E-book

นิทาน ลูกเป็ดข้เี หร่

ในฟารม์ เล็กๆแหง่ หน่ึง

มีครอบครัวเป็ดท่ีน่ารกั พกั อาศยั อยู่

แมเ่ ป็ดกาลงั น่ังกกไข่ รอใหล้ ูกเป็ดของนางฟกั ออกมา

มีไขท่ ง้ั หมด 7 ใบ รอวนั ฟกั ตวั

ในวนั รุ่งเชา้ ท่ีสดใสวนั หน่ึง ไขเ่ หลา่ น้ีก็เร่ิมฟกั ตวั

ไมน่ านหลงั จากน้นั ลกู เป็ดทง้ั 6 ตวั ก็เร่ิมออกมาดว้ ยความดีใจลูกเป็ดเหลา่ น้ี พยายามปรับตวั เทา่ กบั โลกใหมพ่ วกมนั รอ้ งแขวกๆและเดินไปมารอบๆแมเ่ ป็ด

อยา่ งไรก็ตามไขท่ ่ีใหญท่ ่ีสุดยงั พยายามฟกั ตวั อยู่ แมเ่ ป็ดก็เร่ิมกงั วนนางคิดวา่ อาจมีบางอยา่ งผิดปกตินางตดั สินใจรอสกั พกั

และในท่ีสุดไขใ่ บสุดทา้ ยท่ีใหญท่ ่ีสุดก็ฟกั ตวั ออกมาดว้ ยความมึนงงสุดขีด เจา้ ลูกเป็ดผูน้ ่าสงสารก็เร่ิมมองไปรอบๆเขาไมร่ ูเ้ ลยวา่ ทง้ั แมแ่ ละพ่ีนอ้ งของเขาก็รูส้ ึกสบั สนมึนงงมากกวา่ เขาเองเสียอกี

เพราะวา่ เป็ดตวั น้ีดูไมเ่ หมือนพ่ีนอ้ งเลยสกั นิด เขาร่างใหญก่ วา่ เยอะและมีขนสีเทากบั สีขาวลูกเป็ดตวั อ่ืนๆเร่ิมหวั เราะเยาะเขา

เวลาผา่ นไปสกั พกั และลูกเป็ดก็โตข้ึน แตล่ ูกเป็ดข้ีเหร่ตวั ใหญก่ วา่ ผูอ้ ่ืนมากแถมขนก็มสีประหลาด

เวลาผา่ นไป เจา้ เป็ดข้ีเหร่ก็โตมาเป็ดท่ีแปลกประหลาด และโศกเศรา้ ไมม่ ีพ่ีนอ้ งตวั ไหนท่ีจะเลน่ กบั เขาเลย

สตั วต์ วั อ่ืนๆในฟารม์ ก็ลอ้ เลียนเขาเชน่ กนั

ในทางตรงกนั ขา้ มแมเ่ ป็ดพยายามใหป้ กป้องเขาใหด้ ที ่ีสุด

เม่ือวนั เวลาผา่ นไปลูกเป็ดข้ีเหร่ก็รูส้ ึกแยข่ ้ึนทุกคืนเขาจะรอ้ งไหเ้ งียบๆและคิดวา่ คงไมม่ ีใครตอ้ งการเขาอีกแลว้

วนั หน่ึงนักลา่ สตั วเ์ ขา้ มาใกลท้ ะเลสาบท่ีพวกสตั วอ์ ยอู่ าศยั นักลา่ เร่ิมลา่ เป็ดท่ีเห็นทนั ที

ในระหวา่ งท่ีแมเ่ ป็ดกาลงั หาอาหารใหล้ ูกๆอยูน่ ้ันนางก็ถูกนักลา่ สตั วจ์ บั ไปได้

เจา้ เป็ดข้ีเหร่ท่ีไมร่ ูว้ า่ เกิดอะไรข้ึนก็รอแมก่ ลบั มาจนรุ่งเชา้

ลูกเป็ดผูน้ ่าสงสารไมร่ ูต้ อ้ งทาอยา่ งไรตอนแรกเขาไปหาสุนัข แตส่ ุนัขก็ไลใ่ หเ้ ขาไปไกลๆ

หลงั จากนนั้ สกั พกั เขากไ็ ปไกแ่ ตไ่ กก่ ็ลอ้ เลยี นเขาอกี ลกู เป็ดขีเ้ หรร่ ูส้ กึ เศรา้ มาก

