หนูบ้านกับหนูนา

นทิ านสรา้ งจนิ ตนาการ หนนู า AND หนูบ้าน เครดติ : Kapook.com

นทิ านอสี ป หนบู า้ นกับหนนู า นิทานกอ่ นนอนดี ๆ พรอ้ มสอน คุณธรรมเรอ่ื งความพอเพียง การจะสอนลกู ให้ร้จู ักการพอใจในสงิ่ ท่ี ตวั เองมดี ้วยการดงึ เอาเหตผุ ลต่าง ๆ มาพดู แบบมหี ลักการอาจจะเป็นเร่ือง ยากเกินความสามารถท่ีลูกนอ้ ยจะ เขา้ ใจ ถ้าอย่างนน้ั คุณแมล่ องเอา นิทานส้ัน พรอ้ มแง่คดิ ดี ๆ อย่าง นิทาน อสี ป หนบู ้านกบั หนนู า มาเล่าให้ลกู ฟัง ก่อนนอน

นิทานอสี ป หนบู ้านกับหนนู า นิทานกอ่ นนอนดี ๆ พร้อมสอน คณุ ธรรมเรอื่ งความพอเพียง พรอ้ มกับใหด้ ูภาพประกอบไปแบบ เพลิน ๆ รับรองว่าลูกของเราจะต้องได้ แง่คิดดี ๆ เพือ่ ไปปรับใชใ้ นชวี ิตแน่นอน เรอ่ื งราวจะสนุกสนานมากแคไ่ หน ตามมาอ่านกนั ได้เลย

ในเช้าอันสดใสวนั หน่งึ หนูบา้ นทอ่ี าศยั อยู่ในตวั เมอื งอันแสนวุน่ วายไดอ้ อก เดินทางไปเย่ียมหนนู าที่ชนบท ซึง่ ตวั เขาเองกไ็ ม่ไดก้ ลับไปทนี่ ่นั มานานหลาย ปี มนั เดินรอนแรมแบบไมพ่ กั จน ตะวันตกดิน ในท่ีสุดก็มาถึงบ้านของหนู นา ท้งั 2 เจอหน้ากนั กเ็ ขา้ มาโผกอด ทักทายอย่างดใี จ

\"พ่ีหนบู า้ น เป็นอยา่ งไรบ้าง ฉันคิดถงึ พ่ี เหลือเกนิ ไมไ่ ดพ้ บกันตั้งหลายปี\" หนูนา กล่าวทกั อย่างอารมณ์ดี \"พส่ี บายดนี ้องหนูนา กินอ่มิ อยู่ สบาย อยใู่ นเมอื งจะทาอะไรก็สะดวกไป หมด\" หนูบา้ นตอบแบบภมู ใิ จ \"ดีจริงท่ไี ดย้ ินอยา่ งน้นั ... มา ๆ เขา้ บา้ นกนั กอ่ นพี่ ฉนั เตรยี มอาหารไว้มากมาย พีเ่ หน่อื ยมาทั้งวันคงหวิ แย่\" หนนู าเชิญชวน ให้เข้ามาข้างในโพรงไมร้ มิ ชายนาน่า พักผอ่ นของตน

พอเข้ามาในโพรงไม้ อาหารทหี่ นูนาจดั ไว้ อยา่ งดีกลบั มเี พยี งข้าวสาร ธญั พืชและ ผลไมเ้ พยี งเล็กน้อย ไมไ่ ดม้ ีอาหารนา่ กิน เหมอื นที่หนูเมอื งคิดเอาไว้ \"โธ่ หนนู าน้องพ่ี นเ่ี ธอกนิ อาหาร พวกนี้ไปได้อย่างไรกนั วัน ๆ ไม่เคยไดก้ นิ ของทดี่ กี วา่ นี้เลยหรอื ไร\" หนูบา้ นหนั มาถาม หนูนาดว้ ยสีหนา้ แสนหว่ งใย

\"ฉันวา่ นี่กด็ แี ล้วนะพ่ี อาหารแตล่ ะอย่าง คุณภาพดี ๆ ทงั้ นนั้ ขนาดคนเมืองยงั มารบั ไปขายเลย\" เสียงของหนนู าตอบกลบั แบบ แผ่วเบา ดว้ ยความร้สู ึกอายที่ว่าอาหารน้ัน ไมถ่ กู ใจแขกผมู้ าเยอื น \"เอาอย่างน้ี เด๋ยี วเราเขา้ เมืองไป เท่ียวบา้ นพก่ี นั รับรองวา่ จะมขี องกิน คณุ ภาพดีมากมายให้เธอได้กนิ อย่างสขุ สบาย\" พอหนูนาพูดจบ ท้งั 2 ก็กินอาหาร แล้วเขา้ นอน เมอ่ื พระอาทติ ย์ฉายแสงมา พวกเขาจึงออกเดินทางไปยงั ในเมอื งทนั ที

