Fox-Story

ในตอนเยน็ ใกลพ้ ลบค่ำ เดก็ เล้ียงแกะเม่ือเสร็จจำกกำรดแู ลฝงู แกะเรียบร้อยแลว้ จึงตอ้ นฝงู แกะของตนกลบั ลงมำจำกภเู ขำ “เฮ…้ ใครกไ็ ดช้ ่วยที…ช่วยดว้ ย” เสียงน้นั ดงั ออกมำจำกหลุมลึกหลุมหน่ึง เม่ือเดก็ เล้ียงแกะมองลงไปในหลุม เขำกพ็ บวำ่ มีหมำป่ ำตวั หน่ึง กำลงั พยำยำมกระโดดข้ึนมำจำกหลุมหลำยตอ่ หลำยคร้ัง พร้อมๆไปกบั ร้องขอควำมช่วยเหลือไปดว้ ย ” นนั่ หมำป่ ำนี่…ท่ำนกำลงั ทำอะไรอยหู่ รือ!” เดก็ เล้ียงแกะตะโกนถำม

 “เจำ้ เดก็ เล้ียงแกะน่ี, มำพอดีเลย ไดโ้ ปรดช่วยเหลือขำ้ หน่อยสิ”“ไม่เอำหล่ะ, เด๋ียวถำ้ เรำช่วยท่ำนแลว้ ท่ำนกค็ งจะมำจบั พวกแกะของเรำกินเสียน่ะสิ” “ไม่หรอก ถำ้ เจำ้ ช่วยขำ้ ขำ้ สญั ญำวำ่ จะไม่จบั แกะของเจำ้ กินอยำ่ งแน่นอน”

 เดก็ เล้ียงแกะจึงไปท่ีขอบหลุมแลว้ เอำเชือกผกู ท่ีขำหนำ้ ของเจำ้ หมำป่ ำจำกน้นั เขำกพ็ ยำยำมดึงมนั ข้ึนมำอยำ่ งสุดควำมสำมำรถ แต่เชือกน้นั เกิดขำดจำกกนั “ป๋ึ งงง…โอ๊ะ…โอย้ ๆ” หมำป่ ำกเ็ ลยเป็นอนั ตอ้ งตกลงไปกระทบเขำ้ กบั พ้ืนดำ้ นล่ำงหลุมอีก

ต่อมำเดก็ เล้ียงแกะไดไ้ ปยนื ท่ีขอบหลุมแลว้ ใชม้ ือของเขำจบั ขำหนำ้ ของหมำป่ ำเอำไว้ แลว้ ดึงมนั ข้ึนมำ จึงสำมำรถดึงหมำป่ ำใหข้ ้ึนมำจำกหลุมได้ และเม่ือสุนขั จิ้งจอกข้ึนมำจำกหลุมไดแ้ ลว้ มนั กเ็ ปล่ียนไปในทนั ที คือไม่สำนึกถึงบุญคุณของเดก็ เล้ียงแกะเลยสกั นิด แถมยงั อำ้ ปำกอนั ใหญข่ องมนั ท่ีมีเข้ียวอนั น่ำกลวั ” เจำ้ ผกู ขำของขำ้ ดว้ ยเชือกแลว้ ยงั ไม่พอ ยงั พยำยำมที่จะฆ่ำขำ้ดว้ ยกำรแกลง้ ทำใหเ้ ชือกขำด ทำใหข้ ำ้ ตอ้ งตกลงไปกระแทกกบั พ้ืนในหลุมอีกดว้ ย” พดู ไม่พดู เปล่ำ มนั ยงั ทำท่ำจะกระโจนเขำ้ ใส่เดก็ เล้ียงแกะอีกดว้ ย

“อำ้ ยเดก็ เลวคนน้ีมนั เป็นคนท่ีทำใหข้ ำ้ ตอ้ งตกลงไปกระแทกกบั พ้ืนหลุม ดว้ ยกำรตดั เชือกที่ผกู ขำหนำ้ ของขำ้ เอำไว”้ หลงั จำกน้นั ลิงจึงเอ๋ยข้ึนวำ่ “ไหนลองทำเหมือน ๆ กบั สถำนกำรณ์ตอนน้นั อยำ่ งที่เจำ้ พดู ใหด้ ูอีกคร้ังไดไ้ หม? …เพ่อื จะไดเ้ ป็นกำรยนื ยนั ตำมขอ้ เทจ็ จริงยงั ไง”“ไดเ้ ลย จะไดร้ ู้กนั วำ่ ขำ้ น้นั เป็นผทู้ ี่ถูกตอ้ ง” วำ่ แลว้ เจำ้ หมำป่ ำ…กก็ ระโดดลงไปในหลุมทนั ที

หมำป่ ำกพ็ ดู วำ่ ” น่ี…แลว้ เอำเชือกนน่ั มำมดั ขำหนำ้ ของขำ้ ดว้ ยสิ เดี๋ยวน้ีเลย” หลงั จำกที่ไดม้ ดั ขำหนำ้ ของหมำป่ ำเอำไว้ และไดท้ ำท่ำเป็นดึงมนั ข้ึนมำ

“โอ๊ยเจบ็ …เห็นหรือยงั ล่ะเจำ้ ลิง…วำ่ ขำ้ ตอ้ งไดร้ ับกบั ส่ิงท่ียำ่ แยม่ ำกอยำ่ งท่ีเจำ้ ไดเ้ ห็นน่ีแหละ” หมำป่ ำกล่ำว “เรำเขำ้ ใจแลว้ ล่ะ อำ้ ยหมำป่ ำเนรคุณ เชิญเจำ้ อยทู่ ่ีนนั่ ไปตลอดกำลเลยล่ะกนั ลำก่อน…” ลิงกล่ำววำ่ แลว้ เดก็ เล้ียงแกะกบั ลิงกเ็ ดินร้องเพลงออกจำกที่น้นั กนั ไปในที่สุด…

 นิทำนเรื่องน้ีสอนใหร้ ู้วำ่“เม่ือไดร้ ับควำมช่วยเหลือจำกใครแลว้ …หำกลืมควำมเมตตำน้นั ไป เสีย… กค็ งไม่มีใครท่ีจะคิดช่วยเหลือท่ำนอีกคร้ังอยำ่ งแน่นอน”

เรียบเรียงขอ้ มูล : bkkseek.com