การพูดในชีวิตประจำวัน

การพดู ในชวี ติ ประจาํ วนั

การพดู ในชีวิตประจาํ วนั 1 ความหมายของการพูดในชีวิตประจําวัน การพูดในชวี ติ ประจาํ วัน หมายถงึ การสอ่ื สารของบคุ คลทว่ั ไปโดยใชการพดู เพ่อื ประโยชนในการดาํ เนิน ความเปน อยูในแตล ะวนั 2 ลกั ษณะของการพดู ในชวี ติ ประจําวนั มนษุ ยเราติดตอ สอื่ สารโดยใชก ารพูดมากกวาการเขยี น ในแตละวันการพดู มสี ว นชวยในการดาํ เนิน ชีวิตประจาํ วนั ดงั นี้ 1) สนทนาแลกเปล่ยี นความรแู ละประสบการณซง่ึ กันและกนั 2) สอื่ สารพดู คุยเพือ่ สรา งมติ รภาพทด่ี ีตอกนั 3) สื่อสารถา ยทอดเรอ่ื งราวหรือเรื่องท่เี ปนประโยชน นา รู 4) การติดตอ สอบถาม หรือขอความชวยเหลอื ในเร่ืองตาง ๆ 5) ตอบขอซักถาม หรอื สมั ภาษณ เพอื่ นาํ ไปเผยแพร 6) แสดงความคดิ เห็นท่ีเปน ประโยชนต อบุคคลหรือสว นรวม 3 ประเภทของการพูดในชีวติ ประจาํ วนั 1) การพดู เพอื่ มารยาท 2) การพูดเพือ่ ติดตอ กิจธุระ 3) การพดู เพ่ือสรางมติ รภาพ 4) การพูดเพื่อสรางแบบแผนทางสงั คม ๔. มารยาทของการพูดในชีวติ ประจาํ วัน มารยาท หมายถงึ กริ ิยาวาจาท่ีถอื วาสภุ าพเรยี บรอ ย ถกู กาลเทศะในการพบปะเจรจากัน คสู นทนาควร มีมารยาท ดงั น้ี ๑) ใหเ กียรตซิ ึ่งกันและกนั ๒) สรางมติ รภาพทดี่ ีตอกัน ๓) ใชถอยคาํ ทส่ี ภุ าพเจรจากัน ๔) ใชถอยคาํ ท่เี หมาะสมกลา วทักทายกัน ๕) รูจกั นอบนอ มตอคูสนทนาท่ีมอี าวโุ สกวา ๕ ภาษาทีใ่ ชพูดในชีวติ ประจําวนั 1) ภาษาที่ใชถอยคํา (วัจนภาษา) เปนภาษาที่ส่ือสารกนั โดยใชคาํ พูด 2) ภาษาท่ีไมใ ชถอ ยคํา (อวัจนภาษา) เปน ภาษาทีส่ ่อื สารโดยไมปรากฏวจั นภาษา แตผรู ับสามารถรบั รู และแปลความหมายได มกั ใชร วมกันกบั ภาษาพูดและภาษาเขียน ๖ การเลอื กใชถอ ยคําในการพดู ควรพจิ ารณาขอ เสนอแนะดังตอไปน้ี 1) การใชถ อ ยคาํ ทงี่ ายตอการเขา ใจของฝายผูรบั ฟง ถอ ยคําทง่ี ายตอการเขาใจคือถอยคําท่สี ้ัน ตรงไปตรงมาชัดเจนแจมแจง 2) การใชถอยคาํ ทถ่ี ูกตอ งและตรงตามความหมายเพราะหากผพู ดู ใชคําผดิ ความหมายแลวผฟู ง อาจไม เขาใจในเรอื่ งทพ่ี ูดหรอื เขาใจผิด อาจทาํ ใหก ารสอ่ื สารลมเหลวได

3) การใชถอยคําทีส่ ภุ าพผูพ ูดควรหลกี เลยี่ งภาษาที่ไมสภุ าพ คาํ หยาบ คําสแลง คําตลาด คาํ ผวน คาํ สบถสาบาน การใชถ อ ยคาํ ท่ไี มสภุ าพจะกอ ใหเ กดิ ความไมเ หมาะสมท้งั ทางวัฒนธรรมและเกิด ความรูสึกที่ไมดีกับผฟู ง ได 4) การใชถ อยคาํ ทเ่ี หมาะสมกบั บุคคลกาลเทศะหรือโอกาสและสถานการณแวดลอม ๗ ถอ ยคาํ ท่ไี มค วรใชในการพูด ๑) คําสแลง ๒) คาํ เฉพาะอาชีพ ๓) ศพั ทบญั ญตั ิ ๔) ภาษาถิน่ ๘ ปจจยั ท่ีทําใหการพูดในชวี ิตประจําวนั ทีม่ ีประสทิ ธิภาพ ๑) พูดมคี วามรใู นเร่ืองทีจ่ ะพูด ๒) มีจุดประสงคใ นการพดู ชัดเจน ๓) ผพู ูดรูจ ักวิเคราะหผ ฟู ง และโอกาสทพี่ ูด ๔) พดู ไดชัดเจนตรงประเด็น ๕) พูดไดเหมาะกับผูฟง และโอกาส ๖) รจู ักสรางบรรยากาศใหเปน กนั เอง ๗) มีบคุ ลิกลกั ษณะทนี่ าเชอื่ ถือ