นิทานอีสป เรื่อง หมาป่ากับลูกแกะ 4

กแ เช้าตรู่วนั หนงึ่ ลกู แกะหลงฝงู ยืนดืม่ นา้ อยบู่ ริเวณริมฝั่ง ลาธารในป่า ในเช้าวนั เดียวกนั นนั้ เอง หมาป่าหิวโซก็ยา่ ง กายลงมาจากต้นนา้ เพื่อลา่ เหยื่อ ไมช่ ้าไมน่ านมนั ก็เหน็ เจ้า แกะน้อยตวั นนั้ ตามกฎแหง่ หมาป่า มนั จะต้องเขมือบ อาหารโอชะเชน่ นีไ้ ม่ให้เหลือแม้แตก่ ระดกู

ทวา่ เจ้าลกู แกะช่างดไู ร้ทางส้อู กั ทงั้ ดไู ร้ เดยี งสาจนเจ้าหมาป่ารู้สกึ วา่ มนั สมควรต้อง มีข้ออ้างเพอื่ ปลิดชีวติ มนั

\"เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงย่าไปทวั้ ลาธารของข้า และกวนเอาโคลนขนึ ้ มา\" มนั ตะโกนเกรีย้ ว กราด \"เจ้าสมควรต้องถกู ลงโทษอยา่ งหนกั จากความคกึ คะนองของเจ้า\"

\"แต่...นายท่าน\" เจ้าแกะผ้สู นั่ กลวั ตอบ \"อย่าได้โกรธ ข้าเลย ถงึ อย่างไรข้าก็กวนนา้ ท่ที ่านกาลังด่มื ให้ขุ่น ไม่ได้หรอก อย่าลืมสวิ ่า ท่านอยู่ต้นนา้ ส่วนข้าอยู่ ปลายนา้ \"

\"เจ้าทาให้มันขุ่น!\" หมาป่ าตะคอก ใส่ \"นอกจากนี้ ข้ายงั ได้ยนิ มาว่าเจ้ากุเร่ือง โกหกเก่ยี วกับตัวข้าเม่ือปี กลาย\"

\"ข้าจะทาอย่างนัน้ ได้อย่างไร\" เจ้าแกะอ้อนวอน \"ข้า เพ่งิ เกดิ ปี นีเ้ อง\" \"ถ้าหากไม่ใช่เจ้า กต็ ้องเป็ นพ่ชี ายของเจ้า\" \"ข้าไม่มีพ่ชี าย\"

\"เอ่อ ถ้าอย่างนัน้ \" เจ้าหมาป่าคาราม \"ก็ต้องเป็ นใครสัก คนในครอบครัวของเจ้าน่ันแหละ แต่ไม่ว่ามนั จะเป็ น ใคร ข้ากไ็ ม่ปรารถนาท่จี ะคุยกับอาหารเช้าของข้าอยู่ แล้ว\"

เจ้าหมาป่าเลกิ พดู พร่าทาเพลง มนั จดั การขยา่้ แกะน้อยผ้นู ่าสงสารแล้วลากมนั เข้าป่าไป

:: นิทานเร่ืองนีส้ อนให้รู้ว่า :: อนั ธพาลมกั หาข้ออ้างให้กบั การทาชวั่ ของตวั เองได้ เสมอ พวกอธรรมย่อมไมฟ่ ังเหตผุ ลของผ้ไู ร้ความผดิ

ด.ช.อดิศร มว่ งบญุ มี ม. 2/2 เลขท่ี10