เชา้ วนั นั้นลูกเป็ดข้ีเหร่ออกจากฟารม์ เขาวา่ ยน้าไปอีกดา้ นหน่ึงของทะเลสาบ

เขาถามคาถามเดิมกบั สตั วท์ ุกตวั ท่ีเขาพบระหวา่ งทาง

ครู่หน่ึงหลงั จากน้นั ก็มีทะเลสาบปรากฏข้ึนอกี คราวน้ีเขาอยูค่ นเดียวเขาไมเ่ ห็นใครเลย

หลายเดือนผา่ นไปถึงแมว้ า่ จะอยูอ่ ยา่ งโดดเด่ียวแตเ่ ขาก็มีความสุข วนั หน่ึงเขาเห็นฝูกนกคอยาวสีขาวจานวนหน่ึง กาลงั อพยพไปทางใต้ เขามองพวกนั้นดว้ ยความช่ืนชม “พวกเขาชง่ั สวยงามเหลือเกินอยากเป็นเหมือนเขาจงั ”

ฤดูหนาวมาเยื อนและหิ มะก็เร่ ิ มโปรย

ลูกเป็ดข้ีเหร่ตกหลุมรักกบั การเห็นหิมะเป็นคร้งั แรกเขาเลน่ ไปมาจนตวั ถูกปกคลุมไปดว้ ยหิมะ

เน่ืองจากหิมะตกหนกั ลูกเป็ดข้ีเหร่ก็หาอาหารไดย้ ากข้ึน เขาจึงออกเดินไปมารอบๆเพ่ือหาอาหารเขาทง้ั หนาวและเหน่ือย

ระหวา่ งน้นั เขาพบชาวสวนคนหน่ึง ชาวสวนรูส้ ึกสงสารจึงใหเ้ ส้ือคลุมแกเ่ ขาและจะรบั ลูกเป็ดข้ีเหร่ไปเล้ียงใหด้ ีท่ีสุด

ชาวสวนทาอยา่ งท่ีพูดและดูแลเขาเป็นอยา่ งดี

เม่ือฤดูใบไมผ้ ลิมาถึงลูกเป็ดข้ีเหร่ก็โตข้ึนมาก ชาวสวนตดั สินใจปลอ่ ยเขาไวใ้ นทะและสาบเพ่ือท่ีเขาจะไดม้ ีพ้ืนท่ีวา่ งไดข้ ยบั ตวั

เม่ืออยูต่ วั คนเดียวอีกครัง้ ลูกเป็ดข้ีเหร่ก็มองเงาสะทอ้ นในน้าของตวั เอง เม่ือเวลาผา่ นไปแตเ่ ขาตกตะลึงไปกบั ส่ิงท่ีเห็นตอนแรกเขาจาตวั เองไมไ่ ดด้ ว้ ยซา้ เขานึกวา่ มีมีอยขู่ า้ งหลงั ของเขา

เขาจึงขยบั ปีกแลว้ พบวา่ เงาสะทอ้ นท่ีเห็นก็ทาแบบเดียวกนั

เขายืดคอและเงาสะทอ้ นของเขาก็เลียนแบบทา่ เดียวกนั

ตอนนั้นเขาจึงรูว้ า่ นกน่าท่ึงตวั น้ีไมใ่ ชใ่ ครเลยแตค่ ือตวั เขาน้ันเอง

และเขาก็เดินทางกลบั ขณะท่ีเขากาลงั วา่ ยน้าอยูใ่ นทะเลสาบเขาพบกบั ฝูงหงส์

เพราะวา่ เขาก็เป็นหน่ึงในพวกน้ันพวกหงสจ์ ึงใหเ้ ขาไปดว้ ยลูกเป็ดข้ีเหร่ก็เดินทางไปกบั ฝูงหงสอ์ ยา่ งมีความสุข

นิทานเร่ืองน้ีสอนใหร้ ูว้ า่ ถึงแมเ้ ราจะเลือกเกิดไมไ่ ด้ แตเ่ ราสามารถเลือกเป็ นส่ิ งท่ีดีได้ หากรูจ้ กั อดทน เรียนรู้ และตอ่ สูฟ้ ันฝ่ากบั อุปสรรคตา่ งๆ รูจ้ กั นา ประสบการณ์ชีวิตเหลา่ น้ันมาพฒั นาตวั เอง แลว้ เสน่ห์ท่ีอยูภ่ ายใน ตวั เราก็จะคอ่ ยๆปรากฏชดั ออกมา