‚เราน่าจะยอมไปพร้อมกบั เธอต้งั แต่ตอนน้นั นะ แต่มนั กย็ งั เป็นข้นั การทดลอง เราเลยไม่ แน่ใจ‛ รอยยมิ้ ของ เมขลา ส่งกลบั มาท่ีมอนิเตอร์ภายในหอ้ งวทิ ยาการท่ี อปั สร นง่ั อยู่ ที่น่ี คือ ดาว B 612 ณ กาแลค็ ซ่ีแอนโดรมีดา ตวั เลขท่ีหนา้ จอ ค่อยๆ เปลี่ยนไป ‚หา้ ส่ี สาม สอง หน่ึง…ศนู ย‛์ อปั สร ยมิ้ กวา้ ง ประตูหอ้ งไร้น้าํ หนกั เปิ ดออก เมขลา เดินออกมาดา้ นนอก ‚ขอตอ้ นรับสู่ ดาว B 612 ณ กาแลค็ ซ่ีแอนโดรมีดา ‛ อปั สร กมุ มือ เมขลา ไวแ้ น่น พลาง เดินไปท่ีจอภาพใหญ่ เป็นภาพดวงดาวสีขาวข่นุ กาํ ลงั โคจรรอบดวงอาทิตย์ ส่วนอีกจอภาพหน่ึงท่ี เคียงกนั อยู่ แสดงภาพดวงดาวสีน้าํ เงิน กาํ ลงั โคจรรอบดวงอาทิตยเ์ ช่นกนั ‚ดูดาวโลกของเราสิ มนั ไม่สวยเหมือนเมื่อ 100 ปี ก่อนเลย‛ ท้งั สองยมิ้ ใหก้ นั แต่สายตาท่ี ส่งถึงกนั น้นั คลา้ ยกาํ ลงั โศกเศร้า ‚ลาก่อน ดวงดาวสีน้าํ เงิน‛ เมื่อเหตุการณ์อีก 100 ปี ขา้ งหนา้ ยงั มาไม่ถึง… อยากใหล้ กู หลานตอ้ งไปจาก ‚โลก ดวงดาวสีน้าํ เงินแสนสวย‛ ดวงน้ีหรือ? ถึงเวลา รัก (ษ)์ โลก ดว้ ยใจจริง แลว้ หรือยงั … ………. 51
เพอื่ มวลมนุษยชาตแิ ละลูกหลานของเรา... ดดั แปลงจากบทความของ ธนพล เศตะพราหมณ์ ‚อกี ไม่ถึงร้อยปี โลกนีจ้ ะถงึ กาลวบิ ตั ิ!‛ ไม่ใช่คาํ พยากรณ์ของนอสตราดามุส ไม่ใช่คาํ ทาํ นายของโหร าจารย์ ไม่ใช่การฟันธงของ หมอลกั ษณ์ แลว้ กไ็ ม่ใช่รายงานจากสถาบนั วจิ ยั ใด ๆ ท้งั สิ้น เราคงไม่สามารถจบั มือใครเดา เพอื่ ใหร้ ู้วา่ ใครเป็นผพู้ ดู ประโยคดงั กล่าวได้ แต่ดูท่าผพู้ ดู จะไม่รักในดวงดาวบา้ นเกิดตวั เองเสียแลว้ หละม้งั ? พดู ไปไดว้ า่ โลกจะอวสานในอีกเพยี ง ศตวรรษ เดียว! แค่ร้อยปี ...กร็ ุ่นหลานของเหลนเราเท่าน้นั เอง… (ถา้ คุณอายเุ ท่าผมตอนน้ี) เล่นทาํ นายใหห้ ลานของเหลนเราไร้ดวงดาวที่อยอู่ าศยั ไปซะน่ี รู้ไหมครับวา่ อวกาศ ภายนอกน้นั โหดร้ายแค่ไหน มีท้งั หลุมดาํ อุกาบาศก์ ซูเปอร์โนวา มอนสเตอร์ต่างดาวสารพดั ไหนจะตอ้ งเผชิญกบั อากาศต่างถ่ินท่ีไม่คุน้ เคย พวกเขาคงไม่ไดน้ อนหลบั ในบา้ นอนั อบอุ่น ไม่มี โอกาสลิม้ ลองรสชาติอาหารท่ีหลากหลายไดแ้ บบเดิมอีก ผมรับไม่ไดห้ รอกครับ นนั่ เป็นประโยคสาปแช่งโลก สาปแช่งหลานของเหลนเราชดั ๆ !! อะไรเป็นสาเหตุใหโ้ ลกเกิดการวบิ ตั ิกนั ววิ ฒั นาการท่ีรุดหนา้ ไปอยา่ งรวดเร็ว และ เทคโนโลยที ี่วงิ่ ไปไวอยา่ งฉุดไม่อยอู่ ยา่ งน้นั หรือ? ผมขอช้ีแจงวา่ ...ที่ผคู้ นมากมายต่างแข่งขนั กนั พฒั นาเทคโนโลยใี หก้ า้ วหนา้ อยา่ งไม่มีใคร ยอมใครน้นั เป้ าหมายหน่ึงกเ็ พอื่ ทาํ ใหโ้ ลกที่เราอาศยั แห่งน้ีสะดวกสบายต่อมนุษยม์ ากข้ึน ซ่ึงก็ เป็นส่ิงรังสรรคค์ วามสะดวกสบายใหแ้ ก่พวกเราไม่นอ้ ยไม่ใช่หรือ? 52
นอกจากน้ีการท่ีตอ้ งปลูกสร้างวตั ถุสถานท้งั หลายโดยมีโลกเป็นรากฐาน กเ็ พื่อเตรียมเป็น สถานท่ีสาํ หรับหลบั นอนและทาํ กิจกรรมน่าอศั จรรยม์ ากมาย ที่ลว้ นมีผลพวงมาจากสมองอนั น่า ท่ึงของมนุษยเ์ อง ดว้ ยเหตุน้ีบรรพบุรุษของเราจวบจนเราและลกู หลานของเราต่างกพ็ ยายาม แสวงหาพ้นื ดินที่ใชด้ าํ รงชีวติ แมบ้ ่อยคร้ังตอ้ งแลกกบั การทาํ ลายธรรมชาติเดิมท่ีมีอยู่ หากแต่ใน แง่ที่ตอ้ งเอาตวั รอดและปรับตวั กบั ธรรมชาติรอบตวั กค็ งเป็นเรื่องจาํ เป็นประการหน่ึง และท่ีไม่กล่าวถึงไม่ไดก้ ค็ ือเร่ืองพลงั งาน เราขดุ เจาะ น้าํ มนั และเช้ือเพลิงพลงั งานที่โลก สะสมมานบั ลา้ นปี เพ่อื นาํ มาผนวกกบั ความกา้ วหนา้ ทางเทคโนโลยีหลาย ๆ ดา้ น อาทิเช่น นวตั กรรมยานยนตแ์ ละอวกาศ อุตสาหกรรมใหญ่นอ้ ยท้งั หลาย ซ่ึงแน่นอนวา่ จะตอ้ งปล่อย CO2 ออกสู่ช้นั บรรยากาศท้งั ขณะสูบข้ึนมาและใชไ้ ป ... กระน้นั กต็ อ้ งยอมรับวา่ พวกเราต่างได้ ประโยชนจ์ ากข้นั ตอนเหล่าน้ีมากเกินจะคาดเดาจริง ๆ ผมศรัทธาในมนุษย์ และเชื่อวา่ มนุษยม์ กั สร้างสรรคส์ ่ิงที่สวยงามมากกวา่ ทาํ ลาย ‚พวกเรา สร้างสรรคค์ วามงดงามที่ธรรมชาติไม่ไดเ้ ป็นผสู้ ร้าง‛ บางคนบอกวา่ เราอาจเดินทางเร่รอนมาจาก อวกาศ จนลงจอดยานของพวกเรา ณ ดาวโลก และถา้ นนั่ เป็นความจริงไม่วา่ เราจะมาจากไหน ถือ กาํ เนิดจากส่ิงใด ... โลกกเ็ ป็นบา้ นเพียงแห่งเดียวที่ผมตอ้ งเกิดและตายลง ... กเ็ ท่าน้นั ผมอยากใหโ้ ลกยมิ้ อยากใหโ้ ลกมีความสุข .. ผมกต็ อ้ งยมิ้ ใหก้ บั โลก และทะนุถนอม ธรรมชาติใหม้ าก ๆ ... จะตอ้ งทาํ อะไรมากกวา่ น้นั อีกไหม? ‚อีกไม่ถึงร้อยปี โลกน้ีจะถึงกาลวบิ ตั ิ!!‛ ท่าทางคนท่ีพดู ประโยคน้ี คงจะไม่เข้าใจอะไรเอาเสียเลย! ………………………….. 53
