นิทานอีสป 4

แมบ่ ้านกับห่าน แม่บา้ นคนหนึง่ มีห่านออกไขเ่ ป็นทองคาได้ เธอจงึ นาไข่ทองคาไปขายและนาเงินมาเก็บไว้ทกุ วัน อยู่มาวนั หนึง่ เธอคิดจะรวยมากกว่าเดิม เธอจงึ ให้อาหารหา่ นมากขึ้น เพราะหวงั วา่ มันจะออกไขท่ องคาใหเ้ ธอเพิ่มมากขน้ึ แตป่ รากฏว่าห่านกินอาหารมากเกินไป จนสุดท้ายมันกท็ อ้ งแตกตาย แมบ่ ้านไดแ้ ต่เสยี ใจเพราะความโลภของตนเอง นิทานเรื่องนสี้ อนให้รู้ว่า โลภมาก มักลาภหาย

ลิงกบั สนุ ัขจิ้งจอก ลิงตวั หนึง่ เกิดมามีหางส้ันมาก มนั ได้แตเ่ ฝา้ มองลิงตวั อน่ื ๆ และอยากมีหางยาวบา้ ง จะได้ห้อยโหนต้นไมค้ ลอ่ งแคลว่ เหมือนพวกมนั วนั หนึง่ สุนัขจ้งิ จอกเดินผา่ นมา เจา้ ลิงเห็นสนุ ัขจิ้งจอกมีหางท่ยี าว แตไ่ มไ่ ดใ้ ชป้ ระโยชน์ มนั จงึ พดู กบั สนุ ัขจิ้งจอกว่า \"หางของท่านท้ังและสวยเหลือเกนิ ข้าขอแบง่ หางของทา่ นมาสกั หนอ่ ยได้ไหม\" แตส่ ุนัขจิ้งจอกปฏิเสธวา่ \"ปลอ่ ยใหห้ างของข้ายาวเกินความจาเป็นอยเู่ ชน่ นี้ ยังดีกวา่ ตอ้ งแบ่งมนั ใหก้ ับลิงอย่างเจา้ \" นิทานเรื่องน้ีสอนให้รู้ว่า สิ่งที่ไม่มีคา่ สาหรบั เราอาจเป็นประโยชนก์ ับคนอื่น ไม่ควรเกบ็ ไวโ้ ดยเปลา่ ประโยชน์

คนกบั เงิน ชายหนุ่มคนหนึง่ มุ่งม่นั ทางานตงั้ ใจเกบ็ เงินอยา่ งขยันขันแข็ง จนเขามีเงินเก็บจานวนมาก เขานาเงินไปสรา้ งบ้านหลังใหญโ่ ต และจ้างบริวารมากมายมาคอยดูแล เขาใช้ชวี ติ อย่างสขุ สบาย บนกองเงินกองทอง ใช้จา่ ยอย่างฟุ่มเฟือย เทีย่ วเตร่ไปวนั ๆ ในท่สี ดุ เงินท่มี ีก็คอ่ ย ๆ หมดไป บริวารก็หนีหาย จนตอ้ งนาบ้าน และรถไปขายเพือ่ ใชห้ นี้ เขาไดแ้ ต่นึกเสียใจกับสง่ิ ท่ที าลงไป แต่มนั ก็สายไปเสียแลว้ ชีวติ ทีเ่ หลือของเขาจงึ ตอ้ งอยู่อยา่ งยากลาบาก นิทานเรื่องน้ีสอนให้รู้ว่า ควรใช้ชวี ติ อยู่บนความไม่ประมาท

ลกู หมกู บั สองสหาย ลกู หมูตัวหนึ่งถูกนามาเลี้ยงรวมไว้ในคอกเดียวกันกับแพะและแกะ เชา้ วันหนึง่ ชาวนาเข้ามาจบั ลกู หมู มันส่งเสียงร้องและดิน้ หนีสุดชีวิต จนแพะกบั แกะราคาญ จงึ พูดเหนบ็ แนมลูกหมูว่า \"พวกเราถูกจบั ไป ตงั้ หลายครั้ง ไม่เห็นจะตอ้ งสง่ เสียงร้องเหมือนเจา้ ทเ่ี พิ่งโดนจับคร้ังแรก เลย\" เมื่อลูกหมไู ด้ยินดังน้ันจงึ ตอบกลับไปวา่ \"มันก็ไม่เหมอื นกันอยู่แล้ว เวลาทพ่ี วกเจ้าโดนจับไป อย่างมากกแ็ ค่โดนตัดขนหรอื รดี นมเทา่ นน้ั แตถ่ ้าหากข้าโดนจับไปกค็ งจะไม่มีชีวิตรอดกลบั มาหรอก\" นิทานเรือ่ งน้ีสอนให้ร้วู า่ เรื่องเดียวกัน อาจจะสง่ ผลกระทบต่อคนและละคน ไมเ่ ทา่ กนั

