കള്ളിയങ്കാട്ട് നീലി

a ് oരു aമാവാസിയായിരു . െകാ ാര ില് ഏവരും നിദ്രയിലാ . uണര് ിരു ചില കാവല്ക്കാര് കൂടി ൈവകാെത uറക്കം തൂങ്ങി ടങ്ങി. a ഃ രം പരിപൂര്ണനിശബ്ദമാണ്. െതാ ിലില് കിട ര ശിശുക്കളും eഴുേ ിരു . aവര് പരസ്പരം സംസാരിച്ചുതുടങ്ങി. “നീലാ..?” െപണ്കു ി വിളിച്ചു. “e ാ നീലി..?” “നീലാ, eന്െറ തല െപരുക്കു തുേപാെല. വയറ് ക ിക്കാളു . e ാം eനിക്ക് നശി ിക്കണെമ ് േതാ .” “ശരിയാണ് നീലി, eനിക്കുമങ്ങെന േതാ . വിശ ി വയയ്. പാലുകുടിച്ചിെ ാ ം മതിയാകു ി .” “aേതയ് നീലാ, ആ ദാസിെ ിെന കടിച്ചുമുറിച്ചുതി ാന് േതാ ി. njാന് aടക്കി ിടിച്ചു കിട . നമുക്കു പുറ േപായാേലാ?” നീലി േചാദിച്ചു. “േപാകാം.”

നീലന് u ാഹമായി. ര ശിശുക്കളും a ഃ രജാലകം വഴി പുറേ ക്ക് പറ േപായി. ര കടവാവലുകള് പറക്കു തുേപാെലയായിരു ആ കാഴ്ച. oരാഴ്ചക്കുേശഷം കുേറ കര്ഷകര് നിലവിളികേളാെട െകാ ാര ിെല ി. aവര് രാജാവിെന മുഖം കാണിച്ച് സങ്കടമുണര് ിച്ചു: “മഹാരാജാവ് ക്ഷമിച്ചാലും. njങ്ങളുെട ക കാലികള് െകാ െ ടു . e ാദിവസവും കുേറ ക കാലികളുെട eലല്ും േതാലും njങ്ങള്ക്കു കി ം. ആരാണീ പാതകം െചയയ്ു െത ് aറിയി . ഏെതങ്കിലും ഭയങ്കര മൃഗമാേണാ aേതാ രക്ഷ കളാേണാ iതുെചയയ്ു െത ് aങ്ങു ക പിടിച്ച് പരിഹാരമു ാക്കിയാലും.” പരാതി േക ് രാജാവ് മ ിേയാട് പറ : “കാ ിറ ില് വ െച ാ ളും കൂ മായി iരപിടിക്കാനിറങ്ങിയി ാകും. കുറച്ചുഭട‫◌ډ‬ാെര aവിെട നിേയാഗിക്കൂ.” പേക്ഷ പരാതികള് ദിവസം െചലല്ുേ ാറും വര് ിച്ചു വ. കാവലിനുേപായ ഭട ാെര ാം നിരാശരായി തിരിച്ചുവ .

രാജാവ് വിഷ നായി. : aേ ഹം ചാരപ്രമുഖെന aടു വിളിച്ചി ് പറ “e ാ േഗാശാലകളും ചാര ാര് രഹസയ്മായി നിരീക്ഷിക്കെ .” 11 a രാത്രി െകാ ാരം േഗാശാലക്കു സമീപം iരു ില് പതിയിരു oരു ചാരന് െnj ി ിക്കു oരു കാഴ്ച ക . a ഃ രജാലക ിലൂെട കടവാവലുകേളേ ാെല പുറേ ക്കു പറക്കു നീലനും നീലിയും. aവര് േഗാശാലയിേലക്ക് പറ ിറങ്ങി. ആര് ിേയാെട പശുക്കെള പിടിച്ച് വലിച്ചുകീറി ഭക്ഷിച്ചു. ചാരന് aതുക ് വിറച്ചു. “ഈശവ്രാ iത് സതയ്േമാ aേതാ മിഥയ്േയാ?” ചാരന് ഈ വിവരം ചാരപ്രമുഖെന aറിയിച്ചു. ചാരപ്രമുഖന് പിേ ് രാജസമക്ഷം ഹാജരായി കാരയ്ങ്ങള് aറിയിച്ചു. രാജാവ് െnj ിേ ായി. aേ ഹ ിനത് uള്െക്കാ ാനായി .

