Important Announcement
PubHTML5 Scheduled Server Maintenance on (GMT) Sunday, June 26th, 2:00 am - 8:00 am.
PubHTML5 site will be inoperative during the times indicated!

Home Explore ปริมนิทานสมบูรจริงๆๆ

ปริมนิทานสมบูรจริงๆๆ

Published by Hello Prim, 2021-03-04 03:50:05

Description: ปริมนิทานสมบูรจริงๆๆ

Search

Read the Text Version

จดั ทำโดย คำนำ นำงสำวเพ็ญนภำ ลำพรรณ์ กำรนำเอำนิทำนไปเล่ำเรื่องประกอบคำสอนให้เด็กๆ ได้รับ นกั ศึกษำ สำขำวิชำเทคโนโลยธี ุรกิจดจิ ทิ ลั ย่อมจะเป็น เครื่อง ทำให้เพลิดเพลินและเสริมควำมรู้ แบ่งเบำภำระที่ จะต้องสอนเนื้อหำอย่ำงเดียวนอกจำกน้ีนิทำนยังให้เท็จจริงและช่วย ในด้ำนกำรอ่ำน กำรเขียน กำรใช้ภำษำอย่ำงถูกต้อง เป็นกำรเพ่ิม ทักษะในด้ำนกำรเห็น และกำรทำตำมเย่ียงอย่ำง อัน ดีน้ันด้วย กำรศึกษำเรื่องนิทำนจึงเป็นปัจจัยให้เกิดควำมรู้ทำงทฤษฎีและแนว ปฏิบัติด้วยทั้งสองทำง หำกเกิดควำมผิดพลำดประกำรใดก็ขอมำ ณ โอกำสนี้ด้วย

52 ส่วนหมำปำ่ ลำ่ เนื้อมนั ก็วิ่งตรงใกลเ้ ข้ำมำทกุ ทๆี มนั จงึ ตอ้ งช่วยเหลือตวั เอง … อยูม่ ำวันหนึ่ง กระต่ำยปำ่ มองไปเหน็ นำยพรำน ที่กำลังออกมำล่ำสัตว์ รีบ หลบเขำ้ ไปอยูห่ ลงั พมุ่ ไม้ โชคของเจ้ำกระตำ่ ยยังดีท่ีหนเี อำตวั รอดมำได้ ในป่ำ พรอ้ มกับ เอำพวกหมำล่ำเนือ้ ฝูงใหญ่ พวกมนั พำกันเห่ำเสยี งดงั จำก เขี้ยวอนั มำแตไ่ กลๆ กระต่ำยปำ่ ตกใจกลัวมำก มนั จงึ นึกขึน้ ได้วำ่ มันมีเพือ่ นๆ หลำยตวั ทีส่ ำมำรถ ช่วยมันไดแ้ น่ กระต่ำยปำ่ มันจงึ รีบวิง่ เข้ำไปในป่ำ เพื่อไปหำเพื่อนๆ เพื่อให้ช่วยเหลือ ตนให้พน้ ภัยของนำยพรำน



16 กำลครั้งหนง่ึ นำนมำแล้ว… มกี ระตำ่ ยป่ำตวั หนึง่ ซึง่ มเี พือ่ นมำกมำย นทิ ำนเรือ่ งนสี้ อนให้รู้ว่ำ ” อยำ่ ยืมจมูกใครหำยใจ ไมม่ ีใครช่วยเรำได้ ไมว่ ำ่ จะเปน็ กระตำ่ ยป่ำพวกเดยี วกัน สัตวเ์ ล็ก หรือสตั ว์ใหญ่ มคี วำม นอกจำกทเ่ี รำจะชว่ ยตวั เองกอ่ น ตนเป็นที่พงึ่ แหง่ ตน” สนิทคุ้นเคยกัน

34 ดงั นัน้ จึงจงึ รบี ว่ิงเขำ้ ไปหำมำ้ แลว้ ร้องบอกว่ำ”เพือ่ นรัก หมำลำ่ เนื้อกับ “แม่วัวท่รี ักมฝี ูงหมำป่ำล่ำเนือ้ กับนำยพรำนกำลงั ตำมล่ำเรำอยู่ เพื่อน นำยพรำน กำลงั เข้ำมำในป่ำแลว้ นะ เพื่อนช่วยเรำหนใี หพ้ ้นจำกหมำล่ำเนื้อ ช่วยเรำด้วยนะ เพื่อนมีเขำอันแหลมคม สำมำรถป้องกันและต่อสู้ และนำยพรำน ไดม้ ้ยั ” ม้ำรบี ตอบทนั ที “นมี่ ันไมใ่ ช่เรื่องของขำ้ ทต่ี อ้ งมำชว่ ย กับหมำล่ำเนือ้ และ นำยพรำนไดแ้ น่ เจำ้ แม่ววั สำ่ ยหนำ้ แลว้ พูดวำ่ เจ้ำ” ได้ยินดงั นัน้ เจ้ำกระต่ำยปำ่ ก็ รูส้ กึ ผิดหวัง กบั คำปฎิเสธของมำ้ แต่ ” น่ีมนั ไม่ใชก่ งกำรอะไรของ ขำ้ เจ้ำไปหำสัตวอ์ ืน่ ใหเ้ ขำช่วยเถอะน่ะ กระตำ่ ยปำ่ ก็ยงั ไม่หมดหวงั มนั นึกข้ึนไดว้ ำ่ ยงั มวี วั ตัวโตอีก จึงรบี ไปหำ ” กระตำ่ ยปำ่ รู้สกึ ผิดหวังกับคำพูดของแม่ววั กระต่ำยปำ่ จงึ รบี วิ่งเตลิด ววั ตัวโต ไปหำแพะ


Like this book? You can publish your book online for free in a few minutes!
Create your own flipbook