ตัวละครหลักจากรามเกียรติ์

ตวั ละครหลกั จากเร่อื งรามเกียรติ์ โดย ครูศศนิ นั ท์ เมอื งแกว้ โรงเรยี นอนบุ าลแมเ่ มาะ(ชมุ ชน1) สานกั งานเขตพนื้ ทก่ี ารศกึ ษาประถมศกึ ษาลาปางเขต 1

พระราม พระราม คอื พระนารายณอ์ วตาร (แบง่ ภาค) ลงมา ถอื กาเนิดเปน็ พระราชโอรสของทา้ วทศรถ กบั นางเกาสรุ ยิ า เพอื่ จะปราบทศกณั ฐ์ พระรามมพี ระอนชุ าตา่ งพระมารดา ๓ พระองค์ คอื พระพรต พระ ลกั ษมณ์ และพระสตั รตุ ซงึ่ ตา่ งกม็ คี วามรกั ใครก่ นั อยา่ งมาก พระมเหสขี องพระราม คอื นางสดี า พระรามมกี ายสเี ขยี ว สามารถปรากฏรา่ งเปน็ พระนารายณม์ สี ก่ี รได้ อาวธุ ประจาพระองค์ คอื ศร ซง่ึ เปน็ อาวธุ วเิ ศษ ทไี่ ดป้ ระทานมาจากพระอศิ วร บทบาททส่ี าคญั ในเรอ่ื งรามเกยี รต์ิ ไดแ้ ก่ - เมอ่ื เยาวว์ ยั พระรามไดร้ บั การศกึ ษาศลิ ปศาสตร์ กบั สานกั ฤาษสี วามติ ร หรอื วศิ วามติ ร มี ความเกง่ กลา้ ถงึ กบั ฆา่ กากนาสรู และสวาหุ ซง่ึ มารบกวนเหลา่ ฤาษชี ไี พร - ทา้ วชนกจกั รวรรดิ(์ ฤาษชี นก) ไดใ้ หห้ มกู่ ษตั รยิ ม์ าประลองยกศรรตั นธนู เพอื่ อภเิ ษกกบั นางสดี า พระรามกส็ ามารถยกรตั นธนูไดส้ าเรจ็ และไดอ้ ภเิ ษกกบั นางสดี า ระหวา่ งเดนิ ทางกลบั กรงุ งอโยธยา สามารถปราบรามสรู (ยกั ษผ์ ถู้ อื ขวาน) และไดร้ บั ศรจากรามสรู - ไดฆ้ า่ พระยาขร และพระยาทษู ณ์ พช่ี ายของนางสามนกั ขา - ระหวา่ งออกเดนิ ปา่ ไดป้ ราบพริ าบยกั ษ์ - ไปรบกบั ทศกณั ฐ์ และไดฆ้ า่ ทศกณั ฐไ์ ดส้ าเรจ็ - ไดช้ ว่ ยสคุ รพี ปราบพาลี - สถาปนาพเิ ภกใหค้ รองกรงุ ลงกา

พระลกั ษมณ์ พระลกั ษมณ์ คอื พญาอนนั ตนาคราช ทปี่ ระทบั ของพระนารายณม์ า เกดิ มกี ายสที อง เปน็ พระโอรสของทา้ วทศรถ กับนางสมทุ รเทวี มพี ระอนชุ า รว่ มพระมารดา คอื พระสตรตุ พระลกั ษมณม์ คี วามจงรกั ภกั ดีต่อพระรามมาก เมอื่ พระรามตอ้ งออกเดนิ ปา่ ถงึ ๑๔ ปี พระลกั ษมณ์กไ็ ดต้ ดิ ตามไปดว้ ย และยงั ชว่ ยออกรบกับกองทพั ของกรงุ ลงกา อยา่ งกล้าหาญ