“aങ്ങ് വിശവ്സിക്കണം. പല േഗാശാലകളില് നി aറിയി കളും o തെ യാണ്.” ചാരപ്രമുഖന് വിശദീകരിച്ചു. “ഈശവ്രാ iെതാ ം സതയ്മാകാതിരിക്കെ . േവഗം െകാ ാരം േജയ്ാ യ്െന വിളിച്ചുവരു ..” രാജാവ് പരിഭ്രാ നായി. െകാ ാരം േജയ്ാ യ്ന് വ പ്ര ം വച്ചു. കുേറ േനരം ചി ാദീനനായിരു േശഷം ്. േജയ്ാ യ്ന് പറ : “aങ്ങ് ക്ഷമിച്ചാലും. കു ങ്ങളില് aഭൗമമായ oരു ശക്തി കാണു വര്ഷങ്ങള്ക്കുമു ് ദുര്മരണെ ര ് ആ ാക്കള് പ്രിതികാര ിനുേവ ി പുനര് നിച്ചിരിക്കുകയാണ്. aവെര തടുക്കാന് ആര്ക്കും കഴിയി .” “േജയ്ാ യ്േര നാെമ ാണ് െചേയയ് ത്” രാജാവ് ൈദനയ്തേയാെട േചാദിച്ചു. “പറയു തുെകാ ് തിരുവു േക്കടു ാകരുത്. aവെര വധിക്കാന് പ െമങ്കില് aതു െചയയ്ുക.” േജയ്ാ യ്ന് പറ തുേക ് രാജാവ് െന ില് ൈകവച്ച് െപാ ിക്കര . “ഈശവ്രാ eന്െറ കു ങ്ങള്..?”

a രാത്രി രാജാവ് a ഃ ര ിെല ി രാ ിേയാട് വിവരങ്ങള് പറ . വിവരങ്ങള് oരു കാരണവശാലും പുറ േപാകരുെത ് േജയ്ാ യ്േനാടും ചാരപ്രമുഖേനാടും രാജാവ് നിര്േ ശിച്ചിരു തിനാല് രാ ി േപാലും iക്കാരയ്ം aറി ിരു ി . രാ ി കു ങ്ങെള െക ി ിടിച്ച് െപാ ിക്കര . “i , njാന് സ തിക്കി . eന്െറ കു ങ്ങെള െതാടാന് njാന് aനുവദിക്കി .” രാജാവ് രാ ിയുെട കരം കവര് ി പറ : “ആ േനാ ായ കു ങ്ങളാണ്. രാ ിേയക്കാള് ഏേറ ദുഃഖമു ് നമുക്ക്. പേക്ഷ നമുക്ക് രാജയ്മാണ് വലുത്. കു ങ്ങെള uേപക്ഷിേച്ച പ . ശാഠയ്ം കളയൂ രാ ി.” “aവിടു ിവെര e െചയയ്ാന് േപാകു ?” രാ ി വിതു ലടക്കി േചാദിച്ചു. “കു ങ്ങെള വധിക്കാന് നമുക്ക് മനസു വരു ി . aവെര നമുക്ക് ദൂെരെയാരിട ് uേപക്ഷിക്കാം.” രാജാവ് പറ . aതുേക ് രാ ി െതാ ിലില് കിട റങ്ങു കു ങ്ങെള മതിവരുേവാളം ചുംബിച്ചു. e ി പറ :

“aവിടുെ വാക്കിെന iേ ാളം eതിര് ി ി ഈയു വള്. aങ്ങയുെട ഹിതം േപാെല നടക്കെ .” 12 േചാളരാജയ് ിന്െറ െതേക്ക aതിര് ിയിെല നാഗര് േകാവിലിനടു പ വങ്കാട് e െകാടും വന ില് നീലനും നീലിയും uേപക്ഷിക്കെ .

uറക്കമുണര് ശിശുക്കള് ക തുറ േനാക്കിയേ ാള് തങ്ങള് കാ ിലാെണ ് മനസിലായി. aവരവിെട പിച്ചവച്ചു നടക്കാന് തുടങ്ങി നീലി പറ : “നീലാ, െകാ ാരേ ക്കാള് രസമാണേ ാ iവിടം.” “aെത നീലി.” നീലനും ആഹല്ാദ ിലായിരു . “iവിെട നമുക്ക് പലതും െചയയ്ാനു ് നീലാ.” നീലി eേ ാ ചി ിച്ചുെകാ ് പറ . aേ ാള് aവളുെട മുഖം ബീഭ മായിരു . പ വങ്കാ ിനു സമീപമാണ് പഴകനലല്ൂര് ഗ്രാമം. നീലനും നീലിയും ഗ്രാമ ില് കട വിഹരിച്ചു തുടങ്ങി. ഗ്രാമ ിെല േഗാശാലകളില് രാത്രികാലങ്ങളില് കട െച ് aവര് ക കാലികെള െകാെ ാടുക്കി. ഗ്രാമീണര് പരാതിയുമായി ഗ്രാമസഭെയ സമീപിച്ചു. പഴകനലല്ൂര് ഗ്രാമവും േക്ഷത്രവും ഭരിക്കു ത് eഴുപതുേപര് േചര് ഊരാ യാണ്. eഴുപതുഊരാ ക്കാരും േചര് ് പരിഹാരമാേലാചിച്ചു.

