เกี่ยวกับความรัก

เปรียบเทยี บอังกฤษ - จีน • ประเภทพูดคยุ เก่ยี วกบั ชีวติ จากหนังสอื เกย่ี วกบั ความรัก เคยมีความรักผา นเขา มา เรยี บเรยี งและแปล : สี่วหลานเจิน สาํ นักพิมพภ าษาตา่ งประเทศ Foreign languages press

เปรยี บเทยี บอังกฤษ - จีน • ประเภทพูดคุยเก่ยี วกบั ชีวิตจากหนงั สอื เกยี่ วกบั ความรัก เคยมคี วามรักผา นเขา มา เรยี บเรยี งและแปล : ส่วี ห ลานเจนิ สาํ นกั พมิ พภ าษาตางประเทศ

ขอ มูลบรรณานกุ รมหนงั สอื CIP เกยี่ วกบั ความรกั : เคยมีความรักผา นเขามา/เรียบเรยี งและแปล สี่วหลานเจิน ปกกิ่ง : สํานกั พมิ พ ภาษาตางประเทศ 2549 (ชดุ หนังสือล้มิ รสแหงชวี ิต) ISBN 7 - 119 - 04317 - X ① ②I.เกี่ยวกับ… II.สวี่ … III. ภาษาองั กฤษ - ภาษาจีน - หนงั สอื เปรยี บเทียบ วรรณคดี - รวบรวม ผลงานบทประพนั ธ - โลก IV.H319.4:I การตรวจสอบขอ มูลบรรณานกุ รมหนังสือ (2548) ลาํ ดับที่ 136413 เวบ็ ไซตสาํ นักพิมพภาษาตางประเทศ : http://www.flp.com.cn อเี มลของสํานกั พิมพภาษาตา งประเทศ : [email protected] [email protected] ชดุ หนงั สอื ลิ้มรสแหง ชาติ เกยี่ วกบั ความรกั : ความรกั ที่ผานไป เรยี บเรียงและแปล สว่ี ห ลานเจิน ภาพประกอบ เซวยี เฉงิ เซิง เกาสวง หลิวอิง่ รับผิดชอบบรรณานุกรม หวงั หรุย ออกแบบปกหนังสอื เซวียเฉิงเซงิ ผตู รวจสอบการพิมพ เฝงเฮา สาํ นักพิมพ สํานักพิมพภ าษาตา งประเทศ ท่อี ยสู าํ นกั งาน ถนนหมายเลข 24 ไปวนั จวง ปกกงิ่ รหัสไปรษณีย 100037 โทรศัพท (010)68995963 (กองบรรณาธิการ) (010)68329514/68327211 (ฝายสงเสริมการขาย) การพมิ พ พิมพโ ดยโรงพมิ พป กกง่ิ มี่อวนิ๋ ชุนเหลย จัดจาํ หนา ย รานหนงั สือซินหวั /รา นหนังสือภาษาตางประเทศ รปู แบบ 32 หนา ยก จาํ นวนตวั อักษร 150,000 ตัว จาํ นวนสําเนา 0001-8000 ชุด แผน กระดาษทใ่ี ชในการพมิ พ 7.875 ครงั้ ท่พี มิ พหนงั สอื พิมพค รัง้ แรกในเดอื นมกราคม 2549 ปก บาง เลขหนงั สอื ISBN7 - 199 - 04317 - X ราคาท่กี าํ หนด 17.00 หยวน สงวนลิขสทิ ธ์ิ ผูทลี่ ะเมดิ ลขิ สทิ ธ์ิจะถูกดําเนินคดีตามกฎหมาย