ไกก่ ับพลอย ณ ฟาร์มแหง่ หนึ่ง ขณะท่ไี กต่ ัวหนึ่งกาลงั คยุ้ เขีย่ อาหารอยูน่ นั้ มนั ก็ได้พบกับพลอยล้าค่าเมด็ หนึง่ เจา้ ไก่มองดูพลอยเม็ดนั้น แล้วเอย่ ขน้ึ วา่ \"เจ้าน่ชี ่างงดงามเหลอื เกนิ เจ้าอาจจะมีคา่ มาก สาหรบั มนุษย์ แตส่ าหรบั ข้าเจ้าไม่มีคา่ เลยแม้แตน่ อ้ ย เพราะข้าต้องการเพียงแค่เมลด็ ข้าวท่จี ะทาให้ข้าอ่มิ และมีชีวิตรอดตอ่ ไปได้แค่นน้ั \" นิทานเรือ่ งน้ีสอนให้รู้ว่า ของมีคา่ หากอยูใ่ นมือของคนท่ไี มไ่ ด้ใช้ กเ็ ปลา่ ประโยชน์

ชายชรากบั มจั จรุ าช ชายชราคนหนึ่งมีอาชพี รับจา้ งตดั ฟืน ด้วยหลงั ทง่ี องมุ้ และโรคภยั ทร่ี ุมเร้า ทาให้เขาเรม่ิ ไม่มีเรีย่ วแรงในการทางานเลีย้ งดตู วั เองอีกต่อไป เขารู้สึกทอ้ แทส้ ิ้นหวงั จึงรอ้ งขึน้ มาว่า \"ข้าไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอกี แลว้ ทา่ นมจั จรุ าช ช่วยมารบั ข้าไปทีเถิด\" พดู จบมจั จรุ าชกป็ รากฏตวั ขน้ึ แล้วพูดกบั ชายชราวา่ \"เจ้าเรียกขา้ มา เจ้าตอ้ งการอะไรหรือ\" ชายชราเกิดกลัวตายขึ้นมาจงึ รีบ ตอบกลบั ไปว่า \"ได้โปรดช่วยยกฟืนใส่บ่าให้ข้าทสี ิทา่ น\" นิทานเรือ่ งน้ีสอนให้รูว้ า่ คงไม่เป็นการดีที่เราไดท้ ุกสิ่งที่ปรารถนา

งูพษิ กับนกอินทรี นกอินทรีเห็นงูพิษตัวหนึง่ นอนขดตัวอยู่ในทอ้ งนา มนั คิดอยากจะจบั งูกิน แตเ่ จ้างรู ทู้ ันจงึ ใชห้ างรัดนกอินทรีเอาไว้ จนมันไมส่ ามารถขยบั ตวั หนีได้ ชาวนาคนหนึ่งผา่ นมาเหน็ พอดี จงึ รีบเขา้ มาแยกนกอินทรีออกมา แล้วปล่อยมันบินหนีไป เจา้ งไู ม่พอใจมากจึงแอบพน่ พิษใสก่ ระบอกนา้ ของชาวนา โดยทเ่ี ขาไมร่ ้ตู ัว ขณะทีช่ าวนาจะยกกระบอกน้าขึ้นมาดืม่ นั้น เจ้านกอินทรีกร็ ีบบินมาโฉบกระบอกนา้ ออกจากมือของชาวนา ชาวนาจงึ รอดตายเพราะความกตัญญขู องนกอินทรีนั้นเอง นิทานเรื่องน้ีสอนให้รวู้ ่า ผู้ประพฤติดี ย่อมรอดพ้นจากอันตราย

ดอกกหุ ลาบกับดอกบานไม่รูโ้ รย ณ สวนแห่งหนึ่ง มีดอกบานไมร่ ้โู รยและดอกกุหลาบ ปลูกอยตู่ ิดๆ กนั ดอกบานไมร่ ู้โรยกล่าวชมดอกกุหลาบว่า \"เจา้ เป็นดอกไม้ที่สวยงามมาก ข้าไม่แปลกใจเลยว่า ทาไมมนษุ ย์ ทั้งหลายถึงชอบเจา้ ข้าอิจฉาในความงามของเจ้าเหลือเกนิ \" ดอกกุหลาบไดย้ ินเช่นนั้นก็ตอบดอกบานไม่รโู้ รย ด้วยนา้ เสยี งเศร้าสร้อยวา่ \"ความงามของฉันมนั เพียงระยะเวลา ส้นั ๆ เท่านน้ั อีกไมน่ านกลีบกจ็ ะเหย่ี วเฉาและร่วงลงสูด่ ินไปในท่สี ดุ แตเ่ จ้าสิ ยังคงสีสันสดใสอยเู่ สมอแมจ้ ะถกู เดด็ ไปก็ตาม\" นิทานเรือ่ งน้ีสอนให้รู้วา่ สิ่งทีเ่ ราเหน็ ว่าดี อาจจะไม่เปน็ เช่นนั้นเสมอไป

