จินตนาการผ่านบทกวี (ภาชินี สืบสุข 6206510022)

จนิ ตนาการ ผ่านบทกวี ภาชนิ ี สบื สขุ

คำนำ หนังสืออเิ ล็กทรอนิกส์ เร่ือง จินตนำกำรผ่ำนบทกวี เป็นส่วนหนึ่งของรำยวิชำ กำร อำ่ นและกำรเขยี นร้อยกรองเชงิ สร้ำงสรรค์ ๖๐๔-๒๐๕ ของนักศกึ ษำคณะศึกษำศำตร์และ ศิลปะศำตร์ มหำวิทยำลัยหำดใหญ่ จัดทำข้ึนเพื่อเรียบเรียงบทประพันธ์ประเภทโคลง ฉนั ท์ กำพย์ กลอน และร่ำย ซ่ึงผู้ประพันธ์ได้รวบรวมบทประพันธ์ไว้ทั้งหมด จำนวน ๑๒ เรอื่ ง โดยมีกำรประพนั ธท์ งั้ งำนเดี่ยวและงำนกลุ่มซงึ่ งำนท่ีประพันธ์ร่วมกันน้ัน ผู้ประพันธ์ ไดร้ ะบชุ ื่อผ้แู ต่งไว้ดำ้ นล่ำงของบทประพันธ์ ผู้ประพันธ์หวังเป็นอย่ำงย่ิงว่ำหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ เร่ือง จินตนำกำร ผ่ำนบทกวี จะเป็นประโยชน์แก่ผู้อ่ำนอย่ำงยิ่ง หำกมีข้อแนะนำหรือข้อเสนอแนะประกำรใด ผเู้ ขยี นขอน้อมรบั คำติชมอยำ่ งเตม็ ใจเป็นอย่ำงย่งิ ภำชินี สบื สขุ ผจู้ ดั ทำ

สำรบัญ หนำ้ เร่ือง ๑-๒ ๓-๔ กาพยย์ านี ๑๑ เรอ่ื ง บอนงาม ๕-๖ กาพย์ยานี ๑๑ เร่อื ง ฉนั ชอบฉันรัก ๗-๘ กาพย์ฉบัง ๑๖ เรอื่ ง ฉันเกลยี ดฉันกลวั ๙-๑๐ กาพยส์ รุ างคนางค์ ๒๘ เรื่อง วนั นว้ี นั หนา้ ๑๑-๑๒ กลอนคละ เรือ่ ง คนล้มอย่าข้าม ๑๓-๑๔ กลอนสักวา เรือ่ ง โควดิ ๑๕-๑๗ โคลงสสี่ ภุ าพ เรือ่ ง พอ่ ของแผน่ ดนิ ๑๘-๑๙ รา่ ยโบราณ เรอ่ื ง ลากับเงา ๒๐-๒๑ โคลงสามสภุ าพ เรอ่ื ง ใฝร่ ู้ใฝ่เรียน ๒๒ อนิ ทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ วิฬาร ภาชนิ ี ๒๓-๒๔ กลอนเปล่า เรอ่ื ง ชีวิตท่ีฉนั เปน็ วรรณรูป เรือ่ ง บา้ นแสนอบอุน่

๑ การอา่ นและการเขียนร้อยกรองเชิงสรา้ งสรรค์ดา้ นท่ี 1 บอนงาม (กาพย์ยานี๑๑) ควำมหมำย ตน้ บอนนั้นมีมากมายหากบา้ นไหนมตี ้นบอน จะทาให้มคี วามเจริญรุ่งเรอื ง ไมว่ ่าจะเปน็ ไกรทอง อาไพ และทบั ทมิ แดง ตน้ บอนแต่ละต้นแต่ละสายพนั ธุ์นั้นมสี ีท่ี สวยงามไมแ่ พ้กัน ท้งั ชมพอู นั ดามนั หงส์สวุ รรณน้นั ไผแ่ ดง อกี ทงั้ บับเบิ้ลท่ชี อบแสงอาทติ ยท์ ่ีสาดส่อง และอีกมากมายหลายชนดิ

๒ การอา่ นและการเขยี นร้อยกรองเชงิ สร้างสรรค์ด้านท่ี 1 บอนงาม (กาพย์ยานี๑๑) กลา่ วถงึ พันธบุ์ อนสี อนั มากมศี รวี ไิ ล ไกรทองผอ่ งอาไพ สีสวยใสทบั ทมิ แดง หงสส์ วุ รรณนนั้ มาแรง ชมพูอันดามนั มากแสดงนานาพนั ธุ์ บบั เบลิ้ ใบสแู้ สง