บทนํา มกั จะมคี วามรูสึกซาบซ้ึงใจประเภทหนึ่งอยทู ุกหนทุกแหง มักจะมคี วามรสู กึ ประเภทหน่ึงที่ไมฟ ุงซาน มกั จะมชี ีวิตประเภทหนง่ึ อยทู อ่ี น่ื แสงอนั รงุ โรจนท รี่ ิบหรเี่ ปน พิเศษ การอา นทาํ ใหช ีวิตของพวกเราไดเพลดิ เพลินในดานอารมณแ ละสติปญญามากข้นึ ...... เรอื่ งราวและสง่ิ ที่ไดเ หน็ และไดย ิน ราวกบั วา เสนหและสตปิ ญ ญาของชวี ิต รวมกบั แสงและเงา ของชีวติ ของพวกคณุ เองไปกบั พวกเราตลอดทาง ความสุขและความสมบูรณ จนิ ตนาการและการสูญเสีย น้าํ ตาท่ไี หลหลน ความรูสกึ ตกอบั ท่ี เดนิ ไปท่วั ทุกหนทกุ แหง ความเจ็บปวดท่ไี มสามารถพูดกับใครได ความเจรญิ รงุ เรอื งท่คี อ ยๆหาย ไป ความกลา หาญที่มงุ มน่ั นํ้าใจเลก็ ๆนอ ยๆ...... ชวี ิตคนเราทําใหพวกเรารับรูถ ึงความรูสกึ บางทีความหา งไกลไมเพยี งแตเ ปนส่ิงเหลานี้ ยิง่ ไป กวาน้ันคือ พลังทจี่ ะเติบโตหลงั ความลมเหลว การรแู จงเมือ่ รูสกึ อึดอัดใจ เปนอาณาเขตของดอก เบญจมาศท่ไี มส นใจชอื่ เสียงหรือโชคลาภของดินเเดนภายนอกบนภูเขาหนานซานที่น้นั บาน สะพร่ังอยา งเงยี บๆ เปนการเดินทางผา นฝนุ เเดงทค่ี ละคลงุ ทา มกลางเมอื งทวี่ ุนวาย เเรงกระตนุ ของความรูสึกท่ีสูงตระหงาน เปนกาเเฟกลมกลอ มในชว งหลงั บา ยโมงทีบ่ ริสทุ ธิ์มาก การเดินเทย่ี วบนโลกมนษุ ย ทาํ ใหเขาใจถงึ เรื่องราวท่ีมาจากคนอนื่ มจี ติ วญิ าณทม่ี าจากการ เผชิญหนาโดยบังเอิญ ทน่ี ่ี สงิ่ ทไี่ มเ คยพบเจอมากอนกลบั อาจจะมาอยใู นรูปเเบบชวี ิตสว นลึกของ หัวใจเราไวเเละอาจจะพบกนั โดยบงั เอญิ กบั พวกเรา ใหพวกเราอา นไปดวยกัน และรบั รถู งึ สติปญญา ความสงา งามและพละกําลงั แหง การเติบโต

สารบัญ 1. ความสุขคือการเดินทาง /1 2. หวังวา ลกู ของคณุ จะมีความสขุ และประสบความสาํ เรจ็ ใชไหม /5 3. ในฐานะพอ แม อยา ลืมความโรแมนตกิ /9 4. เสียงของหวั ใจ /17 5. ฑูตสวรรคข องเด็ก /21

ความสุขคอื การเดินทาง ในท่ีสดุ ฉันก็ตระหนกั ไดวา อุปสรรค เหลา นีก้ ็คือชีวติ ของฉนั

เรามักจะเชอื่ กนั วา เมอ่ื เราแตงงานแลว การมลี ูกจะทาํ ใหชีวิตดีขนึ้ เม่อื มีลกู เรากย็ งั กลมุ ใจเพราะพวกเขาไมโตพอ ในใจกค็ ดิ วาตอ งรอ ตอนที่พวกเขาโตกวาน้ี เราก็จะสบายใจ แตการรอพวกเขาเขา สชู วงวัย รุน เรากย็ ังกลุมใจเหมือนเดมิ จึงเช่ือวา การรอพวกเขาขา มผา นชว ง เวลานีไ้ ป ความสุขก็จะมาถึง เรามักจะบอกตัวเองเสมอวา เมอ่ื คูสมรสยินดใี หค วามรว มมือ เมื่อ เรามีรถทด่ี ีข้นึ เมื่อเราสามารถไปพกั ผอ นในชว งวันหยดุ ที่ยอดเยี่ยมสกั ครัง้ หรอื หลังจากเราเกษยี ณ ชวี ติ ของเราจะยอดเย่ียมอยางแนนอน(แต ความเปน จรงิ คือ ไมม ีเวลาใดมีคา มากกวาในตอนน)ี้ ถา หากวาไมใ ช ตอนนี้ แลวจะเปน ตอนไหน ทุกชวงเวลาในชวี ิตของพวกเราจะมคี วาม ทาทายอยเู สมอ สิง่ ทดี่ ที ส่ี ุดคือใหตนเองยอมรับความจริงน้ี ไมวาจะ เปนอยางไรก็ตามตอ งทาํ ใหต นเองรกั ษาอารมณท ม่ี คี วามสุขไว ฉันชื่นชมสภุ าษิตท่มี ีชอื่ เสียงของอลั เฟรด ซูซารมาก เขากลาววา “หลังจากระยะเวลายาวนานเปน ตน มา ฉนั คิดวาชวี ติ ท่แี ทจ ริงดเู หมือน วากําลงั จะเร่มิ ข้นึ แตมักจะพบเจอกบั อุปสรรคบางอยา งเสมอ ราวกับวา ตองทาํ บางสิ่งบางอยา งใหส าํ เรจ็ กอน เชน งานทยี่ ังทาํ ไมเ สรจ็ เวลาที่ ตองอทุ ิศให หนี้สนิ ทค่ี วรจะจายคนื เปน ตน หลงั จากน้นั ชวี ิตถึงจะเรมิ่ ข้นึ ในท่ีสดุ ฉันก็ตระหนักไดวา อุปสรรคเหลา นี้ก็คอื ชวี ติ ของฉัน” ความ คิดนที้ ําใหฉนั รตู ัววาไมม ีหนทางใดมงุ สคู วามสขุ ความสขุ ก็คือหนทาง ดังนั้น จงทะนุถนอมทกุ ชว งเวลาท่ีคุณมีและจาํ ไววาเวลาไมรอ 2