ไม่รู้ร้อนรู้หนาว... โดย ว.วชั รพงศ์ ในช่วงหวั ค่าํ ของหนา้ หนาวของดินแดนทางตอนเหนือของประเทศอินเดีย อากาศเยน็ ลง มากจนเส้ือผา้ ดูจะไม่พอกบั ความอบอุ่นที่ร่างกายมนุษยต์ อ้ งการ ทาํ ใหค้ นที่น่ีส่วนใหญ่ตอ้ งมีผา้ ผนื ใหญ่อีกผนื เอาไวห้ ่มคลุมกนั ลมหนาวเขา้ มากรีดกายใหห้ นาวเหนบ็ นอกจากเวลาไปทาํ งาน เท่าน้นั ถึงจะพ่งึ เส้ือกนั หนาวเพียงอยา่ งเดียว ผคู้ นพลุกพล่านหนา้ ร้านคา้ ประจาํ ไซดง์ าน บางส่วนเพ่ิงจะเลิกจากหนา้ งานกลบั มาแคม้ ป์ ดว้ ยรถบรรทุกของบริษทั เดินเปะปะสนกนั ไปมาจนน่าเวยี นหวั อีกท้งั ยงั ส่งเสียงเอะอะกนั งม บา้ งนดั แนะกินขา้ วกินเหลา้ บา้ งพดู หยอกลอ้ ใหพ้ อแกเ้ หน่ือย ท่ีตรากตราํ กนั ท้งั วนั ดวงไฟของ หลอดไส้ทงั เสตนสีออกแดงๆ หลอดเลก็ ๆ สองหลอดที่แขวนไวห้ นา้ ร้านไม่เพียงพอจะส่องสวา่ ง จา้ ไปทว่ั บริเวณได้ มองเขา้ ไปในร้านลูกคา้ ผหู้ ิวโหยต่างยนื ลอ้ มหนา้ ร้านรอวา่ ของที่ตนส่งไปจะไดต้ อนไหน เพราะเจา้ ของร้านหยบิ ผดิ หยบิ ถกู สบั สนวกวนในหวั สมองเพราะใครๆกอ็ ยากไดก้ ่อนคนอ่ืนส่ง เสียงกนั มว่ั ไปหมด บา้ งกไ็ ข่ไก่ บา้ งกข็ า้ วสาร บา้ งกน็ ้าํ ตาล แต่พวกถวั่ เขียวถวั่ แดงขายดีเป็น พเิ ศษเพราะคนส่วนใหญ่เป็นมงั สวริ ัติ เป็นเช่นน้ีทุกๆวนั เพราะคนงานเกือบทุกคนไม่มีเงินพอจะ ซ้ือมากกั ตุนเกินสองวนั ได้ ส่วนทีวใี นร้านเพือ่ เปิ ดทิ้งไวโ้ ดยเจา้ ของร้านหวงั จะเพิ่งมนั คลายเหงาดว้ ยละครข่าวสาร ช่วงที่นงั่ รอลกู คา้ แลว้ ยงั หวงั วา่ มนั จะลดความเบื่อหน่ายจากการรอต่อคิวไดบ้ า้ งดว้ ยการดูข่าว ช่วงหวั ค่าํ ฆ่าเวลาไปเรื่อยๆ แน่ล่ะวา่ มนั ไม่ไดผ้ ลกบั ความหิวของแรงงานช้นั กรรมกรที่นี่ ‚ประเดน็ ข่าวเด่นในวนั น้ี!!‛ ‚จากอิทธิพลของปรากฏการณ์โลกร้อนทาํ ใหเ้ กิดพายหุ ิมะถล่มจีนอยา่ งหนกั หลายพ้ืนท่ี ถกู ตดั ขาด‛ ‚ออสเตรเลียเกิดน้าํ ท่วมอยา่ งหนกั ในหลายรัฐทาํ ใหต้ อ้ งอพยพประชาชนออกนอกพ้นื ที่ หลายแสนคน‛ ‚พายไุ ตฝ้ ่ นุ ถล่มเกาะสุมาตราทาํ ใหป้ ระชาชนชาวอินโดนีเซียไร้ท่ีอยเู่ กือบสามหมื่นคน‛ 54
‚เกิดเหตุโคลนถล่ม ทาํ ใหค้ นเกือบหา้ ร้อยคนในหม่บู า้ นแห่งหน่ึงทางตอนใตข้ องชิลีสุญ หาย‛ ‚อเมริกาลงนามในสัญญาการลดปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซดแ์ ลว้ หลงั จากถกู ประณามหนกั ‛ ‚เกิดซึนามิลูกใหญ่ท่ีสุดในรอบสามร้อยปี ที่ญี่ป่ ุน ‚ สถานีข่าวเริ่มรายงานหวั ขอ้ ข่าวและประเดน็ ร้อนของวนั ตามโปรแกรมเหมือนทุกๆวนั คนงานท่ีรอต่อคิวซ้ือของทุกวนั กด็ ูอยทู่ ุกวนั แลว้ กล็ ืมไปทุกวนั อยา่ งไม่ไดเ้ ดือดร้อนอะไร เพราะส่ิงท่ีทาํ ใหพ้ วกเขาเดือดร้อนของคนท่ีนี่น้นั คือการไม่จ่ายค่าจา้ งค่าแรงพวกเขาของพวก นายหนา้ ผรู้ ับเหมานนั่ เองที่เป็นปัญหาใหญ่ ที่คนั ดินขา้ งถนนหนา้ ร้านขายของสองพอ่ ลูกนงั่ หมดอาลยั ตายอยากหลงั จากรถโดยสารมา ส่งลงที่หนา้ แคม้ ป์ แต่พวกเขาเฝ้ ากองสัมภาระท่ียดั มากบั ถุงป๋ ุยเก่าๆท่ีใชเ้ ชือกฟางมดั ปากสอง สามใบซ่ึงเป็นสมบตั ิท่ีติดกายมาจากบา้ นไกล ท่ามกลางความมืดมนห่างไกลแสงของหลอดไฟ คงมีแต่แสงเดือนและแสงดาวเท่าน้นั ที่พอทาํ ใหเ้ ห็นเคา้ ลางของใบหนา้ ที่มอมแมมและดวงหนา้ ท่ี อ่อนละโหยโรยแรงของท้งั ผเู้ ป็นลูกและผเู้ ป็นพอ่ ‚หิวมากมยั๊ ลกู ง่วงมากมยั๊ ‛ ‚ครับพ่อ‛ ‚อดทนหน่อยแลว้ กนั เดี๋ยวเพ่ือนพ่อคงเลิกงานมาแลว้ ‛ เงินที่ติดตวั มาไดเ้ อาไปใชจ้ ่ายใน ส่วนของค่ารถค่าราหมดแลว้ ทาํ ใหผ้ เู้ ป็นพ่อทาํ ไดแ้ ค่เพียงใหก้ าํ ลงั ใจลูกชายของเขา ‚ครับพอ่ ผมรอไหว ‛ เดก็ ชายวยั สิบสี่ขวบเช่นเขาตอ้ งออกจากบา้ นมาพร้อมบิดาเพื่อขาย แรงงานแลกกบั เงินเล้ียงชีพแม่และนอ้ งๆท่ีบา้ นอีกหลายชีวติ ‚ตอ้ งอดทนหน่อยนะลกู เราเกิดมาเป็นผชู้ ายตอ้ งเขม้ แขง็ ‛ ‚งานน้ีไม่ใช่วา่ ใครกท็ าํ ไดน้ ะลูก ตอ้ งวรรณะอยา่ งเราถึงทาํ ได‛้ ‚พวกวรรณะอื่นมนั มีแรงไม่สู้เราหรอก ทาํ งานเกบ็ เงินไดเ้ ยอะๆจะไดซ้ ้ือผา้ ใหญ่ไปใหแ้ ม่ ตดั เส้ือและกระโปรงใหน้ อ้ งๆใหม่ คงจะดีใจยมิ้ จนปากฉีกเลยเนอะวา่ มยั๊ ‛ ‚เพอื่ นพอ่ เล่าใหพ้ ่อฟังวา่ เข่ือนท่ีเราจะทาํ น้ีเป็นเขื่อนผลิตกระแสไฟฟ้ าที่ใหญ่ท่ีสุดของ ประเทศเลยนะ เราจะภมู ิใจขนาดไหนถา้ มนั เสร็จดว้ ยมือเรา คนท้งั ประเทศไดใ้ ชไ้ ฟฟ้ าเพราะเรา เลยนะลกู ‛ 55
