พุทธประวัติ เนื้อหา

คำนำ หนงั สอื อิเล็กทรอนกิ สเ์ ลม่ นี้ เร่ือง พทุ ธประวตั ิ เป็ นสว่ นหนง่ึ ของวิชาพระพทุ ธศาสนา ซ่ึงบรู ณาการกบั วิชาคอมพิวเตอร์ มจี ดุ ประสงคเ์ พอ่ื ใหผ้ อู้ ่านไดท้ ราบเก่ียวกบัประวตั ขิ องพระพทุ ธเจา้ ศาสดาของศาสนาพทุ ธ ผา่ นสอื่เทคโนโลยีเพ่ือใหเ้ ขา้ กบั ความเปลยี่ นแปลงในปัจจบุ ัน ผจู้ ดั ทาขอขอบอาจารยท์ ่ีใหค้ าแนะนาจนทาหนงั สอืสาเร็จและสมาชกิ ผจู้ ดั ทาที่ทาใหง้ านก็ไดป้ ระสบความสาเร็จผจู้ ดั ทาหวงั วา่ ผอู้ า่ นจะไดร้ บั ความรจู้ ากการอ่านไมม่ ากก็นอ้ ยหากมขี อ้ ผดิ พลาดประการใดตอ้ งขออภยั มา ณ ที่นด้ี ว้ ย

สำรบญั หนำ้ 1เร่ือง 2การประสตู ิ และคาทานาย 3การเจริญวยั และพบเทวทตู ทง้ั สี่ 4การปฏิบตั ติ นเพ่ือพน้ จากทกุ ข์ 5-6การตรสั รู้ 7การเผยแพรศ่ าสนาพทุ ธ 8การปลงอายสุ งั ขารและปรินพิ พานบรรณานกุ รม

ประสตู ิ และคำทำนำยพระนางสริ ิมหามายาทรงพระสบุ ินนมิ ติ ว่า มชี า้ งเผอื กมงี าสามคไู่ ดเ้ ขา้มาสพู่ ระครรภ์ ณ ท่ีบรรทม กอ่ นทพ่ี ระนางจะเสด็จกลบั กรงุ เทวทหะเพื่อประสตู พิ ระโอรส แตร่ ะหวา่ งทาง ทรงมพี ระประสตู กิ าล ท่ีใตต้ น้สาละ ณ สวนลมุ พินวี นั เมอื่ วนั ขนึ้ สิบหา้ คา่ เดอื นวิสาขะ ทนั ทที ป่ี ระสตู ิ เจา้ ชายสิทธตั ถะทรงดาเนนิ ดว้ ยพระบาท 7กา้ ว และมดี อกบวั ผดุ ขน้ึ มารองรบั พระบาท พรอ้ มเปลง่ พระวาจาวา่\"เรำเป็ นเลิศท่ีสดุ ในโลก ประเสรฐิ ท่ีสดุ ในโลก กำรเกิดครง้ั น้ีเป็ นครง้ั สดุ ทำ้ ยของเรำ\" แต่ หลงั จากเจา้ ชายสทิ ธตั ถะประสตู ิกาลได้แลว้ 7 วนั พระนางสริ ิมหามายาก็เสด็จสวรรคาลยั เจา้ ชายสิทธัตถะจึงอยใู่ นความดแู ลของพระนางประชาบดโี คตมี ซ่ึงเป็ นพระกนิษฐาของพระนางสิริมหามายา พราหมณ์ ทงั้ 8 ไดท้ านายวา่เจา้ ชายสิทธตั ถะมลี กั ษณะเป็ นมหาบรุ ษุ คือหากดารงตนในฆราวาสจะไดเ้ ป็ นจกั รพรรดิถา้ ออกบวชจะไดเ้ ป็ นศาสดาเอกของโลกแตโ่ กณฑญั ญะพราหมณผ์ อู้ ายนุ อ้ ยท่ีสดุ นนั้ยืนยนั วา่ เจา้ ชายสิทธตั ถะจะเสด็จออกบวชและจะไดต้ รสั รเู้ ป็ นพระพทุ ธเจา้ แนน่ อน

กำรเจรญิ วยั และพบเทวทตู ทง้ั 4 ตอ่ มา เจา้ ชายสทิ ธตั ถะทรงศึกษาเลา่ เรียนจนจบศิลปศาสตรท์ งั้ 18 ศาสตร์ ในสานกั ครวู ิศวามติ ร และเนอื่ งจากพระบิดาไม่ประสงคใ์ หเ้ จา้ ชายสทิ ธตั ถะออกผนวช จงึ พยายามทาใหเ้ จา้ ชายสทิ ธตัถะพบเห็นแตค่ วามสขุ โดยการสรา้ งปราสาท 3 ฤดู ใหอ้ ยปู่ ระทบั และจดั เตรียมความพรอ้ มสาหรบั การราชาภเิ ษกใหเ้ จา้ ชายขน้ึ ครองราชย์ เมอื่ มพี ระชนมายุ 16 พรรษา ทรงอภเิ ษกสมรสกบั พระนางพมิ พา หรือยโสธรา พระธดิ าของพระเจา้ กรงุ เทวทหะซึ่งเป็ นพระญาติฝ่ ายพระมารดา จนเมอ่ื มพี ระชนมายุ 29 พรรษา เจา้ ชายสิทธตั ถะทรงเบื่อความจาเจในปราสาท 3 ฤดู จึงชวนสารถีทรงรถมา้ ประพาสอทุ ยาน ครงั้ นนั้ ไดท้ อดพระเนตรเห็นคนแก่ คนเจ็บ คนตาย และนกั บวช โดยเทวทตู (ทตู สวรรค)์ ท่แี ปลงกายมา พระองคจ์ ึงทรงคิดได้วา่ นเ่ี ป็ นธรรมดาของโลก ชวี ิตของทกุ คนตอ้ งตกอยใู่ นสภาพเชน่ นนั้ไมม่ ใี ครสามารถหลกี เล่ยี งเกดิ แก่ เจ็บ ตายได้ จงึ ทรงเห็นว่าความสขุทางโลกเป็ นเพียงภาพมายาเทา่ นน้ั และวิถีทางทีจ่ ะพน้ จากความทกุ ข์คอื ตอ้ งครองเรือนเป็ นสมณะ ในขณะนน้ั พระนางพิมพาไดใ้ หป้ ระสตู ิพระราชโอรส มพี ระนามวา่ \"รำหลุ \" ซ่ึงหมายถึง \"บ่วง\" ดงั นนั้พระองคจ์ ึงใครจ่ ะเสด็จออกบรรพชำ

กำรปฏบิ ตั ิตนเพื่อพน้ จำกควำมทกุ ข์ ครานน้ั พระองคไ์ ดเ้ สด็จไปพรอ้ มกบั นายฉนั ทะ สารถี ซึ่งเตรียมมา้ พระทนี่ งั่ นามวา่ กณั ฑกะ มงุ่ ตรงไปยงั แมน่ า้ อโนมานที กอ่ นจะประทบั นงั่ บนกองทราย ทรงตดั พระเมาลดี ว้ ยพระขรรค์ และเปล่ียนชดุ ผา้ กาสาวพตั ร์ (ผา้ ยอ้ มดว้ ยรสฝาดแห่งตน้ ไม)้ และใหน้ ายฉนั ทะนาเคร่ืองทรงกลบั พระนคร กอ่ นที่พระองคจ์ ะเสด็จออกไปโดยเพียงลาพงั และทรงบาเพ็ญทกุ รกริ ิยา แตห่ ลงั จากทดลองได้ 6 ปี ทรงเห็นวา่ นยี่ งั ไมใ่ ชท่ างพน้ ทกุ ข์ จงึ ทรงเลกิ บาเพ็ญทกุ รกริ ิยา และหนั มาฉนัอาหารตามเดมิ ดว้ ยพระราชดาริตามท่ที า้ วสกั กเทวราชไดเ้ สด็จลงมาดดี พิณถวาย 3 วาระ คอืดดี พิณสายท่ี 1 ขงึ ไวต้ งึ เกินไปเมอื่ ดดี ก็จะขาดดดี พิณวาระที่ 2 ซ่ึงขงึ ไวห้ ยอ่ น เสยี งจะยืดยาดขาดความไพเราะดดี พณิ วาระที่ 3 ดดี พณิ สายสดุ ทา้ ยท่ขี งึ ไวพ้ อดี จึงมีเสียงกงั วานไพเราะ ดงั นน้ั จึงทรงพจิ ารณาเห็นวา่ ทางสายกลางคือไมต่ งึ เกินไปและไมห่ ย่อนเกินไป นนั่ คอื ทางที่จะนาสกู่ ารพน้ ทกุ ข์ ทาใหพ้ ระปัญจวคั คียท์ งั้ 5 ท่มี าคอยรบั ใชพ้ ระองคเ์ กิดเสอ่ื มศรทั ธาท่พี ระองคล์ ม้ เลกิ ความตงั้ ใจ จึงเดนิ ทางกลบั ไปท่ีป่ าอิสิปตนมฤคทายวนั ตาบลสารนาถ เมอื งพาราณสี

