ลูกจ้างขอลาหยุดงานโดยไม่รับค่าจ้าง จะได้รับเงินในวันหยุดประจำสัปดาห์หรือไม่

ขอ้ หารือกฎหมายแรงงาน กรมสวสั ดิการและคุม้ ครองแรงงาน (Department of Labour Protection and Welfare) ข้อหารอื ปัญหากฎหมายเกี่ยวกับการคานวณจ่ายค่าจ้างให้กับลูกจ้างรายเดือนในวันหยุดประจา สปั ดาห์และวันหยุดตามประเพณี หน่วยงานที่หารอื บริษทั จากัด หนว่ ยงานที่ตอบ กรมสวัสดิการและคุม้ ครองแรงงาน ประเด็นขอ้ หารือ ๑. กรณีพนักงานรายเดือนขอลาหยุดงานครึ่งเดือนหรือหนึ่งเดือน เป็นกรณีพิเศษ น อ ก เห นื อ จ า ก วั น ห ยุ ด วั น ล า ต า ม ข้ อ ต ก ล ง เกี่ ย ว กั บ ส ภ า พ ก า ร จ้ า ง แ ล ะ ข้ อ บั ง คั บ เกี่ ย ว กั บ ก า ร ท า ง า น ของบริษัทฯ โดยพนักงานให้ความยินยอมเป็นหนังสือไม่ขอรับค่าจ้างในระหว่างขอลาหยุดงาน ดังกล่าว บริษัท ฯ ต้องจ่ายค่าจ้างในวันห ยุดป ระจาสัปดาห์ห รือวันห ยุดตาม ประเพ ณี (ถ้ามี) ให้พนกั งานหรือไม่ ๒. กรณีพนักงานลาป่วยเกินและไม่เกิน ๓๐ วันทางานต่อปี หากวันลาป่วย ตรงกับวันหยุดประจาสัปดาห์หรือวันหยุดตามประเพณี บริษัทฯ จะต้องจ่ายค่าจ้างในวันลาป่วย และค่าจ้างในวันหยดุ ประจาสปั ดาห์หรอื วนั หยดุ ตามประเพณีให้กบั พนกั งานอย่างไร ขอ้ เท็จจรงิ ๑. บริษัทจากัด ประกอบกิจการโรงงานผลิตชิ้นส่วนนาฬิกา มีพนักงานทั้งประเภท รายวันและรายเดือนประมาณ ๕๐๑ คน กาหนดจ่ายค่าจ้างให้พนักงานเดือนละ ๒ ครั้ง ทุกวันท่ี ๑๖ และวัน สิ้นเดือน ซึ่งตามข้อตกลงเก่ียวกับสภาพการจ้าง และข้อบังคับเก่ียวกับการทางานของบริษัทฯ กาหนดให้ พนักงานมีสิทธหิ ยุดพกั ผ่อนประจาปีได้ปลี ะ ๗ – ๑๑ วัน (ตามอายุงาน) และลากจิ โดยไดร้ ับคา่ จ้างปีละ ๔ วัน ๒. ข้อเท็จจริงปรากฏว่าพนักงานของบริษัทฯ บางคนได้หยุดพักผ่อนประจาปี และลากิจโดยได้รับค่าจ้างจนครบแล้ว แต่มีเหตุจาเป็น เช่น ต้องไปดูแลบิดามารดา ซ่ึงชราภาพ หรือมีกิจจาเป็นอ่ืนๆ จึงยื่นคาร้องต่อบริษัทฯ เพื่อขอลาหยุดงานเป็นกรณีพิเศษครึ่งเดือนหรือหน่ึงเดือน โดยพนักงานตกลงไม่ขอรับค่าจ้างในช่วงเวลาท่ีขอลาหยุดงานดังกล่าว บริษัทฯ พิจารณาแล้วเห็นว่า หากบริษัทฯ ไม่อนุมัติตามที่พนักงานร้องขอ พนักงานก็จะต้องย่ื นใบลาออก และเม่ือกลับมา ทางานใหม่ก็ต้องย่ืนใบสมัครงานใหม่ ทาให้พนักงานเสียสิทธิประโยชน์ต่างๆ ดังนั้น เพื่อเห็นแก่ พนักงานและเพื่อการแรงงานสัมพันธ์ท่ีดีจึงอนุมัติให้พนักงานลากิจพิเศษและหยุดงานได้เป็นกรณีพิเศษ โดยพนักงานทาหนังสือยินยอมไม่ขอรับค่าจ้างในช่วง เวลาที่ลาหยุดซ่ึงในทางปฏิบัติท่ีผ่านมา ไม่มีปญั หาแตอ่ ยา่ งใด ๑