‚ครับพอ่ ‛ หลงั จากเงียบฟังผเู้ ป็นพอ่ อยนู่ าน สายตาเดก็ นอ้ ยมองจอ้ งเขา้ ไปในร้านคา้ เหม่อ มองถุงขนมหลายอยา่ งที่หอ้ ยอยู่ อีกท้งั จมกู กไ็ ดก้ ลิ่นอาหารท่ีคนในแคม้ ป์ ทาํ กนั จนทาํ ใหท้ อ้ งของ เดก็ นอ้ ยทนไม่ไหวร้องครวญครางอยา่ งโหยหวย ‚พอ่ ครับ‛ ‚ผมคิดถึงบา้ น‛ เดก็ ชายกเ็ อ่ยข้ึนมา ‚อดทนลูก เราโตแลว้ นะ เอาอยา่ งพ่อสิ รู้มย๊ั ลกู ผชู้ ายตอ้ งทนมากกวา่ น้ีอีกหลายเท่า ‛ ผเู้ ป็น พ่อปลอบลกู ชายดว้ ยถอ้ ยคาํ ท่ีอ่อนโยนและแผว่ เบา ในขณะท่ีดวงตาจองมองลึกลงไปในจิตใจของ ลกู ผา่ นดวงตาของเขา ‚อยา่ วา่ แต่เรื่องคิดถึงบา้ นเลยลูก เราจะไม่คิดถึงอะไรเลยซกั อยา่ งจะอดทนทาํ งานเกบ็ เงิน เพ่อื เราจะไดม้ ีเงินมีทอง ลืมตาอา้ ปากไดเ้ หมือนกบั คนอ่ืนเขาบา้ ง‛ ‚เราจะตอ้ งไม่กลวั และไม่สนใจอะไรท้งั สิ้น ฝนจะตก ฟ้ าจะร้อง น้าํ จะท่วมโลก แผน่ ดิน จะลุกเป็นไฟ เรากต็ อ้ งอดทนรู้มย๊ั ลูก‛ ‚ครับพ่อ ผมจะจาํ ไว‛้ ‚เมื่อเราทนได้ จนถึงวนั น้นั สิ่งท่ีผา่ นไปแลว้ เราค่อยมาคิดถึงมนั อีกจะดีกวา่ ‛ สองพ่อลกู ยงั นง่ั รออยอู่ ีกจนดึก ผเู้ ป็นเพอื่ นของเขาที่บอกวา่ จะมารับยงั ไม่มีวแี่ วว ผเู้ ป็น พ่อยงั ย้าํ ถามและบอกลูกชายอยซู่ ้าํ ๆ ‚หิวมากมย๊ั ง่วงหรือยงั ‛ ‚ตอ้ งอดทนนะลกู เราเกิดเป็นผชู้ าย‛ แน่นอนวา่ ทุกคร้ังที่พดู คาํ น้ีทีไรจะมีรอยยมิ้ ท่ีอ่อนโยนร่าเริง บนใบหนา้ เขาเสมอ แต่ภายในใจผเู้ ป็นพ่อมีคาํ ถามมากมายหลายแสนอยา่ งใหค้ รุ่นคิด จนบางคร้ังเกิดทอ้ แท้ ในใจกบั สภาพความเป็นไปในชีวติ ความคิดบา้ ๆกช็ อบโผล่ข้ึนมาจากหว้ งลึกของจิตใจเสมอๆ ให้ สวดมนตอ์ อ้ นวอนเหล่าเทวดาฟ้ าดินท้งั หลาย ‚ขอใหโ้ ลกแตกไปซะทีเถอะ จะไดห้ มดเวรหมดกรรมซะที‛ อาจะเป็นจริงดง่ั หวงั หรือไม่กแ็ ลว้ แต่ เขาทาํ ไปแลว้ กไ็ ม่ไดเ้ กบ็ มาใส่ใจเพราะส่ิงที่ตอ้ ง รับผดิ ชอบอยขู่ า้ งกายช่างยง่ิ ใหญ่เกินกวา่ จริงๆ 56
ป่ าไม้ กบั ลมหายใจที่เหลอื อยู่... โดย มมู ู ก่อนน้ีป่ าไมเ้ คยเขียวขจีดว้ ยแมกไมน้ านาพนั ธุ์ แต่นบั วนั ความเขียวขจีเหล่าน้ีเริ่มลดลงๆ กล่ินอายของป่ าเริ่มจางหายไป กลายเป็นกล่ินควนั กลิ่นคอนกรีตเขา้ มาแทนท่ี สตั วน์ อ้ ยใหญ่ท่ีเคย ไดอ้ าศยั ร่มเงาของป่ าเขียวเป็นบา้ น กเ็ ร่ิมพากนั ออกเดินทางยา้ ยที่เพอื่ หาป่ าแห่งใหม่ บา้ งกอ็ ยไู่ ด้ บา้ งกล็ ม้ หายตายจากไป คงทิง้ ไวแ้ ต่คาํ ถามที่วา่ ลมหายใจของป่ าจะคงเหลืออีกสกั เท่าใด นายตน้ ไม้ หน่ึงในสมาชิกของบา้ นป่ าเขียว ไดแ้ ต่เหลียวมองตามหลงั ขบวนคาราวานของ เหล่าสตั วน์ อ้ ยใหญ่นานาชนิด ที่กาํ ลงั ทยอยเดินออกจากป่ า เพอื่ หาแหล่งท่ีอยใู่ หม่ ‚จะไปอยทู่ ่ีไหนกนั ‛ เสียงนายตน้ ไมต้ ะโกนถามฝงู กระรอกท่ีเดินผา่ นโคนตน้ ของเขาไป ‚เรากาํ ลงั จะยา้ ยไปยงั ป่ าที่อยถู่ ดั ไปน่ีแหละจะ้ ‛ กระรอกสาวตวั หน่ึงตอบ ‚ตอนน้ีพวกมนุษยเ์ ร่ิมรุกล้าํ เขา้ มาในอาณาเขตของเราแลว้ เราไม่มีอะไรพอที่จะไปต่อกร กบั มนุษยไ์ ด้ เราจึงตอ้ งเป็นฝ่ ายไปเสียเองน่ะสิ‛ กะรอกหนุ่มเสริม ‚แลว้ นายจะไปกบั เราดว้ ยไหมนายตน้ ไม้ ‛ กระรอกหนุ่มถามต่อทนั ที ฝ่ ายนายตน้ ไมเ้ ม่ือ ไดย้ นิ คาํ ถามดงั น้นั แลว้ กไ็ ดแ้ ต่แยม้ ยมิ้ บาง ๆ ‚ไปกนั เถอะกระรอกนอ้ ยท้งั หลาย นี่ผลไมเ้ อาไวใ้ ชส้ าํ หรับเดินทางนะ ‛ นายตน้ ไมพ้ ดู พลางส่งผลไมบ้ นตน้ ของตวั เองลงมาใหก้ บั ฝงู กระรอก ‚เราคงไปไหนไม่ไดห้ รอก ป่ าไมย้ งั คงตอ้ งการเรา เพราะป่ าไม้ เกิดจากตน้ ไมอ้ ยา่ งพวก เราๆ หลายๆ ตน้ มารวมเขา้ ดว้ ยกนั ท่ีสาํ คญั เราคิดวา่ พวกมนุษยย์ งั ตอ้ งการความช่วยเหลือจาก พวกเราอย‛ู่ เสียงนายตน้ ไมต้ อบ ‚ง้นั โชคดีนะนายตน้ ไม้ พวกเราไปกนั ก่อนล่ะ ไวว้ นั หลงั เราจะกลบั มาเยยี่ ม ‛ กระรอก หนุ่มจ่าฝงู พดู พลางพาลูกฝงู เดินทางต่อ ไม่นานนกั กเ็ ดินลบั สายตาของนายตน้ ไมไ้ ป ‚เฮอ้ ‛ นายตน้ ไมถ้ อนหายใจเบาๆ พลางนึกไปถึงสมยั ก่อน สมยั ที่มนุษยย์ งั รู้จกั มอบความ รักใหก้ บั ป่ าไม้ สมยั ท่ีป่ าไมแ้ ละมนุษยพ์ ่ึงพาอาศยั กนั ภาพเหล่าน้นั นบั วนั ยงิ่ เริ่มเลือนลางหายไป ยง่ิ มนุษยม์ ีความเจริญเพิม่ มากข้ึนเท่าไหร่ ความสาํ คญั ของป่ าไมก้ ย็ งิ่ ถูกบนั่ ทอนลงไปมากข้ึน เช่นน้นั หรือ เขาคงทาํ ไดเ้ พียงภาวนาใหม้ ีมนุษยส์ กั คน ท่ีจะมองเห็นความสาํ คญั ของป่ าไม้ ดงั่ เช่น 57