กำรตรสั รู้ จนเวลาผา่ นไปในทสี่ ดุ พระองคท์ รงบรรลรุ ปู ฌาณ คือ ครานน้ัพระองคท์ รงประทบั นงั่ ขดั สมาธิ ใตต้ น้ พระศรีมหาโพธิ์ ณ อรุ เุ วลาเสนานคิ ม เมอื งพาราณสี หนั พระพกั ตรไ์ ปทางทิศตะวนั ออก และตง้ัจิตอธษิ ฐานดว้ ยความแนว่ แนว่ ่าตราบใดท่ยี งั ไมบ่ รรลสุ มั มาสมั โพธิญาณ ก็จะไมล่ กุ ขน้ึ จากสมาธิบลั ลงั ก์ แมจ้ ะมหี มมู่ ารเขา้ มาขดั ขวางแตก่ ็พา่ ยแพพ้ ระบารมขี องพระองคก์ ลบั ไป จนเวลาผา่ นไปในท่ีสดุพระองคท์ รงบรรลรุ ปู ฌาณ คือ ยำมตน้ หรือปฐมยาม ทรงบรรลปุ ุพเพนวิ าสานสุ ตญิ าณ คือสามารถระลึกชาตไิ ด้ ยำมสอง ทางบรรลจุ ตุ ปู ปาตญาณ (ทพิ ยจกั ษญุ าณ) คอื รู้เรื่องการเกิดการตายของสตั วท์ ง้ั หลายวา่ เป็ นไปตามกรรมที่กาหนดไว้ ยำมสำม ทรง บรรลอุ าสวกั ขยญาณ คือ ความรทู้ ่ที าใหส้ ิน้อาสวะ หรือกเิ ลส ดว้ ยอริยสจั 4 ไดแ้ ก่ ทกุ ข์ สมทุ ยั นโิ รธ และมรรคและไดต้ รสั รดู้ ว้ ยพระองคเ์ องเป็ นพระสมั มาสมั พทุ ธเจา้ และเป็ นศาสดาเอกของโลก ซึ่งวนั ทพี่ ระสมั มาสมั พทุ ธเจา้ ตรสั รู้ ตรงกบั วนั เพ็ญเดอื น6 ขณะที่มพี ระชนม์ 35 พรรษา

