กำเนิดโลกและมนุษยชาติ เผด็จ

พระเผด็จ ทตตฺ ชโี ว 5 เราเปน็ อยา่ งไร เร่มิ ตัง้ แต่พอ่ แม่ ปู ย่า ตา ยาย ของเรา ถา้ ทา่ นยังมีชวี ติ อยู่ ก็ไปกราบเทา้ ขอบคุณทา่ นงาม ๆ ที่อุตสา่ ห์ รักษาพระศาสนาเอาไว้ให้เรา ถ้าไมไ่ ดท้ า่ นเหลา่ น้รี กั ษาคำสอน เอาไว้ เราคงโงต่ ายเลยนะ นอกจากน้นั รู้คณุ ตวั เอง กตญณกู ตเวทตี อ่ ตวเอง เปน็ อยา่ งไรละ่ ... กใ็ ห้รูว้ า่ เรานี่ โชคดีนะท่ีไดเ้ กดิ เป็นคน ถึง ไดม้ าพังเทศน์รู้เร่ืองกันนี่ ถา้ เกดิ เป็นสัตว์เดรัจฉานละก็ไม่รู้ เร่ืองกันหรอก ฉวยโอกาสตอนท่ียังเป็นคนอยนู่ ่ี ทำทานได้รบ ทำ รกั ษาศลี ไดร้ ีบรักษา ฟงั เทศน์ได้รบี พงั นง้ั สมาธิได้รบี นง้ั อยา่ มัวชกั ชา้ อยู่ ตายแล้วละกท็ ำอะไรไม่ไดห้ รอก แล้วคนเรา น่ะ... สักวันหนงึ่ ก็ตอ้ งตาย แต่ว่ากอ่ นจะตายน่ะ ให้เอาตัว ของเรา โดยเฉพาะร่างกายของเราน้มี าใชใ้ หค้ ้มุ คือวา่ รา่ งกาย ของเรา ถา้ จะอปุ มาเหมือนรถยนต์ก็ได้ รถยนตน์ ถี่ ึงแม้เรา ไมใ่ ช้ เกบ็ เอาไว้ วนั หน่งึ มันจะผจุ ะพงั ไหม มนั กต็ อ้ งผุ ต้อง พัง มันต้องคืนกลบั แผ่นดนิ ไปจนไดล้ ะ่ เกบ็ ไวอ้ ย่างดีอย่างไร มันก็ต้องพัง รถยนตเ์ อาไปใช้ ใช้แล้วมันกพ็ งั ไม่ใชม้ ันก็พงั แต่วา่ ถา้ ใชจ้ นกระทัง่ คุ้ม มนั พงั ไปกไ็ ม่เสียดาย แต่เกบ็ เอาไว้ ไม่ไดใ้ ช้ แล้วมันพังไป น่าเสียดายจริงๆ ตัวของเราก็เหมอื นกนั รู้แล้วว่าวนั หนึง่ ตอ้ งตาย แต่ก่อน จะตายน่ะ เรามาสรา้ งทานบารมีให้คุม้ มารกั ษาศีลให้คุ้ม ทง่ั สมาธิใหค้ มุ้ มาบำเพ็ญบารมที ้ังสบิ ใหค้ ุ้ม คมุ้ แลว้ ถึงตายกต็ าย ไปเถอะ ไมเ่ สยี ดายแลว้ ร่างกายนี้ เพราะใชม้ าคุ้มค่าแลว้ แผน่ ดนิ จะเอากลบั ไปก็เอากลบั ไปเถอะ เบื่อเต็มทแ่ี ล้ว แล้วไปเอา รา่ งกายใหมท่ ่ปี ระณตี กkวa่าlใyนaชnาaตmิหitนra้า.โoนrน่g

