สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ 13

๒๖๒ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายอ้วนสุดซึ่งอยู่ ณ เมืองลาหยงน้ัน ซุนเซ็ก (Sun Ce) ให้แต่งโต๊ะเลี้ยงขุนนาง อ้วนสุดก็กินด้วย ฝ่ายซุนเซ็กซ่งึ ไปตีเมืองโลก๋ังครนั้ ได้เมอื งแล้วจงึ กลับมาเมืองลาหยง เข้าไปหาอว้ นสุด ๆ เห็นก็ดี ใจจึงจูงมือไปให้กินโต๊ะด้วย แลซุนเซ็กคนน้ีจะ ได้เปนบ่าวของอ้วนสุดแต่เดิมมาน้ันหามิได้ เปนแต่บุตรซุนเก๋ียน ครั้นบิดาตายจึงยกมาอยู่ เมืองกังหนา เม่ือโตเก๋ียมเจ้าเมืองชีจ๋ิวยังไม่ตาย นั้นผิดกันกับงอเก๋งเจ้าเมืองตันเอี๋ยงซึ่งเปนน้า ซุนเซ็ก ๆ จะอยู่ในเมืองกังหนาน้ันเห็นจะไม่ เปนสุข ดว้ ยเมืองกังหนาข้ึนแก่เมืองชจี ิ๋ว ซนุ เซก็ จงึ พามารดากบั ครอบครัวไปไวต้ าบลขยกโอ๋ใกล้ เมืองตันเอี๋ยง แต่ตัวซุนเซ็กน้ันไปทาการอยู่กับ อ้วนสุด ๆ ก็รักใคร่ต้ังให้เปนเก้าอุ้ยนายทหาร ได้ใช้ไปตีเมืองเก๋งกวนได้เมืองครง้ั หน่ึง แล้วซ้าไปตีเมืองโลกั๋งได้อีกเมืองหนึ่งมคี วามชอบ อ้วนสุดมไิ ด้ ให้บาเหน็จ แต่เรียกให้กินโตะ๊ คร้ันกินสาเรจ็ แล้ว ขุนนางท้ังปวงก็ชวนกันไปท่ีอยู่ ซุนเซ็กก็ลาอ้วนสดุ มาบ้าน ซุนเซ็กก็ออกไปเท่ียวอยู่ในสวนดอกไม้ที่หลังตึก คิดน้อยใจอ้วนสุดว่ามิได้นับถือ ซุนเซ็กก็ ร้องไห้ พอจูตีซึ่งเปนทหารของบิดาซุนเซก็ น้ันเดริ เข้ามา เห็นซุนเซ็กยืนร้องไหอ้ ยู่ จูตีก็หัวเราะแลว้ ว่า บิดาของทา่ นยงั มีชวี ิตอยู่ จะทาการสง่ิ ใดก็ปรกึ ษาเราทกุ ครั้ง บัดนี้ทา่ นขดั เคอื งสงิ่ ใดจงึ มไิ ดถ้ ามเรา มาร้องไห้อยู่ฉน้ี ซุกเซ็กเหลียวไปเห็นจูตีก็ค่อยคลายใจ เชิญให้จูตีนั่งแล้วว่าเราก็ทาความชอบต่อ อ้วนสุด ๆ มิได้นับถือ เราจึงน้อยใจ ครั้นจะคิดการสืบไปให้เหมือนบิดา กาลังก็น้อยเห็นจะไม่ตลอด จูตีจึงว่าท่านก็มีตระกูล แลจะมาร้องไห้อยู่ฉน้ีเหมือนมิใช่ชาติทหาร ให้ท่านคิดอ่านเข้าไปหาอ้วนสุด ขอทหารยกไปชว่ ยงอเกง๋ ผเู้ ปนนา้ ชาย ซง่ึ อยู่เมืองตนั เอ๋ยี งกจ็ ะมกี าลงั มากข้นึ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๑๓ ๒๖๓ พอลิห้อมที่ปรึกษาของอ้วนสุดจะมาหาซุนเซ็ก ลิหอ้ ม (Lu Fan) ลิหอ้ มแอบฟงั อย่ไู ด้ยินเน้อื ความดังนนั้ ลหิ ้อมจึงเดิรเข้าไป แล้วว่าแก่ซุนเซ็กว่า ซึ่งท่านคิดกันนี้ดีนัก ทหารของ ข้าพเจ้าที่มีฝีมือมีอยู่สักร้อยหน่ึง จะขอทาการด้วยท่าน ข้าพเจ้าเกรงแตอ่ ้วนสดุ จะมิใหท้ หาร ซนุ เซก็ จงึ วา่ ท่านอย่า วิตกเลย ตราหยกสาหรับกษัตริย์ของบิดาเรามีอยู่ เราจะ เอาตรานั้นไปให้แกอ่ ้วนสดุ ๆ ก็จะสนิ้ สงสัยจะให้ทหารแก่ เราโดยง่าย ซุกเซ็กจึงไปหาอ้วนสุดแล้วบอกว่า บิดา ข้าพเจา้ ตายก็ยังมิไดแ้ กแ้ คน้ เลา่ อวิ้ บัดนี้ขา้ พเจา้ พามารดา กับภรรยาไปฝากไว้กับงอเก๋งผู้น้า ณ เมืองตนั เอ๋ียง เลา่ อว้ิ ซ่ึงเปนเชื้อพระเจ้าเห้ียนเต้กระทาการเบียดเบียฬต่าง ๆ ข้าพเจ้าจะเอาตราหยกน้ีใหไ้ ว้เปนจานา ข้าพเจ้าจะขอเอา ทหารของท่านไปช่วยงอเก๋งผนู้ ้าแกแ้ คน้ เลา่ อวิ้ อ้วนสุดเห็นตราหยกดังนั้นก็ยินดี จึงรับเอาตราน้ันมาดูแล้วทาเปนว่า เราจะปราถนาอันใด กับตราหยก แต่ท่านได้เอามาแล้วเราจะช่วยรักษาไว้ อันตัวท่านได้มาอยู่กับเรามีธุระสิ่งใดเราจะช่วย อ้วนสดุ จึงจดั ทหารสามพนั กับมา้ หา้ ร้อยใหแ้ ก่ซุนเซก็ แล้วจึงส่งั ว่าท่านไปทาการสาเรจ็ แล้วเร่งกลับมา อย่าเพ่อทาการสิ่งใดตอ่ ไป ด้วยตัวท่านยงั อ่อนความคิดอยู่ แล้วก็เปนขุนนางผู้น้อย ให้ท่านกลับมาหา เราจะตง้ั เปนขุนนางผูใ้ หญ่ ซุนเซ็กขอ จูตี ลิห้อมท่ี ปรึกษา เทียเภา ฮันต๋ง อุยกาย นายทหารซ่ึงเคยทาการกับบิดานั้น อ้วนสุดก็ให้ ซุนเซ็กยกทหารออก จากเมืองลาหยง ไปถึงเมืองตนั เอ๋ยี ง พอพบจิวย่ีคุมพวกมา จะไปเยือน มารดา ณ เมืองซีเสง ซุนเซ็กก็หยุด อยู่ จิวยี่แลเห็นซุนเซ็กจึงลงจากม้า มาคานบั ซนุ เซก็ กร็ บั คานับ สามกก๊ วิทยา

