9846_Facteurke mei- juni 2020_2020-04-28

't Facteurke mei - juni 2020 Een dikke KNUFFELvoor jullie in deze moeilijke periode Samen gaan voor wat echt telt !

Inhoudsopgave mei - juni 3 - Voorwoord 4 - Feest 6 - Terugblik 13 - Terugblik tijdens coronatijd 22 - Getuigenissen van bewoners 24 - Getuigenis van familie 28 - Pastoraal nieuws 36 - NIeuws vanuit de assistentiewoningen 38 - Spelletjes 2 VU: Stefan Devlieger - WZC Home Vrijzicht vzw, Veurnseweg 538 - 8906 Elverdinge - Ond.nr. : 0416337262 - RPR : Ieper

Voorwoord Beste bewoner en familie We hopen dat dit Facteurke de dagelijkse sleur van het coronavirus mag doorbreken. Dat er tijd is om de gedachten los te maken van alle info en mediaberichten en te focussen op de deugddoende dingen die er in te lezen vallen. Uiteraard zijn we niet naïef en kunnen we in deze periode niet rond de impact van het virus op het dagdagelijkse leven. Maar alle medewerkers aan dit Facteurke willen zich engageren om in deze tijd, al is het maar voor even, je mee te nemen naar de “normale “ wereld. Een wereld van ontmoeting, van beleving, bejegening, omarming. Al is het van op afstand en misschien zelfs virtueel. We willen inzetten op je gemoed en welzijn, als een pint vers bloed en courage. We hopen dat dit Facteurke een herkenning mag zijn dat naast corona nog andere dingen kunnen en mogen. Misschien niet zoals we gewoon zijn, maar met des te meer de bedoeling om je dag op te fleuren. Geniet van dit krantje, neem het ter hand in moeilijke momenten en weet je op dat moment verbonden met de medebewoners en medewerkers die samen met jou de uitdaging moeten aangaan om hier door te komen. En samen lukt ons dat zeker! Hou moed! Vriendelijke groeten Stefan Devlieger Algemeen directeur 3

Feest MEI Jarige bewoners assistentiewoningen Jarige bewoners 03 mei - Lena Vandesteene - 82 jaar 08 mei - Anna Delobel - 85 jaar 10 mei - Madeleine Popelier - 87 jaar 11 mei - Augusta Demuynck - 96 jaar 12 mei - Cecilia Quaghebeur - 72 jaar 14 mei - Anita Dorme - 75 jaar 19 mei - Maria Simoen - 87 jaar 29 mei - Annie Deroo - 76 jaar 29 mei - Yvonne Vandenbriele - 97 jaar Jarige medewerkers 02 mei - Monique Vandewalle 05 mei - Vincent Geerts 14 mei - Ilse Van Oost 16 mei - Marie Anne Lambert 21 mei - Cindy Bruneel 21 mei - Rosita Lermyte 23 mei - Lotte Renders 23 mei - Melissa Goudeseune 26 mei - Phebe Bloes 27 mei - Femke Gabriel 28 mei - Inge De Caesteker 4

Feest JUNI Jarige bewoners assistentiewoningen 09 juni - Freddy Lowagie - 71 jaar 29 juni - Stephania Frederickx - 94 jaar Jarige bewoners 02 juni - Liza Berat - 91 jaar 03 juni - Liliane Demeersseman - Larnou - 79 jaar 04 juni - Veronique Delfosse - 87 jaar 12 juni - Paula Lemaire - 89 jaar 12 juni - Hubert Deleu - 79 jaar 20 juni - Andre Verfaillie - 82 jaar 25 juni - Michiel Desmet - 93 jaar 27 juni - Martha Lobeau - 88 jaar 28 juni - Rolande Versavel - 94 jaar Jarige medewerkers 03 juni - Aissa Allermeersch 04 juni - Sarah Swiers 06 juni - Annemieke Surgeon 08 juni - Sarah Hoflack 21 juni - Anissa Lermyte 23 juni - Christine Geloen 25 juni - Gudrun Verhaeghe 27 juni - Fien Luca 29 juni - Anja Demeersseman 30 juni - Annick Hennebel 30 juni - Brend Schier Op 7.04.2020 werden Agnita Bertier en Maarten Quaghebeur de trotse ouders van een flinke dochter \"Annalou\". Agnita werkt als verpleegkundige in onze voorziening. 5

Terugblik Robrecht Vandeputte - 78 jaar Verjaardagsfeest Op vrijdag 6 maart mochten we de jarigen van februari vieren. Een verjaardag is een gebeurtenis die voor iedereen een bijzondere betekenis heeft. Maar wat was het mooiste cadeau dat ze ooit hadden gekregen hebben? Dit waren de antwoorden van de jarigen: • rode rozen • goudewerk • een gouden horloge • bezoekje van de kinderen • 5 frank van mijn peter en ik was smoorrijk! • mijn Roger! • mijn ventje • een halve horloge, de andere helft moest ik zelf kopen • een perlefien collier • een swarovski schelp met perlefienen erin. Na een lekker stukje taart klonken we op een goede gezondheid en nog vele gelukkige jaren! Marie Madeleine Vandamme - 95 jaar 6