นางสีดา นางสดี า คอื พระลกั ษมี มเหสีอของพระนารายณ์ อวตารลงมาเกดิ เพอ่ื เปน็ คคู่ รองของพระราม ตามบญั ชาของพระอศิ วร นางสดี าเปน็ พระธดิ าของ ทศกณั ฐ์ กบั นางมณโฑ แตเ่ มอ่ื ประสตู แิ ลว้ พเิ ภกไดท้ านายวา่ นางเปน็ กาลกิณี แกพ่ ระบดิ าและบา้ นเมอื ง ทศกณั ฐจ์ งึ สงั่ ใหน้ านางใสผ่ อบลอยนาไป พระฤาษี ชนกพบเขา้ จงึ เกบ็ ไปเลยี งเปน็ ลูก โดยฝงั ดนิ ฝากแมพ่ ระธรณไี ว้ เวลาผา่ นไปถงึ ๑๖ ปี พระฤาษีชนกเบอ่ื หนา่ ยการบาเพญ็ พรต คิดกลับไปครองกรงุ มถิ ิลาเชน่ เดมิ จงึ ลาเพศพรหมจรรยไ์ ปขดุ นางขนึ มา แลว้ ตงั ชอื่ ใหว้ า่ สดี า (แปลวา่ รอยไถ) จากนนั พานางพานางเขา้ เมอื งมถิ ลิ าจดั พธิ ยี กศรคบู่ ้านคเู่ มอื ง เพอ่ื เสยี่ งทายหา ค่คู รองใหน้ างสดี า พระรามยกศรได้ จงึ ไดอ้ ภเิ ษกสมรสกบั นางสดี า

พระอศิ วร พระอิศวร คอื เทวดาผเู้ ปน็ ใหญใ่ นสวรรค์ มีกายสขี าว แตพ่ ระศอเปน็ สีดาเพราะ เคยด่มื ยาพษิ มพี ระเนตรถงึ ๓ ดวง ดวงที่ ๓ อยกู่ ลางพระนลาฎ ซงึ่ ตามปกตจิ ะหลับอยู่ เน่ืองจากพระเนตรดวงท่ี ๓ นี มอี านภุ าพรา้ ยแรงมาก หากลมื ขนึ เมอ่ื ใดจะเผาผลาญทกุ อยา่ งใหม้ อดไหมไ้ ด้ พระมเหสีของพระองค์ คอื พระอมุ า มีพระราชโอรสดว้ ยกนั ๒ พระองค์ คอื พระขนั ท กมุ าร เทพเจา้ แหง่ สงคราม และพระพิฆเณศวร์ เทพเจา้ แหง่ ศลิ ป พระอศิ วร มนี าคเปน็ สงั วาล มีพระจนั ทรเ์ ปน็ ปนิ่ อาวธุ ประจาพระองค์ คือ ตรศี ลู (หลาวสามงา่ ม) พาหนะของพระองค์ คอื โคอศุ ุภราช พระอศิ วรมชี ่อื เรยี กอกี หลายชอื่ เชน่ พระศลุ พี ระศวิ ะ พระภเู ตศวร พระตรเี นตร พระสยมภู พระมเหศวร ชาวฮินดนู บั ถอื พระอิศวรนวี า่ เปน็ เทพเจา้ สงู สดุ ในบรรดาเทพทงั สาม ไดแ้ ก่ พระอศิ วร พระนารายณ์ พระพรหม โดยถอื วา่ พระอศิ วรเปน็ เทพเจา้ แหง่ การทาลาย