๒๖๔ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) แลจิวย่ีคนนี้ เมื่อบิดาซุนเซ็กรบกับตัง๋ โต๊ะ นั้น บิดาซุนเซ็กพาเอาครอบครวั ไปไว้ ณ เมืองซีเสง ใกล้บ้านจิวยี่ ๆ กับซุนเซ็กจึงชอบกันมา แต่ซุนเซ็ก นั้นแกก่ วา่ จิวย่ีสองเดอื น จวิ ยี่จงึ เรยี กว่าพ่ี ซนุ เซ็กจึง เล่าเน้ือความท้ังปวงให้จิวยฟ่ี ัง จิวยี่จึงว่าข้าพเจา้ จะ ขออาสาทาการด้วยท่าน จะได้ช่วยกันคิดการใหญ่ สืบไป ซุนเซ็กจึงว่าแม้ท่านสมัคด้วยเราดังนั้น การ ซ่ึงเราคิดไวน้ ้ันก็จะสาเร็จโดยง่าย แล้วซุนเซ็กจงึ พา จิวยี่ไปพูดกันกับจูตีลิห้อม จิวยี่จึงว่า ในเมืองกังต๋ัง จิวย่ี (Zhou Yu) น้ันมีคนดีอยู่สองคนท่านรู้จักหรือไม่ ซุนเซ็กจึงถาม ว่าสองคนนั้นชอ่ื ไร จวิ ย่บี อกวา่ คนหน่ึงชื่อเตียวเจียว ชาวเมืองเพ้งเสีย คนหน่ึงช่ือเตียวเหียนชาวเมอื งกองเหลง สองคนน้ีมีปัญญาเปนอันมาก บัดน้ีหนีโจร มาอยูเ่ มอื งกงั ตงั๋ ท่านจงคดิ อ่านให้ไปเชญิ มาจะได้ช่วยกันคดิ การสืบไป ซนุ เซก็ ยินดีนกั จึงแตง่ ให้ทหาร คุมเอาสิ่งของเปนอันมาก ให้เชิญตัว เตียวเจียว เตียวเหียน มา ซุนเซ็กจึงเล่าเนื้อความท้ังปวงให้ฟัง เตียวเจียว เตียวเหียน ก็ยอมจะทาการด้วย ซุนเซ็กจึงตั้งเตียวเจยี วให้เปนใหญ่กว่านายทหารซ้ายขวา ตง้ั เตยี วเหียนใหเ้ ปนท่ีปรกึ ษา แลว้ คดิ อา่ นจะยกไปรบเลา่ อ้ิวตั้งอยู่ขยกโอ๋ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๑๓ ๒๖๕ เล่าอิ้วคนนี้เดิมอยู่เมืองเอียงจ๋ิว แล้วมาอยู่เมืองฉิวฉุน คร้ันอ้วนสุดยกมารบ จึงหนีมาต้ังอยู่ ตาบลขยกโอ๋ คร้ันรู้ว่าซุนเซ็กยกทัพมา จึงหาที่ปรึกษามาคิดอ่านว่า บัดน้ีซุนเซ็กยกมาเราจะคิดอ่าน ประการใด เตียวเอ๋งนายทหารจึงรับอาสาว่า ข้าพเจ้าจะขอกองทัพไปตั้งอยู่ตาบลงิวจู๋ ที่นั้น ชอบกลเปนทล่ี ุ่ม ถึงซนุ เซ็กจะยกทหารมาสักร้อยหมื่นก็พอจะสไู้ ด้ ไทสูจู้ได้ยนิ เตยี วเอ๋งว่าเหน็ ชอบด้วย ออกรับอาสาขอทหารจะยกเปนกองหนา้ เล่าอ้ิวไม่ยอม ว่าตัวเปนเดก็ ยังอ่อนความคิดอยู่ จะต้ังเปนนายทัพน้ันยงั มไิ ว้ใจ ไทสูจู้โกรธกน็ ่ิงอยู่ เล่าอิ้วจึงจดั ทหาร ให้เตียวเอ๋งไปต้ังอยู่ ณ ตาบลงิวจู๋ เตียวเอ๋งก็ไปตั้งซ่องสุมร้ีพลกวาดเข้าข้ึนใส่ฉางไว้ตาบลเตโกะ ประมาณสบิ หม่นื ถงั ไทสูจู้ (Taishi Ci) สามก๊กวิทยา

๒๖๖ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายซุนเซ็กยกมาถึงตาบลงิวจู๋พบทัพเตียวเอ๋ง ๆ ก็ร้องด่าหยาบช้า ซุนเซ็กโกรธจึงใหอ้ ุยกาย ออกไปรบกับเตยี วเอ๋งไดห้ ้าเพลง ครั้งน้ันจิวขิมชาวเมืองฉิวฉุน กับจิวท่ายชาวเมืองแฮฌ้อ ซ่ึงเปนโจรป่าอยู่น้ัน รู้ข่าวว่า ซุนเซ็กเปนคนมีปัญญาน้าใจโอบอ้อมต่อราษฎร จึงคุมพรรคพวกสามร้อยจะมาเข้าด้วยซุนเซ็ก พอมาถึงตาบลงิวจู๋เห็นซุนเซ็กกับเตียวเอ๋งรบติดพันธ์กันอยู่ จิวขิมจิวท่ายจึงลอบเข้าจุดเพลิงในค่าย เตียวเอง๋ ทหารในคา่ ยเห็นเพลิงลุกขน้ึ วิ่งไปบอกเตียวเอ๋ง ๆ ตกใจละอุยกายเสียควบม้าจะกลบั เขา้ คา่ ย ซนุ เซก็ เห็นไดท้ ีกข็ ับทหารไลร่ บเตยี วเอ๋งไป เตียวเอ๋งไม่ทนั จะเขา้ คา่ ยได้ ทิ้งทหารเสยี หนกี ลับเข้าเมือง ซุนเซ็กก็ได้เคร่ืองศัสตราวุธกับสิ่งของเปนอันมาก แล้วก็ตั้งเกล้ียกล่อมได้ทหารประมาณส่ีพันเศษ จะยกไปตั้งตาบลเขาสินเตง๋ ใกลก้ ันกบั ขยกโอ๋ จิวขมิ กับ จิวท่าย (Jiang Qin and Zhou Tai) ฝ่ายเล่าอ้ิวเห็นเตียวเอ๋งแตกมาก็โกรธ ว่าตัวรับอาสาไปจะสู้กับซุนเซก็ แล้วเหตุไฉนแตกมา เล่าอ้ิวก็สั่งให้เอาตัวเตียวเอ๋งไปฆา่ เสีย ฉกหยงซีเหลที่ปรึกษาจึงว่า เตียวเอ๋งเปนคนมีฝีมืออยู่ ท่านจะ ฆ่าเสียบัดนี้รู้ไปถึงซุนเซก็ ก็จะได้ใจ ข้าพเจ้าจะขอให้เตียวเอ๋งคุมทหารไปตง้ั อยู่เมืองเลงเหลง คอยรับ ซุนเซ็กอีกครั้งหนึ่งก่อน เล่าอ้ิวเห็นชอบด้วยก็แต่งให้เตียวเอ๋งยกไปต้ังอยู่ตามคาฉกหยงซีเหลว่า ฝ่ายเล่าอ้ิวน้ันไม่ไว้ใจ กลัวซุนเซ็กจะยกตามมาฝ่ายเหนือ จึงยกทหารไปต้ังอยู่เชิงเขาสินเต๋งฝ่ายทิศ เหนอื www.samkok911.com