สนุ ัขจิง้ จอกกับสิงโตในกรง สนุ ขั จิง้ จอกตวั หนึ่ง ออกหาอาหารในปา่ มันบังเอิญไปเจอสิงโตตัวหนึ่งถูกนายพรานจบั ขงั ไวใ้ นกรง สุนัขจิ้งจอกพูดจาเยาะเยย้ สิงโตอย่างไมเ่ กรงกลัววา่ \"สมน้าหน้าเจา้ จริง ๆ เปน็ ถึงเจา้ แห่งสตั ว์ป่าผู้ยิง่ ใหญ่ แต่กลบั ต้องมาพลาดท่าใหม้ นษุ ยเ์ สียนี\"่ สิงโตตอบไปว่า \"ไม่ใช่วา่ ข้าไม่แขง็ แรง แต่ข้าโชคร้ายต่างหากที่มนุษยจ์ ับได้ เจ้าเองกร็ ะวังตวั ไวใ้ หด้ ีเถอะ วันหนึ่งอาจเปน็ ตวั เจ้าเอง ทีต่ ้องถกู ขังอยู่ในนีแ่ บบข้า\" นิทานเรือ่ งน้ีสอนให้รู้วา่ คนดียอ่ มไม่ซ้าเติมผทู้ ่กี าลังเดอื ดร้อน

ฝงู นกกบั แรดใจร้าย ณ ปา่ แหง่ หนึ่ง นกและแรดอาศัยอยู่ดว้ ยกันบรเิ วณใตต้ ้นไมใ้ หญ่ วนั หนึ่งแม่นกออกไปหาอาหาร จึงไปฝากลกู ๆ ไวก้ บั แรด ด้วยความหิวแรด จึงแอบกินลูกนกไปหนึง่ ตัว เมอ่ื แมน่ กกลบั มาเห็นลูกหายไปจึงถามแรดว่า ลูกนกไปไหน แรดจึงตอบวา่ \"มีเหยยี่ วบินมาจับลกู นกของเจ้าไป แตข่ ้าขนึ้ ไปช่วย ไม่ทนั \" แมน่ กไมเ่ ชือ่ ทแ่ี รดพูด มนั จงึ แกลง้ ฝากลกู ๆ ไว้กบั แรดอีกครั้ง และแอบซุ่มดูอยใู่ กลๆ้ เมือ่ แรดเหน็ วา่ แมน่ กไปแลว้ มันจึงจบั ลกู นกกินแม่ นกเหน็ ดังนั้นก็รีบบินออกมาชว่ ยลกู ไว้ไดท้ นั และพาลูกๆ ย้ายไปอยู่ทอ่ี ืน่ ทันที พรอ้ มประกาศให้บรรดาสัตวป์ า่ ทัง้ หลายรู้ถึงการกระทาของแรด จนไมม่ สี ัตว์ตัวไหนคบแรดเปน็ เพอื่ นอีกเลย นิทานเรื่องน้ีสอนให้ร้วู ่า คนชวั่ ยอ่ มไม่มีใครอยากคบคา้ สมาคมดว้ ย

ชาวนากับกิง่ ไม้ ขณะท่ชี าวนาคนหนึง่ กาลังเดินไปทางานท่ที อ้ งนา อยู่ ๆ เขาก็เดนิ ไปชนเข้ากบั กิง่ ไมอ้ ย่างจังจนหวั บวมแดง เขารอ้ งด้วยความเจ็บปวดพร้อมทง้ั โทษวา่ \"กิง่ ไม้นีม้ ันช่างเกะกะเสยี จริง ๆ เลย\" วันต่อมาเขากเ็ ดนิ ผา่ นทางเดมิ อีกครั้งและชนกับกิง่ ไมก้ ิง่ เดิมอกี ชาวนาจงึ พาลใสก่ ิง่ ไมว้ ่า \"เจ้ากร็ ู้ว่า เราจะเดินผ่านมาทางนี้ ทาไมเจ้าถึงไม่หลบเรา\" กิ่งไมต้ อบวา่ \"เราก็อยู่ ของเราเช่นน้ที กุ วัน เจ้าน้ันแหละไม่รจู้ ักระวัง\" ชาวนาโมโหมากจงึ ตัดกิ่ง ไม้นั้นทันที \"ทนี ้ีเราก็ไม่ตอ้ งเจ็บตัวอกี ต่อไป\" เขาพดู กอ่ นจะเดินจากไป นิทานเรือ่ งน้ีสอนให้รูว้ า่ คนพาลมักชอบหาเรือ่ งโทษคนอ่นื เสมอ