ขอ้ หารือกฎหมายแรงงาน กรมสวสั ดิการและคุม้ ครองแรงงาน (Department of Labour Protection and Welfare) ๓. บริษัทฯ ได้ยื่นขอรับรองมาตรฐานแรงงานไทย (มรท. ๘๐๐๑ – ๒๕๕๓) ผู้ตรวจประเมินได้ทักท้วงว่าพนักงานรายเดือนถึงแม้พนักงานจะทาหนังสือยินยอมตกลงให้บริษัทฯ งดจ่ายค่าจ้างในระหว่างที่ลาหยุดงานกรณีดังกล่าว แต่เนื่องจากเป็นพนักงานรายเดือน บริษัทฯ ยังคงต้องจ่ายค่าจ้างสาหรับวันอาทิตย์ซึ่งเป็นวันหยุดประจาสัปดาห์รวมถึงวันหยุดตามประเพณี (ถ้ามี) ให้พนักงานด้วย ซ่ึงแนวปฏิบัติของบริษัทฯ จะไม่จ่ายเงินให้พนักงานตามจานวนวันท่ีพนักงานขอลา เช่น พ นั กงาน รายเดือน ได้รับ ค่าจ้ างเดือนละ ๑ ๐ ,๐ ๐ ๐ บ าท พ นักงาน ขอลากิจพิ เศษ ต้ังแต่ วันที่ ๑๖ – ๓๑ เท่ากับคร่ึงเดือน บริษัทฯ จะงดจ่ายค่าจ้างจานวน ๑ งวด เท่ากับ ๕,๐๐๐ บาท เป็นต้น เนื่องจากยังคงมีความเห็นไม่ตรงกัน บริษัทฯ จึงขอห ารือเพ่ือจะได้ป ฏิบัติได้ถูกต้อง ตามพระราชบัญ ญั ติคุ้มครองแรงงาน พ .ศ. ๒๕๔๑ รวมถึงขอหารือในกรณี ที่พนักงานลาป่วย เกินหรือไม่เกิน ๓๐ วันทางาน หากวันลาป่วยตรงกับวันหยุดประจาสัปดาห์หรือวันหยุดตามประเพณี บรษิ ัทฯ ต้องปฏิบัตอิ ย่างไร ข้อกฎหมาย ๑. พระราชบญั ญัตคิ มุ้ ครองแรงงาน พ.ศ. ๒๕๔๑ มาตรา ๕ ในพระราชบัญญัตินี้ “ค่าจ้าง” หมายความว่า เงินท่ีนายจ้างและลูกจ้างตกลงกันจ่ายเป็นค่าตอบแทน ในการทางานตามสัญญาจ้างสาหรับระยะเวลาการทางานปกติเป็นรายชั่วโมง รายวัน รายสัปดาห์ รายเดือน หรือระยะเวลาอ่ืน หรอื จ่ายให้โดยคานวณตามผลงานที่ลูกจ้างทาได้ในเวลาทางานปกติของวันทางาน และให้ หมายความรวมถงึ เงนิ ที่นายจา้ งจา่ ยให้แกล่ ูกจ้างในวนั หยุดและวันลาท่ีลกู จา้ งมิได้ทางาน แต่ลกู จ้างมีสทิ ธิไดร้ ับ ตามพระราชบัญญัตินี้ มาตรา ๓๒ ให้ลูกจา้ งมีสิทธิลาป่วยไดเ้ ท่าทป่ี ่วยจริง การลาป่วยต้ังแตส่ ามวันทางาน ขึ้นไป นายจ้างอาจให้ลูกจ้างแสดงใบรับรองของแพทย์แผนปัจจุบันชั้นหน่ึงหรือของสถานพยาบาลของทาง ราชการ ในกรณีที่ลูกจ้างไม่อาจแสดงใบรับรองของแพทย์แผนปัจจุบันข้นั หน่ึงหรือของสถานพยาบาลของทาง ราชการได้ให้ลูกจ้างช้ีแจงให้นายจ้างทราบในกรณีท่ีนายจ้างจัดแพทย์ไว้ ให้แพทย์น้ันเป็นผู้ออกใบรับรอง เว้นแต่ลูกจ้างไม่สามารถให้แพทย์น้ันตรวจได้ วันท่ีลูกจ้างไม่สามารถทางานได้เน่ืองจากประสบอันตราย หรือเจ็บป่วย ทเี่ กิดขึน้ เน่ืองจากการทางาน และวันลาเพือ่ คลอดบุตรตามมาตรา ๔๑ มใิ หถ้ ือเป็นวนั ลาป่วย มาตรา ๓๔ ให้ลูกจ้างมีสิทธิลาเพ่ือกิจธุระอันจาเป็นได้ตามข้อบังคับเกี่ยวกับการ ทางาน ๒