ตอนท่ี ๑๓ ๒๖๗ ซุนเซ็กยกมาถึงเขาสินเต๋งก็ต้ังอยู่เชิงเขาข้างทิศใต้ แล้วจึงให้หาชาวบ้านมาถามว่า ท่ีเขา สนิ เต๋งนม้ี ีศาลเจ้าฮั่นกองบูห๊ รอื ไม่ ชาวบ้านบอกว่ามีอยู่บนเนินเขา ซุนเซ็กจงึ วา่ เวลาคืนนี้เราฝันเห็นวา่ ฮ่นั กองบใู๊ ห้มาหาเราขน้ึ ไป บดั น้จี าเราจะขึ้นไปไหว้ฮนั่ กองบู๊จึงจะควร เตยี วเจยี วจึงหา้ มว่า ซ่งึ ทา่ นจะ ไปนน้ั เหน็ ไม่ชอบ เกลือกวา่ เล่าอวิ้ รูจ้ ะยกทหารข้ึนไปทาอนั ตรายทา่ น ขา้ พเจา้ เห็นจะเสียทีแก่เล่าอ้วิ ฮน่ั กองบู๊ หรือ เล่าสิว้ (Emperor Guangwu ,Liu Xiu) ผสู้ ถาปนาราชวงศ์ฮ่ันตะวนั ออก ซุนเซ็กไม่ฟังก็จับทวนขึ้นม้ากับทหารสิบสองคน พากันไปถึงศาลเจ้าฮั่นกองบู๊คานับ บวงสรวงแล้วจึงว่า แม้ข้าพเจ้าได้เมืองกังตั๋งสาเร็จความคิดแล้วเม่ือใด ข้าพเจ้าจึงจะมาทาพลีกรรม แล้วซุนเซ็กก็ออกจากศาล จึงปรึกษากับทหารทั้งปวงว่า เราจะไปดูกองทัพเล่าอ้ิวจะตั้งกระบวรศึก ประการใด ทหารทัง้ ปวงห้าม ซุนเซก็ ก็ไม่ฟงั ขน้ึ ม้าพาทหารสบิ สองคนนนั้ เลยี บออกไปตามเนินเขา ฝ่ายทหารเล่าอ้วิ เห็นดงั นนั้ ก็เอาเน้ือความไปบอกเล่าอวิ้ วา่ ซุนเซก็ กับทหารประมาณสิบเอ็ด สิบสองคนขึ้นมาถึงเนินเขา เล่าอ้ิวรู้เนื้อความดังน้ันก็คิดสงสัย จึงว่าซุนเซ็กข้ึนไปน้ันเห็นจะลวงเรา เปนกลศึกอย่าตามไปเลย ไทสูจู้จึงว่าคร้ังนี้ได้ทีแล้ว จะมิคิดอ่านจับตัวซุนเซ็กท่านจะไว้ทาการเมอื่ ไร เล่า แลว้ ไทสูจู้กถ็ ือทวนขน้ึ ม้าออกมานอกค่ายจึงรองประกาศแกท่ หารท้ังปวงว่า บดั น้เี ราจะออกไปจับ ตวั ซนุ เซก็ ผ้ใู ดทมี่ ีฝมี ือจะสมัคทาการด้วยเราก็ให้เรง่ ออกมา ทหารทั้งปวงกน็ ่งิ อยู่ แต่ทหารเลวคนหนงึ่ สามก๊กวิทยา

๒๖๘ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) สรรเสริฐว่า ไทสูจู้คนน้ีมีฝีมือกล้าหาญ เราจะไปทาการด้วย แล้วก็ข่ีม้าตามไทสูจู้ไป ไทสูจู้มิได้อยู่ท่าผู้ใด สองคนกับทหารน้ันรีบ ข้ึนไปบนเนินเขา ทหารท้ังปวงซ่ึงอยู่ในค่าย นัน้ ชวนกันแลดูไทสูจแู้ ลว้ ก็หัวเราะ ฝ่ายซุนเซ็กครั้นแลดูกระบวรทัพ เล่าอิ้วเสร็จแล้ว ก็ชักม้าลงมาจากเนินเขา พอได้ยนิ ไทสูจ้รู ้องวา่ ซุนเซ็กมงึ จะหนไี ปไหน ซนุ เซก็ เหลยี วหลังมา เหน็ ทหารสองคนขนึ้ มา้ ควบตามมา ซุนเซก็ จึงให้ทหารรออยรู่ ิมเชงิ เขา แต่ตวั นน้ั ยืนมา้ อยูห่ นา้ ทหาร ไทสูจตู้ ามมาทันจงึ รอ้ งถามวา่ ผู้ใดชือ่ ซุนเซ็ก ๆ จึงตอบว่าเราชื่อซุนเซ็ก ตัวนั้นชื่อไรเลา่ ไทสูจู้จึงว่าเราไทสจู ู้ จะมาจับตัวซุนเซก็ ๆ หัวเราะ แลว้ จงึ ว่า ตัวจะมาจับเราแต่สองคนนี้เรามไิ ดก้ ลัว แมเ้ รากลัวเรากม็ ใิ ชช่ าติทหาร ไทสจู ู้จึงตอบวา่ เราผู้ เดียวให้ตัวออกมาทั้งสิบสองคนน้ันเราก็ไม่กลวั ซุกเซ็กโกรธจึงขับม้าเข้ารบกับไทสจู ไู้ ดห้ ้าเพลง ไทสจู ู้ เหน็ ฝีมอื ซุนเซ็กนั้นเข้มแข็ง แล้วก็อยใู่ นพวกทหารก็ชักม้าหนี ซุนเซ็กจึงร้องว่า รบกันยังมิทันแพ้ชนะแลท่านมาหนีเราดังน้ี เหมือนหนึ่งมิใช่ชาติทหาร ไทสูจู้ทาเปนมิได้ยินก็ชักม้าหนีล่อให้ซุนเซ็กไล่ ซุนเซ็กก็ขับม้าไล่ไทสูจู้ไป พอทันเข้าท่ีตาบลเพ้งฉวน ไทสูจู้เห็นซนุ เซ็กตามมาทันเข้า ก็กลับหน้ามารบกับซุนเซก็ ไดห้ ้าสิบเพลง ซุกเซ็กเอาทวนแทงไทสูจู้ ๆ เอามอื รับจับทวนไวไ้ ด้ ไทสจู เู้ อาทวนแทงซนุ เซก็ ๆ ก็จบั ทวนไวไ้ ด้ ตา่ งคนต่างชิงทวนกนั จนพลัดตกมา้ ทั้งสองข้าง ทวนนั้นหลุดมือมิทันจะหยิบได้ ก็ลุกขึ้นปล้ากันจนเกราะแลเส้ือนั้นขาด ซุนเซ็กจึงชักเอา ทวนสน้ั ที่เหนบ็ หลงั ไทสูจอู้ ยู่นั้นได้ ไทสูจกู้ ช็ งิ ได้หมวกของซุนเซก็ ๆ เอาทวนแทงไทสจู ู้ ๆ เอาหมวกรับ ไว้ พอทหารทั้งสองฝ่ายตามมาทัน ทหารข้างไทสูจู้มาประมาณพันเศษ ทหารซุนเซ็กน้ันสบิ สองคนโห่ อึงมา ซุนเซ็กกับไทสูจู้เห็นทหารมา ก็ผละกันออก ทั้งสองข้าง ไทสูจู้จึงว่ิงเข้าหาพวก ฉวยได้ทวนเลม่ หนึ่ง ขึ้นขี่ม้ากลับออกมาจะสู้กับซุนเซ็ก ๆ ก็ข่ีม้า ถือทวน แต่ทหารน้ันน้อย ซุนเซ็กก็รบพลางหนี พลาง ไทสูจู้ไล่รบตามมาจนถึงท่ีต้ังค่าย พอจิวย่ี เหน็ กใ็ หท้ หารออกชว่ ย ซุนเซ็กรบกนั อยู่จนพลบคา่ เกิดพายุฝนตกหนกั กเ็ ลกิ ทัพเข้าคา่ ยทง้ั สองขา้ ง www.samkok911.com