ววั กระทิงกบั หนู ขณะทว่ี วั กระทิงตวั หนึง่ กาลงั กินหญ้าอยา่ งเอร็ดอร่อยอยู่นน้ั ก็มีหนูตวั หนึ่งมากัดเขา้ ที่ขาของมันแลว้ รีบวิง่ ไปอยู่ในรู ววั กระทิงเจบ็ ขามาก มนั ตะกุยพื้นดินทอ่ี ยเู่ หนือรหู นแู ละสา่ ยหัว ไปมาอยา่ งโมโหทไ่ี มส่ ามารถทาอะไรหนไู ด้ เจ้าหนูจงึ เยาะเย้ย วัวกระทิงวา่ \"ฮ่า ๆ ๆ ในทีส่ ดุ ข้าก็สามารถทาให้เจ้าก้มหวั ให้ข้าได้ ในขณะทห่ี นอู ย่างข้ากาชยั ชนะเหนอื เจา้ แตเ่ จ้ากลับไมส่ ามารถ ทาอะไรข้าได้เลย ช่างน่าสมเพชเสียจริง\" นิทานเรื่องน้ีสอนให้ร้วู า่ อยา่ มวั ไปใสใ่ จกบั เรือ่ งเลก็ น้อยบางเรือ่ ง จนทาให้เราหมดสง่าราศีไป

นกในกรงกบั คา้ งคาว นกตวั หนึง่ มักจะชอบส่งเสียงร้องเพลงอย่ใู นกรงริมหนา้ ตา่ ง เป็นประจา และมนั จะร้องเพลงเฉพาะตอนกลางคืนเทา่ น้นั คืนหนึง่ คา้ งคาวบินมาเกาะห้อยหัวอยขู่ า้ ง ๆ กรงของมัน แลว้ ถามว่า \"ทาไมเจ้าถึงส่งเสียงร้องเฉพาะตอนกลางคืนล่ะ\" เจ้านกตอบวา่ \"เพราะเม่อื กอ่ นข้าร้องเพลงแต่ตอนกลางวนั จึงทาให้พวกมนุษย์จบั ได้ จากน้ันมาข้าจึงไม่เคยคิดจะส่งเสยี ง ในตอนกลางวันอีกเลย\" เจา้ คา้ งคาวไดย้ ินเชน่ นั้นจงึ ตอบวา่ \"ตอนนี้ เจ้าจะร้องเพลงเวลาไหนก็คงมีคา่ เทา่ กนั เพราะถึงอย่างไรเจ้า กต็ ้องอยู่ในกรงอยู่ดี หากเจ้าคิดได้ต้ังแต่ทีแรก เจ้ากค็ งไม่ตอ้ งมาอยู่ในกรงแบบนี้หรอก\" นิทานเรือ่ งน้ีสอนให้รวู้ า่ การป้องกันก่อนเกิดปัญหา ย่อมดีกวา่ มาคิดแกป้ ญั หาเมือ่ สายไปแลว้

แพะตวั เมยี กับเครา วนั หนึง่ แพะตัวผเู้ กิดไมพ่ อใจเทพจปู ิเตอร์ ท่พี ระองคท์ รงประทาน เคราใหก้ บั แพะตวั เมีย เพราะพวกมันรู้สึกวา่ เครา ทาให้แพะตัวเมียมฐี านะเทา่ เทียมกับพวกมัน เทพจเู ปอร์จงึ บอกว่า \"ปลอ่ ยใหพ้ วกเธอมีความสุขกบั เกียรติยศ จอมปลอมน้นั ต่อไปเถิด เพราะถึงอยา่ งไรพวกเธอกม็ ีพละกาลงั และความกลา้ หาญน้อยกว่าพวกเจา้ อยู่ดี\" นิทานเรือ่ งน้ีสอนให้รวู้ ่า ทุกคนลว้ นมีเกยี รติและศักดศ์ิ รีอยูต่ ัวเองทั้งน้นั