Terugblik Jacqueline Hoflack - 89 jaar Jeanine Malfait - 92 jaar Jacqueline Wallaert - 83 jaar Julia Six - 82 jaar Maria Depuydt - 94 jaar Maria Bouchard - 80 jaar Raphaël Gillebert - 85 jaar 7

Terugblik Ze waren het nog niet verleerd ... Op maandag 9 maart, de laatste koffie gingen we van start en heel maandag voordat we met ons ganse snel werd duidelijk dat onze mannen huis in quarantaine gingen, konden dit zeker nog niet verleerd waren. Er we met onze mannen nog een keer bleken zelfs een aantal natuur- op uitstap gaan. We trokken richting talenten tussen te zitten. De ballen Zonnebeke, waar onze collega van de pooltafel vlogen één voor één ergotherapeute Lindsay woont. Zij in de gaten. Bij de carambolebiljart heeft thuis een carambolebiljart en werd de ene na de andere een pooltafel staan, wat ideaal leek carambole gemaakt door met de voor een geslaagde mannendag. Het speelbal de andere twee ballen te idee voor deze activiteit kwam raken. vanuit een wens van één van onze bewoners die vroeger heel veel Het werd een gezellige mannen- gebiljart had en die dit graag nog namiddag die we uiteindelijk afsloten eens wou doen. Na een lekker potje met een hapje en een borreltje. 8

Terugblik Rollatordansen Bewegen op muziek is altijd leuk! Daarom vonden we het een goed idee om met enkele bewoners aan rollatordans te doen. De bewoners werden gestimuleerd om te dansen op de polonaise van Anja Yelles: \"Aangebrand, de soep is aangebrand, je moet niet proeven want de soep is aangebrand, owowow. Aangebrand, de soep is aangebrand ...\" 'Het bewegen' komt het evenwicht en de fysiek van de bewoners ten goede! En veel leute maken staat bovenaan! Houdt u ook van gezelligheid en vind je het belangrijk om fit te blijven? Kom dan binnenkort ook eens (rollator)dansen! Gezellig met anderen dansen op fijne muziek en bezig zijn met o.a. uw conditie en evenwicht. Geschikt voor zowel dames als heren! 9

Terugblik Thee- en kofiekransje Appeltjes voor de cake ... Na het ontbijt van de bewoners sloegen we de handen in elkaar om enkele cakes te bakken. Bloem en suiker afwegen en de boter zacht laten worden. Bij de zachte boter de eieren eronder roeren, suiker toevoegen en als laatste de bloem. De bewoners mochten kiezen; een cake met appelen en/of een cake met chocoladekorrels! Dan een uurtje in de oven! Met de nieuwe werking van kringen was de vraag van sommige bewoners om hun vrienden die op een andere kring wonen eens terug te zien. Het was een blij weerzien! De tweede helft van de cafetaria was ingericht als een cafeetje met oude tafelnappen. Het oude koffieservies werd bovengehaald alsook een oude theepot. En wat dacht je, ook een echte koffiemolen was voorzien. Enkele bewoners zetten de koffiemolen tussen de billen en draaiden alsof ze het gisteren nog hadden gedaan! De geur van verse koffie, de smaak van versgebakken cake en medebewoners die we al een tijdje niet gezien hadden, dat was pas vuurwerk!! Zoals bij komen eten 'een 10 voor sfeer en gezelligheid'! Gelukkig wisten we nog niet wat ons de volgende dag te wachten stond ... Verse koffie maken ... En dan de cake aansnijden! 10

Terugblik Een extraatje dankzij de vrijwilligers Het wordt een gewoonte om op de kringen spek en ei te bakken. Samen met een vrijwilliger proberen we dit op iedere kring 1x per maand aan te bieden. En wees gerust, het smaakt bij onze bewoners! Toen het nog mocht, hebben we samen met enkele bewoners en familieleden eclairs gemaakt. Een zeer plezante baknamiddag en zeker voor herhaling vatbaar! 11

Terugblik Dinsdag 3 maart, een prachtige morgen tijdens de week van de vrijwilligers, ... toen wisten we nog van niets! Samen met de beleidskring werden onze vrijwilligers uitgenodigd deel te nemen aan een heerlijk uitgebreid ontbijtbuffet. We genoten er met zijn allen van! Met dit gebaar willen we al onze vrijwilligers van harte danken voor hun grote inzet! 12

Terugblik tijdens coronatijd De paashazen op bezoek! Even de paashaas op bezoek! De reacties van onze bewoners waren heel mooi. Hem willen strelen, dankbaar om de eitjes die ze kregen. Een babbeltje, een blij gezicht, in zo’n tijden moet het niet meer zijn! Alsook de collega’s kregen eitjes van de paashazen. En zeker tot volgend jaar! Sfeer in huis Samen met enkele vrijwilligers hebben we de witte tunnel opgefleurd met viooltjes die we gekregen hadden! Ze groeien en bloeien! Ze ruiken lekker, ze geven kracht in deze tijden. 13

Terugblik tijdens coronatijd Dank voor dagelijkse ondersteuning! Dank aan de vrijwilligers die al weken de cafetariawerking, koffietoer, en de fruitronde ondersteunen. En ondertussen worden alle leuningen en deurklinken allemaal ontsmet! Dank u wel aan alle vrijwilligers die massaal mondmaskers maakten! 14

