พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมพระธรรมนูญศาลยุติธรรม (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๕๐

ราชกจิ จานเุ บกษา พระราชบญั ญตั ิ แกไ้ ขเพิ่มเติมพระธรรมนูญศาลยตุ ธิ รรม (ฉบบั ที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๕๐

พระราชบัญญตั ิ แก้ไขเพมิ่ เติมพระธรรมนูญศาลยตุ ธิ รรม (ฉบับท่ี ๒) พ.ศ. ๒๕๕๐ ภูมิพลอดุลยเดช ป.ร. ใหไ้ ว้ ณ วนั ที่ ๓๐ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๐ เป็นปี ท่ี ๖๒ ในรัชกาลปัจจบุ นั พระบาทสมเดจ็ พระปรมินทรมหาภมู ิพลอดุลยเดช มีพระบรมราช โองการโปรดเกลา้ ฯ ให้ประกาศวา่ โดยท่ีเป็นการสมควรแกไ้ ขเพิม่ เติมพระธรรมนูญศาลยตุ ิธรรม จึงทรงพระกรุณาโปรดเกลา้ ฯ ให้ตราพระราชบญั ญตั ิข้ึนไวโ้ ดย คาแนะนาและยนิ ยอมของสภานิติบญั ญตั ิแห่งชาติ ดงั ต่อไปน้ี มาตรา ๑ พระราชบญั ญตั ิน้ีเรียกวา่ “พระราชบญั ญตั ิแกไ้ ขเพิม่ เติมพระ ธรรมนูญศาลยตุ ิธรรม (ฉบบั ที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๕๐” มาตรา ๒[๑] พระราชบญั ญตั ิน้ีใหใ้ ชบ้ งั คบั ต้งั แต่วนั ถดั จากวนั ประกาศใน ราชกิจจานุเบกษาเป็นตน้ ไป มาตรา ๓ ใหย้ กเลิกความในวรรคหน่ึงและวรรคสองของมาตรา ๘ แห่ง พระธรรมนูญศาลยตุ ิธรรม และใหใ้ ชค้ วามตอ่ ไปน้ีแทน