ใคร อยา รอสิง่ ที่เรียกวา จนกวาคุณเรยี นจบ จนกวา คุณจะกลบั ไป โรงเรยี นอีกคร้งั จนกวา คณุ จะแตงงานหรือหยา จนกวา คุณจะมีลกู หรอื ลกู โตแลว ออกจากบานไป จนกวาคุณจะเริม่ งานหรอื จนกวา คณุ จะ เกษียณจนกวาคุณจะมีรถใหมห รือหอ งใหม จนกวาฤดูใบไมผลจิ ะมา ถงึ จนกวา คุณจะโชคดีที่ไดเผชญิ หนาบนโลกอีกครง้ั และเขาใจวา เวลานี้ควรมีความสขุ ทส่ี ดุ ความสุขคือการเดินทาง แตไมใ ชส ถานีปลายทาง ดังนัน้ ตองทํางานอยางทุมเทราวกับวา คุณไมต องการเงนิ รกั อยา งเต็มที่ราวกับวาคณุ ไมเคยถูกทาํ ใหเจบ็ ปวด เตนอยา งเตม็ ทรี่ าวกบั วา ไมมีใครคอยดอู ยู 4

หวงั วา ลกู ของคุณจะมคี วามสขุ และประสบความสาํ เรจ็ ใชไ หม ยิ้มอยางมคี วามสุขกับพวกเขาในทุกๆวัน

พอ แมทุกคนลว นมีความคาดหวงั สูงกบั ลกู ของตนเอง พวกเราหวงั วาพวกเขาจะมีความมน่ั ใจและมีความสขุ เมือ่ ลกู โตขึ้น พอ แมจ ะชว ย ใหล ูกของตนเองมีชวี ติ ท่ีมคี วามสขุ และมคี วามหมายไดอ ยา งไรละ เชิญ ชมคาํ แนะนําของผูเ ชี่ยวชาญ ดงั น้ี 1. ชวยใหพวกเขาคนพบพรสวรรคของตวั เอง หากตอ งการโดดเดน กวาคนอ่ืน พวกเขาตองหาความสามารถพิเศษของตนเองใหเ จอ แต บางคร้ังพอ แมก ต็ อ งกระตนุ พวกเขา ชว ยใหพวกเขาหาตําแหนงที่ถูก ตอ งเจอ ดงั นั้นจงพยายามอยางเตม็ ท่ีใหลกู ของคุณไดสัมผัสกบั ส่ิงท่ี พวกเขาอาจจะสนใจ หลังจากนน้ั ก็ใหพ วกเขาเลือกสงิ่ ทพ่ี วกเขาชอบ ทส่ี ุดดวยตนเอง 2. แสดงความยนิ ดีใหก ับความสาํ เร็จที่พวกเด็กๆไดรับ การสํารวจ แสดงใหเหน็ วา นักเรียนท่ีไดรบั การเอาใจใสจ ากพอ แมจ ะมคี วาม สามารถมากกวา นกั เรียนท่ไี มไดรบั การสนับสนุนจากพอแม ไมว า จะ เปน ตอนอยใู นโรงเรยี นหรืออยูในชวี ิต ดังน้นั ในเวลาหนึง่ วนั เม่ือเดก็ ๆ ประสบความสําเร็จ ไมว าจะมากหรอื นอยก็อยาลืมใชเ วลาเฉลมิ ฉลอง หาสถานท่ที ่ีสะดดุ ตามากๆจดั แสดงของที่ระลึก รางวลั และงานฝมือของ ลกู ๆ สิ่งของเหลานท้ี าํ ใหพ วกเดก็ ๆระลกึ ถึงความสําเร็จที่ผา นมาและ นําความม่ันใจที่พวกเขาตอ งการเพ่ือเผชญิ กบั ความทา ทายในครง้ั ตอ ไป 3. ชนื่ ชมความพยายามทีพ่ วกเขาทํา พวกเด็กๆอาจจะไมส ามารถ เปน ท่ี 1 ไดต ลอด แตแ คพวกเขาพยายามทาํ อยา งเตม็ ทีแ่ ลว กค็ วรจะ 6

