นิทานอีสป

นิทานอสี ปหลากหลายเร่อื ง จัดทาโดย นายณชั พล นาโพธต์ิ อง รหัสนกั ศึกษา 61181400025 คณะครุศาสตร์ สาขาคณิตศาสตร์

เรื่อง คนมอื เตบิ กับนกนางแอ่น มีชายหนุ่มคนหนึง่ เป็นที่ช่นื ชมในหมเู่ พื่อนกนิ ว่าเปน็ คนมือเตบิ เขาใช้ จ่ายเงินทองทีไ่ ดม้ าอย่างสิ้นเปลอื งเพื่อรกั ษาหน้าตาช่ือเสียง จนวันหนึ่งต้นฤดูใบไม้ ร่วง เขาก็พบว่าตนเองไม่เหลือเงินเลยแม้แต่แดงเดียว รวมถึงไม่มีทรัพย์สินอ่ืนใด เว้นแต่เสอื้ ผ้าที่เขาสวมใส่อยู่ เขาต้องออกไปหาเพ่ือนเจ้าสาราญบางคนในเช้านั้น และเขาก็คิดจน หมดปัญญาว่าควรจะทาอยา่ งไรจึงจะมีเงินทองพอที่จะแต่งตวั ให้ดูดไี ด้ ทันใดน้ันก็มี นกนางแอ่นบินผ่านมา มันร้องเพลงอย่างรื่นเริงเสียจนชายหนุ่มเข้าใจว่าฤดูร้อน มาถงึ แล้ว เขาจงึ รีบรุดไปหาพอ่ คา้ ขายเสอ้ื ผา้ จดั แจงถอดเส้อื ผา้ ท้ังหมดที่ใส่อยู่เพื่อ เปล่ยี นเป็นชดุ ในหนา้ รอ้ น อกี ไมก่ ว่ี นั ถดั มา สภาพอากาศกก็ ลับกลายเป็นเหน็บหนาวแสนสาหัส ทั้งเจ้านกนางแอ่นผู้น่าสงสารและชายหนุ่มผู้โง่เขลาในชุดอันบางเบาเปลือยท่อน แขน จงึ ไมอ่ าจเอาชีวิตรอดไดด้ ว้ ยร่างกายที่หนาวสั่นงันงก นิทานเรอ่ื งนีส้ อนให้รวู้ ่า นกนางแอน่ เพยี งตวั เดียวไมอ่ าจบันดาลฤดรู อ้ นได้

เรือ่ ง หมากับหนังสตั ว์ หมาหิวโซฝงู หน่งึ เห็นหนงั สตั วจ์ านวนหนง่ึ จมอยู่ ณ ก้น แม่น้าซ่ึงคนฟอกหนังนามาแช่ทิ้งไว้ หนังสัตว์ดี ๆ นับเป็นอาหารช้ัน เลิศสาหรับหมาหิวโซ ทว่าน้าบริเวณน้ันลึกเสียจนพวกหมาไม่อาจ เออื้ มลงไปถึงหนงั สตั วจ์ ากริมตลิ่งได้ พวกมนั จงึ ปรึกษาหารือกัน และ ตัดสินใจว่าวิธที ี่ดีทีส่ ดุ คอื ดืม่ น้าในแม่น้าให้หมด วา่ แล้วท้งั หมดกร็ ีบก้มลงไปเลียน้าอยา่ งรวดเรว็ เท่าทจี่ ะ ทาได้ แตไ่ ม่วา่ จะด่มื แล้วดื่มเลา่ สักเพยี งใด จนพวกมันทยอยท้องแตก ตายไปทลี ะตวั ๆ น้าในแมน่ า้ กย็ งั คงสูงเท่าเดิมอยดู่ ี นิทานเรอ่ื งน้สี อนให้รู้วา่ จงอยา่ พยายามทาในสิ่งที่เปน็ ไปไมไ่ ด้