คร้ังโบราณผา่ นมา แลว้ เขากน็ ิ่งสงบไปเหลือไวเ้ พียงรอยคราบน้าํ ตาท่ีหลง่ั ไหลลงมาจนถึงโคนตน้ ทุกวนั รอสกั วนั ...สกั วนั ท่ีจะมีมนุษยส์ ักคนมองเห็นรอยคราบน้าํ ตาน้นั ไม่วา่ เวลาจะผา่ นไปนานสกั เพยี งใด ธรรมชาติ ป่ าไม้ ตน้ ไม้ ยงั คงเป็นเพอ่ื นที่ดี ท่ีสุดของมนุษย์ เป็นเพื่อนผใู้ ห้ ‚ให้‛โดยไม่หวงั ส่ิงตอบแทน หวงั เพยี งแค่อยากใหม้ นุษยร์ ู้และ เขา้ ใจในคุณค่าของสิ่งที่ธรรมชาติมอบให้ แต่ส่ิงท่ีมนุษยใ์ หก้ ลบั คืนไปกลบั กลายเป็นการทาํ ลาย ทาํ ลายเพยี งเพราะตอ้ งการประโยชนส์ ่วนตน แต่หากลองมองเผอ่ื ถึงอนาคตของลูกหลานสักนิด ก็ คงจะเกิดความคิดท่ีจะช่วยชีวติ ของตน้ ไมเ้ หล่าน้ีทนั ก่อนท่ีลมหายใจสุดทา้ ยของตนไมท้ ี่มีอยจู่ ะ หมดไป พร้อมๆ กบั ลมหายใจของมนุษย์ทุกคน 58
บทความเลก็ ๆ จากท่เี ลก็ ๆ… โดย พ.พดั พาย ผมสามารถพดู ไดเ้ ตม็ ปากวา่ ‘ดาวโลก’ เป็นดาวเคราะห์ ที่วเิ ศษสุดในจกั รวาล หากมองลง มาจากฟากฟ้ า คุณจะเห็น ดาวเคราะห์ที่มีสีฟ้ าสวา่ งไสวสวยงามท่ามกลางความมืดอนั เวงิ้ วา้ งของ หว้ งอวกาศ ก่อนหนา้ น้ีดาวเคราะหโ์ ลก อาจมี ฝนตก แผน่ ดินไหว ฟ้ าร้อง ภเู ขาไฟระเบิด ซ้าํ ซากจาํ เจ ตามที่หลายคนเคยกล่าวสันนิฐาน อาจดว้ ยความบงั เอิญหรือความต้งั ใจ ของใครสักคน ไดบ้ นั ดาลใ หด้ าว เคราะห์ โลกมี สภาพแวดลอ้ มท่ีเอ้ืออาํ นวย เพ่อื บงั เกิดส่ิงงดงามอยา่ งหน่ึงข้ึนในจกั รวาล นนั่ คือ ชีวติ (Live) ชีวติ ท่ีก่อเกิดข้ึนบนดาวเคราะห์โลก ทาํ ใหม้ ิติของดาวเคราะหเ์ ปล่ียนไป เม่ือดาวเคราะห์ โลกมีชีวติ และมีการดาํ รงอยขู่ องสรรพชีวติ เร่ืองราวท่ีแตกต่างกนั นบั ไม่ถว้ นจึงเกิดข้ึน สิ่งมีชีวติ ไดพ้ ยายามที่ดิ้นรนเอา ตวั รอดบนดาวเคราะห์โลกใบน้ี จึงทาํ ให้ชีวติ มีรูปแบบพฤติกรรม ของเอง และกลายเป็นมิติของชีวติ แต่ละชีวติ ต่างมีความสัมพนั ธก์ บั สิ่งแวดลอ้ ม ของดาวเคราะห์โลกอยา่ ง ไม่อาจแยกออกจากกนั ได้ ซ่ึงแน่นอนวา่ ดาวเคราะห์โลกกย็ นิ ดีเหลือเกินท่ีจะมอบทุกส่ิงทุกอยา่ ง ใหแ้ ก่ทุกชีวติ บนโลกเพื่อการดาํ รงอยดู่ ว้ ยกนั ชีวติ นอกจากจะมีการดิ้นรนเอาชีวติ รอด ยงั มีการสืบทอดวญิ ญาณ ก่อใหเ้ กิดการพฒั นาการ ของชีวติ หรือววิ ฒิ นาการข้ึนมาจนกลายเป็น \"รูปแบบของชีวติ \" ซ่ึงเป็นส่ิงท่ีสวยงามท่ีสุด จนไม่ อาจศกึ ษาไดอ้ ยา่ งหมดสิ้น เห็นไดว้ า่ อยา่ งนอ้ ยดาวเคราะหโ์ ลก ก็ให้ \"ความบงั เอิญ\" ท่ีลงตวั อยา่ งหามิได้ และเป็น ความบงั เอิญท่ีวเิ ศษท่ีสุดในจกั รวาล ความบงั เอิญน่ีแหละที่ทาํ ใหท้ ุกชีวติ แมก้ ระทง่ั ตวั เราเอง ในตอนน้ีไดเ้ กิดข้ึนมา ดาวเคราะหโ์ ลกมอบของขวญั ท่ีมี เพยี งหน่ึงเดียวในจกั รวาลใหก้ บั เรา นนั่ คือ \"โลก\" \"โลก\" ไม่ไดห้ มายถึง \"ดาวเคราะหโ์ ลก\" แต่ครอบคลุมไปไกลกวา่ น้นั โลกหมายถึงทุกส่ิง ทุกอยา่ งที่อยรู่ อบตวั เรา ส่ิงแวดลอ้ ม คนท่ีเราคิดถึงอยตู่ อนน้ี สิ่งท่ีเราอยากจะทาํ ภาพที่มองเห็น เสียงที่ไดย้ นิ รสชาติท่ีไดส้ ัมผสั ประสบการณ์ ความทรงจาํ นิยาย รูปภาพ นิทาน ศาสนา เรื่องราว สรรพสัตว์ ความประทบั ใจ ทะเล แม่น้าํ ภเู ขา ความสุข ความสมหวงั 59
\"ดาวเคราะหโ์ ลก\" ไดม้ อบ \"โลก\" ใหท้ ุกดวงวญิ ญาณที่อยบู่ นโลก วกิ ฤตการณ์โลกร้อนน้นั ถา้ เราไม่ไดแ้ กไ้ ขอะไรเลย หรือปล่อยใหเ้ ป็นไปตามน้นั ดาว เคราะหโ์ ลกกจ็ ะยงั อยู่ ไปแสนนาน ถึงแมม้ นุษยส์ ูญพนั ธุ์ ดาวเคราะหโ์ ลกก็ ไม่ไดห้ ายไป แต่หาก เป็น \"โลก\" ของพวกเราต่างหากที่พงั ทลาย ถา้ เป็นเช่นน้นั จริงดาวเคราะห์โลกกค็ งจะร้องไหใ้ หก้ บั โลกที่อาจจะไม่มีอยอู่ ีกของพวกเรา ดว้ ยความไม่รู้เท่าถึงการณ์ ความโลภ และความเห็นแก่ตวั เราไดท้ าํ ใหโ้ ลกท่ีเอ้ืออาํ นวยให้ เราเกิดมาและเหมาะกบั การใชช้ ีวติ ของเรา กลายเป็นโลกที่เราไม่สามารถใชช้ ีวติ อยไู่ ด้ เราได้ ก่อใหเ้ กิดมลพิษ และภาวะโลกร้อน ใหก้ บั โลก วกิ ฤตการณ์โลกร้อนและมลภาวะท่ีมนุษย์ สร้างข้ึนน้นั กาํ ลงั จะเปล่ียนดาวเคราะห์ โลกที่ เคยมีสีฟ้ างดงาม ใหก้ ลายเป็นดาวเคราะห์สีเทา อนั จืดชืด ไร้คาํ วา่ \"ชีวติ \" ซ่ึงเมื่อถึงเวลาน้นั ดาว เคราะห์โลกท่ีสวยที่สุดในจกั รวาลกค็ งจะหายไปตลอดกาล เราคงไม่ตอบแทนดาวเคราะหโ์ ลกท่ีมอบโลกใหเ้ ราอยา่ งน้ีหรอกใช่ไหม การจะดูแลรักษา โลกใบน้ี เพอ่ื ดาวเคราะห์โลกและโลกของพวกเรามีดว้ ยกนั หลายวธิ ีเหลือเกิน และง่ายดายมาก เรา สามารถเป็นส่วนหน่ึงในการปกป้ องรักษาโลก หลายคนคงจะรู้วธิ ีการท่ีถูกตอ้ งอยแู่ ลว้ เม่ือเราทาํ ส่ิงดี ๆ ใหก้ บั โลกเพอื่ แสดงความ \"ขอบคุณ\" โลกกจ็ ะยมิ้ และตอบกลบั วา่ \"ไม่เป็นไร\" 60