บทบาททสี่ าคญั ในเรอื่ งรามเกยี รต์ิ ไดแ้ ก่ - ใหพ้ รแกห่ ริ ญั ยกั ษ์ ใหส้ ามารถมว้ นแผน่ ดินได้ ทาใหเ้ กดิ ความเดอื ดรอ้ นแกช่ าวโลก จงึ ตอ้ งให้ พระนารายณล์ งไปปราบหริ นั ตยกั ษ์ โดยพระนารายณแ์ ปลงเปน็ หมปู า่ ขวดิ ฆา่ หริ นั ตยกั ษไ์ ดส้ าเรจ็ - ใหพ้ รแกน่ นทกยกั ษ์ หรอื นนทกุ ยกั ษท์ ท่ี าหนา้ ทลี่ ้างเทา้ เทวดา ใหม้ ีนวิ เพชรสามารถชใี ครใหถ้ งึ แกค่ วามตายได้ - ใหพ้ ระพายซดั อาวธุ เขา้ ปากนางสวาหะ จนเกดิ เปน็ หนมุ านทหารเอกของพระราม - ขวา้ งงาชา้ งปกั อกทศกณั ฐ์ ขณะทที่ ศกณั ฐก์ าลงั ไลฆ่ า่ กเุ ปรนั - ยกนางดาราใหแ้ กส่ คุ รพี เปน็ บาเนจ็ ในการยกเขาพระสเุ มร โดยฝากนางดาราไปกบั พาลี และพาลี กส็ าบานวา่ จะไมล่ ว่ งเกนิ นาง แตพ่ าลกี ผ็ ดิ คาสาบาน ทาใหพ้ าลีตอ้ งเสยี ชวี ติ ดว้ ยศรพระราม - เจา้ เมอื งบาดาลชอ่ื วริ ณุ หก ไปเฝา้ พระอศิ วรถกู ตกุ๊ แกลอ้ เลียน จึงขวา้ งตกุ๊ แกดว้ ยสงั วาล ทาใหเ้ ขา พระสเุ มรเุ อยี ง ทศกณั ฐส์ ามารถชลอได้ ทศกณั ฐจ์ งึ ทลู ขอพระอมุ าเปน็ รางวลั พระอศิ วรจาเปน็ ตอ้ งยกให้ แต่ ทศกณั ฐไ์ มส่ ามารถลว่ งเกนิ ได้ จงึ ไดข้ อนางมณโฑไปแทน - ใหศ้ รพรหมมาสตรแ์ กอ่ นิ ทรชติ - เกลียกลอ่ มใหพ้ ระรามกบั นางสีดาคนื ดี

ทศกณั ฐ์ ทศกณั ฐ์ เปน็ กษตั รยิ แ์ หง่ กรงุ ลงกา นบั วา่ เปน็ ตวั เอกของเรอ่ื งรามเกยี รต์ิ มกี ายสี เขยี ว มี ๑๐ พกั ตร์ ๒๐ กร ทรงมงกฏุ ชยั ลกั ษณะปากแสยะ ตาโพลง ดงั โคลงทกี่ ลา่ ววา่ \"ทศกณั ฐส์ บิ พกั ตรข์ นึ เศยี รตรี ทรงมงกฏุ ชยั เขยี วสี อาตมไ์ ท้ กรยสี่ บิ พรศลุ ี ประสาทฤทธิ์ ยง่ิ นา ถอดจติ จากตนได้ ปน่ิ ดา้ ว ลงกา\" ทศกณั ฐ์ เดมิ เปน็ ยกั ษน์ นทกกลบั ชาตมิ าเกดิ เพอ่ื รบกบั พระนารายณ์ ซงึ่ อวตารมาเกดิ เปน็ มนษุ ย์ ไมม่ ใี ครฆา่ ใหต้ ายได้ เพราะทศกณั ฐถ์ อดดวงใจใสก่ ลอ่ ง ฝากไว้กบั พระฤาษโี บตุ รผู้ เปน็ อาจารย์ ทศกณั ฐม์ นี สิ ยั เจา้ ชู้ มชี ายาและนางสนมมากมาย แตถ่ งึ กระนนั เมอ่ื รวู้ า่ นางสดี าเปน็ หญงิ ทม่ี คี วามงดงามมาก แมน้ างจะมพี ระสวามอี ยแู่ ลว้ กย็ งั ลกั พาตวั ไป จงึ เปน็ สาเหตใุ หต้ อ้ ง ทาศกึ กบั พระราม จนญาตมิ ติ รลม้ ตายไปเปน็ จานวนมาก และในทสี่ ุดตนเองกถ็ กู พระรามฆา่ ตาย

นางมณโฑ นางมณโฑ คอื พระมเหสขี องทศกณั ฐ์ มชี าตกิ าเนดิ เดมิ เปน็ กบ อาศยั อยู่ ใกลอ้ าศรมของพระฤาษี ๔ ตน พระฤาษีมกั จะใหท้ านนานมนางกบอยเู่ สมอ วนั หนง่ึ นางกบเหน็ นางนาคมาคายพษิ ใสอ่ า่ งนานม เพอื่ ฆา่ พระฤาษที งั ๔ นางจงึ สละชวี ติ กระโดดลงไปกนิ นมในอา่ งจนตาย พระฤาษไี ดช้ ุบชวี ติ นางใหฟ้ น้ื ขนึ เพอ่ื ถามเรอ่ื งราว เมอ่ื ทราบความจรงิ แลว้ จงึ ชบุ นางกบใหเ้ ปน็ มนษุ ย์ มคี วามสวยงาม มาก ตงั ชอ่ื ใหว้ า่ มณโฑ (แปลวา่ กบ) แลว้ นานางไปถวายพระอมุ าบนสวรรค์ ตอ่ มาพระอศิ วรประทานนางมณโฑใหแ้ กท่ ศกณั ฐ์ เปน็ รางวัลตอบแทนทย่ี กเขา ไกรลาสใหต้ งั ตรงเหมอื นเดมิ ได้ แตถ่ กู พาลชี งิ นางไประหวา่ งทาง นางตอ้ งเปน็ ภรรยาของพาลีจนตงั ครรภ์ พระฤาษีองั คตจงึ สงั่ ให้คนื นางใหแ้ กท่ ศกณั ฐ์ โดย ผา่ ทอ้ งนาทารกไปฝากไวใ้ นทอ้ งแพะ ตอ่ มาจงึ เกดิ มาเปน็ องคต

พระอุมาเทวี พระอมุ าเทวี เปน็ มเหสขี องพระอศิ วร มสี องภาคคอื ภาคใจดกี บั ภาคดรุ า้ ย พระอมุ าในภาคใจดเี ปน็ เปน็ หญงิ สาวทม่ี รี ปู โฉมงดงามมาก สว่ นในภาคดรุ า้ ย จะ มรี ปู รา่ งนา่ เกลียดนา่ กลวั มหี วั กะโหลกมนษุ ยห์ อ้ ยทพ่ี ระศอ มี ๑๐ กร แตล่ ะกร ถอื อาวธุ ตา่ งๆ กนั ทงั ยงั มจี ติ ใจโหดเหยี มมาก แมแ้ ตพ่ ระอศิ วรเองกย็ งั เกรง พระอมุ าในภาคดรุ า้ ยนี พระนามของพระอมุ าในภาคดรุ า้ ย มชี อื่ เรยี กอยา่ งอนื่ เชน่ ทรุ คา กาลี จณั ฑี

พระนารายณ์ พระนารายณ์ เปน็ เทวดาผเู้ ปน็ ใหญฝ่ า่ ยปราบปราม มกี ายเปน็ สดี อก ตะแบก มี ๔ กร ซงึ่ กรทงั ๔ นนั ถอื อาวธุ ตา่ งๆ กนั คอื คทา ตรี จกั ร สงั ข์ ทรงมงกฎุ ชัย(ชฎาเดนิ หน) ประทบั อยกู่ ลางเกษยี รสมทุ รบนหลงั พญานาค ชอ่ื อนั ต นาคราชพระมเหสขี องพระองค์ คอื พระลกั ษมี ทรงใช้ครฑุ เปน็ พาหนะ พระ นารายณ์ มชี อื่ เรยี กอยา่ งอน่ื อกี เชน่ พระทรงครฑุ พระสกี่ ร พระทรงสงั ข์ พระ วษิ ณุ พระธราธร พระสงั ขกร

พระอนิ ทร์ พระอนิ ทร์ คอื เทวดาผเู้ ปน็ ใหญใ่ นสวรรคช์ นั ดาวดงึ ส์ กายสเี ขยี ว มพี ระ เนตรถงึ พนั ดวง ใชว้ ชั ระ(สายฟา้ ) เปน็ อาวธุ มีชา้ งเอราวณั เปน็ พาหนะ พระองค์ มมี เหสี ๔ องค์ คอื สจุ ติ รา สธุ รรมา สนุ นั ทา และสชุ าดา พระอนิ ทรเ์ ปน็ ผดู้ แู ล ทกุ ขส์ ขุ ของมนษุ ยโ์ ลก ยามใดทมี่ เี รอ่ื งเดอื ดรอ้ นขนึ บนโลกมนษุ ย์ อาสนะของ พระองคท์ เี่ คยออ่ นนมุ่ กจ็ ะแขง็ กระดา้ ง หรอื บางครงั กร็ อ้ นจนไมส่ ามารถประทบั อยไู่ ดพ้ ระอนิ ทรม์ ชี อ่ื เรยี กอยา่ งอนื่ เชน่ ทา้ วสหสั นัยน์ ทา้ วโกลีย์ ทา้ วสกั กะ เทวราช อมรนิ ทร์ ศกั รนิ ทร์ มฆั วาน เพชรปาณี

พิเภก พเิ ภก คอื เทพบตุ รเวสสญุ าณ จตุ ลิ งมาเกดิ เพอื่ ชว่ ยพระรามปราทศกณั ฐ์ มกี ายสเี ขยี ว เปน็ นอ้ งของทศกณั ฐม์ คี วามรทู้ างโหราศาสตรอ์ ย่างยอดเยย่ี ม สามารถทานายเหตกุ ารณล์ ว่ งหนา้ ไดอ้ ยา่ งแมน่ ยาเมอ่ื ทศกณั ฐล์ กั พานางสดี ามา พเิ ภกไดท้ ลู ตกั เตอื น และแนะนาใหส้ ง่ นางสดี าคนื ไป ทาใหท้ ศกณั ฐโ์ กรธมาก จน ขบั ไลพ่ เิ ภกออกไปจากเมอื ง พเิ ภกจงึ ไปสวามภิ กั ดิก์ บั พระราม ให้คาแนะนาท่ี เปน็ ประโยชน์ จนกระทง่ั พระรามชนะสงคราม หลงั จากเสรจ็ ศกึ แลว้ พระรามได้ สถาปนาใหพ้ เิ ภกเปน็ กษตั รยิ ค์ รองกรงุ ลงกา มพี ระนามวา่ ทา้ วทศครี วึ งศ์

อินทรชติ อนิ ทรชติ เปน็ ยกั ษม์ กี ายสเี ขยี ว เปน็ โอรสของทศกณั ฐก์ บั นางมณโฑ เดมิ ชอ่ื รณพกั ตร์ เมอื่ สามารถรบชนะพระอนิ ทรไ์ ด้ ทศกณั ฐพ์ อใจมากจงึ เปลยี่ น ชอื่ ใหว้ า่ อนิ ทรชติ อนิ ทรชติ มชี ายาชอื่ สวุ รรณกนั ยมุ า มโี อรส ๒ องค์ คอื ยาม ลวิ นั และกนั ยเุ วก มศี รนาคบาศ ศรพรหมาสตร์ และศรวษิ ณปุ าฌมั เปน็ อาวธุ ทงั ยงั สามารถแปลงกายเปน็ พระอนิ ทรไ์ ดอ้ กี ดว้ ย พระพรหมเคยประทานพรใหว้ า่ เวลาจะตายตอ้ งตายบนอากาศ และอยา่ ให้ศรี ษะขาดตกถงึ พนื มฉิ ะนนั จะ กลายเปน็ ไฟบรรลยั กลั ปล์ า้ งโลก ตอ้ งใชพ้ านแวน่ ฟา้ ของพระพรหมมารองรบั โลดจงึ จะปลอดภยั ดงั นนั เมอื่ พระลักษมณจ์ ะแผลงศรไปตดั คออนิ ทรชติ จงึ ตรสั สงั่ ใหอ้ งคตเอาพานแวน่ ฟา้ มาคอยรบั

กุมภกรรณ กมุ ภกรรณ เปน็ ยกั ษม์ กี ายสเี ขยี ว มหี อกโมกขศกั ดเิ์ ปน็ อาวธุ ไดช้ อื่ วา่ กมุ กรรณ (หหู มอ้ ) เพราะมรี า่ งกายใหญโ่ ตจนเอาหมอ้ ใสไ่ วใ้ นหไู ด้ กมุ ภกรรณ เปน็ นอ้ งรว่ มมารดาของทศกัณฐ์ โดยเปน็ พข่ี องพเิ ภก ครงั หนงึ่ กมุ ภกรรณออก รบกบั พระลกั ษมณ์ ไดพ้ งุ่ หอกโมกขศกั ดไ์ิ ปถกู พระลกั ษมณจ์ นสลบ แตพ่ เิ ภกและ หนมุ านชว่ ยแกไ้ ขใหฟ้ น้ื ได้ ตอ่ มา กมุ ภกรรณไดท้ าพธิ ที ดนา โดยเนรมติ รกาย ให้ใหญโ่ ตขวางทางนาไว้ เพอื่ ใหก้ องทพั ของพระรามอดนาตาย แตถ่ ูกหนมุ าน ทาลายพธิ ี ครงั สดุ ทา้ ย กมุ ภกรรณออกรบกับพระราม ถกู ศรของพระรามจน เสยี ชวี ติ

หนมุ าน หนมุ าน เปน็ ลงิ เผอื ก (กายสขี าว) มลี ักษณะพเิ ศษ คอื มเี ขยี วแกว้ อยู่กลาง เพดานปาก มกี ณุ ฑลขนเพชร สามารถแผลงฤทธใิ์ หม้ สี ่หี นา้ แปดมอื แลหาวเปน็ ดาวเปน็ เดือนได้ ใชต้ รเี พชร (สามงา่ ม) เปน็ อาวธุ ประจาตัว (จะใชเ้ มอ่ื รบกับยกั ษต์ วั สาคญั ๆ) มคี วามเกง่ กลา้ มาก สามารถแปลงกายหายตวั ได้ ทงั ยงั อยยู่ งคงกระพนั แมถ้ กู อาวธุ ของ ศตั รจู นตาย เมอื่ มลี มพดั มากจ็ ะฟน้ื ขึนไดอ้ กี เมอ่ื นางสวาหะถกู มารดาสาปใหไ้ ปยนื ตนี เดยี วเหนย่ี วกินลม พระอศิ วรจงึ บญั ชา ใหพ้ ระพายนาเทพอาวธุ ของพระองคไ์ ปซดั เขา้ ปาก ของนาง นางจึงตงั ครรภ์และคลอดบตุ รเปน็ ลงิ เผือก เหาะออกมาจากปาก ได้ชอ่ื วา่ หนุ มาน หนมุ านจงึ ถือวา่ พระพายเปน็ พ่อของตน หนมุ านได้ถวายตวั เปน็ ทหารเอกของ พระราม ช่วยทาการรบจนสนิ สงคราม

สุพรรณมัจฉา สพุ รรณมจั ฉา เปน็ ลกู ของทศกณั ฐก์ ับนางปลา รปู รา่ งทอ่ นบนของนาง จงึ เปน็ มนษุ ย์ สว่ นทอ่ นลา่ งเปน็ ปลาเมอื่ พระรามสง่ั หนมุ านใหพ้ าบรวิ ารลงิ ขนหนิ มาถมสมทุ ร เพอ่ื ทาถนนขา้ มไปกรงุ ลงกา ทศกณั ฐก์ ส็ งั่ ใหน้ างสพุ รรณมจั ฉากบั พวกปลาทงั หลาย ชว่ ยกนั ขนหนิ ไปทงิ หนมุ านมคี วามสงสยั ดานาลงไปดจู งึ พบ นางสพุ รรณมจั ฉา ทงั สองมคี วามรกั ตอ่ กนั นางจงึ ยอมเปน็ ภรรยาของหนมุ าน ตอ่ มานางสพุ รรณมจั ฉาตงั ครรภ์ และคลอดบตุ รชายชอื่ มจั ฉานุ