ไดร ับคาํ ชมเชย ตอนเอพริล คารเตอรอ ายุ 10 ขวบ ต้งั แตป.2 เรียนวชิ า คณติ ศาสตรไ ดไ มคอยดี “ บนใบเกรดของเธอมกั จะได C เสมอ แต เม่ือปทีแ่ ลว เธอตัดสนิ ใจวาจะตอ งได A และใชความพยายามอยา ง มากจริงๆ ” แมของเขากลาว “ แตค รึ่งปแรกตอนที่คะแนนออกเธอผิด หวงั มาก เพราะวชิ าคณิตศาสตรของเธอไดแค B- ” ลซู ิลพูดตอ “ แต ฉันกับสามีของฉนั บอกเธอวา เธอกา วหนาแลว พวกเรารสู กึ ภาคภมู ใิ จ ในตัวเธอมาก ส่งิ นก้ี ระตนุ ใหเธอพยายามมากขึ้น ครึง่ ปหลงั ตอมาเธอ ก็ได B+ 4. ใหพวกเขาแบง หนาทกี่ ัน การรบั ผิดชอบชว ยใหเด็กกลายเปนคน ท่เี ตบิ โตเปนผูใหญ มีความสามารถ และกระตอื รือรน ดงั นน้ั ตอนท่ี พวกเขายงั เด็กกส็ ามารถมอบหมายงานบานบางอยางใหพวกเขาได แม เด็กอายุ 4 ขวบก็สามารถชวยจัดการกับเสื้อผาสกปรกและจดั โตะ ได 5. ใหพวกเขาตัดสนิ ใจดวยตนเองและปลอ ยใหพ วกเขาทาํ ผิด การ ตัดสนิ ใจดว ยตนเองสามารถพัฒนาความสามรถในการควบคมุ ตนเอง ของเด็กและเพิ่มความนบั ถือตนเองของเขาได อกี ท้งั ยังตอ งปลอ ยให พวกเด็กๆทําผิดบาง แคความผิดเหลานน้ั ไมเ ปน อนั ตรายตอเดก็ เชน น้ี พวกเดก็ ๆก็จะไดรบั บทเรยี นจากความผดิ ของตนเอง 6. ใหก ําลังใจพวกเขาใหแ กป ญหาของตนเอง ในวิถีการเตบิ โตของ พวกเขา พวกเดก็ ๆจาํ เปนตองไดร ับการฝกฝนดานการแลกเปล่ยี น แสดงจุดยืนอยา งชัดเจนและการยอมประนปี ระนอม หน่ึงในสถานที่ 7

ท่ีเรยี นรูเ ทคนคิ เหลานไ้ี ดดที ี่สดุ กค็ ือในบา น ดังน้นั ถา หากครัง้ หนา ลูก ของคณุ วง่ิ มาหาคณุ แลว บน วาพชี่ ายรังแกเธอ อยาไปยุงเกย่ี ว ใหพ วก เขาจัดการดวยตัวเอง แนนอนวา คุณจําเปน ตองกําหนดกฎพ้นื ฐานบาง อยาง เชน ไมใหดา หรอื ตกี นั แตในสถานการณส ว นใหญ สงิ่ ท่ดี ที ี่สุด คืออยาเขาไปยุง เกยี่ ว 7. ช่นื ชมพวกเขา ทําบางอยางรว มกนั กับพวกเดก็ ๆ อยาทาํ ทกุ อยา งเพอ่ื พวกเขา กลบั กันตองบอกพวกเขาซา้ํ ๆวาพวกเขามคี วาม สาํ คญั ตอ คณุ และนําความสุขทยี่ งิ่ ใหญม าใหกบั คุณ ยิ้มอยา งมคี วาม สขุ กับพวกเขาในทุกๆวัน ทง้ั หมดนี้ตา งกบ็ อกใหเด็กๆรวู าพวกเขามี ความสําคัญขนาดไหน น่ีสามารถชวยใหพ วกเขาสรางความคิดเชงิ บวก และภาพลกั ษณทม่ี ั่นใจในตนเองได และนจี่ ะทําใหตลอดชวี ิตของพวก เขาไดรบั ประโยชน 8

ในฐานะพอ แม อยา ลืมความโรแมนตกิ ความทรงจาํ เชน น้ีสามารถทําใหพ วกเราใชเ วลา ไปกบั ค่ําคืนที่นา ตนื่ เตน ได