ตอนท่ี ๑๓ ๒๖๙ ฝ่ายซุนเซ็กคิดแค้นนอนมิหลับ คร้ันเวลาเช้าซุนเซ็กยกทหารมาถึงหน้าค่ายเล่าอ้ิว ๆ จึงยก ออกจากค่ายจะรบกับซนุ เซ็ก ๆ จึงขับม้าออกยืนอยู่หน้าทหาร แล้วเอาทวนของไทสูจ้ซู ึ่งชิงได้ไว้นนั้ ชู ข้ึนแล้วร้องว่า เวลาวานน้ีเหตุว่าไทสูจู้หนีทัน หาไม่ก็จะตายเพราะทวนเล่มนี้ ไทสูจู้ได้ยินดังนั้นจึงชู หมวกของซุนเซก็ ข้นึ แล้วร้องวา่ นส่ี ีสะของใครเราได้ไว้ ตา่ งคนตา่ งเยาะเย้ยกนั ไปมา เลา่ อิ้วจึงขับไทสจู ู้ ให้ออกรบกับซุนเซ็ก เทียเภาเห็นไทสูจู้ข่ีม้าออกมา ก็ออกไปจะรบกับไทสูจู้ ๆ เห็นเทียเภาจึงร้องว่า มึงเปนคนต่าไม่ควรจะสู้กับกู มึงจะตายเสียเปลา่ ให้ซุนเซ็กนายมึงออกมาจึงจะควรกับฝีมือกู เทียเภา โกรธก็ขบั ม้าเข้ารบไทสจู ู้ไดส้ ิบสามเพลง ฝ่ายจิวยี่เมื่อซุนเซ็กยกไปรบเล่าอ้ิว จิวย่ีก็คุมทหารวกหลังยกลงไปขยกโอ๋ คร้ังนั้นตันบูชาว เมืองโลกั๋ง พาเอาพรรคพวกจะมาหาซุนเซ็ก เข้าอาศรัยอยู่ในเมืองขยกโอ๋ ตันบูคนน้ีมีกาลังมากรูป ใหญ่สูงห้าศอกเศษหน้าเหลืองตาแดง ครั้นรู้ว่าจิวย่ียกมาถึงขยกโอ๋ ตันบูจึงเปิดประตูรับจิวยี่ ๆ ก็เข้า อยใู่ นค่ายขยกโอ๋ ทหารเลา่ อ้ิวซงึ่ อยูร่ กั ษานัน้ ก็หนมี าหาเล่าอิ้ว ๆ รู้ดังนนั้ ตกใจจึงให้ตมี า้ ฬอ่ เรียกไทสูจู้ ๆ ก็ขับม้ากลับมาหาเลา่ อ้ิว ไทสูจู้จึงว่าแก่เล่าอ้ิวว่าข้าพเจ้ารบกับเทยี เภาจะมชี ัยอยู่แล้ว เหตุไฉนท่าน จึงตีม้าฬ่อเรียกขา้ พเจ้า เล่าอ้ิวจึงเลา่ เนื้อความให้ไทสูจู้ฟัง แล้วก็ยกทหารจะไปหาซเี หลฉกหยงตาบล ววั เหลง สามกก๊ วิทยา

๒๗๐ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายตันบูก็มาหาซุนเซ็ก บอกเนื้อความซ่ึงได้ทาการ น้ันใหฟ้ งั เตียวเจยี วที่ปรกึ ษาจงึ วา่ กับซนุ เซก็ ว่า บัดนี้ตาบลขยก โอก๋ เ็ ปนของเรา เล่าอิว้ ก็ยกหนไี ปแลว้ สงครามเราไดท้ ีจาจะยก ตามไปจึงจะควร ซุนเซ็กเห็นชอบด้วย ก็พาตัวตันบูยกทหาร ตามไปในเวลากลางคืน พอทันเล่าอิ้วกลางทาง เล่าอ้ิวก็ให้ ไทสูจู้ออกรบ ไทสูจู้ทานฝีมือซุนเซ็กมิได้ ไทสูจู้กับทหารสิบห้า คน ก็พากันหนีไปเมืองเก๋งก๋วน ทัพเล่าอิ้วก็แตกไปตั้งอยู่ ตาบลงิวจู๋ ฝ่ายฉกหยงซีเหลยกออกจากค่ายจะมารับเล่าอิ้วไม่ ทันที พอพบซนุ เซก็ เข้า ซนุ เซก็ ก็ให้ตนั บูออกตีทพั ฉกหยง ซีเหล ตันบู (Chen Wu) ก็แตกกระจายกันออก ฉกหยงหนีไปตาบลงิวจู๋พบกันกบั เลา่ อิ้ว แต่ซีเหลเข้าค่ายได้ก็ปิดประตูค่ายไม่ต่อสู้ ตันบูเข้าแหกค่ายฆ่าทหารซีเหลตายประมาณหกสิบคน ซุนเซ็กกใ็ ห้เลกิ ทพั ยกไปตามเลา่ อิว้ เล่าอวิ้ ก็ยกทหารออกจากคา่ ย ซุนเซ็กเหน็ เลา่ อ้ิวจึงรอ้ งวา่ มึงแตก หนีกมู าก็ตามมาทนั แลว้ เหตุไฉนมงึ จงึ ยอมแพ้ อิปีได้ยินซุนเซ็กว่าก็ ควบม้าออกรบกับซุนเซ็ก สู้กัน ได้สามเพลงซุนเซ็กจับตัวอิปีได้ หนีบรักแร้ไว้ แล้วขับม้าจะมา ค่าย ฝ่ า ย วั ว เ ห ล ง เ ห็ น ก็ ควบม้าถือทวนตามมาจะชิงเอา ตัวอปิ ี ทหารซุนเซ็กเหน็ วัวเหลง ใกล้ซนุ เซก็ เขา้ มาจงึ รอ้ งบอกซุน เซ็ก ๆ เหลียวมาร้องตวาดเสียงดังฟ้าผ่า วัวเหลงพลัดตกจากม้าสีสะแตกตาย ซุนเซ็กก็ควบม้ามาถึง หนา้ คา่ ย จงึ คลายรักแร้ออกทิ้งอิปลี ง อปิ ีน้ันตาย ทหารท้งั ปวงก็สรรเสริญวา่ ซนุ เซก็ มีกาลงั มากหาผใู้ ด เสมอมไิ ด้ จึงเรียกช่อื ว่าเสยี วปอออ๋ ง ภาษาไทยว่ามหาอปุ ราช www.samkok911.com

