งหา้ มทหารซึ่ง หนีน้ันว่า ท่านทั้งปวงมิได้ทาผิดอย่าหนีเราเลย เราหาทาอันตรายไม่ จงช่วยหาเรือข้ามส่งเราเถิด ทหารท้ังปวงไดฟ้ งั กวนอรู ้องว่าดังน้ัน กช็ วนกนั จัดแจงเรอื ข้ามส่งใหถ้ งึ ฟาก www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๔ ๕๑๓ ขณะเม่ือกวนอูพาพ่ีสะใภ้มาถึง ฟากน้ันเปนแดนเมืองอ้วนเสี้ยว กวนอูขี่ม้า ตามรถไปมีวิตกทอดใจใหญ่ คิดว่าเรามาครงั้ น้ีหักด่านเปนหลายตาบล แล้วฆ่านายทหาร โจโฉเสยี ถงึ หกคนเพราะความจาเปน ถา้ โจโฉ ไม่พิจารณาให้ถ่องแท้ ก็จะเห็นว่าเปนคน หยาบช้าหามีกตัญญูไม่ พอเห็นซุนเขียนขี่ม้า มา กวนอูมีความยินดีจึงถามว่า เมื่อท่านพบ กับเรา ณ เมืองยีหลาน้ัน ท่านว่าจะไปสืบเนื้อความมาให้เรา บัดนี้ท่านรู้ข่าวประการใดบ้าง ซุนเขียน จึงบอกว่า เมื่อท่านยกทัพกลับไปนั้น เล่าเพ็กก๋งเต๋าร้ือยกคืนมาตีเอาเมืองยีหลาได้ จึงให้ข้าพเจ้าถือ หนังสือไปถึงอ้วนเส้ียวว่า จะขอเข้าเกล้ียกล่อมทาราชการด้วย อ้วนเส้ียวก็ยอม แล้วคิดปรึกษากับ ทหารทั้งปวงจะยกมาตีเอาเมืองฮโู ต๋ แลที่ปรึกษาทง้ั ปวงแก่งแยง่ มิตกลงกนั ข้าพเจา้ คิดอ่านกบั เลา่ ป่ใี ห้ ลาอ้วนเส้ียวมาอยู่เมืองยีหลา จะได้คิดการกาจัดโจโฉเสีย อ้วนเส้ียวก็ยอมให้เล่าป่ีมา บัดนี้เล่าป่ีเกรง อยู่ว่าท่านจะตรงไปเมืองอ้วนเสี้ยว จึงให้ข้าพเจ้ามาสกัดอยู่ต้นทางคอยแจ้งเหตุว่าเล่าปี่มาอยู่เมือง ยหี ลาแลว้ กวนอูได้ฟังดังน้ันก็มีความยินดี จึงพาซุนเขียนมายังรถพี่สะใภ้ ซุนเขียนจึง เ ล่ า เ นื้ อ ค ว า ม ซ่ึ ง เ ล่ า ปี่ ไ ป อ า ศ รั ย อ ยู่ กั บ อ้วนเส้ียว แล้วอ้วนเส้ียวโกรธว่ากวนอูฆ่า งันเหลียงกับบุนทิวทหารเอกตายเสียน้ัน แล้วจะให้ฆ่าเล่าป่ีเสียถึงสองคร้ัง เล่าป่ีคิด อ่านว่ากล่าวแก้ไขได้จึงไม่ได้เปนอันตราย จนถึงได้มาอยู่เมืองยีหลา นางท้ังสองกับ กวนอูได้ฟังดังนั้นก็มีความสงสารรอ้ งไห้รักเล่าป่ี แล้วกวนอูให้ซุนเขียนนาทางไปเมืองยหี ลา ขณะเมือ่ เดิรทางมานั้น พอได้ยินเสียงทหารข้างหลังน้ันอื้ออึงมา กวนอูเหลียวไปเห็นแฮหัวตุ้นคุมทหารข้าม แม่น้าตามมาเปนอันมาก ฝ่ายแฮหัวตุ้นขับม้าข้ึนไปหน้าทหาร แล้วร้องว่าอ้ายกวนอูหยุดอยู่ก่อน กวนอูได้ยินดังน้ันจึงว่าแก่ซุนเขียนให้คุมรถไปก่อนเถิด เราจะอยู่ป้องกันภายหลัง แล้วกวนอูก็ชักม้า สามกก๊ วิทยา