เด็กๆสามารถนาํ ความสขุ ทย่ี ่งิ ใหญม าสูการสมรสได พวกเราควร จะใหค วามใสใจและความรกั กับพวกเขา แตก ารเกดิ ของพวกเขาอาจจะ ทาํ ใหรปู แบบพฤติกรรมแบบเดิมของคูส ามีภรรยาเปล่ยี นไป ถึงขนาดท่ี อาจจะทําใหความรูสึกของทัง้ สองฝา ยเปลยี่ นไปดว ย ในเวลาหนึง่ วันพอ แมจะหมกมนุ วาแสดงเปน “ทาสรับใชของลูก” ซงึ่ เปน แบบอยางท่ี อันตรายไมมที ่สี ิ้นสุด พวกเราลว นเขา ใจผดิ วาพวกเด็กๆไมส ามารถ ดูแลตัวเองได และการแตง งานกส็ ามารถเปล่ยี นไปหรือพฒั นาไปใน แนวทางน้นั กลาวคือ ถาสามีภรรยาอยูร วมกันและไมใ หค วามสาํ คัญ ไมเพียงแตจะทาํ ใหท้ังคไู ดรบั ความเจบ็ ปวดทกุ ขท รมาน อีกทง้ั ยังทาํ ให พวกเด็กๆไดรับผลกระทบไปดวยเชน กนั ถา หากสามารถรวมมือกันจัดการความตองการระหวา งคสู ามี ภรรยาและความตองการของพวกเด็กๆได ชวี ติ ทางอารมณข องคุณยงั สามารถเตม็ ไปดวยความต่นื เตน ไดอ กี คร้งั อันดับแรกทีต่ องตระหนัก ถงึ คือ พวกคุณเปนท้งั พอแมของลูกแลวก็เปนคูรักกนั ดว ย การรักษา ความสัมพนั ธแ บบคูรักกับคูส มรสของคณุ สาํ คญั อยา งมากตอ การรกั ษา ครอบครวั และเร่อื งราวที่ดี นกั เขียนลอวเ รนซ เชมส เขยี นวา “ความโร แมนตกิ บนความสมดุลของความตองการของมนุษย ความสําคัญของ เขาบางทีกเ็ ทียบไมไ ดก บั การกินและอยอู าศัย แตก ต็ างกนั ไมมาก มนั คือหนึ่งในกาํ ลงั สาํ คัญของชวี ิตของพวกเรา” จุดนม้ี นั งา ยมากจงึ ทําให คนมองขา มไป หลงั จากเปนพอแมแ ลว พวกเรากร็ ูสกึ ทันทีวา จาํ เปน ตองจริงจังขึ้นมาจรงิ ๆ แตใครจะไมใ ฝหาความสขุ และ 10

ชวี ติ แตงงานทีเ่ ต็มไปดวยความกระปร้กี ระเปรา หละ ตอ ไปนี้คือ 2-3 วธิ ี ท่ีจะทาํ ใหชวี ิตการแตงงานเต็มไปดว ยสสี นั ท่มี คี วามโรแมนตกิ 1. รักษาเสนหข องท้ังสองฝายใหคงอยู ชวี ิตทีแ่ ทจริงและไมใ ชเ รอื่ ง ราวเทพนิยายทโี่ รแมนตกิ เดก็ รองไหงอแง ใบเสรจ็ ทต่ี อ งชําระ เส้อื ผาที่ ตองซกั ไมม ีใครสามารถรกั ษาภาพลกั ษณข องเจา ชายหรือเจา หญงิ ทม่ี ี เสนห ไดต ลอดเวลา แตคุณสามารถสรางบรรยากาศที่โรแมนติกได ปลอ ยใหค ูสมรสของคุณแสดงดานของพฤตกิ รรมคูรกั ออกมา จอยส เพือ่ นคนหนง่ึ ของฉันรูส ึกวาการแตงงานของเธอขาดความนาต่ืนเตน เธอยงุ อยกู บั การดูแลลกู สามขี องเธอก็ยุงอยกู ับการทาํ งาน ระหวา ง พวกเขาคลายกับกาํ แพงท่กี ั้นไว ตอมา วนั หน่งึ เธอสงพวกเด็กๆไปท่ี บานแม สวมเส้อื ผา ท่สี วยทส่ี ดุ ของเธอและรอรับสามีอยูที่ประตู สามี ประหลาดใจไมห ยดุ และจบู เธอเปนเวลานาน และอุมเธอเขาไปในหอ ง พวกเขานง่ั ลงขา งๆเตาผงิ ทอี่ บอนุ และเพลดิ เพลินกับมื้ออาหารคํ่าท่ี หวานฉา่ํ และใชเ วลาท่ีแสนวเิ ศษดว ยกนั คูส ามีภรรยาแตงงานกนั มาชว งเวลาหนง่ึ โดยเฉพาะอยา งยิ่งคือ หลังจากลูกเกิดแลว พวกเขามักจะรสู ึกวา ความรักของทัง้ สองฝายจบลง แลว ดงั น้นั จงึ ไมพ ยายามทําใหตนเองเตม็ ไปดวยเสนห  แตจ าํ เปนตอ ง จาํ ไวว าชีวิตพวกเราอยูในโลกทเ่ี ตม็ ไปดว ยส่งิ ดงึ ดูดใจทกุ ประเภท ดงั น้นั อยา ยอมแพใ นการพยายามทีจ่ ะดึงดูดความสนใจสามีของคณุ และ รักษาเสนหข องทงั้ สองฝา ยเอาไว 2.สามภี รรยาเพลิดเพลินกับความสขุ เพียงอยางเดยี ว เพอ่ื ฉลอง 11