ക കാലികെള െകാലല്ു ത് കാ മൃഗങ്ങള , oരു രക്ഷ ാെണ ് നാഗര്േകാവിലില് നി ് aവര് െകാ വ മാ ികനായ ന ി പറ . “o , aവര് ര േപരു ്. ര ദുരാ ാക്കള് േചര് ാണ് ആടുമാടുകെള െകാ ് രക്തം കുടിക്കു ത്. ൈവകാെത aവര് മനുഷയ്േരയും പിടിക്കും.” ഊരാ ക്കാര് eഴുപതുേപരും െന ് ൈകവച്ച് പ്രാര് ിച്ചു. “e ാ ന ി oരു േപാംവഴി?” “ദുരാ ാക്കെള തളക്കണം. േവഗം oരു േഹാമകു ം തയയ്ാറാക്കാന് ഏര് ാടു െചയയ്ൂ.” ന ി പറ പ്രകാരം ഊരാ ക്കാര് േഹാമകു െമാരുക്കി. ന ി േഹാമം തുടങ്ങി. കാ ിരമരം െകാ ര ് െചറു പ്രതിമകള് െവ ിയു ാക്കി ന ി ആവാഹനം തുടങ്ങി. കാ ില് കളിച്ചുനടക്കുകയായിരു നീലനും നീലിയും. നീലന് െപാടു േന കളി നിര് ി നില ിരു . aവന് aസഹയ്തെകാ ് പുള . “e പ ി നീലാ..?”

“aേയയ്ാ നീലി, eനിെക്കേ ാേപാെല... ശരീരം ചു പഴുക്കു .” നീലന് aസഹയ്മായ േവദനെകാ ് നിലവിളിച്ചു. നീലന്െറ േദഹം ചു പഴു ് ചുവ നിറമായി. aവന് a രീഷ ിെല oരു ചുഴിയിേലക്ക് വലിെച്ചടുക്കെ ടുകയാണ്. “aേയയ്ാ...നീലി നീലി...eനിെക്ക പ ി..?” “നീലാ..?” നീലി യായി നില്െക്ക നീലന് a രീഷ ില് aപ്രതയ്ക്ഷയായി. iനി നീലന് മടങ്ങിവരികയി e തിരിച്ചറി നീലി aെതാരു മ വാദിയുെട പ്രേയാഗമാെണ ് മനസിലാക്കി. നാഗര്േകാവില് ന ി മാ ികകര്മങ്ങള് നട ത് നീലി ക പിടിച്ചു. aവള് േഹാമ ിന് വിഘ്നങ്ങള് ഏര്െ ടു ി. ന ി പഠിച്ച പണി പതിെന ം പയ ിയി ം നീലിെയ ആവാഹിക്കാന് കഴി ി . “മേ ബാധ കൂടുതല് കരു താണ്. aത് വരുതിയില് വരു ി . aടു െവ ിയാഴ്ച പ്രതയ്ംഗിരാ േഹാമം നട ി ആവാഹിച്ച് പിടിക്കാം.”

ന ി ഊരാ ക്കാേരാട് പറ . ഊരാ ക്കാര് eഴുപതുേപരും തലകുലുക്കി സ തിച്ചു. a രീഷ ില് e ാം വീക്ഷിച്ചുെകാ ് aദൃശയ്യായി നി നീലി േകാപി യായി പറ : “iതിനു നീലി പകരം വീ ം. ന ിേയയും eഴുപതു ഊരാ ക്കാേരയും നീലി വകവരു ം. iത് സതയ്ം! സതയ്ം! സതയ്ം!” 13 ര ദിവസം കഴി . a രാത്രി നാഗര് േകാവില് ന ിക്ക് പ വങ്കാട് വഴി േപാേക ിയിരു . പരിവാരങ്ങളി ാെത o ക്കായിരു ന ിയുെട യാത്ര. നീലി ന ിെയ പി ടരു ത് ന ി aറി ിരു ി . കാ പാതയുെട മധയ് ിെല ിയേ ാള് നീലി യു രിയായ oരു യുവതിയുെട േവഷം ധരിച്ചു. ആ യുവതിക്ക് a ിയുെട ഛായയായിരു . ന ി വരു തിന് aല്പദൂരം മു ായി നീലി oരു മരച്ചുവ ില് കാ ിരു . aവള് iങ്ങെന മ ിച്ചു. “നാഗര് േകാവില് ന ി, നിെ njാന് കാ ിരിക്കുകയാണ്. eന്റനുജെന eെ േ ക്കുമായി തളച്ചവനാണ് നീ. ഹ.ഹ.