๓ การอ่านและการเขยี นร้อยกรองเชงิ สร้างสรรค์ด้านที่ 1 ฉนั ชอบฉันรกั (กาพย์ยานี๑๑) ทม่ี ำของบทร้อยกรอง ผศ.พิชญา สุวรรณโน (อาจารย์อว้ น) ใหส้ มาชิกใน หอ้ งเรยี นแตง่ คาประพนั ธ์ในคาบเรียนโดยสง่ ตอ่ แตล่ ะวรรค ให้กบั เพ่อื น จากน้ันเม่อื อ.ไดใ้ ห้คนทีม่ วี รรคของตนเองแตล่ ะ บาทท่ีแตง่ ในแต่ละบท ต้งั กลมุ่ และใหแ้ ตง่ บทคาประพนั ธ์ กาพยย์ านี ๑๑ โดยกาหนดหัวขอ้ ฉันชอบฉันรกั และสมำชิก ในกลมุ่ กำรประพนั ธ์ คือ อรพมิ ล (โบว)์ สุภาพร (พร) ภาชนิ ี (แคท) พมิ นิภา (แพรว)

๔ การอา่ นและการเขียนร้อยกรองเชิงสรา้ งสรรค์ดา้ นที่ 1 ฉนั ชอบฉนั รัก (กาพย์ยานี๑๑) ฉันชอบเดนิ ทางไกล ฉันชอบไปเท่ยี วบ้านเพื่อน ฉันชอบนอนในเรือน ฉนั ชอบเดือนดาวกลางคืน ฉนั รกั ชาติทย่ี ง่ั ยืน ฉนั รกั ความสะอาด ฉันรักผืนแผ่นดนิ ไทย ฉันรักการยงิ ปนื ผู้ประพนั ธ์ อรพมิ ล เผอื กเกิด สภุ ำพร เลศิ ศักด์ิ ภำชนิ ี สบื สขุ พิมนิภำ จนั ทเลศิ

๕ การอา่ นและการเขยี นร้อยกรองเชิงสร้างสรรค์ด้านที่ 1 ฉันเกลียดฉนั กลวั (กาพยฉ์ บัง๑๖) ที่มำของบทร้อยกรอง ผศ.พชิ ญา สุวรรณโน (อาจารย์อว้ น) ให้สมาชกิ แต่ละกลุ่ม แตง่ บทคาประพนั ธ์ กาพยฉ์ บงั ๑๖ โดยกาหนดหัวข้อ ฉนั เกลียด ฉันกลัว และสมาชกิ ในกลุ่มการประพนั ธ์ คือ อรพิมล (โบว)์ สุภาพร (พร) ภาชินี (แคท) พมิ นภิ า (แพรว)

๖ การอา่ นและการเขียนร้อยกรองเชิงสรา้ งสรรค์ด้านท่ี 1 ฉันเกลียดฉนั กลวั (กาพย์ฉบัง๑๖) ฉนั เกลียดคนทเี่ จ้าชู้ ไมค่ วรเคียงคู่ ต้องอยู่โดดเดยี่ วเดยี วดาย ฉนั กลวั ทีจ่ ะตอ้ งตาย ชีวิตดบั วาย มอดม้อยเป็นผงธุลี ผปู้ ระพันธ์ อรพิมล เผอื กเกิด สุภำพร เลศิ ศกั ดิ์ ภำชินี สบื สุข พมิ นภิ ำ จนั ทเลิศ

๗ การอา่ นและการเขยี นรอ้ ยกรองเชิงสรา้ งสรรค์ด้านที่ 1 วนั นีว้ ันหนา้ (กาพย์สรุ างคนางค์ ๒๘) ท่ีมำของบทร้อยกรอง ผศ.พิชญา สุวรรณโน (อาจารยอ์ ว้ น) ให้สมาชกิ แตล่ ะ กลุ่ม แตง่ บทคาประพนั ธ์ กาพย์ฉบงั ๑๖ โดยกาหนดหัวขอ้ วันนีว้ นั หนำ้ และสมาชกิ ในกลุ่มการประพันธ์ คอื อรพิมล (โบว)์ สภุ าพร (พร) ภาชนิ ี (แคท) พิมนภิ า (แพรว)