กำรเผยแพรศ่ ำสนำพทุ ธ หลงั จากพระสมั มาสมั พทุ ธเจา้ ตรัสรแู้ ลว้ ทรงพิจารณาธรรมท่ีพระองคต์ รสั รมู้ าเป็ นเวลา 7 สปั ดาห์ และทรงเห็นวา่ พระธรรมนน้ั ยากตอ่บคุ คลทวั่ ไปทจี่ ะเขา้ ใจและปฏิบตั ไิ ด้ พระองคจ์ งึ ทรงพิจารณาว่า บคุ คลในโลกนม้ี หี ลายจาพวกอยา่ ง บวั 4 เหลา่ ทม่ี ที งั้ ผทู้ ี่สอนไดง้ า่ ย และผทู้ ส่ี อนไดย้ ากพระองคจ์ งึ ทรงระลกึ ถึงอาฬารดาบสและอทุ กดาบส ผเู้ ป็ นพระอาจารย์ จงึหวงั เสด็จไปโปรดแตท่ งั้ สองทา่ นเสยี ชวี ิตแลว้ พระองคจ์ ึงทรงระลกึ ถึงปัญจวคั คีย์ ทง้ั 5 ที่เคยมาเฝ้ ารบั ใช้ จงึ ไดเ้ สด็จไปโปรดปัญจวคั คียท์ ีป่ ่ าอิสิปตนมฤคทายวนั ธรรมเทศนากณั ฑแ์ รกทีพ่ ระองคท์ รงแสดงธรรมคือ \"ธมั มจกักปั ปวตั ตนสตู ร\" แปล วา่ สตู รของการหมนุ วงลอ้ แห่งพระธรรมใหเ้ ป็ นไป ซึ่งถือเป็ นการแสดงพระธรรมเทศนาครง้ั แรก ในวนั เพ็ญ ขน้ึ 15 คา่ เดอื น 8ซึ่งตรงกบั วนั อาสาฬหบชู า ในการนพ้ี ระโกณฑญั ญะไดธ้ รรมจกั ษุ คือดวงตาเห็นธรรมเป็ นคนแรก พระพทุ ธองคจ์ งึ ทรงเปลง่ วาจาวา่ \"อญั ญาสิ วตโกณฑญั โญ\" แปล วา่โกณฑญั ญะไดร้ แู้ ลว้ ทา่ นโกณฑญั ญะ จงึ ไดส้ มญาวา่ อญั ญาโกณฑญั ญะและไดร้ บั การบวชเป็ นพระสงฆอ์ งคแ์ รกในพระพทุ ธศาสนา โดยเรียกการบวชที่พระพทุ ธเจา้ บวชใหว้ า่ \"เอหิภกิ ขอุ ปุ สมั ปทา\" หลงั จากปัญจวคั คียอ์ ปุ สมบททงั้ หมดแลว้ พทุ ธองคจ์ งึ ทรงเทศน์อนตั ตลกั ขณสตู ร ปัญจวคั คียจ์ ึงสาเร็จเป็ นอรหันตใ์ นเวลาตอ่ มา

ตอ่ มาพระพทุ ธเจา้ ไดเ้ ทศนพ์ ระธรรมเทศนาโปรดแกย่ สกลุ บตุ รรวมทงั้ เพือ่ นของยสกลุ บตุ ร จนไดส้ าเร็จเป็ นพระอรหันตท์ ั้งหมด รวม60 รปู พระพทุ ธเจา้ ทรงมพี ระราชประสงคจ์ ะใหม้ นษุ ยโ์ ลกพน้ ทกุ ข์พน้ กเิ ลส จงึ ตรสั เรียกสาวกทงั้ 60 รปู มาประชมุ กนั และตรัสให้พระสาวก 60 รปู จาริกแยกยา้ ยกนั เดนิ ทางไปประกาศศาสนา 60แห่ง โดยลาพงั ในเสน้ ทางที่ไมซ่ า้ กนั เพื่อใหส้ ามารถเผยแผ่พระพทุ ธศาสนาไดใ้ นหลายพน้ื ทอ่ี ย่างครอบคลมุ สว่ นพระองคเ์ องได้เสด็จไปแสดงธรรมณ ตาบลอรุ เุ วลา เสนานคิ ม หลงั จากสาวกไดเ้ ดนิ ทางไปเผยแผพ่ ระพทุ ธศาสนาในพน้ื ที่ตา่ งๆ ทาใหม้ ผี เู้ ลอ่ื มใสพระพทุ ธศาสนาเป็ นจานวนมาก พระองคจ์ งึทรงอนญุ าตใหส้ าวกสามารถดาเนนิ การบวชได้ โดยใชว้ ิธกี าร \"ตสิ รณคมนปู สมั ปทา\" คือ การปฏิญาณตนเป็ นผถู้ ึงพระรตั นตรยัพระพทุ ธศาสนาจึงหยงั่ รากฝังลึกและแพร่หลายในดนิ แดนแห่งนนั้ เป็ นตน้ มา