മനുഷയ്രക്ത ിന്െറ രുചി ഈ നീലി i ാദയ്മായി aറിയുകയാണ്. aത് oരു മ വാദിയുെട തെ ആകെ .” ന ി aടുെ ിയേ ാള് മരച്ചുവ ില് നി ് aതിസു രിയായ നീലി മു ിേലക്കു വ . “o മുറുക്കാന് ചു ാ തരുേമാ..?” aവള് േചാദിച്ചു. ന ി ആ സു രിെയ ആപാദചൂഢം േനാക്കി. o രയും മു ം ധരിച്ച, ഓലക്കുട ചൂടിയ aതിസു രി. മു ം മറ കിടക്കു കാര്കൂ ല്. “നീേയതാ െപേ . ഈ aസമയ ് കാ ില് നിനെക്ക ാ കാരയ്ം?” ന ി ശൃംഗാരേ ാെട േചാദിച്ചു. oരു സു രിെയ ക േ ാള് മനസിളകിയ ന ിക്ക് മു ില് ആരാണു നില്ക്കു െത ് പിടികി ിയി . നീലി മായാവിദയ് പ്രേയാഗിച്ച് a രീഷം മായികമാക്കി ീര് ിരു . e ാടും പൂക്കളുെട ഗ ം പര ിരു . “കാേടാ? aങ്ങു ിെന പ ി.. iെതന്െറ വീടാ..” aവള് ചൂ ിക്കാ ിയ iടേ ക്ക് ന ി േനാക്കി.

മേനാഹരമായ oരു പടി ര ക . “eന്െറ ചു ാ തീര് . മുറുക്കലുേ ാ ആേവാ..?” നീലി ശൃംഗാരേ ാെട േചാദിച്ചു. “uവവ്്..uവവ്്..നീ oരു രസിക ിയാണ്..!” നാഗര് േകാവില് ന ി നീലിയുെട മാ രവലയ ില് െപ കഴി ിരു . “വിേരാേധാലയ്ാച്ചാല് വീ ില് a ാഴം കഴിച്ചി ് നാെള േപാകാം. ആ ഭാ ം പടി രക്കല് വച്ചി ് കയറിവേ ാളൂ..” നീലി പറ . “ആേ ാെ .” ന ി സേ ാഷേ ാെട മാ ിക ഗ്ര ങ്ങളും മ വടിയുമടങ്ങിയ ഭാ ം പടി രക്കല് വച്ച് നീലിയുെട പി ാെല െച . aവള് പടി ര കട ് aകേ ക്ക് നട . , iനി aവള് u ാെല ചിരിച്ചു. ന ി ഭാ ം ൈകവി കഴി കാരയ്ങ്ങള് eളു മായി. “e ാ നിന്െറ േപര്?”

ന ി േചാദിച്ചു. “നീലി.” “നീലിേയാ..! ന േപര്..” “െവറും നീലിയ , ക ിയങ്കാ ് നീലി..!” aതുപറ ി ് aവള് തിരി നി . aവളുെട മുഖം കനല്ക്ക േപാെല ജവ്ലിച്ചു. “e ാദ്..???” ന ി a ാളിച്ച് േനാക്കി നില്ക്കേവ നീലിയുെട രൗദ്രമായ മുഖം ഭീകരമായി. േത കള് കടവായില് നി ് iറങ്ങി വ . രക്തം i വീഴു നാവ് aവള് പുറേ ക്ക് നീ ി a രീഷ ില് ചുഴ ി. ചങ്ങലെക്ക െകാ ബ ിക്കെ വെനേപാെല ംഭിച്ചു നി ന ിെയ നീലി േകാരിെയടു ് മുകളിേലക്കുയര് . aെതാരു ഭീമാകാരമായ കരി നയായിരു . പടി രയും i വുെമ ാം aപ്രതയ്ക്ഷമായി. oരു മുരിക്കിന് ചുവ ില് ന ിയുെട ഭാ ം aനാഥമായി കിട .

പിേ ് ന ിയുെട ശരീരവശി ങ്ങള് െകാടുങ്കാ ില് oരു ക ി ാലയുെട ചുവ ില് ക . aത് ആ പഴയ ക ി ാലയായിരു . a ി മരിച്ച ല ായിരു ത്. ആ ക ി ാലെയ െതാ ് സാക്ഷിയാക്കിയാണ് a ി മരിച്ചത്. iേ ാള് ആ പാല വളര് പ ലിച്ചിരു . aതിനും മുകളിലായി ഭീമാകാരനായ കരി ന രാക്ഷസേനേപാെല ചിറകുവിരിച്ചു നി .