มัจฉานุ มจั ฉานุ เปน็ บุตรของหนมุ านกบั นางสพุ รรณมจั ฉา จงึ มรี า่ งกายเปน็ ลงิ เผอื กเชน่ เดยี วกบั หนมุ าน แตม่ หี างเปน็ ปลา เมอ่ื นางสพุ รรณมจั ฉาคลอดมจั ฉานุ ออกมาแลว้ กก็ ลวั ทศกณั ฐจ์ ะรู้ จงึ นามจั ฉานไุ ปทงิ ทช่ี ายหาด ไมยราพณซ์ งึ่ เปน็ ญาตกิ บั ทศกณั ฐม์ าพบเขา้ มคี วามสงสาร จงึ ไดน้ าไปเลยี งไวเ้ ปน็ บตุ รบุญธรรม ตอ่ มาไมยราพณล์ กั พาตวั พระรามมาไวท้ เ่ี มอื งบาดาล หนมุ านตดิ ตามมาดว้ ย ไดพ้ บกบั มจั ฉานจุ งึ ตอ่ สกู้ นั แตไ่ มส่ ามารถเอาชนะกนั ได้ จนกระทงั่ ไดร้ วู้ า่ เปน็ พอ่ ลูกกัน

นิลพทั นลิ พทั เปน็ ลงิ มกี ายสนี ารกั (สีดาสนทิ ) มเี ขยี วแกว้ เชน่ เดยี วกบั หนมุ าน มฤี ทธเ์ิ ดชเกง่ กลา้ มากเมอื่ พระรามใหพ้ วกวานรทาถนนขา้ มไปกรงุ ลงกา นลิ พทั กบั หนมุ านเกดิ ทะเลาะววิ าท และตอ่ สกู้ นั แตไ่ มม่ ใี ครเอาชนะได้ เพราะตา่ งกม็ ี ฤทธเิ์ ดชเทา่ เทยี มกนั พระรามกรวิ มาก สง่ั ใหน้ ิลพทั ไปรกั ษาเมอื งขดี ขนิ คอยสง่ เสบียงอาหารใหก้ องทพั ของพระราม สว่ นหนมุ านกใ็ หท้ าถนนใหเ้ สรจ็ ภายใน ๗ วนั

องคต องคต เปน็ ลงิ มีกายสเี ขยี ว เปน็ บตุ รของพาลี กบั นางมณโฑ เมอ่ื พาลแี ยง่ นาง มณโฑมาจากทศกัณฐแ์ ล้ว นางตอ้ งเปน็ ภรรยาของพาลจี นกระทง่ั ตงั ครรภ์ ทศกณั ฐไ์ ป ฟอ้ งฤาษอี งั คตั อาจารยข์ องพาลี จนพาลยี อมคนื นางมณโฑใหแ้ ตข่ อลูกไว้ ฤาษอี ังคตั จงึ ทาพธิ เี อาลูกออกจากทอ้ งนางมณโฑ ไปใสใ่ นทอ้ งแพะ เมอ่ื ครบกาหนดคลอด พระฤาษี กท็ าพธิ ใี หอ้ อกจากทอ้ งแพะ ใหช้ อ่ื วา่ องคต สว่ นทศกณั ฐย์ งั ผกู ใจเจบ็ จงึ แปลงกายเปน็ ปยู กั ษค์ อยอยูก่ น้ แมน่ า เพ่อื จะฆา่ องคตขณะทาพธิ ลี งสรง แตถ่ กู พาลจี บั ได้ แล้วเอามาผกู ไวใ้ หล้ กู ลากเลน่ อยเู่ จด็ วันจงึ ปล่อยไป เมอื่ สคุ รพี ขอใหพ้ ระรามมาชว่ ยปราบพาลี กอ่ นที่ พาลจี ะสนิ ใจตาย ไดส้ านกึ ตนวา่ ทาผิดตอ่ สคุ รพี ทงั ไมร่ ักษาคาสตั ยส์ าบาน จงึ ไดท้ ลู ฝากฝงั สคุ รพี และองคตไวก้ บั พระราม องคตได้ช่วยทาศกึ กบั กองทพั ของทศกณั ฐอ์ ยา่ ง เตม็ ความสามารถพระรามเคยสง่ องคตเปน็ ทตู ไปเจรจากบั ทศกณั ฐ์ เพอื่ ทวงนางสีดาคืน แมจ้ ะไมส่ าเรจ็ แตก่ ไ็ ดแ้ สดงความเฉลยี วฉลาดและความกลา้ หาญ ใหป้ ระจักษแ์ กต่ าของ ทศกณั ฐ์

