วัวป่ากับแพะ

ววั ป่ าตวั หนงึ่ หนสี ิงโตเขา้ ไปในถา้ ซ่ึงคนเลี้ยงแพะใชเ้ ป็ นที่พานกั ของฝูงแพะ ในยามท่ีมพี ายรุ า้ ยและยามคา่ คืน วนั นนั้ บงั เอิญมแี พะหลงฝูงตวั หนงึ่ ถกู ท้ิงไวข้ า้ งหลงั ยงั ไมท่ นั ทีเ่ จา้ ววั ป่ าจะ เดนิ เขา้ ไปขา้ งใน แพะก็โนม้ หวั ของมนั และตรงร่ีเขา้ ขวิดเจา้ ววั ป่ าดว้ ยเขาของ มนั ทนั ที

โดยเจา้ ววั ป่ า ตอ้ งจาใจยอมรบั กบั การกระทาท่ีเหยียดหยามนนั้ เพราะ ดว้ ยสงิ โตยงั คงวนเวียนอยตู่ รงนอกปาก ทางเขา้ ถา้

เจา้ ววั ป่ า จึงไดพ้ ดู กบั เจา้ แพะว่า \"จงอย่าคดิ ว่า\" \"ขา้ ยอมรบั การกระทาอนั แสนขข้ี ลาด ของเจา้ เพราะขา้ กลวั เจา้ ละ่ เมอ่ื ไรที่ สงิ โตจากไป ขา้ จะสอนบทเรียนใหเ้ จา้ อยา่ งท่เี จา้ จะไมม่ วี นั ลมื เลยทีเดยี ว\"

:: นิทานเรอ่ื งน้ีสอนใหร้ วู้ ่า :: การเอาเปรียบขณะท่ีผอู้ ื่นมคี วาม ทกุ ขน์ บั เป็ นเรื่องเลวรา้ ยอยา่ งย่ิง :: พทุ ธภาษิต :: ผาตึ กยิรา อวิเหฐย ปร ควรทาแตค่ วามเจริญ อยา่ เบียดเบียนผอู้ ่ืน