๕๑๔ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) กลับหนา้ มายนื อยู่ คร้ันเหน็ แฮหัวตุน้ เขา้ มาใกล้ กวนอู จึงร้องถามว่า ซ่ึงท่านคุมทหารมาน้ีเราเห็นจะล่วงคา มหาอุปราช แฮหัวตุ้นจึงตอบว่า ตัวมิได้มีหนังสือ มหาอุปราชเบิกด่านมา แลตัวองอาจหักหาญล่วงด่าน ผ่านเมืองมาเปนหลายตาบล ฆ่าเจ้าเมืองแลนายด่าน เสีย แล้วมิหนาซ้าฆ่าทหารรองของเราซ่งึ มาตั้งคา่ ยขัด ทัพอยู่น้ีเสียอีกเล่า เราจะจับตัวส่งเข้าไปให้ มหาอุปราชทาโทษจงสาหัส แล้วก็ขับมา้ ราทวนเขา้ ไป จะจับตัวกวนอู พอม้าใช้ควบม้าร้องห้ามแฮหัวตุ้นมา แฮหัวตุน้ (Xiahou Dun) ว่า อย่าให้ทาอันตรายแก่กวนอูเลย จึงเอาหนังสือน้ัน สง่ ให้แฮหวั ต้นุ แลว้ ว่ามหาอปุ ราชมีใจเมตตา ว่ากวนอูน้เี ปนคนมีความสัตย์ บดั นจ้ี ะไปหาเลา่ ป่ี กลวั วา่ เจา้ เมอื งแลนายดา่ นทั้งปวงจะขดั ไว้ จงึ ใหข้ ้าพเจา้ ถือหนังสอื เบิกดา่ นมาให้ท่านทัง้ ปวงแจ้ง แฮหัวตุ้นจึงถามม้าใช้ว่า กวนอูบังอาจหักหาญฆ่าเจ้าเมืองแลนายด่านเสียเปนหลายตาบล นั้นมหาอุปราชแจ้ง หรือไม่ ม้าใช้จึงบอกว่า กวนอูทาทั้งนี้มหาอุปราชยังไม่แจ้ง แฮหัวตุ้นจึงว่ากวนอู ทาผิดมากอยู่มหาอุปราชยังไม่แจ้ง เราจะจับตัวส่งเข้าไปให้จงได้ กวนอูได้ฟังดังน้ันก็โกรธจึงว่าแก่ แฮหัวตุ้นว่า เหตุใดตัวจึงมาเจรจาฉนี้ คิดว่าเรากลัวอยู่หรือ แล้วกวนอูก็ขับม้าเข้ารบด้วยแฮหัวตุ้นได้ สิบเพลง พอเห็นม้าใช้คนหน่ึงถือธงสาหรับทัพโจโฉโบกห้ามมา แล้วร้องว่าท่านทั้งสองอย่าเพ่อรบกัน ก่อน แฮหวั ตนุ้ ก็หยุดอยู่แล้วถามม้าใชว้ ่า มีหนังสอื มหาอปุ ราชมาให้เราจับกวนอสู ง่ ขึ้นไปหรือ ม้าใชจ้ งึ บอกว่าหามิได้ มหาอุปราชเกรงว่าดา่ นทางจะกกั ขังกวนอูไว้ จึงให้ข้าพเจา้ เอาธงสาหรบั ทัพมาห้ามเปน สาคัญ แฮหัวตุ้นจึงถามม้าใช้ว่า มหาอุปราชแจ้งหรือไม่เมื่อกวนอูมา กลางทางฆ่าผู้คนเสียเปนอันมาก ม้าใช้จึงบอกว่ามหาอุปราชไม่แจ้ง แฮหัวตุ้นจึงว่ากวนอูทาล่วงอาญา มหาอุปราชก็ยงั ไมแ่ จง้ โทษ จะปลอ่ ย ให้ไปนั้นยังไม่ได้ แล้วก็ส่ังทหารท้ัง ปวงให้ล้อมกวนอู ๆ เห็นดังน้ันก็ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๔ ๕๑๕ โกรธ จึงขับม้าราง้าวเข้าสู้กันอยู่กับแฮหัวตุ้น พอเห็นเตียวเลี้ยวควบม้าร้องห้ามมาว่า ท่านทั้ง สองอย่ารบพุ่งกัน แฮหัวตุ้นกับกวนอูก็หยุดอยู่ เตียวเลี้ยวจึงว่าแก่แฮหัวตุ้นว่า มหาอุปราชแจ้ง