วนั เกิดอายุ 35 ปของเธอ เมลลแ่ี ละสามีพกั ทซี่ านฟรานซสิ โกอยสู อง คนื “พวกเราสนกุ เปนบา !” เธอพูดรําลกึ ถึง “อยากจะสนุกตอไปจรงิ ๆ แตคุณรู สุดทายแลว มรี าคาทีต่ อ งจา ยเสมอ” “คุณหมายถึงอะไร?” ฉัน ถามเธอ “เฮ การละทงิ้ เด็กๆแลว สนใจแคความสขุ ของตัวเอง สุดทา ยก็ จะทําใหค ณุ รูส ึกละอายใจ” เมลลีก่ ค็ ลา ยกับพอแมหลายๆคนในปจ จบุ ัน มกั จะมคี วามรสู กึ ใน การรับผดิ ชอบในฐานะทีเ่ ปน พอแมท ่ีไมอยบู นพ้นื ฐานของความเปน ความรูสึกในการรับผิดชอบน้ีสามารถทําใหค ํา่ คนื ทมี่ คี วามสุขกลาย เปน ผิดหวงั ได ดว ยเหตนุ ้ีคูสมรสบางคูจึงไมออกไปขางนอกตามลาํ พัง นอกจากจะไปเขา รวมงานแตง งานและงานศพ แตต อ งรักษาความโร แมนตกิ และความสนิทระหวางท้ังสองไวดว ย หาเวลาใหท งั้ คูออกไป ขางนอกตามลําพงั พรอ มกับไมตองรูสกึ ผดิ อกี ดว ย ซ่ึงสง่ิ น้ีสําคัญมากๆ การปลอ ยลกู ไปไมใชเ รอ่ื งงา ย โดยเฉพาะอยา งยงิ่ คือตอนท่พี วก เขารองไหเ สยี งดงั และรดั ตวั คณุ ไมปลอย และสามขี องคณุ รออยใู นรถ อยา งใจรอ น คุณตอ งคอ ยๆทําใหตนเองเขาใจวา คสู ามภี รรยาออกไป ขา งนอกตามลาํ พงั ทงั้ หมดลวนเปนหัวใจสําคญั เพ่อื ใหค ณุ เปน พอ แม ท่ดี ี ครู กั ที่ดี และคนดี 3.ระยะเวลาท่กี ลบั มาคบกันอกี ครง้ั หาคํา่ คืนท่มี คี วามสขุ ลมื วาตวั เองคอื พอของโจอีห้ รอื แมข องเจนน่ี เหมือนเมือ่ กอ น ท่ีเปนแคครู กั คูห นึ่ง ถาทั้งหมดที่คยุ กนั ในคืนนคี้ ือปญหาท่อี ยรู ะหวางลกู หรอื งาน 13