Terugblik tijdens coronatijd We laten de vrijwilliger zelf even aan het woord : “Ik ben blij jullie in deze moeilijke periode wekelijks te kunnen ondersteunen.” “ We zijn blij dat we nog verder mogen komen. We hebben het sociale leven nodig”. “ Mocht ik niet meer komen dan zou ik de bewoners en jullie heel hard missen”. “Mijn man leert hier iedere dag bij, hij kan nu zelfs al kuisen.” “We kennen heel goed de regels, afstand bewaren, handen goed wassen en ontsmetten”. “ Medewerkers en bewoners zijn zo dankbaar dat we er zijn en hulp willen aanbieden”. “ We hebben enorm veel respect voor jullie bezorgdheid voor de bewoners”. “ We missen onze vrijwilligerskring, de uitstappen, de activiteiten, de Paaseierenkaarting…” “ We verlangen terug naar het gewone leven”. “ We zijn jullie allen zo dankbaar, konden we maar meer doen”. 15

Terugblik tijdens coronatijd Onze week- en maandplanning is gewijzigd!! Iedere donderdag zijn het de vrolijke nachtegaaltjes en daar sluiten veel bewoners op aan, maar dit mag niet meer. Geen uitstappen, geen kaartnamiddag, geen middagmaal koken, geen spelnamiddag, geen dessertnamiddag, geen verjaardagsfeest. Nu krijgen de jarigen op hun verjaardag ‘s middags een porto en in de namiddag een stukje taart. We doen er alles aan om jullie bewoners te motiveren en willen ondanks alles optimistisch blijven! We passen onze activiteiten aan en spelen bingo, hoger-lager, crea, reminisceren, met de beleeftv , gezelschapspelen, kamerbezoekjes, naar buiten wandelen, tuinieren… , in kleine groepjes en ver uit elkaar. 16

Terugblik tijdens coronatijd 17

Terugblik tijdens coronatijd We gaan whatsappen! familie aan de andere kant. Ook voor hen is dat contact erg We blijven sterk inzetten op sociale belangrijk. Zij willen weten hoe het contacten. met hun vader, moeder of Digitale contacten leiden tot grootouder gaat. Onze bewoners verbondenheid. Via WhatsApp lopen fleuren op als ze hun familie zien. we mee in elkaar zijn leven. We Iedere dag tussen 14u en 15u gaat vroegen ons met de collega's af: wat de animatie en ergo whatsappen. De kunnen we doen? Toen zijn we familie stuurt een mail, we maken massaal aan de slag gegaan met een planning en dan bellen we op WhatsApp. Veel van onze bewoners het afgesproken uur. De kennen die woorden zelfs niet. Maar videogesprekken brengen de toen het lukte om via die bewoners wat dichter bij hun technologie contact te leggen met familie, en zo blijven ze ook op de hun naasten zag je hen echt hoogte.... opfleuren. Dat was ongelooflijk. Ik zag ook dat het iets deed met de 18

Terugblik 19

Terugblik tijdens coronatijd Mooie beelden Een foto van de kleinkinderen, een mooie tekening vanuit school, een attentie vanuit een kinderdagverblijf, … het doet de harten van de bewoners smelten! Het is ook fijn dat we filmpjes doorgestuurd krijgen van de familie. Deze laten we dan afspelen op de tv in de kamer of in de living. Bewoners zijn verbaasd maar vooral heel content om hun familie te zien. En af en toe wordt er eens een traantje weggepinkt! 20

Terugblik tijdens coronatijd Een muzikale opsteker Om de bewoners en medewerkers een boost te geven kwam Chris Capoen accordeon spelen. Omdat het binnen niet mocht, ging Chris buiten spelen. Ergo en animatie gingen mee voor de sfeer en ambiance! We startten aan de Veurnseweg op de parking en deden de zwaairoute. Al bij de eerste noot kwamen bewoners kijken aan het raam. Ze zwaaiden en staken een dikke duim omhoog! De bewoners van de assistentiewoningen stonden op hun balkon te klappen. Wat een enthousiasme bij zoveel bewoners,en sommige wierpen een kusje! Leuk dat we eventjes konden genieten van dit muzikaal moment! 21

GETUIGENISSEN VAN BEWONERS Voor mij is er niet zoveel veranderd, ik ga eten in de cafetaria en ga eens naar buiten. Ik kan mij goed bezig houden met kruiswoordraadsels en sudoku’s. Ik lees het Wekelijks Nieuws en de Libelle. Mijn zoon kwam altijd met de gazet en nu mag het niet meer. Ik heb dit nog nooit gehoord, Corona. Ik begrijp niet dat het mogelijk is. Oude mensen zijn kwetsbaar, maar ik ben niet bang en ik zoek ook niets op. Ik ga niet binnen in andere kamers, wel bel ik geregeld naar mijn zus in de flatjes! Ik volg het nieuws en je kan dat niet begrijpen. Ik ben heel content dat ik uit mijn kamer mag anders zouden dat lange dagen zijn! Ik verlang tegen dat het voorbij is! Ik ben geïnteresseerd in het nieuws, brengen wat gerief aan de receptie. de krant en de tv. Ik schrijf iedere Ik heb een potje bloemen gekregen. dag alle getallen op van de Ik kreeg ook een filmpje van de overledenen in België. Als ik dat dochter van mijn broer. Ik wist niet allemaal gezien heb, kan ik de ganse dat het bestond! Dit is het mooiste nacht niet slapen .... Ik ben stief wat ik heb gezien, totaal buiten mijn content dat ik nog mag gaan eten in verwachtingen! Dit doet deugd, ik de zonnebloem. Daar kan ik nog wat ben gisteren naar buiten geweest en babbelen met mijn medebewoners. 2 keer de toer van de vijver gedaan, Ik mis heel erg mijn bezoek, mijn zalig. Mijn wens is dat het maar vlug familie. Ze telefoneren veel en ze voorbij is. 22

