นิทานอสี ป เร่ืองกระต่ายกับเต่า ฟังก่อนนอน
ณ ป่าใหญ่แหง่ หนงึ่ มีกระตา่ ยตวั หนงึ่ มน่ั ใจในความเร็ว ของฝีเท้าตวั เองมาก และมกั พดู โม้โอ้อวดวา่ ไม่มีใคร เทยี บเทยี มได้ จนวนั หนง่ึ เจ้ากระตา่ ยได้พบกบั เตา่ ท่ี กาลงั เดนิ ต้วมเตยี ้ มผ่านมา เม่ือเหน็ ดงั นนั้ เจ้ากระตา่ ย ก็หวั เราะเยาะและพดู ล้อเลยี นวา่ \"น่ีเจ้าเตา่ มวั แตเ่ ดนิ อดื อาดอย่างนี ้แล้วเมื่อไรจะถงึ บ้านกนั ละ่ เนี่ย ตอ่ ให้ เจ้าเดนิ นาหน้าไปก่อนครึ่งวนั ข้ายงั ตามเจ้าทนั เลย\"
เจ้าเตา่ ได้ยินดงั นนั้ กเ็ กิดอาการไมพ่ อใจ เลยพดู ตอบ กลบั ไปวา่ \"ถงึ ข้าจะเดนิ ช้า แต่ข้ากก็ ลับถึงบ้านทุก วนั ถ้าอย่างงนั้ เรามาลองว่งิ แข่งกนั มัย้ ล่ะ แล้วข้า จะเอาชนะเจ้าให้ด\"ู
กระตา่ ยเห็นวา่ เจ้าเตา่ ท้าแขง่ อยา่ งนนั้ ก็ตอบตก ลง พร้อมกบั พดู ไปอยา่ งขา ๆ วา่ \"ฮ่า ฮ่า ฮ่า โถ... เจ้าเต่า เช่ืองช้าอย่างเจ้าน่ะเหรอ จะมาชนะ กระต่ายท่รี วดเร็วอย่างข้าได้ ไม่มีทางหรอก\"
เม่ือถงึ วนั แข่งขนั เจ้ากระตา่ ยได้วง่ิ ออกจาก จดุ เริ่มต้นไปด้วยความเร็วเตม็ ฝีเท้า แซงหน้าเจ้า เตา่ ไปไกล และเม่ือหนั หลงั กลบั ไปดกู ็ไม่เห็น แม้แตเ่ งาของเจ้าเตา่ เลยคิดวา่ คงอีกนานกว่าเจ้า เตา่ จะเดนิ มาถงึ จงึ นึกในใจวา่ \"งนั้ ข้าของีบเอา แรงสักหน่อยดีกว่า ยงั ไงกช็ นะอย่แู ล้ว\" แล้ว ไมน่ านเจ้ากระตา่ ยก็เผลอหลบั ไป
สว่ นเจ้าเตา่ ก็ยงั คงเดนิ ต้วมเตยี ้ ม ๆ อยา่ งไม่เหน็ด เหน่ือยย่อท้อ เดนิ มาเรื่อย ๆ จนเกือบจะถงึ เส้นชยั ด้าน กระตา่ ยท่ีนอนอยแู่ ถวนนั้ กส็ ะด้งุ ตื่นขึน้ เหน็ รอยเท้าเตา่ ทพ่ี นื ้ ก็รีบวิ่งตามไป แตก่ ็ไม่ทนั เสยี แล้ว เพราะเมอื่ เจ้า กระตา่ ยวิง่ มาถงึ เส้นชยั ก็พบวา่ เจ้าเตา่ ท่ีตวั เองเคยสบ ประมาทไว้นนั้ ได้เดนิ เข้าเส้นชยั เป็นผ้ชู นะในการ แขง่ ขนั ครััง้ นี ้
เหตกุ ารณ์นีท้ าให้เจ้ากระตา่ ยรู้สกึ เสียใจมากท่ี ต้องมาพา่ ยแพ้ให้กบั เจ้าเตา่ เพียงเพราะความ ประมาทของตวั เองนน่ั เอง...
นิทานเรื่องนีส้ อนให้รู้ว่า : หากเราใชช้ ีวติ อยา่ งประมาทกอ็ าจเป็นหนทางท่ีนามาสู่ความพา่ ยแพไ้ ด้ ดงั เช่นเจา้ กระต่ายตวั น้ีที่ประมาทเลินเล่อ คิดวา่ ตวั เองวง่ิ ไดเ้ ร็วกวา่ จึงชะล่าใจ ไม่คิดที่จะ พยายามหรือวง่ิ แข่งใหส้ าเร็จ จนสุดทา้ ยกโ็ ดนเจา้ เต่าวง่ิ แซงเขา้ เส้นชยั ไปในที่สุด เช่นเดียวกนั กบั การเรียน หากเดก็ ๆ หลงคิดวา่ ตวั เองเก่งแลว้ จึงไม่ขยนั ต้งั ใจอ่าน หนงั สือ เพือ่ นที่เขามีความขยนั และมีความพยายามมากกวา่ กอ็ าจมีผลการเรียนที่ ดีกวา่ เราได้ ส่วนกรณีของเจา้ เต่าน้นั ตอ้ งใชค้ วามเพยี รพยายามอยา่ งมากจึงจะประสบ ความสาเร็จ ถึงแมว้ า่ เขาจะเดินชา้ แต่กไ็ ม่ทอ้ ถอย และยงั คงกา้ วเดินต่อไป แมต้ อ้ ง เหน็ดเหน่ือยหรือใชเ้ วลานานแค่ไหน แต่สุดทา้ ยเขากส็ ามารถเดินเขา้ เส้นชยั ได้ สาเร็จ ซ่ึงหากเดก็ ๆ อยากประสบความสาเร็จในชีวติ กค็ วรขยนั หมนั่ เพยี ร ต้งั ใจ เรียน มีความอดทนและไม่ยอ่ ทอ้ ต่ออุปสรรค ดงั ขอ้ คิดท่ีวา่ ความพยายามอยทู่ ี่ไหน ความสาเร็จอยทู่ ี่นน่ั ค่ะ
Search
Read the Text Version
- 1 - 8
Pages: