นิทานอีสป

กากับเหยอื กนา้

ณ ป่าแหง่ หน่งึ ในฤดรู อ้ นท่ีมีอากาศรอ้ นอบอา้ ว ทาใหแ้ มน่ า้ ลาธาร แหง้ ขอด ไมม่ ีนา้ แมแ้ ตห่ ยดเดียว ในขณะเดียวกนั ก็มีกาตวั หน่งึ บนิ หา นา้ ด่ืมดว้ ยความหวิ กระหาย แตห่ าเทา่ ไรกห็ าไมเ่ จอ จนมนั เร่ิมเหน่ือย และหมดแรงลงเรอ่ื ย ๆ

\"นา้ หายไปไหนหมด ข้ากระหายนา้ เหลอื เกนิ แฮ่ก ทนั ใดนนั้ เองสายตาของเจา้ กาก็เหลือบไปเหน็ แฮ่ก\" เจา้ กากลา่ วดว้ ยนา้ เสยี งท่ีเหน่ือยหอบ เหยือกนา้ ขนาดใหญ่ใบหนง่ึ ตงั้ อยทู่ ่ีหนา้ บา้ นของชาวนา มนั จงึ รบี บนิ ไปดดู ว้ ยความดีใจ แลว้ คอ่ ย ๆ ใชต้ าขา้ งหน่งึ สอ่ งลงไปดผู ่านปากเหยือก แตท่ วา่ มีนา้ เหลอื เพียงกน้ เหยือกเทา่ นนั้ ทาใหเ้ จา้ กาไมส่ ามารถเอาจะงอยปากของ มนั ลงไปกินนา้ ได้

\"เฮ้อ... มนี า้ เหลอื เพยี งก้นเหยอื กแบบนี้ แล้วข้า จะกนิ อย่างไรละเน่ีย\" เจา้ กาถอนหายใจพรอ้ มบน่ พมึ พมั กบั ตวั เองเบา ๆ ในระหวา่ งท่ีเจา้ กากาลงั คดิ หาวธิ ีท่ีจะกินนา้ ใน เหยือกอยนู่ นั้ สายตาของมนั ก็หนั ไปเหน็ กอ้ นหิน เลก็ ๆ ท่ีอยตู่ ามพืน้ จงึ ทาใหเ้ จา้ กาคิดแผนการดี ๆ ขนึ้ มาได้

\"ข้าคดิ ออกแล้ว ลองคาบก้อนหนิ เลก็ ๆ พวกนีใ้ ส่ ลงในเหยอื กดกี ว่า เผ่อื ระดบั นา้ จะสูงขนึ้ มาจนข้า สามารถกนิ นา้ ทอี่ ยกู่ ้นเหยอื กได้\" เจา้ กาคิดแผนการ ในใจ

จากนนั้ มนั จงึ เรม่ิ ใชป้ ากคาบกอ้ นหินเลก็ ๆ มาใสล่ งไปในเหยือกนา้ อยา่ งใจเยน็ ย่งิ เจา้ กาใสห่ ินมากเทา่ ไรนา้ ในเหยือกกค็ อ่ ย ๆ สงู ขนึ้ เร่อื ย ๆ จนในท่ีสดุ ระดบั นา้ ก็สงู ขนึ้ มาถงึ ปากเหยือก ทาใหเ้ จา้ กาสามารถใช้ จะงอยปากด่ืมนา้ ไดอ้ ยา่ งง่ายดาย

นิทานเรื่องนีส้ อนให้รู้ว่า : จงแกไ้ ขปัญหาดว้ ย ความพยายามและปัญญาอนั ชาญฉลาด แลว้ จะ คน้ พบหนทางแหง่ ความสาเรจ็ ดงั สภุ าษิตไทยท่ีวา่ \"ความพยายามอยู่ทไี่ หน ความสาเร็จอยู่ทนี่ ่ัน\"

อา้ งอิง http://www.read.gov/aesop/012. html