สุครพี สคุ รพี เปน็ ลงิ มกี ายสแี ดง เปน็ ลกู ของพระอาทติ ยก์ บั นางกาลอจั นา สคุ รพี มีศกั ดเิ์ ปน็ นา้ ของหนมุ าน เมอ่ื พระฤาษโี คดมรคู้ วามจรงิ จากนางสวาหะวา่ สคุ รพี ไมใ่ ชล่ กู ของตน แตเ่ ปน็ ลกู ชู้ จงึ สาปใหก้ ลายเปน็ ลงิ พรอ้ มกบั พาลผี ู้เปน็ พชี่ าย ซงึ่ เปน็ ลกู ของพระอนิ ทร์ แลว้ ไลใ่ หเ้ ขา้ ปา่ ไป ตอ่ มาสคุ รพี ไดเ้ ปน็ ทหารเอกของ พระราม ไดร้ บั ความไวว้ างพระทยั จากพระราม ใหเ้ ปน็ ผจู้ ดั การกองทพั ออกสรู้ บ กับกองทพั ของกรงุ ลงกาอยเู่ สมอ

พาลี พาลี เปน็ ลงิ มกี ายสเี ขยี ว เปน็ โอรสของพระอนิ ทรก์ บั นางอจั นา ถกู ฤาษี โคดมสาปใหก้ ลายเปน็ ลงิ พรอ้ มๆ กบั สุครพี ผเู้ ปน็ นอ้ ง หลงั จากทฤี่ าษรี คู้ วามจรงิ วา่ ทงั สองเปน็ ลกู ชู้ พระอนิ ทรส์ งสารโอรสทต่ี อ้ งซดั เซพเนจรอยใู่ นปา่ จงึ สรา้ ง เมอื งขดี ขนิ ใหป้ กครอง และตงั นามโอรสวา่ พระยากากาศ ภายหลงั ไดน้ ามใหม่ วา่ พาลี แลว้ ใหส้ คุ รพี เปน็ มหาอปุ ราช ครงั หนงึ่ พระอศิ วรฝากนางดารามากบั พาลี เพอื่ เปน็ รางวลั ใหส้ คุ รพี แตพ่ าลกี ลับยดึ นางไวเ้ ปน็ ภรรยาของตนเสยี เอง และตอ่ มาพาลกี ย็ งั แยง่ นางมณโฑมาจากทศกณั ฐ์ ขณะทที่ ศกณั ฐพ์ านางเหาะผ่าน เมอื งขดี ขนิ ภายหลงั พาลถี ูกพระรามสงั หารดว้ ยศรจนสนิ ชวี ติ

ประวตั ิผจู้ ดั ทา นางสาวศศนิ ันท์ เมืองแก้ว ตาแหนง่ ครู คศ. 1 โรงเรยี นอนุบาลแมเ่ มาะ (ชมุ ชน 1) สานกั งานเขตพน้ื ทกี่ ารศกึ ษาประถมศกึ ษาลาปาง เขต 1