ตอนที่ ๑๓ ๒๗๑ ฝ่ายเล่าอ้ิวเสียทหารแลร้ีพลเปนอันมาก ก็พาฉกหยงหนีไปอยู่เมืองอิเจ๋ียง ซุนเซ็กก็ยก กลับมาล้อมคา่ ยซเี หลไว้ แล้วรอ้ งเรยี กซีเหลว่าให้ยกมาหาเรา ซีเหลจงึ ข้นึ ไปยืนบนสะพานเพลาะ เอา เกาทณั ฑย์ ิงถกู เข่าซา้ ยซุนเซก็ ๆ พลัดตกม้า ทหารวิง่ เขา้ รบั พาเอาไปคา่ ย กช็ วนรกั ษาซุนเซก็ อยูห่ ลาย วันจึงหาย ซุนเซ็กจึงคิดอุบายให้ทหารถอยค่ายเสีย แล้วให้ทาเปนร้องไห้ว่าซุนเซ็กถูกเกาทัณฑ์ตาย ครนั้ เวลาค่าซนุ เซก็ จึงแยกทหารออกซุ่มไวเ้ ปนสีก่ อง ซเี หลมิได้ร้กู ลสาคญั ว่าจริง เวลาดกึ ก็พาเตียวเอ๋ง ตนั เหงกบั ทหารทงั้ ปวงยกออกมาจะจบั ทหารซนุ เซ็ก ฝ่ายทหารซึ่งซุ่มอยู่นนั้ เห็นซีเหลออกจากคา่ ย กช็ วนกนั โหล่ ้อมพวกซเี หลไว้ ซนุ เซ็กกข็ ่ีม้าถือ ทวนมายืนอยู่ตรงหน้าซีเหล แล้วร้องว่ากูช่ือซุนเซ็ก ทหารพวกซีเหลเห็นซุนเซ็กก็ตกใจ ชวนกันท้ิง อาวุธเสียส้ินมิได้ต่อสู้ ยังแต่ซีเหลกับเตียงเอ๋งตันเหงยืนถือทวนอยู่ ทหารทั้งปวงก็รุมกันเข้าฆ่าซีเหล ตาย ตันบูทหารซุนเซ็กก็ว่ิงเข้าแทงเตียวเอ๋งตกม้าตาย จิวขิมยิงเกาทัณฑ์ถูกตันเหงตาย ซุนเซ็กจึงยก เข้าต้งั อยู่ในคา่ ยซเี หล จึงเกล้ียกลอ่ มทหารซเี หลไดเ้ ปนอันมาก แลว้ ก็ยกไปตามไทสูจู้ ณ เมืองเก๋งก๋วน จงึ ให้ต้ังอยนู่ อกเมอื ง แลว้ ปรกึ ษาจิวยี่วา่ ทาไฉนเราจะจบั ไทสจู ูไ้ ด้ จวิ ยจ่ี ึงวา่ ขอให้ท่านจดั ทหารยกเข้า ตีเมืองเปนสามดา้ นเปิดไว้ดา้ นหนง่ึ แล้วจึงให้ทหารไปซุม่ อยูต่ รงหน้าเมืองไกลช่ัวพักม้าหนึ่ง เอาเชือก ขึงทางไว้ คอยจับตัวไทสูจู้ท่ีน่ันเห็นจะได้เปนมั่งคง ซุนเซ็กเห็นชอบด้วย เวลากลางคืนก็ยกเข้าตีเมอื ง เปนสามด้านเปดิ ไวด้ า้ นหนึง่ ฝ่ายไทสูจู้เสียใจนัก คร้ันจะยกออกรบกับซุนเซ็ก ทหารก็น้อยประมาณพันเศษ แล้วก็ไม่ สันทัดในการรบ แต่ล้วนชาวบ้านนอก ไทสูจู้จึงเปิดประตูหนีออกจากเมือง ทหารซุนเซ็กรุมเข้ารบ แลแกล้งแหวกให้ไทสูจู้หนีไปตามทางซึ่งคิดทาการไว้น้ัน ไทสูจู้ก็พลัดทหารควบม้าหนีไป ม้านั้นพาน เชือกซึ่งทหารซุนเซ็กขึงขวางทางไว้ม้าน้ันก็ ล้มลง ทหารซึ่งซุ่มอยู่ก็ออกจับไทสูจู้มัดมา ให้ซุนเซ็ก ๆ เห็นก็วิ่งออกมาแก้ไทสูจู้เสีย แล้วจูงมือมาน่ังจึงว่า เล่าอ้ิวเล้ียงท่านมิได้ ถึงขนาด ถ้าท่านสมัคทาราชการด้วยเรา ๆ จะเลี้ยงท่านให้ดีกว่าเล่าอ้ิวอีก ไทสูจู้ได้ยิน ซุนเซ็กว่าดงั น้ันยนิ ดนี กั จึงคดิ ว่าซุนเซ็กมไิ ด้ มีพยาบาท จึงว่าข้าพเจ้าจะสมัคทาราชการ ดว้ ยท่านสบื ไป สามกก๊ วิทยา

