นิทานกบเลือกนาย

กาลครงั หนงึ นานมาแลว้ ณ บงึ เล็ก ๆ อนั แสนอดุ มสมบรู ณ์ มีฝงู กบหลาย ครอบครวั อาศยั อยดู่ ว้ ยกนั อยา่ งสงบสขุ มาเนินนาน โดยไม่มใี ครมารบกวนและ ไม่มใี ครมาคอยควบคมุ อยากทาํ สิงใดก็ทาํ ไดต้ ามความตอ้ งการ แต่แลว้ วนั หนึง กบวยั รุน่ เกิดความรูส้ กึ วา่ สิงทีพวกตนเป็นอยไู่ ม่ใชว่ ถิ ชี ีวิตทีดนี กั มนั จงึ ขอใหก้ บ ทกุ ตวั มาประชมุ รว่ มกนั \"ขอบคณุ ฝูงกบทกุ ๆ ตวั ทีมาประชมุ ในวนั นี\" กบวยั รุน่ กล่าว \"พวกเราเคย อาศยั กนั แบบอิสระมาเนินนาน แมจ้ ะไมม่ ีปัญหาน่ากงั วลใจมากนกั แตฉ่ ันคิดวา่ เราควรจะมหี วั หนา้ และกฎหมายมาปกครองพวกเรานะ\"

เมอื กบวยั รุน่ เอย่ เรอื งทีอยากแถลง คณุ ลงุ กบตวั หนึงก็ตะโกนถามขึนมา \"แลว้ ใคร กนั เลา่ ทีจะมาเป็นเจา้ นายของเราและออกกฎหมายเหล่านนั ?\" กบวยั รุน่ ครุน่ คดิ อยพู่ กั หนงึ แลว้ จงึ ตอบออกมาว่า \"เอาอยา่ งนี ฉันจะไปขอจาก เทพจปู ิเตอรใ์ ห้ ทา่ นตอ้ งช่วยจดั การไดแ้ น\"่ กบทกุ ตวั ลว้ นเหน็ ดว้ ยกบั ความคดิ นี เชา้ วนั ตอ่ มา กบวยั รุน่ ไดอ้ อกเดินทางไปพบเทพจปู ิเตอร์ เมือไปถึงทา่ นก็ตอ้ นรบั กบนอ้ ยตวั นีเป็นอย่างดี

\"อตุ ส่าหเ์ ดินทางมาไกลขนาดนี เจา้ มเี รอื งอะไรใหเ้ ราช่วยหรอื กบนอ้ ย ?\" เทพ จปู ิเตอรถ์ ามดว้ ยความเป็นหว่ ง \"ฝูงกบของพวกกระผมไมม่ ผี ปู้ กครองหรอื กฎหมายอะไรเลยขอรบั ผมเลยอยาก ใหท้ ่านช่วยมอบหวั หนา้ ใหส้ กั คน\" กบวยั รุ่นขอรอ้ ง \"โธ่ นึกวา่ เรอื งอนั ใด ทีแทก้ บอยา่ งเจา้ ก็อยากมเี จา้ นายบา้ งนีเอง\" ท่านเทพพดู แบบยิม ๆ \"เอาอยา่ งนี เจา้ เดินทางกลบั ไปเถดิ เราไดส้ ่งเจา้ นายทีจะคอยปกครอง ฝงู กบไวท้ ีบงึ นาํ แลว้ \" กบวยั รุน่ ไดย้ ินดงั นนั จงึ ตืนเตน้ ดใี จพรอ้ มกล่าวขอบคณุ \"ขอบพระคณุ ทา่ นเทพมาก กระผมจะไมม่ วี นั ลืมพระคณุ นีเลย\"