ลากบั เจ้านาย ลาตวั หนึง่ ไปขอรอ้ งเทวดาให้ช่วยหานายใหม่ให้ เพราะมนั ไมพ่ อใจ นายคนเดิมท่ีมีอาชีพขายเครื่องเทศ เน่อื งจากเขาใช้งานมันหนกั แต่กลับให้ อาหารเพียงเลก็ น้อย เทวดาเตอื นลาให้คิดดี ๆ เสียก่อน แตล่ ากลับยืนยัน คาเดมิ เทวดาจึงให้มนั ไปอยู่กับคนทากระเบื้อง ปรากฏว่านายคนน้ีใช้งาน มันหนกั ย่งิ กว่า มนั ทนไม่ไหวจึงไปขอเทวดาเปลี่ยนนายอกี คร้ัง เทวดา จึงบอกกับลาว่า \"ครงั้ นข้ี า้ จะส่งเจา้ ไปอยูก่ ับคนฟอกหนงั สตั ว์ แทนแลว้ กัน\" ลารู้ตัวทนั ทวี ่า ตนตอ้ งตกอยู่ในอันตรายเปน็ แน่ มนั ได้แต่ ครา่ ครวญว่า \"ถ้าเช่นนน้ั ขา้ ขอกลับไปอยู่กบั นายคนแรกหรือคนทส่ี อง จะดีกวา่ หากข้าตายไปกย็ งั เหลือหนังหุม้ กระดกู อยบู่ ้าง\" นิทานเรือ่ งน้ีสอนให้รู้วา่ จงพอใจในสิง่ ทีต่ นมีอยู่

ชายหนมุ่ กบั นกนอ้ ย ชายหนมุ่ คนหนง่ึ นานกน้อยมาเลยี้ งไว้ในกรง เขารักและเอ็นดมู ันมาก คอยดแู ลเป็นอย่างดี ให้มันอยู่สุขสบาย วนั หนง่ึ เขาเผลอเปดิ กรงท้งิ ไว้ นกนอ้ ยจึงบนิ หนีไป มนั ตน่ื เต้นกับโลกภายนอกท่ไี ม่เคยเหน็ มาก่อน มันบินทอ่ งเท่ียวไปเรือ่ ย ๆ อยู่นานหลายวัน แล้วกก็ ลับมาอยู่ในกรงดงั เดิม เมอ่ื ชายหนมุ่ เหน็ มนั กลับมาเขาก็ดีใจแตอ่ ดสงสัยไม่ได้ จึงถามมันว่า \"เจา้ นกน้อย เจ้าหายไปไหนมาต้ังหลายวนั แลว้ เหตใุ ดจึงกลบั มาอยู่ ในกรงอีกล่ะ\" นกนอ้ ยตอบว่า \"เมื่อข้าลองออกไปใชช้ ีวติ ขา้ งนอกเอง จงึ ทาให้ข้าได้รู้วา่ ไม่มีทไ่ี หนสบายเทา่ ทีน่ ี่อกี แลว้ \" นิทานเรื่องน้ีสอนให้รวู้ า่ การใชช้ ีวติ ด้วยตนเอง ย่อมไมส่ ขุ สบายเทา่ มีคนคอยดีแล

หญิงชรากับขวดองนุ่ หญิงชราคนหนึง่ พบขวดองุน่ ท่มี ีลวดลายสวยงามโดยบังเอิญ เธอจงึ หยบิ ขวดใบนนั้ ขึ้นมาแล้วพดู วา่ \"ขวดน้คี งจะเคยเตม็ ไปด้วย องุ่นช้ันดมี าก่อน กลิน่ จึงได้หอมหวานติดขวดเช่นน\"ี้ หญิงชราคอ่ ย ๆ สดู กลิ่นหอมจากขวดครงั้ แลว้ คร้งั เล่าพร้อมกับพูดว่า\" แค่กลิน่ ท่เี หลอื ติดขวดอยู่ยงั หอมถึงเพียงนี้ แล้วน้าองุ่นท่เี คยอยู่ในขวด จะมีรสเลิศขนาดไหนกนั นะ\" นิทานเรื่องน้ีสอนให้รูว้ า่ ความดีจะยงั ติดอยูใ่ นความทรงจา มิเสือ่ มคลาย