เรอ่ื ง หมาป่ากับสงิ โต หมาป่าตัวหน่ึงขโมยลูกแกะมาได้ตัวหนึ่ง และแบกไปยังถ้าเพื่อ จดั การเปน็ อาหาร แตแ่ ผนการของมันตอ้ งเปลีย่ นไปอยา่ งสิน้ เชิง เม่ือมันเผชิญ กับหน้าสงิ โต ซง่ึ ชิงลกู แกะไปโดยไม่เอ่ยขอโทษสกั คา หมาป่าถอยห่างไปอยู่ในระยะปลอดภัย และกล่าวด้วยน้าเสียง เจบ็ ปวดว่า “ทา่ นไม่มีสทิ ธิมาแยง่ ชิงของ ๆ ขา้ ไปอย่างนั้นนะ” สิงโตหันหลับมา แต่เจ้าหมาป่าอยู่ไกลเกินกว่าสิงโตจะสอน บทเรียนให้โดยไม่ตอ้ งเปลืองแรง มนั จึงกล่าวว่า “ของ ๆ เจ้าง้ันหรือ เจ้าซื้อมา หรือคนเล้ียงแกะให้เจ้ามาเป็นของขวัญล่ะ เจ้าได้มันมาอย่างไรหรือ ไหนช่วย บอกข้าทีสิ” นทิ านเรื่องน้สี อนให้รวู้ ่า โกงเขามาอย่างไร กโ็ ดนโกงกลับไปอย่างน้ัน

เรือ่ ง เศรษฐกี บั หงส์ เศรษฐีได้ยินเรื่องร่าลือว่ามีหงส์ท่ีร้องเพลงได้ ไพเราะมากอยู่ตวั หน่งึ เขาจึงไปซื้อหงสต์ ัวนั้น เพื่อท่ีจะให้มันร้อง เพลงให้แขกฟังในงานวันเกิดของเขา แต่พอถึงวันงานเจ้าหงส์ กลับไม่ยอมเปล่งเสียงออกมาแม้แต่น้อย ทาให้เศรษฐีขายหน้า และโกรธเป็นอย่างมาก หลายวันต่อมาเขาจึงส่ังคนรับใช้ให้ฆ่า หงส์เสีย เม่อื หงสไ์ ด้ยินเชน่ นั้นมนั จึงส่งเสียงร้องออกมาอยา่ งเศร้า สรอ้ ย เพราะว่านค่ี งเปน็ เพลงสดุ ท้ายแลว้ ท่ีมนั จะไดร้ อ้ งกอ่ นตาย นทิ านเรอ่ื งนส้ี อนให้รู้ว่า ถา้ ไมร่ ้จู ักทาตัวให้เปน็ ประโยชน์ ก็ไมม่ ใี ครเขาต้องการ

เร่อื ง ลงิ กบั ลา ลงิ กับลาเป็นเพอ่ื นกนั มานาน ทั้งสองต่างสัญญาว่าจะรักและ ดูแลกันและกัน ไม่ทอดท้ิงกันไปไหน มันท้ังสองตัวไปไหนมาไหนด้วยกัน ตลอดเวลา เวลาต่อมา ป่าที่ลิงกับลาอาศัยอยู่เกิดแห้งแล้งทุรกันดารข้ึน ลิงจึงเสนอความคิดกับลาว่า “ลา ข้าว่าพวกเราอพยพออกจากป่าน้ีกัน เถอะ ไปกนั ปา่ อดุ มสมบรู ณ์อยู่กัน” ลิงกับลาจึงพากับอพยพออกจากป่า ขณะที่อพยพออกจากป่าน้ัน ลิงจะน่ังอยู่บนหลังลา พอเห็น ตน้ ไมม้ ันกจ็ ะขึน้ ไปปนี ปา่ ยเก็บเอาผลไม้มากนิ โดยไมใ่ ห้ลากินด้วย พอไม่มี ต้นไม้มันก็จะน่ังเล่นอยู่บนหลังลา ลารู้สึกว่าตนเองนั้นเหน่ือยมากในการ เดินทาง และยังต้องให้เจ้าลิงน่ังบนหลังไปตลอดทาง มันจึงพูดขึ้นว่า “ลิง เจ้าเป็นเพอ่ื นกบั ข้าจรงิ หรือ ทาไมขา้ รู้สกึ วา่ เจา้ เอาเปรียบขา้ ยังไงไมร่ ู้” พูดจบ ลากส็ ลัดลงิ ออกจากหลงั แลว้ ว่งิ หนไี ปทันที นทิ านเร่อื งนีส้ อนใหร้ วู้ ่า อยา่ คดิ เอาเปรยี บผู้อ่นื การเอาเปรียบผู้อนื่ เปน็ สิง่ ทไ่ี ม่ควรกระทา