กำรปลงอำยสุ งั ขำรและปรนิ ิพพำน พระสมั มาสมั พทุ ธเจา้ ไดเ้ สด็จโปรดสตั วแ์ ละแสดงพระธรรมเทศนา ตลอดระยะเวลา 45 พรรษา ทรงสดบั วา่ อีก 3 เดอื นขา้ งหนา้ จะปรินพิ พาน จึงได้ทรงปลงอายสุ งั ขาร ขณะนน้ั พระองคไ์ ดป้ ระทบั จาพรรษา ณ เวฬคุ าม ใกล้เมอื งเวลาสี แควน้ วชั ชี โดยกอ่ นเสด็จดบั ขนั ธป์ รินพิ พาน 1 วนั พระองคไ์ ด้เสวยสกุ รมทั ทวะที่นายจนุ ทะทาถวาย แตเ่ กิดอาพาธลง ทาใหพ้ ระอานนทโ์ กรธแตพ่ ระองคต์ รสั วา่ \"บิณฑบาตท่ีมอี านสิ งสท์ สี่ ดุ มี 2 ประการ คือ เมอื่ ตถาคต(พทุ ธองค)์ เสวยบิณฑบาตแลว้ ตรสั รู้ และปรินพิ พาน\" และมพี ระดารสัว่า \"ดกู อ่ นอานนท์ ธรรมและวนิ ยั อนั ทเ่ี ราแสดงแลว้ บญั ญตั แิ ลว้ แกเ่ ธอทงั้ หลาย ธรรมวินยั นน้ั จกั เป็ นศาสดาของเธอทงั้ หลาย เมอื่ เราลว่ งลบั ไปแลว้ \" พระพทุ ธเจา้ ทรงประชวรหนกั แตท่ รงอดกลนั้ มงุ่ หนา้ ไปยงั เมอื งกสุ ินารา ประทบั ณ ป่ าสาละ เพื่อเสด็จดบั ขนั ธป์ุ รินพิ พาน โดยกอ่ นท่ีจะเสด็จดบัขนั ธป์ รินพิ พานนนั้ พระองคไ์ ดอ้ ปุ สมบทแกพ่ ระสภุ ทั ทะปริพาชก ซ่ึงถือไดว้ า่\"พระสภุ ภทั ทะ\" คือสาวกองคส์ ดุ ทา้ ยทพ่ี ระพทุ ธองคท์ รงบวชให้ ในครานนั้ พระองคท์ รงมปี ัจฉิมโอวาทว่า \"ดกู อ่ นภกิ ษทุ ง้ั หลาย เราขอบอกเธอทงั้ หลาย สงั ขารทง้ั ปวงมคี วามเสือ่ มสลายไปเป็ นธรรมดา พวกเธอจงึทาประโยชนต์ นเอง และประโยชนข์ องผอู้ ่ืนใหส้ มบรู ณด์ ว้ ยความไมป่ ระมาทเถิด\" (อปปมาเทน สมปาเทต) จากนนั้ ไดเ้ สด็จดบั ขนั ธป์ รินพิ พาน ใตต้ น้ สาละ ณ สาลวโนทยาน ของเหลา่ มลั ลกษตั ริย์ เมอื งกสุ นิ ารา แควน้ มลั ละ ในวนั ขน้ึ 15 คา่ เดอื น 6รวมพระชนม์ 80 พรรษา และวนั นถ้ี ือเป็ นการเริ่มตน้ ของพทุ ธศกั ราช

บรรณำนกุ รม• http://www.learntripitaka.com/Hi story/Buddhist.html• https://hilight.kapook.com/view/ 37629• http://www.dharma- gateway.com/buddha/buddha- history/buddha-history-01.htm