คนเฝ้าสวนโงก่ ับตน้ ไม้ ชาวสวนคนหนึง่ เปน็ คนขยันทางานมาก เขาเขา้ ไปทางานในสวน ตัง้ แตเ่ ช้าตรจู นถึงมืด จงึ จะกลับบ้าน ลูก ๆ เมื่อเห็นว่าพ่อทางานหนัก จงึ ไปจ้างคนทาสวนคนหนึง่ มาชว่ ยงานพอ่ ชาวสวนจงึ มอบหนา้ ที่ ดูแลสวนให้ลูกจ้าง ถึงแม้ว่าคนสวนท่ีจ้างมาจะเป็นคนขยัน แต่เขาไมค่ ่อยมีไหวพริบ วันหนึ่งเขาเห็นว่าต้นไมท้ ีป่ ลูกเตบิ โตชา้ ไมท่ ันใจ เขาจงึ ดึงตน้ กลา้ ทีเ่ พ่งิ จะปลกู ได้ไมน่ านใหส้ ูงขึ้นมาจนหมด สวน แลว้ พดู กับตนเองวา่ \"น่ถี ้าเจ้านายมาเหน็ ว่าตน้ กล้าสงู ข้นึ ในเวลาอนั รวดเร็วคงตอ้ งดใี จ และชมเชยเราแน่ ๆ เลยล่ะ\" นิทานเรื่องน้ีสอนให้รวู้ ่า คนโงม่ กั ภมู ิใจในสิง่ โง่ ๆ ท่ตี นทา

แมวกับม้า ชายหนมุ่ คนหนึ่งเลีย้ งแมวและม้าไว้อย่างละตัว แมวมีนิสัยข้ปี ระจบมาก เจ้านายเข้าบา้ นมาเมือ่ ใด เป็นต้องไปคลอเคลยี อยใู่ กล้ๆ ตลอดเวลา มนั จงึ เป็นท่โี ปรดปราน ของเจา้ นายมาก เจ้ามา้ เหน็ กอ็ ิจฉา อยากให้เจา้ นายรัก และเอน็ ดูมันเชน่ กัน วันหนึง่ แมวออกไปวง่ิ เล่น มา้ จงึ ใชโ้ อกาสนี้ เข้าไปคลอเคลยี เจ้านายบ้าง แตต่ ัวของมันใหญ่กว่าเจา้ นาย เลยกลายเปน็ ไปพนั แขง้ พนั ขาเจ้านายจนล้มลงหนา้ กระแทกพื้น เจา้ นายโกรธมาก คว้าไม้เรียวเฆีย่ นมา้ อยา่ งรนุ แรง และไมย่ อมใหม้ ้าเข้าใกลอ้ ีกเลย นิทานเรือ่ งน้ีสอนให้ร้วู ่า ก่อนจะเลียนแบบใคร ควรคิดใหด้ ีเสียก่อน ว่าเหมาะสมกับตนหรือไม่

เศรษฐกี ับหงส์ เศรษฐีได้ยนิ เรื่องร่าลือว่ามีหงส์ทร่ี อ้ งเพลงได้ไพเราะมากอยูต่ วั หนึ่ง เขาจงึ ไปซื้อหงส์ตวั นน้ั เพือ่ ท่จี ะให้มนั ร้องเพลงใหแ้ ขกฟัง ในงานวนั เกิดของเขา แตพ่ อถงึ วนั งานเจา้ หงส์กลบั ไมย่ อมเปล่งเสียง ออกมาแมแ้ ตน่ อ้ ย ทาใหเ้ ศรษฐีขายหน้าและโกรธเปน็ อยา่ งมาก หลายวนั ต่อมาเขาจึงส่งั คนรบั ใช้ให้ฆา่ หงสเ์ สีย เมือ่ หงส์ไดย้ นิ เช่นนนั้ มนั จงึ สง่ เสียงรอ้ งออกมาอย่างเศรา้ สรอ้ ย เพราะว่านี่คงเป็นเพลง สดุ ทา้ ยแล้วทม่ี ันจะได้ร้องก่อนตาย นิทานเรื่องน้ีสอนให้รวู้ ่า ถา้ ไมร่ ูจ้ กั ทาตัวให้เปน็ ประโยชน์ กไ็ มม่ ีใครเขาต้องการ

ลกู แกะโง่ ลกู แกะตัวหนึ่งเดินหลงฝูงพลดั ตกลงไปในบอ่ น้ามัน กวา่ มนั จะขึ้นมาจากบอ่ ได้ ขนของมนั กเ็ ปียกชุ่มไปด้วยนา้ มนั หมดแล้ว ขณะทีม่ นั กาลงั เดินกลบั ไปหาฝูง ประกายไฟจากคบเพลงิ ท่มี คี นจุดทิง้ ไวก้ ็กระเด็นมาตดิ ที่ขนของมัน เกิดเป็นลกู ไฟเลก็ ๆ มนั เทย่ี ววิ่งไปอวดแกะตัวอื่น ๆ วา่ \"ไฟบนตวั ข้ามันใหแ้ สงสว่างมากกว่า ดวงอาทิตยเ์ สียอกี \" ทนั ใดน้ันลมพดั แรงขึ้นทาให้ลูกไฟบนตัวมนั ลกุ โชนขึ้น อย่างรวดเรว็ ลกู แกะจึงถูกไฟคลอกตาย เม่อื เจ้าของมาเหน็ รา่ งของมัน ขึงพูดขึน้ วา่ \"ชาติหน้าเจ้าจงไปเกิดเป็นดาวลกู แกะแล้วกันนะ จะได้มีแสงสว่างในตัวเองสมใจ\" นิทานเรือ่ งน้ีสอนให้รู้วา่ อยา่ เห็นกงจักรเปน็ ดอกบวั เพราะมนั จะเป็นภยั ร้ายตอ่ ตัวเองในภายหลัง