GETUIGENIS VAN BEWONER Leven met Corona Sinds begin dit jaar worden we geconfronteerd met een pandemie, veroorzaakt door het virus “ COVID-19 ”. Dit heeft ook gevolgen voor de bewoners en personeelsleden van de woonzorgcentra. Met zijn allen werken we mee aan de indijking van de ziekte, die immers verspreid wordt door de mens. Daarom wassen we regelmatig de handen, houden we afstand van elkaar en blijven we zoveel mogelijk thuis ( in ons “ kot “ ). Dat is niet altijd plezant; men kan de boodschappen niet doen die men wenst te doen, men kan zijn haar niet laten knippen, ontspanning en culturele activiteiten worden geschrapt; men ziet zijn familie en vrienden niet meer (en dat doet pijn!), sommige bewoners worden er neerslachtig van. Weinig bewoners komen nog naar de cafetaria, waardoor men zijn gesprekspartner moet missen, de gezellige babbels vallen weg, en de strijd tegen het virus duurt lang, sommigen worden bijna depressief. Maar we beseffen dat we geen keuze hebben, we moeten de richtlijnen van de overheid naleven, willen we ooit de pandemie overwinnen. STAY STRONG ! Johan Billiet 23

GETUIGENIS VAN FAMILIE Fam. Versavel Paul Toen ons op 12 maart het nieuws extra snoep, fruit of drank bezorgen, bereikte dat de woonzorgcentra in hoe zou dat nu nog lukken? Zal hij lockdown gingen tot 19 april, was het ons nog herkennen? Zal hij nu voor ons toch hevig schrikken. Vijf helemaal alleen op zijn kamer weken zouden ons moeder en wij moeten blijven? Allemaal vragen die niet op bezoek kunnen bij ons vader, bij ons opkwamen en die ons nog Paul Versavel. Papa is 92 jaar en steeds bezighouden. Intussen zijn we woont in Home Vrijzicht sinds juli 4 weken verder en hoewel mama 2018. Mama, Cecile Declercq, die nog zich sterk houdt, voelen we dat dit thuis in Zillebeke woont gaat vrijwel mentaal zeer zwaar op haar weegt. dagelijks op bezoek hoewel ze zelf Intussen horen we in de media ook binnenkort 88 jaar wordt. Ook voor dat de situatie in sommige woon- mijn broer en ikzelf kwam dit heel zorgcentra zorgwekkend wordt, dat hard aan. Hoe zouden we dit kunnen er geen of onvoldoende overbruggen? Omdat papa dementie beschermings- en testmateriaal heeft, is het ook in normale tijden voorhanden is, dat het personeel op niet zo eenvoudig met hem te zijn tandvlees zit, … De onzekerheid communiceren. Hoe zou dit nu, en onmacht knagen en de vrees zonder bij hem te mogen, nog groeit dat dit nog eens lang zou enigszins mogelijk zijn? Hem wat kunnen duren. 24

Gelukkig blijkt het aantal corona-besmettingen in Home Vrijzicht tot nu vrij goed mee te vallen. Goed dat we via de bijna dagelijkse updates van de directie tot nu toe grotendeels konden gerustgesteld worden. Gelukkig zijn er de filmpjes op Facebook die we aan mama kunnen laten zien. Wat was ze content toen ze haar Paul daar zag in de cafetaria - en niet moederziel alleen op zijn kamer - goed en wel én met een Kriekje, zijn lievelingsdrank, in zijn hand. En sinds vorige week proberen we af en toe te whatsappen zodat mama papa toch eens kan zien. Eenvoudig is dit allemaal niet, mama hoort het allemaal niet zo goed, maar hem gewoon eens zien, doet haar toch al deugd. Papa begrijpt van dat beeld op de computer niet veel, maar gelukkig is daar iemand bij die geduldig probeert uitleg te geven. We merken vooral dat hij zich weinig zorgen maakt, dat hij niet ziek is en dat hij door de best mogelijke zorgen omringd wordt. Zo kunnen alle beetjes helpen om de mentale pijn ietwat te verzachten. We kunnen onze dank en waardering voor het personeel en de directie van Home Vrijzicht niet genoeg uiten, dank voor de goede zorgen. Dank voor de vele initiatieven die genomen worden om dit voor iedereen in de mate van het mogelijke draaglijk te maken en te houden. Dank omdat iedereen daar bereid is te blijven werken in deze onwaarschijnlijk moeilijke omstandigheden! 25

