Chaϊm Soutine Pastry Cook with Red Handkerchief (1922-23) Λάδι σε καμβά, 73x54 εκ. Παρίσι, Μουσείο Orangerie
Chaϊm Soutine Τhe Groom or The Bellboy (1925-6) Λάδι σε καμβά 98x80 εκ. Παρίσι, Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης - Centre Georges Pompidou
Chaϊm Soutine Κουφάρι μοσχαριού (1925) Λάδι σε καμβά, 116,2x80,6 εκ. Μπάφαλο ΗΠΑ Albright-Knox Gallery
Γλυπτική
Ernst Barlach [Έρνστ Μπάρλαχ] (1870-1938)
Ernst Barlach, «Έλεος!» (1919) Ξύλο (δρυς), 38x30,4x33 εκ. Αμβούργο, Ιδιωτική Συλλογή
Παρατηρήστε: την απλή και εκφραστική κίνηση των χεριών της ζητιάνας πώς τα πάντα (η καλυμμένη κεφαλή) προσηλώνουν το βλέμμα στο κεντρικό αυτό θέμα (των χεριών)
Kathe Kollwitz [Κέτε Κόλβιτς] (1867-1945)
Käthe Kollwitz, Οι γονείς που θρηνούν (1932) Γερμανικό στρατιωτικό νοσοκομείο, Vladslo (Βέλγιο). Το φιλοτέχνησε για τον τάφο του γιου της Peter, που σκοτώθηκε το 1914 στη Φλάνδρα (Α΄ Παγκόσμιο πόλεμος). Έγινε σύμβολο όλων των πενθούντων γονέων.
Käthe Kollwitz Μητέρα με τον νεκρό γιο της Μνημείο άγνωστου στρατιώτη Neue Wache, Βερολίνο
Δημιουργοί της Κοινωνικής Κριτικής ή του «Νέου Ρεαλισμού»
Max Beckmann [Μαξ Μπέκμαν] (1884‐1950) κοινωνική κριτική εξπρεσιονιστικά στοιχεία τον απασχολεί ο άνθρωπος και η μοίρα του σατιρικότητα ηθικολογία θρησκευτικότητα απαισιοδοξία, απελπισία έντονες παραμορφώσεις γωνιώδη σχήματα θέματα: απόβλητοι της ζωής των μεγαλουπόλεων Άνθρωποι του τσίρκου Πρόσωπα του υποκόσμου
Max Beckmann Νύχτα (1918) Λάδι σε καμβά 33x153 εκ. Ντίσελντορφ Düsseldorf Kunstsammlung
Max Beckmann, Οικογένεια (1920) Λάδι σε καμβά, 65x100 εκ. Νέα Υόρκη, ΜοΜΑ
Max Beckmann, Αναχώρηση (1932-35) Λάδι σε καμβά, τρία πάνελ, πλευρικοί πίνακες 215,3Χ99,7 εκ. κεντρικός πίνακας 215x115 εκ., Νέα Υόρκη, ΜοΜΑ
George Grosz [Ζωρζ Γκροτζ] (1893‐1959) κριτική της εποχής του αφετηρία του η κοινωνική πραγματικότητα αγάπη και σαρκασμός λύπη και ειρωνεία άρνηση και ηθικολογία αντίληψη για την τέχνη ως μέσο κοινωνικής πάλης
G. Grosz The Funeral (To Oskar Panizza) (1917-18) Λάδι σε καμβά, 140x110 εκ. Στουτγκάρδη Κρατική Πινακοθήκη
G. Grosz Μητρόπολη (1916 – 1917) Λάδι σε καμβά 100x102 εκ. Μαδρίτη Εθνικό Μουσείο Τέχνης Thyssen-Bornemisza
G. Grosz Χειμωνιάτικο παραμύθι (1917-19) Λάδι σε καμβά Ανόβερο, Συλλογή Carvey
G. Grosz Republican Automatons (1920) Ακουαρέλα Νέα Υόρκη, ΜοMA
G. Grosz Στηρίγματα της κοινωνίας (1926) Λάδι σε καμβά, 108x200 εκ. Βερολίνο, Εθνική Πινακοθήκη
Otto Dix [Ότο Ντιξ] (1891-1969) εστιάζει στις αδυναμίες και τα προβλήματα της σύγχρονης ζωής, όχι τόσο στις ταξικές αντιθέσεις παρουσιάζει τη διαφθορά και εξαθλίωση ατόμου που δεν μπορεί να αντισταθεί στη μοίρα του βιώματα πολέμου ίσως είναι η πιο αντιπολεμική φωνή της νεότερης τέχνης
Otto Dix Δρόμος στην Πράγα (1920) Λάδι και κολλάζ σε ύφασμα 101x81 εκ. Στουτγγάρδη, Galerie der Stadt
Otto Dix Ο πόλεμος (1929-1932) Λάδι σε καμβά Δρέσδη, Galerie Neue Meister
Otto Dix,Stormtroops Προχωρώντας κάτω από το αέριο (1924) χάραξη και aquatint, Νέα Υόρκη, ΜοMA
Otto Dix, Τραυματίας (1924) Χαλκογραφία και ακουατίντα, Νέα Υόρκη, ΜοMA
Otto Dix Πορτρέτο της δημοσιογράφου Sylvia von Harden (1926) μικτά μέσα σε ξύλο 120x88 εκ. Παρίσι, Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Centre Georges Pompidou
Otto Dix, Flanders (1934-36) Λάδι σε καμβά, 78x98 εκ. Βερολίνο, Nationalgalerie, Staatliche Museen zu Berlin
Marcel Grommaire Η κοινωνική κριτική [Μαρσέλ Γκρομέρ] στη Γαλλία (1892- 1971) τον απασχολεί ο άνθρωπος και η μοίρα του θέμα του οι άνθρωποι του μόχθου συνδυασμός ρεαλιστικών τύπων και σχηματοποίησης, μνημειακότητας και διακοσμητικών στοιχείων
M. Grommaire Ο πόλεμος (1925) Λάδι σε καμβά 127x97 εκ. Παρίσι, Mουσείο Μοντέρνας Τέχνης de la Ville de Paris
M. Grommaire, Η παρτίδα (1928) Troyes, Musée d’ Art Moderne
M. Grommaire Η πλύστρα (1931) Λάδι σε καμβά 56x46 εκ. Ιδιωτική Συλλογή
Μ. Gromaire Πλύστρες στο ποτάμι (1933) Ακουαρέλα, γκουάς, στυλό, και μαύρο μελάνι σε χαρτί 43,4x32,2 εκ. Σικάγο, Art Institut
Search