“มาตรา ๘ ใหม้ ีประธานศาลฎีกาประจาศาลฎีกาหน่ึงคน ประธานศาล อุทธรณ์ประจาศาลอทุ ธรณ์หน่ึงคน ประธานศาลอทุ ธรณ์ภาคประจาศาลอุทธรณ์ภาค ศาลละหน่ึงคน และใหม้ ีอธิบดีผพู้ พิ ากษาศาลช้นั ตน้ ประจาศาลแพง่ ศาลแพง่ กรุงเทพ ใต้ ศาลแพง่ ธนบุรี ศาลอาญา ศาลอาญากรุงเทพใต้ ศาลอาญาธนบรุ ี และศาลยตุ ิธรรม อื่นท่ีพระราชบญั ญตั ิจดั ต้งั ศาลน้นั กาหนดให้เป็นศาลช้นั ตน้ ศาลละหน่ึงคน กบั ใหม้ ี รองประธานศาลฎีกาประจาศาลฎีกา รองประธานศาลอทุ ธรณ์ประจาศาลอุทธรณ์ รอง ประธานศาลอทุ ธรณ์ภาคประจาศาลอทุ ธรณ์ภาค และรองอธิบดีผพู้ พิ ากษาศาลช้นั ตน้ ประจาศาลแพ่ง ศาลแพง่ กรุงเทพใต้ ศาลแพง่ ธนบุรี ศาลอาญา ศาลอาญากรุงเทพใต้ ศาลอาญาธนบรุ ี และศาลยตุ ิธรรมอ่ืนท่ีพระราชบญั ญตั ิจดั ต้งั ศาลน้นั กาหนดให้เป็นศาล ช้นั ตน้ ศาลละหน่ึงคน และในกรณีท่ีมีความจาเป็นเพื่อประโยชน์ในทางราชการ คณะกรรมการบริหารศาลยตุ ิธรรมโดยความเห็นชอบของประธานศาลฎีกาจะ กาหนดให้มีรองประธานศาลฎีกามากกวา่ หน่ึงคนแตไ่ มเ่ กินหกคน รองประธานศาล อุทธรณ์ รองประธานศาลอทุ ธรณ์ภาค หรือรองอธิบดีผูพ้ พิ ากษาศาลช้นั ตน้ มากกวา่ หน่ึงคนแต่ไม่เกินสามคนกไ็ ด้ เม่ือตาแหน่งประธานศาลฎีกา ประธานศาลอทุ ธรณ์ ประธานศาลอุทธรณ์ ภาค หรืออธิบดีผพู้ ิพากษาศาลช้นั ตน้ วา่ งลง หรือเม่ือผดู้ ารงตาแหน่งดงั กล่าวไม่อาจ ปฏิบตั ิราชการไดใ้ ห้รองประธานศาลฎีกา รองประธานศาลอทุ ธรณ์ รองประธานศาล อทุ ธรณ์ภาค หรือรองอธิบดีผพู้ พิ ากษาศาลช้นั ตน้ แลว้ แตก่ รณี เป็นผทู้ าการแทน ถา้ มี รองประธานศาลฎีกา รองประธานศาลอทุ ธรณ์ รองประธานศาลอทุ ธรณ์ภาค หรือรอง อธิบดีผพู้ พิ ากษาศาลช้นั ตน้ หลายคน ให้รองประธานศาลฎีกา รองประธานศาลอุทธรณ์ รองประธานศาลอุทธรณ์ภาค หรือรองอธิบดีผพู้ ิพากษาศาลช้นั ตน้ ที่มีอาวโุ สสูงสุด เป็นผทู้ าการแทน ถา้ ผทู้ ่ีมีอาวโุ สสูงสุดไม่อาจปฏิบตั ิราชการได้ ให้ผทู้ ่ีมีอาวโุ สถดั ลงมา ตามลาดบั เป็นผทู้ าการแทน” มาตรา ๔ ใหย้ กเลิกความในวรรคหน่ึงและวรรคสองของมาตรา ๓๓ แห่งพระธรรมนูญศาลยตุ ิธรรม และใหใ้ ชค้ วามตอ่ ไปน้ีแทน