บ้านของผม… โดย ลมกงั หัน ผมมบี ้านอย่างน้อยสองหลงั หลงั แรกเป็นบา้ นหลงั เลก็ ๆ อยใู่ นกรุงเทพมหานคร ส่วนอีกหลงั เป็นบา้ นขนาดใหญ่ที่สาํ คญั ที่สุดในโลก บา้ นหลงั ใหญ่ของผมถูกเรียกวา่ ‚โลก‛ เป็นบา้ นรูปทรงกลม ๆ ดูราวกบั มีชีวติ ไม่เพยี งแค่ดูเหมือนมีชีวติ แต่เขาไดใ้ หช้ ีวติ มากมายนบั ไม่ถว้ นดว้ ย เขามีทุกที่จาํ เป็นต่อชีวติ ของผม ไม่ใช่เฉพาะเตียงนอน โตะ๊ ทาํ งาน ครัวสาํ หรับทาํ อาหาร เกา้ อ้ีนงั่ ทานอาหาร แบบท่ีบา้ นหลงั เลก็ มี แต่เป็นลมหายใจ อาหาร น้าํ ความสดชื่น ความอุ่นใจ ทุกสิ่งทุกอยา่ ง ณ บา้ นหลงั ใหญ่ของผม มีเพ่อื นมากมายมาแบ่งปันพ้นื ท่ีใชส้ อยร่วมกนั บา้ นแห่งน้ีจึงเป็น ‘Guest House’ ใหญ่และท่ีดีที่สุดในโลก และเป็น Guest House ท่ีเจา้ บา้ นใหอ้ ยไู่ ดฟ้ รี ๆ ไม่มีกาํ หนดยา้ ยออก บา้ นหลงั เลก็ ของผมแมจ้ ะสกปรกไปบา้ งเพราะลืมทาํ ความสะอาดกย็ งั อาศยั อยไู่ ด้ แต่บา้ นหลงั ใหญ่ของผม ... บา้ นที่อาจมีชีวติ หลงั น้ี หากยงั สกปรกอยา่ งต่อเน่ืองกอ็ าจทาํ ใหท้ ้งั ผมและเพอ่ื นในบา้ นของผมอาศยั อยไู่ ม่ไดอ้ ีกต่อไป ส่ิงเดียวที่ทาํ ใหบ้ า้ นหลงั ใหญ่สกปรกเลอะเทอะ คือผอู้ าศยั ในบา้ นหลงั เลก็ ท่ีมีเฟอร์นิเจอร์เป็น เตียงนอน โต๊ะ เกา้ อ้ี รวมถึงเครื่องอาํ นวยความสะดวกสบายต่าง ๆ พวกเขาและผมเป็ นมนุษย์ พวกเราต่างรู้วา่ โลก เป็นบา้ นเพียงแห่งเดียว ที่พวกเราไม่สามารถเช่าหรือซ้ือใหม่ได้ และเราต่างรู้วา่ มีวธิ ีการมากมายที่สามารถดูแลรักษาส่ิงแวดลอ้ มของบา้ น 61
แต่บางคร้ังพวกเรากล็ ะเลยท่ีจะทาํ บา้ นหลงั ใหญ่ของพวกเราจะสกปรกต่อไปเร่ือย ๆ หากผมและเพอ่ื นท่ีมีบา้ นหลงั เลก็ ยงั รอใหม้ ี ใครสักคนมาดูแลรักษาบา้ นหลงั ใหญ่ เราต่างรู้ดีวา่ ถา้ เรายงั คงนง่ั คอย กจ็ ะไม่มีบา้ นท่ีพวกเราอาศยั ไดอ้ ีกต่อไป .. แต่เราส่วนใหญ่กย็ งั นง่ั รอ ส่ิงที่จะทาํ ใหบ้ า้ นหลงั เลก็ และบา้ นหลงั ใหญ่ ‘โลก’ ท่ีผมพกั พิงน่าอยแู่ ละอบอุ่น กค็ ือพวกเรา เท่าน้นั ฉนั เธอ และเขา ... หากเป็นความรักกค็ งเป็นรักสามเส้า แต่เมื่อเป็นพวกเรา ท่ียนื อยบู่ นโลกเดียวกนั ใบน้ี กม็ ากพอจะปกป้ อง..โลก ‘บา้ น’ ของพวกเราใหย้ มิ้ ไดเ้ หมือนเดิม .................... ‚ฉนั อาศยั อยบู่ นตวั เธอนี่เอง‛ มนุษยก์ ล่าวกบั โลก หลงั จากไม่ไดค้ ุยกนั มาสักพกั ‚อะไร ... เธอเพ่ิงรู้เหรอ‛ โลกแปลกใจ ‚บางคร้ังฉนั ก็รู้ แตบ่ างทีฉนั กล็ ืม‛ เพื่อนตวั นอ้ ยสารภาพ ‚ไมเ่ ป็นไรนะ ยงั ไงเธอกย็ งั จาํ ได้ แต่วา่ ... ฉนั ไมเ่ คยลืมเลยนะ วา่ เธออาศยั อยบู่ นตวั ฉนั ‛ โลกยมิ้ ให้ เพอ่ื นของเขาอยา่ งออ่ นโยนอยา่ งที่สุด! 62
เรื่องเล่า… โดย หินกะซาย ‚เพยี งหญา้ ราคาต่าํ ต่าํ ยงั สาํ คญั ต่อดินถิ่นเขียว เพียงส่ิงนอ้ ยดอ้ ยค่าคราเดียว ยงิ่ สาํ คญั ต่อเส้ียวจกั รวาล‛ เขาบอกวา่ คนรวยใชพ้ ลงั งานมากกวา่ คนรวยนอ้ ย .. หลายเท่า เขาบอกวา่ คนรวยนอ้ ยใชพ้ ลงั งานมากกวา่ คนไม่รวยเลย .. หลายเท่า เขาบอกวา่ คนไม่รวยเลยใชพ้ ลงั งานมากกวา่ คนไม่มีอนั จะกิน .. หลายเท่า นนั่ อาจหมายความวา่ ถา้ ผมหรือคุณรวย ... พวกเราอาจกาํ ลงั ทาํ ร้ายโลก และในทาํ นองเดียวกนั ถา้ ผมหรือคุณจน ... จนแทบไม่มีอนั จะกิน พวกเราอาจจะกลายเป็น ผปู้ กป้ องโลก เพือ่ ผมคนหน่ึงเขียนเร่ือง ‘ยอดมนุษย์’ น่าเสียดายท่ีเร่ืองน้ีเกือบจะถกู นาํ มาลงในหนงั สือ เล่มน้ีดว้ ย แต่เพอ่ื นผมส่งเรื่องของเขาไปลงในนิตยาสารเล่มหน่ึงซะก่อน ยอดมนุษยจ์ ึงไม่ไดม้ าอยู่ ในหนงั สือของเรา เร่ืองของยอดมนุษยม์ ีอยวู่ า่ เดก็ ตวั นอ้ ย 2 คน คนหน่ึงจน อีกคนรวย แต่กลายเป็นเพ่อื นซ้ี กนั พวกเขาเล่นหุ่นยนตด์ ว้ ยกนั เดก็ รวยเล่นเป็นยอดมนุษยอ์ ุลตร้าแมน เออ ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่อุล ตา้ แมนแต่เป็นเจทโตแมน (ผมชอบอุลตา้ แมนครับ ) ส่วนเดก็ จนแสดงเป็นสตั วป์ ระหลาดท่ีคอย พน่ ควนั พิษใส่โลก ชื่อปี กา้ เดวลิ (แต่ผมชอบปี กาจู)้ เพราะตุก๊ ตาท้งั หมดเป็นของเดก็ รวย เขาจึง ไดร้ ับบทเป็นผพู้ ิทกั ษโ์ ลก แต่ไม่วา่ อยา่ งไรเดก็ จนไม่เคยเก่ียงที่จะเล่นเป็นสัตวป์ ระหลาด มนั ก็ สนุกดีเหมือนกนั ที่ไดร้ ับบทเป็นผรู้ ้าย บา้ นของเดก็ รวยมีรถยนต์ แอร์ ทีวี ตูเ้ ยน็ อุปกรณ์อาํ นวยความสะดวกต่าง ๆ ที่คนรวยและ คนเกือบรวยมี แต่บา้ นของเดก็ จนไม่มีอะไรเลย ของเล่นที่เดก็ จนมีกเ็ หมือนกบั ของเดก็ จนคนอื่น ในเร่ืองอ่ืน แบบที่ทาํ เองบา้ ง พอ่ ทาํ ใหบ้ า้ ง แต่วา่ เดก็ รวยกไ็ ม่เคยรังเกียจเดก็ จน และเดก็ จนกไ็ ม่เคย 63