นั่นก็คอื การฝาฝนความตงั้ ใจในตอนแรก บางคร้ังก็จาํ เปน ตองพดู คยุ เรอื่ งเหลาน้ี แตคสู มรสทใี่ ชช วี ิตอยางมีความสุขลวนหลีกเลี่ยงการพดู คุยปญหาครอบครวั ตอนทานอาหาร เรือ่ งท่ีพวกเขาพดู คือขา วที่อยูใน กระแส หนงั สอื เพลง ศิลปะ หรือวนั เวลาทีง่ ดงาม “สามขี องฉนั และฉนั มกั จะเดินออกจากบานไปและดม่ื อวยพรใหก บั ความรกั และความสําเรจ็ ของพวกเรากอ น หลงั จากนัน้ พวกเราก็ราํ ลึก ถงึ ตอนวัยรนุ ของเรา และประสบการณท ่ีเส่ียงอันตรายของพวกเรา เชน พายเรือไปตามแมนา้ํ ” แมที่มลี กู ชายสองคนกลา ววา “ความทรงจาํ เชน นสี้ ามารถทาํ ใหพ วกเราใชเวลาไปกบั ค่าํ คืนท่ีนาตื่นเตนได” 4.การทําใหป ระหลาดใจทเี่ ต็มไปดวยเสนห มลั คอลม คือ พอ ของ เด็กชายสองคนทีอ่ ายุไมถงึ 10 ขวบ มคี รง้ั นึง เขาแอบออกไปทางประตู หลงั และกดกร่ิงทีป่ ระตดู านหนา ตอนที่ภรรยาของเขาเปดประตู เขามอบดอกกุหลาบใหและเชิญเธอไปเดทกบั เขา “ฉันรสู กึ วาตัวเองได กลับไปสมยั เปนนักเรียนอกี คร้ัง” เธอบอกเพ่อื นของเธออยางตน่ื เตน และภาคภมู ใิ จในตัวเอง การทําใหป ระหลาดใจเปน ของขวัญชนิ้ หน่งึ คาํ เชญิ ไปทานอาหาร เย็นหรือดูหนงั หรอื ต๋วั เครื่องบนิ ไปเท่ียวพักผอ น สงิ่ เหลา นี้ราวกบั ปาฏิหาริยท ่สี รา งความโรแมนติกและจดุ ประกายชีวติ รักของคณุ ดงั นั้น พวกพอแมม ีความจาํ เปน ตอ งหาเวลาไปคนหาความสขุ สนุกสนาน และหวั เราะอยา งมีความสขุ ดวยกนั การสรางชวงเวลาท่ีโรแมนติกยัง เปน ยาดีทรี่ ะงบั ความวนุ วายใจและอารมณทีไ่ มดี ถาหาก 14

คสู มรสพยายามเติมความนาต่นื เตน ในความสมั พนั ธของพวกเขา ความรูสกึ ของพวกเขาก็จะย่ิงสนทิ สนมและมนั่ คง ดวยเหตุนที้ ําให ความรกั ทเ่ี ปน ผูใหญข องพวกเขาเตม็ ไปดว ยพลังชีวิตท่โี รแมนตกิ ของ วัยรุน 15



เสยี งของหวั ใจ ณ เวลานน้ั ผมรูวา ผมจะเปนพอ ที่ดไี ด

ลูกชาย เมอื่ พดู คาํ นีอ้ อกมาครงั้ แรกผมรสู กึ ถึงความไมสบอารมณ และก็แปลกมาก ผมเคยฝกพูดคาํ นม้ี าเปนพันๆคร้งั ต้งั แตว ันน้นั ที่เร่มิ ไปอลั ตราซาวนก ็เห็นอยา งชดั เจนวา พวกเราจะมีลูกชายแลว คาํ นี้กต็ ิด อยทู ่ีปากของผม ในท่ีสดุ ลกู ชายของผมกเ็ กิดแลว พยาบาลเดินออกมาจากหอ งคลอด และอุม ลกู นอ ยท่กี ําลงั รองไห อยใู นผา ปูท่นี อนสีขาว มอื นอ ยๆและน้ิวมือเลก็ ๆของเขาออกแรงสา ยไป สา ยมา “ลกู ของซานเชซ คอื ใคร” พยาบาลถามและมองเขา ไปท่ีหอ ง ของชายท่ีกําลงั จะกลายเปนพอ ผมลกุ ขน้ึ แลว กลนั้ หายใจ พยาบาลเอาเด็กทารกใหผ มดู “ลกู ชาย” ผมพดู เสยี งสัน่ และเบา เดก็ ตัวเล็กรอ งเสยี งดงั ออกมา “อแุ ว. .....!” แตในใจผมไดย ินเขากาํ ลงั เรียกวา “พะ......พอ !” แมวา คนท่ีอยใู น หองจะยืนยันวาไมไ ดย ินเสยี งลูกชายของผมเรยี กผมแบบนั้น แตผ มก็ไม สนใจ ผมเรยี กเขา “ลูกชาย” และเขาเรยี กผม “พอ ” กแ็ คน ั้น มคี นถามผมวา “ณ เวลาน้ันคุณมคี วามรูส กึ ยงั ไง” ความจรงิ แลว ผมกต็ อบไมถกู ผมเปน นกั เขยี น แตก ลบั ยงั ตอ งหาคําทีเ่ หมาะสม คาํ วา “ดใี จ” ไมเ พยี งพอทจ่ี ะสื่อได “ดใี จเปน บา เปนหลัง” ไมห วานซ้ึง พอ“จติ ใจสงบเยือกเยน็ ” สงบเรยี บรอยไมพอ และ “มคี วามสุข” ความ ลึกซง้ึ กไ็ มพ อ ในไมช า ลกู ชายก็จะถูกสงไปที่สถานรบั เลี้ยงเดก็ ผมนัง่ ลงแลว หลับตา แตนํา้ ตายังคงไหลออกมา พอ ของผมท่อี ายุ 80 ปเดินเขามา 18

