บทที่ ๑๐ เข็ดแล้ว

บทท่ี ๑๐ เขด็ แล้ว

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง ผุ

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง ล้ำง

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง ท้ิง

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง ลุก

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง แบ่ง

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง ช้อน

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง เก็บ

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง ก้ม

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง หก

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง ผอม

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง อ้วน

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง อ้วก

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง ครำบ

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง กล่อง

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง กวำด

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง เหลือง

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง อมย้ิม

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง กำงเกง

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง ขย้ี

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง ขนม

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง ไข้สูง

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง นอนซม

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง ล้อ ตำย เลอะ พบ บ้วน

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง อวด เปล่ำ ปวด อย่ำ เศษ

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง แรง ๆ ปิดเทอม ตรวจ ท้องเสยี สเี งิน

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง ปะปน นำ้ ตำล ระวัง ยองฟัน สงสัย

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง ยกเว้น เช้ือโรค พยำธิ (พะ-ยาด) กติกำ ตลก (ตะ-หลก)

รูจ้ ักคำ นำเร่อื ง สกปรก (สก-กะ-ปรก) อำรมณ์ โรคติดต่อ



เข็ดแล้ว ภูผาและน้าใสมีเพ่ือนคนหน่ึงช่ือ โจ๋ เพ่ือน ๆ ชอบโจ๋ เพราะโจ๋อารมณ์ดี ไม่โกรธใคร ชอบพูดตลกโจ๋อ้วนเพราะกินจุมาก โจ๋ชอบกินขนม ขนมที่ชอบคือลูกอม และขนมกรุบกรอบ เขาไม่กินคนเดียว แต่จะแบ่งปันให้เพ่ือน ๆ ด้วย

เข็ดแล้ว เพ่ือน ๆ ด้วย ภูผาและนา้ ใสจะกินบ้าง ในบางคร้ัง แล้วรีบบ้วนปากทันที โจ๋มองอย่างสงสัย “ขนมพวกน้ีทาให้ฟันผุง่าย นา้ ใสเลยต้องระวัง ฟันถึงได้ สวยอย่างนี้ไง” นา้ ใสยิงฟันให้เพ่ือน ๆ ดู “ฮ่า ฮ่า ฮ่า” โจ๋หัวเราะเสียงดัง “เอาน้าอัดลมล้างปากก็ได้ อร่อยเสียอีก เย็นช่ืนใจด้วย” “แต่นา้ อัดลมมีนา้ ตาล ท้าให้ฟันผุเหมือนกันนะ” ภูผาพูด

เข็ดแล้ว “กินมาต้ังนานแล้ว ฟันไม่เห็นผุเลย” โจ๋ยิงฟันให้เพ่ือนดูบ้าง เห็นฟันเป็นคราบเหลือง มีเศษขนมติดตามซอกฟัน ‘อี๊! สกปรก โจ๋คงไม่ได้ แปรงฟันละสิ’ น้าใสคิด โจ๋ทาท่าอวดเพ่ือนมากไป ไม่ทันระวัง ขนมจึงหกหมด ท้ังซอง โจ๋ก้มลงเก็บ

เข็ดแล้ว “อย่ากินนะโจ๋” น้าใสห้าม ภูผาเข้ามาดึงแขน “ขนมสกปรกแล้ว ทิ้งเถอะ” โจ๋ไม่ฟังเพ่ือนห้าม “ไม่เป็นไรหรอก เช้ือโรคไม่ทันเกาะ กินได้ไม่เป็นไร” ว่าแล้วก็เก็บขนมกินต่อจนหมด

เข็ดแล้ว โรงเรียนปิดเทอม ทาให้เด็ก ๆ ไม่ได้พบกัน หลายวัน ยกเว้นคนท่ีบ้านอยู่ใกล้ ๆ กัน ก็ได้พบกันบ้าง พอเปิดเทอม เพ่ือนพบว่าโจ๋จะไม่พูดคุยกับเพ่ือน ๆ ไม่อ้าปากหัวเราะเสียงดังเหมือนเคย “โจ๋เป็นอะไรไป ไม่สบายหรือเปล่า ไม่เห็นคุยเลย” ภูผาถาม