๘ การอ่านและการเขียนร้อยกรองเชงิ สร้างสรรค์ด้านท่ี 1 วันนี้วนั หน้า (กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘) ให้คนอ่ืนรู้ วันนีต้ ้องสู้ วันน้ีงานหนกั เรามเี ปา้ หมาย อย่าเพิ่งบา่ ยหนา่ ย เพียงพกั รา่ งกาย ลาบากตอ้ งทน มั่งคง่ั มัง่ มี วนั หน้าสุขี เกษมเปรมปรดี ิ์ อย่างไม่ขัดสน รู้บุญคณุ คน ไม่มคี วามจน เจริญรุง่ เรอื ง ผปู้ ระพนั ธ์ อรพมิ ล เผอื กเกิด สภุ ำพร เลศิ ศกั ด์ิ ภำชินี สืบสขุ พิมนภิ ำ จนั ทเลิศ

๙ การอา่ นและการเขียนร้อยกรองเชงิ สร้างสรรค์ด้านท่ี 1 คนลม้ อยา่ ขา้ ม (กลอนคละ) คนล้มอยา่ ขา้ ม ว่าตามทา่ นสอน คนอนื่ เดือดรอ้ น จะยอ้ นตวั เอง อภยั อย่าชมขม่ เหง ถึงผดิ พลาดพล้งั เผลอไป ถึงเกง่ อย่าขา้ มถามกนั เหน็ ใจไมย่ วั่ กลัวเกรง ทเี ราเดย๋ี วหนาวเพราะเขาหยัน ไม่หว่ันบาปบุญคณุ มี ไม่ชว่ ยอะไรอยา่ ซ้าเขา วนั แย่คนเรานั้นตา่ งกนั

๑๐ การอา่ นและการเขียนรอ้ ยกรองเชิงสรา้ งสรรค์ดา้ นที่ 1 คนลม้ อย่าขา้ ม (กลอนคละ) กาลงั ใจสาคัญน้นั ใหเ้ ถิด ย่งิ ประเสริฐสร้างเสรมิ เติมศกั ด์ิศรี เปน็ ผ้ใู ห้ด้วยใจทย่ี นิ ดี ด่ังได้ชี้ทางขา้ มยามทุกขท์ น เราจงปลูกฝงั อภัยในจติ ผล มีคนลม้ อย่าไดข้ า้ มหยามดูถกู เปน็ กศุ ลในยามลาบากเรา รู้มอบรกั และเผอื่ แผแ่ กเ่ พ่อื นชน

๑๑ การอ่านและการเขยี นร้อยกรองเชิงสร้างสรรค์ดา้ นที่ 1 โควิด (ดอกสร้อยสกั วา) ควำมหมำยบทร้อยแก้ว หากจะกล่าวถึง โควิดในปัจจุบันที่มีทั้งพิษของโรคเป็น อย่างมาก ส่งผลให้บ้านเมืองประเทศไทยของเรามีความวุ่นวาย ถึงแม้ว่าจะได้รบั วัคซีนเข้ามา แต่เช้ือก็ยังมีให้แพร่กระจายอยู่ทั่วทุก มุมของพ้ืนที่ ท่ีเราอยู่ ทุกๆคนจึงควรมีวิธีการป้องกันโรค โดยให้ สวมหน้ากากอนามัยอยู่เสมอ หากพบเจอกับผู้คนก็ควรมีการเว้น ระยะหา่ ง อย่าไดช้ ิดใกล้ ท่ีสาคญั ทส่ี ดุ คือ ควรขยันล้างมืออย่บู ่อยๆ และเรากจ็ ะห่างไกลโควิดได้จริงๆ

๑๒ การอ่านและการเขยี นรอ้ ยกรองเชงิ สร้างสรรค์ดา้ นท่ี 1 โควิด (ดอกสร้อยสกั วา) สกั วาวา่ กลา่ วถึงโควดิ มีทงั้ พิษและภัยอย่างเหลอื หลาย ตดิ กันท่ัวบา้ นเมอื งเรม่ิ วุ่นวาย แกไ้ มห่ ายติดเชื้อทุกทศิ ทาง สวมหน้ากากอนามัยอยู่เสมอ เม่อื พบเจอตอ้ งเว้นระยะหา่ ง ส่วนมือนนั้ ต้องหมั่นขยันล้าง เชอื้ เร่มิ จางและไกลโควิดเอย

๑๓ การอ่านและการเขยี นร้อยกรองเชงิ สรา้ งสรรค์ด้านท่ี 1 พอ่ ของแผน่ ดิน (โคลงสี่สุภาพ) ควำมหมำยของบทรอ้ ยแก้ว พ่อมใี จท่ีใหญก่ วา่ ผืนแผน่ ดินเปน็ บุคคลทมี่ ี เกยี รติดีเด่น และมคี วามดีทีไ่ ดเ้ ป็นท่ีรู้จกั ไปทว่ั ถ่นิ และ ท่ัวโลก ซ่งึ เปน็ แบบอย่างเปรียบเสมอื นบิดา ทีด่ ีกวา่ สิ่ง ใดๆ และเปน็ ท่ๆี ยึดม่ันของประชาชนไทยท้ังสน้ิ

