เศรษฐกิจพอเพียง.5

เศรษฐกิจพอเพียง เป็ นปรชั ญาช้ีถึงแนวการดารงอยู่และปฏิบตั ิ ตนของประชาชนในทุกระดบั ตง้ั แต่ระดบั ครอบครวั ระดบั ชุมชน จนถึงระดบั รฐั ทง้ั ในการพฒั นาและบริหารประเทศให้ ดาเนินไปในทางสายกลาง โดยเฉพาะการพฒั นาเศรษฐกิจ เพ่ือใหก้ า้ วทนั ต่อโลกยุคโลกาภิวตั น์ ความพอเพียง หมายถึง ความพอประมาณ ความมีเหตุผล รวมถึงความจาเป็ นท่ีจะตอ้ ง มีระบบภูมิคุม้ กนั ในตวั ท่ีดีพอสมควร ต่อการกระทบใดๆ อนั เกิดจากการเปล่ียนแปลงทง้ั ภายในภายนอก ทง้ั น้ี จะตอ้ งอาศยั ความรอบรู้ ความรอบคอบ และความระมดั ระวงั อย่างย่ิงในการ นาวิชาการต่างๆ มาใชใ้ นการวางแผนและการดาเนินการ ทุก ข้นั ตอน และขณะเดียวกนั จะตอ้ งเสริมสรา้ งพ้ืนฐานจิตใจของ คนในชาติ โดยเฉพาะเจา้ หน้าท่ีของรฐั นักทฤษฎี และนัก ธุรกิจในทุกระดบั ใหม้ ีสานึกในคุณธรรม ความซ่ือสตั ยส์ ุจริต และใหม้ ีความรอบรูท้ ่ีเหมาะสม ดาเนินชีวิตดว้ ยความอดทน ความเพียร มีสติ ปญั ญา และความรอบคอบ เพ่ือใหส้ มดุลและ พรอ้ มต่อการรองรบั การเปล่ียนแปลงอย่างรวดเร็วและ กวา้ งขวาง ทง้ั ดา้ นวตั ถุ สงั คม ส่ิงแวดลอ้ ม และวฒั นธรรมจาก โลกภายนอกไดเ้ ป็ นอย่างดี

๑. ความพอประมาณ หมายถงึ ความพอดที ไ่ี มน่ อ้ ยเกนิ ไปและไมม่ ากเกนิ ไป โดยไมเ่ บยี ดเบยี นตนเองและผูอ้ น่ื เช่น การผลติ และการบรโิ ภคทอ่ี ยู่ในระดบั พอประมาณ ๒. ความมเี หตผุ ล หมายถงึ การตดั สนิ ใจเก่ยี วกบั ระดบั ความพอเพยี งนนั้ จะตอ้ งเป็นไปอย่างมเี หตผุ ล โดยพจิ ารณาจากเหตปุ จั จยั ทเ่ี กย่ี วขอ้ ง ตลอดจน คานึงถงึ ผลทค่ี าดวา่ จะเกดิ ข้นึ จากการกระทานน้ั ๆ อยา่ งรอบคอบ ๓. ภูมคิ มุ้ กนั หมายถงึ การเตรียมตวั ใหพ้ รอ้ มรบั ผลกระทบและการ เปลย่ี นแปลงดา้ นต่างๆ ทจ่ี ะเกดิ ข้นึ โดยคานงึ ถงึ ความเป็นไปไดข้ องสถานการณ์ ตา่ งๆ ทค่ี าดวา่ จะเกดิ ข้นึ ในอนาคต โดยมี เงอ่ื นไข ของการตดั สนิ ใจและดาเนนิ กจิ กรรมต่างๆ ใหอ้ ยู่ในระดบั พอเพยี ง ๒ ประการ ดงั น้ี ๑. เงอ่ื นไขความรู้ ประกอบดว้ ย ความรอบรูเ้ก่ยี วกบั วชิ าการต่างๆ ท่เี กย่ี วขอ้ ง รอบดา้ น ความรอบคอบทจ่ี ะนาความรูเ้หลา่ นน้ั มาพจิ ารณาใหเ้ชอ่ื มโยงกนั เพอ่ื ประกอบการวางแผนและความระมดั ระวงั ในการปฏบิ ตั ิ ๒. เงอ่ื นไขคุณธรรม ทจ่ี ะตอ้ งเสรมิ สรา้ ง ประกอบดว้ ย มคี วามตระหนกั ใน คุณธรรม มคี วามซอ่ื สตั ยส์ ุจริตและมคี วามอดทน มคี วามเพยี ร ใชส้ ตปิ ญั ญาใน การดาเนินชวี ติ