แม่ไกต่ าบอด ณ บา้ นหลงั หนึง่ มีแม่ไก่อาศยั อยูส่ องตัว ตวั หนึ่งตาดี ส่วนอีกตวั ตาบอดสนิท ในแต่ละวันแม่ไก่ตาบอด จะออกคุ้ยเขี่ยพื้นดิน เพือ่ หาอาหารอยา่ งขยันขนั แข็ง สว่ นแม่ไกต่ าดี เอาแต่อยู่เฉย ๆ ไมเ่ คยออกไปไหนไกล เพราะกลัวว่าเทา้ อันออ่ นนุม่ ทัง้ สองขา้ งจะหยาบกรา้ น แม่ไกต่ าดใี ช้ชีวติ อย่างสุขสบาย ด้วยการคอยจิกกินผลไมท้ ีแ่ มไ่ กต่ าบอดเพียรพยายามหามา แตม่ นั ก็ต้องมีชีวิตอยอู่ ย่างไรค้ า่ เพราะไม่สามารถหาเลีย้ งตวั เองไดน้ ่นั เอง นิทานเรื่องน้ีสอนให้รวู้ า่ คนท่มี ีรา่ งกายพิการ หากมีความขยนั กม็ ีคุณคา่ มากกวา่ คนปกติทไ่ี มร่ ูจ้ ักทามาหากิน

หนูนากบั หนเู มือง หนูนาชวนหนูเมืองมาเที่ยวบา้ นไร่ของมัน และเตรยี มอาหารตอ้ นรับอย่างดีไวใ้ หก้ บั เพื่อนรักของตน ท้งั ธัญพืช เชอรร์ ี่ แต่เมือ่ หนูเมืองเหน็ กลับเชิดใส่และพูดว่า \"มีแตอ่ าหารแย่ ๆ ทงั้ น้ันเลย ข้าว่าเจ้าเข้าเมอื งไปกบั ข้าดีกว่า ท่นี นั่ มีอาหารดี ๆ อร่อย ๆ เตม็ ไปหมด\" หนูนาจงึ ตัดสินใจเขา้ เมืองตามเพื่อนไป มนั ตืน่ ตาตื่นใจกบั เมืองใหญม่ าก หนูเมืองจงึ พูดวา่ \"เห็นไหม ฉันบอกแล้วว่าในเมอื งน่ะสุขสบาย\"

หนูนากบั หนเู มือง (ตอ่ ) จากนนั้ ทงั้ สองก็พากนั เขา้ บ้าน ท่นี ั่นมนั พบอาหารวางอย่เู ตม็ โตะ๊ หนนู าตื่นเต้นมาก ขณะท่ที ั้งสองกาลังกินอาหารอยา่ งเอรด็ อร่อย แมวตวั หนึ่งกก็ ระโจนขึ้นมาบนโต๊ะหวงั จะจับพวกมัน หนทู ้ังสองตกใจจึงพากนั วง่ิ หนีสดุ ชีวิต เมือ่ หนีออกมาพ้น หนนู าจงึ บอกเพือ่ นวา่ \"ชีวิตในเมอื งนน้ั สุขสบาย มีอาหารอรอ่ ยให้กินเตม็ ไปหมดกจ็ ริง แตถ่ ้าตอ้ งอยู่อย่างหวาดกลวั เช่นน้ี ข้าขอกลับไปใช้ชีวิตอดอยากท่ีบา้ นไร่อย่างเดิมดกี ว่า\" นิทานเรื่องน้ีสอนให้ร้วู ่า อยู่อยา่ งยากไรแ้ ต่ปลอดภยั ย่อมดกี วา่ อยูอ่ ยา่ งสุขสบาย แต่เต็มไปด้วยอันตรายรอบตัว