อยู่ว่ากวนอูหักด่านออกมา แล้วฆ่าเจ้าเมืองแล นายด่านเสียน้ัน มหาอุปราชคิดเกรงอยู่ว่าทหาร ทั้งปวงจะมีใจผูกแค้น จะช่วยกันมารบพุ่งมิให้ กวนอูไปโดยสดวก จึงให้เรารีบมาหา้ ม แฮหวั ตุ้นจึงว่าแก่เตียวเลย้ี ววา่ จินกนี๋ ัน้ เปนหลานซัวหยง ๆ ให้ มาอยู่ทาราชการด้วยเรา บัดนี้กวนอูฆ่าจินกี๋เสีย ซัวหยงรู้ก็จะติโทษเราได้ เตียวเล้ียวจึงตอบว่า เนื้อความข้อนี้ท่านอย่าวิตกเลย ไว้เราจะไปว่ากล่าวแก่ซัวหยงเอง แต่ซึ่งกวนอูน้ันมหาอุปราชมีความ เมตตาเปนอันมาก จงปล่อยกวนอูใหไ้ ปหาเลา่ ป่ีตามสญั ญา ซึ่งท่านจะไม่ให้กวนอูไปน้ันเหน็ จะลว่ งคา มหาอุปราช แฮหวั ตุ้นได้ฟังดงั นน้ั กพ็ าทหารซึง่ ล้อมไว้นัน้ ถอยกลับมา แลเนื้อความทั้งน้ีเปนคากลางว่า เมื่อกวนอูไปนั้นโจโฉก็คิดว่ากวนอูจะไปไม่ตลอด เพราะมี ดา่ นทางอย่เู ปนหลายช้ัน คร้นั กวนอูฆา่ ขงสิ้วนายด่านชนั้ ในเสยี น้นั มา้ ใช้ก็เอาเนือ้ ความมาแจ้งแกโ่ จโฉ ว่า กวนอฆู ่าเจา้ เมอื งแลนายด่านเปนลาดบั กนั ออกไป โจโฉคิดจะให้ยกกองทพั ไปตามจบั กวนอู กเ็ กรง คนท้ังปวงจะครหานินทาว่าเจรจาเปนคาสอง ประการหน่ึงเจ้าเมืองแลนายด่านก็ตายเสียแล้ว แม้จะ ยกไปตามจับกวนอูมาได้ ใช่ทหารท้ังปวงจะเปนคืนมาก็หามิได้ บัดนี้กวนอูก็ล่วงออกไปพ้นแดนเมือง ฮูโตแ๋ ล้ว จาจะทาคณุ ไวใ้ ห้ตลอดดกี วา่ ภายหนา้ ไปกวนอูจะคดิ ถงึ คุณ จึงแกล้งให้มา้ ใชถ้ อื หนงั สอื แลธง กบั เตยี วเลย้ี วไปห้าม จะใหเ้ ห็นวา่ นา้ ใจโจโฉรกั กวนออู ยเู่ ปนอนั มาก ถึงทาผิดส่ิงใดก็มไิ ดเ้ อาโทษ เตียวเล้ียวจึงถามกวนอูว่า ซึ่งท่านมาน้ีจะไปหาเล่าปี่แห่งใด กวนอูจึงบอกว่า เดิมเรารู้ว่าพี่ เราอยู่กับอ้วนเสยี้ วเราจงึ จะไปหา บัดนี้มีผู้มาบอกวา่ พ่ีเราออกจากอ้วนเสีย้ วแล้ว เราจะเท่ียวสืบเสาะ ไปหากว่าจะพบ เตยี วเลีย้ วจงึ ว่า เมือ่ ยังไม่ร้แู น่ว่าเลา่ ปอ่ี ยูแ่ หง่ ใดท่านจงกลบั ไปอยกู่ ับมหาอุปราชก่อน ถ้ารู้ข่าวว่าเล่าปี่อยู่แห่งใดมั่นคงจึงค่อยไป กวนอูได้ฟังดังน้ันก็หัวเราะ แล้วว่าท่านว่าน้ีไม่ควร ซึ่งตัว ทา่ นจะกลับเข้าไป จงช่วยว่ากลา่ วแกม่ หาอุปราชวา่ อยา่ ขัดเคืองเราเลย ได้มคี ณุ แลว้ จงทาให้ตลอดไป เถดิ ภายหนา้ เราจะแทนคุณมหาอปุ ราช เตยี วเล้ยี วกล็ ากวนอูกลบั ไป สามกก๊ วิทยา

๕๑๖ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) www.samkok911.com