14 14 പിേ ് കാവിരി ംപ ണ ിെല oരു ഗൃഹ ില് ആന ന് e യുവാവ് oരു യാത്രക്കു oരുക്കങ്ങള് നട കയായിരു . ആ സമയ ് ആന ന്െറ aച്ഛന് വാതില്ക്കല് വ പറ : “മകേന, ആന ാ, നിേ ാട് njാന് eത്ര തവണ പറ , uടേന oരു യാത്ര aരുെത ്.” ആന ന് െവറുേ ാെട aച്ഛെന േനാക്കി. “aച്ഛെന ാ വ േ ാ? ജാതകം േനാക്കിയിരു ാല് കച്ചവടം നടക്കി ച്ഛാ. eനിക്കു േപാകണം.” ആന ന് ഭാ ം മുറുക്കി മുറിക്ക് പുറ ിറങ്ങി. aച്ഛന് പറ : “നിനക്ക് ആപ കാലമാണ് േമാേന. oരു ീ മൂലം നിനക്ക് ജീവഹാനി േനരിടും. ആന ാ njാന് പറയു തു േകള്ക്കൂ.” aെതാ ം ആന െന പി ിരി ിച്ചി . “i ച്ഛാ, eനിക്ക് േപാേയ തീരൂ. െതക്കന് സമുദ്ര ില് നമുെക്കാരു ക ല് വാടകക്ക് കി ിയി ്. njാന് േപാകു .”

ആന ന് നടകള് iറങ്ങി. aച്ഛന് u റെ u ര ിനുമുകളില് നി ് oരു ചൂരല് വടി വലിെച്ചടു . aതിന്െറ aഗ്ര ില് കടുവയുെട മുഖം െകാ ിയ oരു െവ ിെക്ക ് u ായിരു . “ആന ാ, e ാല് നീ ഈ വടി സൂക്ഷിേച്ചാളൂ. iെതാരു മാ ിക വടിയാണ്. നിെ യിത് രക്ഷിക്കും. വടി താെഴ വീഴാെത േനാക്കേണ.” ആന ന് ആ മാ ികവടി വാങ്ങി. “njാന് േപാകെ aച്ഛാ..” ആന ന് യാത്ര പറ ് പടി രയിേലക്ക് നട . െപാടു േന ആന െന ഭയെ ടു ിെക്കാ ് oരു കരി ച്ച വ ം ചാടി. ആന ന് aേ െയ ് വിളിച്ചുേപായി. aച്ഛന്െറ മുഖം വിളറി. “ഈശവ്രാ ദുഃ കുനമാണ്. പേക്ഷ aവെന പിടിച്ചു നിര് ാന് eനിക്കു കഴിയു ി . ഈശവ്രന്െറ ഹിതം നടക്കെ .” ആ aച്ഛന് ക കളടച്ച് പ്രാര് ിച്ചു. ആന ന് നട .

കാവിരി ംപ ണ ില് നി നഗരപാത കാ ിലാണ് aവസാനിക്കു ത്. iനി ആശ്രയം കാ പാതയാണ്. ദുര്ഘടമായ പ വങ്കാട് കട ് പഴകനലല്ൂര് ഗ്രാമ ിലൂെട േവണം ദക്ഷിണസമുദ്ര ിേലക്ക് േപാകാന്. ആന ന് ആഹല്ാദേ ാെട പ വങ്കാ ിേലക്ക് കട . ആ പാത പ ് ന ിയും a ിയും സ രിച്ച aേത പാതയാണ് e ് ന ിയുെട പുനര് ‫ډ‬മായ ആന ന് aറിയി ായിരു . “eന്െറ ആഗ്രഹം സഫലമാകാന് േപാകു .ക ലില് േപായി വാണിജയ്ം നട ിയാല് ധാരാളം പണ കി ം.‫”ڈ‬ ആന ന് സവ് ം ക െകാ ് നട . നടക്കുേ ാറും കാ പാത കഠിനമായി വ . “i ് രാത്രി തെ പ വങ്കാട് കടക്കണം.eങ്കില് നാെള ൈവകി ് െചറിയ തുറമുഖ നി ് മുസിരി ിേലക്ക് ജലമാര്ഗ്ഗം േപാകാം.” ആന ന് ആ ഗതം െച .

aവന്െറ വരവ് മനസിലാക്കി നീലി കാ നി ിരു - ആ പഴയ ക ി ാലക്കരികില്! aവള് a ിയുെട സു രമായ രൂപം ധരിച്ചു. ആന ന് ദൂെരനി ് വരു ത് aവള് ക . “ഹും. aേത േകാമളമായ രൂപം. aേത നട ം. വ കന്.” നീലി ക്രു യായി പ ിറു ി. “iേത ലം, ഈ ക ി ാലയുെട ചുവ ില് നിരപരാധിയായ eെ ചതിച്ചുെകാ നിെ iവിെട െ വകവരു ം njാന്.” aവള് േകാപം കടിച്ചമര് ി പിറുപിറു . ആന ന് aടുെ ി. നീലി ശൃംഗാരഭാവം പൂ ് ആന െന സമീപിച്ചു. “o മുറുക്കാന് ചു ാ തരുേമാ?” ആന ന് aവെള ആപാദചൂഢം േനാക്കി. aയാളുെട തലേച്ചാറില് eേ ാ പുള . “ആരാണു നീ?” “njാന് നീലി..!”