GETUIGENIS VAN FAMILIE Fam. Wydoodt Paul Zondag 1 maart! Bezoek van broer uit Leuven bij ons pa in Elverdinge: Jean- Paul ontvoert pa even tot bij ons in Wulvergem, we hebben een mooie zondagnamiddag samen. Weekend 7 en 8 maart! Al heel lang ligt deze datum vast, ons jaarlijks bezoek bij zus Anita en Johan in Amersfoort. Even 24 uren samen zijn met broer, zus en familie. Iets waar we ons nu ontzettend aan optrekken. Onze dochter Lore neemt het wekelijkse bezoekje aan opa op zondag over, samen met haar dochtertje Yuna. Nog net op de valreep … 12 maart: het verdict: De woonzorgcentra laten - uit veiligheid- geen bezoek meer toe … 13 maart: een lockdown light en kort daarna gaan ook de grenzen tussen België en Nederland dicht … Nooit eerder werden we in ons leven geconfronteerd met het van familie afgescheiden zijn op deze manier … Niet meer naar pa op bezoek mogen en niet meer de grens over naar de familie. Het doet ons denken aan de Berlijnse muur … Gelukkig hadden we net ons deugddoend bezoek achter de rug en kunnen we via internet de muren doorbreken. De eerste 2 weken waren voor ons heel verwarrend. Iedereen moest zich op veel vlakken herorganiseren. En de bezorgdheid, wie is er reeds besmet, wie niet … .Hoe is het met ons vader? We hadden net zijn GSM- abonnement afgesloten daar we hem nooit meer konden bereiken op die manier. Maar nooit verwacht dat we pa niet meer zouden kunnen bezoeken. De eerste 2 weken was dat vooral het lastigste in ons hart : het plots afgesneden zijn, niet kunnen gaan, niet kunnen bellen, geen contact, niet weten hoe het was met hem. 26

Hoe konden we die muur doorbreken? Terug zoals vroeger toen we op kamp waren: brieven schrijven. Van de zondagse fietsrit maak ik een postduif rit. Wat een geluk: het ongelooflijk en ontroerend toeval dat pa juist aan het venster van de leefruimte staat. We kunnen zwaaien naar elkaar. Een lieve verzorgende die even naar beneden komt om de tekeningen en brieven op te halen, en uitlegt aan vader dat we niet binnen mogen komen. Me ook de geruststellende boodschap geeft dat alles binnen in Home Vrijzicht nog goed is … . Daarna gaat alles in een stroomversnelling. We krijgen een mail dat we wekelijks kunnen deelnemen aan de whatsapp-ronde = telefoneren met klank en beeld. We moeten eerlijk verdelen onder broer en zus: elk om beurt … maar we spreken af dat we een bericht sturen naar mekaar als we vader gehoord hebben. Wat kijken we daar telkens naar uit! Vanuit Home Vrijzicht krijgen we een dagelijkse update met de realistische situatie. Een grote inspanning tussen al het extra werk door. Maar dit schept vertrouwen ondanks de harde realiteit. Ondertussen hebben de kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen tekeningen, filmpjes, foto’s gemaakt, doeken geschilderd voor opa en voor de verzorgenden. We hebben al enthousiast gezwaaid aan de zwaairoute. Ieder initiatief wordt gekoesterd. Maar een week duurt nu precies veel langer dan anders. Ondertussen is het 44 dagen geleden dat we nog dicht bij ons vader geweest zijn. En zo zijn er velen onder ons … We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Wij mogen nog van geluk spreken: sommigen hebben reeds een familielid moeten afgeven. Corona kan het afscheid versnellen… en afscheid nemen kan nu zo moeilijk . Maar we troosten ons met het liedje van Doris Day “que sera sera “, dat ons moeder zaliger zoveel gezongen heeft … . Heel dankbaar zijn we te weten dat ons vader goed en warm omringd is door de hartelijkheid van het verzorgend personeel, hoe lastig het voor hen nu ook is. Vol verlangen kijken we uit naar het moment dat de Corona- muur terug mag doorbroken worden . Hoopvolle groeten Marie-Paule Wydoodt 27

Pastoraal Onze stagiair Christophe Ghesquière in de kijker Nieuws Ik ben dankbaar dat ik als stagiair mag kennismaken met de inwoners, sommige familieleden en de werking van het woonzorgcentrum Home Vrijzicht en wil me dan ook graag eens voorstellen. Het is een heel beknopte en onvolledige voorstelling, maar het belangrijkste wil ik toch meegeven. Dat belangrijkste is misschien zoals in vele levens niet altijd een sprookjesverhaal maar wel een eerlijk en oprecht verhaal, gewoon mijn verhaal die me voor een groot stuk gemaakt heeft tot wie ik geworden ben. Mijn naam is Christophe Ghesquière en ben geboren in Diksmuide op 20 februari 1964, ben opgegroeid in een warme thuis en het geloof hoorde er gewoon bij. Reeds op heel jonge leeftijd mocht ik misdienaar zijn in de grote Kerk van Diksmuide en toen ik in het zesde leerjaar zat en de leraar vroeg wat we later wilde worden was mijn antwoord ‘priester’. Eigenlijk wist ik op deze leeftijd nog niet waar mijn levenspad me zou brengen, maar toch was ik al bezig met het priesterschap. Uiteindelijk heeft mijn leven een andere wending genomen en ben ik gehuwd op drieëntwintigjarige leeftijd. Een heel bijzonder en mooi gebeuren in mijn jonge leven. Ik kreeg niet alleen een lieve echtgenote waar ik zielsveel van hield, maar ook nog eens fantastische schoonouders en vele schoonbroers en schoonzussen erbij. We hebben ons gesetteld in het mooie Veurne waar ik trouwens nog altijd woon. Enkele jaren later werd ons huwelijk bezegeld met onze prachtige dochter Sanne. Ons geluk kon niet op. De jaren vlogen voorbij en op onze twintigste huwelijksverjaardag zouden we een groot feest geven. Helaas gebeurde er in dat bewuste jaar iets ondenkbaars. Van het ene moment op het andere stierf mijn vrouw Nele. Een groot verdriet werd mijn deel. Maar nog veel erger dan mijn eigen verdriet en pijn was de werkelijkheid dat Sanne op haar zestien jaar haar mama verloor. Zij en haar mama, twee handen op één buik. Een tienerdochter die zonder haar onmisbare mama verder moest. 28

Pastoraal Nieuws Ik wist totaal niet hoe, maar zou me tot het uiterste inspannen om haar toch een warme thuis te blijven geven. Ik wilde ook niet een verbitterd man blijven, en stilletjes vond ik terug kracht in mijn geloof. Het was geen vanzelfsprekend geloof meer zoals in mijn kindertijd, maar een diep aanvoelen dat God ook in mijn grote ellende me nooit in de steek zou laten. Dit leidde me vaak naar de abdij van Westvleteren waar ik ontelbare uren heb doorgebracht. Soms in gebed, soms gewoon in stilte, maar vaak ook zoals Job uit de Bijbel, vechtend tegen God en kwaad op wat Hij ons had aangedaan. Dat was een heel heftige tijd en stilletjes groeide in mij terug het verlangen om priester te worden, om Gods mensen nabij te zijn in vreugde en verdriet, om mensen te laten op verhaal komen en hen zo iets te laten ervaren van het Licht van Christus. Deze tijd was zeker geen vanzelfsprekendheid want ik heb me echt verzet tegen het gegeven om priester te worden. Ik maakte mezelf wijs dat dit absoluut niets voor mij was, en toch kwam deze gedachte telkens terug. Toen heb ik er met Sanne over gepraat en haar reactie was: “papa, ben je nu helemaal zot geworden”? Maar eigenlijk gunde zij me dat wel, maar vond het voor haarzelf vreemd een papa te hebben die priester is. Uiteindelijk heb ik dan de opleiding voor diaken gedaan en in 2013 ben ik in Veurne tot permanent diaken gewijd, in aanwezigheid van veel familie en vrienden, maar bovenal mijn grote dochter die zo blij en trots was voor mij. Het was een mooi moment, waar ik ook de kracht ervaarde van mijn geliefde die er niet bij kon zijn. Als ik achterom naar mijn leven keek vond ik dat ik zwaar beproefd geweest ben maar dat er uiteindelijk toch ook dankbaarheid mocht zijn. Tenslotte was ik vader en door mijn diaken zijn kon ik nog heel wat betekenen. Vol vertrouwen en met Gods hulp keek ik naar de toekomst. Een toekomst die een ware nachtmerrie werd toen mijn enige dochter in 2014 verongelukte. Wat nu, hoe kon ik hiermee verder? Mijn leven moest als het ware opnieuw uitgevonden worden. Wat vroeger zo vanzelfsprekend was zoals een zorgzaam en goed leven uitbouwen voor mijn geliefden waren vervlogen. Mijn enige zekerheid die er op dat moment was, was dat er niets meer was. En toch bleef ik overtuigd: Ik wilde met al mijn kracht nog iets van mijn leven maken, een leven gericht op de Ander en op de andere. Vooral ter ere van mijn overleden dierbaren, maar ook om zelf terug een beetje geluk te ervaren. 29

Pastoraal Nieuws Uiteindelijk ben ik begonnen met mijn priesteropleiding, zeker niet de gemakkelijkste weg. Na meer dan 30 jaar opnieuw beginnen studeren en een samenleven met andere seminaristen, waarvan ik van de meesten hun vader kon zijn. Toch was het een boeiende tijd waarin ik veel nieuwe mensen mocht ontmoeten. Wat wel een vreemde ervaring uit mijn seminarietijd was, was dat ik voor een groot stuk mijn zo belangrijke zelfstandigheid wat opgaf. Dat had ik voordien niet ingeschat. Gans mijn leven had ik met mijn gezin zelf uitgebouwd, en ook in mijn beroepsloopbaan had ik een zelfstandige en verantwoordelijke taak. Dat was toch een serieuze aanpassing, zeker op mijn leeftijd. Maar alles went, zeg ik altijd, zelf de meest vreemde situaties. Uiteindelijk is de seminarietijd een mooie tijd geworden, waar ik ontzettend veel kennis heb opgedaan. Nu zou ik durven zeggen: “Het was een nieuwe wereld die openging.” Ik ervaarde het ook als een nieuw begin in mijn leven, totaal anders maar zeker even waardevol. Een nieuw begin zonder het verleden los te laten. Nu wil ik nog iets vertellen over mezelf, wat ik graag doe en waar ik nood aan heb om energie op te doen. Het is mij zeker een grote vreugde om mensen luisterend nabij te zijn, een beetje deelgenoot te mogen worden in hun levensverhaal, in hun vreugde en hun pijn. Dat is voor mij Goede Vrijdag, Stille Zaterdag en Pasen beleven in het concrete alledaagse leven. Het is tevens ook het evangelie beleven in de diepte doordat Jezus aan ons allen zegt: “Alles wat je voor één deze minste broeders van Mij hebt gedaan, heb je voor Mij gedaan” (Mt 25, 40). 30