อิจฉาเดก็ รวย ท้งั น้ีอาจเพราะท้งั สองยงั เป็นเดก็ หรืออาจเพราะเพ่ือนของผมอยากใหม้ นั เป็นอยา่ ง น้นั วนั หน่ึงครูสาวคนสวยของเดก็ จนและเดก็ รวย บอกกบั เดก็ นกั เรียนในหอ้ งวา่ ตอนน้ีโลก ของเรากาํ ลงั เขา้ สู่ภาวะโลกร้อน บรรยากาศของโลกกาํ ลงั ถกู ทาํ ลาย และท้งั หมดกล็ ว้ นเกิดจาก น้าํ มือของคุณและผม เธอหมายถึงมนุษยท์ ุกคนครับ แต่เพราะท้งั คุณและผมเป็นมนุษยพ์ วกเราจึง ถกู เหมารวมไปดว้ ย ‚จ่อยมาโรงเรียนอยา่ งไรจะ๊ ‛ คุณครูสาวถามเดก็ จน ‚แม่ปั่นจกั รยานมาส่งครับ‛ เดก็ จนตอบ ‚มาร์คล่ะ‛ เธอหนั ไปถามเดก็ รวย “พอ่ ขบั รถมาส่งครับ” “แลว้ บา้ นจ่อยมีเคร่ืองใชไ้ ฟฟ้ ากี่ชนิดจะ๊ ” “มีไฟอยสู่ องหลอดครับ” “มาร์คล่ะ” “เยอะเลยครับ ทีวี ตเู้ ยน็ เครื่องเสียงของพอ่ ไมโครเวฟ กระติกน้าํ ร้อน เคร่ืองทาํ น้าํ อุ่น คอมพิวเตอร์ เกมส์เพลยส์ เตชน่ั ท่ีเหลือกจ็ าํ ไม่ไดแ้ ลว้ ครับ” มาร์คบอกตามความสัตยจ์ ริงตาม ประสาเดก็ “เห็นไหมล่ะนี่คือความต่างกนั เร่ืองสิ่งอาํ นวยความสะดวกของแต่ละคน แต่ละครอบครัว ลว้ นแต่แตกต่าง มากนอ้ ยไม่เท่ากนั แลว้ แต่ความจาํ เป็นของแต่ละคนแต่ละครอบครัว” คุณครู อธิบาย “แน่นอนยง่ิ ถา้ เราใชเ้ ยอะ ยง่ิ จะมีส่วนในการทาํ ลายโลกของเราเยอะไปดว้ ย” “ครูกใ็ ชร้ ถยนตเ์ หมือนกนั ในการเดินทางมาสอนนกั เรียนที่นี่ ครูกม็ ีเครื่องใชอ้ าํ นวยความ สะดวกส่วนหน่ึงที่บา้ น เพยี งแต่วา่ ครูกม็ ีพอจาํ เป็นเท่าน้นั และใชแ้ ต่พอจาํ เป็นเหมือนกนั ” “แต่ครูเห็นแลว้ วา่ มีคนหน่ึงของเพื่อนเราในท่ีน้ีที่เป็นคนท่ีช่วยโลกไดม้ ากเลย นนั่ คือ เดก็ ชายจ่อย ปรบมือใหจ้ ่อยหน่อยค่ะ” ทุกคนปรบมือแสดงความดีใจและช่ืนชมกบั เดก็ ชาย จ่อยผมู้ ีส่วนร่วมในการช่วยโลกได้ มากท่ีสุด เมื่อเทียบกบั จาํ นวนทรัพยากรโลกที่เขาใช้ 64
ผมลอกขอ้ ความในเน้ือเร่ืองของเพ่ือนมาโดยข้ีเกียจดดั แปลง ถา้ หากมีตาํ รวจมาจบั ผม ขอ้ หาละเมิดลิขสิทธ์ิ ทุกคนกช็ ่วยเป็นพยานใหผ้ มดว้ ยนะครับ วา่ ผมทาํ เพื่อโลก เมื่อครูสาวคนสวยพดู จบเดก็ รวยกร็ ู้วา่ ตวั เองไม่เหมาะสมท่ีจะรับบทยอดมนุษยพ์ ทิ กั ษโ์ ลก อีกต่อไป จึงยกตาํ แหน่งดงั กล่าวใหก้ บั เดก็ จนหรือเดก็ ชายจ่อย ส่วนเขากเ็ ปล่ียนมารับบทเป็น ประหลาดผกู้ าํ ลงั ทาํ ลายลา้ งโลกแทน แต่ทวา่ เดก็ จนกไ็ ม่ยอมรับบทยอดมนุษยผ์ ปู้ กป้ องโลกเหมือนกนั เขาบอกวา่ อีกไม่น่าพ่อ กบั แม่ของเขากจ็ ะออกรถใหม่เพ่อื มาขนผกั ไปขายที่ตลาด แล้วอย่างนีใ้ ครจะเล่นเป็ นยอดมนุษย์ได้บ้างหละ ... เลก็ น้นั งาม (Small is Beautiful) เป็นเรื่องที่ผมอ่านมาแลว้ รู้สึกน้าํ ตาซึมเลก็ ๆ มนั เป็น หนงั สือที่บอกผมวา่ ความร่าํ รวยดูดกลืนทรัพยากรของโลกไปมากแค่ไหน และความเลก็ นอ้ ยมนั งดงามเพยี งใด หนงั สือเล่มน้ีผมยมื มาจากอาจารยท์ ่านหน่ึงที่ผมเคารพ และไดส้ ่งใหเ้ พื่อนที่เคารพ อาจารยค์ นเดียวกนั ไปอ่านต่อ หนงั สือเล่มน้ีมีขอ้ มูลและขอ้ เทจ็ จริงอยหู่ ลายประเดน็ มาก แต่ขอ้ มลู จะเป็นอยา่ งไรผมจาํ ไม่ไดแ้ ลว้ ผมจาํ ไดแ้ ค่กราฟท่ีแสดงมนั บ่งบอกใหเ้ ห็นอยา่ งชดั เจนวา่ ยงิ่ รวยเท่าไหร่กย็ ง่ิ ผลาญ พลงั งาน เช้ือเพลิง สร้างมลภาวะ และทาํ ลายสภาพแวดลอ้ มของโลก เท่าน้นั แปลไดว้ า่ ... คนรวยใชพ้ ลงั งานมากกวา่ คนไม่มีอนั จะกิน .. หลายหลายหลายเท่า นน่ั เป็นเพียงสมมติฐานครับ ความจริงแลว้ คนท่ีจดั วา่ รวยบางคนกร็ ักษาสิ่งแวดลอ้ มและ ดูแลโลกยงิ่ กวา่ ใครคนไหน ๆ ... ถ้านึกถงึ ใครไม่ออกกใ็ ห้นึกถึง ‘ในหลวง’ ของพวกเรานะครับ 65
ก้าวไปซะสิ... โดย หินกะซาย นิษารวบรวมความกลา้ ก่อนตดั สินใจเดินเขา้ ไปในตูโ้ ทรศพั ทส์ าธารณะตหู้ น่ึง ก่อนหนา้ น้ี เธอหนั ซา้ ยหนั ขวาดว้ ยความลงั เล พยายามองหาบางส่ิงและภาวนาใหม้ นั อยใู่ กลก้ บั จุดที่เธอยนื สายตาส้ัน ๆ มองทะลุผา่ นแวน่ ตาหนาเตอะไปเจอบางสิ่งอยหู่ ่างออกไป มนั ต่างจากที่คิดไวล้ ิบลบั แต่กพ็ อใชไ้ ด้ นิกา้ วเขา้ ไปในตูโ้ ทรศพั ท์ เธอไม่ไดย้ กหูหรือหยอดเหรียญ แต่มองไปยงั เป้ าหมายซ่ึงทาํ ให้ เธอตอ้ งมาเผชิญหนา้ กบั โทรศพั ทต์ วั น้ี เธอรวบรวมความกลา้ อีกคร้ังเพื่อหยบิ เจา้ สิ่งท่ีเป็นเป้ าหมาย ข้ึนมาและรีบผลกั ประตตู ูโ้ ทรศพั ทด์ ว้ ยไหล่อยา่ งไม่ลงั เล ตรงไปทาํ ภารกิจของเธอใหเ้ สร็จ สมบรู