๒๗๒ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ซุนเซ็กจับเอามือไทสูจู้แล้วหัวเราะว่า เมื่อครั้งเรารบกับท่านท่ีตาบลสินเต๋งนั้น ถ้าท่านจับ เราได้จะฆา่ เราหรือไม่ ไทสจู จู้ ึงตอบว่า ๆ ไมถ่ ูก แล้วซุนเซก็ กบั ไทสจู ูก้ ็ชวนกันหวั เราะ ซนุ เซ็กจึงให้แตง่ โต๊ะเลี้ยงทหารท้งั ปวง ซุนเซ็กกับไทสูจกู้ ็กินพร้อมกัน ไทสูจู้จึงว่าสมัคพรรคพวกของเล่าอิ้วพลดั พราย กนั อยู่ ข้าพเจา้ คดิ ว่าจะลาทา่ นไปเกล้ียกล่อมมาไวจ้ ะได้เปนกาลงั ท่าน เกรงทา่ นจะไมเ่ ช่อื ซุนเซ็กจึงว่า เราก็เช่อื อยู่ แต่ท่านเรง่ ไปพรุง่ นเ้ี วลาตวนั เที่ยง กลับมาให้ถงึ เรา ๆ จะคอยท่าน ไทสูจู้รับคาซุนเซก็ ทา คานับแล้วลาไป ฝ่ายที่ปรึกษาทั้งปวงจึงว่าแก่ซุนเซ็กว่า ท่านปล่อยไทสูจู้เสียดังนี้ท่ีไหนจะกลับมา ซุนเซ็ก ตอบว่าไทสจู ้เู ปนคนดมี คี วามสัตย์ รับคาเราแลว้ ทจ่ี ะไมก่ ลบั มานัน้ เราไม่เห็นด้วย ท่ปี รกึ ษาทัง้ ปวงก็ยัง ไม่ส้ินสงสัย หากเกรงซุนเซ็กก็นิ่งอยู่ คร้ันเวลาเช้าจึงชวนกันเอาไม้ไปปักไว้หน้าค่ายคอยจะจับเท็จ ไทสูจู้ ๆ ครัน้ ถงึ กาหนดพอเงาตรง ไทสูจู้กพ็ าคนมาถึงคา่ ยประมาณพันเศษ ทหารทั้งปวงเหน็ ไทสูจู้มา สมคาซุนเซ็กวา่ ก็ชวนกนั สรรเสริญซนุ เซก็ ว่า มีปญั ญาร้จู กั นา้ ใจคน www.samkok911.com

ตอนท่ี ๑๓ ๒๗๓ ซุนเซ็กไดท้ หารประมาณสามหมืน่ จึงยกไปเมืองกังต๋ัง ชาวเมืองทั้งปวงก็สมัค เข้าด้วยซุนเซก็ ๆ ก็กาชับทหารท้งั ปวง มิให้ เบียดเบียฬราษฎรให้ได้ความเดือดร้อน คน ทั้งปวงก็อยู่เปนสุข จึงเรียกซุนเซ็กว่า ซุนหลวง แล้วก็ชวนกันเอาสุราเคร่ืองเลี้ยง มาให้แก่ซุนเซ็ก ซุนเซ็กก็ให้เงินทองแพรผ้า แก่คนทั้งปวงตามสมควร แต่บันดาทหาร ของเล่าอว้ิ ซ่ึงอยูเ่ มอื งกงั ต๋ังนั้น ใครจะสมคั ทาการด้วยซุนเซก็ กเ็ ลยี้ งไว้ ทีม่ ยิ อมกใ็ ห้เงนิ ทองเปนอนั มาก ให้กลับไปอยู่ตามภูมลิ าเนา กิตติศัพท์ฟุ้งเฟ่ืองข้ึนกว่าเก่า ซุนเซ็กจึงแต่งทหารให้ไปรับมารดา กับอาว์ แลน้องชายหญิงมาไว้ตาบลขยกโอ๋ แล้วต้ังให้ซุนกวนน้อยชายกับจิวท่ายไปรักษาเมืองฮวนเสีย ตัวซุนเซก็ กย็ กทหารทงั้ ปวงไปตีเมืองตอ๋ งง่อ คร้ังนัน้ เงียมแปะฮอ ซึ่งตงั้ ตวั ข้นึ เปนเจา้ เรียกว่าเตก๊ ออ๋ ง อยู่ ณ เมอื งต๋องงอ่ จงึ แต่งทหารให้ ไปรักษาตาบลออเสงแกหิน ซึ่งเปนแดนเมืองต๋องง่อ จัดแจงเมืองสาเร็จ มีทหารมาบอกว่าซุนเซ็กยก ทัพมา เงียมแปะฮอจึงให้น้องชายชื่อเงียมอี๋ ยกไปต้ังอยู่สพานหองเก๋ียวเปนทางสาคัญ เงียมอี๋ขี่ม้าถอื กระบี่ขึ้นคอยซุนเซ็กอยู่บนสะพาน ทหารเอาเน้ือความมาบอกซุนเซ็กว่า เงียมอี๋ยกมาคอยรบอยู่ ซุนเซ็กซึงสั่งทหารว่า จะยกไปรบกับเงียมอี๋ เตียวเหียนท่ี ปรึกษาจึงว่า ทหารที่มีฝีมือก็มีอยู่ ซึ่งท่านจะไปรบกับ เงย่ี มอนี๋ น้ั ประดจุ เอาทองไปรูศ่ ิลา ซุนเซ็กเห็นชอบดว้ ย จึงแต่งให้ฮนั ต๋งคุมทหารเข้า เงยี มแปะฮอ (Yan Baihu) รบกับเงียมอ๋ีบนสะพาน แล้วให้ตันบูจิวขิมลงเรือเล็กเอา เกาทัณฑ์ยิงกระนาบสองข้างสะพาน เง่ียมอ๋ีเสียทหารเปน อนั มาก ก็ถอยทัพคืนเข้าเมือง ฮันต๋งกไ็ ลร่ บไปถึงเชิงกาแพง ซุนเซ็กกย็ กทหารเขา้ ล้อมเมอื งต๋องง่อไว้ท้ังบกทงั้ เรอื ถงึ สาม วัน มิได้เห็นผู้ใดออกมาต่อสู้ ซุนเซ็กจึงพาทหารเท่ียวไป รอบกาแพงเมืองแล้วร้องว่า ใครจะเข้าด้วยก็ให้เร่งออกมา เรามไิ ด้กระทาอันตราย สามกก๊ วิทยา

๒๗๔ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายทหารเงียมแปะฮอคนหนึ่งยืนอยู่บนหอรบ ได้ยินเสียงซุนเซ็กร้องมาก็โกรธ เอามือซ้าย ท้าวแปหอรบ เอามือขวาช้ีแล้วก็ร้องด่าลงมา ไทสูจู้เห็นจึงขึ้นเกาทัณฑ์พาดลูกไว้ แล้วเหลียวมาบอก ทหารวา่ เราจะตรึงมืออ้ายคนร้ายไวก้ บั แปหอรบ คนทั้งปวงเหลียวมา กเ็ หน็ ลกู เกาทัณฑต์ รงึ มือทหาร น้ันอยู่ ก็ชวนกนั สรรเสริญไทสูจู้ว่า ชานาญเกาทัณฑ์หาผเู้ สมอมไิ ด้ ฝ่ายทหารเจ้าหน้าท่ี จึงเอาเน้ือความน้ันไปบอกแก่เงียมแปะฮอ ๆ ก็สั่นสีสะว่า ถ้าเราได้ ทหารดงั นี้ไวแ้ ตค่ นหนึ่ง เรามิได้กลัวผ้ใู ดเลย แลว้ เงียมแปะฮอจึงปรึกษาทหารทั้งปวงว่า ศกึ ครัง้ น้ใี หญ่ หลวงเราจะคิดประการใด เงียมอี๋จึงว่า ข้าพเจ้าจะขออาสาออกไปพูดกับซุนเซ็กโดยดี เงียมแปะฮอ เห็นชอบด้วย เงียมอ๋ีก็ลาออกไปหาซุนเซ็ก ณ ค่าย ซุนเซ็กเห็นเงียมอ๋ีเดิรเข้ามาทาดีใจยืนขึ้นคานับ แล้วร้องเชิญให้นั่งชวนให้เสพย์สุรา ครั้นเงียมอี๋เมาสุราแล้ว ซุนเซ็กจึงถามว่า เงียมแปะฮอพ่ีชายท่าน คิดอ่านประการใด เงียมอี๋บอกว่า พ่ีชายข้าพเจ้ากับท่ีปรึกษาทั้งปวงคิดอ่านกันว่า จะขออ่อนน้อมจะ แบ่งเมืองให้ท่านกึ่งหน่ึง ซุนเซ็กโกรธจึงว่าเมืองต๋องง่ออยู่ในเง้ือมมือกูแล้ว มึงบังอาจเจรจาดังน้ี ซุนเซก็ ก็ส่งั ทหารจะใหเ้ อาตัวเงียมอ๋ไี ปฆา่ เสยี เงียมอี๋ไดย้ นิ ดังน้นั ฉวยกระบลี่ ุกขน้ึ จะฟันซนุ เซก็ ซนุ เซก็ ชักกระบ่ีเหน็บหลังน้ันคว่างออกไปถูกเงียมอี๋ตาย แล้วจึงให้ทหารตัดสีสะเงียมอี๋ทิ้งเข้าไปในกาแพง เงยี มแปะฮอเห็นก็ตกใจ ครั้นจะคดิ อา่ นยกออกรบกับซนุ เซก็ ก็เกรงอยู่ เวลาคา่ เงยี มแปะฮอจงึ พาทหาร หนีออกจากเมือง www.samkok911.com

