อนุญาโตตุลาการ(213) (1)

มาตรา 213 เมือ่ บคุ คลหรือคู่ความคดิ ทมี่ สี ิทธิไดต้ งั้ อนุญาโตตลุ าการขึน้ แล้ว หา้ ม มใิ หบ้ ุคคลหรอื คู่ความนั้นถอนการตงั้ เสยี เว้นแตค่ ู่ความอกี ฝ่ ายหนึ่งจะได้ ยนิ ยอมดว้ ย อนุญาโตตลุ าการทตี่ งั้ ขึน้ โดยชอบนั้น ถา้ เป็ นกรณีทศี่ าลหรือ บคุ คลภายนอกเป็ นผู้ตงั้ คู่ความฝ่ ายใดฝ่ ายหนึ่งจะคัดค้านกไ็ ด้ หรอื ถ้า เป็ นกรณีทค่ี ู่ความฝ่ ายหนึ่งเป็ นผู้ตงั้ คู่ความอีกฝ่ ายหนึ่งจะคัดค้านกไ็ ด้โดย อาศัยเหตดุ ังทบ่ี ญั ญัตไิ ว้ในมาตรา 11 หรือเหตทุ อ่ี นุญาโตตุลาการนั้นเป็ น ผู้ไร้ความสามารถหรือไม่สามารถทาํ หน้าทอี่ นุญาโตตุลาการได้ ในกรณีที่ มกี ารคัดค้านอนุญาโตตุลาการดงั ว่านี้ ใหน้ าํ บทบัญญัตวิ ่าด้วยการคัดค้าน ผู้พพิ ากษามาใช้บงั คับโดยอนุโลม ถา้ การคัดค้านอนุญาโตตุลาการนั้นฟังขึน้ ใหต้ งั้ อนุญาโตตลุ าการขึน้ ใหม่

มาตรา 214 ถา้ ในข้อตกลงมไิ ดก้ าํ หนดค่าธรรมเนียมอนุญาโตตุลาการไว้ อนุญาโตตลุ าการชอบทจี่ ะเสนอความขอ้ นีต้ อ่ ศาลโดยทาํ เป็ นคาํ ร้อง และใหศ้ าลมอี าํ นาจมคี าํ ส่ังใหช้ าํ ระคา่ ธรรมเนียมตามที่ เหน็ สมควร

มาตรา 215 เมื่อไดต้ งั้ อนุญาโตตลุ าการขนึ้ แล้ว ถาในขอ้ ตกลงหรอื ใน คาํ ส่ังศาล แล้วแตก่ รณี มิไดก้ าํ หนดประเดน็ ข้อพพิ าทไว้ ถา้ ใน ข้ออนุญาโตตลุ าการกาํ หนดประเดน็ ข้อพพิ าทเหล่านั้น แลว้ จด ลงในรายงานพสิ ดารกลดั ไว้ในสาํ นวนคดอี นุญาโตตุลาการ

มาตรา 216 กอ่ นทจี่ ะทาํ คาํ ชขี้ าด ใหอ้ นุญาโตตุลาการฟังคู่ความทงั้ ปวง และอาจทาํ การไตส่ วนตามทเ่ี หน็ สมควรในขอ้ พพิ าทอันเสนอมา ใหพ้ จิ ารณาน้ัน อนุญาโตตุลาการอาจตรวจเอกสารทงั้ ปวงทยี่ นื่ ขนึ้ มาและฟัง พยานหรือผเู้ ชยี่ วชาญซง่ึ เตม็ ใจมาใหก้ าร ถา้ อนุญาโตตุลาการ ขอใหศ้ าลสง่ คาํ คูค่ วาม หรอื บรรดาเอกสารอนื่ ๆ ใหส้ าํ นวนเชน่ วา่ นีม้ าใหต้ รวจดใู หศ้ าลจัดการใหต้ ามคาํ ร้องนั้น

ถา้ อนุญาโตตุลาการเหน็ วา่ จาํ ตอ้ งดาํ เนินกระบวนพจิ ารณา อยา่ งใดทต่ี อ้ งดาํ เนินทางศาล (เชน่ หมายเรยี กพยานหรือให้ พยานสาบานตน หรือ ใหส้ ง่ เอกสาร) อนุญาโตตุลาการอาจยน่ื คาํ ขอโดยทาํ เป็ นคาํ ร้องตอ่ ศาลใหศ้ าลดาํ เนินกระบวนพจิ ารณา เชน่ นั้นว่า ถา้ ศาลเหน็ วา่ กระบวนพจิ ารณานั้นอย่ใู นอาํ นาจศาล และพง่ึ รับทาํ ใหไ้ ดแ้ ล้ว ใหศ้ าลจัดการใหต้ ามคาํ ขอเช่นวา่ นี้ โดย เรยี กค่าธรรมเนียมศาลตามอตั ราทกี่ าํ หนดไว้สาํ หรับกระบวน พจิ ารณาทขี่ อใหจ้ ดั การนั้นจากอนุญาโตตุลาการ ภายใตบ้ ังคับบทบัญญัตมิ าตรา 215 และมาตรานี้ อนุญาโตตลุ าการมีอาํ นาจทจี่ ะดาํ เนินตามวธิ ีพจิ ารณาใดๆ ตามทเี่ หน็ สมควรกไ็ ดเ้ วน้ แตใ่ นข้อตกลงจะกาํ หนดไว้เป็ นอยา่ ง อน่ื