“มาตรา ๓๓ การเรียกคืนสานวนคดีหรือการโอนสานวนคดีซ่ึงอยใู่ น ความรับผิดชอบขององคค์ ณะผพู้ พิ ากษาใด ประธานศาลฎีกา ประธานศาลอทุ ธรณ์ ประธานศาลอุทธรณ์ภาค อธิบดีผพู้ ิพากษาศาลช้นั ตน้ หรือผพู้ พิ ากษาหวั หนา้ ศาล จะ กระทาไดต้ ่อเม่ือเป็นกรณีท่ีจะกระทบกระเทือนตอ่ ความยตุ ิธรรมในการพิจารณาหรือ พิพากษาอรรถคดีของศาลน้นั และรองประธานศาลฎีกา รองประธานศาลอุทธรณ์ รอง ประธานศาลอุทธรณ์ภาค รองอธิบดีผพู้ พิ ากษาศาลช้นั ตน้ หรือผพู้ ิพากษาในศาล จงั หวดั หรือศาลแขวง ที่มีอาวโุ สสูงสุดในศาลน้นั แลว้ แตก่ รณี ที่มิไดเ้ ป็นองคค์ ณะใน สานวนคดีดงั กล่าวไดเ้ สนอความเห็นให้กระทาได้ ในกรณีท่ีรองประธานศาลฎีกา รองประธานศาลอทุ ธรณ์ รองประธาน ศาลอทุ ธรณ์ภาค รองอธิบดีผพู้ ิพากษาศาลช้นั ตน้ หรือผพู้ พิ ากษาในศาลจงั หวดั หรือ ศาลแขวง ที่มีอาวโุ สสูงสุดในศาลน้นั แลว้ แตก่ รณี ไม่อาจปฏิบตั ิราชการได้ หรือไดเ้ ขา้ เป็นองคค์ ณะในสานวนคดีท่ีเรียกคืนหรือโอนน้นั ใหร้ องประธานศาลฎีกา รอง ประธานศาลอุทธรณ์ รองประธานศาลอุทธรณ์ภาค รองอธิบดีผพู้ พิ ากษาศาลช้นั ตน้ หรือผพู้ ิพากษา ท่ีมีอาวโุ สถดั ลงมาตามลาดบั ในศาลน้นั เป็นผมู้ ีอานาจในการเสนอ ความเห็นแทน ในกรณีท่ีรองประธานศาลฎีกา รองประธานศาลอทุ ธรณ์ รองประธาน ศาลอุทธรณ์ภาค รองอธิบดีผพู้ ิพากษาศาลช้นั ตน้ มีหน่ึงคน หรือมีหลายคนแต่ไม่อาจ ปฏิบตั ิราชการไดห้ รือไดเ้ ขา้ เป็นองคค์ ณะในสานวนคดีที่เรียกคืนหรือโอนน้นั ท้งั หมด ให้ผพู้ พิ ากษาท่ีมีอาวโุ สสูงสุดของศาลน้นั เป็นผมู้ ีอานาจในการเสนอความเห็น” ผรู้ ับสนองพระบรมราชโองการ พลเอก สุรยทุ ธ์ จลุ านนท์ นายกรัฐมนตรี

หมายเหตุ :- เหตผุ ลในการประกาศใชพ้ ระราชบญั ญตั ิฉบบั น้ี คือ โดยท่ีพระธรรมนูญ ศาลยตุ ิธรรมไดก้ าหนดใหม้ ีรองประธานศาลฎีกาหน่ึงคน รองประธานศาลอุทธรณ์ และรองประธานศาลอุทธรณ์ภาค ศาลละหน่ึงคน และในกรณีท่ีมีความจาเป็นเพ่ือ ประโยชนใ์ นทางราชการ คณะกรรมการบริหารศาลยตุ ิธรรมโดยความเห็นชอบของ ประธานศาลฎีกาจะกาหนดใหม้ ีรองประธานศาลฎีกามากกวา่ หน่ึงคนแต่ไมเ่ กินสาม คนกไ็ ด้ แตเ่ น่ืองจากในปัจจบุ นั ปริมาณงานของประธานศาลฎีกา ประธานศาลอุทธรณ์ และประธานศาลอทุ ธรณ์ภาคไดเ้ พิ่มมากข้ึนเป็นลาดบั สมควรกาหนดใหม้ ีการเพิม่ การ กาหนดจานวนรองประธานศาลฎีกาไดไ้ มเ่ กินหกคน และจานวนรองประธานศาล อุทธรณ์หรือรองประธานศาลอุทธรณ์ภาคไดไ้ มเ่ กินสามคน เพ่อื ช่วยแบง่ เบา ภาระหนา้ ท่ีของประธานศาลฎีกา ประธานศาลอุทธรณ์และประธานศาลอทุ ธรณ์ ภาค จึงจาเป็นตอ้ งตราพระราชบญั ญตั ิน้ี วชั ศกั ด์ิ/ผจู้ ดั ทา ๑๒ กนั ยายน ๒๕๕๐ สุกญั ญา/ผจู้ ดั ทา ๑๗ มีนาคม ๒๕๕๔ ปณตภร/ปรับปรุง ๒๕ พฤษภาคม ๒๕๕๕ [๑] ราชกิจจานุเบกษา เล่ม ๑๒๔/ตอนที่ ๕๑ ก/หนา้ ๒๔/๕ กนั ยายน ๒๕๕๐