ดอกไม้กับความคิดถึง

กาล คร้ัง ห นึ่ ง น า น ม าแ ล้ว มี ห ญิ ง ส า ว คนหนึ่ ง เธอเป็ นนั กเขียนนิ ยายช่ือดัง ทุกคนต่างหลงใหลกับทุกขอ้ ความที่เธอ สื่อออกมา แต่แลว้ วนั หนึ่งเธอกลับรูส้ ึกว่า ตวั เธอน้ันไม่สามารถแต่งนิยายไดอ้ ีกต่อไป เธอจึงเร่มิ ออกไปคน้ หาตวั เอง และนี่คือจุดเริ่มตน้ ……

ณ รา้ นกาแฟแหง่ หนึ่ง “กาแฟสกั แกว้ คงทาใหค้ ิดออก” เธอบ่นกบั ตวั เองในใจ “รบั อะไรดีครบั ” บาริสตา้ ถาเธอ “ขอเป็ นคาปชู ิโนค่ะ”เธอสงั่ เมนูโปรดของเธอ “รอสกั ครนู่ ะครบั ” บาริสตา้ กล่าว เธอจงึ เดินไปรอที่เกา้ อ้ ี แลว้ มองไปรอบๆรา้ น และสะดุดตากบั ดอกไมช้ นิดหนึ่ง เธอจึงพดู และถามกบั บาริสตา้ วา่ “รา้ นตบแต่งดว้ ยดอกไมส้ วยมากเลยค่ะ วา่ แต่ ดอกไมใ้ นแจกนั น้ันช่ืออะไรหรอคะ” บาริสตา้ บอกกบั เธอวา่ เขาก็ไมร่ เู้ หมือนกนั เพราะ เขาเก็บมาจากหลงั เขาแถวชานเมอื งถา้ เธออยาก รจู้ กั เธอตอ้ งไปที่นัน่

วนั เวลาผ่านไป เธอก็ยงั คง “ไดค้ รบั วา่ แต่คุณไดไ้ ปท่ีเขา หมกมุน่ เกีย่ วกบั การเขียน หลงั รึยงั ครบั ผมไดข้ า่ ววา่ นิยาย จนลืมเรื่องเกยี่ วกบั ดอกไมม้ นั กาลงั จะหมดฤดู ดอกไม้ เธอไดก้ ลบั ไปท่ีรา้ น เบ่งบานแลว้ ”บาริสตา้ กล่าว กาแฟอีกคร้งั “สวสั ดีครบั ”บาริสตา้ กลา่ ว “ยงั ไมไ่ ดไ้ ปเลยสงสยั จะตอ้ ง ทกั ทาย รีบไปดหู ็เห็นกบั ตาสะแลว้ ค่ะ” “สวสั ดีคะ่ เอาเหมือนเดิมคะ่ ” เธอมาหลายคร้งั จนบาริสตา้ เธอคิดในใจวา่ เธอคงจะ จาไดว้ า่ เธอชอบสงั่ อะไร เสียดายแน่ๆถา้ หากเธอ เธอนัง่ รอ และหนั ไปเจอกบั ไม่ไดไ้ ป วนั รุ่งข้ ึนเธอจึงไปท่ี ดอกไมน้ ้ันอีกคร้งั เขาแหง่ น้ัน และพบกบั สิ่งที่ เหมือนความคาดฝัน

น่ีมันเกินกว่าท่ีฉันคิดไวจ้ ริงๆ ฉันรูส้ ึกเป็ นตัวของ ตัวเองอีกคร้ังท่ามกลางดอกไมเ้ หล่าน้ ี เธอนั่งอยู่ ท่ามกลางดอกไมน้ านา ในความสงบเงยี บน้ันทาให้ เธอสามารถแต่งนิยายได้ ดอกไมพ้ วกน้ ีพาใหเ้ ธอ จินตนาการไปไกล “ฉันไม่นึกเลยว่าการท่ีมาท่ีนี่จะทาใหฉ้ ันกา้ วขา้ ม ผ่านปั ญหาที่ฉันเจออยู่ตอนน้ ี คงตอ้ งกลับเล่าให้ เพื่อนๆฟังแลว้ ล่ะ” เธอกล่าวดว้ ยความรสู้ ึกที่มี ความสุข และอยากท่ีจะแบง่ ปัน

เธอนานิยายที่เธอไปตีพิมพแ์ ละวางขาย ทุกคนชื่น ชอบนิ ยายของเธอมาก ในนิ ยายของเธอได้ บรรยายถึงความรกั ในตอนที่เธอไดเ้ จอสถานที่น้ ี แลว้ เธอกลบั ตกหลุมรกั มนั ความรูส้ ึกแรกน้ันมนั มีความหมายเพียงใด วนั เวลาเปลี่ยนไป สถานท่ีน้ันทาใหเ้ ธอหลงใหล กบั ความงามของดอกไม้ แต่ไม่มีดอกไหนสามารถ มาแทนที่ดอกไมน้ ้ันไดเ้ ลย เธอจึงต้ังใจกลับไปที่ นัน่ อีกคร้งั หน่ึง

แต่เม่ือมาถึง เธอกลับพบว่าท่ีนั่นไม่มีดอกไมอ้ ีกแลว้ เป็ นเพราะหมดฤดูของมนั ไปแลว้ เธอจึงถามชาวบา้ นแถวน้ันวา่ ดอกไมท้ ่ีเคยอยตู่ รงน้ ีชื่ออะไรหรอคะ ชาวบา้ นไดบ้ อกวา่ มนั ไม่มีช่ือหรอก แต่ความหมายของดอกไมน้ ้ ีคือความคิดถึง เธออ้ ึงไปสกั พกั และคิดในใจวา่ แปลกจงั ฉนั มาที่นี่เพราะความคิดถึงจริงๆ เธอคิดถึงดอกไมท้ ่ีอยหู่ ลงั เขาน้ ี ความทรงจา คร้งั น้ันยา้ เตือน แต่สุดทา้ ยก็ยงั คงเหลือเป็ นเพียงคิดถึง……