เรอ่ื ง แม่หา่ นกบั ลูกหา่ น แมห่ า่ นเห็นลูกห่านเดนิ ไมส่ วยกเ็ ลยพดู ดุไปว่า “ทาไมเจ้าเดิน ผงกหัวและส่ายตัวไปมาเช่นน้ัน ดูเหมือนว่าเจ้าถูกยิงที่ตะโพกอย่างนั้น แหละ” ลูกห่านจงึ พยายามแกไ้ ขท่าทางการเดิน แต่กไ็ ม่สามารถทาได้ แม่ห่านจึงเอาไม้เล็ก ๆ สองอันมาผูกติดไว้ที่ขาทั้งสองข้างของลูกห่าน เพื่อให้ลูกห่านเดินตัวตรง แต่ลูกห่านก็บ่นว่า “แม่จ๋า ลูกไม่สามารถแกว่ง เท้าได้ในเวลาที่ว่ายน้า” แม่ห่านจึงบอกลูกห่านว่า “ถ้าอย่างน้ัน เจ้าต้อง เดนิ เชิดหวั ขึน้ ” ลูกห่านพยายามทาตามท่ีแม่ห่านบอก แต่ลูกห่านก็ยังบ่น ออกมาว่า “แม่จ๋า ลูกทาตามที่แม่บอกให้เชิดหัวข้ึน แต่ลูกมองไม่เห็นทาง ข้างหน้าเลย” แม่ห่านจึงดุลูกห่านว่า “หากไม่มีอะไรดีข้ึน เจ้าก็แบกหัวกับ เท้าของเจา้ เหมือนอย่างท่ีบรรพบุรษุ ของเจ้าทามาก่อนต่อไปเถอะ!” นทิ านเรือ่ งน้สี อนให้ร้วู า่ อยา่ คดิ เปลี่ยนแปลงในสิง่ ทีเ่ ป็นสัจธรรม

เรื่อง เทวดากับนางฟ้า ขณะท่ีเทวดาองค์หนึ่งกาลังเดินทางท่องเท่ียวอยู่ นั้น เขาก็ได้พบส่ิงหน่ึงคล้ายกับผลแอปเป้ิลวางอยู่บนพื้น เทวดาจงึ ลองใชเ้ ทา้ เหยียบดู แทนทีส่ ง่ิ ของนั้นจะแหลกละเอียด ลงไปกับพื้น มันกลับเป็นขนาดใหญ่ขึ้นเป็นสองเท่า ด้วยความ สงสัยเขาจึงเหยียบมันแรงข้ึนอีกพร้อมกับใช้ไม้ตี แต่มันก็ยัง ขยายใหญ่ข้ึนเร่ือย ๆ ในที่สุดก็เต็มทางเดิน จากน้ันนางฟ้าก็ ปรากฏตัวพร้อมกล่าวว่า “อย่าประหลาดใจเลย สิ่งท่ีท่านเห็น อยนู่ นั้ เปน็ พลังแห่งการต่อสูน้ ั่นเอง” นทิ านเรื่องนสี้ อนให้ร้วู า่ ชัยชนะย่อมเกดิ แก่ผทู้ ่มี คี วามพยายาม

เรอื่ ง หมาปา่ กบั สนุ ขั จ้ิงจอก หมาปา่ ตวั หนึ่งกล่าวหาวา่ สุนัขจิ้งจอกขโมยของ ของมันไป แต่สุนัข จิ้งจอกยืนยนั วา่ ไม่ไดเ้ อาไป พวกมนั เถียงกนั อยนู่ านไม่มใี ครยอมใคร หมาป่าจึงพา ลิงให้มาช่วยตัดสินให้ แต่เจ้าลิงก็ตัดสินว่าสุนัขจ้ิงจอกขโมยของ ของหมาป่าไป เช่นกัน “เปล่านะท่าน ข้าไม่ได้ทาจริง ๆ แล้วก็ไม่เคยคิดท่ีจะทาด้วย” สุนัข จง้ิ จอกครวญ “หบุ ปาก เจ้าไม่ต้องมาปฏเิ สธเลย” หมาปา่ สง่ เสยี งขู่ สุนัขจิ้งจอกได้ แต่คิดในใจ “ช่างไม่ยุติธรรมเลย ท่ีลิงตัดสินเช่นนั้นก็เพราะว่ากลัวหมาป่าจะกิน เอาน่ะสิ” นิทานเรือ่ งน้สี อนใหร้ ูว้ า่ ผไู้ ม่มีอานาจยอ่ มเสียเปรยี บผูม้ อี านาจเสมอ

ขอบคณุ ทเ่ี ขา้ มาชมครับ Thank you