ขอ้ หารือกฎหมายแรงงาน กรมสวสั ดิการและคุม้ ครองแรงงาน (Department of Labour Protection and Welfare) มาตรา ๕๖ ให้นายจ้างจ่ายค่าจ้างให้แก่ลูกจ้างเท่ากับค่าจ้างในวันทางาน สาหรบั วนั หยดุ ดงั ต่อไปน้ี (๑) วันหยุดประจาสัปดาห์ เว้นแต่ลูกจ้างซึ่งได้รับค่าจ้างรายวัน รายชั่วโมหรือ ตามผลงาน โดยคานวณเปน็ หน่วย (๒) วันหยดุ ตามประเพณี (๓) วนั หยุดพกั ผอ่ นประจาปี มาตรา ๕๗ ให้นายจ้างจ่ายค่าจ้างให้แก่ลูกจ้างในวันลาป่วยตามมาตรา ๓๒ เท่ากับอัตราคา่ จา้ งในวันทางานตลอดระยะเวลาทีล่ า แต่ปหี นึง่ ต้องไม่เกนิ สามสบิ วันทางาน ตอบข้อหารือ ๑. กรณีพนักงานรายเดือนขอลาหยุดงานคร่ึงเดือนหรือหน่ึงเดือน เป็นกรณีพิเศษ นอกเหนือจากวันหยุดวันลาตามข้อตกลงเก่ียวกับสภาพการจ้างและข้อบังคับเก่ียวกับการทางานของบริษัทฯ โดยพนักงานให้ความยินยอมเป็นหนังสือไม่ขอรับค่าจ้างในระหว่างขอลาหยุดงานดังกล่าว บริษัทฯ ต้องจ่ายค่าจ้างในวันหยุดประจาสัปดาห์หรือวันหยุดตามประเพณี (ถ้ามี)ให้พนักงานหรือไม่ เห็นว่า กรณีที่ บริษัทจากัด อนุมัติให้พนักงานรายเดือนลาหยุดงานเป็นกรณีพิเศษนอกเหนือจากวันลาหรือวันหยุดตาม ขอ้ ตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้างและขอ้ บังคับเกี่ยวกับการทางานของบริษัทฯ ซึ่งพนักงานได้ใช้สิทธิจนครบแล้ว วันลาหยุดงานเป็นกรณี พิเศษดังกล่าวจึงไม่ใช่วันลาหรือวันหยุดตามท่ีพระราชบัญ ญั ติคุ้มครองแรง งาน พ.ศ. ๒๕๔๑กาหนด แต่เป็นการตกลงกันระหว่างพนักงานและบริษัทฯ สาหรับวันหยุดประจาสัปดาห์ และวันหยุดตามประเพณี เป็นวันท่ีพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. ๒๕๔๑ กาหนดให้เป็นหน้าที่ ของนายจ้างที่จะต้องจัดให้ลูกจ้างได้หยุด และนายจ้างมีหน้าที่จ่ายค่าจ้างให้กับลูกจ้างรายเดือนในวันหยุด ดังกลา่ วตามมาตรา ๕๖ (๑) และ (๒) ดังน้ัน บริษัทฯ จงึ มหี น้าท่ีต้องจา่ ยค่าจ้างในวนั หยุดดงั กล่าวใหแ้ ก่ลกู จ้าง ใน ระห ว่างท่ี ลู ก จ้างข อ ล าห ยุ ด งาน เป็ น ก รณี พิ เศ ษ ด้ ว ย เที ย บ เคี ย งแ น ว ต อ บ ข้ อ ห ารือ ก รม ฯ ที่ รง ๐๕๐๔/๐๐๑๒๗๒ ลงวนั ที่ ๙ กรกฎาคม ๒๕๕๓ ๒. กรณีพนักงานลาป่วยเกินและไม่เกิน ๓๐ วันทางานต่อปี หากวันลาป่วยตรงกับ วนั หยุดประจาสัปดาห์หรือวันหยุดตามประเพณี บริษัทฯ จะต้องจ่ายค่าจา้ งในวันลาป่วยและค่าจา้ งในวันหยุด ประจาสัปดาห์หรือวันหยุดตามประเพณีให้กับพนักงานอย่างไร เห็นว่าพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. ๒๕๔๑ มาตรา ๓๒ วรรคหนงึ่ บัญญัตวิ ่า “ใหล้ กู จ้างมสี ิทธลิ าปว่ ยไดเ้ ท่าท่ปี ่วยจรงิ .”