Rat-Story

นิทานเรื่อง.... หนูเมอื งและหนูชนบท โดย เดก็ หญิงอบุ ลรัตน์ เฟื่ องฟลู อย โรงเรียนวดั หนองใหญ่



“เธอเข้าไปใน หนนู าตวั หนง่ึ อาศยั อย่ใู นชนบท เมืองกบั ฉัน มนั ชอบกินผลไม้ มนั อยอู่ ย่างมีความสขุ วนั หนง่ึ ญาตขิ องหนนู ามาเยี่ยมจากในเมือง เถอะ… หนนู ารวบรวมผลไม้มากมายไว้ให้หนบู ้านกิน ชีวิตในเมือง สนุกสนาน แตห่ นบู ้านไม่ชอบกินผลไม้ กว่าท่นี ่ีมาก ถดั ไป นัก”ย้อนหลงั

“อาหาร “เธอเข้าไปในพวกนีน้ ่า เมอื งกับฉัน เบ่อื เถอะ…เหลือเกนิ ” ชีวติ ในเมือง สนุกสนาน กว่าท่นี ่ีมาก นัก”

ดงั น้ันหนูนาจงึ ติดตามญาติ ของมนั เขา้ ไปในเมืองพวกมนั เดินทางมาถึงบา้ น ใหญ่หลงั หน่ึงพวกมนั มุดลอดใตป้ ระตหู ลงั บา้ นเขา้ ไปในบา้ น

“อาหารพวกนี ้ ช่ างอร่ อย เหลือเกนิ !” หนบู ้านพาหนนู าเข้ามาในห้องรับประทาน อาหาร บนโต๊ะอาหารมีอาหารวางอย่มู ากมาย พวกมนั เริ่มกินอาหารเป็นการใหญ่ หนนู ารู้สกึ มีความสขุ

หนนู ารู้สกึ กลวั มากแมวตวั หน่ึงเดนิ เข้ามาในห้องอาหาร มนั หนั ไป มองรอบๆห้องแมวตวั นนั ้ กระโดดขึน้ ไปบนโต๊ะอาหาร ทนั ใดนนั้ มีเสียงบางอยา่ งดงั แวว่ เข้ามา “อยู่เฉย ๆหนทู งั้ สองว่ิงไปหลบซอ่ น อยหู่ ลงั กองอาหาร ไว้น่ะ”

“เฮ้ย “ลาก่อนน่ะทาไมรีบ ญาตทิ ่ีรัก”กลับนัก ล่ะ” “อืมม์” “ข้าขอยอมกนิ ถ่วั ในความสงบ… ดีกว่ากนิ เค้กในความหวาดกลัว แบบนี…้ ข้าขอกลับไปใช้ชีวติ ท่ที ้องท่งุ อย่างเดมิ ดีกว่า”

เร่ืองน้ีสอนใหร้ ู้วา่ ...• “มีชีวิตสงบสุขปลอดภัย…ดกี ว่าสุขสบาย…แต่ต้องหวาดหว่ัน… เตม็ ไปด้วยอันตราย”