Pastoraal Nieuws Dat concreet bij mensen aanwezig zijn krijgt nu toch wel in deze coronatijd een heel andere invulling nu wij al een hele tijd familie en vrienden niet meer mogen ontmoeten. Ik was nog niet lang aan mijn stageopdracht begonnen toen een hele vreemde tijd aanbrak van voorzichtigheid en afstand. Het is voor de inwoners met hun familie en vrienden en voor de medewerkers van Home Vrijzicht een heel zware periode. Maar mensen zijn vindingrijk en zijn op een nieuwe manier met elkaar verbonden. Er worden mooie kaartjes gestuurd, sommigen hebben contact via WhatsApp of andere sociale media. Ook de telefoon wordt misschien meer dan anders gebruikt en familie komen aan het raam een hartelijke groet brengen. De verzorgers spannen zich in deze moeilijke tijd tot het uiterste in om iedereen een goed gevoel te geven, al blijft het een vreemde en moeilijke tijd voor allen. Ik ben dankbaar dat ik daarin ook mijn steentje mag bijdragen als stagiair in de pastoraal. Weliswaar een pastoraal zonder vieringen, zonder dat we de Goede Week met Pasen als hoogtepunt hier ter plaatse konden beleven. Toch geeft deze stage mij kracht iets te kunnen betekenen voor de lieve inwoners van Home Vrijzicht. Wandelen op mijn eentje door de prachtige natuur geeft mij ook kracht. Het zijn van die genietmomentjes waar ik me tevens diep verbonden voel met God en met mijn dierbaren. Toch wel passend in deze coronatijd hoe we doorheen alles met elkaar verbonden kunnen blijven, zelfs als we elkaar een tijd niet ontmoeten, zelf over de dood heen. Ik hoop en bid dat we deze coronatijd spoedig achter ons kunnen laten en inwoners en familie elkaar terug kunnen ontmoeten. Stagiair Christophe Ghesquière 31

Een Goede Week om nooit te vergeten. Geen viering om palmtakjes te kunnen uitdelen, geen mis op Witte Donderdag, geen kruisweg, op Stille Zaterdag was het letterlijk stil, geen feestelijke viering op Pasen… Wereldwijd veroorzaakt het coronavirus een soort Goede Vrijdag in het leven van duizenden families. De meerderheid van de bevolking beleeft nu een langgerekte Stille Zaterdag. We lijken wel op monniken in een abdij. Christenen zijn geen Goede Vrijdagmensen die enkel treuren en wanhopen. Ze hebben weet van de verrijzenis, ze geloven dat de dood niet het laatste woord heeft. Maar christenen zijn evenmin Hallelujamensen die blind zijn voor de realiteit. Overtrokken vreugde is naïef en dwaas. Het leven is niet één groot feest. Dat merken we nu elke dag maar al te goed. Christenen zijn niet immuun voor de miserie van de wereld. Ze kennen het lijden, maar koesteren tegelijk een grote HOOP. Palmzondag : Ode aan de medewerkers Geen 'echte' palmtakjes dit jaar... - vandaag niet en ook later niet... - We herdenken dat Jezus ook hulde werd gebracht en dat Hij ondanks alle pijn en leed ook overwon... Nu brengen wij HULDE aan onze helden in de zorg met onze handPALMEN en ook nu zullen we OVERWINNEN... 32

Pastoraal Nieuws Pasen gebeurt… in onze liefde voor elkaar in een glimlach een telefoongesprek een eenvoudig ‘hoe gaat het?’ Pasen gebeurt… waar we elkaar proberen te beschermen en de voorzorgsmaatregelen naleven, waar we tijd maken voor het verhaal van een ander, beren zetten voor het raam of een maaltijd brengen naar de buurvrouw. Paasvreugde wordt voelbaar hier en nu in de moed van velen om niet bang te worden om verbinding niet uit de weg te gaan. In de verte, aan de rand van deze quarantaine gloort nieuw leven met tijd en aandacht voor jouw en mijn binnenkant. Zalig Pasen! 33

