กากับหงส์

กาลครั้งหนึง่ นานมาแลว้ มีกาตวั หน่ึงอาศัยอยูบ่ นต้นไมใ้ หญ่ โดย มสี ระน้าเลก็ ๆ อยู่เบื้องหน้า ในน้ันมีหงส์ขาวตวั หน่งึ วา่ ยวนเหนือน้า อยู่ เจ้ากามองเห็นหงส์น้นั มขี นสีขาวดัง่ หมิ ะ แตกต่างกบั สขี นของมันที่ ดา้ ราวกับถ่าน กาจงึ ร้องตะโกนออกไปว่า “ท่านหงส์ขาวผูง้ ดงาม ช่วย แนะนา้ วิธใี ห้กับข้าได้ไหมว่าท้าเช่นไรถงึ ได้มีขนสีขาวเชน่ ท่าน” แต่หงส์ ตวั นนั้ บอกวา่ “ขา้ ก็ไม่รู้เหมอื นกนั เพราะเกิดมาข้าก็มขี นสขี าวเชน่ น้ี แล้ว” จากนนั้ ก็ว่ายน้าหาอาหารกนิ ต่อไปเช่นเดิม หลังจากจอ้ งมองหงส์ขาวดว้ ยความอจิ ฉาอย่นู าน วันหนึง่ เจา้ กากน็ ึก อะไรข้นึ มาได้ โดยคดิ วา่ มันสามารถมีขนสขี าวอยา่ งหงสถ์ า้ ลองใช้ชีวิต แบบเดียวกัน เจ้ากาจงึ วางแผนท่ีจะแหวกวา่ ยอยใู่ นน้าทั้งวันบ้าง ว่า แลว้ จึงตดั สินใจละทิง้ รงั บนยอดไม้ แลว้ บนิ ร่อนลงไปอาศยั ในหนองน้า โดยกนิ สาหร่ายและพชื นา้ อย่างทหี่ งสท์ ้า

วนั แลว้ วนั เลา่ เจ้ากาเอาแต่แช่ตัวอยู่ในน้าตลอดทั้งวนั แตข่ นก็ ยงั มสี ีด้าอยูเ่ ชน่ เคย หลายคร้งั ทีเ่ กือบจะจมน้า อีกทั้งการท่ีพยายามกนิ สาหรา่ ยกไ็ ม่สามารถท้าใหอ้ ่ิมท้องไดเ้ ลย ไม่นานนักเจา้ กาก็เริ่ม ผ่ายผอมลง

หงส์ขาวเหน็ ดงั นัน้ ก็ใหค้ ้าแนะน้าไปว่า “กลบั บ้านของเจ้าไปเถดิ เดีย๋ วเจ้ากจ็ ะแข็งแรงข้ึน” แต่คราวน้ีกาไม่ยอมฟงั เสียงของหงส์ แม้ จะยากเหลอื เกนิ ทอ่ี กี าจะอาศยั อยูใ่ นน้า แต่เจ้านกนอ้ ยกพ็ ยายามอย่าง หนักทีจ่ ะมีชวี ิตอยู่ ถึงอยา่ งน้ันก็ดเู หมอื นทุกอยา่ งจะยงิ่ เลวร้ายลง เรื่อยๆ วนั หนึง่ หลงั จากตอ่ สู้มานาน กาดา้ ก็อ้าลาโลกน้ีไป หงส์ขาวได้ แต่สงสาร เพราะถา้ เจา้ นกเชอ่ื ฟงั คา้ เตอื นในวนั นั้น เขาก็คงมีชีวติ อยู่ ต่อไปอีกนาน