หมาป่ากับลูกแกะ

หมาป่ า กบั ลูกแกะ เรยี บเรยี งโดย นาย อัยนันต์ สงิ หเ์ ปรม

กาลคร้งั หนงึ่ นานมาแลว้ มหี มาป่ าตวั หนงึ่ มนั เดินผา่ น หนองน้าเล็กๆ ใกลท้ ีอ่ ยู่อาศยั ของมนั มนั เหลอื บไปเห็นเจา้ ลูกแกะตวั หนงึ่ กาลงั กินน้าอย่างมี ความสุข ในขณะน้นั มนั รูส้ ึกหิวพอดี จึงคิดวางแผนจบั ลูกแกะกินเป็ น อาหารแต่ว่ามนั ไม่อยากจะถูกตราหนา้ ว่าเป็ นหมาป่ าที่ อนั ธพาล ดุรา้ ย จึงยงั ไม่ฆ่าลูกแกะตวั น้นั ทนั ที

เจา้ หมาป่ าเดนิ เขา้ ไปหาลูกแกะทีก่ าลงั กินน้าอยู่ แลว้ พูดว่า “อะไรกนั นี่ เจา้ ลูกแกะเกเร เจา้ กลา้ ดอี ย่างไร จึงทาใหน้ ้า ขุ่นเป็ นโคลนจนขา้ กินไม่ได”้ ลูกแกะตอบกลบั มาอย่างใสซื่อว่า “ฉนั เสียใจ แต่ฉนั คิดว่า ฉนั ไม่สามารถทาใหน้ ้าน้นั ขุ่นจน ท่านกินไม่ได้ เพราะฉนั อยู่ปลายน้า จะไปทาใหน้ ้าขุ่นจนถงึ ทีท่ ีท่ ่านยืนอยู่ไดอ้ ย่างไร”

หมาป่ าต้งั ใจจะหาเรือ่ งกบั ลูกแกะใหไ้ ดจ้ ึงพูดว่า “บางทีมนั กอ็ าจจะเป็ นได้ แต่เมอื่ หกเดือนก่อน เจา้ คนพาล เจา้ ไดด้ ่าขา้ ลบั หลงั ” ลูกแกะตอบ “มนั จะเป็ นไปไดอ้ ย่างไร ในเมอื่ ตอนน้นั ฉนั ยงั ไม่เกิด” หมาป่ าพูดอย่างโมโห “อะไรกนั เจา้ ช่างไม่มีความละอาย ครอบครวั ของ เจา้ เกลียดครอบครวั ของขา้ ถา้ ไม่ใช่เจา้ เป็ นคนด่า ก็คงเป็ น พ่อของเจา้ ” พอส้ ินคาพูดของหมาป่ า มนั ก็กระโจนเขา้ ใส่ลูกแกะ แลว้ ฉีกเน้ อื กนิ โดยทนั ที

หมาป่ าตวั หนงึ่ เดนิ มาทีล่ าธาร เห็นลูกแกะตวั หนงึ่ กม้ ดมื่ น้าอยู่ปลายลาธารกค็ ิดจะจบั กินเป็ นอาหารจึงแกลง้ โมโห ตวาดหาเรือ่ งว่า \" หน่อยแน่! เจา้ ลูกแกะ เจา้ กลา้ ดยี งั ไง ถงึ เดนิ ลงไปกวนน้าใหข้ ุ่นจนขา้ ดืม่ น้าไม่ไดแ้ ลว้ \" ลูกแกะ ตวั สนั่ ตอบดว้ ยความหวาดกลวั ว่า \" คงไม่ใชข้ า้ หรอก เพราะขา้ ดมื่ น้าอยู่ทีป่ ลายลาธาร จะไปทาน้าขุ่นไดไ้ ง \" หมาป่ ารูส้ ึกเสียหนา้ แต่กย็ งั พาลต่ออีกว่า \" ถงึ แมเ้ จา้ จะ ไม่ไดท้ าเรือ่ งน้ ี แต่เมอื่ หกเดอื นก่อนขา้ รูน้ ่ะว่าเจา้ พูดถงึ ขา้ เสีย ๆ หาย ๆ \"

วนั หนงึ่ หมาป่ าเกเรตวั หนงึ่ ไปหาเรือ่ งสตั วต์ วั อื่น ๆ และถูก กดั มาจนไดร้ บั บาดเจ็บสาหสั จึงหนเี ขา้ มานอนซมอยู่ในป่ า เป็ นเวลานานหลายวนั มนั ไม่สามารถขยบั ตวั ไปไหนได้ มนั ท้งั หิวและกระหายน้ามาก จนกระทงั่ มีแกะตวั หนึง่ เดนิ ผ่าน มา หมาป่ าจึงพูดว่า \"เจา้ แกะ เจา้ ช่วยเอาน้ามาใหข้ า้ กนิ หนอ่ ยไดไ้ หม ขา้ หิวเหลือเกิน ถา้ เจา้ ช่วยขา้ ขา้ จะไดม้ ีแรง ออกไปหากนิ เองได\"้ แกะจึงพูดข้ ึนว่า \"ขา้ ก็สงสารท่านนะ แต่ถา้ ขา้ เอาน้ามาใหท้ ่าน ท่านก็จะมีแรงจบั ขา้ กินเป็ น อาหารนะ่ สิ\"

นทิ านเรือ่ งน้ สี อนใหร้ ูว้ ่า คนพาลย่อมหาเรือ่ งกล่าวรา้ ยผอู้ ื่นไดเ้ สมอ แมผ้ นู้ ้นั จะไม่ มคี วามผดิ กต็ าม อย่าไวใ้ จคนชวั่ เพราะจะนามาซึ่งความ หายนะแก่ตนเอง