ทฤษฎใี หม่ ความสาคญั ของทฤษฎใี หม่ ๑. มกี ารบริหารและจดั แบง่ ท่ดี ินแปลงเลก็ ออกเป็นสดั สว่ นท่ชี ดั เจน เพอ่ื ประโยชนส์ ูงสดุ ของเกษตรกร ซ่ึงไมเ่ คยมีใครคดิ มากอ่ น ๒. มกี ารคานวณโดยใชห้ ลกั วชิ าการเก่ียวกบั ปรมิ าณน้าท่จี ะกกั เกบ็ ใหพ้ อเพยี งตอ่ การเพาะปลกู ไดอ้ ยา่ งเหมาะสมตลอดปี ๓. มกี ารวางแผนท่สี มบรู ณ์แบบสาหรบั เกษตรกรรายยอ่ ย โดยมถี งึ ๓ ขน้ั ตอน

เศรษฐกจิ พอเพยี งกบั ทฤษฎใี หมต่ ามแนวพระราชดาริ เศรษฐกจิ พอเพยี งและแนวทางปฏบิ ตั ขิ องทฤษฎใี หม่ เป็นแนวทาง ในการพฒั นาทน่ี าไปสูค่ วามสามารถในการพง่ึ ตนเอง ในระดบั ต่าง ๆ อยา่ งเป็นขนั้ ตอน โดยลดความเสย่ี งเกย่ี วกบั ความผนั แปรของธรรมชาติ หรอื การเปลย่ี นแปลงจากปจั จยั ตา่ ง ๆ โดยอาศยั ความพอประมาณและ ความมเี หตผุ ล การสรา้ งภูมคิ ุม้ กนั ทด่ี ี มคี วามรู้ ความเพยี รและความ อดทน สตแิ ละปญั ญา การช่วยเหลอื ซงึ่ กนั และกนั และความสามคั คี

หลกั การและแนวทางสาคญั ๑. เป็นระบบการผลติ แบบเศรษฐกจิ พอเพยี งทเ่ี กษตรกร สามารถเล้ยี งตวั เองไดใ้ นระดบั ทป่ี ระหยดั กอ่ น ทง้ั น้ี ชมุ ชน ตอ้ งมีความสามคั คี ร่วมมือร่วมใจในการช่วยเหลอื ซ่ึงกนั และ กนั ทานองเดียวกบั การ “ลงแขก” แบบดง้ั เดิมเพ่อื ลด คา่ ใชจ้ า่ ยในการจา้ งแรงงานดว้ ย ๒. เน่ืองจากขา้ วเป็นปจั จยั หลกั ท่ที กุ ครวั เรือนจะตอ้ งบริโภค ดงั น้นั จงึ ประมาณวา่ ครอบครวั หน่ึงทานาประมาณ ๕ ไร่ จะ ทาใหม้ ีขา้ วพอกนิ ตลอดปี โดยไมต่ อ้ งซ้ือหาในราคาแพง เพอ่ื ยดึ หลกั พง่ึ ตนเองไดอ้ ยา่ งมอี สิ รภาพ ๓. ตอ้ งมีน้าเพ่อื การเพาะปลกู สารองไวใ้ ชใ้ นฤดูแลง้ หรอื ระยะ ฝนท้งิ ช่วงไดอ้ ยา่ งพอเพยี ง ดงั น้นั จงึ จาเป็นตอ้ งกนั ทด่ี นิ สว่ น หน่ึงไวข้ ุดสระน้า โดยมีหลกั วา่ ตอ้ งมนี ้าเพยี งพอท่จี ะ เพาะปลกู ไดต้ ลอดปี ทง้ั น้ี ไดพ้ ระราชทานพระราชดาริเป็น แนวทางวา่ ตอ้ งมีน้า ๑,๐๐๐ ลกู บาศกเ์ มตร ตอ่ การเพาะปลูก ๑ ไร่ โดยประมาณ ฉะน้นั เม่อื ทานา ๕ ไร่ ทาพชื ไร่ หรอื ไม้ ผลอกี ๕ ไร่ (รวมเป็น ๑๐ ไร่) จะตอ้ งมีน้า ๑๐,๐๐๐ ลูกบาศก์ เมตรตอ่ ปี