ตอนท่ี ๑๓ ๒๗๕ ฝ่ายซุนเซก็ รู้ว่าเงียมแปะฮอทิ้งเมืองเสียแล้ว จึงแตง่ ให้อยุ กายไปตีตาบลแกหิน ให้ไทสจู ไู้ ปตี ตาบลออเสง คร้ันตีบ้านสองตาบลได้แลว้ ซุนเซ็กก็จดั แจงให้ราษฎรเมืองต๋องง่ออยเู่ ปนสขุ แล้วจึงเลิก ทหารยกไปตามเงยี มแปะฮอ ฝ่ายเงียมแปะฮอแปลงตัวเปนโจรป่า คุม พรรคพวกยกไปตาบลอิข้องเที่ยวเปนโจรอยู่ เลงโฉ ชาวบ้านอิข้อง ก็คุมเอาราษฎรชาวบ้านยกออกตี เงียมแปะฮอ ๆ หนีขา้ มฟากไปต้ังอยูต่ าบลไซสิน จะไป เมอื งห้อยเข ฝ่ายซุนเซก็ ยกตามมาถึงท่ีตาบลอิข้อง เลงโฉ รู้ก็พาเอาลูกชายสองคนออกมาหาซนุ เซ็ก แล้วบอกวา่ เงียมแปะฮอหนีไปทางเมืองห้อยเข ซุนเซ็กจึงตั้ง เลงโฉเปนนายทหารรอง แล้วก็รีบยกทัพไปตาม เลงโฉ (Ling Cao) เงยี มแปะฮอทันกนั เขา้ ทตี่ าบลไซสนิ เทียเภาก็ขบั ทหารเขา้ ตีทัพเงยี มแปะฮอ ๆ แตกหนีไปเมืองหอ้ ยเข ฝ่ายอ่องหลองเจ้าเมืองรู้ว่าเงียมแปะฮอแตกมา จึงให้จัดแจงทหารจะยกออกมาช่วยเงียม แปะฮอ งีห้วนชาวเมืองอีเหี้ยวซึ่งเปนท่ีปรึกษาจึงว่าซุนเซ็กเปนคนมีฝีมือ แล้วก็ต้ังอยู่ในความสัตย์ เงียมแปะฮอเปนหยาบช้า ซ่ึงท่านจะไปช่วยเงียมแปะฮอน้ันเห็นไม่ควร ขอให้ท่านคิดอ่านจับตัว เงียมแปะฮอส่งให้แก่ซุนเซ็ก อ่องหลองโกรธตวาดเอางีห้วน ๆ จนใจก็น่ิงอยู่ อ่องหลองจึงยกทหาร ออกมาหาเงยี มแปะฮอ แลว้ พากนั ไปต้งั อยู่ริมทงุ่ ริมเชิงเขาคอยรบั ซนุ เซก็ ฝ่ายซุนเซ็กยกมาถึงค่ายเงียมแปะฮอ แลเห็นอ่องหลองยืนม้าถือกระบี่อยู่ ซุนเซ็กจึงร้องว่า เราทาการท้ังน้ีประสงค์จะให้ราษฎรได้ความสุข เงียมแปะฮอเปนคนหยาบช้า เหตุไฉนตัวท่านจึงมา เข้าดว้ ยคนผดิ ออ่ งหลองได้ยินดังน้ันจึงรอ้ งดา่ ซุนเซ็กว่า มงึ เปนคนโลภเทย่ี วรบพงุ่ ได้เมืองหลายตาบล แลว้ ยงั มหิ นาใจ บัดนย้ี กมายา่ ยีในแดนกู ๆ จงึ ยกมาใหเ้ งยี มแปะฮอแกแ้ ค้นมึงใหจ้ งได้ ซุนเซ็กโกรธก็ชักมา้ เขา้ รบกับอ่องหลองได้หกเพลง ไทสูจู้เหน็ ดงั นนั้ ก็ควบม้าถือทวนออกมา รบแทนซุนเซ็ก จิวเจียมทหารอ่องหลองเห็นก็ออกรบกับไทสูจู้ได้ห้าเพลง พอจิวยี่เทียเภายกมาทัน สามก๊กวิทยา