Pastoraal Nieuws Overlijdens Mevrouw Godelieve Weyne, weduwe van de heer Daniël Declerck. Geboren te Zarren - Werken op 18 februari 1932 en overleden op 24 maart. Godelieve verbleef bij ons op kring 2. Mevrouw Liliane Devey, weduwe van de heer Fernand Helsmoortel. Geboren te De Panne op 29 december 1931 en overleden op 27 maart. Liliane verbleef bij ons op kring 4. Mevrouw Martha Porte, weduwe van de heer Hippolyte Boen. Geboren te Poperinge op 09 mei 1930 en overleden op 31 maart. Martha verbleef bij ons op kring 1. De heer Cyriel Alleweireldt, echtgenoot van mevrouw Godelieve Schoonaert. Geboren te Proven op 04 maart 1929 en overleden op 01 april. Cyriel verbleef bij ons op kring 2. De heer Ferdinand Theunynck, echtgenoot van mevrouw Mary Pinte. Geboren te (Sint-Joris) Nieuwpoort op 03 juni 1939 en overleden op 04 april. Ferdinand verbleef bij ons op kring 3. Mevrouw Huguette Vandewalle, geboren te Merkem op 13 maart 1933 en overleden op 05 april. Huguette verbleef bij ons op kring 1. Mevrouw Simonne Desmadryl, weduwe van de heer Paul Casier. Geboren te Woesten op 23 september 1930 en overleden op 07 april. Simonne verbleef bij ons op kring 5. Mevrouw Clara Mergaert, weduwe van de heer Remi Sticker. Geboren te Woesten op 05 augustus 1929 en overleden op 08 april. Clara verbleef bij ons op kring 5. 34

Pastoraal Nieuws Juffrouw Agnes Hoorelbeke. Geboren te Handzame op 09 juli 1929 en overleden op 10 april. Agnes verbleef bij ons op kring 3. Zuster Katrien - Stalmans Lucienne, zuster van de Goddelijke Voorzienigheid. Geboren te Roeselare op 24 maart 1929 en overleden op 12 april. Mevrouw Denise Derycke, echtgenote van de heer Daniël Cambie. Geboren te Poperinge op 09 september 1929 en overleden op 12 april. Denise verbleef bij ons op kring 2. Mevrouw Lucienne Struye, weduwe van de heer Willy Lacante. Geboren te Boezinge op 19 mei 1932 en overleden op 12 april. Lucienne verbleef bij ons op kring 5. De heer André Haghedooren, weduwnaar van mevrouw Anna Ghekiere. Geboren te Sint- Jan op 08 oktober 1923 en overleden op 16 april. André verbleef bij ons op kring 5. Mevrouw Maria Misplon, weduwe van de heer Paul Verhaeghe. Geboren te Staden op 17 november 1931 en overleden op 20 april. Maria verbleef bij ons op kring 3. Mevrouw Simonne Logie, echtgenote van de heer Roger Laseure . Geboren te Vlamertinge op 25 juni 1928 en overleden op 23 april. Simonne verbleef bij ons op kring 5. 35

NIEUWS UIT DE ASSISTENTIE WONINGEN Beste mensen allemaal Zoals velen zal ik vrijdag de dertiende ook niet snel vergeten, het is de dag waarvan we van een open huis naar een volledige lockdown gingen voor het ganse woonzorgcentrum en de assistentiewoningen. Daar stonden we dan, een beetje beteuterd en niet goed wetende wat er allemaal op ons af zou komen. Van de ene op de andere dag afgesneden van familie en geliefden. Hier moeten we met ons allen doorheen en niemand weet voor welke duur. Dit vroeg van mij als woonassistent een gans andere organisatie waarover ik hier kort wat meer over zal vertellen. Het begint allemaal met het ronddelen van de krant en post, velen kijken er naar uit om een brief of tekening van familie, vrienden, kinderen of kleinkinderen te ontvangen. Helaas zitten er wel nog steeds rekeningen bij, die stoppen jammer genoeg niet en dan help ik indien mogelijk deze online te betalen. Het meten van de temperatuur en ondertussen een praatje maken is een dagelijkse gewoonte geworden. Vaak ben ik de enigste persoon die de bewoners zien gedurende de dag en dan kan het wel eens deugd doen om te luisteren hoe het met hen gaat. 36

De boodschappen die zij zelf nog deden worden nu door familie,vrienden of vrijwilligster Marceline gedaan. Deze worden op maandag en donderdag in de namiddag gebracht aan het onthaal. Deze breng ik dan met een grote kar naar de flatjes. En, ik moet toegeven er zitten steeds lekkere dingen bij en zo weet ik ondertussen van velen wat ze het liefste eten! Ook de was en de poetshulp moest opnieuw georganiseerd worden. Gelukkig kunnen we rekenen op familiehulp. Waar alle poetshulpen verplicht thuis bleven, bood familiehulp hun diensten verder aan. Gelukkig maar, want ik kreeg al schrik dat de bewoners zelf de grote kuis gingen beginnen. In de namiddag is er steeds een extra drankronde, hiervoor krijg ik de hulp van Annick, die me bij staat als ik er niet ben. Ondanks deze moeilijke tijd, doen de bewoners van de assistentiewoningen het uitstekend. Ik merk dat ze al een gans leven met ups-and-downs doorstaan hebben. Altijd maar doorgaan en af en toe eens klagen en zagen, maar vooral iedere dag terug de moed opbrengen om verder te gaan en af te tellen naar een fijn weerziens! Take care en we houden vol! Woonassistent, Mieke 37

Spelletjes 38

39

MET DE GROETEN VAN DE WERKGROEP VALPREVENTIE