aവള് വശയ്മായി ചിരിച്ചു. മ രവടിയുെട ശക്തിയാല് ആന ന് കാരയ്ം മനസിലായി. മു ില് നില്ക്കു ത് oരു യക്ഷിയാണ്. ആന ന്െറ uെ ാ കിടുങ്ങി. aയാള് മ വടി നീ ിെക്കാ ് പറ . “നീ...നീ.. യക്ഷിയാണ്.!” “e ്..?” aയാള് തിരിച്ചറി e റി േ ാള് നീലിയുെട ഭാവം മാറി. aേതാെട ആന ന് ഓടി ടങ്ങി. “േപാ...െപാേ ാളൂ..eെ െതാടാന് നിനക്കു പ ി .” aയാള് aതിേവഗേമാടി. “നില്ക്ക്. നില്ക്കാനാ പറ ത്.” നീലി uറെക്ക aലറി. “പി ാെല വരരുത്. ദൂേര േപാ. eെ െതാടാന് നിനക്കു പ ി .” ആന ന് മ വടി ചൂ ി വിളിച്ചു പറ െകാ ് ഓടിേ ായി. നീലി ഓ ം നിര് ി ചി ിച്ചു

“ആ മ വടി ആപ ാണ്. ന ിെയ പ ിച്ചതുേപാെലയ .” aടു നിമിഷം aവള് a രീഷ ില് പുക േപാെല aലി േപായി. ആന ന് ഓടി കുറച്ചുദൂരം െച േ ാള് വഴിേയാര ് oരു കുടില് ക . മു ് oരു വൃ നില്ക്കു ്. “േഹാ രക്ഷെ . aതാ ആ കുടിലിന്െര മു ില് oര .” ആന ന് കുടിലിന്െറ മു ് െച നി ് കിതച്ചു. “eേങ്ങാ ാ േമാേന iത്ര തിടുക്ക ില് ഓടു ത്..?” വൃ േചാദിച്ചു. “a േ , oരു യക്ഷി eന്െറ പി ാെലയു ്.” “േമാനു ചു ാ േതാ ിയതാവും. യക്ഷിയും ഭൂതവുെമാ ം ഈ േദശേ i . കയറിയിരിക്ക് i ിരി ക ി കുടിച്ചി േപാകാം.” വൃ ക്ഷണിച്ചു. aവരുെട ക കളുെട പ്രേതയ്കത ആന ന് ശ്ര ിച്ചു.

മാത്രമ ൈകയയ്ിലിരു മ വടി ചു െപാ കയും െച . “iത് യക്ഷിയാണ്. നീ aവള് തെ യാണ്!” ആന ന് aതിേവഗം aവിെടനിേ ാടി. വൃ നീലിയായി രൂപം മാറി. “ദു ന്..!” aവള് നിരാശേയാെട പിറുപിറു . നീലി ആന നു പി ാെല ഓ മാരംഭിച്ചു. “നില്ക്കവിെട.” നീലി വിളിച്ചു പറ . “i ; നിനെക്കെ കി ി .” ആന ന് uച്ച ില് പറ െകാ ് ഓടി. നീലി പിേ യും മ വിദയ് പ്രേയാഗിച്ചു. aവള് oരു പടി ര സൃ ിച്ചു. e ി ് oരു ബാലികയായി രൂപം മാറി aവള് പടി രയുെട വാതില്ക്കല് കളിച്ചുെകാ നി . ഓടി വ ആന െന ക ് ബാലിക പറ : “aയയ്േയയ്ാ eെ ാേരാ മാണിത്? നില്ക്ക് മാമാ..” ആന ന്െറ ൈകയയ്ിെല മ വടി ചു െപാ ി.