เข็ดแล้ว “ไม่ได้เป็นอะไร” โจ๋ปฏิเสธ “ตอนปิดเทอม เราปวดฟันมาก แม่พาไปหาหมอ หมอบอกว่าฟันผุ กินแต่ขนมหวานแล้วไม่แปรงฟัน เลยต้องอุดฟันหลายซี่” โจ๋อ้าปากให้เพ่ือนดู เห็นจุดสีเงินที่อุดฟันหลายจุด “เราเลยไม่อยากพูด กลัวเพ่ือนล้อ” โจ๋เพ่ือนรัก คงไม่มีเพ่ือนคนไหนหรอก ที่อยากสนุก บนความทุกข์ของคนอ่ืน ภูผานึกอยากจะพูดอย่างน้ีกับโจ

เข็ดแล้ว ครูกิตติจะเตือนนักเรียนอยู่เสมอว่า ให้ล้างมือบ่อย ๆ เพราะเช้ือโรคอาจมาอยู่ท่ีมือเรา โดยที่เราไม่รู้ตัว เม่ือเราใช้มือขย้ีตา หยิบของเข้าปาก เกาตามตัว เช้ือโรคจะเข้าสู่ร่างกายโดยง่าย การล้างมือให้สะอาดอยู่เสมอ เท่ากับล้างเช้ือโรคให้ออกไปจากตัว

เข็ดแล้ว เด็ก ๆ ทุกคนทาตามครูกิตติ ยกเว้นโจ๋บางคร้ัง ไป เล่นดิน มือยังเลอะ โจ๋จะเกาตัว เช็ดจมูก ขย้ีตา พอเพ่ือน ๆ เตือน โจ๋ก็เอามือเช็ดขากางเกงแรง ๆ หัวเราะเสียงดังและพูดว่า “สะอาดแล้ว เช้ือโรค ตายหมดแล้ว”

เข็ดแล้ว ตอนพักกลางวัน ภูผา นา้ ใสและเพ่ือน ๆ น่ังล้อมวงกินอาหารที่เตรียมมา ใครอยากจะกินอาหาร ของใคร ก็ใช้ช้อนท่ียังไม่ได้เข้าปาก แบ่งอาหารให้เสร็จเสียก่อน เม่ือกินแล้วจะไม่ใช้ช้อนไปตักอาหารของคนอ่ืนอีกเลย ถ้วยน้า ก็ไม่ใช้ปะปนกัน เป็นการป้องกันโรคติดต่อได้เป็นอย่างดี

เข็ดแล้ว โจ๋ทาตามกติกาของกลุ่มเพ่ือน แต่ถ้าเพ่ือนคนไหน กินไม่หมด โจ๋จะกวาดอาหารน้ันมาใส่กล่องของตน กินจนหมดโจ๋ไม่ได้มาโรงเรียนหลายวันแล้ว โจ๋หายไปไหน เพ่ือน ๆ จึงไปเย่ียมโจ๋ท่ีบ้าน

เข็ดแล้ว โจ๋นอนซมลุกไม่ข้ึน “เราท้องเสียมาก อ้วกจนหมดแรง หมอบอกว่าอาหารเป็นพิษ และตรวจพบ ไข่พยาธิด้วย กินอะไรไม่ลงมาหลายวันแล้ว มีไข้สูง ดูซิเราผอม ไปเลย” เพ่ือน ๆ พยักหน้าเห็นใจโจ๋ สงสารโจ๋จังเลย โจ๋ไม่ระวังเร่ืองอาหาร ไม่รักษา ความสะอาด จึงป่วยนาน คราวน้ีโจ๋คงเข็ดแล้วนะ

อธิบำยเพ่มิ เติมควำมรู้

อ่ำนสระ เ−อ อ่านว่า เออ

อ่ำนแจกลูก เ−อ เจอ เออ จ เหอ อ เธอ ห เลอ ธ ล

อ่ำนแจกลูก เ−อ ย เกย เตย ก เอย ต เขย อ เผย ข เคย ผ เงย ค เลย ง ล

อ่ำนแจกลูก สระ เ–อ มตี ัวสะกด จะใช้รูป เ–ิ ป เปิง ฉ เฉิง เชิง ช เ−อ ง

อ่ำนแจกลูก สระ เ–อ มตี ัวสะกด จะใชร้ ูป เ–ิ ด เดิน ข เขิน น เ−อ น เนิน

อ่ำนแจกลูก สระ เ–อ มตี ัวสะกด จะใชร้ ูป เ–ิ ต เติบ ถ เถิบ น เ−อ บ เนิบ

อ่ำนแจกลูก สระ เ–อ มตี ัวสะกด จะใช้รูป เ–ิ บ เบิก ถ เถิก ล เ−อ ก เลิก