5 กำเนิดโลกและมบษุ ยชาติ แตว่ ่าถา้ อยูแ่ บบคนขเกียจ เป็นอยา่ งไรล่ะ กเ็ ปน็ “โรค บดิ ติดเส'ี อ งานการเบอื่ ขา้ วกนิ ได้’’ ขอกนิ กับนอนอย่างเดยี ว จะทำอะไรบอกไม่ไหวท้ังนนั้ กนิ กบั นอนจนแกต่ าย มนั นา่ เสยื ดาย เพราะเกิดมาเปลา่ เกดิ มาอย่างน้ีไม่คมุ้ แล้วพวกน้ีมี หน้ามาพูดนะ ฉนั นะ่ มศี ลี ไมเ่ คยบกพรอ่ งเลย ก็ “ศีลหมู” นะ่ ช็ กินแลว้ นอนไม่เคยทำความดีอะไรเลย ไม1ได้ความหรอก เร่งเอารา่ งกายของเราน่ีแหละ มาใช้เสียให้คมุ้ จะไห้ทาน ก็รบี ให้ ดว้ ยกำลงั กาย กำลงั ป'ญญา หรือกำลงั ทรพั ย์ก็ตามที ทำทานเข้าไป มนั จะไดเ้ กิดประโยชน์ แล้วกร็ ักษาศลี เขา้ ไป จะศลี 5 ศีล 8 กต็ ามที ยงั แขง็ แรงอยู่นงั้ สมาธเิ ข้าไป นั้ง สมาธิให้คมุ้ นี่ทำอยา่ งนี้ ถงึ คราวตายแลว้ ไม่เสียดาย ไมเ่ สีย ชาตเิ กิด เปน็ พระเปน็ เณรกเ็ หมือนกนั ตงั้ ใจทำภาวนาให้ เต็มที่ ทำไดอ้ ย่างนที้ กุ คน ตายแลว้ นรกก็ไมต่ อ้ งไป เปรตไม่ ตอ้ งไป อสุรกายไม่ตอ้ งไป เดรจั ฉานก็ไมต่ ้องไป ไปได้สอง อยา่ ง ถ้าไม่ไปเปน็ เทวดาเปน็ พรหม ก็ไปนพิ พานกนั นนั้ แหละ กเ็ ป็นอยา่ งน้ี หลวงพอ่ ขอจบการเทศนใ์ นวันนี้เพยี งเทา่ น้ี ขอให้ทกุ ทา่ น จงสามารถรกั บาตนให้ก'ิ นจากภยั คอื กเิ ลสท้งั ปวง จงปราศ จากเสยี 1ชี่งสรรพทกุ ข์ สรรพโศก สรรพโรค สรรพภยั สรรพ เคราะห์ เสนียดจัญไรใด ๆ อย่าได้มาแผว้ พาน ใหม้ คี วามสุข ให้มีความเจริญตลอดไป อยู่ในร่มเงาของพทุ ธศาสนาอยู่บน กินแผ่นดินไทย ให้เขา้ ถงพระธรรมกายโดยง่ายทกุ ท่านเทอญ. kalyanamitra.org

พระเผด็จ ทตุตชีโว 5 บรรณานกุ รม พระสตู รและอรรถาแปถ •ทฆะนิกาย ปาฏึกวรรค เลม่ ที่ 3 ภาคที่ 1 มหามกฎุ ราช วทยาลยั ในพระบรมราชปู ถัมภ์ พม้ พ์เน่อื งในวโรกาส 200 11 แหง่ พระราชวงศ์จกั ร กรงุ รตั น โกสนิ ทร์ พทุ ธลักราช 2525 “ดูกอ่ นวาเสฏฐะ และภารทวาชะ เธอทั้งสองมช่ าตเปน็ พราหมณ์ ม่ตระภูสเป็น พราหมณ์ ออกบวชจากตระกลของพราหมณ์ พราหมณ์ท้งั หลาย,ไมด่ า่ ไม่บรภาษเธอทั้งสอง หรอ,, “ ขา้ แต่พระองค์ผ้เู จรญ พราหมณ์ท้งั หลายกลา่ วอยา่ งน้ีวา่ พราหมณ์เทา่ นนั้ เปนี วรรณะประเสรฐั ที่'สุด วรรณะเหล่าอนื่ เลวทราม พราหมณ์เท่านั้นเปนี วรรณะขาว วรรณะอ่ืนดา่ พราหมณ์ทง้ั หลายเทา่ น้ันบรัสทุ ธ คนทไ่ี