เมอื กบวยั รุ่นเดินทางกลบั มากเ็ ห็นฝงู กบทงั หลายต่างไปยนื รุมลอ้ มกนั ทีกลางบงึ สิงทพี วกมนั ลอ้ มอยคู่ ือขอนไมท้ ีลอยลงมาจากฟากฟ้าโดยไม่มใี ครรูว้ ่าสิงนีคอื อะไร แตเ่ จา้ กบวยั รุน่ รูไ้ ดท้ นั ทวี ่าสิงนีคอื เจา้ นายใหม่ของพวกมนั นนั เอง \"พีนอ้ งกบทงั หลาย สิงทีเห็นอย่นู ีไมใ่ ช่ขอนไมธ้ รรมดา ๆ แตน่ ีคือเจา้ นาย ใหมท่ ีเทพจปู ิเตอรม์ อบใหก้ บั พวกเรา\" กบวยั รุน่ บอกอยา่ งตืนตนั ใจ

\"อ๋อ อยา่ งนีนีเอง เจา้ นีเกง่ ไมเ่ บา ส่วนท่านเทพกช็ า่ งมีเมตตาตอ่ พวกเรา เหลือเกิน\" คณุ ลงุ กบชืนชมความพยายามของกบวยั รุน่ แลว้ กบทกุ ตวั ต่างโหร่ อ้ ง ดีใจ พรอ้ มคาํ นบั ขอนไมผ้ เู้ ป็นเจา้ นายใหมอ่ ย่างปลืมใจ เวลาผ่านไปหลายวนั เจา้ นายคนใหมไ่ ดแ้ ตน่ อนเฉย แมว้ ่าจะมีกบตวั นอ้ ยขึนไปกระโดดโลดเตน้ บนนนั เจา้ นายขอนไมก้ ็ไม่ว่าอะไร ทาํ ใหฝ้ ูงกบกลบั มา ประชมุ กนั อกี ครงั \"ทาํ ไมเจา้ นายของเราถึงไมเ่ คยพดู จาหรอื ทาํ สิงใดบา้ งเลยล่ะ\" คณุ ลงุ กบถามกบ วยั รุน่

\"ฉันกว็ ่าอย่างนนั แหละคณุ ลงุ เอาแบบนีไหม ฉนั ไปขอเจา้ นายใหม่กบั เทพจปู ิ เตอรอ์ กี ครงั ดีกว่า เผือทา่ นจะหาเจา้ นายทีดีกว่านีมาให\"้ วา่ แลว้ เจา้ กบกอ็ อก เดินทางไปพบทา่ นเทพทนั ที \"มเี รอื งอะไรอีกเล่าเจา้ กบนอ้ ย ?\" ท่านเทพจปู ิเตอรถ์ ามดว้ ยความสงสยั \"คือกระผมอยากจะขอเจา้ นายใหมค่ รบั เจา้ นายทีท่านสง่ มาใหต้ อนนนั วนั ๆ ไม่ เหน็ ทาํ อะไรเลย\" กบวยั รุ่นรอ้ งขอ \"ไดส้ ิ ! อยากมเี จา้ นายใหม่เพราะไม่พอใจคนเกา่ ใช่ไหม\" เทพจปู ิเตอรพ์ ดู ดว้ ย นาํ เสยี งไม่พอใจ\"ใช่ครบั \" กบตอบรบั

\"เอา้ กลบั ไปทบี ึงเถิด เราส่งเจา้ นายใหมไ่ ปใหแ้ ลว้ \" ไดย้ นิ อย่างนนั เจา้ กบจึงกล่าว ขอบคณุ และจากไปทนั ที พอเดินทางมาถึงเจา้ กบวยั รุน่ ก็ตอ้ งตกใจ เพราะเจา้ นายใหมข่ องพวกมนั คือนก กระสา ซงึ ตอนนีไดว้ ิงไลก่ ินกบไปแลว้ หลายตวั กบในฝงู ต่างอย่อู ย่างหวาดกลวั พลางคิดว่าควรพอใจในสิงทีไดม้ าแตแ่ รก ไมค่ วรรอ้ งขอสิงใดใหม้ ากความจนเกิด เรอื งราวน่าสลดแบบนีเลย นิทานเรอื งนีสอนใหร้ ูว้ ่า : การไมม่ เี จา้ นายมาคอยปกครองเลย ยงั ดกี ว่าใหค้ น นิสยั โหดรา้ ยมาคอยควบคมุ และอีกแง่คิดคอื ความตอ้ งการทีไม่รูจ้ กั จบสิน อาจ นาํ ภยั มาสตู่ วั เองได้