๑๔ การอา่ นและการเขียนรอ้ ยกรองเชิงสรา้ งสรรค์ด้านท่ี 1 พ่อของแผ่นดิน (โคลงสีส่ ภุ าพ) ทรงมีใจใหญ่ยงิ่ พสธุ า มเี กยี รติอันลอื ชา แผ่กว้าง ดกี ว่า อนื่ นา เป็นแบบอยา่ งบิดา เพ่ือนพอ้ งปวงไทย มีหฤทยั มนั่

๑๕ การอา่ นและการเขยี นร้อยกรองเชิงสร้างสรรค์ด้านท่ี 1 ลากับเงา (รา่ ยโบราณ นิทานอีสป) นักเดนิ ทางจ้างลาตัวหน่ึงให้แบกตวั เขาไปยังชนบท อันห่างไกล เจ้าของลาติดตามนกั เดนิ ทางไปด้วยโดยเดิน อยขู่ า้ งๆ นกั เดินทางเพ่อื จูงลาแบะนาทาง

๑๖ การอา่ นและการเขียนรอ้ ยกรองเชงิ สร้างสรรค์ดา้ นท่ี 1 ลากับเงา (ร่ายโบราณ นิทานอีสป) ถนนสายนน้ั ทอดขา้ มที่ราบซึ่งไม่มตี น้ ไมเ้ ลยสักต้น แสงแดดจัดจ้าสาดสอ่ งลงมาอย่างร้อนแรง ความร้อนทวขี น้ึ จนในทส่ี ุดนักเดนิ ทางตดั สนิ ใจท่จี ะหยุดพัก และเนอื่ งจาก แถวนั้นไมม่ รี ่มเงาอนื่ เลย นักเดินทางจึงน่งั หลบอยใู่ ตเ้ งาของ เจ้าลา ความรอ้ นกม็ ผี ลกับคนจูงลาไม่แพน้ ักเดินทางเชน่ กนั อีกท้ังยังย่าแย่กวา่ เนือ่ งจากเขาเดินดว้ ยเท้ามาตลอดทาง เขาเองกอ็ ยากจะพกั ใตเ้ งาของลา เขาจึงเรม่ิ เถยี งกบั นัก เดินทาง โดยบอกว่านักเดนิ ทางจ่ายค่าจ้างเฉพาะลาเทา่ นนั้ ไมไ่ ดร้ วมถึงเงาของมันไม่ชา้ ทง้ั สองกแ็ ลกหมดั กัน และใน ระหวา่ งทีพ่ วกเขากาลังตอ่ สูก้ ันอยู่นนั้ เจ้าลาก็เดินหนไี ป

๑๗ การอ่านและการเขียนรอ้ ยกรองเชงิ สร้างสรรค์ด้านท่ี 1 ลากับเงา (รา่ ยโบราณ นิทานอีสป) นักเดินทางจา้ งลา ขี่ขา้ มผาเนนิ ยอ้ น หยดุ พักร้อนใตเ้ งา ไม่สนเอาผู้จูง เสยี เงินสงู จา่ ยไป อดมไิ หวตอ่ ยตี ลาจึงหนหี าย เพราะขาดสามัคคี ประโยชนม์ จี ึงศูนย์ ความเกอ้ื กูลสาคัญ ดเี อย ผปู้ ระพนั ธ์ ภำชนิ ี สบื สขุ พิมนภิ ำ จนั ทเลศิ

๑๘ การอ่านและการเขยี นรอ้ ยกรองเชงิ สรา้ งสรรค์ด้านท่ี 1 ใฝร่ ้ใู ฝ่เรียน (โคลงสาม) ควำมหมำยของบทร้อยแก้ว หากเปดิ ใจเรียนก็จะเห็นในสงิ่ ท่คี รมู อบใหห้ าก มคี วามใฝ่เรยี นรู้ ทัง้ การอ่านการเขยี นหม่นั เพยี รตอ่ ตวั เอง ถึงแม้จะมีเพอ่ื นตา่ งบา้ นแตอ่ ยรู่ ว่ มหอ้ งเรยี นเดยี วกัน ควร มคี วามยดึ มัน่ ในตนเอง เพราะสง่ิ ท่ีครูสอนนน้ั คอื ส่งิ ทมี่ ีค่า และสิ่งทคี่ รเู ขียนบนกระดานนน้ั คือสิ่งท่ีเตือนใจเรา เพอ่ื สง่ิ ๆน้นั จะได้กับตวั เราเอง

