นิทานอิสป-มิ้น1

นิทานอสิ ป เร่ือง หมาป่ ากบั นกกระสา จดั ทาโดย นางสาว จนั ทรจ์ ริ า บญุ หยาด ปวส 1/1 แผนก เทคโนโลยธี ุรกจิ ดจิ ทิ ลั

คานา การนาเอานิทานไปเล่าเรื่องประกอบคาสอนให้เด็ก ๆ ได้ฟั งย่อมจะเป็ นเครื่องทาให้เพลิดเพลินและ เสริมความรู้ แบ่งเบาภาระทีจ่ ะต้องสอนเนือ้ หาอย่าง เดียว โดยอาศัยบุคลาธิษฐานเป็ นตัวอย่างประกอบ นอกจากนีน้ ิทานแต่ละเร่ืองยงั ใหข้ อ้ เทจ็ จริงและช่วย ในด้านการอ่าน การเขียน การใช้ภาษาที่ถูกต้อง เป็ นการเพิ่มทักษะในด้านการเห็น การฟัง และการ ทาตามเยี่ยงอย่างอันดีนั้นด้วยการศึกษาเรื่องนิทาน จึงเป็ นปัจจัยให้ เกิดความรู้ทั้งทางทฤษฎีและแนว ปฎิบัติด้วยทั้งสองทาง หากเกิดความผิดพลาด ประการใดก็ขอมา ณ โอกาสนีด้ ว้ ย

1 10 กาลคร้ังหน่ึงในวนั ที่สัตวท์ ้งั หลายกาลงั พกั ผอ่ นกนั อยา่ งสงบ \"เจ้านกกระสา.. วนั นีส้ นใจมากนิ ข้าวมือ้ เยน็ กบั ข้าไหม ?\" สุข จู่ ๆ หมาจิง้ จอกเจา้ เล่ห์ กน็ ึกวางแผนชวน นกกระสา มากิน หมาจิ้งจอกเอ่ยชวนดว้ ยรอยยมิ้ พิมพใ์ จ ทาใหน้ กกระสาตอบ ขา้ วดว้ ยกนั จะไดก้ ลนั่ แกลง้ ใหร้ ู้สึกอบั อายขายข้ีหนา้ เพราะตน รับคาชวนอยา่ งยนิ ดี \"ได้สิ เจ้าจิง้ จอก ข้าจะเกบ็ ท้องไว้กนิ อย่าง คิดวา่ รูปร่างของนกกระสาน้นั ดูสูงเกง้ กา้ งขดั ตา แถมยงั มีปาก เอร็ดอร่อยเลยล่ะ คอยดูนะ !\" วา่ แลว้ นกกระสากข็ อแยกตวั ไป ยาวเหยยี ดจนน่าขามาตลอด เตรียมพร้อมสาหรับม้ือพิเศษ โดยไม่เอะใจอะไรแมแ้ ต่นอ้ ย

29 เมื่อเวลาม้ือเยน็ มาถึง นกกระสากเ็ ดินทางมาหาหมาจิง้ จอกตาม \"ฮ่า ๆ ๆ ดูเจ้านกกระสาแสนโง่นั่นสิ ตลกชะมดั เลยใช่ไหมพวก นดั แต่สิ่งที่พบกลบั เป็นซุปชืด ๆ ในชามปากกวา้ งกน้ ต้ืน เรา !?\" เสียงของหมาจิง้ จอกท่ีดงั ข้ึน ทาใหน้ กกระสาหนั ไป เพยี งเท่าน้นั \"ข้าทาให้เจ้าสุดฝี มือเลยนะ ขอให้กนิ ให้อร่อยล่ะ เจ้า พบวา่ มีสัตวต์ วั อ่ืนกาลงั หวั เราะกบั ท่าทางเก้ ๆ กงั ๆ ของตวั เอง นกกระสา\" หมาจิ้งจอกกล่าวตอ้ นรับ ก่อนนกกระสาจะยมิ้ อยู่ จึงเขา้ ใจทนั ทีวา่ จริง ๆ แลว้ น่ีคือแผนกลนั่ แกลง้ ของหมา ขอบคุณแลว้ ลงมือกินซุปทนั ที แต่พยายามกี่คร้ังกไ็ ม่สาเร็จ เพราะ จิ้งจอกสุดเจา้ เล่หน์ นั่ เอง แต่ถึงอยา่ งน้นั นกกระสากไ็ ม่ถือโทษ ปากที่ยาวของมนั ไม่สามารถกินอาหารจากชามกน้ ต้ืนแบบน้ีได้ โกรธอะไร พร้อมเดินกลบั บา้ นตวั เองไปแมจ้ ะหิวโซมากต็ าม

38 หลายวนั ต่อมา นกกระสาถือโอกาสชวนหมาจิง้ จอกมากินขา้ ว หมาป่ าตวั หน่ึงกาลงั สวาปามเน้ือสตั วต์ วั หน่ึงที่มนั ฆ่ามา ขณะน้นั ดว้ ยกนั บา้ ง คราวน้ี นกกระสาเตรียมเน้ือเอาไวใ้ นเหยอื กน้าทรง กระดูกชิ้นเลก็ ๆ อนั หน่ึงซ่ึงอยใู่ นเน้ือ ไดต้ าติดคอมนั มนั กลืนก็ สูง ทนั ที่หมาจิ้งจอกเห็น กร็ ีบพุ่งเขา้ ไปหาทนั ที แต่ปากของมนั ก็ ไม่เขา้ (และคายกไ็ ม่ออก) ไม่ยาวพอที่จะยนื่ ลงไปถึงเน้ือของโปรดได้ นกกระสาจึงพดู ข้ึนมาวา่ \"อย่าหาว่าข้าใจร้ายกบั เจ้าเลยนะ เจ้าจงิ้ จอก เพราะข้าแค่ ทาเหมือนกบั ทเี่ จ้าเคยทาไว้กบั ข้าเท่าน้ันเอง\"

47 นบั แต่น้นั หมาป่ ากร็ ู้สึกเจบ็ ปวดมากในลาคอ มนั วงิ่ ไปวงิ่ มาและ “คุณจะกรุณาใหร้ างวลั ตามท่ีสัญญาไวห้ รือยงั ” นกกระสา ร้องครวญครางไม่หยดุ หยอ่ น มนั มองหาอะไรบางอยา่ งท่ีจะมา กล่าว ช่วยระงบั ความเจบ็ ปวดของมนั มนั พยายามขอร้องทุกคนท่ีมนั พบ ใหช้ ่วยถอนกระดูกออก

56 หมาป่ าแสยะปากใหเ้ ห็นเข้ียว แลว้ กล่าววา่ “จงพอใจบา้ งซิ นกกระเรียนมองไปเห็นหมาป่ านอนดิ้นอยา่ งทุรนทุรายอยทู่ ี่กลาง วะ แกไดเ้ อาหวั ขอแกใส่เขา้ ไปในปากของหมาป่ า แลว้ ก็ ป่ า จึงเดินเขา้ ไปถามไถ่อยา่ งเวทนาวา่ เอาออกมาไดโ้ ดยปลอดภยั นน่ั มนั กน็ าจะเป็นรางวลั ที่ พอเพียงแลว้ สาหรับแก” “เจา้ เป็นอะไรหรือ”