ลิลิตตะเลงพ่าย

ลลิ ติ ตะเลงพ่าย นายมูฮาหมดั ฟารดิ เจะ๊ อาแซ 406001022

ลลิ ติ ตะเลงพ่าย ผูแ้ ตง่ :สมเด็จพระมหาสมณเจา้ กรม พระปรมานุชติ ชโิ นรส จดุ มุ่งหมาย: เพอื่ เฉลมิ พระเกรี ติ แสดง เกยี รตยิ ศกษตั รยิ ไ์ ทย รูปแบบการแตง่ :โคลง+รา่ ย=ลลิ ติ

• พระเจา้ กรงุ หงสาวดนี ันทบเุ รงทรงทราบขา่ ววา่ สมเด็จพระมาหา ธรรมราชาเสด็จสวรรคตจงึ โปรดใหพ้ ระมหาอปุ รชายกทพั ไปตี กรงุ ศรอี ยธุ ยา

พระมหาอปุ ราชายกทพั ตเี มอื งกาญจนบรุ ี เกดิ ลมรา้ ยพดั หอบเอา ฉัตรหกั โหรทานายวา่ จะมลี างรา้ ยแตพ่ ระองคท์ รงเชอื่ ครงึ่ หนึ่งไม่ เชอื่ ครงึ่ หนึ่ง

ในเวลาเดยี วกนั สมเด็จพระนเรศวรมหาราชไดท้ รงถามทกุ ขส์ ขุ ของ ราษฎรและไดต้ ดั สนิ คดคี วามตา่ งๆดว้ ยความยตุ ธิ รรม หลงั จากน้ันก็ ไดป้ รกึ ษาเหลา่ ขนุ นางเพอื่ เตรยี มยกทพั ไปตเี ขมร โดยจะนากาลงั พลจากทางใตม้ าชว่ ย และพระองคไ์ ดท้ รงบญั ชาให ้ พระยาจกั รี เป็ น คนดแู ลพระนครหากวา่ กองทพั มอญไดย้ กทพั มาในระหวา่ งการรบ กบั เขมร แลว้ ทตู จากกาญจนบรุ กี ็ไดเ้ ขา้ มาทที่ อ้ งพระโรง

• สมเด็จพระนเรศวรกาลงั จะยกทพั ไปตเี ขมร แตบ่ งั เอญิ วา่ ฝ่ ายมอญยกทพั เขา้ มา ทาใหพ้ ระองคต์ อ้ งนากองทพั ไปรบกบั มอญกอ่ น โดยพระองคท์ รงประกาศเกณฑ ์ พลทหารจากเมอื งกาญจนบุรจี านวน 500 คนสาหรบั ไปสอดแนมบรเิ วณลานา้ กระเพนิ และใหท้ าลายสะพานขา้ มแม่นา้ หลงั จากน้ันพระองคไ์ ดร้ บั รายงานศกึ จากทตู เมอื งตา่ งๆเป็ นการเนน้ ยา้ วา่ ครงั้ นีพ้ ม่าไดย้ กทพั มาจรงิ

• สมเด็จพระนเรศวรไดใ้ หโ้ หรทาการหาฤกษท์ เี่ หมาะในการยกทพั หลวง โดย หลวงญาณโยคและหลวงโลกทปี เป็ นผูค้ านวนหาฤกษไ์ ดค้ อื วนั อาทติ ย ์ ขนึ้ 11 คา่ เดอื นยี่ ในเวลา 8.30 นาฬกิ าสว่ นพระสบุ นิ ทที่ รงฝันวา่ พระองคท์ รงเห็นนา้ ทว่ มป่ าในทศิ ตะวนั ตก และในขณะทที่ รงลยุ นา้ ไดเ้ กดิ การปะทะและตอ่ สกู ้ บั จระเขต้ วั ใหญ่ สดุ ทา้ ยพระองคไ์ ดใ้ ชพ้ ระแสงดาบฟันจระเขจ้ นตาย แลว้ สายนา้ ก็ แหง้ ไป สามารถทานายโดยพระโหราธบิ ดไี ดว้ า่ พระสบุ นิ ครง้ั นีเ้ กดิ จากเทวดา สงั หรณ์ โดยอธบิ ายตอ่ วา่ กระแสนา้ ในทศิ ตะวนั ตกก็เปรยี บไดก้ บั กองทพั พม่า จระเขค้ อื พระมหาอปุ ราชา และสงครามครง้ั นีเ้ ป็ นสงครามใหญท่ จี่ ะเกดิ การรบ บนหลงั ชา้ ง สว่ นทพี่ ระองคช์ นะจระเขท้ านายไดว้ า่ พระองคจ์ ะชนะศตั รไู ดด้ ว้ ยพระ แสงของา้ ว การทพี่ ระองคท์ รงลยุ ไปในกระแสนา้ ทานายไดว้ า่ พระองคจ์ ะบกุ เขา้ ไป ในกลมุ่ ขา้ ศกึ จนขา้ ศกึ เหลา่ น้ันแตกพ่ายไป

• ในเวลาประมาณ 7 นาฬกิ ากองทพั ไทยทเี่ คลอื่ นทพั จากหนองสาหรา่ ยก็มาถงึ โคกเผาขา้ ว และไดป้ ะทะกบั กองทพั มอญทนี่ ี่ ซงึ่ ไดเ้ กดิ การตอ่ สเู ้ ป็ นคดู่ ว้ ยอาวธุ ชนิดเดยี วกนั เกดิ การเสยี ชวี ติ จานวนมาก สดุ ทา้ ยกองทพั มอญทมี่ จี านวน มากกวา่ ไดเ้ คลอื่ นทมี่ าลอ้ มกองทพั ไทย ทาใหต้ อ้ งถอยทพั ออกมากอ่ น ซงึ่ สมเด็จพระนเรศวรและสมเด็จพระเอกาทศรถกไ็ ดเ้ ตรยี มกองกาลงั ไวพ้ รอ้ มแลว้

• ขณะทกี่ องทพั ฝ่ ายไทยกาลงั รอฤกษใ์ นการเคลอื่ นทพั ก็ไดป้ รากฎเมฆลอยอยู่ ในทศิ ตะวนั ตกเฉี่ยงเหนือ แตห่ ลงั จากน้ันทอ้ งฟ้ าก็กลบั เป็ นปกติ มแี สงอาทติ ย ์ สอ่ งลงมา ซงึ่ สงิ่ เหลา่ นีเ้ ป็ นนิมติ ทบี่ ง่ บอกถงึ ความโชคดี หลงั จากน้ันสมเด็จพระ เอกาทศรถและสมเด็จพระนเรศวรไดเ้ คลอื่ นยา้ ยกองทพั รปู เกล็ดนาคตามทไี่ ดม้ ี การกลา่ วไวใ้ นตาราพชิ ยั สงคราม และไดเ้ กดิ การปะทะกบั ทพั ของฝ่ ายพม่า

• สมเด็จพระนเรศวรไดท้ รงเชญิ พระมหาอปุ ราชามาทาศกึ รว่ มกนั โดยเรมิ่ ดว้ ย การกลา่ วถงึ พระเดชานุภาพ และเชญิ มาทาการรบบนคอชา้ งรว่ มกนั สมเด็จ พระนเรศวรไดใ้ ชพ้ ระแสงของา้ วฟันทพี่ ระองั สะขวาของพระมหาอปุ ราชาจนขาด

• หลงั จากทที่ าสงครามเสรจ็ สนิ้ แลว้ ไดท้ รงมพี ระบญั ชาใหส้ รา้ งสถปู บรเิ วณที่ พระองคไ์ ดท้ ายทุ ธหตั ถที ตี่ าบลตระพงั ตรุ เพอื่ เป็ นการเฉลมิ พระเกยี รตใิ นการทา สงครามครงั้ นีล้ ว้ ไดพ้ ระราชทานความชอบและบาเหน็จ เงนิ ทอง ทาส เชลยแก่ พระยารามราฆพผูเ้ ป็ นกลางชา้ งของสมเด็จพระนเรศวรและขนุ ศรคี ชคงผูเ้ ป็ น ควาญชา้ งสมเด็จพระเอกาทศรถ รวมถงึ พระราชทานบานาญแกภ่ รรยาและบุตร ของนายมหานุภาพกบั หมนื่ ภกั ดศี วรทไี่ ดเ้ สยี ชวี ติ ทสี่ นามรบ สว่ นแม่ทพั และ นายทหารตา่ งๆทตี่ ามเสด็จไม่ทนั ถกู พพิ ากษาใหไ้ ดร้ บั โทษประหารชวี ติ แตช่ ว่ ง น้ันใกลว้ นั ขนึ้ 15 คา่ จงึ ไดม้ กี าหนดประหารในวนั หนึ่งคา่ (ปาฏบิ ท)แทน

• สมเด็จพระวนั รรตั วดั ป่ าแกว้ ไดก้ ราบทลู ขอพระราชทานอภยั โทษทหารทตี่ าม เสด็จไม่ทนั สมเด็จพระนเรศวรมหาราชกท็ รงยนิ ยอมและใหย้ กทพั ไปตเี มอื ง ทวายและตะนาวศรเี ป็ นการไถโ่ ทษ

ขอขอบคณุ ขอ้ มลู alilit.wordpress.com

\"หนังสอื เป็ นเพอื่ นทเี่ งยี บและมน่ั คงมากทสี่ ดุ เป็ นทปี่ รกึ ษาทเี่ ขา้ ถงึ ไดง้ ่ายและรอบรทู ้ สี่ ดุ และเป็ นครทู อี่ ดทนทสี่ ดุ \" ชารล์ วลิ เลยี ม อเี ลยี ต (Charles William Eliot) อดตี อธกิ ารบดี มหาวทิ ยาลยั ฮารว์ ารด์