“aപകടം മ വടി ചു െപാ . iവളും aവള് തെ യാണ്. ഓടുക തെ രക്ഷ.” ആന ന് aവിെടനി ം ഓടി. നീലി പിേ യും നിരാശയായി. “ആ മ വടി കുഴ മാണ്. e വ ാലും aവെന വധിക്കും നീലി.” aവള് പി ാെലേയാടി. “നില്ക്ക്.” “i , eെ നിനക്ക് കി ി .” ആന ന് ഓടിെക്കാ ിരു . പി ാെല നീലിയും. വനപാത കഴി ് ഗ്രാമം തുടങ്ങി. aേ ാേഴക്കും സ യ്യായി. ഓടിെക്കാ ിരു നീലി ചി ിച്ചു. “ഗ്രാമമായി. iനി aടവുമാ ിേയ പ .” aവള് േപാകു േപാക്കില് oരു മരച്ചി oടിെച്ചടു ് oരു കു ിെന സൃ ിച്ചു. നീലി ആ കൃത്രിമ കു ിേനയും വാരിെയടു െകാ ായിരു പി ീട് ഓടിയത്.

aവള് വിളിച്ചു േചാദിച്ചു: “നിങ്ങെളേങ്ങാ ാ ഈ ഓടു ത്? ഈ കു ിെനെയടുക്ക്.” “കുേ ാ, ഏതു കു ്?” ആന ന് തിരി േനാക്കാെത േചാദിച്ചു. നീലി ഓടിെക്കാ ് വഴിേപാക്കേരാട് പറ : “eന്െറ െകേ യ്ാന് eേ ാട് വഴക്കി ് േപാകു ത് കേ ാ. കു ിെനേ ാലും േവ aേങ്ങര്ക്ക്.” “ക ം.” വഴിേപാക്കര് മൂക്ക ് വിരല്വച്ച് ആ ഓ ം േനാക്കി നി . “െകേ യ്ാേനാ. ഏതു െകേ യ്ാന്...?” ആന ന് ഓടു തിനിെട വിളിച്ചു േചാദിച്ചു. ആന ന് മു ിലും നീലി പി ിലുമായു ആ ഓ ം േകാവില്വെര െചെ ി. ആന ന് േകാവിലിേലക്ക് ഓടിെച്ച . “ഓടി ളര് . ഈ േകാവില് ഏതായാലും യക്ഷിയുെട മായയ e േതാ .” aക ഊരാ ക്കാേരാട് ആന ന് വിളിച്ചു പറ : “രക്ഷിച്ചാലും. eന്െറ പി ാെല കൂടിയ യക്ഷിയാണത്.”

“ൈദവേദാഷം പറയരുത്. ന െട കു ിെന ് ഓര്െ ങ്കിലും േദഷയ്മടക്കൂ.” നീലി േകാവിലിന്െറ മതില്െക്ക ിനു പുറ നി ് വിളിച്ചു പറ . “e ാണിത്?” ഊരാ ക്കാരിെലാരാള് േചാദിച്ചു. “njങ്ങെളന്െറ വീ ിേലക്കു േപാവുകയാ. വഴിക്ക് തുടങ്ങിയ ശ യാ..” മറുപടി പറ ത് നീലിയാണ്. “njങ്ങള് aടിയ ിരചര്ച്ചയിലാണ്. നിങ്ങള് a റ വിശ്രമിക്ക്. േനരം െവളു ി േപാകാം.‫ڈ‬ ഊരാ ക്കാര് പറ . “iവെളെ െകാലല്ും. iവിടം വി ാല് ഈ രാത്രി eനിക്കു േവേറ രക്ഷയി .” ഊരാ ക്കാര് aതു ചിരിച്ചുത ി. “iവള് നിങ്ങളുെട െകേ യ്ാളേ ..iവള് നിങ്ങെള െകാലല്ുകയും തി കയുെമാ മി . aഥവാ aങ്ങെന െകാലല്ുകയാെണങ്കില് njങ്ങള് ഊരാ ക്കാര് eഴുപതു േപരും നിങ്ങെളാെടാ ം മരിക്കും.e ാ േപാേര.?” ഊരാ ക്കാര് പരിഹാസരൂേപണ പറ .

aവര് േകാവില് aടച്ചു. േവേറ നിവൃ ിയി ാെത ആന ന് േകാവിലിനു െവളിയിലു സത്ര ില് തങ്ങാന് തീരുമാനിച്ചു. മ വടി രക്ഷിക്കുെമ ാണ് aവന് കരുതിയത്. പേക്ഷ കാലേദാഷം െകാ ് പടിയില് ത ി വീണ ആന ന്െറ ൈകയയ്ില് നി ് മ വടി െതറിച്ചുേപായി. “aേ ചതിച്ചു...!” ആന ന്െറ നിലവിളി iടക്കുവച്ചു മുറി . തനിസവ്രൂപം വീെ ടു പ്രതികാരദുര്ഗ്ഗയായ നീലി aടു നിമിഷം ആന ന്െറ േദഹ ് കയറിയിരു . നീലി a ഹസിച്ചു. “നിനേക്കാര്മയിേ eെ , njാന് a ിയാ..നീ ന ിയും. പകരം വീ ാന് േവ ിമാത്രം ജനിച്ചതാണ് njാന്. നിന്െറ രക്തം കുടിച്ച് njാനിതാ പകരം വീ .” നീലി ആന ന്െറ മാറു പിളര് ് രക്തം കുടിച്ചു. aവെന വധിച്ച നീലി സംതൃ ിേയാെട ചിരിച്ചുെകാ ് പറ : “iനി eന്െറ നീലെന ന െ ടു ിയ eഴുപത് ഊരാ ക്കാേരയും വധിക്കണം. e ാേല നീലിക്ക് തൃ ിയാകൂ.”