การสรา้ งขบวนการขบั เคลอ่ื น เศรษฐกจิ พอเพยี ง

การสรา้ งขบวนการขบั เคลอ่ื นเศรษฐกจิ พอเพยี ง สานกั งานคณะกรรมการพฒั นาการเศรษฐกจิ และสงั คมแหง่ ชาติ (สศช.) เสนอ ใหร้ เิ ร่มิ การสรา้ งขบวนการขบั เคลอ่ื นรวมทงั้ เพอ่ื จดุ ประกายใหเ้กดิ ความรูค้ วาม เขา้ ใจทถ่ี กู ตอ้ ง ซง่ึ จะนาไปสูก่ ารยอมรบั และการนาไปประยกุ ตใ์ ชใ้ หเ้กดิ ผล ในทางปฏบิ ตั ใิ นทกุ ภาคสว่ นของสงั คมอยา่ งจริงจงั จากพระบรมราโชวาทแเศรษฐกจิ พอเพยี งเพอ่ื สานต่อความคดิ และเช่อื มโยง การขยายผลทเ่ี กดิ จากการนาหลกั ปรชั ญาฯ ไปใชอ้ ยา่ งหลากหลาย ละพระราช ดารสั ของพระองค์ นบั ตง้ั แต่ปี 2517 เป็นตน้ มา จะพบวา่ พระองคท์ า่ นไดท้ รง เนน้ ยา้ แนวทางการพฒั นาทอ่ี ยูบ่ นพ้นื ฐานของการพง่ึ ตนเอง ความพอมพี อกนิ พอมพี อใช้ การรูจ้ กั ความพอประมาณ การคานงึ ถงึ ความมเี หตผุ ล การสรา้ ง ภูมคิ ุม้ กนั ทด่ี ใี นตวั และทรงเตอื นสตปิ ระชาชนคนไทยไมใ่ หป้ ระมาท ตระหนกั ถงึ การพฒั นาตามลาดบั ขน้ั ตอนทถ่ี กู ตอ้ งตามหลกั วชิ าการ ตลอดจนมคี ณุ ธรรม เป็นกรอบในการดารงชวี ติ ซง่ึ ทง้ั หมดน้ีเป็นทร่ี ูก้ นั ภายใตช้ ่อื วา่ เศรษฐกจิ พอเพยี ง สศช. จงึ ไดเ้ชญิ ผูท้ รงคุณวฒุ จิ ากสาขาต่าง ๆ มาร่วมกนั กลนั่ กรองพระราช ดารสั ฯ สรุปเป็นนิยาม ปรชั ญาของเศรษฐกจิ พอเพยี ง และไดอ้ ญั เชิญมาเป็น ปรชั ญานาทางในการจดั ทา แผนพฒั นาฯ ฉบบั ท่ี 9 เพอ่ื สง่ เสรมิ ใหป้ ระชาชนทกุ ระดบั มคี วามเขา้ ใจและนาไปประกอบการดาเนินชวี ติ การขบั เคลอ่ื นเศรษฐกจิ พอเพยี ง มเี ป้าหมายหลกั เพอ่ื สรา้ งเครอื ข่ายเรยี นรู้ ให้ มกี ารนาหลกั เศรษฐกจิ พอเพยี งไปใชเ้ป็นกรอบความคดิ เป็นแนวทางในการ ปฏบิ ตั ิ ตลอดจนเป็นสว่ นหน่งึ ของวถิ ชี วี ติ ของคนไทยในทกุ ภาคส่วน วตั ถปุ ระสงคข์ องการขบั เคลอ่ื นเพอ่ื สรา้ งความรูค้ วามเขา้ ใจท่ถี กู ตอ้ ง เกย่ี วกบั หลกั เศรษฐกจิ พอเพยี งใหป้ ระชาชนทกึ คนสามารถนาหลกั ปรชั ญาฯ ไปประยกุ ต์ ใหไ้ ดอ้ ย่างเหมาะสม และปลูกฝงั ปรบั เปลย่ี นกระบวนทศั นใ์ นการดารงชวี ติ ให้ อยู่บนพ้นื ฐานของเศรษฐกจิ พอเพยี ง ตลอดจนนาไปสูก่ ารปรบั แนวทางการ พฒั นาใหย้ ู่บนพ้นื ฐานของเศรอษฐกจิ พอเพยี ง

การขบั เคลอ่ื นเศรษฐกจิ พอเพยี ง เป็นการเสริมพลงั ใหป้ ระเทศไทยสามารถ พฒั นาไปไดอ้ ยา่ งมนั่ คง ภายใตก้ ระแสโลกาภวิ ตั น์ โดยใหค้ วามสาคญั กบั การ สรา้ งฐานรากทางเศรษฐกจิ และสงั คมใหเ้ขม้ แขง็ รกั ษาความสมดลุ ของทุนและ ทรพั ยากรในมติ ติ ่าง ๆ ตลอดจนสามารถปรบั ตวั พรอ้ มรบั ต่อการเปลย่ี นแปลง ตา่ ง ๆ ไดอ้ ย่างเทา่ ทนั และนาไปสูค่ วามเอยู่เยน็ เป็นสุขของประชาชนชาวไทย การขบั เคลอ่ื นจะเป็นลกั ษณะเครือขา่ ยและระดมพลงั จากภาคสว่ น แบง่ เป็น 2 เครือขา่ ยสนบั สนุนตามกลมุ่ เป้าหมายเบ้อื งตไ้ ดแ้ ก่เครอื ขา่ ยดา้ น ประชาสงั คมและชมุ ชน เครอื ขา่ ยธุรกจิ เอกชนนอกจากน้แี ลว้ ยงั มเี ครอื ขา่ ยสนบั สนุนตามภารกิจ ไดแ้ ก่ เครือขา่ ยวชิ าการ เครอื ขา่ ยสรา้ งกระบวนการเรยี นรู้ เครือขา่ ยเผยแพร่ประชาสมั พนั ธ์