มดกบั ตกั๊ แตน เชา้ วันหนึ่งในฤดรู ้อน ตก๊ั แตนรอ้ งเพลงอยา่ งสนุกสนาน มนั กห็ ันไปเหน็ ฝงู มดขนอาหารเดินผา่ นมา จงึ เอย่ ปากชวนฝูงมดให้มาร้องเพลงด้วยกัน มดตัวหนึง่ ตอบว่า \"ไม่ได้หรอก พวกขา้ ตอ้ งรีบหาอาหารมาตุนไว้ สาหรบั ฤดูหนาวท่กี าลงั จะมาถึง แล้วเจ้าไม่เตรยี มอาหารไว้บ้างหรือ\" \"ไม่เห็นต้องรีบเลย อกี ต้ังนานกว่าจะถึงฤดูหนาว\" ตกั๊ แตนตอบ เมือ่ ฤดหู นาวมาถึงสัตวต์ า่ ง ๆ พากันหลบอยู่แต่ในรงั ส่วนตก๊ั แตนหาอาหารไม่ไดเ้ ลย มันจงึ มาขออาหารแบ่งจากฝงู มด

มดกับตกั๊ แตน (ต่อ) \"ข้ามัวแตท่ าตวั ไร้สาระในฤดูร้อน ตอนนีข้ ้าสานกึ แล้วได้โปรดแบง่ อาหารให้ขา้ บ้างเถิด\" ฝูงมดจึงตอบว่า \"ถ้าเจ้าสามารถร้องเพลงได้อย่างสบายใจได้ในฤดรู อ้ น ทาไมเจ้าจึงไม่ทาต่อไปในฤดหู นาวล่ะ\" นิทานเรือ่ งน้ีสอนให้รู้วา่ ควรเตรียมตวั ให้พร้อมเสมอ สาหรบั สิ่งที่ต้องเจอในวนั ขา้ งหน้า

นกกระสากบั หมาจิง้ จอก วันหนึ่งหมาจิ้งจอกนึกอยากจะแกลง้ นกกระสา มันจงึ เชิญนกกระสามากินอาหารค่าท่บี ้าน อาหารทม่ี นั เตรียมไว้รับแขกก็คือซุปทใ่ี ส่ไวใ้ นจานก้นตื้น แต่ปากของนกกระสายาวกวา่ ปากของหมาจ้งิ จอก มนั จงึ ไมส่ ามารถกินได้ จงึ ต้องกลับบา้ นไปดว้ ยความหิว

นกกระสากบั หมาจิง้ จอก (ต่อ) หลายวันตอ่ มานกกระสาจึงเชิญหมาจิง้ จอกมาทบ่ี ้านบา้ ง มันเตรียมอาหารใสค่ นโทไว้ หมาจ้งิ จอกพยายามยืน่ ปากลงไปกินอาหารในคนโทแต่กไ็ มถ่ ึง นกกระสาจงึ พดู ขีน้ ว่า \"เจ้าจะมาว่าข้าไม่ได้นะ เพราะข้าทาแบบเดียวกับที่เจ้าเคยทากับข้าเทา่ น้ันเอง\" หมาจ้งิ จอกจงึ ตอ้ งกลบั บา้ นไป โดยทไ่ี ม่ได้กินอะไรแม้แต่นอ้ ย นิทานเรื่องน้ีสอนให้รวู้ า่ ปฏิบัติต่อผู้อืน่ เช่นใด ย่อมไดร้ ับผลตอบแทนเชน่ นน้ั

ลา ไก่ และสิงโต ชาวนาคนหนึง่ เลี้ยงไก่และลารวมกันไว้หลังบ้าน วนั หนึ่งสงิ โตเดนิ ผา่ นมา ก็อยากจะจบั ลากินเป็นอาหาร ขณะท่มี ันซุ่มดูลาอยู่นั้น เจา้ ไก่ก็สง่ เลี้ยงร้องขึน้ มา ด้วยความทีส่ ิงโตไมเ่ คยได้ยินเสียงไกข่ ันมาก่อนจงึ ตกใจ และวิง่ หนีไปอย่างรวดเร็ว สว่ นเจ้าลาเมือ่ เหน็ สิงโตวิ่งหนีไป ก็นึกว่าเจา้ สิงโตเกิดกลวั มันขึน้ มา ด้วยความลาพองใจ มนั จงึ รีบวิง่ ตามสงิ โตไปทันที ฝา่ ยสิงโตเมือ่ วง่ิ ไปไดส้ ักครู่ ก็หนั หลับมามอง เหน็ วา่ เจ้าลาวง่ิ ตามมาถงึ ท่กี ด็ ีใจ มันจงึ กระโจนเขา้ ขย้าลาและกินเปน็ อาหารตามที่ตง้ั ใจไวแ้ ต่แรก นิทานเรือ่ งน้ีสอนให้รู้วา่ ความประมาทและความหลงตวั เอง ยอ่ มนามาหายนะมาสู่ตน