มาตรา 217 ถา้ ในขอ้ ตกลงมไิ ดก้ าํ หนดไวเ้ ป็ นอยา่ งอนื่ คาํ ชขี้ าดของ อนุญาโตตลุ าการน้ันใหอ้ ยู่ภายในบงั คับตอ่ ไปนี้ (1) ในกรณีทอ่ี นุญาโตตลุ าการหลายคน ใหช้ ขี้ าดตาม คะแนนเสยี งฝ่ ายขา้ งมาก (2) ถา้ คะแนนเสยี งเทา่ กัน ใหอ้ นุญาโตตลุ าการตงั้ บุคคลภายนอกเป็ นประธานขนึ้ คนหนึ่ง เพอื่ ออกคะแนนเสยี งชี้ ขาด ถา้ อนุญาโตตลุ าการไม่ตกลงกันในการตงั้ ประธาน ใหย้ นื่ คาํ ขอโดยทาํ เป็ นคาํ ร้องตอ่ ศาลใหม้ คี าํ ส่ังตงั้ ประธาน

มาตรา 218 ใหน้ าํ บทบญั ญัตมิ าตรา 140,141 และ 142 ว่าดว้ ยคาํ พพิ ากษาและคาํ ส่งั ของศาลมาใชบ้ งั คับแก่คาํ ชขี้ าดของ อนุญาโตตลุ าการโดยอนุโลม ใหอ้ นุญาโตตุลาการยนื่ คาํ ชขี้ าดของตนตอ่ ศาลและใหศ้ าล พพิ ากษาตามคาํ ชขี้ าดน้ัน แตถ่ า้ ศาลเหน็ วา่ คาํ ชขี้ าดของอนุญาโตตลุ าการขดั ตอ่ กฎหมายประการใดประการหนึ่ง ใหศ้ าลมีอาํ นาจทาํ คาํ ส่ัง ปฏเิ สธ ไม่ยอมพพิ ากษาตามคาํ ชขี้ าดน้ัน แตถ่ า้ คาํ ชขี้ าดนั้นอาจ แกไ้ ขใหถ้ กู ตอ้ งได้ ศาลอาจใหอ้ นุญาโตตลุ าการหรอื คู่ความท่ี เกย่ี วข้องแก้ไขเสยี ก่อนภายในเวลาอนั สมควรทศี่ าลกาํ หนดไว้

มาตรา 219 ถา้ ในข้อตกลงมิไดก้ าํ หนดขอ้ ความไวเ้ ป็ นอย่างอนื่ ในกรณีท่ี ไม่อาจดาํ เนินตามขอ้ ตกลงเสนอขอ้ พพิ าทใหอ้ นุญาโตตุลาการชี้ ขาดเพราะบุคคลภายนอกซงึ่ รับมอบหมายใหเ้ ป็ นผตู้ ง้ั อนุญาโตตลุ าการมิไดต้ ง้ั อนุญาโตตุลาการขนึ้ หรือ อนุญาโตตลุ าการทต่ี งั้ ขนึ้ คนเดยี วหรอื หลายคนนั้นปฏเิ สธไม่ ยอมรับหน้าทหี่ รือตายเสยี กอ่ นหรือตกเป็ นผไู้ ร้ความสามารถหรอื ดว้ ยเหตุประการอนื่ ไม่อาจทจ่ี ะปฏบิ ัตหิ น้าทขี่ องตนได้ กอ่ นให้ คาํ ชขี้ าดหรอื ปฏเิ สธหรอื เพกิ เฉย ไม่กระทาํ ตามหน้าทขี่ องตน ภายในเวลาอันควร ถา้ ค่คู วามไม่สามารถทาํ ความตกลงกันเป้นอ ยา่ งอนื่ ใหถ้ อื ว่าข้อตกลงนั้นเป็ นอนั สนิ้ สุด

มาตรา 220 ถา้ มีข้อพพิ าทเกดิ ขนึ้ เนื่องจากการดาํ เนินตามข้อตกลงเสนอ ข้อพพิ าทใหอ้ นุญาโตตลุ าการชขี้ าดหรือมีขอ้ พพิ าทกนั วา่ ขอ้ ตกลงนั้นไดส้ นิ้ สุดลงตามมาตรากอ่ นแลว้ หรอื หาไม่ขอ้ พพิ าท น้ันใหเ้ สนอตอ่ ศาลทเ่ี หน็ ชอบดว้ ยขอ้ ตกลงดงั กลา่ วแล้ว

มาตรา 221 การเสนอข้อพพิ าทใหอ้ นุญาโตตลุ าการชขี้ าดนอกศาล ให้ เป็ นไปตามกฎหมายวา่ ดว้ ยอนุญาโตตลุ าการ

มาตรา 222 หา้ มมใิ หอ้ ุทธรณค์ าํ ส่งั ศาลซงึ่ ปฏเิ สธไม่ยอมพพิ ากษาตามคาํ ชี้ ขาดของอนุญาโตตลุ าการหรอื คาํ พพิ ากษาของศาลตามคาํ ชขี้ าด ของอนุญาโตตุลาการ เว้นแตใ่ นเหตุตอ่ ไปนี้ (1) เมอ่ื มีข้ออา้ งแสดงว่าอนุญาโตตลุ าการหรอื ประธานมิได้ กระทาํ การโดยสุจรติ หรือคูค่ วามฝ่ ายใดฝ่ ายหนึ่งใช้กลฉ้อฉล (2) เมอ่ื คาํ ส่ังหรอื คาํ พพิ ากษานั้นฝ่ าฝื นตอ่ บทกฎหมายอัน เกยี่ วดว้ ยความงามสงบเรยี บร้อยของประชาชน (3) เมื่อคาํ พพิ ากษาน้ันไม่ตรงกับคาํ ชขี้ าดของอนุญาโตตุลาการ