อยางไมค าดคิด และพวกเราสวมกอดกนั “พอ” ผมเรยี กเสยี งสนั่ และเบา “ลูกชาย” ในใจของผมไดย ินพอ พูดเชน นี้ ในพริบตาเดียว กาลเวลายอนกลับไป กลบั มาท่ี 33 ปก อน ผม เปน เดก็ ทารกทีอ่ ยใู นหอ ผาปทู ี่นอนสขี าวอกี ครงั้ พอ ก็ยนื อยขู า งกาย ผม “ลูกชาย” ผมคิดวาพอ เรียกผมเชนนน้ั “พอ ” ผมพยายามใชพลงั ท้งั หมดเรียก ณ เวลาน้นั ผมรวู าผมจะเปน พอทด่ี ไี ด พอ ทีอ่ ยูตรงหนาผมดู เหมือนวา กค็ ิดเชน น้ัน พอย้มิ พวกเราเดนิ ออกจากหองดว ยกนั ไปหา เด็กเล็กทีจ่ ะเปลี่ยนชีวติ ของพวกเราไปตลอดกาล 19



ฑตู สวรรคข องเด็ก ฑตู สวรรคของคณุ สามารถทําใหคณุ รอ งเพลง และหัวเราะไดใ นทกุ ๆวัน

วนั หน่งึ มเี ด็กคนนงึ ที่ใกลจะเกดิ เขาถามพระเจา วา “ไดยนิ มาวา พรุงน้คี ุณตอ งสง ฉันไปยังโลกมนุษย ฉันตวั เล็กขนาดน้ันและยังทาํ อะไร ไมถกู อีก อยทู นี่ น่ั จะอยูรอดไดย งั ไง” พระเจา ตอบไปวา “ฉันอยูทามก ลางฑูตสวรรคมากมาย และเลอื กใหคณุ หน่งึ ทา นแลว “ เธอกาํ ลงั รอ คุณอยูและเธอจะดแู ลคณุ ” “แตในสวรรคแหง น้ี นอกจากรอ งเพลงและหัวเราะแลว ฉันกไ็ มทาํ อะไรเลย แคน ้กี ็สามารถทาํ ใหฉันมคี วามสุขแลว ” พระเจา พดู วา “ฑตู สวรรคของคณุ สามารถทําใหคณุ รองเพลงและ หวั เราะไดในทกุ ๆวัน คุณสามารถรบั รถู งึ ความรักท่ฑี ตู สวรรคมีตอคุณ และคุณสามารถมีความสขุ ได” เด็กพดู ตอวา “ถาฉนั ไมเ ขา ใจคําพดู ของมนษุ ย ตอนท่ีคนอน่ื พดู กบั ฉนั ฉันจะเขา ใจไดยงั ไงละ” พระเจาพดู กบั เดก็ วา “ฑตู สวรรคข องคุณจะบอกคณุ ดวยถอ ยคาํ ท่ีไพเราะนา ฟง ที่สุดเทา ท่คี ุณจะเคยไดยนิ และยงั มีความอดทน สอนใหคณุ พดู อยาง ละเอียด” “เม่อื ฉันอยากคุยกบั คุณ ควรจะทํายงั ไงละ” “ฑตู สวรรคข องคณุ จะรวมมอื ทัง้ สองขางของคุณใหอยูดวยกันและ สอนใหคุณอธิษฐาน” เด็กถามวา “ฉันไดยินมาวา โลกมนษุ ยมีคนไมด ี แลว อยา งน้ันใคร จะมาปกปอ งฉนั หละ ” พระเจาพดู วา“ฑตู สวรรคของคณุ จะเปน คน ปกปองคุณ แมวา จะหมายความวาเธอจะตอ งเสย่ี งชีวติ กต็ าม” “แตฉ นั เสียใจ เพราะวา ฉนั กจ็ ะไมไ ดเจอคณุ แลว” 22

“ฑูตสวรรคข องคุณจะพูดกับคุณถึงฉนั เสมอ และจะสอนวธิ ที จ่ี ะ ทาํ ใหค ุณกลบั มาอยขู า งฉัน ฉันมักจะอยใู กลๆ คุณเสมอ” ในเวลานีส้ วรรคเ งียบสงบ และไดยนิ เสยี งพดู คุยจากโลกมนุษยไ ด เด็กถามเสยี งเบาอยางรบี รอ นวา“โอ พระเจา ถาในเวลาน้ีฉันตองจาก ไป ชว ยบอกชื่อของฑูตสวรรคของฉันกับฉนั หนอย” พระเจาตอบวา “ชือ่ ของฑตู สวรรคของคุณจําไมยาก คณุ สามารถเรยี กฑตู สวรรคของคณุ ได วา แม” 23