15 പിേ ് രാവിെല നീലി oരു വൃ യുെട േവഷം ധരിച്ച് ഊരാ ക്കാരുെട aടു െച . e ി ് േചാദിച്ചു: “eന്െറ േമാന് ആന നും ഭാരയ്യും വീ ില് നി ് വഴക്കിേ ാടി വ താണ്. aവരിവിെടയുെ റി . eവിെട..?” “ഓ. ആ ദ തികേളാ.? വാ. aവെര കാണിച്ചുതരാം.” പേക്ഷ സത്ര ില് െച േനാക്കിയ ഊരാ ക്കാര് ക ത് ആന ന്െറ േചാരയില് കുളിച്ച ജഢമാണ്. വൃ തലത ിക്കര െകാ പറ . “ചതിയാണിത്. eന്െറ മകന് മരിച്ചു…” ഊരാ ക്കാര് പരസ്പരം േനാക്കി “i െല നമുക്കടു ് aഭയം പ്രാപിച്ചു വ aയാള് െകാ െ ിരിക്കു . aേ ാള് aത് യക്ഷി തെ യായിരു .” ഊരാ ക്കാരിെലാരാള് പറ തുേക ് വൃ വിലപിച്ചു: “ക ം പച്ചക്ക ം. aവെന നിങ്ങള് െകാ . aവന്െറ ഭാരയ്െയവിെട? aവന്െറ സ െ വിെട? നിങ്ങളാണു രവാദികള്.”

ഊരാ ക്കാര് പ്രതിസ ിയിലായി. “ഈശവ്രാ േകാവിലില് വച്ച് aയാേളാട് ന ള് സതയ്ം െച താണ്. aയാള് മരിക്കുെമങ്കില് ന ളും മരിക്കുെമ ്. നമുക്ക് വാക്ക് പാലിേച്ച പ . ഊരാ ക്കാര് വാക്കു െത ിക്കി .” aതുപറ െകാ ് uടന്തെ aഗ്നികു ം കൂ ി eഴുപത് ഊരാ ക്കാരും തീയില് ചാടി മരിച്ചു. വൃ ചിരിച്ചു. “eന്െറ ജ ം സഫലമായി. ഭൂമിയിെലാരു ീക്കും a ിയുെട ഗതിയു ാകാതിരിക്കെ .” നീലി പ വങ്കാ ിേലക്ക് മടങ്ങിേ ായി. “പി ീട് വര്ഷങ്ങേളാളം ആ വന ില് വിഹരിച്ച നീലിെയ oരു നാള് കടമ ് ക നാര് പനയ ാര് കാവില് െകാ വ ് aവിടെ േദവീസമക്ഷ ില് മാതൃേദവതയായി കുടിയിരു ി e ് ഐതിഹയ്മാല പറയു .” േഡാ. eബ്രഹാം േജാസഫ് പറ നിര് ി. “ഈ യക്ഷിക്കഥ സൂ റാണേ ാ.!” ലിേജാ പറ . “ദാ നിന്െറ െമാൈബല് കിട ടി .”

a ച്ചി aവന്െറ െമാൈബല് െകാ വ െകാടു . േഷാ ിെല പയയ്ന് ജുൈനദാണ് േഫാണില്. േഫാണില് സമയം o തു മണി e കാണിച്ചു. ലിേജാ േഫാെണടു . ജുൈനദ് കട തുറ ി ്. aവെനാരു ദുഃഖവാര് പറയാന് വിളിച്ചതാണ്. കടയിെല a വിലകൂടിയ ാര്ട്േഫാണുകള് കാണാനി േത്ര. aേ ാഴാണ് ലിേജാക്ക് ബള്ബ് ക ിയത്. i ലെ െമാൈബല് േഷാ ിെല യക്ഷി പഠിച്ച ക ിയായിരു . െമാൈബല് കയ്ാമറയിെല രൂപങ്ങള് േഫാേ ാ eഫക്ടായിരു . aേ ാള് േറാഡില് ലി ് േചാദിച്ച യക്ഷി ആരായിരു . കായംകുളം േറാസിേയാ, േചാ ാനിക്കര ഭാര്ഗ്ഗവിേയാ, െകായിലാ ി ജമീലേയാ. ലിേജാ ആേലാചനയിലാ . Our more books

www.nynabooks.com