และตามมาตรา ๕๗ วรรค หนึ่ง บัญญัติว่า “ให้นายจ้างจ่ายค่าจ้างให้แก่ลูกจ้างในวันลาป่วยตามมาตรา ๓๒ เท่ากับอัตราค่าจ้างในวัน ทางานตลอดระยะเวลาที่ลาแต่ปีหน่ึงต้องไม่เกินสามสิบวันทางาน.” ตามเจตนารมณ์มาตรา ๕๗ ให้การ ๓

ขอ้ หารือกฎหมายแรงงาน กรมสวสั ดิการและคุม้ ครองแรงงาน (Department of Labour Protection and Welfare) คมุ้ ครองสทิ ธขิ องลูกจ้างใหไ้ ด้รบั คา่ จ้างในระหว่างวันลาป่วยเพยี ง ๓๐ วันทางานเท่านั้น ดงั นั้น สทิ ธิทล่ี ูกจ้างจะ ได้ รับ ค่ าจ้ างใน วั น ห ยุ ด ป ระ จ าสั ป ด าห์ ห รือ วั น ห ยุ ด ต าม ป ระ เพ ณี ย่ อ ม ได้ รั บ ก าร คุ้ ม ค ร อ ง ในระยะเวลาเช่นเดียวกับสิทธิได้รับค่าจ้างในระหว่างวันลาป่วย หากลูกจ้างรายเดือนลาป่วยต่อเน่ืองกันไม่เกิน ๓๐ วันทางานต่อปี นายจ้างต้องจ่ายค่าจ้างในวันหยุดประจาสัปดาห์และวันหยุดตามประเพณี (ถ้ามี) ในระหว่างท่ีลาปว่ ยให้กับลูกจ้างด้วย กรณีลูกจา้ งใช้สิทธลิ าป่วยต่อเนื่องเกนิ ๓๐ วนั ทางานตอ่ ปี ลูกจา้ งย่อมไม่ มีสิทธิได้รับค่าจ้างในวันหยุดประจาสัปดาห์และวันหยุดตามประเพณี เนื่องจากภายหลังจากวันลาป่วยพ้น ระยะเวลา ๓๐ วันทางานน้ัน วันหยุดประจาสัปดาห์และวันหยุดตามประเพณีได้เกล่ือนกลืนไปในวันลาป่วย ของลูกจ้างท่ีลาป่วยแล้ว ลูกจ้างจึงไม่มีสิทธิได้รับค่าจ้างแต่อย่างใด ท้ังนี้ เว้นแต่จะมีระเบียบข้อบังคับเก่ียวกับ การทางานของนายจ้างกาหนดให้จ่าย เทียบเคียงแนวตอบข้อหารือกรมฯ ที่ รง ๐๕๐๗/๐๐๙๒๐๓ ลงวันที่ ๒๗ ตุลาคม ๒๕๕๔ ท่ี รง ๐๕๐๗/๐๐๔๑๓๐ ลงวันที่ ๑๘ พฤษภาคม๒๕๕๐ ที่ รส ๐๖๐๓/๐๙๑๗๕ ลงวันท่ี ๒๙ พฤศจิกายน ๒๕๔๓ และ คาพิพากษาฎกี าที่ ๘๘๘๙/๒๕๔๗ หมายเหตุ อา้ งอิงข้อหารอื กองนติ ิการ ที่ รง ๐๕๐๔/๐๐๒๗๙ ลงวนั ท่ี ๑๗ มีนาคม ๒๕๕๗ -------------------------------------------------- สอบถามรายละเอียดเพ่ิมเติมท่ี กลมุ่ งานทปี่ รึกษากฎหมาย นิติกรรมและสัญญา กองนิตกิ าร กรมสวสั ดกิ ารและคมุ้ ครองแรงงาน อาคารกรมสวัสดิการและค้มุ ครองแรงงานชัน้ ๑๒ ถนนมิตรไมตรี แขวงดนิ แดง เขตดนิ แดง กทม. ๑๐๔๐๐ โทร. ๐ ๒๒๔๖ ๗๐๓๙ , โทรสาร ๐ ๒๒๔๖ ๗๕๘๙ ๔