เมื่อถึงบา้ นในเมอื งอันแสนคบั แคบแต่เต็มไป ดว้ ยข้าวของทนั สมยั หนูนาท่เี พิง่ เขา้ มาในเมือง ครงั้ แรกกร็ สู้ ึกแปลกใจเลก็ น้อยวา่ พ่หี นูบ้านไม่ อดึ อัดหรืออย่างไร ทีต่ อ้ งอยแู่ คใ่ นรูแสนคับแคบ ของชมุ ชนเมืองแบบน้ี หลงั จากนงั่ ไดส้ กั พักหนบู า้ นก็ถืออาหาร ละลานตามาพร้อมเสริ ฟ์ ต้อนรบั แขก มีทง้ั ขนม เค้ก ชีส นม เนย อาหารอยา่ งดแี บบทหี่ นนู าไม่ เคยเหน็ มาก่อน \"โอโ้ ห ! พหี่ นบู ้าน พไี่ ด้กนิ ของดี อยา่ งน้ที กุ วันเลยหรือจะ๊ \" หนูนาร้องออกมาด้วย เสยี งต่นื เตน้

\"ใช่แลว้ น้องพี่ ก็เธออยชู่ นบทได้กินแตข่ องไมด่ ี อยใู่ นเมืองแบบพนี่ ส่ี ิ ชวี ิตท่ีใคร ๆ ก็อยากมีกัน\" หนบู ้านพูดจบก็มีเสยี งแปลก ๆ ดงั ขนึ้ มาทนั ที \"เหมยี ว เหมียว !\" \"นัน่ เสียงอะไรหรอื พี่\" หนูนาถามอยา่ ง กังวล \"คงเปน็ เสียงดนตรแี หละมั้ง คนแถวน้ีเขา ชอบฟงั เพลงกนั ชา่ งเถอะนะหนนู าน้องพี่ เรา มากนิ อาหารกนั เถอะ\" หนูบา้ นกับหนูนากนิ อาหารอย่างเอร็ดอร่อย แตเ่ สียงร้องเหมียว ๆ ก็ ใกลเ้ ขา้ มาทุกที

ทันใดนนั้ เอง แมวร่างใหญก่ ็โผลเ่ ข้ามาขา้ งโตะ๊ อาหาร หนู 2 ตัวตา่ งว่ิงหนีกระเจดิ กระเจิงดว้ ย ความตกใจ หนนู าวิง่ ไปซอ่ นตัวในถงั ขยะอัน เหมน็ เน่า นง่ั ตวั สั่นเทาตรงนั้นหลายชวั่ โมงแล้ว ค่อยกล้าเดินออกมา \"นอ้ งหนูนา !\" เสียงหนบู ้านตะโกนดงั ลัน่ มาแต่ไกลเมอ่ื ได้ เห็นหนา้ หนนู า \"ไปหลบท่ีไหนมา พนี่ กึ ว่าโดนเจา้ แมวน่ัน คาบไปเสยี แลว้ \" \"ฉนั หลบอยทู่ ี่ถงั ขยะเหมน็ เน่ามา ฉันกลัวเหลือเกินพ่ี อยากกลับบา้ นเตม็ ทแี ลว้ \" หนูนาตอบด้วยเสียงส่นั เครือ

\"แต่ทีน่ ีม่ ีของดี ๆ รอใหเ้ ธอมากินอีกมากมาย เลยนะ\" หนูบ้านกล่าวร้ังไว้ \"ของดแี คไ่ หนฉันกก็ นิ ไม่ลงหรอกพี่ ขอตัว กลับบา้ นไปกินของเทา่ ทม่ี ีแตร่ ้สู ึกสบายใจใน ชนบทจะดกี วา่ \" พูดจบหนนู าก็เดินกลับชนบท ท้ิงใหห้ นูบ้านอยู่อย่างหวาดหวน่ั ทเี่ ขตเมือง ต่อไป

นิทานเรอื่ งน้ีสอนใหร้ วู้ ่า : สิ่งไหนทเ่ี รามแี ลว้ รู้สึกสบายใจทไ่ี ด้ ครอบครองยอ่ มนาความสขุ มาสู่ชวี ิตเสมอ แต่ สงิ่ ใดท่มี ีแล้วหวาดหว่นั ทกุ ครัง้ นน่ั คอื ความทุกข์ ดงั นนั้ เราควรพอใจในสงิ่ ทต่ี วั เองมี แคน่ ้ันก็ เพียงพอแลว้