ณ์ ทุกอยา่ งเรียบร้อย เธอโล่งอกอยา่ งบอกไม่ถูก น่ีเป็นคร้ังแรกที่เธอทาํ ไดส้ าํ เร็จ แมห้ ลายคร้ัง ก่อนหนา้ น้ีเธอจะพยายามทาํ แบบเดียวกนั แต่กย็ งั ไม่มีความกลา้ มากพอที่จะลงมือจริง ๆ จงั ๆ เธอเดินจากมาดว้ ยความรู้สึกประทบั ใจเลก็ ๆ อาจมีคนบางคนมองเธอแปลก ๆ อยา่ งท่ีเธอ เคยคิดมาก่อนวา่ มนั จะเกิดข้ึน แต่นน่ั กไ็ ม่สาํ คญั เท่ากบั การเอาชนะความรู้สึกเก่า ๆ ท่ีชอบ ‘ยนิ ยอมเพิกเฉย’ ต่อหลายส่ิงบนโลกแบบเดียวกบั คนทว่ั ไปทาํ กนั ขยะที่เคยอยบู่ นโทรศพั ทส์ าธารณะซ่ึงถกู ใครสกั คนลืมทิง้ ไว้ ไดก้ ลายเป็นส่วนหน่ึงของ กองขยะท่ีห่างออกไปประมาณ 10 เมตร มนั อาจไม่ไดม้ ีความสาํ คญั อะไร พนกั งานเกบ็ ขยะอาจมา เกบ็ มนั ออกไปในวนั พรุ่งน้ี แต่อยา่ งนอ้ ยมนั กท็ าํ ใหน้ ิษามีความกลา้ ท่ีจะไม่เพิกเฉยต่อเร่ืองเลก็ ๆ ที่เกิดบนโลกข้ึนมาอีกนิดนึง 66
“โลกเรามนั กใ็ บแค่น้ี..... จะทาดหี รือชั่วมนั กอ็ ย่ใู นนี้แหละ” สมาชกิ โลกยม้ิ จาก Love Earth Networks น้วิ กลม - L123 | ณ จนั ทร์ - L093 | ดารกิ ามณี - L046 | ไชยบุญเรอื ง - L034 | ลาํ น้ําน่าน - L035 | นกพรายแสง - L027 ว.วชั รพงศ์ - L016 | วษิ ’ แทนบญุ - L011 | มมู ู และ มมี ี - L010 | พ.พดั พาย – L007 | ลมกงั หนั /หนิ กะซาย - L006 กองบรรณาธกิ าร - ณฏั ฐวรี ์ โควสวุ รรณ | วษิ ณุ แทนบญุ ช่วย | จฑุ ามาศ พนั ธุว์ ไิ ล และขอขอบคณุ ขอ้ มลู ดี ๆ จาก - L002 บอลซ่า - L008 เองิ ชวาน - L009 จอ็ ดสมารท์ พรอ้ มเพ่อื น ๆ ทกุ คนจาก LENs (L001 – L999) 67
ภาวะโลกร้อน (Global Warming) จะสนใจไปทาํ ไมวา่ สภาวะโลกรอ้ นมนั เกดิ จากอะไร เพราะเราต่างกร็ ดู้ วี า่ จะตอ้ งทาํ อยา่ งไรเพอ่ื ไมใ่ หโ้ ลกรอ้ น ซง่ึ กเ็ ป็นวธิ เี ดยี วกบั ทท่ี าํ อยา่ งไรทจ่ี ะรกั ษาสงิ่ แวดลอ้ ม แต่ถา้ ไมร่ ไู้ วเ้ ขากจ็ ะหาว่าไมม่ คี วามรู้ ผมจงึ คน้ หาขอ้ มลู มาบา้ งพอใหต้ วั เองเขา้ ใจ และอธบิ ายคนอ่นื ไดอ้ ยา่ งดมู ภี มู ิ วา่ กนั ตงั้ แต่ชนั้ บรรยากาศของโลกถูกแบ่งออกโดยนกั วทิ ยาศาสตร์ นกั วทิ ยาศาสตรจ์ ดั เป็นคน ชอบแบ่ง เราจงึ มศี าสตรท์ างวทิ ยาศาสตรม์ ากมายใหศ้ กึ ษาอยา่ งไมจ่ บไมส่ น้ิ นอกจากนกั วทิ ยาศาสตรจ์ ะ แบง่ ชนั้ บรรยากาศแลว้ กย็ งั แบง่ ประเภทของเมฆ และประเภทของก๊าซต่าง ๆ ในอากาศดว้ ย จงึ ทาํ ใหเ้ รา ทราบว่าบรรยากาศของโลกประกอบดว้ ย ก๊าซไนโตรเจน 78 % ก๊าซออกซเิ จน 21% ก๊าซอารก์ อน 0.9% สว่ นทเ่ี หลอื เป็นไอน้ํา ก๊าซคารบ์ อนไดออกไซดแ์ ละก๊าซอ่นื ๆ จาํ นวนเลก็ น้อย กน็ ่าแปลกทส่ี ว่ นเลก็ ๆ ของชนั้ บรรยากาศ เช่น ไอน้ํา คารบ์ อนไดออกไซด์ มเี ทน ไนตรสั ออกไซด์ และโอโซน กลบั มคี วามสาํ คญั ต่อการดดู กลนื และสะทอ้ นความรอ้ นของดวงอาทติ ย์ นนั่ ทาํ ใหโ้ ลกมอี ุณภมู ทิ พ่ี อเหมาะต่อทกุ ชวี ติ บนโลก บางครงั้ เรากเ็ รยี กก๊าซทส่ี ามารถดดู ซบั ความรอ้ นน้วี ่า ‘ก๊าซเรอื นกระจก’ (Greenhouse gas) อนั เป็นก๊าซ ทท่ี าํ ใหโ้ ลกไมไ่ มห่ นาวเยน็ เช่นเดยี วกบั ดาวดวงอ่นื ๆ อ่อ นกั วทิ ยาศาสตรไ์ ดว้ เิ คราะหม์ าว่าถา้ ไมม่ กี ๊าซ เรอื นกระจกโลกเราจะมอี ุณหภมู ิ -18 องศาเซลเซยี ส เลยทเี ดยี ว ทนี ้ที าํ ไมคารบ์ อนไดออกไซดจ์ งึ เป็นตวั แปลสาํ คญั ทห่ี ลาย ๆ คนต่างรณรงคก์ นั นนั่ กเ็ พราะมนุษย์ เราปล่อยก๊าซคารบ์ อนไดออกไซดก์ นั มากทส่ี ดุ โดยเฉพาะยคุ อุตสาหกรรมของมนุษยชาติ ก๊าซ คารบ์ อนไดออกไซดไ์ ดถ้ กู ปล่อยไปขน้ึ สชู่ นั้ บรรยากาศของโลกในปรมิ าณทส่ี งู หฉู ่ี แถมพว่ งดว้ ยการตดั ตน้ ไมก้ นั ดาษต่นื เพราะไมม้ รี าคางาม น่อี าจจะเป็นประเดน็ หลกั แต่ทส่ี าํ คญั ทส่ี ุดกค็ อื มนุษยท์ กุ คนต่างแขง่ กนั วงิ่ เขา้ หาความสะดวกสบาย ความหรหู รา ผลกระทบจากภาวะโลกรอ้ นเรากอ็ าจพอเหน็ แลว้ บา้ ง ไมว่ ่าจะฤดกู าลเปลย่ี นแปลง พายทุ พ่ี ดั หนกั ขน้ึ พน้ื ทต่ี ดิ กนั ทแ่ี ห่งนึงน้ําทว่ มแต่อกี แห่งนึงแหง้ แลง้ ราวทะเลทราย เราสามารถตดิ ตามไดจ้ ากขา่ วทส่ี ่วน ใหญ่มกั เสนอเรอ่ื งสงครามแยกชงิ พน้ื ท่ี แบ่งแยกดนิ แดง การเลอื กตงั้ คอรปั ชนั่ โจมตฝี า่ ยตรงขา้ ม ขา่ ว ความรนุ แรง ความไมพ่ อใจ อาชญากรรม ... และมเี รอ่ื งเรอ่ื งโลกรอ้ นใหเ้ หน็ อยเู่ หมอื นกนั บา้ งครงั้ เป็ขา่ ว โฆษณา สารคดี รายการโทรทศั น์ กม็ ที งั้ นนั้ กล่าวถงึ ผลกระทบแลว้ กลา่ วถงึ สาเหตุกนั บา้ ง ต่อไปน้เี ป็นตวั อยา่ งสาเหตุทท่ี าํ ใหพ้ วกเราสรา้ ง คารบ์ อนไดออกไซดใ์ นแต่ละวนั (แบบขาํ ขาํ อยา่ คดิ มาก) - รบั ประทานอาหาร ทเ่ี กนิ ความจาํ เป็น ไมไ่ ดห้ มายถงึ กนิ อาหารเกนิ พกิ ดั จนน้ําหนกั เพม่ิ แต่ หมายถงึ การกนิ อาหารนอกฤดกู าล การคดิ คน้ เมนูแสนอรอ่ ย ขนมเคก้ หน้าตาหน้ากนิ ชอ็ กโกแลต ไปถงึ อาหารจนี ชดุ ภตั รคารแบบหฉู ลาม รงั นก เปาฮอ่ื หมหู นั หรอื จะเป็นเสตก็ ยา่ งพเิ ศษ แกลม้ กบั ไวน์แดงชนั้ ดชี ว่ ยลดอนุมลู อสิ ระจากฝรงั่ เศษ ... อยา่ เพง่ิ น้ําลายไหลครบั เพราะอาหารยง่ิ ทาํ แพงและชนั้ ดแี ค่ไหน กย็ งิ่ ตอ้ งใชส้ งิ่ พเิ ศษมาปรงุ ใหเ้ ลศิ รส ไมต่ อ้ งบอกกค็ งถงึ บางออ้ รอ้ งอ๋อ... กนั นะครบั วา่ มนั ชว่ ยทาํ ใหโ้ ลกรอ้ น 68
- รดี ผา้ ใหเ้ นียบ ใส่เสอ้ื ผา้ วนั ละหลายชดุ ซอ้ื เสอ้ื ผา้ คนละหลายตวั ยงิ่ รวยกย็ ง่ิ มเี สอ้ื ผา้ รองเทา้ เครอ่ื งประดบั ราคาแพง ขบวนผลติ ขบวนการขนสง่ ลว้ นสรา้ งมลภาวะและคารบ์ อนไดออกไซดท์ งั้ นนั้ … จรงิ รเึ ปล่า นบั ดวู า่ คุณมชี ดุ ทงั้ หมดกช่ี ุด และรดี ผา้ สปั ดาหล์ ะกค่ี รงั้ - โฆษณาแปลกแหวกแนวเพ่อื สรา้ งความตอ้ งการทางดา้ นอุปโภคบรโิ ภค ใหผ้ คู้ นซอ้ื รถใหม่ รกั สวยรกั งาม ซอ้ื เครอ่ื งสาํ อางคล์ บเลอื นรว้ิ รอย ซอ้ื เครอ่ื งดม่ื คอลาเจน ใชบ้ ตั รเครดติ (รดู ปรด้ื ๆ) ซง่ึ เมอ่ื ผผู้ ลติ มมี ากกต็ อ้ งยง่ิ ตอ้ งทาํ โฆษณาใหน้ ่าดงึ ดดู น่าเช่อื ถอื ... ทาํ โฆษณามาใชท้ ุนมาก ... ถา้ ผบู้ รโิ ภค คลอ้ ยตามอยากไดม้ าก โลกกร็ อ้ นมาก - อะไรอกี ดหี ละ ระบบอนิ เตอรเ์ น็ตเป็นไง เดยี๋ วน้มี โี ปรแกรม Bit torrent ใหด้ าวโหลดหนงั เพลง เกม การต์ ูน โดยไมต่ อ้ งเสยี กะตงั (สงั คมแห่งการแบง่ ปนั ) ซง่ึ หลายคนกเ็ ลยเปิดคอมทงั้ วนั ทงั้ คนื เพอ่ื โหลดกระจาย คนรนุ่ ใหมเ่ ดยี วน้ถี า้ ไมเ่ ปิดคอมสกั วนั ละครงั้ กค็ งจะแปลก อยา่ งน้อยปิดจอคอมปิดไปบา้ งก็ น่าจะช่วยไดก้ ระหน่อยนงึ - อาหารเสรมิ ยา อาหารเสรมิ และยา ใชข้ บวนการผลติ ทย่ี งุ่ ยากซบั ซอ้ นและมมี ลู ค่ามากกว่าการ กนิ อาหารใหค้ รบ รบั ประทานสมนุ ไพร รกั ษาโรคแทน... แต่ว่าโรคสมยั น้เี ยอะ มลพษิ กเ็ ยอะ การ สาธารณสุขเดยี วน้ีกด็ ขี น้ึ อาหารเสรมิ และยา จงึ งา่ ยกวา่ ทจ่ี ะกนิ แลว้ รกั ษาหรอื ป้องกนั ไดเ้ ลย โดยทงั้ หมดแลว้ ทพ่ี ดู ไป กเ็ ป็นเรอ่ื งทเ่ี ป็นผลต่อเน่อื งจากอกี เรอ่ื ง ... เมอ่ื มนุษยพ์ ฒั นาเทคโนโลยี ความสะดวกสบาย คนเกอื บทงั้ โลกกจ็ งึ ไดค้ วามสะดวกสบายไปดว้ ยโดยใหเ้ งนิ แลกมา ... เมอ่ื มคี วาม สะดวกสบายลอ่ ตาลอ่ ใจ ... เรากต็ อ้ งขวนขวายหาเงนิ เพอ่ื ใหไ้ ดม้ าซง่ึ ความสะดวกสบายเหล่าน้เี หลา่ นนั้ ... เมอ่ื คนนิยมความสะดวกสบายเพมิ่ ขน้ึ ... กต็ อ้ งมกี ารแขง่ ขนั เพ่อื ผลติ สนิ คา้ และบรกิ ารทส่ี รา้ งความ สะดวกสบายมากกว่าขน้ึ ไปเรอ่ื ย ๆ ... เป็นวฏั จกั รงา่ ย ๆ ทค่ี งจะตอ้ งเป็นไปเชน่ นนั้ (มาตงั้ แต่แรก) ไมอ่ าจ เปลย่ี นแปลงได้ แลว้ เราจะเปลย่ี นแปลงอะไรได้ ... นอกจากตวั เราเอง …………… ‚ฉนั จะพยายามใหม้ ากกว่าน้ี‛ มนุษยค์ นเดมิ เอ่ย ‚พยายามอะไรเหรอ‛ โลกใบเดมิ ถาม ‚พยายามไมล่ มื ดแู ลเธอทุกลมหายใจ‛ มนุษยต์ อบ แอบอ๊วกเลก็ น้อย ‚รสู้ กึ ดใี จจงั แฮะ‛ โลกกลง้ิ ส่วนกลม ๆ ไปมาดว้ ยความเขนิ ในใจแอบเลย่ี นนิดหน่อย ‚ฉนั รดู้ วี ่าเธอดแู ลฉนั ตงั้ แต่นาทที ฉ่ี นั เรม่ิ หายใจไปจนวนั ทฉ่ี นั หยดุ หายใจ ‛ เขาบอกเพ่อื นทด่ี แู ล เขามาตลอดชวี ติ ดว้ ยความรกั แมจ้ ะน้ําเน่าแต่มนั กเ็ ป็นความจรงิ ทงั้ ค่นู อนมองทอ้ งฟ้าและอธฐิ านกบั ดวงดาว ‘ขอใหท้ กุ คนไดด้ แู ลโลกใบน้ี ... ในเวลาทเ่ี หลอื อยเู่ ถอะนะ’ 69
ณ ความเศรา้ ทป่ี ระกอบไปดว้ ยความรสู้ กึ ตน้ื ตนั อดั แน่นเตม็ หวั ใจ .. จนซาบซง้ึ โลกเราน่ดี จี รงิ ๆ นะ มที งั้ ความเรอ่ื งราวความเป็นจรงิ ทว่ี ง่ิ ไปตามเขม็ นาฬกิ า มที งั้ จนิ ตนาการ ซง่ึ ไม่เคยหยดุ พกั ผอ่ นของใครหลาย ๆ คน วนั หน่งึ ฉนั ไดม้ องเหน็ พลงั งานทห่ี ลงั่ ไหลออกมาจากตวั มนุษย์ ความฝนั ความหวงั ความรกั ... .. มากมาย จนซมึ ซบั คุณค่าของ 'โลกท่ีมีมนุษย'์ มากขน้ึ มากขน้ึ แลว้ มนั กท็ งั้ เศรา้ ทงั้ ตน้ื ตนั อยา่ งบอกไมถ่ กู ฉนั กระซบิ เบา ๆ ดว้ ยเสยี งเศรา้ ๆ ภายในหวั ใจ \"อย่าหายไปเลยนะ โลกของฉนั \" Please be here … my WORLD ดว้ ยความอนุเคราะหจ์ าก Love Earth Networks [LENs] และผอู้ ่านทร่ี กั ทุกท่าน 70
Search