ม่ไข่พราหมณห์ าบรัสุทธไม่ พวกพราหมณ์ทั้งหลาย เป็นบุตรเก็ดจากสุระ เกด่ จากปากของพระพรหม เก่ดจากพระพรหม พระพรหมเนรม่ตขนึ้ มา เป็นทายาทของพระพรหม พวกท่านมาละเล่ยจากวรรณะท่ีประเสรฐั ที่'สดุ เขา้ ไปอยู่วรรณะ ท่เี ลวทราม คอพวกสมณโลน” - อคั ลญั ญสดู ร เรอื่ งวาเสฎฐะภารทวาชะ หนา 145-166 “ดกู อ่ นวาเสฏฐะ และภารทวาชะ ตามทปี่ รากฏชดเจนอย่วู า่ นางพราหมณ์ของพวก พราหมณท์ ้งั หลาย ม่ระดูบาง มครรภบ์ าง คลอดอย่บู า้ ง ใบ้สกุ ท่มี นมบา้ ง กพ็ ราหมณเ์ หล่านนั้ เป็นผ้เู ก็ดทางช่องคลอดของนางพราหมณท์ ้งั นัน้ ” เรือ่ งวรรณะ 4 - อคั ลัญญสตู ร เร่ืองวาเสฎฐะภารทวาชะ หน้า 147 “ดกู อ่ นวาเสฏฐะ และภารทวาชะ เธอท้งั หลายแล มช่ าคดา่ งกนั ม่ชือ่ ดา่ งกัน มโ่ คตร ด่างกัน ออกจากIรอนมาบวชเปน็ บรรพชด สกุ เขาถามว่า ท่านเป็นพวกไหนดังนพี้ งตอบเขาวา่ พวกเราเปน็ พวกพระสมณะศากยบตุ รดงั นี้ ดกู อ่ นวาเสฏระ และภารทวาชะ กผ็ ู้ใศแลม่ศรทั ธา ในพระตถาคตท้ังนัน้ เกด็ แด่มูลราก ทัง้ นน้ั อย่างนัน้ คง กนั สมณพราหมณ์ เทวดา มาร พรหม หรอใครๆ ในโลกใบ้เคอือ่ นบ้ายไม่ไดั ควรจะเรยั กผ้นู น้ั วา่ เราเป็นบุตรเก็ดแดพ่ ระสุระ เก็ด จากพระโอษฐ์ของพระผมู้ พ่ ระภาค เกด็ จากพระธรรม พระธรรมเนรมต่ รขึ้น เปน็ ทายาทของ พระธรรมดังนข้ี อ้ น้ันเพราะเหตไร เพราะดา่ วา่ ธรรมกายก็ด่ พรหมกายก็ดธ่ รรมภตกด็ ่ พรหมภตู กด็ ่ เปน็ ช่อื ของพระตถาคต” วา่ ด้วยบตุ รเกดแดพ่ ระอรุ ะ พระโอษฐพ์ ระผมู้ พี ระภาค - จักกวดั ตสูตร เร่ืองพระเจ้าจกั รพรรด้ทีฬเนมิ หนา้ 99-132 kalyanamitra.org

โลกลกุ ไหมัเปน็ หมอกเพลงิ เบน.ล้านๆๆๆๆไ.*.บ ในท่สิ ดุ กเ็ ยน็ อย่างทบ่ี อกไว้ เมอ่ื เยน็ แลว้ แผ่นดนิ ก็หอม บัวพยากรณก์ เ็ กดิ ข้นึ งวนดนิ สำหรบ์ เปน็ อาหารกม็ ี ถงึ จังหวะหนง่ึ พวกพรหมนน่ั แหละ... พรหมมีหลายประเภท ประเภทหน่งึ เรียกวา่ อาภส้ สราพรหม คือพรหมที่มแี สงสว่างในตัวเอง ทำนคอยมองดอู ยู่ พรหมพวกนไ้ิ ม่ได้สราั งโลก แด่มองดกู ารเกิดของโลกอยู่ kalyanamitra.org