๒๗๖ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ก็วกหลังล้อมอ่องหลองไว้ อ่องหลองก็ พ า เ งี ย ม แ ป ะ ฮ อ ห นี ก ลั บ เ ข้ า เ มื อ ง ชักสะพานคูปิดประตูไว้ม่ังคง ซุนเซ็กก็ยก ทหารเข้าล้อมเมืองไว้ ฝ่ายอ่องหลองจึง ปรึกษากับเงียมแปะฮอว่า ซุนเซ็กมาล้อม เราไวเ้ ราจะน่ิงอยฉู่ นี้เห็นมิควร จาเราจะยก ทหารออกไปรบกับซุนเซ็ก ถึงจะตายก็จะ ได้ปรากฎว่าเปนชาติทหาร เงียมแปะฮอจงึ ว่า ซ่ึงจะยกออกไปนั้นเห็นจะสู้ซุนเซ็กมิได้ ถ้าจะน่ิงอยู่ดังน้ี ซุนเซ็กสิ้นสเบียงอาหารแล้วก็จะเลิกทัพ กลับไปเอง เราก็จะไดท้ ีตดิ ตาม ออ่ งหลองเห็นชอบด้วยกร็ กั ษาเมืองไว้ ฝ่ายซุนเซ็กล้อมเมืองห้อยเขไว้ถึงห้าวัน ก็มิได้เห็นผู้ใดออกมาสู้รบ คร้ันจะยกเข้าหักโหมก็ เห็นจะเสียท่วงที จึงปรึกษาทหารทั้งปวงว่าเราจะคิดอ่านประการใด ซุนเจ้งจึงว่าเมืองห้อยเขน้ี ก็อาศรัยสเบยี งอาหารในตาบลแจตอกเปนกาลงั จึงตั้งมนั่ อยไู่ ด้ ถ้าเรายกไปชิงเอาแจตอกได้ ออ่ งหลอง กจ็ ะขาดสเบยี ง ซุนเซก็ จึงส่ังใหเ้ ลกิ ทัพรบี ยกทหารไปตีตาบลแจตอก ขณะนั้นทหารเข้าไปบอกอ่องหลองว่า ซุนเซ็กยกไปตีแจตอกแล้ว อ่องหลองจึงขึ้นยืนดูบน หอรบ แลลงไปดูก็มิได้เห็นผู้คน เห็นแต่ธงปักไว้กับควันเพลิงท่ีหุงอาหารอยู่ อ่องหลองก็คิดสงสัย จิวเจียดจึงวา่ การท้ังนซี้ ุนเซ็กคิดทาไวจ้ ะใหเ้ ราฉงนมิให้เราติดตามไป ข้าพเจ้าจะขออาสายกไปตามชงิ เอาแจตอกไว้ให้ได้ อ่องหลองจึงให้จิวเจียดกับเงียมแปะฮอคุมทหารห้าพันเปนกองหน้ายกไปก่อน แล้วอ่องหลองจึงยกตามไปภายหลงั จิวเจียดกับเงียมแปะฮอยกออกจากเมืองได้สามรอ้ ยเส้น ทันทัพ ซุนเซ็กท่ีชายป่า คร้ันเวลาค่าเงียมแปะฮอได้ยนิ เสียงกลองก็ตกใจ แลไปแสงเพลิงสว่างเห็นตัวซุนเซก็ เงียมแปะฮอชักมา้ หนี พอทหารซุนเซก็ ยกเขา้ ล้อม ไว้ทัน จิวเจียดก็ควบม้ารากระบี่เข้าสู้กับ ซุนเซ็ก ๆ เอาทวนแทงถูกจิวเจียดตกม้าตาย เงียมแปะฮอก็ควบม้าหนีไปตาบลอิข้อง ฝ่าย อ่องหลองรู้ว่าทัพหน้าแตกแล้ว ก็พาทหารหนีไป ตั้งอยรู่ มิ ชายทะเล ซนุ เซ็กมชี ยั ชนะกก็ ลับมาตัง้ อยู่ เมืองหอ้ ยเข เกลยี้ กลอ่ มไดท้ หารเปนอันมาก www.samkok911.com

ตอนท่ี ๑๓ ๒๗๗ คร้ังน้ีตังสิดซ่ึงอยู่เมืองเหยียวรู้ว่าเงียมแปะฮอหนี มาอยู่ตาบลอิข้อง จึงจับตัวเงียมแปะฮอตัดสีสะมาให้ซุนเซ็ก ๆ ก็ดีใจแล้วเห็นตังสิดหน้าเหลี่ยมปากกว้าง สูงห้าศอกเศษ สมควรท่ีจะเปนทหาร ซุนเซ็กจึงต้งั ตังสิดใหเ้ ปนแปดเปาสุมา นายทหารเอก ซุนเซ็กจึงแต่งให้ซุนเจ้งผู้อาว์อยู่รักษาเมือง ห้อยเข ให้จูตีไปรักษาเมืองต๋องง่อ ตัวซุนเซ็กก็ยกทหาร กลบั ไปอยู่เมอื งกังตงั๋ ตังสดิ (Dong Xi) ฝ่ายซุนกวนกับจิวท่ายซึ่งไปอยู่รกั ษาเมืองอ้วนเสีย เวลากลางคืนมโี จรปา่ ยกมาล้อมไว้ส่ีด้าน จิวท่ายเหน็ จะสู้มิได้ จึงอุ้มเอาซุนกวนข้ึนม้าถือกระบี่หนีออกจากเมอื ง พวกโจรเห็นดังน้ัน ก็รุมกันเข้า จับแทงถูกหลายแห่ง จิวท่ายก็ฆ่าโจรตายประมาณสิบห้าคน แล้วก็ควบม้าหนี โจรคนหน่ึงควบม้าไล่ ตามไป จิวท่ายเหลียวมาเห็นเอากระบ่ีฟันถูกโจรตาย พอมีคนเอาเนื้อความไปบอกซุนเซ็ก ๆ รู้ตกใจ จึงแต่งทหารให้ไปรับซุนกวนกับจิวท่ายมา จิวท่ายถูกทวนถึงสิบแผลเห็นว่าจะมิรอด ซุนเซ็กมีความ วิตกนกั ซุนกวน (Sun Quan) สามกก๊ วิทยา

๒๗๘ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) ตังสิดจึงว่าเมอื่ ข้าพเจ้ายังเท่ียวเปนโจรอยู่ชายทะเลน้ัน ก็ถูกทวนหลายแห่ง งีห้วนชาวเมอื ง ห้อยเข มารักษาข้าพเจ้าสิบห้าวันหาย ซุนเซ็กจึงว่างีห้วนคนน้ีกับข้าก็รู้จักกันอยู่ จึงให้เตียวเจียวกับ ตังสิดไปเชิญตัวงีห้วนมา ครั้นงีห้วนมาถึง ซุนเซ็กก็ออกไปรับกระทาคานับแล้วซุนเซ็กจึงตั้งให้งีห้วน เปนที่ก๋งเชานายหมอเอก จะให้รักษาจิวท่าย งีห้วนจึงว่าข้าพเจ้ารู้น้อย ฮัวโต๋อยู่ ณ เมืองไพก๊กเปน หมอเอกหาผู้ใดเสมอมไิ ด้ ซนุ เซ็กจงึ ให้ทหารไปเชญิ ฮัวโต๋ ครั้นเวลาเช้าฮัวโต๋มาถึง ซุนเซ็กเห็นฮัวโต๋รูปงามผมยาว จึงเชิญนั่งท่ีสูงจึงว่า ข้าพเจ้าเชิญ ท่านมาจะให้รักษาจิวท่าย ฮัวโต๋รับว่าท่านอย่าวิตกเลย ข้าพเจ้าจะรักษาสามวันให้หาย ครั้นฮัวโต๋ รักษาจิวท่ายหายแล้ว ซุนเซ็กก็ยกทหารไปจับโจรซึ่งมารบซุนกวนกับจิวท่ายน้ัน ครั้นจับโจรได้เสร็จ แล้ว ซุนเซ็กจึงยกไปเมืองกังหนา ตั้งเกล้ียกล่อมตกแต่งบ้านเมือง แล้วแต่งหนังสือแจ้งเนื้อความท้ัง ปวงไปถึงพระเจ้าเห้ียนเต้กับโจโฉเปนทาง คานับ แล้วให้ทหารไปเมืองลาหยงทวงตราหยกซึ่งฝาก อว้ นสดุ ไว้นั้น ฮวั โต๋ (Hua Tuo) www.samkok911.com