๑๙ การอ่านและการเขียนร้อยกรองเชงิ สร้างสรรค์ดา้ นท่ี 1 ใฝร่ ้ใู ฝเ่ รียน (โคลงสาม) เปิดใจเรียนจงึ เห็น ความเปน็ ไปใฝ่รู้ อ่านเขยี นเพยี รหมน่ั สู้ ต่างบ้านฟา้ เดยี ว แลนา ครสู อนคอื ค่าล้า จติ เหน่ยี วเกบ็ เกยี่ วก่อน ใคร่รูเ้ พื่อผล บนกระดานย่ิงยา้

๒๐ การอา่ นและการเขยี นร้อยกรองเชิงสรา้ งสรรค์ด้านที่ 1 วิฬาร ภาชินี (อินทรวเิ ชียรฉันท์๑๑) ควำมหมำยของบทร้อยแก้ว ชอ่ื ฉนั ภาชนิ ี เป็นคนจงั หวดั กระบ่ี มีหน้าตาที่สวย และงดงาม ชอบยม้ิ แยม้ กับผู้คนทง้ั คนทร่ี ู้จกั หรอื ไมร่ ู้จกั และ เป็นคนทม่ี คี วามมุง่ ม่นั พฒั นาในการเรยี นหรือส่ิงที่ตนน้ันมี ความสนใจ มีความขยันหมั่นเพยี รในดวงใจในความใฝฝ่ นั ของ ฉันคอื การเป็นครภู าษาไทย แม้นว่าสงิ่ ท่ฝี ันนน้ั จะมีความ ยากลาบากแคไ่ หน ก็จะสแู้ ละพยายามใหถ้ ึงฝง่ั ฝนั

๒๑ การอา่ นและการเขียนร้อยกรองเชิงสร้างสรรค์ด้านท่ี 1 วิฬาร ภาชินี (อินทรวเิ ชียรฉนั ท์๑๑) นามภาชนิ ีน้ี ณ กระบ่สี ถานเมอื ง โฉมงามอร่ามเฟอ้ื ง ปิตยิ ม้ิ และแจม่ ใส ครุ ุครวู ชิ าไทย ความฝนั คะนึงรู้ กจ็ ะสูพ้ ยายาม ยากเขญ็ ประมาณใด

๒๒ การอา่ นและการเขียนร้อยกรองเชงิ สร้างสรรค์ด้านท่ี 1 ชีวิตทีฉ่ ันเป็น (กลอนเปลา่ ) เม่อื ยำมเชา้ ฉนั สดชืน่ เม่อื ยำมตนื่ ฉันเข้าเรียน เม่ือยำมเทีย่ งฉันไดพ้ ัก เมือ่ ยำมมรี กั ฉนั ต้องดูแล เมื่อยำมเจอรักแทฉ้ นั ตอ้ งรักษา เมื่อยำมเจอหน้าฉันต้องทกั ทาย เมอ่ื ยำมเจอฝนั รา้ ยตอ้ งครุ่นคิด นี่แหละ คือชวี ติ ที่ฉนั เป็น

๒๓ การอ่านและการเขียนร้อยกรองเชงิ สร้างสรรค์ดา้ นท่ี 1 บ้านแสนอบอุน่ (วรรณรปู ) กลอนสี่

๒๔ การอา่ นและการเขยี นรอ้ ยกรองเชิงสร้างสรรค์ดา้ นท่ี 1 บ้านแสนอบอุน่ (วรรณรปู ) กลอนสี่ บ้านแสนอบอุ่น ส่รู ุน่ ส่หู ลาน อยกู่ นั มานาน ในบา้ นของฉัน

การอ่านและการเขยี นรอ้ ยกรองเชงิ สรา้ งสรรค์ ประวตั ิผแู้ ต่ง นำงสำวภำชินื สบื สุข ๘๒/๑ ตาบลกระบนี่ ้อย อาเภอเมอื ง จังหวัดกระบ่ี กำรศึกษำ กาลงั ศกึ ษาอยู่ สาขาภาษาไทย ชั้นปีท่ี ๓ คณะศกึ ษาศาตร์และศลิ ปศาตร์ มหาวทิ ยาลยั หาดใหญ่

ผศ.พชิ ญา สุวรรณโน อาจารย์ผ้สู อน